Fatsoensnormen kinderen

24-04-2014 08:54 547 berichten
Goedemorgen iedereen,



Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.



Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):

- netjes je afval in de prullenbak gooien

- aan tafel blijven zitten in een restaurant

- dankjewel zeggen

- u zeggen tegen oudere mensen

- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.

- niet door een gesprek van volwassenen heen praten

- etc.



Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).



Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.



Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.



Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.



Hoe denken jullie hierover?
anoniem_63e2790640a03 wijzigde dit bericht op 24-04-2014 08:56
Reden: Grammaticale fout
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
@lamadrugada.

Tuurlijk denk je erover na, dat hebben wij ook gedaan hoor.

Zelfs ver voor er kinderen waren bespraken we wel eens onze opvoed ideeën als je weer een brullend kind in de supermarkt of restaurant zag.

Dat ik er kriegelig van word is mijn ding omdat bij ons werkelijk alles mislukte wat dat aangaat.

Ik voelde me echt falen als ouder zijnde, en ik voelde de vernietigende blikken van andere moeders.

Bij 1 zoon is wel adhd vastgesteld, daar komt achteraf natuurlijk het grenzeloze vandaan.

Ik weet nu dat wanneer kinderen ouder zijn ik denk vanaf 5 of 6 dat het dan pas echt zin heeft om bepaalde dingen te eisen, tenminste zo was het bij mij het geval.



Overigens krijg ik nu van kennissen en familie vaak complimenten hoe keurig en gepast ze zich nu gedragen, in vergelijking met hoe dat vroeger was.
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 12:33:

Trouwens nog even een snelle opmerking over "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn". Ik bedoel dat meer in de trant van niet ergens doorheen praten.



Niets is ergerlijker (in mijn mening) dat ik met iemand aan het praten ben, en een kindje (in de leeftijd waarop ze het zouden moeten snappen), komt de hele tijd tussen door met "mama, ik wil dit..., mama...., mama..."



En wanneer zou een kindje dat moeten snappen volgens jou?



Als je zometeen moeder bent dan staan er opeens heel andere dingen hoor in je ergernissen top 10. Bijvoorbeeld deze: mensen die per sé op woensdagmiddag hun hart willen luchten bij je en niet tot na kinderbedtijd kunnen wachten
Toch jammer Zoembaya, want dat is absoluut niet mijn insteek.
quote:zoembaya schreef op 24 april 2014 @ 12:37:

Lamadrugada, er is een beetje in een Viva-traditie van kinderloze betweters die luidkeels komen klagen over al die onopgevoede monsters van tegenwoordig. Kan variëren van kinderen die op bezoek de peperdure designtafel bekrassen met een autootje, hun luier volschijten in het bed van hun ouders, door een sterrenrestaurant rennen, tot hun 15e borstvoeding krijgen, enz.



Die posts hebben over het algemeen een moraliserend betwetertoontje en de TO weet zeker dat zijn/haar eigen kinderen zich altijd zullen gedragen omdat zij wel consequent en streng zullen zijn.



Ik denk dat sommige mensen daarom al standaard een beetje geirriteerd raken van dit soort topics.Daar heb je wat mij betreft inderdaad wel een punt Zoembaya. Leuk omschreven trouwens.
Vlinder, toen de kinderen klein waren legde ik ze dan gewoon uit: Even wachten tot mama uitgepraat is, dan mag jij wat zeggen. Vaak werkte dat wel, maar ik heb dan ook erg brave kinderen.



Nu heeft zoon van 8 trouwens de gewoonte om zich in elk gesprek tussen man en mij te mengen. Dat kan echt ontzettend ergerlijk zijn en dan zeg ik dus ook gewoon dat dit onderwerp niet voor hem bedoeld is en dat hij zich er niet mee moet bemoeien. Dat vindt hij dan Heel Stom.
Vl43inder, mijn nichtje van 7 zou beter moeten weten, toch?
Alle reacties Link kopieren
Ik woon in Frankrijk en hier zijn de punten die TO opnoemt erg belangrijk. (de meeste) Franse kinderen worden zo opgevoed en bedankt en alsjeblieft zeggen is heel belangrijk, evenals mensen aanspreken met meneer en mevrouw en netjes goedemorgen/middag/avond etc. zeggen. Blijven zitten in een restaurant is iets wat ze zich hier niet eens afvragen of dat zou moeten, dat doén Franse kinderen gewoon.



Maar laat ik nou net de enige, niet strenge, Franse man getroffen hebben. Ons zoontje van 2 jaar hoeft van hem niet persé stil te zitten in een restaurant. Nu zijn er hier bijna geen kindvriendelijke restaurants, dus ik zit regelmatig alleen aan tafel met het schaamrood op mijn kaken terwijl mijn man en zoontje door het restaurant wandelen of lol maken aan tafel. Terwijl alle andere Franse (ook heel jonge) kinderen netjes blijven zitten en netjes eten. Maar de bedoeling is wel om ons zoontje te leren om goed te blijven zitten gedurende de gehele maaltijd, maar daar is hij nu ook nog wat jong voor. Zo erg vind ik het niet als hij zo tegen het dessert het niet meer volhoudt. Gelukkig schreeuwt of gilt hij niet in restaurants.



Verder helemaal eens hoor dat je kind fatsoen leren erg belangrijk is. Maar voor mij en mijn man wel op een leuke manier, en niet zoals veel Franse ouders doen, op een heel strenge en humorloze manier.



Een leuk boek om te lezen over de Franse manier van opvoeden: 'Franse kinderen gooien niet met eten' van Pamela Druckerman. Erg leuk geschreven en heel herkenbaar, heb er best veel goede tips uitgehaald.
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 12:33:

Trouwens nog even een snelle opmerking over "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn". Ik bedoel dat meer in de trant van niet ergens doorheen praten.



Niets is ergerlijker (in mijn mening) dat ik met iemand aan het praten ben, en een kindje (in de leeftijd waarop ze het zouden moeten snappen), komt de hele tijd tussen door met "mama, ik wil dit..., mama...., mama..."



Ja maar wat is een leeftijd dat een kind dat zou moeten snappen? Jij vindt misschien twee, maar misschien is mijn kind daarmee wel langzamer, hoe ik het ook probeer.

En bovendien, hoe veel volwassenen onderbreken elkaar niet, kijken weg tijdens het praten, of op hun telefoon, etc etc en die zijn toch al lang geleden opgevoed, toen ging het blijkbaar ook al lang niet altijd goed en is het dus niet iets van nu.
quote:zoembaya schreef op 24 april 2014 @ 12:47:

Vlinder, toen de kinderen klein waren legde ik ze dan gewoon uit: Even wachten tot mama uitgepraat is, dan mag jij wat zeggen. Vaak werkte dat wel, maar ik heb dan ook erg brave kinderen.



Nu heeft zoon van 8 trouwens de gewoonte om zich in elk gesprek tussen man en mij te mengen. Dat kan echt ontzettend ergerlijk zijn en dan zeg ik dus ook gewoon dat dit onderwerp niet voor hem bedoeld is en dat hij zich er niet mee moet bemoeien. Dat vindt hij dan Heel Stom. Maar dan is het al te laat dus eigenlijk, voor veel mensen, want dan is het gesprek al onderbroken!
Alle reacties Link kopieren
quote:zoembaya schreef op 24 april 2014 @ 12:37:

Lamadrugada, er is een beetje in een Viva-traditie van kinderloze betweters die luidkeels komen klagen over al die onopgevoede monsters van tegenwoordig.



Dus als kinderloze mag je geen kritiek hebben op de opvoeding? Want dan weet je er niks van en mag je er niks over zeggen. Dat is makkelijk..



En als je wel kinderen hebt, nou dan zullen dat wel 'makkelijke kinderen' zijn. Ergo, ook dan weet je er niks van!



Zo win je elke discussie natuurlijk.. Betekent dat dat alle 'onopgevoede' kinderen nu eenmaal een moeilijk karakter hebben waar zelfs hun consequente superouders niks mee kunnen?



Dacht het niet, er zijn wel degelijk ouders die soms iets te toeschietelijk zijn. Waarom zou je dat niet mogen zeggen?



Kinderen hebben misschien een verschillend karakter, maar het moet toch mogelijk zijn om ze een soort basisfatsoen bij te brengen? Misschien niet als ze 2 zijn, maar een kind van 7 toch wel?
Alle reacties Link kopieren
quote:Lebowski schreef op 24 april 2014 @ 12:47:

[...]



En bovendien, hoe veel volwassenen onderbreken elkaar niet, kijken weg tijdens het praten, of op hun telefoon, etc etc en.Mijn pa had dat nog jaaaaren met mij. Roepen dat ik stil moest zijn als andere mensen aan het praten waren. Was ik 22!
quote:zoembaya schreef op 24 april 2014 @ 12:18:

[...]





ik denk dat je mij een beetje te serieus neemt.



Zo'n enkel goedbedoelend omaatje vind ik prima en best lief hoor. Maar ik zou het niet prettig vinden als bij wijze van spreken de halve wereld het zou doen. En ik weet best dat dat nooit gaat gebeuren, maar het voornemen van Lisanogwat om voortaan opvoedcomplimentjes uit te delen hoeft voor mij dus niet zo.



Overigens is het omgekeerde, de ongevraagde afkeurende blik of opzettelijk net te luide sneer natuurlijk nog veel erger.



Dan neem je deze Lisanogwat ook te serieus, alsof ik werkelijk de hele dag opvoedkundige complimenten ga lopen uitdelen Ik bedoelde alleen maar een vriendelijk gebaar maken, niets meer, niets minder.



Hoop dat to trouwens niet teveel wordt afgeschrikt door de stortvloed aan reacties.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt best een mening hebben, maar sommige mensen zijn gewoon heel zelfingenomen over hun (soms toekomstige) manier van opvoeden. En inderdaad kun je gewoon vaak niet oordelen over een andere ouder, omdat je zelf geen kind hebt of omdat je zelf niet dát kind hebt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
quote:bbardot schreef op 24 april 2014 @ 12:34:

Met het merendeel van je 'fatsoensnormen' eens. Behalve het 'vragen om' deel.



Zelf ben ik opgevoed met 'wie vraagt wordt overgeslagen'. In mijn volwassen leven inmiddels ondervonden dat wie NIET vraagt, wordt overgeslagen. Dus netjes vragen stimuleer ik bij mijn kind.



Mijn motto:

een brutaal mens heeft de halve wereld. (=iemand die wat durft te zeggen krijgt het meestal wel voor elkaar)Ja hier ben ik het ook helemaal mee eens!
Nee hoor Lisaviva :-)



Het enige wat ik jammer vind is dat ik blijkbaar denigrerend overkom, en dat er soms aanvallend wordt gereageerd. Ik ben hier niet om mensen af te branden, en ook niet om afgebrand te worden :-) Ben hier om een mening te delen en ik sta open voor andere meningen/gedachten en vooral ervaringen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Susan schreef op 24 april 2014 @ 12:54:

Je kunt best een mening hebben, maar sommige mensen zijn gewoon heel zelfingenomen over hun (soms toekomstige) manier van opvoeden. En inderdaad kun je gewoon vaak niet oordelen over een andere ouder, omdat je zelf geen kind hebt of omdat je zelf niet dát kind hebt.Komt denk ik ook omdat die mensen opvoedpraktijken zien waarvan ze denken, nou, dát ga ik anders doen, zoals dat rennen in restaurants.
Alle reacties Link kopieren
Nou, ik ga best regelmatig uit eten en ik zie dan ook wel vaak kinderen, maar ik zie maar heel, heel zelden kinderen rennen in restaurants. Niet eens bij McDonalds, behalve in de speelzone.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
quote:saartjuhzes schreef op 24 april 2014 @ 12:50:

[...]





Dus als kinderloze mag je geen kritiek hebben op de opvoeding? Want dan weet je er niks van en mag je er niks over zeggen. Dat is makkelijk..



En als je wel kinderen hebt, nou dan zullen dat wel 'makkelijke kinderen' zijn. Ergo, ook dan weet je er niks van!



Zo win je elke discussie natuurlijk.. Betekent dat dat alle 'onopgevoede' kinderen nu eenmaal een moeilijk karakter hebben waar zelfs hun consequente superouders niks mee kunnen?



Dacht het niet, er zijn wel degelijk ouders die soms iets te toeschietelijk zijn. Waarom zou je dat niet mogen zeggen?



Kinderen hebben misschien een verschillend karakter, maar het moet toch mogelijk zijn om ze een soort basisfatsoen bij te brengen? Misschien niet als ze 2 zijn, maar een kind van 7 toch wel?ik wil er wel een paar voor je uppen hoor, dan weet je precies wat ik bedoel. Het gaat niet eens zozeer om de inhoud maar om de toon. Standaard onderdelen zijn : kinderen van tegenwoordig .... verwende nesten... onopgevoede monsters ... in mijn tijd .... sinds wanneer is het normaal dat ... wat is er mis met .... gewoon consequent zijn .... ouders durven niet meer streng te zijn .... als ik kinderen krijg .....
Op zich onderbreekt mijn zoontje mijn gesprekken eigenlijk helemaal niet zo erg, alleen als het echt nodig is, bij verdriet ofzo. Maar op de momenten dat ik samen ben met mijn zoontje ga ik liefst helemaal geen gesprekken aan die erg veel hinder van onderbrekingen zouden ondervinden.



Voorbeeldje: gisteren was ik bij zus (3 kinderen), er was ook een vriendin op visite (2 kinderen) en ik had zoontje mee. Dan kletsen we wel wat maar voeren wij geen diepzinnige gesprekken ofzo en zijn wij voortdurend kinderen tussendoor aan het corrigeren/troosten/bijschenken/aanmoedigen/etc.

Als we meer willen, dan spreken we wel 's avonds af.



Ik erger me dus sowieso niet zo aan onderbrekingen door kinderen, ook niet toen ik zelf nog geen kinderen had. Mijn zus spreek ik immers vaak genoeg zonder de aanwezigheid van kinderen.



Eigenlijk zie ik vaker dat mijn zoontje zijn oma wil onderbreken, en dan leg ik hem ook uit dat oma even met iemand anders aan het praten is en dat ie even moet wachten. Dat zet nog niet veel zoden aan de dijk. Opa helpt ook niet mee.....die gaat zowat met hem mee roepen.....
quote:saartjuhzes schreef op 24 april 2014 @ 12:50:

[...]





Dus als kinderloze mag je geen kritiek hebben op de opvoeding? Want dan weet je er niks van en mag je er niks over zeggen. Dat is makkelijk..



Klopt! Ik heb laatst zelfs een discussie gehad met een betweterige vriendin van mijn zus (zij vindt mij de betweterige zus van mijn zus ) Mevrouw dacht meer te weten over opvoeden dan ik omdat zij toevallig dagelijks 25 12-jarigen in de klas heeft. Ik heb gezegd dat zij waarschijnlijk meer weet over hoe je 25 12-jarigen iets bijbrengt, maar dat ouders, en in ieder geval deze ouder, toch wel het beste weten hoe ze hun kind moeten opvoeden.
Sorry Lisaviva, ik wist je naam niet meer en had het reactieschermpje al openstaan. Ik bedoelde Lisanogwat niet lullig, wist alleen nog dat het Lisa en dan nog wat was.
Alle reacties Link kopieren
Voordat ik kinderen kreeg had ik gewoon helemaal geen idee wat ik zou gaan doen, qua opvoeding. Ook echt geen ideeën over fatsoen of whatever. Al doende heb ik gewoon maar gedaan wat er op ons pad kwam.

Stil zitten in een restaurant lukt ze denk ik nog steeds niet (13 en 15 inmiddels), want ik had al vrij snel door dat uit eten voor de kinderen echt totaal niet leuk was. Mede door dat moeten blijven zitten. En als de kinderen het niet leuk vinden, tja, dan is er voor mij ook niet veel lol aan. Wij gaan dus nooit uit eten.

Ik snap wel dat je wilt dat je kinderen zich een beetje gedragen in een restaurant, maar ik snap ook dat uit eten gaan voor kinderen daardoor helemaal niet leuk is.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Ook dat verschil weer per kind. ik heb bizarre kinderen die dol zijn op restaurants. Die vragen zelf wanneer we weer eens uit eten gaan. En ze moeten blijven zitten en het zijn meestal geen restaurants met een kinderhoekje.



Als ik in God zou geloven zou ik hem elke dag op mijn blote knieën danken.
Alle reacties Link kopieren
Bij ons is alles sowieso heel anders gelopen. Ik had alles helemaal uitgedacht, hoe ik het zou doen en op wat voor manier ik met mijn kind zou praten, en toen kregen we een kind met autisme dat in eerste instantie helemaal niet ging praten. Dan ga je je met heel andere vraagstukken bezighouden dan met rondrennen in een restaurant of wel of niet om een stukje worst vragen bij de slager (als hij dat had gedaan als peuter dan was de vlag uitgegaan).

We hebben ook nog een dochter die geen autisme heeft en natuurlijk doen we ons best om haar beleefdheidsnormen bij te brengen, maar ik heb wel geleerd dat niet alles gaat zoals je het je van tevoren voorneemt, lang niet alles.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Ik vrees dat ik nu een beerput ga opentrekken..



Solomio, als kinderen iets niet leuk vinden, vind jij het ook niet leuk en dan gebeurt het dus maar niet. Is het juist niet belangrijk om je kinderen te leren dat ze ook soms dingen moeten doen die ze niet leuk vinden? Het is niet altijd leuk, zo werkt dat niet, en zo gaat het ook nooit werken.

Ik heb nu bijvoorbeeld leuk werk, maar in mijn functie zitten ook minder leuke dingen. Tja, dat doe je dan gewoon. Hoort erbij.



Ik vond het vroeger nooit leuk om mee te gaan naar oma op zondag.. Jammer de bammer. Ik moest mee.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven