Mijn oma...

Herkenbaar die benen in de fietstassen!



Sterkte!

Ach wat sneu



Mijn oma, het liefste mens dat ik kende. Nooit te beroerd om mensen te helpen, na de oorlog in thuisland een hoop mensen weer op de been geholpen. Altijd voor mij gezorgd alsof ik haar eigen kind was (en haar man, niet mijn biologische opa, ook! Hij was de vader die ik nooit gehad ben). Altijd het zonnetje in huis, grapjes maken, mensen over de vloer, eten en drinken op tafel, muziek aan en zingen maar.



En nu? Mijn grootvader is ondertussen al 8 jaar geleden overleden en vanaf daar is het alleen maar achteruit gegaan. Eerst het immense verdriet van het verlies van haar man. Toen ging haar gezondheid ernstig kwakkelen en met elke keer dat het mis gaat (extreem hoge bloeddruk, kleine hersenbloedingen) zien we haar verder aftakelen. Lichamelijk, maar vooral psychisch. Ze is depressief, weigert hulp, ziet overal alleen nog maar het negatieve van in en wij kunnen niks goed doen. Voelt zich extreem eenzaam wat ze niet is, maar wil ook niks doen om dat te verbeteren.



Voor ons heel lastig, maar vooral heel sneu voor haar. Zo ongelukkig zijn terwijl je eigenlijk een prachtige oude dag zou kunnen hebben.

Mijn oma had 1 menu wat ze ons altijd voorzette als we kwamen: het meest goddelijke draadjesvlees (zelfgemaakt), puree uit een pakje, doperwtjes uit blik en toe vruchtjes uit blik met slagroom uit de spuitbus

Ik proef het nog, heerlijk!

Mijn oma was ook een supervrouw. Ik denk nog bijna elke dag aan haar en heb nog regelmatig de behoefte om haar te bellen. Mijn overgrootmoeder was ook echt een tof wijf, ook aan haar denk ik heel regelmatig. Ze hebben beide een mooi leven gehad met lieve mannen. Ze waren voor hun tijd powervrouwen: hoogopgeleid en lieve moeders!

Mijn oma zat uren met mij voor het raam op regenachtige dagen en vertelde dan over vroeger en over de mensen die voorbij kwamen. Ze was te ziek om te spelen maar heeft me leren borduren en breien en heeft alle recepten die ze kende opgeschreven. Ze overleed op mijn negende en haar recepten boekje koester ik.



Mijn opa nam mij mee naar de dijk en de boerderij en leerde mij alle dieren kennen. Van hem leerde ik van dieren houden, paarden in het bijzonder. Ik hielp mee in de tuin en moestuin. Samen lagen we uren in het gras te kijken naar de wolken.



Mijn andere oma woonde aan zee. Zij en mijn opa namen mij mee naar het strand en leerde mij over de zee en de schepen. Over eb en vloed. Oma leerde mij taarten bakken (duitse taarten in het bijzonder ze is een duitse) en opa leerde mij klussen.



Alle vier stonden ze voor iedereen klaar met wijze woorden, eten, spullen of zelfs tijdelijk onderdak.



Alleen mijn oma leeft nog maar ze word oud en gaat achteruit. Nu bak ik taarten voor haar en neem haar mee naar het strand en vertel haar over de zee en de schepen. Ik vraag haar naar vroeger en laat haar vertellen nu het nog kan.

Mijn oma was een haaienpin, maar voor mij was ze heel lief. Ze sprak het nooit hardop uit, maar ik was haar favoriete kleinkind hoorde ik later van mijn moeder.



Mijn oma en ik zaten altijd te kaarten, en fanatiek phoeh, ze liet me echt nooit winnen. Mijn oma had het niet breed, en altijd als de eindejaarsbonus kwam, gaf ik haar de helft zodat ze ook een leuke kerst had en ze wat leuks voor zichzelf kon kopen.

quote:boerderijgeit028 schreef op 23 april 2014 @ 10:25:

Mijn oma was een haaienpin, maar voor mij was ze heel lief. Ze sprak het nooit hardop uit, maar ik was haar favoriete kleinkind hoorde ik later van mijn moeder.



Mijn oma en ik zaten altijd te kaarten, en fanatiek phoeh, ze liet me echt nooit winnen. Mijn oma had het niet breed, en altijd als de eindejaarsbonus kwam, gaf ik haar de helft zodat ze ook een leuke kerst had en ze wat leuks voor zichzelf kon kopen.

Mijn oma is samen met mijn moeder de belangrijkste vrouw in mijn leven. Al vanaf baby af aan heb ik een supersterke band met haar. 1 dag in de week paste ze op mij. Ze wilde eigenlijk geen oppas-oma worden, maar voor mijn ouders in nood heeft ze een uitzondering gemaakt. Ze heeft er zelfs speciaal haar gymclubje voor opgezegd, maar die vond ze toch al niet zo leuk. Vanaf peuter af aan ging ik af en toe een nachtje logeren, later werd dit iedere vakantie een week.



Ik had daar bergen speelgoed en mijn oma nam me vanaf kleins af aan overal mee naartoe. Naar haar vriendinnen waar we dan op visite gingen, naar haar dansclubjes... Iedereen vond oma's kleindochtertje ontzettend schattig en ik werd overal schandelijk verwend. Ik had een heuse tent in de tuin en mocht hutten bouwen in hun fantastische tuin. Verder bewaarde oma alle aardappelschillen en groenteresten en dan mocht ik 'koken'. In een heus pannetje op het vuur, ik had mijn vaste pannetjes. Stinken dat het deed maar een lol dat we hadden! Niets was oma teveel. En nergens smaakte het eten zo lekker! Ze bakte altijd appel voor me op brood, en haar wortelstamp met hachee is de meest fantastische die er is.



Met de benen in de fietstas: check! Ik mocht me ook altijd verkleden in haar kleren, dat was zo leuk! Samen boodschappen doen, samen naar de markt... En opa had een kikker in de tuin, en dan gingen opa en ik samen pieren vangen voor de kikker, in het brandgangetje naast hun huis.



Als ik kwam logeren mocht ik vanaf 07.00 uur bij hun in bed komen knuffelen, dan ging ik daar gewapend met mijn kussen heen. En kan me zo de tune van de lokale omroep nog voor de geest halen, die op de wekkerradio kwam, gevolgd door het nieuws. En bij het naar bed gaan stopte ze me altijd in. Geen dekbed, maar een laken en een echt deken! Opa had ook stapels boeken waar ik dagen in kon neuzen, heerlijk! En we speelden veel spelletjes.



In de zomer togen oma en ik naar het zwembad achter hun huis en oma leerde me zwemmen. En als zij van de hoge duikplank af ging mocht ik vanuit het toezicht-huisje van de badmeester toekijken terwijl ik kralen zat te rijgen. Ieder jaar gingen we met het gezin naar Center Parcs en oma ging steevast ieder jaar mee. Wat een feest was dat! En na het zwemmen douchen met Dove-douchegel, de original. Die geur zal me altijd herinneren aan oma. Met carnaval gingen we de stad in en naar de boerenbruiloft.



Ik werd ouder en bleef nog steeds logeren bij opa en oma. Tot mijn veertiende aan toe. Oma lachte terwijl ik me iedere morgen opmaakte in de keuken, en als we samen de stad in gingen en ik Doritos-chips en make-up kocht. En op de markt kocht ze mooie truitjes voor me, die ik nog heel lang gedragen heb. Nog steeds gingen we samen op pad naar haar vrienden en vriendinnen. Wat een toptijd hebben wij samen gehad.



Traditie was ook iedere zaterdagavond samen naar Commissaris Rex kijken, prachtig vonden we dat allebei! En vanaf mijn tiende werd iedere logeerpartij afgesloten met een glaasje witte wijn bij het eten. Moezel



Oma heeft ook haar eigen stoel en daar drinkt ze altijd haar koffie. Als anderhalfjarig kleintje zat ik bij haar op schoot en gaf ze me koffie via haar theelepeltje, dat vond ik lekker.



In mijn tienertijd besloot ik gothic te worden, met bijbehorende jurken en pinnenbanden. Niet alleen mijn moeder ging mee naar de winkel, ook oma ging mee en ze vond het allemaal even prachtig.



Ik heb een opa en oma van goud en ik ben dankbaar dat ik ze nog zolang bij me mag hebben . Ze hebben me een fantastische en onvergetelijke jeugd gegeven. Ik hoop ze nog heel lang bij me te mogen hebben. Oma en ik bellen nog steeds heel wat af samen, en dikwijls gaan we even op de koffie.



Ik houd heel veel van mijn opa en oma en ben ze zo ontzettend dankbaar... Voor al die gouden tijden die ze me hebben gegeven.

quote:Belbe schreef op 23 april 2014 @ 10:24:

Mijn oma zat uren met mij voor het raam op regenachtige dagen en vertelde dan over vroeger en over de mensen die voorbij kwamen. Ze was te ziek om te spelen maar heeft me leren borduren en breien en heeft alle recepten die ze kende opgeschreven. Ze overleed op mijn negende en haar recepten boekje koester ik.



Mijn opa nam mij mee naar de dijk en de boerderij en leerde mij alle dieren kennen. Van hem leerde ik van dieren houden, paarden in het bijzonder. Ik hielp mee in de tuin en moestuin. Samen lagen we uren in het gras te kijken naar de wolken.



Mijn andere oma woonde aan zee. Zij en mijn opa namen mij mee naar het strand en leerde mij over de zee en de schepen. Over eb en vloed. Oma leerde mij taarten bakken (duitse taarten in het bijzonder ze is een duitse) en opa leerde mij klussen.



Alle vier stonden ze voor iedereen klaar met wijze woorden, eten, spullen of zelfs tijdelijk onderdak.



Alleen mijn oma leeft nog maar ze word oud en gaat achteruit. Nu bak ik taarten voor haar en neem haar mee naar het strand en vertel haar over de zee en de schepen. Ik vraag haar naar vroeger en laat haar vertellen nu het nog kan.

Helaas heb ik helemaal niks met mijn opa's en oma's,

Ik zag ze heel weinig en logeren kwam al helemaal niet voor. Mijn oma van vaders kant was ook nooit lief tegen me dus toen ik ouder werd ging ik net zo terug doen als ze lullig deed, zij is inmiddels overleden. Mijn andere oma is wel lief tegen me maar die is ook wel maf haha, zij leeft nog. Mijn opa's waren ook wel lief maar die bemoeiden zich niet met de kinderen. Ik vind het erg jammer dat ik nooit een echte oma heb gehad.. Mijn moeder is gelukkig dol op mijn kinderen en zij op haar.

Met tranen in mijn ogen, de mooie verhalen over jullie oma's gelezen. En wat mis ik de mijne toch verschrikkelijk. Al 11 jaar zonder haar moeten.



Ze woonde niet om de hoek, maar elke maand trouw met de trein naar haar toe, eindeloos kaarten en puzzelen. Haar verhalen over vroeger aan horende onder het genot van haar pretzels.

Ik was ook haar lievelings kleinkind, ookal had ze er wel 20.



Ik mis haar rimpelige zachte handen en schiet nog vol bij de geur van 4711.



Mijn oma ja een top vrouw

triesjah

Ik hoop vooral dat mijn oma er nog is om mijn kind mee te mogen maken (hopelijk ergens eind 2015 begin 2016). Dat wil ze zo graag! Maar ik betwijfel het eerlijk gezegd... plus dat ze dan graag zou willen oppassen en dat zie ik niet zitten. Maar hoe breng je dat zonder iemand te kwetsen..

De ene heb ik nooit gekend, ze is overleden voordat ik geboren werd. De andere is nog springlevend en niet de makkelijkste. Onzettend eigenwijs en niet altijd even vriendelijk. Maar voor mij de liefste oma die er bestaat. Ik ben al lang volwassen maar krijg in de zomer altijd een tientje toegestopt "voor een ijsje". Ik woon niet in de buurt dus langsgaan kan niet zomaar, maar we schrijven elkaar elke week. Dat noemt ze "mijn persoonlijke e-mail". Ze is wat zoekende sinds mijn opa een paar maanden geleden is gestorven. Omdat ze geen rijbewijs heeft is ze meer aan huis gebonden, zeker omdat ze niet zo goed ter been is. Ze is momenteel "in training" zoals ze dat noemt zodat ze binnenkort zelf naar de supermarkt kan lopen. Ik word natuurlijk op de hoogte gehouden van haar vorderingen: inmiddels haalt ze het eind van de straat zonder dat ze hoeft te rusten. Ze mag dan dik in de tachtig zijn, het is een taaie die niet zomaar opgeeft.

Haha cerull herkenbaar! Mijn oma stopt me regelmatig een paar euro toe "voor een kop koffie op de universiteit".

Ik vind het soms wel wat genant omdat ze echt een tientje geeft en een ijsje natuurlijk niet zoveel kost (met geld omgaan is nooit haar sterkste kant geweest). Maar weigeren is geen optie, dan stopt ze het stiekem in mijn jaszak. Ter compensatie trakteer ik haar dan maar op iets als we samen weg zijn of ik neem een fles wijn voor haar mee.

quote:cerulli schreef op 23 april 2014 @ 11:09:

Ze mag dan dik in de tachtig zijn, het is een taaie die niet zomaar opgeeft. Zo ook met mijn oma. Ze fietst zelfs nog. En niet op een elektrische fiets, nee, op een gewone fiets! En wat lief, persoonlijke email

Mijn oma vindt het trouwens ook schitterend om op mijn verjaardag te komen. Ik haal dan altijd speciaal in huis wat opa en oma lekker vinden en verwen ze dan heerlijk! En opa zit dan tevreden met zijn glaasje bier en oma kijkt verheerlijkt om zich heen omdat ze het zo fijn vindt om bij haar kleindochter op visite te zijn.

quote:Hilary schreef op 23 april 2014 @ 11:15:

[...]





Zo ook met mijn oma. Ze fietst zelfs nog. En niet op een elektrische fiets, nee, op een gewone fiets! En wat lief, persoonlijke email Toen mijn opa overleed was ze een beetje geirriteerd omdat iedereen met elkaar liep te mailen en te whatsappen. Er moest natuurlijk veel geregeld worden maar ze werd er achterdochtig van omdat ze niet snapte hoe het werkte en het gevoel had dat er achter haar rug werd gekonkeld. Toen ik uitlegde dat het eigenlijk gewoon brieven zijn die je elektronisch verstuurt viel het kwartje. "Dat kan ik dus ook! En dan zonder al die kleine knoppies."

quote:cerulli schreef op 23 april 2014 @ 11:18:

Toen ik uitlegde dat het eigenlijk gewoon brieven zijn die je elektronisch verstuurt viel het kwartje. "Dat kan ik dus ook! En dan zonder al die kleine knoppies."

voor iedereen!



Mijn oma, een lieve vrouw met een hart van goud, getroffen door een chronische longziekte, waardoor ze niet meer kon, haar laatste adem blies ze uit toen mijn moeder, tantes en oom het stekkertje eruit trokken. De herrinneringen blijven, zo ging ik altijd met oma mee op de scootmobiel, en zat ik samen met haar sperziebonen van tafeltje dekje te eten, samen met mijn nicht naar het winkelcentrum met oma, ik mis haar, ik mis haar warmte, haar knuffels. Zij is mijn mooie engel in de hemel. Zij heeft haar rust gevonden.



Mijn opa, een leuke toffe peer, getroffen door longkanker, uiteindelijk vredig inslaap gevallen en niet meer wakker geworden, deze man heeft geleden, maar oh wat was hij lief!! Als we op de fiets bij hem langskwamen kregen we altijd een zak met marsen, ik mis hem, zijn stoere mannen knuffel, zijn lieve woorden, maar oh wat was hij sterk! Ik hou van hem, met heel mn hart ook hij is een mooie engel, en ook hij heeft zijn rust gevonden.

Wauw, wat een (voornamelijk) mooie verhalen, en wat kunnen opa's en oma's veel betekenen..

Mijn verhaal;

Ik (en broer) kwamen altijd al veel bij opa en oma.

Toen ik 8 was overleed mijn moeder, en was ik er nog vaker. Zij gaven mij warmte en het thuis-gevoel wat ik bij ons thuis wat kwijt was. We hadden het niet breed, en oma al helemaal niet, maar toch kreeg ik soms nieuwe kleren oid.

Ook was het daar altijd 'extra gezellig',bv 'savonds; dan ging ik vroeg douchen, pyama aan en met lekkere dingetjes op de bank tv kijken.

Met mijn opa op de fiets, die nooit uitkeek maar alleen maar om zich heen keek, en je daardoor bijna van de sokken reed

En dat hij dan onderweg stiekem ging roken, en ik niets tegen oma mocht zeggen (want longkanker)

Opa overleed op 74-jarige leeftijd, en mijn oma is 92 geworden!

Mijn vader is daarna ook overleden, dus toen, zonder ouders, werd oma nog belangrijker voor me.

Wat me héél dierbaar is, is dat zij mijn kindje (haar achterkleinkind) nog heeft mogen zien en vasthouden.

Heel speciaal en betekende erg veel voor mij (en haar), zo kon ik mijn kindje toch nog aan een soort ouder-figuur laten zien.

Ik hield zielsveel van ze <3