Psyche
alle pijlers
Hoe vaak bellen met ouders?
zaterdag 19 april 2014 16:34
Niet helemaal zeker op dit op dit topic thuishoord maar om hoe het voor mij voelt op psyche geplaatst.
Ondanks dat ik al een hele poos uit huis ben is het sinds ik op mezelf ben gaan wonen de gewoonte dat ik elke dag met mn ouders bel. Nu heb ik soms dat me dat best beklemt. Het zijn schatten van mensen waar ik zielsveel van hou maar soms (of vaak eigenlijk) ben ik gewoon heel moe en heb ik geen zin in ellenlange gesprekken over ditjes en datjes. Maar als ik dan een dag niet bel dan voel ik mij daar zo schuldig over dat ik er soms koppijn van krijg....
klinkt misschien beetje gek en tja daarom ook dit topic ben benieuwd hoe vaak anderen bellen/hier mee om gaan.
Ondanks dat ik al een hele poos uit huis ben is het sinds ik op mezelf ben gaan wonen de gewoonte dat ik elke dag met mn ouders bel. Nu heb ik soms dat me dat best beklemt. Het zijn schatten van mensen waar ik zielsveel van hou maar soms (of vaak eigenlijk) ben ik gewoon heel moe en heb ik geen zin in ellenlange gesprekken over ditjes en datjes. Maar als ik dan een dag niet bel dan voel ik mij daar zo schuldig over dat ik er soms koppijn van krijg....
klinkt misschien beetje gek en tja daarom ook dit topic ben benieuwd hoe vaak anderen bellen/hier mee om gaan.
Don't waste your time waiting
zaterdag 19 april 2014 17:30
Ik belde 3 keer per week zo ongeveer. Maar ik weet dat mijn moeder het ging verwachten op den duur. Ze hield als het ware een lijstje bij of ik wel gebeld had en als ik niet belde kreeg ik een streepje achter mijn naam 
Ik heb daar niet zoveel zin meer in en nu bel ik echt een stuk minder. Het hoeft niet alleen bij mij vandaan te komen.
Ik heb daar niet zoveel zin meer in en nu bel ik echt een stuk minder. Het hoeft niet alleen bij mij vandaan te komen.
zaterdag 19 april 2014 17:31
Ik bel mijn moeder en mijn zus eigenlijk elke dag, of zij mij (vader is overleden). Als een van beide partijen geen zin heeft of iets anders wil doen dan zeggen we dat gewoon. Bellen we later of de volgende dag. Maar het meer regelmaat dat we toch zo anderhalf uur wegkletsen elke dag. Wij zijn erg hecht met elkaar. Mijn man spreekt over een tamtam.
Als dingen voelen als een verplichting is dat niet fijn. Ik vind zelf dat je gewoon moet kunnen aangeven hoe en wat.
Als dingen voelen als een verplichting is dat niet fijn. Ik vind zelf dat je gewoon moet kunnen aangeven hoe en wat.
zaterdag 19 april 2014 17:43
Wij bellen als het uit komt.
Doen wel wat vaker kicken, ze zijn dan benieuwd hoe het gaat en hoe het met de poezenkindjes gaat. dus fototjes over de kick, gaat makkelijker.
Nee ik voel me niet schuldig naar mijn ouders toe.
Mijn oma zou ik wat vaker moeten bellen. Schuldig muah, iets meer als naar mijn ouders toe.
Terwijl de band met mijn ouders gewoon goed is, ben er ook regelmatig overigens. Speaking...straks oma maar is bellen. Omdat het kan. Omdat ik de enige kleindochter ben die wel belt. Omdat ik de enige kleindochter ben die wel een verhuisberichtje stuurt. Omdat ik de enige kleindochter ben die wel een kaart stuurt, omdat het kan of omdat ze jarig is.
Doen wel wat vaker kicken, ze zijn dan benieuwd hoe het gaat en hoe het met de poezenkindjes gaat. dus fototjes over de kick, gaat makkelijker.
Nee ik voel me niet schuldig naar mijn ouders toe.
Mijn oma zou ik wat vaker moeten bellen. Schuldig muah, iets meer als naar mijn ouders toe.
Terwijl de band met mijn ouders gewoon goed is, ben er ook regelmatig overigens. Speaking...straks oma maar is bellen. Omdat het kan. Omdat ik de enige kleindochter ben die wel belt. Omdat ik de enige kleindochter ben die wel een verhuisberichtje stuurt. Omdat ik de enige kleindochter ben die wel een kaart stuurt, omdat het kan of omdat ze jarig is.
zaterdag 19 april 2014 18:03
1x per week met mijn vader. Soms vind ik het vermoeiend omdat hij altijd om 19 uur belt als de kinderen naar bed of in bad moeten. Kan 10 x zeggen dat het spitsuur is maar dat boeit hem niet zo. Dus soms neem ik maar niet op. Ik heb het over ditjes en datjes. Aardige band maar niet super. Leven van hem is gericht op vriendin en haar kinderen en kleinkinderen. Vriendin is niet in ons geïnteresseerd en inmiddels is dat wel wederzijds. Erg....? Nee. Ik ben blij dat mijn vader een relatie heeft waar hij gelukkig mee is. We wonen 2 uur rijden van elkaar dus hij heeft zijn toekomst en ik de mijne. We zien elkaar hooguit 5 x per jaar.
zaterdag 19 april 2014 18:20
Maar lieve papilio_machaon, als het jou beklemt, dan bouw je het toch een beetje af. Hoe vaak anderen met hun ouder(s) bellen is niet interessant. Het beklemt jou en daar moet je verandering in brengen.
Start eens met om de dag te bellen, zeg dat ook tegen je ouders. Morgen bel ik niet, overmorgen hoor je me weer. Zo bouw je het af tot 2X per week bijvoorbeeld.
Uit huis gaan is ook een stukje loslaten. Het is nergens voor nodig om dagelijks uren met mams aan de telefoon te hangen. Jij leidt je eigen leven en een stukje afstand nemen is dan op zijn plaats.
Jij vindt het moeilijk, tot koppijn aan toe, mams zal het ook moeilijk vinden. Dus beiden eraan werken. Benoem het ook naar moeder toe zodat hier geen misverstanden over ontstaan.
Ga langzaam maar zeker je eigen koers en zeg dat ook tegen mams.
Start eens met om de dag te bellen, zeg dat ook tegen je ouders. Morgen bel ik niet, overmorgen hoor je me weer. Zo bouw je het af tot 2X per week bijvoorbeeld.
Uit huis gaan is ook een stukje loslaten. Het is nergens voor nodig om dagelijks uren met mams aan de telefoon te hangen. Jij leidt je eigen leven en een stukje afstand nemen is dan op zijn plaats.
Jij vindt het moeilijk, tot koppijn aan toe, mams zal het ook moeilijk vinden. Dus beiden eraan werken. Benoem het ook naar moeder toe zodat hier geen misverstanden over ontstaan.
Ga langzaam maar zeker je eigen koers en zeg dat ook tegen mams.
zaterdag 19 april 2014 18:26
quote:Mevrouw75 schreef op 19 april 2014 @ 16:46:
Ik bel bijna nooit en al helemaal niet om alleen maar even te kletsen. Eigenlijk alleen om wat af te spreken.Zelfde hier, alleen om wat af te spreken, nooit om zomaar te kletsen. Dat doet mijn vriend trouwens wel, belt zijn ouders één á twee keer per week om gewoon ff te kletsen, daar moest ik toen we net samenwoonde erg aan wennen, dat hij dan alweer zijn moeder belde. Maar mijn schoonmoeder doet het ook regelmatig, even bellen gewoon om te kletsen, hierdoor spreek ik tegenwoordig vaker mijn schoonmoeder aan de telefoon dan mijn eigen ouders.
Ik bel bijna nooit en al helemaal niet om alleen maar even te kletsen. Eigenlijk alleen om wat af te spreken.Zelfde hier, alleen om wat af te spreken, nooit om zomaar te kletsen. Dat doet mijn vriend trouwens wel, belt zijn ouders één á twee keer per week om gewoon ff te kletsen, daar moest ik toen we net samenwoonde erg aan wennen, dat hij dan alweer zijn moeder belde. Maar mijn schoonmoeder doet het ook regelmatig, even bellen gewoon om te kletsen, hierdoor spreek ik tegenwoordig vaker mijn schoonmoeder aan de telefoon dan mijn eigen ouders.
zaterdag 19 april 2014 18:29
Toen ik op mijn 18de net het huis uit was belde mijnmoeder mij iedere avond. ik vond dat al snel heel erg beklemmend en controlerend over komen. We hebben daar toen over gesproken maar dat vond ze onzin. Heb toen met mijn huisgenoten afgesproken dat als mijn moeder belde ze moesten zeggen dat ik niet thuis was en dat ze me wel terug lieten bellen. Heeft een paar maanden geduurd , maar toen was het kwartje gevallen.
Overigens ben ik zelf altijd wel regelmatig blijven bellen. Bij elke gebeurtenis leuk of juist niet leuk en ook al was het een onbenullig ding, bij mijn moeder kon ik altijd een luisterend oor vinden.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik nog een hele tijd de neiging gehad voor bepaalde zaken 'even aan mijn moeder vertellen', maar dan realiseerde ik me dat dat dus niet meer kon.
Overigens ben ik zelf altijd wel regelmatig blijven bellen. Bij elke gebeurtenis leuk of juist niet leuk en ook al was het een onbenullig ding, bij mijn moeder kon ik altijd een luisterend oor vinden.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik nog een hele tijd de neiging gehad voor bepaalde zaken 'even aan mijn moeder vertellen', maar dan realiseerde ik me dat dat dus niet meer kon.
zaterdag 19 april 2014 18:31
Ik zie mijn ouders om de 3-4 weken en we bellen als er iets te vertellen is. In rustige periodes duurt het een week of 2 voor we bellen.
Het moet trouwens wel leuk blijven. Als mijn moeder (zoals vandaag) steeds de oppositie zoekt, heb ik de neiging het even te laten rusten of bepaalde onderwerpen te mijden.
Het moet trouwens wel leuk blijven. Als mijn moeder (zoals vandaag) steeds de oppositie zoekt, heb ik de neiging het even te laten rusten of bepaalde onderwerpen te mijden.
zaterdag 19 april 2014 18:37
quote:baukje schreef op 19 april 2014 @ 18:29:
Toen ik op mijn 18de net het huis uit was belde mijnmoeder mij iedere avond. ik vond dat al snel heel erg beklemmend en controlerend over komen. We hebben daar toen over gesproken maar dat vond ze onzin. Heb toen met mijn huisgenoten afgesproken dat als mijn moeder belde ze moesten zeggen dat ik niet thuis was en dat ze me wel terug lieten bellen. Heeft een paar maanden geduurd , maar toen was het kwartje gevallen.
Goeie ouwe tijd zonder mobiele telefoons
Toen ik op mijn 18de net het huis uit was belde mijnmoeder mij iedere avond. ik vond dat al snel heel erg beklemmend en controlerend over komen. We hebben daar toen over gesproken maar dat vond ze onzin. Heb toen met mijn huisgenoten afgesproken dat als mijn moeder belde ze moesten zeggen dat ik niet thuis was en dat ze me wel terug lieten bellen. Heeft een paar maanden geduurd , maar toen was het kwartje gevallen.
Goeie ouwe tijd zonder mobiele telefoons
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 19 april 2014 18:39
Ik zie de uitwonende een paar x per week, we wonen en werken in de stad dus gaan vaak even lunchen of terrasje pakken, dat doet ze ook met vader. Appen doen we bijna dagelijks maar is geen plicht of zo. We vinden het gewoon leuk om elkaar te spreken en zien. Soms een week niet, als we het druk hebben. De thuiswonende zie ik dagelijks dus we bellen alleen als het echt nodig is. Met hem ga ik ook regelmatig even op pad. Vanavond gaan we met z'n allen fikkie stoken en bieren ( ook met vrienden van ons en kind).
TO, ik denk dat je gewoon even een eerlijk gesprek met je ouders moet voeren over verwachtingen. Gun ze dat respect ipv ze proberen te 'trainen' .
TO, ik denk dat je gewoon even een eerlijk gesprek met je ouders moet voeren over verwachtingen. Gun ze dat respect ipv ze proberen te 'trainen' .
zaterdag 19 april 2014 19:01
Zelden, alleen bij bijzonderheden. Nooit voor kletstpraatjes, gelukkig.
Het 'grappige' is dat mijn ouders mij niet bellen, en ook niet langs komen (dan is er 'iets' een verjaardag ofzo), maar dan steevast met het conmentaar komen dat ze me zo weinig zien. Die kets ik altijd gelijk terug, dat ze mij ook mogen bellen en vanzelf mogen langskomen. Ze zijn om de haverklap in de buurt. Maar dat doen ze niet.
Het 'grappige' is dat mijn ouders mij niet bellen, en ook niet langs komen (dan is er 'iets' een verjaardag ofzo), maar dan steevast met het conmentaar komen dat ze me zo weinig zien. Die kets ik altijd gelijk terug, dat ze mij ook mogen bellen en vanzelf mogen langskomen. Ze zijn om de haverklap in de buurt. Maar dat doen ze niet.
zaterdag 19 april 2014 19:17
Ik bel eens per week. Dat is dan wel gelijk een paar uur (lang leve skype). Als er iets speelt of als er iets belangrijks gaande is soms wat vaker. Mailen doen mijn moeder en ik soms elke dag, soms om de dag of om de twee dagen. Vinden we allebei makkelijker dan bellen omdat we het allebei druk hebben en we geen zin en tijd hebben om dagelijks te bellen.
Maar goed, dat is voor mij normaal en fijn. Mijn ouders zijn van het soort dat het niet erg vindt als ze een paar dagen niks horen. Met ze communiceren voelt niet als een verplichting en ik kan het me voorstellen dat het dat wel wordt als je het gevoel krijgt dat het MOET. Maak het bespreekbaar, zeg bijvoorbeeld dat je het druk hebt en niet altijd tijd of zin hebt in een gesprek. Of zoek naar een andere communicatiemethode. Mailen vind ik ideaal: zo weten mijn ouders wat ik meemaak, kunnen ze het lezen wanneer het hen uitkomt, en kan ik het antwoord zien als ik tijd heb.
Maar goed, dat is voor mij normaal en fijn. Mijn ouders zijn van het soort dat het niet erg vindt als ze een paar dagen niks horen. Met ze communiceren voelt niet als een verplichting en ik kan het me voorstellen dat het dat wel wordt als je het gevoel krijgt dat het MOET. Maak het bespreekbaar, zeg bijvoorbeeld dat je het druk hebt en niet altijd tijd of zin hebt in een gesprek. Of zoek naar een andere communicatiemethode. Mailen vind ik ideaal: zo weten mijn ouders wat ik meemaak, kunnen ze het lezen wanneer het hen uitkomt, en kan ik het antwoord zien als ik tijd heb.
De maatschappij maakt jou echt niet gek, dat doe je zelf veel beter (bootje_op_de_golven)
zaterdag 19 april 2014 19:19
Mensenlief, ik zou gek worden als mijn ouders me elke dag belden..
Mijn ouders en ik hebben een hekel aan telefoneren, dat zal er ook wel mee te maken hebben
Mijn moeder bel ik absoluut nooit, mijn vader belt tegenwoordig héél af en toe als hij iets wil bespreken (werkgerelateerd meestal). Ik bel hem alleen om dringende zaken te bespreken die niet kunnen wachten tot ik hem nog eens zie.
Mijn ouders en ik hebben een hekel aan telefoneren, dat zal er ook wel mee te maken hebben
Mijn moeder bel ik absoluut nooit, mijn vader belt tegenwoordig héél af en toe als hij iets wil bespreken (werkgerelateerd meestal). Ik bel hem alleen om dringende zaken te bespreken die niet kunnen wachten tot ik hem nog eens zie.
zaterdag 19 april 2014 19:30
Toen ik op kamers zat belde ik ze één keer per week, in het weekend. Vond dat eigenlijk echt wel voldoende.
Ik was vaak weg 's avonds, dus elke dag bellen zou eerst al onmogelijk zijn geweest en daarnaast zou ik ook op een gegeven moment niks meer te melden hebben, denk ik.
Door één keer per week (of max. 2 keer) te bellen hou je het gezellig en heb je allebei ook nog echt wat te vertellen.
Ik belde trouwens altijd met mijn moeder en dan konden we uren kletsen over niks. Als ik af en toe mijn vader aan de telefoon had, viel het gesprek vaak stil. We zijn allebei niet van die telefoneerders
Ik was vaak weg 's avonds, dus elke dag bellen zou eerst al onmogelijk zijn geweest en daarnaast zou ik ook op een gegeven moment niks meer te melden hebben, denk ik.
Door één keer per week (of max. 2 keer) te bellen hou je het gezellig en heb je allebei ook nog echt wat te vertellen.
Ik belde trouwens altijd met mijn moeder en dan konden we uren kletsen over niks. Als ik af en toe mijn vader aan de telefoon had, viel het gesprek vaak stil. We zijn allebei niet van die telefoneerders
zaterdag 19 april 2014 19:30
Met mijn ouders bel ik elke dag, en zie ze soms ook dagelijks. Ze wonen hier drie minuten lopen vandaan. Soms spreek ik ze ook wel eens vier dagen niet. Gewoon omdat het zo loopt.
Als mijn moeder belt, kan ik ook gerust zeggen dat het niet uitkomt. Vandaag heeft mijn moeder wel drie keer gebeld. Drie keer met een korte praktische vraag. Of ik nog zegeltjes wilde van de supermarkt, hoe ze iets moest doen met een recept dat ze van mij had, en wat ze voor dochter te drinken zou halen. (Voor de kleine klein kinderen heeft ze altijd Wicky in huis, mijn jongens drinken graag cola, en dochter drinkt liever Dubbel Fris. Maar welke dan? Ik vind het prima zo.
Mijn schoonouders heb ik drie weken geleden voor het laatst gesproken. Die bellen nooit, ook niet als er wat is. Maar het gaat iets meer de goede kant op! Ze belden bijvoorbeeld nooit bij een overlijden in de familie. Komt mijn man zijn neef tegen hier in de supermarkt. Zegt man: 'Zo, neef ben je gezellig een dagje bij pa en ma!' Was erg pijnlijk, dat wij niet wisten van de begrafenis. Dus sindsdien bellen ze wel!
Als mijn moeder belt, kan ik ook gerust zeggen dat het niet uitkomt. Vandaag heeft mijn moeder wel drie keer gebeld. Drie keer met een korte praktische vraag. Of ik nog zegeltjes wilde van de supermarkt, hoe ze iets moest doen met een recept dat ze van mij had, en wat ze voor dochter te drinken zou halen. (Voor de kleine klein kinderen heeft ze altijd Wicky in huis, mijn jongens drinken graag cola, en dochter drinkt liever Dubbel Fris. Maar welke dan? Ik vind het prima zo.
Mijn schoonouders heb ik drie weken geleden voor het laatst gesproken. Die bellen nooit, ook niet als er wat is. Maar het gaat iets meer de goede kant op! Ze belden bijvoorbeeld nooit bij een overlijden in de familie. Komt mijn man zijn neef tegen hier in de supermarkt. Zegt man: 'Zo, neef ben je gezellig een dagje bij pa en ma!' Was erg pijnlijk, dat wij niet wisten van de begrafenis. Dus sindsdien bellen ze wel!
