Relaties
alle pijlers
De relatie met je ouders
zaterdag 19 april 2014 17:48
Ik ga er altijd maar van uit dat ze mij met de beste bedoelingen en naar eer en geweten hebben opgevoed
Dat ik zelf wellicht dingen anders had gedaan is een tweede
De band met mijn ouders is heel erg goed.
Wij, mijn zusje en ik, kunnen op ze rekenen en dat gaat omgekeerd ook op
Ik hoop ze nog heel lang bij me te hebben
Dat ik zelf wellicht dingen anders had gedaan is een tweede
De band met mijn ouders is heel erg goed.
Wij, mijn zusje en ik, kunnen op ze rekenen en dat gaat omgekeerd ook op
Ik hoop ze nog heel lang bij me te hebben
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 19 april 2014 17:53
quote:Summerdance schreef op 19 april 2014 @ 17:48:
Ik ga er altijd maar van uit dat ze mij met de beste bedoelingen en naar eer en geweten hebben opgevoed
Dat ik zelf wellicht dingen anders had gedaan is een tweede
De band met mijn ouders is heel erg goed.
Ik hoop ze nog heel lang bij me te hebben
Eens. Mijn moeder vroeg laatst gewoon voor de gein wat voor rapportcijfer ik ze zou geven als ik kon kiezen. Heb even nagedacht en heb gezegd dat ik ze allebei een 8 zou geven. Ze hebben altijd het beste met ons voor gehad en nog steeds, en dat is wat telt voor mij. Mijn moeder zegt ook eerlijk dat niemand perfect is. Ze vinden dat je kinderen hebt voor het leven, niet alleen als ze nog kind zijn. Ook als volwassenen zijn ze er nog steeds voor ons wanneer nodig, en ook omgekeerd.
De band met mijn ouders is goed en ik zou geen andere ouders gehad willen hebben. Ben erg blij met ze!
Ik ga er altijd maar van uit dat ze mij met de beste bedoelingen en naar eer en geweten hebben opgevoed
Dat ik zelf wellicht dingen anders had gedaan is een tweede
De band met mijn ouders is heel erg goed.
Ik hoop ze nog heel lang bij me te hebben
Eens. Mijn moeder vroeg laatst gewoon voor de gein wat voor rapportcijfer ik ze zou geven als ik kon kiezen. Heb even nagedacht en heb gezegd dat ik ze allebei een 8 zou geven. Ze hebben altijd het beste met ons voor gehad en nog steeds, en dat is wat telt voor mij. Mijn moeder zegt ook eerlijk dat niemand perfect is. Ze vinden dat je kinderen hebt voor het leven, niet alleen als ze nog kind zijn. Ook als volwassenen zijn ze er nog steeds voor ons wanneer nodig, en ook omgekeerd.
De band met mijn ouders is goed en ik zou geen andere ouders gehad willen hebben. Ben erg blij met ze!
zaterdag 19 april 2014 18:08
quote:Summerdance schreef op 19 april 2014 @ 17:48:
Ik ga er altijd maar van uit dat ze mij met de beste bedoelingen en naar eer en geweten hebben opgevoed
Dat ik zelf wellicht dingen anders had gedaan is een tweede
De band met mijn ouders is heel erg goed.
Wij, mijn zusje en ik, kunnen op ze rekenen en dat gaat omgekeerd ook op
Ik hoop ze nog heel lang bij me te hebben
Ben ik met je eens. Ze hebben dingen naar eer en geweten gedaan dat kan niet anders. Maar toch steekt het mij wel dat ik dan zie hoe dingen bij anderen gaan.
Vrijblijvender , gemeend , spontaner.
Niet alles volgens gewoonte , of omdat het zo hoort.
Ik heb het wel geprobeerd hoor om mijn moeder in vertrouwen te nemen en dingen te bespreken. Maar helaas doe ik dat nu niet meer.
Mijn ouders zullen altijd direct komen als er wat is of helpen. Maar ze verwachten wel altijd iets terug.
Ik ga er altijd maar van uit dat ze mij met de beste bedoelingen en naar eer en geweten hebben opgevoed
Dat ik zelf wellicht dingen anders had gedaan is een tweede
De band met mijn ouders is heel erg goed.
Wij, mijn zusje en ik, kunnen op ze rekenen en dat gaat omgekeerd ook op
Ik hoop ze nog heel lang bij me te hebben
Ben ik met je eens. Ze hebben dingen naar eer en geweten gedaan dat kan niet anders. Maar toch steekt het mij wel dat ik dan zie hoe dingen bij anderen gaan.
Vrijblijvender , gemeend , spontaner.
Niet alles volgens gewoonte , of omdat het zo hoort.
Ik heb het wel geprobeerd hoor om mijn moeder in vertrouwen te nemen en dingen te bespreken. Maar helaas doe ik dat nu niet meer.
Mijn ouders zullen altijd direct komen als er wat is of helpen. Maar ze verwachten wel altijd iets terug.
zaterdag 19 april 2014 18:12
Met mijn vader heb ik geen contact meer, uit eigen vrije wil overigens.
Met mijn moeder herken ik erg wat je zegt mbt de kleinkinderen. Daar is ze heel erg op gericht. Iets persoonlijks bespreek ik eigenlijk nog amper, helaas. Ik kwam laatst in tranen en overstuur bij haar, wat ik eigenlijk al nooit doe, en tijdens het hele gesprek zat ze half naar dr. Phil te kijken en te candy crushen . Ze wil het gewoon niet horen als het slecht gaat. Tja.. ik vind het erg jammer maar ik probeer voor ogen te houden dat ze vast zo is opgevoed.
Met mijn moeder herken ik erg wat je zegt mbt de kleinkinderen. Daar is ze heel erg op gericht. Iets persoonlijks bespreek ik eigenlijk nog amper, helaas. Ik kwam laatst in tranen en overstuur bij haar, wat ik eigenlijk al nooit doe, en tijdens het hele gesprek zat ze half naar dr. Phil te kijken en te candy crushen . Ze wil het gewoon niet horen als het slecht gaat. Tja.. ik vind het erg jammer maar ik probeer voor ogen te houden dat ze vast zo is opgevoed.
zaterdag 19 april 2014 18:25
quote:puppykoppie1 schreef op 19 april 2014 @ 18:12:
Ik kwam laatst in tranen en overstuur bij haar, wat ik eigenlijk al nooit doe, en tijdens het hele gesprek zat ze half naar dr. Phil te kijken en te candy crushen . Ze wil het gewoon niet horen als het slecht gaat. Tja.. ik vind het erg jammer maar ik probeer voor ogen te houden dat ze vast zo is opgevoed.
Wat verdrietig...
Ik heb een hele achtbaan aan emoties meegemaakt laatst en huilde aan de telefoon. Toen begon mijn moeder mee te huilen en is ze direct naar me toe gereden om bij me te zijn. Toen zag ze in mijn woonkamer een ingelijste babyfoto van mij staan en toen moest ze nog harder huilen, arme mam. We hebben elkaar even flink geknuffeld terwijl ze mijn haren aaide en toen gaf ze me een sjaal van haar zodat ik haar geur bij me had. De liefde voor mijn moeder (en vader) is onbeschrijfelijk...
Ik besef dat ik me heel gelukkig mag prijzen met mijn lieve ouders...
Ik kwam laatst in tranen en overstuur bij haar, wat ik eigenlijk al nooit doe, en tijdens het hele gesprek zat ze half naar dr. Phil te kijken en te candy crushen . Ze wil het gewoon niet horen als het slecht gaat. Tja.. ik vind het erg jammer maar ik probeer voor ogen te houden dat ze vast zo is opgevoed.
Wat verdrietig...
Ik heb een hele achtbaan aan emoties meegemaakt laatst en huilde aan de telefoon. Toen begon mijn moeder mee te huilen en is ze direct naar me toe gereden om bij me te zijn. Toen zag ze in mijn woonkamer een ingelijste babyfoto van mij staan en toen moest ze nog harder huilen, arme mam. We hebben elkaar even flink geknuffeld terwijl ze mijn haren aaide en toen gaf ze me een sjaal van haar zodat ik haar geur bij me had. De liefde voor mijn moeder (en vader) is onbeschrijfelijk...
Ik besef dat ik me heel gelukkig mag prijzen met mijn lieve ouders...
zaterdag 19 april 2014 18:36
Ik heb fantastische ouders (gehad deels, mijn vader is helaas twee jaar terug overleden). Onze band was op volwassen leeftijd zelfs zo goed dat mijn vriend en ik meermaals met ze op vakantie zijn geweest. Het klikte ook bijzonder goed tussen mijn vriend en mijn ouders.
Ik prijs mezelf heel gelukkig met mijn achtergrond. Zeker vergeleken met sommige forummers hier.
Ik prijs mezelf heel gelukkig met mijn achtergrond. Zeker vergeleken met sommige forummers hier.
zaterdag 19 april 2014 18:38
zaterdag 19 april 2014 18:39
zaterdag 19 april 2014 18:50
Binkie, ik herken het.
Ik dacht altijd dat ik de (voor mij) ideale ouders had, maar kom steeds meer tot de conclusie dat een hoop van de knopen waar ik steeds in vastloop een basis hebben in hoe mijn ouders dingen deden.
Niet uit onwil en ik verwijt het ze niet; het is vooral een vaststelling. Ze zijn niet perfect en hebben niet altijd de keuzes gemaakt die voor een (dit) kind de beste waren.
Dat te weten betekent dan ook niet dat ik ze de schuld ergens van geef, maar wel dat ik weet waar ik aan moet werken.
Ik dacht altijd dat ik de (voor mij) ideale ouders had, maar kom steeds meer tot de conclusie dat een hoop van de knopen waar ik steeds in vastloop een basis hebben in hoe mijn ouders dingen deden.
Niet uit onwil en ik verwijt het ze niet; het is vooral een vaststelling. Ze zijn niet perfect en hebben niet altijd de keuzes gemaakt die voor een (dit) kind de beste waren.
Dat te weten betekent dan ook niet dat ik ze de schuld ergens van geef, maar wel dat ik weet waar ik aan moet werken.
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
zaterdag 19 april 2014 18:57
ik heb geen relatie meer met mijn ouders, al een paar jaar niet meer
ze maakten vanaf onze jeugd verschil tussen de kinderen wat ons als kinderen tegenover elkaar heeft gezet
hetzelfde deden ze met de kleinkinderen, echt voortrekken van de 1 en afwijzen van de ander......
daarnaast waren ze nooit tevreden of trost: je had het altijd beter moeten en kunnen doen en dat zeiden ze je ook gewoon
hier is een heel aantal gesprekken over geweest: mijn vader was het er mee eens maar wist ook niet wat hij er mee aan moest, mijn moeder ontkende glashard
na hun zoveelste afwijzing naar 1 van mijn kinderen heb ik er een punt achter gezet
ze maakten vanaf onze jeugd verschil tussen de kinderen wat ons als kinderen tegenover elkaar heeft gezet
hetzelfde deden ze met de kleinkinderen, echt voortrekken van de 1 en afwijzen van de ander......
daarnaast waren ze nooit tevreden of trost: je had het altijd beter moeten en kunnen doen en dat zeiden ze je ook gewoon
hier is een heel aantal gesprekken over geweest: mijn vader was het er mee eens maar wist ook niet wat hij er mee aan moest, mijn moeder ontkende glashard
na hun zoveelste afwijzing naar 1 van mijn kinderen heb ik er een punt achter gezet
zaterdag 19 april 2014 18:58
Eerlijk gezegd heeft het met jaren gekost om mezelf los te weken van het gevoel dat ik er niet toe doe en dat ik het niet waard ben om van te houden. Dat zijn precies de dingen die ik heb meegekregen van mijn ouders. Ik heb ze geprobeerd bij mijn therapie te betrekken, zodat we zouden kunnen werken aan een betere band. Maar dat hebben ze geweigerd.
Ergens heb ik medelijden met ze omdat ze zijn wie ze zijn en ondertussen twee dochters kwijt zijn. Maar ik weet nu in ieder geval hoe het voelt om zelfvertrouwen te hebben en geliefd te zijn.
Ergens heb ik medelijden met ze omdat ze zijn wie ze zijn en ondertussen twee dochters kwijt zijn. Maar ik weet nu in ieder geval hoe het voelt om zelfvertrouwen te hebben en geliefd te zijn.
zaterdag 19 april 2014 19:04
quote:LemonLime schreef op 19 april 2014 @ 18:58:
...............
dat herken ik helaas ook: altijd het gevoel dat je het niet goed (genoeg) hebt gedaan, dat je het beter had kunnen en moeten doen
en hoe hard ik ook mijn best doe van dat gevoel af te komen, het steekt regelmatig de kop op (en ja, ik weet dat het aan mij is dat gevoel te negeren)
ook ik heb meermaals geprobeerd het met ze op te lossen, maar helaas niet gelukt
dus kies ik voor mezelf en mijn kinderen, hoe pijnlijk het soms ook is dat je geen familie (meer) hebt
...............
dat herken ik helaas ook: altijd het gevoel dat je het niet goed (genoeg) hebt gedaan, dat je het beter had kunnen en moeten doen
en hoe hard ik ook mijn best doe van dat gevoel af te komen, het steekt regelmatig de kop op (en ja, ik weet dat het aan mij is dat gevoel te negeren)
ook ik heb meermaals geprobeerd het met ze op te lossen, maar helaas niet gelukt
dus kies ik voor mezelf en mijn kinderen, hoe pijnlijk het soms ook is dat je geen familie (meer) hebt
zaterdag 19 april 2014 19:04
zaterdag 19 april 2014 19:06
Helaas herken ik het volkomen.
En ja, het heeft me 40 jaar van mijn leven en 2,5 jaar centrum "45 gekost om daar achter te komen.
Er is me niks ingepraat, ik heb geleerd om te zien wat er nou eigenlijk gebeurd is tijdens mijn leven. Te lang heb ik mijn vaders jappenkampverleden gebruikt als excuus voor dingen uit mijn jeugd.
Inmiddels leeft hij niet meer en heb ik alleen mijn moeder nog. En zij gaat niet meer veranderen dus ik heb te dealen met hoe het nu is. Maar het helderder zien helpt me nu wel en het feit dat ik nu voor mezelf mijn grenzen naar haar kan aangeven.
Maar het blijft lastig.
En ja, het heeft me 40 jaar van mijn leven en 2,5 jaar centrum "45 gekost om daar achter te komen.
Er is me niks ingepraat, ik heb geleerd om te zien wat er nou eigenlijk gebeurd is tijdens mijn leven. Te lang heb ik mijn vaders jappenkampverleden gebruikt als excuus voor dingen uit mijn jeugd.
Inmiddels leeft hij niet meer en heb ik alleen mijn moeder nog. En zij gaat niet meer veranderen dus ik heb te dealen met hoe het nu is. Maar het helderder zien helpt me nu wel en het feit dat ik nu voor mezelf mijn grenzen naar haar kan aangeven.
Maar het blijft lastig.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zaterdag 19 april 2014 19:11
quote:may_ka schreef op 19 april 2014 @ 19:04:
@SeBastassaUnaCanzone, ik kan niet voor to spreken, maar in mijn geval werd er een link gelegd tussen mijn eigen onvermogens en de manier waarop mijn ouders met me omgingen die ik zelf niet had gelegd.Dit dus
@SeBastassaUnaCanzone, ik kan niet voor to spreken, maar in mijn geval werd er een link gelegd tussen mijn eigen onvermogens en de manier waarop mijn ouders met me omgingen die ik zelf niet had gelegd.Dit dus
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zaterdag 19 april 2014 19:11
Hoi Binkie,
Ik herken het hoor en ik ben wel eens 'jaloers' als ik gezinnen zie waar het allemaal gezellig en gelukkig lijkt. Al denk ik dat mijn relatie met mijn ouders er van de buitenkant aardig normaal uitziet.
Natuurlijk is mijn verhaal weer anders. Ik ben in een streng christelijk gezin opgevoed, ik moest een heleboel doen en een heleboel laten vanwege het geloof. Nu ik ver in de dertig aangeef dat ik niet geloof en mijn eigen gedachten wil creeeren is er veel teleurstelling en boosheid van de kant van mijn ouders, zo niet het hele gezin waar ik uit kom. Toch houd ik van ze en ben ik loyaal naar ze. Maar ook ik moet me (nog steeds) losweken van mijn familie om mezelf te leren zijn, zonder invloed van anderen. Dat is een heel proces wat pijn doet.
Ook ik vind het vreselijk jammer. Echt heel jammer, maar het is zoals het is.
Ik herken het hoor en ik ben wel eens 'jaloers' als ik gezinnen zie waar het allemaal gezellig en gelukkig lijkt. Al denk ik dat mijn relatie met mijn ouders er van de buitenkant aardig normaal uitziet.
Natuurlijk is mijn verhaal weer anders. Ik ben in een streng christelijk gezin opgevoed, ik moest een heleboel doen en een heleboel laten vanwege het geloof. Nu ik ver in de dertig aangeef dat ik niet geloof en mijn eigen gedachten wil creeeren is er veel teleurstelling en boosheid van de kant van mijn ouders, zo niet het hele gezin waar ik uit kom. Toch houd ik van ze en ben ik loyaal naar ze. Maar ook ik moet me (nog steeds) losweken van mijn familie om mezelf te leren zijn, zonder invloed van anderen. Dat is een heel proces wat pijn doet.
Ook ik vind het vreselijk jammer. Echt heel jammer, maar het is zoals het is.
zaterdag 19 april 2014 19:15
quote:Summerdance schreef op 19 april 2014 @ 17:48:
Ik ga er altijd maar van uit dat ze mij met de beste bedoelingen en naar eer en geweten hebben opgevoed.
Ik vind het mooi om te lezen dat je een goede band met je ouders hebt en dat je ze zo kunt beschouwen, want dat betekent dat je van ze houdt. En zij van jou, zo te lezen
Mijn moeder had geen geweten, laat stáán eer, en haar 'beste bedoelingen' pasten alleen maar prima in háár straatje. Zo kan het helaas ook. Ze is nu bijna 4 jaar dood en ze wordt niet gemist. Door niemand. Prachtige nalatenschap
Binkie, ik hoop dat je wijzer wordt van dit verwerkingsproces. Sterkte
Ik ga er altijd maar van uit dat ze mij met de beste bedoelingen en naar eer en geweten hebben opgevoed.
Ik vind het mooi om te lezen dat je een goede band met je ouders hebt en dat je ze zo kunt beschouwen, want dat betekent dat je van ze houdt. En zij van jou, zo te lezen
Mijn moeder had geen geweten, laat stáán eer, en haar 'beste bedoelingen' pasten alleen maar prima in háár straatje. Zo kan het helaas ook. Ze is nu bijna 4 jaar dood en ze wordt niet gemist. Door niemand. Prachtige nalatenschap
Binkie, ik hoop dat je wijzer wordt van dit verwerkingsproces. Sterkte
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zaterdag 19 april 2014 19:16
Mijn relatie met mijn ouders, nou ja moeder, is verwarrend en vreemd te noemen.
Ze heeft me als kind mishandeld, psychisch en lichamelijk en was er gewoon niet voor me.
Dit ging van kwaad tot erger in de puberteit tot ik er genoeg van had en het contact wilde verbreken.
Dit niet gedaan uit loyaliteit naar mijn vader. Hij is lief, een schatje, al is hij een beetje naief. Hij is mijn held.
Nu ik in het buitenland woon is de band met mijn moeder er. Op afstand natuurlijk. We skypen twee keer per week.
Ze komen hier in de zomervakantie, ik ga er een keer per jaar naar toe en that's it.
Prima voor mij.
Ze heeft me als kind mishandeld, psychisch en lichamelijk en was er gewoon niet voor me.
Dit ging van kwaad tot erger in de puberteit tot ik er genoeg van had en het contact wilde verbreken.
Dit niet gedaan uit loyaliteit naar mijn vader. Hij is lief, een schatje, al is hij een beetje naief. Hij is mijn held.
Nu ik in het buitenland woon is de band met mijn moeder er. Op afstand natuurlijk. We skypen twee keer per week.
Ze komen hier in de zomervakantie, ik ga er een keer per jaar naar toe en that's it.
Prima voor mij.
zaterdag 19 april 2014 19:17
Ik heb een goede en fijne jeugd gehad. Mijn ouders waren er altijd voor ons. Ik heb nooit het gevoel gehad iets tekort te komen. Mijn ouders lieten mij vrij genoeg. Ik denk dat ik daar zelf moeilijker in ben.
Mijn moeder is helaas twee jaar geleden overleden. Mijn vader heeft inmiddels een nieuwe vrouw en ik noem ze mijn ouders. De band is goed. Als er iets is, we kunnen altijd terecht.
Mijn moeder is helaas twee jaar geleden overleden. Mijn vader heeft inmiddels een nieuwe vrouw en ik noem ze mijn ouders. De band is goed. Als er iets is, we kunnen altijd terecht.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
