een naar maar realistisch scenario

quote:Snoesje666 schreef op 22 april 2014 @ 23:07:

Mijn buurman (80+) kreeg zelfs geen advertentie.....



Ik vind persoonlijk een advertentie nou niet het meest belangrijke......



Een advertentie is hartstikke duur en als er duidelijk is waar de contacten te vinden zijn, is een advertentie lang niet altijd nodig.

Uitvaartceremonies zijn vaak een aardige illustratie van hoe mensen in het leven hebben gestaan. Als je feitelijk niemand zo dichtbij je hebt dat een afscheid voor de hand ligt, dan kiezen jullie voor een ceremonie die dat heel aardig illustreert.

Maar als je geen mensen zo dichtbij hebt dat een afscheid voor de hand ligt, waarom zou je je dan druk maken over de mening van "de mensen"?

TO, je hoort het inderdaad niet vaak.. Maar inderdaad, het is jullie wens. Goed dat jullie dat dan vast laten leggen.



Kan het zijn dat jullie op deze manier een soort van statement willen maken? Dat bijv jullie voormalige vrienden een soort van spijt ervaren?



Ik geloof het meteen als het niet zo is hoor, het kwam gewoon even in me op.. Ook omdat jullie deze wens wel delen met mensen die er wat jullie betreft eigenlijk niet toe doen..

quote:thaorchid schreef op woensdag 23 april 2014 09:09 Het is overigens niet uit verbittering of zo, we hebben er eigenlijk altijd al zo over gedacht.

Maar ook uit sommige (begrijpelijke) reacties hier blijkt dat veel mensen met zo'n wens moeite hebben. Wat ons daarin "dwars" zit is dat als de eerst achterblijvende de wens van de ander respecteert de achterblijver het commentaar gaat krijgen en leg dan maar eens uit dat de overledene het echt zelf zo heeft gewild.

Hoewel we het zo willen heb ik er eigenlijk alleen daarom toch een beetje moeite mee. Lees deze reactie nu, geen verbittering dus!

quote:Snoesje666 schreef op 22 april 2014 @ 23:07:

Mijn buurman (80+) kreeg zelfs geen advertentie.....



Dat is niet ongewoon, rouwadvertenties zijn ontzettend duur.



Soms zie ook dat alleen een bedrijf een advertentie voor hun collega X plaatst, en dat de familie niks plaatst.

quote:thaorchid schreef op 23 april 2014 @ 09:09:

Het is overigens niet uit verbittering of zo, we hebben er eigenlijk altijd al zo over gedacht.

Maar ook uit sommige (begrijpelijke) reacties hier blijkt dat veel mensen met zo'n wens moeite hebben. Wat ons daarin "dwars" zit is dat als de eerst achterblijvende de wens van de ander respecteert de achterblijver het commentaar gaat krijgen en leg dan maar eens uit dat de overledene het echt zelf zo heeft gewild.

Hoewel we het zo willen heb ik er eigenlijk alleen daarom toch een beetje moeite mee.Maar waarom willen jullie het dan wel zo? Dat komt voor mij uit dit topic nog niet duidelijk naar voren. En ik denk dat het wel handig is om dat als kant-en-klaar antwoord in een paar zinnen op een rijtje te hebben, dat scheelt denk ik een boel als de achterblijvende vragen of commentaar gaat krijgen. Want dat zou inderdaad heel vervelend zijn, als diegene het gevoel krijgt steeds de keuze te moeten verdedigen. Aan de andere kant: aangezien jullie er beide duidelijk hetzelfde in staan en elkaar dus wel 100% begrijpen kan je eventueel onbegrip van de buitenwereld misschien vrij makkelijk van je af laten glijden.

Ik hou ook helemaal niet van die "dingetjes" bij uitvaarten, van die zogenaamde rituelen of gebruiken. Toespraken vond ik al helemaal verschrikkelijk. Dus ik heb al lang geleden bepaald dat ik dat niet op mijn uitvaart wil. En dan kan iedereen wel zeggen dat een uitvaart bedoeld is voor de nabestaanden, maar IK wil niet dat er over mij in een toespraak wordt gezegd hoe goed ik wel niet was. Ik vind het prima dat men afscheid van mij wil nemen, maar daar heb ik toch zelf ook wel enigszins de hand in, lijkt me.

En trouwens; Ik betaal, dus ik bepaal (flauw, ik weet het).

Ik begrijp je wel hoor Taor,als ik geen kinderen had dan zou ik ook binnen 24 uur zonder poespas de oven in willen.

Mijn man en ik willen ook meteen de oven in.

En dan kan/mag ook gewoon in Nederland hoor!



Je mag een lijk zelfs in je kofferbak naar een crematorium vervoeren, een uitvaartmaatschappij is nergens voor nodig.



De nabestaanden gaan maar lekker uit eten om ons verscheiden te herdenken.

Een uitvaart kan ook mooi en ingetogen zijn hoor, zonder maniertjes en uiterlijk vertoon. Het is net wat je er als nabestaanden van maakt.



taorchid, het is jullie keuze, die moet gerespecteerd worden. Als je niemand meer hebt die je echt na staat, zoals kinderen en ouders, is het misschien ook wel begrijpelijk.

Ik krijg alleen zo'n triest beeld voor ogen, dat je als achtergebleven partner vanaf het crematorium alleen naar huis moet vertrekken

quote:thaorchid schreef op 22 april 2014 @ 18:08:

Leuke titel , niet zo erg leuk maar toch een vraag die ons beiden bezig houdt.. We willen beiden dat áls we overlijden er geen bombastisch afscheid komt, cru gezegd:

vanuit de koeling zo de oven in, zonder wat voor gedoe ook (wel eerst ontdooien anders spettert het zo ) .

Hoewel we daar beiden 100% achter staan en het gewoon ook zo willen en ook elke willekeurige begrafenisman die wensen zal respecteren lopen we tegen een soort tegenstand aanb als we het eens opperen onder kennissen. Mensen vinden het algemeen not done als je je man of vrouw zo maar "even" wegbrengt zonder welke vorm van ceremonie ook.

Maar als wij het zo echt serieus zo willen en het ook helemaal vastgelegd is, zou het nou echt iemand dwars zitten, iemand twijfelen of mogelijk iemand ook maar durven denken dat de één de ander een soort van "dumpt"?

Hoe zouden jullie het ervaren als kennissen/vrienden geen afscheid te kunnen nemen op uitdrukkelijk verzoek van de overledene zelf en wat denk je er zelf, heel eerlijk, van.



Ik denk zoals jullie.

Voor mij hoeven mijn kinderen en man niet eens bij de verbranding te zijn! Ik vind begrafenisrituelen geldverslindende bezigheidstherapie voor de nabestaanden.

quote:thaorchid schreef op 23 april 2014 @ 17:37:

Bij mij zit denk ik een basis in, de eerste begrafenis die ik meemaakte was van mijn grote broer, ik was toen nog net geen tiener. Vanaf toen vond ik begrafenissen en later crematies maar een gelegenheid om braaf naar toe te gaan en er te zijn, meer niet. En hoe mooi ook, ik heb altijd de nekharen overeind staan tijdens een afscheid. De overledenen zitten toch al in je hart en de nabestaanden hebben weinig aan mensen die alleen dan aanwezig zijn, condoleren en de cake nuttigen (ik ben van origine Limburgse dus dat plakkie cake is bij mij toch al ) en vervolgens niet meer in beeld zijn.

In mijn optiek hoor je er juist altijd te zijn voor iemand die je dierbaar is en die een geliefde verloren is. Daarom zeggen al die ceremonies me niet bijster veel, even vertellen hoe geweldig iemand wel niet was, al die meelevenden keurig een handje geven en dan de eenzaamste periode van je leven in.

Ik maak het nogal zwart hè, niet zo bedoeld maar zo kijken man en ik er dus tegenaan.



Draai het eens even om: we maken van het afscheid van dierbaren dat waarvan wij denken dat zij dat zo gewild zouden hebben (zie mijn post over het afscheid van mijn vader) en dat vind iedereen prachtig. Waarom is het dan niet prachtig als iemand stilletjes gecremeerd wordt en hij/zij juist dat prachtig vindt en het zo wil?

Zou het niet juist respectloos zijn die wens niet te vervullen?



Ik persoonlijk vind dat een afscheid naar wensen van de overledene moet zijn en niet naar de wensen van de nabestaanden. Rouwverwerking begint feitelijk pas na een begrafenis/crematie en juist dan heb je mensen nodig.

En dat is precies waarom wij het graag netjes van te voren willen regelen. Wat is de waarde van een mooi afscheid met 100 condolerenden die je vervolgens niet meer ziet?

Man zei het best treffend: mijn leven, mijn dood en ik bepaal mijn leven zelf en dus ook mijn afscheid.



Ik hoop hiermee een aantal vragen beantwoord te hebben.

Verder vind ik jullie allemaal lief, vooral jullie eerlijkheid, ik had eerlijk gezegd toch meer harde reacties verwacht



Mooie post , Thaorchid.



Ik begrijp je, zelf heb ik door hoe mijn leven gelopen is, nu ook geen vriendenkring meer om mij heen. (heel wat jaren terug door een ongeluk hersenletsel opgelopen, en als je dan jaar na jaar heel veel niet meer mee kunt doen, zijn de vrienden drukker met hun leven, en leef ik inderdaad veel alleen)

En als ik dan zou sterven, dan zou dat ook gewoon eenvoudig mogen.

Ik vind het, net als jij raar, dat een groep kennissen nog afscheid zouden nemen, terwijl die eigenlijk helemaal niet dichtbij staan.



Volgens mij is rouwen een proces, en degene die echt van je hebben gehouden (bijv. je partner) die hebben daar tijd voor nodig. Een ceremonie, is maar een gebruik.

Voor sommigen blijkbaar zinvol, maar lang niet altijd passend bij de omstandigheden.



Ik kan mij voorstellen dat je ook in intiemere sfeer dan een uitvaartcentrum iets van een afscheid viert, zelfs alleen zou zoiets kunnen.



Daarbij komt dat ik het ook ontzettend vervelend vind dat de uitvaartbranche alles juist ook financieel zo opklopt. Een simpele dienst met koffie enzo, kost enorm veel, terwijl de werkelijke kosten veel lager zijn.

quote:thaorchid schreef op 23 april 2014 @ 18:56:

Tinydancer, dat is helemaal waar. En hoop dat het nu naar omstandigheden goed met je gaat )

En inderdaad, het is ook een prima idee een keer de echt betrokken mensen uit te nodigen voor een etentje/borrel om je geliefde te herdenken, dat maakt het luchtiger, men praat makkelijker eerlijk in eigen kring thuis dan in een onpersoonlijke ruimte. En daarbij, het echte rouwen begint thuis, met dat lege bed, die lege stoel en die kleren nog in die kast, niet in een crematorium of kerk.

Rouwen is ook een lang proces en het rouwen gaat door als de gasten weg zijn en je die dan niet meer ziet. Dus wat is de meerwaarde van gasten?

Ik blijf overtuigd van het feit dan, in ons geval, man en ik het volste recht hebben het zo te doen. Als anderen daar problemen mee hebben behoren die automatisch weer in de categorie ongeinteresseerd. Want als je iemand liefhebt, als partner, buur, vriend, collega, dan respecteer je diens wensen. Zo simpel is het.

En er daarna nog zijn en niet enkel die 2 uurtjes, dát is pas echt vriendschap.Helemaal mee eens, je mag zelf bepalen hoe je begrafenis er uit ziet.

quote:thaorchid schreef op 23 april 2014 @ 09:02:

[...]





Ter beschikking stellen wel aan gedacht maar dat kan niet (meer) omdat er al te veel aanmeldingen daarvoor zijn. Ze willen ons niet toen ik het typte was ik daar al bang voor. Ze willen ze bij ons ook niet meer hebben. Ligt niet aan jou hoor je bent vast als lijk ook heel leuk maar ja, tegenwoordig doet men heel lang met een lichaam..

(...)