Relaties
alle pijlers
Acceptatie partner
zaterdag 19 april 2014 09:05
Hebben jullie ouders je partner/vriend/man gelijk geaccepteerd?
Zo nee, hoe ga/ging je daarmee om?
Mijn vriend wordt niet geaccepteerd omdat hij uit een Arabisch land komt. Omdat ik al lang en breed volwassen ben heb ik dat al jaren naast me neergelegd en neem hem ook niet mee naar familiezaken (die er weinig zijn) mede omdat hij dat terecht ook niet wil.
Nu we aan kinderen denken wordt dit toch een beetje anders (als ze er mogen komen natuurlijk). Mij lijkt dat heel lastig want ik voel me nu soms al verscheurd worden omdat ik van beide' kampen' hou.
Zo nee, hoe ga/ging je daarmee om?
Mijn vriend wordt niet geaccepteerd omdat hij uit een Arabisch land komt. Omdat ik al lang en breed volwassen ben heb ik dat al jaren naast me neergelegd en neem hem ook niet mee naar familiezaken (die er weinig zijn) mede omdat hij dat terecht ook niet wil.
Nu we aan kinderen denken wordt dit toch een beetje anders (als ze er mogen komen natuurlijk). Mij lijkt dat heel lastig want ik voel me nu soms al verscheurd worden omdat ik van beide' kampen' hou.
zaterdag 19 april 2014 11:03
Eliane noemt wat ik ook dacht. Dat jij minder naar familiebijeenkomsten gaat, is natuurlijk de schuld van je vriend. Niet van hen, niet van jou. Hij beïnvloed jou, (hij mishandelt je dus vast) en houd je steeds meer bij hen weg.
Alles wat jullie negatief naar hen toe doen, is zijn fout. Dit heb ik veel gezien bij schoonzussen/zwagers.
Misschien is een duidelijke, heldere brief schrijven een idee. Waarin je zakelijk jouw probleem uiteen zet, hoe jij het ziet.
En hen dan regelmatig bij jullie zelf uitnodigen, voor een etentje ofzo (heb je gelijk wat om handen)
Wat ik nu zie is dat ze je vriend niet mogen, maar ook geen redenen krijgen die hen hun ongelijk doen laten inzien. (ooh.. deze zin klopt niet, maar je snapt m vast) Hij is in feite schuldig tot het tegendeel bewezen is, en doordat ze hem nooit zien en jou steeds minder, is dat tegendeel nooit bewezen. Hun vooroordeel wordt misschien zelfs wel bevestigd.
Ik zou dus kiezen voor éérst een brief/mail en dan een gesprek. Zodat je zonder in emotie te schieten uit kunt leggen wat jouw kant is.
Sterkte
Lijkt me een moeilijke situatie.
Alles wat jullie negatief naar hen toe doen, is zijn fout. Dit heb ik veel gezien bij schoonzussen/zwagers.
Misschien is een duidelijke, heldere brief schrijven een idee. Waarin je zakelijk jouw probleem uiteen zet, hoe jij het ziet.
En hen dan regelmatig bij jullie zelf uitnodigen, voor een etentje ofzo (heb je gelijk wat om handen)
Wat ik nu zie is dat ze je vriend niet mogen, maar ook geen redenen krijgen die hen hun ongelijk doen laten inzien. (ooh.. deze zin klopt niet, maar je snapt m vast) Hij is in feite schuldig tot het tegendeel bewezen is, en doordat ze hem nooit zien en jou steeds minder, is dat tegendeel nooit bewezen. Hun vooroordeel wordt misschien zelfs wel bevestigd.
Ik zou dus kiezen voor éérst een brief/mail en dan een gesprek. Zodat je zonder in emotie te schieten uit kunt leggen wat jouw kant is.
Sterkte
Lijkt me een moeilijke situatie.
Later is nu
zaterdag 19 april 2014 11:06
TO heeft volgens mij al alles geprobeerd en ik vind dat er hier heel luchtig wordt gereageerd op het starre gedrag van de ouders die gewoon ronduit racistisch zijn. De vragen over waarom zijn ouders nog geen Nederlands spreken doen niet eens ter zake en zijn gewoon impertinent.
Schoonzoon spreekt Nederlands, werkt en is al 6 jaar een goede partner voor dochter. Het enige wat hun tegenstaat is zijn huidskleur. Ik kan me vergissen maar dat klinkt niet alsof TO en partner nog maar eens door het stof moeten om ouders te overtuigen dat bruine mensen geen beesten zijn die je kunt negeren en bespotten.
Ze vinden hun eigen vooroordelen belangrijker dan het geluk van hun dochter en sturen het nog liever aan op een verwijdering dan dat ze hun vreemdelingenhaat laten vallen, al is het zelfs maar voor één iemand.
Je ouders klinken niet bepaald als liefdevolle mensen en als ik jou was zou ik ook nooit toestaan dat kinderen opa en oma zien. Leuk voor je kinderen als ze merken dat papa als een vies dier wordt behandeld.
Mijn opa en oma waren racisten en hebben mijn moeder en ook ons altijd laten merken dat we nooit genoeg waren omdat we niet helemaal blank waren. En zelfs wij mochten niet onbeschoft tegen ze zijn van mijn moeder. Toen we het huis uit waren hebben we ze ook nooit meer gezien en op hun begrafenissen hebben we een borrel genomen. Je hebt geen idee hoe het is om gekleineerd te worden door zo iets onbenulligs als je huidskleur.
Schoonzoon spreekt Nederlands, werkt en is al 6 jaar een goede partner voor dochter. Het enige wat hun tegenstaat is zijn huidskleur. Ik kan me vergissen maar dat klinkt niet alsof TO en partner nog maar eens door het stof moeten om ouders te overtuigen dat bruine mensen geen beesten zijn die je kunt negeren en bespotten.
Ze vinden hun eigen vooroordelen belangrijker dan het geluk van hun dochter en sturen het nog liever aan op een verwijdering dan dat ze hun vreemdelingenhaat laten vallen, al is het zelfs maar voor één iemand.
Je ouders klinken niet bepaald als liefdevolle mensen en als ik jou was zou ik ook nooit toestaan dat kinderen opa en oma zien. Leuk voor je kinderen als ze merken dat papa als een vies dier wordt behandeld.
Mijn opa en oma waren racisten en hebben mijn moeder en ook ons altijd laten merken dat we nooit genoeg waren omdat we niet helemaal blank waren. En zelfs wij mochten niet onbeschoft tegen ze zijn van mijn moeder. Toen we het huis uit waren hebben we ze ook nooit meer gezien en op hun begrafenissen hebben we een borrel genomen. Je hebt geen idee hoe het is om gekleineerd te worden door zo iets onbenulligs als je huidskleur.
zaterdag 19 april 2014 11:14
zaterdag 19 april 2014 17:32
quote:waterplant schreef op 19 april 2014 @ 11:06:
TO heeft volgens mij al alles geprobeerd en ik vind dat er hier heel luchtig wordt gereageerd op het starre gedrag van de ouders die gewoon ronduit racistisch zijn. De vragen over waarom zijn ouders nog geen Nederlands spreken doen niet eens ter zake en zijn gewoon impertinent.
Schoonzoon spreekt Nederlands, werkt en is al 6 jaar een goede partner voor dochter. Het enige wat hun tegenstaat is zijn huidskleur. Ik kan me vergissen maar dat klinkt niet alsof TO en partner nog maar eens door het stof moeten om ouders te overtuigen dat bruine mensen geen beesten zijn die je kunt negeren en bespotten.
Ze vinden hun eigen vooroordelen belangrijker dan het geluk van hun dochter en sturen het nog liever aan op een verwijdering dan dat ze hun vreemdelingenhaat laten vallen, al is het zelfs maar voor één iemand.
Je ouders klinken niet bepaald als liefdevolle mensen en als ik jou was zou ik ook nooit toestaan dat kinderen opa en oma zien. Leuk voor je kinderen als ze merken dat papa als een vies dier wordt behandeld.
Mijn opa en oma waren racisten en hebben mijn moeder en ook ons altijd laten merken dat we nooit genoeg waren omdat we niet helemaal blank waren. En zelfs wij mochten niet onbeschoft tegen ze zijn van mijn moeder. Toen we het huis uit waren hebben we ze ook nooit meer gezien en op hun begrafenissen hebben we een borrel genomen. Je hebt geen idee hoe het is om gekleineerd te worden door zo iets onbenulligs als je huidskleur.
Dank voor deze post.
We gaan nog een keer samen het gesprek op een zakelijke manier aan en dan houdt het op als ze hem niet accepteren. Het is niet mijn hond maar mijn partner.
De mensen die de advocaat van de duivel speelden, ik heb na 2 jaar proberen hem de andere 4 jaar ook wel eens meegenomen maar ik blijf niet schipperen en hij hoeft niet netjes te blijven dus daarom is het contact nihil.
TO heeft volgens mij al alles geprobeerd en ik vind dat er hier heel luchtig wordt gereageerd op het starre gedrag van de ouders die gewoon ronduit racistisch zijn. De vragen over waarom zijn ouders nog geen Nederlands spreken doen niet eens ter zake en zijn gewoon impertinent.
Schoonzoon spreekt Nederlands, werkt en is al 6 jaar een goede partner voor dochter. Het enige wat hun tegenstaat is zijn huidskleur. Ik kan me vergissen maar dat klinkt niet alsof TO en partner nog maar eens door het stof moeten om ouders te overtuigen dat bruine mensen geen beesten zijn die je kunt negeren en bespotten.
Ze vinden hun eigen vooroordelen belangrijker dan het geluk van hun dochter en sturen het nog liever aan op een verwijdering dan dat ze hun vreemdelingenhaat laten vallen, al is het zelfs maar voor één iemand.
Je ouders klinken niet bepaald als liefdevolle mensen en als ik jou was zou ik ook nooit toestaan dat kinderen opa en oma zien. Leuk voor je kinderen als ze merken dat papa als een vies dier wordt behandeld.
Mijn opa en oma waren racisten en hebben mijn moeder en ook ons altijd laten merken dat we nooit genoeg waren omdat we niet helemaal blank waren. En zelfs wij mochten niet onbeschoft tegen ze zijn van mijn moeder. Toen we het huis uit waren hebben we ze ook nooit meer gezien en op hun begrafenissen hebben we een borrel genomen. Je hebt geen idee hoe het is om gekleineerd te worden door zo iets onbenulligs als je huidskleur.
Dank voor deze post.
We gaan nog een keer samen het gesprek op een zakelijke manier aan en dan houdt het op als ze hem niet accepteren. Het is niet mijn hond maar mijn partner.
De mensen die de advocaat van de duivel speelden, ik heb na 2 jaar proberen hem de andere 4 jaar ook wel eens meegenomen maar ik blijf niet schipperen en hij hoeft niet netjes te blijven dus daarom is het contact nihil.
zaterdag 19 april 2014 17:44
Gelukkig word mijn vriend ondanks zijn islamitische afkomst 100 % geaccepteerd in mijn familie. Maar als dat niet zo zou zijn dan zou ik er ook snel klaar mee zijn. Ik zou mijn kinderen nooit meenemen naar mensen die hun vader openlijk afkeuren.
Lijkt mij een hele vervelende situatie voor jullie beide. Jammer dat mensen zo kortzichtig zijn.
Lijkt mij een hele vervelende situatie voor jullie beide. Jammer dat mensen zo kortzichtig zijn.
zaterdag 19 april 2014 17:51
Ik ben het er absoluut niet mee eens dat jouw vriend zich harder moet bewijzen. Alsjeblieft zeg moeten we nu keihard ons best gaan doen voor mensen die ons geen eerlijke kans geven. Wat een omgekeerde wereld. Als mijn vriend zijn ouders mij niet hadden gemoeten omdat ik Nederlands ben zou ik dat heel erg vinden. Maar ik ga niet mijn best doen, terwijl zij mij geen kans hebben gegeven en ik ook niks heb gedaan om dat de verdienen behalve het feit dat ik een bepaalde afkomst heb.
zaterdag 19 april 2014 17:54
quote:luffy22 schreef op 19 april 2014 @ 17:51:
Ik ben het er absoluut niet mee eens dat jouw vriend zich harder moet bewijzen. Alsjeblieft zeg moeten we nu keihard ons best gaan doen voor mensen die ons geen eerlijke kans geven. Wat een omgekeerde wereld. Als mijn vriend zijn ouders mij niet hadden gemoeten omdat ik Nederlands ben zou ik dat heel erg vinden. Maar ik ga niet mijn best doen, terwijl zij mij geen kans hebben gegeven en ik ook niks heb gedaan om dat de verdienen behalve het feit dat ik een bepaalde afkomst heb.Het is uitgesloten dat mijn vriend zich moet bewijzen. Die strijd ga ik niet aan met mensen die hem niet accepteren.
Ik ben het er absoluut niet mee eens dat jouw vriend zich harder moet bewijzen. Alsjeblieft zeg moeten we nu keihard ons best gaan doen voor mensen die ons geen eerlijke kans geven. Wat een omgekeerde wereld. Als mijn vriend zijn ouders mij niet hadden gemoeten omdat ik Nederlands ben zou ik dat heel erg vinden. Maar ik ga niet mijn best doen, terwijl zij mij geen kans hebben gegeven en ik ook niks heb gedaan om dat de verdienen behalve het feit dat ik een bepaalde afkomst heb.Het is uitgesloten dat mijn vriend zich moet bewijzen. Die strijd ga ik niet aan met mensen die hem niet accepteren.
zaterdag 19 april 2014 18:10
quote:dubiootje schreef op 19 april 2014 @ 10:32:
Ik ken overigens genoeg mensen met oorlogstrauma's die wel de landstaal van hun gastland hebben geleerd. Dat heeft verder niets met jouw vriend te maken natuurlijk, maar het bevestigt wel weer de vooroordelen van sommige Nederlanders over buitenlanders dat "ze hier wel willen komen profiteren van alle voorzieningen maar niet eens de moeite doen om de taal te leren". Maar zo te horen zou zelfs het beheersen van het Nederlands de mening van jouw ouders niet veranderen.Ik werk met buitenlanders/oorlogsslachtoffers en de een is de ander niet. Mijn partner ken ik niet via dit kanaal en zijn ouders ook niet.
Ik ken overigens genoeg mensen met oorlogstrauma's die wel de landstaal van hun gastland hebben geleerd. Dat heeft verder niets met jouw vriend te maken natuurlijk, maar het bevestigt wel weer de vooroordelen van sommige Nederlanders over buitenlanders dat "ze hier wel willen komen profiteren van alle voorzieningen maar niet eens de moeite doen om de taal te leren". Maar zo te horen zou zelfs het beheersen van het Nederlands de mening van jouw ouders niet veranderen.Ik werk met buitenlanders/oorlogsslachtoffers en de een is de ander niet. Mijn partner ken ik niet via dit kanaal en zijn ouders ook niet.
zaterdag 19 april 2014 18:13
zaterdag 19 april 2014 18:27
Upperclass, ik zou de rest van je familie ieder geval voor nu laten voor wat ze zijn, maar wel nog een poging wagen bij je ouders.
Ik zou een heel serieus gesprek aangaan, waarin je aangeeft dat je heel gelukkig met hem bent en dat hij de man voor jou is. Dat de manier waarop zij hem behandelen je echter veel pijn en verdriet doet en dat je dat anders zou willen. Dat jullie een gezin willen gaan stichten, en dat jullie hen daar heel graag als grootouders bij willen hebben, maar alleen als zij op z'n minst beleefd met hem om kunnen gaan. En als dat niet kan, dat zij dan helaas geen rol zullen spelen in jullie toekomstige gezin. Ik zou ze vragen daar een nachtje of wat over na te denken, en dan zou ik willen weten of ze er in mee willen gaan. Zo niet, dan houdt het denk ik op.
Ik zou een heel serieus gesprek aangaan, waarin je aangeeft dat je heel gelukkig met hem bent en dat hij de man voor jou is. Dat de manier waarop zij hem behandelen je echter veel pijn en verdriet doet en dat je dat anders zou willen. Dat jullie een gezin willen gaan stichten, en dat jullie hen daar heel graag als grootouders bij willen hebben, maar alleen als zij op z'n minst beleefd met hem om kunnen gaan. En als dat niet kan, dat zij dan helaas geen rol zullen spelen in jullie toekomstige gezin. Ik zou ze vragen daar een nachtje of wat over na te denken, en dan zou ik willen weten of ze er in mee willen gaan. Zo niet, dan houdt het denk ik op.
zaterdag 19 april 2014 18:34
quote:_Branwen_ schreef op 19 april 2014 @ 18:27:
Upperclass, ik zou de rest van je familie ieder geval voor nu laten voor wat ze zijn, maar wel nog een poging wagen bij je ouders.
Ik zou een heel serieus gesprek aangaan, waarin je aangeeft dat je heel gelukkig met hem bent en dat hij de man voor jou is. Dat de manier waarop zij hem behandelen je echter veel pijn en verdriet doet en dat je dat anders zou willen. Dat jullie een gezin willen gaan stichten, en dat jullie hen daar heel graag als grootouders bij willen hebben, maar alleen als zij op z'n minst beleefd met hem om kunnen gaan. En als dat niet kan, dat zij dan helaas geen rol zullen spelen in jullie toekomstige gezin. Ik zou ze vragen daar een nachtje of wat over na te denken, en dan zou ik willen weten of ze er in mee willen gaan. Zo niet, dan houdt het denk ik op.Dit gesprek gaan we morgen met ze aan. Ik heb ze meegedeeld dat mijn vriend ook meekomt. Ik voel me net een 10-jarige. Daarna maken we een keuze qua contact want na het openen van dit topic merk ik dat het verder gaat dan die eventuele kinderen. Ik voel de pijn nu al dus ik kom vast snel hier uithuilen.
Upperclass, ik zou de rest van je familie ieder geval voor nu laten voor wat ze zijn, maar wel nog een poging wagen bij je ouders.
Ik zou een heel serieus gesprek aangaan, waarin je aangeeft dat je heel gelukkig met hem bent en dat hij de man voor jou is. Dat de manier waarop zij hem behandelen je echter veel pijn en verdriet doet en dat je dat anders zou willen. Dat jullie een gezin willen gaan stichten, en dat jullie hen daar heel graag als grootouders bij willen hebben, maar alleen als zij op z'n minst beleefd met hem om kunnen gaan. En als dat niet kan, dat zij dan helaas geen rol zullen spelen in jullie toekomstige gezin. Ik zou ze vragen daar een nachtje of wat over na te denken, en dan zou ik willen weten of ze er in mee willen gaan. Zo niet, dan houdt het denk ik op.Dit gesprek gaan we morgen met ze aan. Ik heb ze meegedeeld dat mijn vriend ook meekomt. Ik voel me net een 10-jarige. Daarna maken we een keuze qua contact want na het openen van dit topic merk ik dat het verder gaat dan die eventuele kinderen. Ik voel de pijn nu al dus ik kom vast snel hier uithuilen.
zaterdag 19 april 2014 20:52
quote:Dreamer schreef op 19 april 2014 @ 11:03:
Misschien is een duidelijke, heldere brief schrijven een idee
Ik denk niet dat mensen die al jaren zoveel domheid uitkramen iets zullen (of kunnen) gaan veranderen door een brief.
TO, kies voor je eigen leven. Jij bent lijkt me duidelijk genoeg geweest, het is nu aan je ouders of ze nog ergens in willen passen of niet.
Misschien is een duidelijke, heldere brief schrijven een idee
Ik denk niet dat mensen die al jaren zoveel domheid uitkramen iets zullen (of kunnen) gaan veranderen door een brief.
TO, kies voor je eigen leven. Jij bent lijkt me duidelijk genoeg geweest, het is nu aan je ouders of ze nog ergens in willen passen of niet.
zondag 20 april 2014 12:55
quote:patchouli_ schreef op 19 april 2014 @ 09:42:
Misschien moet je ook niet met hen praten om ze te overtuigen, maar met hen praten om ze te vertellen hoe het is. Pap, mam, dit is de man waar ik van hou en jullie kwetsen me door hem niet te accepteren. Ik deel mijn leven met hem en wil een gezin met hem beginnen en als jullie daar niet achter kunnen staan dan betekent dat dat jullie er weinig aan zullen deelnemen.
Je moet eens stoppen met dit gedrag van je ouders te accepteren. Je vriend is goed voor je, houdt van je en zorgt voor je. Jij hebt voor hem gekozen. Hij verdient het dat jij voor hem kiest in plaats van toe te staan dat jouw ouders hem negeren.Mooie woorden, zo zie ik het ook.
Misschien moet je ook niet met hen praten om ze te overtuigen, maar met hen praten om ze te vertellen hoe het is. Pap, mam, dit is de man waar ik van hou en jullie kwetsen me door hem niet te accepteren. Ik deel mijn leven met hem en wil een gezin met hem beginnen en als jullie daar niet achter kunnen staan dan betekent dat dat jullie er weinig aan zullen deelnemen.
Je moet eens stoppen met dit gedrag van je ouders te accepteren. Je vriend is goed voor je, houdt van je en zorgt voor je. Jij hebt voor hem gekozen. Hij verdient het dat jij voor hem kiest in plaats van toe te staan dat jouw ouders hem negeren.Mooie woorden, zo zie ik het ook.
Elke les, waar je van leert, maakt het pad vrij voor nog waardevollere lessen. Elke les, die je negeert, komt steeds weer terug.
zondag 20 april 2014 14:27
Mijn grootouders wilden mijn vader ook niet accepteren. Mijn moeder heeft ze toen voor de keuze gesteld: het is wij samen of het is niemand. Als jullie hem niet accepteren en niet fatsoenlijk behandelen verbreek ik het contact.
Verder is ze niet in discussie gegaan met haar ouders. Ze heeft niet geprobeerd om te laten zien dat ze gelukkig is met mijn vader. Dat vond ze namelijk haar zaken.
Ze kon ook gewoon tijdens een visite opstaan en zeggen: "ik ben hier voor de gezelligheid. Als jullie niet normaal kunnen doen dan gaan wij weer." Hadden we net anderhalf uur gereden, maar ze was ook echt in staat om meteen weer te vertrekken. Dat werkte waanzinnig goed. Zo lang je maar zorgt dat het nooit een loos dreigement wordt.
Verder is ze niet in discussie gegaan met haar ouders. Ze heeft niet geprobeerd om te laten zien dat ze gelukkig is met mijn vader. Dat vond ze namelijk haar zaken.
Ze kon ook gewoon tijdens een visite opstaan en zeggen: "ik ben hier voor de gezelligheid. Als jullie niet normaal kunnen doen dan gaan wij weer." Hadden we net anderhalf uur gereden, maar ze was ook echt in staat om meteen weer te vertrekken. Dat werkte waanzinnig goed. Zo lang je maar zorgt dat het nooit een loos dreigement wordt.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 20 april 2014 20:29
Upperclass, heb meegelezen maar nu pas een reactie van mij.
Wat lijkt me dit een moeilijk dilemma voor jou. Aan de ene kant je ouders, waar je ongetwijfeld veel van houdt, of in ieder geval altijd veel gehouden hebt die zulk onbegrijpelijk gedrag vertonen. Aan de andere kant je partner, waar je minstens evenveel van houdt en de rest van je leven mee wilt delen.
Ik hoop van harte dat het gesprek met je ouders iets constructiefs oplevert.
Wat lijkt me dit een moeilijk dilemma voor jou. Aan de ene kant je ouders, waar je ongetwijfeld veel van houdt, of in ieder geval altijd veel gehouden hebt die zulk onbegrijpelijk gedrag vertonen. Aan de andere kant je partner, waar je minstens evenveel van houdt en de rest van je leven mee wilt delen.
Ik hoop van harte dat het gesprek met je ouders iets constructiefs oplevert.
zondag 20 april 2014 23:30
quote:BWitched schreef op 20 april 2014 @ 14:27:
.........
Ze kon ook gewoon tijdens een visite opstaan en zeggen: "ik ben hier voor de gezelligheid. Als jullie niet normaal kunnen doen dan gaan wij weer." Hadden we net anderhalf uur gereden, maar ze was ook echt in staat om meteen weer te vertrekken. Dat werkte waanzinnig goed. Zo lang je maar zorgt dat het nooit een loos dreigement wordt.
Dit vind ik scherpzinnig gezien, lijkt me effectief.
Ik zou alleen nooit radicaal en definitief breken; deur op een kier voor als ze tot inkeer komen. Dan wel op jouw voorwaarden naar jou toekomen. Het lijkt me een naar probleem, sterkte & geluk gewenst!
.........
Ze kon ook gewoon tijdens een visite opstaan en zeggen: "ik ben hier voor de gezelligheid. Als jullie niet normaal kunnen doen dan gaan wij weer." Hadden we net anderhalf uur gereden, maar ze was ook echt in staat om meteen weer te vertrekken. Dat werkte waanzinnig goed. Zo lang je maar zorgt dat het nooit een loos dreigement wordt.
Dit vind ik scherpzinnig gezien, lijkt me effectief.
Ik zou alleen nooit radicaal en definitief breken; deur op een kier voor als ze tot inkeer komen. Dan wel op jouw voorwaarden naar jou toekomen. Het lijkt me een naar probleem, sterkte & geluk gewenst!
maandag 21 april 2014 00:36
Precies, BWitched, het gaat niet zozeer om acceptatie, maar om gedrag. Als ze hun schoonzoon niet accepteren, doet dat er eigenlijk niet zo heel erg toe zolang ze zich maar normaal fatsoenlijk tegen hem gedragen. Hij heeft misschien ook wel zijn mening over hen, dat hoeft normaal contact helemaal niet in de weg te staan.
Over fatsoenlijk gedrag hoeft niet zo veel gediscussieerd te worden: ze snappen zelf heus wel dat ze over de grens gaan als ze hem terrorist noemen. En anders kun je zelf zeggen dat je niet van bepaalde opmerkingen gediend bent (en inderdaad, dreigen met opstappen is dan een prima reactie).
Over fatsoenlijk gedrag hoeft niet zo veel gediscussieerd te worden: ze snappen zelf heus wel dat ze over de grens gaan als ze hem terrorist noemen. En anders kun je zelf zeggen dat je niet van bepaalde opmerkingen gediend bent (en inderdaad, dreigen met opstappen is dan een prima reactie).
Ga in therapie!
maandag 21 april 2014 08:22
Het is er moeilijk verlopen. Het doet even heel veel pijn.
We zijn samen naar ze toe gegaan omdat ik al heen zou gaan ivm Pasen. Ik heb ze wel op de hoogte gesteld dat hij mee zou komen omdat ik graag een gesprek wilde. Toen reageerde mijn moeder al wat terughoudend (moet dat met Pasen?).
Omdat ze al wat afwachtend reageerden (normaal zijn ze best spraakzaam) knalde ik op tafel dat ik graag zou zien dat ze hem eens accepteerden en dan ik nu wel eens precies wilde weten waar de schoen wringt. Vervolgens kwam er uit mijn vader een monoloog over dat hij dit leven met zo'n man niet voor zijn enige kind wenste. En daar kan ik dus niets mee want ik ben gelukkig met deze man. Toen ging ik natuurlijk heel stom in de verdediging en opnoemen dat we los van elkaar een bedrijf hebben, eigen auto's en een eigen huis (dat sloeg nergens op want dat is niet de graadmeter). Mijn vriend heeft nog wel benoemd dat hij mij nooit bij hun weg zal houden en dat ik deze keuze maak maar me wel verscheurd voel.
Ze keken ons de deur zo'n beetje uit en er kwam niet echt een reactie op de vraag wat er mis is met mijn vriend.
Ik las dat iemand reageerde over apen enzo. Het doet er misschien toe in dit topic dat mijn vriend blank is. Het betreft niet de huidskleur.
En verder weet ik het even niet. Mijn vriend zal me in elke keuze steunen maar het voelt als hem afvallen als ik contact blijf houden. Ik heb echt mijn best gedaan en ik wil een statement maken dus ik moet ze eerst denk ik afkappen.
We zijn samen naar ze toe gegaan omdat ik al heen zou gaan ivm Pasen. Ik heb ze wel op de hoogte gesteld dat hij mee zou komen omdat ik graag een gesprek wilde. Toen reageerde mijn moeder al wat terughoudend (moet dat met Pasen?).
Omdat ze al wat afwachtend reageerden (normaal zijn ze best spraakzaam) knalde ik op tafel dat ik graag zou zien dat ze hem eens accepteerden en dan ik nu wel eens precies wilde weten waar de schoen wringt. Vervolgens kwam er uit mijn vader een monoloog over dat hij dit leven met zo'n man niet voor zijn enige kind wenste. En daar kan ik dus niets mee want ik ben gelukkig met deze man. Toen ging ik natuurlijk heel stom in de verdediging en opnoemen dat we los van elkaar een bedrijf hebben, eigen auto's en een eigen huis (dat sloeg nergens op want dat is niet de graadmeter). Mijn vriend heeft nog wel benoemd dat hij mij nooit bij hun weg zal houden en dat ik deze keuze maak maar me wel verscheurd voel.
Ze keken ons de deur zo'n beetje uit en er kwam niet echt een reactie op de vraag wat er mis is met mijn vriend.
Ik las dat iemand reageerde over apen enzo. Het doet er misschien toe in dit topic dat mijn vriend blank is. Het betreft niet de huidskleur.
En verder weet ik het even niet. Mijn vriend zal me in elke keuze steunen maar het voelt als hem afvallen als ik contact blijf houden. Ik heb echt mijn best gedaan en ik wil een statement maken dus ik moet ze eerst denk ik afkappen.
maandag 21 april 2014 08:39
Upperclass, wat jammer dat het zo gelopen is. Maar waarom ben je zelf nu toch zo de discussie aangegaan? Ik begrijp het wel hoor, je bent toch hun kind en het is heel logisch dat je toch graag hun goedkeuring wilt. Maar is het eerlijk tegenover je vriend om toch voor die goedkeuring te gaan en niet voor wat voor jullie samen belangrijk is, namelijk gewoon dat ze hem met fatsoen behandelen?
Het is ongetwijfeld onbewust gegaan, maar je hebt je hier toch toe laten verleiden. Heel begrijpelijk maar je weet zelf dat dit niet tot een oplossing voor het probleem gaat leiden. Wat als je ze nu eens belt en aangeeft dat ze mogen denken wat ze denken, maar dat je wel verwacht dat ze je vriend fatsoenlijk behandelen? Met de onrealistische verwachting dat ze opeens gingen inzien dat je vriend jou wel waard is, zou je toch nooit ergens komen?
Het is ongetwijfeld onbewust gegaan, maar je hebt je hier toch toe laten verleiden. Heel begrijpelijk maar je weet zelf dat dit niet tot een oplossing voor het probleem gaat leiden. Wat als je ze nu eens belt en aangeeft dat ze mogen denken wat ze denken, maar dat je wel verwacht dat ze je vriend fatsoenlijk behandelen? Met de onrealistische verwachting dat ze opeens gingen inzien dat je vriend jou wel waard is, zou je toch nooit ergens komen?
Ga in therapie!
maandag 21 april 2014 08:40
maandag 21 april 2014 08:44
Wa voor leven zag je vader niet voor zich voor jou? Dat wat je nu leidt? Een leven waarin je samen bent met een man die ontzettend van je houdt en je op handen draagt? Een leven waarin je zielsgelukkig bent?
Rare pa. Ik zou een nette brief sturen dat je enorm gelukkit bent en dus het contact voorlopig even stil legt.
Rare pa. Ik zou een nette brief sturen dat je enorm gelukkit bent en dus het contact voorlopig even stil legt.
"As je denk dat je mooi ben dan ben je een embersiel leleike kuthoer"
maandag 21 april 2014 08:45
quote:dubiootje schreef op 21 april 2014 @ 08:39:
Upperclass, wat jammer dat het zo gelopen is. Maar waarom ben je zelf nu toch zo de discussie aangegaan? Ik begrijp het wel hoor, je bent toch hun kind en het is heel logisch dat je toch graag hun goedkeuring wilt. Maar is het eerlijk tegenover je vriend om toch voor die goedkeuring te gaan en niet voor wat voor jullie samen belangrijk is, namelijk gewoon dat ze hem met fatsoen behandelen?
Het is ongetwijfeld onbewust gegaan, maar je hebt je hier toch toe laten verleiden. Heel begrijpelijk maar je weet zelf dat dit niet tot een oplossing voor het probleem gaat leiden. Wat als je ze nu eens belt en aangeeft dat ze mogen denken wat ze denken, maar dat je wel verwacht dat ze je vriend fatsoenlijk behandelen? Met de onrealistische verwachting dat ze opeens gingen inzien dat je vriend jou wel waard is, zou je toch nooit ergens komen?Op papier weet ik dat wel en ik ben ook boos op mezelf maar de opgekropte frustratie kwam er gelijk uit. Ik heb me echt wel voorbereid en jullie tips op papier gezet maar ik werd gewoon zo ontzettend boos. Dat word ik nooit dus ik had dit ook niet ingecalculeerd.
Upperclass, wat jammer dat het zo gelopen is. Maar waarom ben je zelf nu toch zo de discussie aangegaan? Ik begrijp het wel hoor, je bent toch hun kind en het is heel logisch dat je toch graag hun goedkeuring wilt. Maar is het eerlijk tegenover je vriend om toch voor die goedkeuring te gaan en niet voor wat voor jullie samen belangrijk is, namelijk gewoon dat ze hem met fatsoen behandelen?
Het is ongetwijfeld onbewust gegaan, maar je hebt je hier toch toe laten verleiden. Heel begrijpelijk maar je weet zelf dat dit niet tot een oplossing voor het probleem gaat leiden. Wat als je ze nu eens belt en aangeeft dat ze mogen denken wat ze denken, maar dat je wel verwacht dat ze je vriend fatsoenlijk behandelen? Met de onrealistische verwachting dat ze opeens gingen inzien dat je vriend jou wel waard is, zou je toch nooit ergens komen?Op papier weet ik dat wel en ik ben ook boos op mezelf maar de opgekropte frustratie kwam er gelijk uit. Ik heb me echt wel voorbereid en jullie tips op papier gezet maar ik werd gewoon zo ontzettend boos. Dat word ik nooit dus ik had dit ook niet ingecalculeerd.
