Kinderen
alle pijlers
Alleenstaande moeder zonder een omgangsregeling, zo zwaar!
zondag 20 april 2014 15:33
Ik ben nu al een tijdje alleenstaand, even denken... nu bijna 4 jaar nu.
Dochtertje is bijna 7 en zoontje is bijna 5 jaar.
De vader van mijn kids is volledig uit beeld. Dus er is hier geen sprake van een weekendregeling of dat de kids de helft van de schoolvakanties bij hem zijn. Ik trek de kar 24/7, 7 dagen per week, jaar in jaar uit.
Ik heb dit altijd als heel zwaar ervaren en was erg jaloers op andere gescheiden moeders die twee weekenden per maand lekker voor zichzelf hadden, de helft van de schoolvakanties ook alleen. Ze plannen weekendjes weg, een weekje alleen met een vriendin op vakantie of gewoon een zaterdagavond met vriendinnen thuis en dan lekker uitslapen heel het weekend.
Ik merk dat dit erg zwaar weegt op mij, op dit moment ben ik ook bezig met een opleiding waardoor ik dus echt nooit alleen kan bijtanken.
Ik hou ontzettend veel van mijn kinderen maar het feit dat ik eigenlijk nooit tijd voor mezelf heb breekt me soms op.
Ik moet dus constant in de weer met betaalde oppassen, maar ik vind het te gek dat ik soms 20-30 euro moet uitgeven aan een oppas om savonds ergens een colaatje van 2,50 euro te gaan drinken met een vriendin.
Mijn ouders wonen te ver om steeds op te kunnen passen, ze springen soms bij in noodgevallen, maar ook niet altijd vanwege hun zwakke gezondheid. Maar er zijn soms ook situaties waarin ik dus doodziek de kids naar school moet brengen of een heel weekend/schoolvakantie moet doorbrengen terwijl ik dus doodziek ben. Dan baal ik zo erg dat ex ons heeft laten zitten en de omgangsregeling niet toepast en mij helemaal alleen de kar laat trekken.
Andere moeders laten oppassen wil ik niet meer doen, soms liet ik iemand twee uurtjes op mijn kinderen passen omdat ik iets heel belangrijks had, wordt er de week erop van mij verwacht dat ik dan heel de zaterdag en zondag op hun 2-3 kinderen ga passen terwijl ik maar net genoeg energie en kracht heb voor mijn 2 kindjes.
Zij hebben ofwel een partner die hen ondersteund in de opvoeding hebben ofwel gaan hun kids om de 2 weken plus de helft van alle schoolvakanties naar hun vader en zo genieten ze enorm van hun vrijheid en tanken lekker bij.
Ik heb het gevoel dat veel koppels en ook andere gescheiden moeders met een ex-man die wel een omgangsregeling hebben voor hun kids vliegen met 2 vleugels en ik constant met 1 vleugel moet vliegen. Ik moet echt alles alleen doen, thuis, buitenshuis, op hun school, als ze ziek zijn, tijdens de weekenden, in de vakanties, alles komt maar op mijn schouders, ik kan niks delen met iemand mbt de opvoeding.
Ik weet nog dat ik een oppas aan huis had laten komen omdat het weekend was en ik te ziek was om voor de kids te zorgen. Ik betaalde haar 40 euro om die dag uit te kunnen zieken en een paar uur te kunnen slapen, terwijl als ze gewoon bij hun vader waren dit niet nodig was geweest.
Ik weet niet hoe ik dit moet blijven doen, ik ken ook geen enkele alleenstaande moeder die geen omgangsregeling heeft, dus ik kan niet zien hoe zij het nu doen allemaal. Ik heb ook geen financiële ruimte om constant oppas te blijven betalen.
Iemand die me hierin kan adviseren alsjeblieft?
Dochtertje is bijna 7 en zoontje is bijna 5 jaar.
De vader van mijn kids is volledig uit beeld. Dus er is hier geen sprake van een weekendregeling of dat de kids de helft van de schoolvakanties bij hem zijn. Ik trek de kar 24/7, 7 dagen per week, jaar in jaar uit.
Ik heb dit altijd als heel zwaar ervaren en was erg jaloers op andere gescheiden moeders die twee weekenden per maand lekker voor zichzelf hadden, de helft van de schoolvakanties ook alleen. Ze plannen weekendjes weg, een weekje alleen met een vriendin op vakantie of gewoon een zaterdagavond met vriendinnen thuis en dan lekker uitslapen heel het weekend.
Ik merk dat dit erg zwaar weegt op mij, op dit moment ben ik ook bezig met een opleiding waardoor ik dus echt nooit alleen kan bijtanken.
Ik hou ontzettend veel van mijn kinderen maar het feit dat ik eigenlijk nooit tijd voor mezelf heb breekt me soms op.
Ik moet dus constant in de weer met betaalde oppassen, maar ik vind het te gek dat ik soms 20-30 euro moet uitgeven aan een oppas om savonds ergens een colaatje van 2,50 euro te gaan drinken met een vriendin.
Mijn ouders wonen te ver om steeds op te kunnen passen, ze springen soms bij in noodgevallen, maar ook niet altijd vanwege hun zwakke gezondheid. Maar er zijn soms ook situaties waarin ik dus doodziek de kids naar school moet brengen of een heel weekend/schoolvakantie moet doorbrengen terwijl ik dus doodziek ben. Dan baal ik zo erg dat ex ons heeft laten zitten en de omgangsregeling niet toepast en mij helemaal alleen de kar laat trekken.
Andere moeders laten oppassen wil ik niet meer doen, soms liet ik iemand twee uurtjes op mijn kinderen passen omdat ik iets heel belangrijks had, wordt er de week erop van mij verwacht dat ik dan heel de zaterdag en zondag op hun 2-3 kinderen ga passen terwijl ik maar net genoeg energie en kracht heb voor mijn 2 kindjes.
Zij hebben ofwel een partner die hen ondersteund in de opvoeding hebben ofwel gaan hun kids om de 2 weken plus de helft van alle schoolvakanties naar hun vader en zo genieten ze enorm van hun vrijheid en tanken lekker bij.
Ik heb het gevoel dat veel koppels en ook andere gescheiden moeders met een ex-man die wel een omgangsregeling hebben voor hun kids vliegen met 2 vleugels en ik constant met 1 vleugel moet vliegen. Ik moet echt alles alleen doen, thuis, buitenshuis, op hun school, als ze ziek zijn, tijdens de weekenden, in de vakanties, alles komt maar op mijn schouders, ik kan niks delen met iemand mbt de opvoeding.
Ik weet nog dat ik een oppas aan huis had laten komen omdat het weekend was en ik te ziek was om voor de kids te zorgen. Ik betaalde haar 40 euro om die dag uit te kunnen zieken en een paar uur te kunnen slapen, terwijl als ze gewoon bij hun vader waren dit niet nodig was geweest.
Ik weet niet hoe ik dit moet blijven doen, ik ken ook geen enkele alleenstaande moeder die geen omgangsregeling heeft, dus ik kan niet zien hoe zij het nu doen allemaal. Ik heb ook geen financiële ruimte om constant oppas te blijven betalen.
Iemand die me hierin kan adviseren alsjeblieft?
zondag 20 april 2014 17:03
zondag 20 april 2014 17:11
quote:theamuts schreef op 20 april 2014 @ 16:59:
[...]
Natuurlijk mag je je dat wel afvragen. Alleen je speculaties raken kant noch wal.
Misschien komt het zo over maar ik speculeer niet, althans niet zo bedoeld. Ik vind het jammer dat jullie dat zo (willen) lezen terwijl ik van begin af aan al duidelijk ben dat ik het me gewoon afvraag.
Laat ik het dan zo zeggen, alle jonge vrouwen met kinderen die ik ken die gescheiden zijn leggen stuk voor stuk allemaal de schuld bij de man, echt serieus, allemaal. Waarom?
Als er sprake is van vluchtgedrag van de man, vreemdgaan, de verantwoording van een gezin niet willen nemen snap ik het volkomen, daarom raken sommige alleenstaande moeders zoals TO me ook en kunnen die "vaders" van mij de put in, serieus, ik help zelfs met graven. Maar kom op zeg, niet alle mannen/vaders zijn zo. Het is algemeen bekend dat juist de moeders vaak de omgang van de kinderen met hun vader stagneren uit rancune.
Dus waarom altijd de hand boven het hoofd van de moeder houden als vader ook zo graag de kinderen wil hebben?
Ik val in herhaling maar mannen die hun eigen kinderen negeren sporen niet. Dat is een feit net als voorgaande.
[...]
Natuurlijk mag je je dat wel afvragen. Alleen je speculaties raken kant noch wal.
Misschien komt het zo over maar ik speculeer niet, althans niet zo bedoeld. Ik vind het jammer dat jullie dat zo (willen) lezen terwijl ik van begin af aan al duidelijk ben dat ik het me gewoon afvraag.
Laat ik het dan zo zeggen, alle jonge vrouwen met kinderen die ik ken die gescheiden zijn leggen stuk voor stuk allemaal de schuld bij de man, echt serieus, allemaal. Waarom?
Als er sprake is van vluchtgedrag van de man, vreemdgaan, de verantwoording van een gezin niet willen nemen snap ik het volkomen, daarom raken sommige alleenstaande moeders zoals TO me ook en kunnen die "vaders" van mij de put in, serieus, ik help zelfs met graven. Maar kom op zeg, niet alle mannen/vaders zijn zo. Het is algemeen bekend dat juist de moeders vaak de omgang van de kinderen met hun vader stagneren uit rancune.
Dus waarom altijd de hand boven het hoofd van de moeder houden als vader ook zo graag de kinderen wil hebben?
Ik val in herhaling maar mannen die hun eigen kinderen negeren sporen niet. Dat is een feit net als voorgaande.
zondag 20 april 2014 17:15
quote:pepersteak schreef op 20 april 2014 @ 17:03:
[...]
Misschien omdat het `kijk-mij-het-eens-geweldig-doen gehalte van je berichtjes heel hoog is.
Alleenstaande ouder zijn is nu eenmaal heel zwaar maar erin blijven hangen maakt het echt niet makkelijker.
Als ik zo geweldig zou zijn had ik misschien wel kinderen mogen krijgen, wat ik heel graag had gewild.
Dus dat zo "geweldig" valt verdomd tegen, fijne opmerking en pijnlijk.
Ik doe het met wat ik heb en dat is uiteindelijk toch helemaal goed gekomen, zij het anders dan ik het ooit wilde maar ben toch blij met wat ik heb, mag dat?
[...]
Misschien omdat het `kijk-mij-het-eens-geweldig-doen gehalte van je berichtjes heel hoog is.
Alleenstaande ouder zijn is nu eenmaal heel zwaar maar erin blijven hangen maakt het echt niet makkelijker.
Als ik zo geweldig zou zijn had ik misschien wel kinderen mogen krijgen, wat ik heel graag had gewild.
Dus dat zo "geweldig" valt verdomd tegen, fijne opmerking en pijnlijk.
Ik doe het met wat ik heb en dat is uiteindelijk toch helemaal goed gekomen, zij het anders dan ik het ooit wilde maar ben toch blij met wat ik heb, mag dat?
zondag 20 april 2014 17:16
Ik heb geen ervaring maar misschien wat praktische dingetjes waar je wat aan hebt;
*Stop met strijken. Als je de gewassen kleren even uitklopt en strak ophangt, kun je het zo weer aan. Een nette blouse uitgezonderd, maar kleren van de kinderen? Echt nergens voor nodig.
Als je een droger bezit, wasmachine en droger niet te vol doen (dat scheelt heel veel kreukels) en als de droger is afgelopen meteen vouwen.
*Probeer zoveel mogelijk spullen terug te zetten waar je het pakt en leer dat je kinderen ook. Voor speelgoed neem je 1 grote kast of kist, alles bij elkaar. Klaar. Handdoek na het douchen over de verwarming hangen, na het tandenpoetsen even een doekje door de wastafel, shampoo/douchespul meteen terug zetten, voordat je gaat douchen cabine insprayen en tijdens het douchen even met de borstel erover, scheelt allemaal enorm in het poetsen van je badkamer (lees; ik poets hem 2x per jaar).
*Zoveel mogelijk frutsels weg. Wat er niet is wordt niet vies, staat niet verkeerd, hoeft niet verplaatst en kan niet kapot. Een dressoir afstoffen met 400 dingetjes erop, of een dressoir afstoffen met 1 dienblad met wat kaarsjes, scheelt echt enorm.
*Praat met je kinderen. Ze zijn groot genoeg om je te begrijpen als je zegt dat je af en toe even tijd voor jezelf nodig hebt. Spreek met ze af dat ze bijvoorbeeld elke woensdagavond om zeven uur naar hun kamer gaan en dat je ze dan niet meer wilt horen. Dan kun je die avond benutten voor iets waar je op dat moment behoefte aan hebt. Ik vind het bijvoorbeeld leuk om mijn nagels eens lekker uitgebreid te verzorgen/lakken. Misschien dat jij kleuren (voor volwassenen) leuk vindt, of een serie op tv die je kijkt. Laat op die avond de boel de boel. Dat huishouden komt wel weer eens.
*De zomer komt eraan. Ga naar de speeltuin, neem een fijn boek mee en een mand met broodjes/limonade. De meeste speeltuinen kosten iets van 50 cent en sommige hebben zelfs wat water. Je kinderen zijn beiden op een leeftijd waarop je niet meer álle bewegingen hoeft te volgen en ze zijn ook groot genoeg om te begrijpen dat ze IN de speeltuin moeten blijven. Je kunt best lekker lezen intussen. Smeer je wel goed in .
*Ouderavonden. Ja, ik weet het, daar hoor je naartoe te gaan. Waarom eigenlijk?? Als je kinderen het goed doen is er niet echt een reden. Ik heb in al die keren nooit iets nieuws gehoord, het was altijd hetzelfde liedje. En als het niet goed gaat behoort de leerkracht niet te wachten tot de ouderavond maar veel eerder te bellen/mailen. Als je kinderen een prima rapport hebben, voel je dan niet schuldig als je eens een tien-minuten-gesprek overslaat.
*Hetzelfde geldt voor alle ditjes en datjes op school. Ik keek echt naar wat ze gingen doen, in welke tijd en hoe belangrijk Dochter dat vond. Ik ging dus wel mee met de paas-wandeltocht, maar ik ging niet naar de circusochtend. Ik ging wel mee op schoolreis maar deed niet mee met de sportdag. Ik kwam zo´n 4x per schooljaar op school en dat vond ik echt meer dan genoeg. Mijn moeder kwam vroeger nooit en een klasgenootje had een moeder die er altijd was. Later hebben we het er nog eens over gehad, bleek dat we jaloers op elkaar waren. Ik had mijn moeder wel eens willen zien en zij de hare wel eens niet. Maak dus een keuze en kies daarbij ook gewoon af en toe eens voor jezelf.
*Hoe ouder je kinderen worden, hoe meer tijd je terug krijgt. Besef dat het dit jaar al makkelijker zal zijn dan toen ze 1 en 3 jaar waren.
*Stop met strijken. Als je de gewassen kleren even uitklopt en strak ophangt, kun je het zo weer aan. Een nette blouse uitgezonderd, maar kleren van de kinderen? Echt nergens voor nodig.
Als je een droger bezit, wasmachine en droger niet te vol doen (dat scheelt heel veel kreukels) en als de droger is afgelopen meteen vouwen.
*Probeer zoveel mogelijk spullen terug te zetten waar je het pakt en leer dat je kinderen ook. Voor speelgoed neem je 1 grote kast of kist, alles bij elkaar. Klaar. Handdoek na het douchen over de verwarming hangen, na het tandenpoetsen even een doekje door de wastafel, shampoo/douchespul meteen terug zetten, voordat je gaat douchen cabine insprayen en tijdens het douchen even met de borstel erover, scheelt allemaal enorm in het poetsen van je badkamer (lees; ik poets hem 2x per jaar).
*Zoveel mogelijk frutsels weg. Wat er niet is wordt niet vies, staat niet verkeerd, hoeft niet verplaatst en kan niet kapot. Een dressoir afstoffen met 400 dingetjes erop, of een dressoir afstoffen met 1 dienblad met wat kaarsjes, scheelt echt enorm.
*Praat met je kinderen. Ze zijn groot genoeg om je te begrijpen als je zegt dat je af en toe even tijd voor jezelf nodig hebt. Spreek met ze af dat ze bijvoorbeeld elke woensdagavond om zeven uur naar hun kamer gaan en dat je ze dan niet meer wilt horen. Dan kun je die avond benutten voor iets waar je op dat moment behoefte aan hebt. Ik vind het bijvoorbeeld leuk om mijn nagels eens lekker uitgebreid te verzorgen/lakken. Misschien dat jij kleuren (voor volwassenen) leuk vindt, of een serie op tv die je kijkt. Laat op die avond de boel de boel. Dat huishouden komt wel weer eens.
*De zomer komt eraan. Ga naar de speeltuin, neem een fijn boek mee en een mand met broodjes/limonade. De meeste speeltuinen kosten iets van 50 cent en sommige hebben zelfs wat water. Je kinderen zijn beiden op een leeftijd waarop je niet meer álle bewegingen hoeft te volgen en ze zijn ook groot genoeg om te begrijpen dat ze IN de speeltuin moeten blijven. Je kunt best lekker lezen intussen. Smeer je wel goed in .
*Ouderavonden. Ja, ik weet het, daar hoor je naartoe te gaan. Waarom eigenlijk?? Als je kinderen het goed doen is er niet echt een reden. Ik heb in al die keren nooit iets nieuws gehoord, het was altijd hetzelfde liedje. En als het niet goed gaat behoort de leerkracht niet te wachten tot de ouderavond maar veel eerder te bellen/mailen. Als je kinderen een prima rapport hebben, voel je dan niet schuldig als je eens een tien-minuten-gesprek overslaat.
*Hetzelfde geldt voor alle ditjes en datjes op school. Ik keek echt naar wat ze gingen doen, in welke tijd en hoe belangrijk Dochter dat vond. Ik ging dus wel mee met de paas-wandeltocht, maar ik ging niet naar de circusochtend. Ik ging wel mee op schoolreis maar deed niet mee met de sportdag. Ik kwam zo´n 4x per schooljaar op school en dat vond ik echt meer dan genoeg. Mijn moeder kwam vroeger nooit en een klasgenootje had een moeder die er altijd was. Later hebben we het er nog eens over gehad, bleek dat we jaloers op elkaar waren. Ik had mijn moeder wel eens willen zien en zij de hare wel eens niet. Maak dus een keuze en kies daarbij ook gewoon af en toe eens voor jezelf.
*Hoe ouder je kinderen worden, hoe meer tijd je terug krijgt. Besef dat het dit jaar al makkelijker zal zijn dan toen ze 1 en 3 jaar waren.
zondag 20 april 2014 17:16
quote:thaorchid schreef op 20 april 2014 @ 17:11:
[...]
Misschien komt het zo over maar ik speculeer niet, althans niet zo bedoeld. Ik vind het jammer dat jullie dat zo (willen) lezen terwijl ik van begin af aan al duidelijk ben dat ik het me gewoon afvraag.
Laat ik het dan zo zeggen, alle jonge vrouwen met kinderen die ik ken die gescheiden zijn leggen stuk voor stuk allemaal de schuld bij de man, echt serieus, allemaal. Waarom?
Als er sprake is van vluchtgedrag van de man, vreemdgaan, de verantwoording van een gezin niet willen nemen snap ik het volkomen, daarom raken sommige alleenstaande moeders zoals TO me ook en kunnen die "vaders" van mij de put in, serieus, ik help zelfs met graven. Maar kom op zeg, niet alle mannen/vaders zijn zo. Het is algemeen bekend dat juist de moeders vaak de omgang van de kinderen met hun vader stagneren uit rancune.
Dus waarom altijd de hand boven het hoofd van de moeder houden als vader ook zo graag de kinderen wil hebben?
Ik val in herhaling maar mannen die hun eigen kinderen negeren sporen niet. Dat is een feit net als voorgaande.Ik herken het helemaal niet. De gescheiden mensen die ik ken klagen of allebei over hun ex, of ze zien hun aandeel in het mislukken van het huwelijk. Pril gescheiden mensen hebben misschien de neiging om de meeste schuld bij de ander te leggen, maar na verloop van tijd leert iedereen genuanceerder denken.
[...]
Misschien komt het zo over maar ik speculeer niet, althans niet zo bedoeld. Ik vind het jammer dat jullie dat zo (willen) lezen terwijl ik van begin af aan al duidelijk ben dat ik het me gewoon afvraag.
Laat ik het dan zo zeggen, alle jonge vrouwen met kinderen die ik ken die gescheiden zijn leggen stuk voor stuk allemaal de schuld bij de man, echt serieus, allemaal. Waarom?
Als er sprake is van vluchtgedrag van de man, vreemdgaan, de verantwoording van een gezin niet willen nemen snap ik het volkomen, daarom raken sommige alleenstaande moeders zoals TO me ook en kunnen die "vaders" van mij de put in, serieus, ik help zelfs met graven. Maar kom op zeg, niet alle mannen/vaders zijn zo. Het is algemeen bekend dat juist de moeders vaak de omgang van de kinderen met hun vader stagneren uit rancune.
Dus waarom altijd de hand boven het hoofd van de moeder houden als vader ook zo graag de kinderen wil hebben?
Ik val in herhaling maar mannen die hun eigen kinderen negeren sporen niet. Dat is een feit net als voorgaande.Ik herken het helemaal niet. De gescheiden mensen die ik ken klagen of allebei over hun ex, of ze zien hun aandeel in het mislukken van het huwelijk. Pril gescheiden mensen hebben misschien de neiging om de meeste schuld bij de ander te leggen, maar na verloop van tijd leert iedereen genuanceerder denken.
zondag 20 april 2014 17:29
Kan je niet een hobby oppakken? Iets wat je thuis kunt doen? Tekenen, schilderen, boetseren, haken, breien, naaien?
En dat je dan tegen de kids zegt, als mama hier mee bezig is even niet storen. Desnoods met een klokje erbij.
Leer ze s'ochtends op hun kamer te blijven in het weekend. Zodat jij tot 9 uur kan uitslapen. Bijvoorbeeld tot 8:00 in bed blijven, en daarna mogen jullie zachtjes met elkaar spelen en om 9 uur mogen jullie mij wakker maken in het grote bed.
Zijn dat tips waar je wat aan hebt?
En dat je dan tegen de kids zegt, als mama hier mee bezig is even niet storen. Desnoods met een klokje erbij.
Leer ze s'ochtends op hun kamer te blijven in het weekend. Zodat jij tot 9 uur kan uitslapen. Bijvoorbeeld tot 8:00 in bed blijven, en daarna mogen jullie zachtjes met elkaar spelen en om 9 uur mogen jullie mij wakker maken in het grote bed.
Zijn dat tips waar je wat aan hebt?
zondag 20 april 2014 17:31
quote:Bitje93 schreef op zondag 20 april 2014 16:13 Ach, wat ben jij verschrikkelijk zielig zeg.
Ik heb echt medelijden met je, het leven biedt jou helemaal niets leuks.
Is het geen optie om je kinderen in een tehuis te plaatsen of te laten adopteren ? Dan zijn je problemen in één keer opgelost en heb jij een veel leuker leven.
Alle weekenden weg en altijd met vriendinnen afspreken. Zo lucht het op om zo'n kutopmerking te maken?
Ik heb echt medelijden met je, het leven biedt jou helemaal niets leuks.
Is het geen optie om je kinderen in een tehuis te plaatsen of te laten adopteren ? Dan zijn je problemen in één keer opgelost en heb jij een veel leuker leven.
Alle weekenden weg en altijd met vriendinnen afspreken. Zo lucht het op om zo'n kutopmerking te maken?
zondag 20 april 2014 17:31
quote:betjebig schreef op 20 april 2014 @ 17:16:
[...]
Ik herken het helemaal niet. De gescheiden mensen die ik ken klagen of allebei over hun ex, of ze zien hun aandeel in het mislukken van het huwelijk. Pril gescheiden mensen hebben misschien de neiging om de meeste schuld bij de ander te leggen, maar na verloop van tijd leert iedereen genuanceerder denken.
Ik snap wat je zegt, ben het ook helemaal met je eens wat dat betreft maar ik woon toch echt niet in een hol..Moeders die ik ken en gescheiden zijn (en dat zijn er veel) hebben het zelden liefhebbend over hun ex. Ik hoor meestal een táál en een bos verwijten waar je groen van ziet. En dus die vaders ken ik ook, meestal mild, willen graag alles goed regelen vooral voor de kinderen en worden deels compleet tegengewerkt. Dat is een niet te ontkennen feit.
En dat gaat allemaal fijn over de rug van de kinderen.
[...]
Ik herken het helemaal niet. De gescheiden mensen die ik ken klagen of allebei over hun ex, of ze zien hun aandeel in het mislukken van het huwelijk. Pril gescheiden mensen hebben misschien de neiging om de meeste schuld bij de ander te leggen, maar na verloop van tijd leert iedereen genuanceerder denken.
Ik snap wat je zegt, ben het ook helemaal met je eens wat dat betreft maar ik woon toch echt niet in een hol..Moeders die ik ken en gescheiden zijn (en dat zijn er veel) hebben het zelden liefhebbend over hun ex. Ik hoor meestal een táál en een bos verwijten waar je groen van ziet. En dus die vaders ken ik ook, meestal mild, willen graag alles goed regelen vooral voor de kinderen en worden deels compleet tegengewerkt. Dat is een niet te ontkennen feit.
En dat gaat allemaal fijn over de rug van de kinderen.
zondag 20 april 2014 17:40
quote:thaorchid schreef op 20 april 2014 @ 17:15:
[...]
Als ik zo geweldig zou zijn had ik misschien wel kinderen mogen krijgen, wat ik heel graag had gewild.
Dus dat zo "geweldig" valt verdomd tegen, fijne opmerking en pijnlijk.
Ik doe het met wat ik heb en dat is uiteindelijk toch helemaal goed gekomen, zij het anders dan ik het ooit wilde maar ben toch blij met wat ik heb, mag dat?
Misschien maak jij (onbewust?) zelf ook pijnlijke opmerkingen?
Met alleenstaande moeders komt het uiteindelijk -zij het anders dan dat ze het ooit wilden- ook helemaal goed, en zijn blij met wat ze hebben.
[...]
Als ik zo geweldig zou zijn had ik misschien wel kinderen mogen krijgen, wat ik heel graag had gewild.
Dus dat zo "geweldig" valt verdomd tegen, fijne opmerking en pijnlijk.
Ik doe het met wat ik heb en dat is uiteindelijk toch helemaal goed gekomen, zij het anders dan ik het ooit wilde maar ben toch blij met wat ik heb, mag dat?
Misschien maak jij (onbewust?) zelf ook pijnlijke opmerkingen?
Met alleenstaande moeders komt het uiteindelijk -zij het anders dan dat ze het ooit wilden- ook helemaal goed, en zijn blij met wat ze hebben.
zondag 20 april 2014 17:41
quote:linnoya schreef op zondag 20 april 2014 15:56 Hoi. Ik ben ook alleenstaand waarvan de vader uit beeld is. Ik ben al jaaaaren niet meer uitgeweest. Alles wat ik doe is met de kids. Ik regel nooit oppas. Trek de kar alleen hoe ziek ik ook ben. Mijn moeder is niet mobiel genoeg op te passen.
Ik denk, dit is maar tijdelijk. Mijn leven komt wel weer terug als ze ouder zijn.
Soms steekt het als ik twee opa's en oma's continu zie oppassen bij mijn buren die nog wel samen zijn. Maar....
Het is zoals het is.
Ik kijk naar wat ik heb... Niet naar wat ik mis, dat scheelt een hoop. Ik geniet van de kinderen, dat ze gezond zijn. Ben blij ze niet te moeten missen in de vakantie.
En, om mij heen ken ik meerdere alleenstaande moeders die geen ex in beeld hebben. Ook zij doen alles continu alleen.
Knap Linnoya!
Hanaa ik denk dat het enige wat je kunt doen wat jou écht zal gaan helpen is hier een voorbeeld aan nemen. Probeer je instelling te veranderen, kijk naar wat je wél hebt ipv wat je mist. Als je er anders naar leert kijken, ben je mentaal weerbaarder. Ipv te balen, zul je je dankbaar voelen dat je bv geen gevaarlijke ex hebt waar je je kids steeds naar toe MOET brengen omdat dat bij wet zo geregeld is en hij erop staat dat dit nageleefd wordt.
Echt hoor, de oplossing van dit probleem zit in jou zelf! Natuurlijk blijft het zwaar, maar het zal stukken lichter voelen!
Ik denk, dit is maar tijdelijk. Mijn leven komt wel weer terug als ze ouder zijn.
Soms steekt het als ik twee opa's en oma's continu zie oppassen bij mijn buren die nog wel samen zijn. Maar....
Het is zoals het is.
Ik kijk naar wat ik heb... Niet naar wat ik mis, dat scheelt een hoop. Ik geniet van de kinderen, dat ze gezond zijn. Ben blij ze niet te moeten missen in de vakantie.
En, om mij heen ken ik meerdere alleenstaande moeders die geen ex in beeld hebben. Ook zij doen alles continu alleen.
Knap Linnoya!
Hanaa ik denk dat het enige wat je kunt doen wat jou écht zal gaan helpen is hier een voorbeeld aan nemen. Probeer je instelling te veranderen, kijk naar wat je wél hebt ipv wat je mist. Als je er anders naar leert kijken, ben je mentaal weerbaarder. Ipv te balen, zul je je dankbaar voelen dat je bv geen gevaarlijke ex hebt waar je je kids steeds naar toe MOET brengen omdat dat bij wet zo geregeld is en hij erop staat dat dit nageleefd wordt.
Echt hoor, de oplossing van dit probleem zit in jou zelf! Natuurlijk blijft het zwaar, maar het zal stukken lichter voelen!
zondag 20 april 2014 17:42
quote:theamuts schreef op 20 april 2014 @ 17:40:
[...]
Misschien maak jij (onbewust?) zelf ook pijnlijke opmerkingen?
Met alleenstaande moeders komt het uiteindelijk -zij het anders dan dat ze het ooit wilden- ook helemaal goed, en zijn blij met wat ze hebben.
Soms is het zo verdomd lastig eens in een ander zijn leven te kijken, niet?
Je had met het mijne echt niet willen ruilen kan ik je vertellen hoor.
[...]
Misschien maak jij (onbewust?) zelf ook pijnlijke opmerkingen?
Met alleenstaande moeders komt het uiteindelijk -zij het anders dan dat ze het ooit wilden- ook helemaal goed, en zijn blij met wat ze hebben.
Soms is het zo verdomd lastig eens in een ander zijn leven te kijken, niet?
Je had met het mijne echt niet willen ruilen kan ik je vertellen hoor.
zondag 20 april 2014 17:47
Ik heb het ook jaren alleen gedaan. Ik had iedere week wel een oppas zodat ik een uurtje kon dansen (kostte me vijf euro). Daar kon ik ook echt naar uitkijken. Probeer idd dingen anders te plannen zodat je niet ook nog iedere avond en in het weekend aan het rennen en vliegen bent.
Verder denk ik dat je het ook niet met je omgeving hebt getroffen. Hier wordt er over en weer bij elkaar gelogeerd of op elkaars kinderen gepast. Ik heb een vriendin die bv op mijn dochter paste als ik veel boodschappen moest doen. Heb jij geen vriendinnen waar je de kinderen af en toe kan brengen. Of bij vriendjes van school? Het zal toch niet bij allemaal zo zijn dat jij ze ergens twee uurtjes brengt en vervolgens een heel weekend met drie extra kinderen zit.
Ik denk dat je sowieso uit de modus moet van 'anderen hebben het makkelijker'. Dat zal ongetwijfeld maar daar verander je niets aan. Je kan alleen iets aan je eigen situatie doen.
Verder denk ik dat je het ook niet met je omgeving hebt getroffen. Hier wordt er over en weer bij elkaar gelogeerd of op elkaars kinderen gepast. Ik heb een vriendin die bv op mijn dochter paste als ik veel boodschappen moest doen. Heb jij geen vriendinnen waar je de kinderen af en toe kan brengen. Of bij vriendjes van school? Het zal toch niet bij allemaal zo zijn dat jij ze ergens twee uurtjes brengt en vervolgens een heel weekend met drie extra kinderen zit.
Ik denk dat je sowieso uit de modus moet van 'anderen hebben het makkelijker'. Dat zal ongetwijfeld maar daar verander je niets aan. Je kan alleen iets aan je eigen situatie doen.
zondag 20 april 2014 17:48
Echt geweldig: TO komt met een zeer begrijpelijk probleem en binnen no time zijn er vrouwen gevonden die rot opmerkingen maken of haar veroordelen of alle alleenstaande jonge moeders veroordelen. Hou eens op zeg. Vrouwen kunnen onderling echte heksen zijn soms.
Knuffel TO. Het lijkt mij loeizwaar om alleenstaand te zijn TO. Maar ik denk dat de sleutel echt in acceptatie zit hoe makkelijk ik ook praten heb. Probeer het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken. En probeer andere alleenstaande moeders te vinden, een netwerk voor jezelf te maken en probeer echte vriendschappen op te bouwen, daar heb je op allerlei manieren profijt van.
Knuffel TO. Het lijkt mij loeizwaar om alleenstaand te zijn TO. Maar ik denk dat de sleutel echt in acceptatie zit hoe makkelijk ik ook praten heb. Probeer het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken. En probeer andere alleenstaande moeders te vinden, een netwerk voor jezelf te maken en probeer echte vriendschappen op te bouwen, daar heb je op allerlei manieren profijt van.
zondag 20 april 2014 17:48
quote:thaorchid schreef op 20 april 2014 @ 17:42:
[...]
Soms is het zo verdomd lastig eens in een ander zijn leven te kijken, niet?
Je had met het mijne echt niet willen ruilen kan ik je vertellen hoor.
En daarom geeft je dat het recht om zo te oordelen over andermans (ex) relaties?
En je hebt gelijk hoor; ik zou nooit willen ruilen met iemand die zo kortzichtig denkt!
[...]
Soms is het zo verdomd lastig eens in een ander zijn leven te kijken, niet?
Je had met het mijne echt niet willen ruilen kan ik je vertellen hoor.
En daarom geeft je dat het recht om zo te oordelen over andermans (ex) relaties?
En je hebt gelijk hoor; ik zou nooit willen ruilen met iemand die zo kortzichtig denkt!
zondag 20 april 2014 17:49
Als eerste: het hebben van een kind in je eentje vooral zwaar door mensen als thaorchild en die ander kuttekop die zonodig moet kwetsen en inwrijven. Aan dat soort mensen schijt hebben en er geen woorden/posting aan vuil maken. Ik heb 1 kind, ook zonder omgangsregeling/allementatie en vind het ook erg zwaar. Ik heb heel af en toe wel vrij. Ivm herkenbaarheid wil ik hier niet al teveel over zeggen. Mijn kind heeft adhd en hij vreet energie. Ik werk, maar ik vraag me af hoelang ik dit vol kan houden. Mijn kind wordt zelden of nooit uitgenodigd om ergens te spelen, want hij maakt veel ruzie en is dus erg druk. Ik hou me staande met het idee dat ik ooit meer tijd voor mezelf krijg. maar ik ben heel bang voor de toekomst van mijn kind.
zondag 20 april 2014 17:51
zondag 20 april 2014 17:52
quote:theamuts schreef op 20 april 2014 @ 17:48:
[...]
En daarom geeft je dat het recht om zo te oordelen over andermans (ex) relaties?
En je hebt gelijk hoor; ik zou nooit willen ruilen met iemand die zo kortzichtig denkt!
Lezen is ook heel erg moeilijk hè
Ik wens jou even heel hartelijk mijn leven toe, vol, vanaf mijn 10de één en al ellende,pure ellende en narigheid waar je bepaald niet vrolijk van zou worden als ik het je zou vertellen en nog veel meer de mij toegekomen ellende zooi aan toe. Details bespaar ik je want echt, je had bepaald niet met me willen ruilen. (net al zo erg velen)
Alleen één pluspuntje: ben nooit gescheiden, pfoei, wat een mazzel. Dat we kinderen wilden maar niet kwamen (details bespaar ik je ook) is ook slechts een eitje hoor, en mijn halve volwassen leven ook een brokje ellende.
Kortom, ik heb echt zo'n glanzend glooiend leven gehad
Mag ik dan tenminste nog mijn man hebben, als toetje op de nogal gbehoorlijke zure slagroom?
[...]
En daarom geeft je dat het recht om zo te oordelen over andermans (ex) relaties?
En je hebt gelijk hoor; ik zou nooit willen ruilen met iemand die zo kortzichtig denkt!
Lezen is ook heel erg moeilijk hè
Ik wens jou even heel hartelijk mijn leven toe, vol, vanaf mijn 10de één en al ellende,pure ellende en narigheid waar je bepaald niet vrolijk van zou worden als ik het je zou vertellen en nog veel meer de mij toegekomen ellende zooi aan toe. Details bespaar ik je want echt, je had bepaald niet met me willen ruilen. (net al zo erg velen)
Alleen één pluspuntje: ben nooit gescheiden, pfoei, wat een mazzel. Dat we kinderen wilden maar niet kwamen (details bespaar ik je ook) is ook slechts een eitje hoor, en mijn halve volwassen leven ook een brokje ellende.
Kortom, ik heb echt zo'n glanzend glooiend leven gehad
Mag ik dan tenminste nog mijn man hebben, als toetje op de nogal gbehoorlijke zure slagroom?
zondag 20 april 2014 18:05
quote:thaorchid schreef op 20 april 2014 @ 17:52:
[...]
Lezen is ook heel erg moeilijk hè
Ik wens jou even heel hartelijk mijn leven toe, vol, vanaf mijn 10de één en al ellende,pure ellende en narigheid waar je bepaald niet vrolijk van zou worden als ik het je zou vertellen en nog veel meer de mij toegekomen ellende zooi aan toe. Details bespaar ik je want echt, je had bepaald niet met me willen ruilen. (net al zo erg velen zijn)
Alleen één pluspuntje: ben getrouwd met mijn maatje en nooit gescheiden, pfoei, wat een mazzel. Dat we kinderen wilden maar niet kwamen (details bespaar ik je ook) is ook slechts een eitje hoor, en dat mijn halve volwassen leven ook een brok ellende was idem.
Kortom, ik heb echt zo'n glanzend glooiend leven gehad
Mag ik dan tenminste nog mijn man hebben, als toetje op de vanaf kleins af aan nogal ernstig behoorlijke verzuurde slagroom?
[...]
Lezen is ook heel erg moeilijk hè
Ik wens jou even heel hartelijk mijn leven toe, vol, vanaf mijn 10de één en al ellende,pure ellende en narigheid waar je bepaald niet vrolijk van zou worden als ik het je zou vertellen en nog veel meer de mij toegekomen ellende zooi aan toe. Details bespaar ik je want echt, je had bepaald niet met me willen ruilen. (net al zo erg velen zijn)
Alleen één pluspuntje: ben getrouwd met mijn maatje en nooit gescheiden, pfoei, wat een mazzel. Dat we kinderen wilden maar niet kwamen (details bespaar ik je ook) is ook slechts een eitje hoor, en dat mijn halve volwassen leven ook een brok ellende was idem.
Kortom, ik heb echt zo'n glanzend glooiend leven gehad
Mag ik dan tenminste nog mijn man hebben, als toetje op de vanaf kleins af aan nogal ernstig behoorlijke verzuurde slagroom?
zondag 20 april 2014 18:07
Even bij gelezen en vind dat ik er goede tips tussen zitten, waarvoor mijn dank!
Het is nu idd een stuk minder dan toen ik ex-man net betrapte op zijn buitenechtelijke relatie en ons van de andere dag verliet. Ze nog geen jaar -huilbaby waar ik al behoorlijk depri van was geworden-en net drie waren, de een na de andere rechtzaak steeds pfff dat waren tropenjaren waar ik soms nog de naschokken van voel.
Nu zijn ze een stuk zelfstandiger dus soms ben ik wel trots op mezelf dat ik het tot zo ver heb gered, maar het wil niet zeggen dat ik soms het gevoel had te verdrinken, veel ups en downs gehad.
Het is nu idd een stuk minder dan toen ik ex-man net betrapte op zijn buitenechtelijke relatie en ons van de andere dag verliet. Ze nog geen jaar -huilbaby waar ik al behoorlijk depri van was geworden-en net drie waren, de een na de andere rechtzaak steeds pfff dat waren tropenjaren waar ik soms nog de naschokken van voel.
Nu zijn ze een stuk zelfstandiger dus soms ben ik wel trots op mezelf dat ik het tot zo ver heb gered, maar het wil niet zeggen dat ik soms het gevoel had te verdrinken, veel ups en downs gehad.
zondag 20 april 2014 18:12
Ik ben een alleenstaande moeder met een toch wel fijne ex, die er als vader is gelukkig. Maar om nou meteen te stellen dat ik het daarom 'makkelijk' heb? Nee hoor, maar ik maak er wel wat van. Mijn kind is 65% van de tijd bij mij. In de vakanties eigenlijk ook. Niks 50/50, ondanks ons co-ouderschap. Vind het ook zwaar, maar vooral in combi met mijn werk, de zorg voor mijn paard en mijn huidige LAT relatie (die ook nogal wat bagage heeft, maar wij samen redden ons wel). Kom amper aan mezelf toe. Maar ik klaag niet. Ik roei met de riemen die ik heb, geniet van wat ik heb. Mijn scheiding kwam als een donderslag bij heldere hemel, ben alles verloren, veel verdriet gehad, maar je moet door en dat heb ik gedaan. Ik heb een hoop opgebouwd (nieuw huis, nieuwe relatie, een baan en een inmiddels goede relatie met mijn ex) Mijn kind is inmiddels 9 jaar, een stuk groter dan toen ik er alleen voor kwam te staan. Het wordt op een bepaalde manier makkelijker. Ik denk dat je niet teveel moet kijken naar anderen, TO. Je kinderen zijn nu nog jong, maar met een paar jaar, is het alweer een ander verhaal. Ze worden steeds zelfstandiger. Kunnen ze in een vakantie niet een keer bij je ouders logeren een paar dagen? Je kunt, ook met kinderen, echt wel vriendschappen opbouwen met anderen, hoor. En ik heb ook niet zo'n behoefte aan wild stappen. Dat doe ik af en toe eens, maar ik hoef niet elke avond dat mijn kind bij haar vader is weg. Ben vaak blij dat ik lekker thuis kan zijn. Heerlijk, zo'n avond voor mezelf.
