Relaties
alle pijlers
daten met mannen met kind(eren )
dinsdag 22 april 2014 21:10
Hoi, ik heb een bepaalde visie opde onderwerp. Ik ben 32 en ik ben al paar jaren alleen. Ik heb een voorkeur dat ik geen mannen met kinderen ga daten. Je komt sowieso op de 2e plaats . Daarnaast moet die man alimentatie betalen. Dus daar zit je mee opgescheept. Ik denkwel dat op deze leeftijd ( 30 -35) de kans klein er wordtdat je een man zonder kinderen gaat vinden. Maar ik houd hoop dat er toch nog mannen zijn rond deze leeftijd die nog geen kinderen hebben. Hoe denken jullie hier over????
woensdag 23 april 2014 18:49
Ik zou het (als ik een kinderloos persoon was) liever niet willen omdat:
- ik, als ik nog geen kinderen zou hebben, ze wel zou willen, en dat het liefst wil met een man voor wie dat ook de eerste keer is.
- ik het niet fijn zou vinden dat hij levenslang aan zijn ex vastzit.
- je leven nogal verandert als je kinderen krijgt, je levert nogal wat vrijheid in en voor mijn eigen kinderen doe ik dat graag, voor de kinderen van een ander vind ik dat anders, hoe lullig dat ook mag klinken.
Misschien dat ik er anders over was gaan denken als ik iemand met kinderen tegen het lijf was gelopen, maar ik heb het nooit een aantrekkelijk idee gevonden - als persoon zonder kinderen dus, als je zelf ook kinderen hebt vind ik het anders.
(Het staat er niet zo duidelijk, ik heb dus zelf kinderen en ben niet single, het is dus puur hypothetisch.)
- ik, als ik nog geen kinderen zou hebben, ze wel zou willen, en dat het liefst wil met een man voor wie dat ook de eerste keer is.
- ik het niet fijn zou vinden dat hij levenslang aan zijn ex vastzit.
- je leven nogal verandert als je kinderen krijgt, je levert nogal wat vrijheid in en voor mijn eigen kinderen doe ik dat graag, voor de kinderen van een ander vind ik dat anders, hoe lullig dat ook mag klinken.
Misschien dat ik er anders over was gaan denken als ik iemand met kinderen tegen het lijf was gelopen, maar ik heb het nooit een aantrekkelijk idee gevonden - als persoon zonder kinderen dus, als je zelf ook kinderen hebt vind ik het anders.
(Het staat er niet zo duidelijk, ik heb dus zelf kinderen en ben niet single, het is dus puur hypothetisch.)
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 23 april 2014 18:51
quote:GrumpyCat1983 schreef op 23 april 2014 @ 18:39:
Ja scheelt dat wij opa en oma nog hebben en zijn zus dus best veel uitwijk mogelijkheden voor spontaniteit. Met festivals is t kut ja. Avondje casino dan ga ik er vanuit dat die er weekje later ook nog wel staat. Is jammer de bammer. Laatst ging spontaan ding tijdens kidsvrij weekend niet door omdat ik ziek was. Tuurlijk het is klote als je ergens graag heen wilt maar ja zelf heb ik dan zoiets van vaak zit het mee soms zit het tegen. Ligt er ook aan waarom je geen vriend met kinderen wil. Bij jou is dat de beperkende factor. Bij mij was het omdat ik dat eeuwige gezeik met de meer dan lastige ex zat was en de mate waarin zij met mijn nu ex vanalles bekokstoofde en ik het pas als laatste wist. Dat vermoeide me vreselijk. Zij had meer te zeggen over de agenda dan ik. Er werd niks overlegd. Dat nooit meer.En zelfs dat vind ik gewoon teveel gedoe omdat te regelen om "spontaan" iets te kunnen. Als ik oppas voor de kinderen moet regelen wordt het al niet spontaan voor mij
Ja scheelt dat wij opa en oma nog hebben en zijn zus dus best veel uitwijk mogelijkheden voor spontaniteit. Met festivals is t kut ja. Avondje casino dan ga ik er vanuit dat die er weekje later ook nog wel staat. Is jammer de bammer. Laatst ging spontaan ding tijdens kidsvrij weekend niet door omdat ik ziek was. Tuurlijk het is klote als je ergens graag heen wilt maar ja zelf heb ik dan zoiets van vaak zit het mee soms zit het tegen. Ligt er ook aan waarom je geen vriend met kinderen wil. Bij jou is dat de beperkende factor. Bij mij was het omdat ik dat eeuwige gezeik met de meer dan lastige ex zat was en de mate waarin zij met mijn nu ex vanalles bekokstoofde en ik het pas als laatste wist. Dat vermoeide me vreselijk. Zij had meer te zeggen over de agenda dan ik. Er werd niks overlegd. Dat nooit meer.En zelfs dat vind ik gewoon teveel gedoe omdat te regelen om "spontaan" iets te kunnen. Als ik oppas voor de kinderen moet regelen wordt het al niet spontaan voor mij
woensdag 23 april 2014 18:55
Ik vind het je volste recht om dat niet te willen.
Net zoals ik geen vriend meer wilde die geen kinderen heeft. Ik merk dat ik het begrip miste van iemand die geen kinderen heeft voor mijn organisatiespagaat. Bovendien ben ik gesteriliseerd en geen zin meer in de kinderen-krijgen-fase. Ik heb als co-ouder nu zulke vrijheden die ik niet graag meer opgeef. Dus hier geen kinderloze mannen welkom die na een jaar of wat ineens voortplantingsdrang krijgen.
Dus ja, iedereen mag vinden wat hij wil..... op elke potje past een deksel enzo....
Net zoals ik geen vriend meer wilde die geen kinderen heeft. Ik merk dat ik het begrip miste van iemand die geen kinderen heeft voor mijn organisatiespagaat. Bovendien ben ik gesteriliseerd en geen zin meer in de kinderen-krijgen-fase. Ik heb als co-ouder nu zulke vrijheden die ik niet graag meer opgeef. Dus hier geen kinderloze mannen welkom die na een jaar of wat ineens voortplantingsdrang krijgen.
Dus ja, iedereen mag vinden wat hij wil..... op elke potje past een deksel enzo....
woensdag 23 april 2014 21:08
@ Susan het is inderdaad precies hoe je er in staat en dat is per persoon verschillend.
Als ik voor mezelf kijk ben ik er nog niet uit of ik wel of niet zelf een kind wil. Mocht ik dit nog willen dan heeft vriend gezegd dat dit bespreekbaar is dus dat is al fijn. En aangezien ik áls ik al een kind wil, zeven kleuren schijt zou ik het heerlijk vinden dat hij er al ervaring mee heeft. Hij is gek op kinderen, en wordt al wakker als de baby van de buren 's nachts een keel opzet. Maar een eigen kind krijgen is voor mij absoluut geen must. Ik geniet heel erg van de band die ik nu met zijn kinderen heb en vind de kinderloze weekenden ook erg prettig. Beetje best of both worlds dus. Ik kan me heel goed voorstellen als je zelf nog wel een uitgesproken kinderwens hebt het een heel ander verhaal is en je voorkeur dan uitgaat naar iemand die nog geen kinderen heeft.
Als ik voor mezelf kijk ben ik er nog niet uit of ik wel of niet zelf een kind wil. Mocht ik dit nog willen dan heeft vriend gezegd dat dit bespreekbaar is dus dat is al fijn. En aangezien ik áls ik al een kind wil, zeven kleuren schijt zou ik het heerlijk vinden dat hij er al ervaring mee heeft. Hij is gek op kinderen, en wordt al wakker als de baby van de buren 's nachts een keel opzet. Maar een eigen kind krijgen is voor mij absoluut geen must. Ik geniet heel erg van de band die ik nu met zijn kinderen heb en vind de kinderloze weekenden ook erg prettig. Beetje best of both worlds dus. Ik kan me heel goed voorstellen als je zelf nog wel een uitgesproken kinderwens hebt het een heel ander verhaal is en je voorkeur dan uitgaat naar iemand die nog geen kinderen heeft.
donderdag 24 april 2014 17:13
quote:pompsnol schreef op 23 april 2014 @ 11:58:
[...]
Ik vind dat juist een hele logische redenering, ben je lekker aan het uiteten dan belt de oppas dat het grut wat heeft. Hoppa pappa terug naar huis. Dingen moeten inplannen om rekening te moeten houden met wanneer hij de kinderen heeft. Eeeeeeeeeeeew, mij niet gezien hoor, ik ben gehecht aan mijn vrijheid om te gaan en staan waar ik wil.
Ik vind rekening houden met andermans hobby's en vrienden heel wat anders dan met kinderen. Ouders hebben, gemiddeld genomen, een andere band met vrienden dan met kinderen.
Je bedoelt dus dat er meer kans is dat je met een man met kinderen in je plannen gehinderd zult worden door andere zaken. Daar ben ik het mee eens. Maar dat heeft niets te maken met op de tweede plaats komen. Mijn man staat niet op de tweede plaats, ondanks dat ik kinderen heb en er met die kinderen (en intussen kleinkinderen) veel rekening moest en moet gehouden worden. Het scheelt dat hij zelf kinderen heeft en van kinderen houdt, daarom voelt dat voor hem niet als een verplichting maar als een verrijking.
Zoals ik al zei: ik snap perfect dat sommigen geen man met kinderen willen, zeker niet als ze zelf geen kinderen willen. Maar dus niet omdat je op de 2e plaats zou komen.
Bij mijn ex kwam ik ergens op de vierde of vijfde plaats, na zijn sport, werk, vrienden en hobby's. Die gingen gewoon altijd voor, zonder enig overleg. Mijn huidige man overlegt altijd met me en uiteraard gaan (klein)kinderen voor als er iets belangrijks is, net zoals zijn werk voor gaat: dat brengt minstens even grote belemmeringen met zich mee als kinderen.
Misschien is het gewoon een kwestie van woordgebruik: voor mij betekent op de 1e plek komen dat je het allerbelangrijkste bent. Daarom komt mijn man op de 1e plek. Maar soms gaan andere dingen voor.
[...]
Ik vind dat juist een hele logische redenering, ben je lekker aan het uiteten dan belt de oppas dat het grut wat heeft. Hoppa pappa terug naar huis. Dingen moeten inplannen om rekening te moeten houden met wanneer hij de kinderen heeft. Eeeeeeeeeeeew, mij niet gezien hoor, ik ben gehecht aan mijn vrijheid om te gaan en staan waar ik wil.
Ik vind rekening houden met andermans hobby's en vrienden heel wat anders dan met kinderen. Ouders hebben, gemiddeld genomen, een andere band met vrienden dan met kinderen.
Je bedoelt dus dat er meer kans is dat je met een man met kinderen in je plannen gehinderd zult worden door andere zaken. Daar ben ik het mee eens. Maar dat heeft niets te maken met op de tweede plaats komen. Mijn man staat niet op de tweede plaats, ondanks dat ik kinderen heb en er met die kinderen (en intussen kleinkinderen) veel rekening moest en moet gehouden worden. Het scheelt dat hij zelf kinderen heeft en van kinderen houdt, daarom voelt dat voor hem niet als een verplichting maar als een verrijking.
Zoals ik al zei: ik snap perfect dat sommigen geen man met kinderen willen, zeker niet als ze zelf geen kinderen willen. Maar dus niet omdat je op de 2e plaats zou komen.
Bij mijn ex kwam ik ergens op de vierde of vijfde plaats, na zijn sport, werk, vrienden en hobby's. Die gingen gewoon altijd voor, zonder enig overleg. Mijn huidige man overlegt altijd met me en uiteraard gaan (klein)kinderen voor als er iets belangrijks is, net zoals zijn werk voor gaat: dat brengt minstens even grote belemmeringen met zich mee als kinderen.
Misschien is het gewoon een kwestie van woordgebruik: voor mij betekent op de 1e plek komen dat je het allerbelangrijkste bent. Daarom komt mijn man op de 1e plek. Maar soms gaan andere dingen voor.
donderdag 24 april 2014 21:09
Ik denk dat het juist slim is om geen relatie aan te gaan met een man met kinderen als je dat niet ziet zitten.
Zelf heb ik geen kinderwens. Ik heb echt helemaal niets met kinderen. Ik heb geen hekel aan ze, maar ik heb er gewoon niets mee. Het zou ook niet fijn zijn voor zo'n kind dat ik dan maar geforceerd leuk ga zitten doen.
Als je een bijzondere klik hebt met een meneer met kinderen, moet je ook van zijn kinderen kunnen houden. Die horen immers bij hem. Zie je het niet zitten om rekening te houden met kinderen of veel tijd me ze door te brengen, zie er dan liever vanaf.
Zelf heb ik geen kinderwens. Ik heb echt helemaal niets met kinderen. Ik heb geen hekel aan ze, maar ik heb er gewoon niets mee. Het zou ook niet fijn zijn voor zo'n kind dat ik dan maar geforceerd leuk ga zitten doen.
Als je een bijzondere klik hebt met een meneer met kinderen, moet je ook van zijn kinderen kunnen houden. Die horen immers bij hem. Zie je het niet zitten om rekening te houden met kinderen of veel tijd me ze door te brengen, zie er dan liever vanaf.
woensdag 14 januari 2015 14:14
quote:ray_41 schreef op 14 januari 2015 @ 13:49:
Als er al alimentatie betaald wordt, hoeft dat toch jou probleem niet te zijn. Hoezo zit jij daarmee opgescheept?
Tuurlijk wel, dat betekent toch dat de man minder te besteden heeft dan anders het geval zou zijngeweest en dat je daardoor misschien zaken moet laten zoals vakanties en uit eten. Daar heb je als nieuwe partner ook last van.
En mocht je gaan samenwonen dan wordt jouw inkomen ook meegenomen bij deberekening van de alimentatie. In het ergste geval wordt je man werkloos en kan jij de alimentatie op gaan hoesten voor zijn ex..
Als er al alimentatie betaald wordt, hoeft dat toch jou probleem niet te zijn. Hoezo zit jij daarmee opgescheept?
Tuurlijk wel, dat betekent toch dat de man minder te besteden heeft dan anders het geval zou zijngeweest en dat je daardoor misschien zaken moet laten zoals vakanties en uit eten. Daar heb je als nieuwe partner ook last van.
En mocht je gaan samenwonen dan wordt jouw inkomen ook meegenomen bij deberekening van de alimentatie. In het ergste geval wordt je man werkloos en kan jij de alimentatie op gaan hoesten voor zijn ex..
woensdag 14 januari 2015 16:44
O, wat erg zeg (te lezen uit de reacties) dat je geen man met kind(eren) wil, het zou verboden moeten worden!
Belachelijk dat hier zo op gereageerd word.
Ik wilde nooit een man met kinderen, en heb ze dus ook nooit gedate.
Je kan beter eerlijk daarover zijn t.o.v. jezelf én de ander, dan dat we straks hier weer een topic hebben over een stiefmoeder die het toch niet zo leuk vind/het niet aankan, en de kinderen dat ook merken.
Je mag wel allerlei andere criteria hebben (die soms onbenullig zijn), maar als je hier noemt dat je geen man/vrouw met kinderen wil, dat kan niet hoor!
Denk dat dat vooral de vaders/moeders zijn die zich aangesproken voelen.
Ik heb nu zelf een kind met mijn man, en als ik alleenstaand zou worden in de toekomst, en iemand kiest ervoor niet met mij te daten of een toekomst aan te gaan met een kind, dan snap ik dat. Het is nl niet niks.
Dus blijf gewoon bij jezelf en wat jíj belangrijk vind, ipv een keus te maken uit 'wanhoop' en dat we hier straks weer een topic hebben over een ongelukkige steifmoeder. Da's pas erg. (voor de kinderen het meest)
Belachelijk dat hier zo op gereageerd word.
Ik wilde nooit een man met kinderen, en heb ze dus ook nooit gedate.
Je kan beter eerlijk daarover zijn t.o.v. jezelf én de ander, dan dat we straks hier weer een topic hebben over een stiefmoeder die het toch niet zo leuk vind/het niet aankan, en de kinderen dat ook merken.
Je mag wel allerlei andere criteria hebben (die soms onbenullig zijn), maar als je hier noemt dat je geen man/vrouw met kinderen wil, dat kan niet hoor!
Denk dat dat vooral de vaders/moeders zijn die zich aangesproken voelen.
Ik heb nu zelf een kind met mijn man, en als ik alleenstaand zou worden in de toekomst, en iemand kiest ervoor niet met mij te daten of een toekomst aan te gaan met een kind, dan snap ik dat. Het is nl niet niks.
Dus blijf gewoon bij jezelf en wat jíj belangrijk vind, ipv een keus te maken uit 'wanhoop' en dat we hier straks weer een topic hebben over een ongelukkige steifmoeder. Da's pas erg. (voor de kinderen het meest)
woensdag 14 januari 2015 16:56
Oud Topic zie ik, maar toch.
Als je dat liever niet wilt, moet je dat niet doen. Ookal loop je de kans mis om die man tegen te komen waarbij zijn bagage wel te dragen valt en je wel gelukkig mee kan worden.
Maar daarnaast zijn er genoeg mannen die geen kinderen hebben en dat of juist wel of misschien niet willen.
Ik wist van mijzelf dat ik graag een gezin wilde met kinderen toen ik 28 was. Helaas nooit iemand gevonden waarmee dat mogelijk was, of ze waren nog in de fase dat ze andere plannen hadden waardoor het niet lukte, of we pasten op andere vlakken niet bijelkaar.
En in mijn geval ben ik nu 15 jaar verder en is het gehele palet veranderd en vinden de vrouwen die kinderen willen mij te oud, en de vrouwen (met of zonder) die geen kinderen willen zijn bang dat ik nog steeds zou willen.
Maar als ik bij een vrouw met een gezin zou aansluiten, dan weet ik al dat ik nooit op de eerste plaats zou komen te staan.
Als je dat liever niet wilt, moet je dat niet doen. Ookal loop je de kans mis om die man tegen te komen waarbij zijn bagage wel te dragen valt en je wel gelukkig mee kan worden.
Maar daarnaast zijn er genoeg mannen die geen kinderen hebben en dat of juist wel of misschien niet willen.
Ik wist van mijzelf dat ik graag een gezin wilde met kinderen toen ik 28 was. Helaas nooit iemand gevonden waarmee dat mogelijk was, of ze waren nog in de fase dat ze andere plannen hadden waardoor het niet lukte, of we pasten op andere vlakken niet bijelkaar.
En in mijn geval ben ik nu 15 jaar verder en is het gehele palet veranderd en vinden de vrouwen die kinderen willen mij te oud, en de vrouwen (met of zonder) die geen kinderen willen zijn bang dat ik nog steeds zou willen.
Maar als ik bij een vrouw met een gezin zou aansluiten, dan weet ik al dat ik nooit op de eerste plaats zou komen te staan.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
woensdag 14 januari 2015 21:03
@Pedroso, het is geen vooroordeel, maar een feit, een kind is geen modeassessoire, maar een groot deel van het leven van een ouder (dat hoop ik tenminste, een man die zijn kind niet wil zien etc zou ik al helemaal niet willen daten)
Ik wil ook geen relatie meer met een man met kind. Been there, done that.
En het kind was echt een schatje, daar lag het niet aan.
Ook betaalde vriend weinig alimentatie (vanwege slecht salaris), maar aangezien ik zelf meer dan genoeg verdien, kon ik me daar totaal niet druk over maken.
Alleen: IK WIL GEEN KIND IN MIJN LEVEN! Ik heb bewust gekozen om zelf geen kind te krijgen, en hoe lief het kind ook was, het had toch een invloed op mijn leven "nee, dit weekend kan ik niet mee dit doen, want dan is kind er' "we kunnen maar weekje op vakantie, want rest van vakantie heb ik kind" Dus het was kiezen tussen dingen doen met kind erbij, of zonder vriend. Nu heb ik genoeg gewone vrienden, maar ik wil dat soort dingen met mijn partner doen.
Ik wil ook geen relatie meer met een man met kind. Been there, done that.
En het kind was echt een schatje, daar lag het niet aan.
Ook betaalde vriend weinig alimentatie (vanwege slecht salaris), maar aangezien ik zelf meer dan genoeg verdien, kon ik me daar totaal niet druk over maken.
Alleen: IK WIL GEEN KIND IN MIJN LEVEN! Ik heb bewust gekozen om zelf geen kind te krijgen, en hoe lief het kind ook was, het had toch een invloed op mijn leven "nee, dit weekend kan ik niet mee dit doen, want dan is kind er' "we kunnen maar weekje op vakantie, want rest van vakantie heb ik kind" Dus het was kiezen tussen dingen doen met kind erbij, of zonder vriend. Nu heb ik genoeg gewone vrienden, maar ik wil dat soort dingen met mijn partner doen.
woensdag 14 januari 2015 22:50
quote:jaw schreef op 14 januari 2015 @ 16:56:
Maar als ik bij een vrouw met een gezin zou aansluiten, dan weet ik al dat ik nooit op de eerste plaats zou komen te staan.
Maar dat zou dan toch ook zo geweest zijn als je zelf een gezin met kind(eren) had, zoals je wilde? Ieder gezin draait rond de kinderen.
Overigens snap ik nooit goed wat er bedoeld wordt met 'op de eerste plaats staan'. Soms staat mijn man op de eerste plaats, soms een van mijn kinderen, soms een van zijn kinderen, soms een van de kleinkinderen, soms mijn werk, soms mijn hobby, soms zijn hobby,... Alles hangt af van de omstandigheden. Niemand staat altijd op de eerste plaats.
Maar als ik bij een vrouw met een gezin zou aansluiten, dan weet ik al dat ik nooit op de eerste plaats zou komen te staan.
Maar dat zou dan toch ook zo geweest zijn als je zelf een gezin met kind(eren) had, zoals je wilde? Ieder gezin draait rond de kinderen.
Overigens snap ik nooit goed wat er bedoeld wordt met 'op de eerste plaats staan'. Soms staat mijn man op de eerste plaats, soms een van mijn kinderen, soms een van zijn kinderen, soms een van de kleinkinderen, soms mijn werk, soms mijn hobby, soms zijn hobby,... Alles hangt af van de omstandigheden. Niemand staat altijd op de eerste plaats.
donderdag 15 januari 2015 10:53
quote:Reiger100 schreef op 14 januari 2015 @ 22:50:
[...]
Maar dat zou dan toch ook zo geweest zijn als je zelf een gezin met kind(eren) had, zoals je wilde? Ieder gezin draait rond de kinderen.
Overigens snap ik nooit goed wat er bedoeld wordt met 'op de eerste plaats staan'. Soms staat mijn man op de eerste plaats, soms een van mijn kinderen, soms een van zijn kinderen, soms een van de kleinkinderen, soms mijn werk, soms mijn hobby, soms zijn hobby,... Alles hangt af van de omstandigheden. Niemand staat altijd op de eerste plaats.
Misschien naief van mij, maar ik had altijd het idee dat bij het aangaan van een relatie op dat niveau, je in eerste instantie voor elkaar kiest, dat je samen er voor kiest om elkaars belangen te supporten. Dat is wat ik bedoel met op de eerste plaats staan. Als er dan kinderen bij komen, dan neem je die op in het geheel en gezamelijk zorg je ervoor dat ze een goede start krijgen, wetende dat als het allemaal goed gaat, die kinderen steeds meer op zichzelf gaan staan terwijl je nog steeds samen met je partner staat.
Als buitenstaander die een gezin instapt is het wat dat betreft lastiger omdat je over het algemeen de relatie aangaat vanwege de ouder en niet vanwege het kind, terwijl die ouder, ondanks alles, al helemaal op het kind gericht zou kunnen zijn omdat dat een famillieband is die je als bijkomer niet direct hebt.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Genoeg ouders die totaal geen band meer onderhouden met hun kinderen. En vele stiefouders die een uitstekende vervanging zijn.
Als je zelf nog wat wil opbouwen, dan kan het lastig zijn om dat te moeten bouwen terwijl er al wat staat. Dan moet je wat er is integreren in wat je samen voor ogen hebt, en daardoor zullen er zaken zijn waar je mee moet leren leven omdat daar geen concessies over te maken zijn.
[...]
Maar dat zou dan toch ook zo geweest zijn als je zelf een gezin met kind(eren) had, zoals je wilde? Ieder gezin draait rond de kinderen.
Overigens snap ik nooit goed wat er bedoeld wordt met 'op de eerste plaats staan'. Soms staat mijn man op de eerste plaats, soms een van mijn kinderen, soms een van zijn kinderen, soms een van de kleinkinderen, soms mijn werk, soms mijn hobby, soms zijn hobby,... Alles hangt af van de omstandigheden. Niemand staat altijd op de eerste plaats.
Misschien naief van mij, maar ik had altijd het idee dat bij het aangaan van een relatie op dat niveau, je in eerste instantie voor elkaar kiest, dat je samen er voor kiest om elkaars belangen te supporten. Dat is wat ik bedoel met op de eerste plaats staan. Als er dan kinderen bij komen, dan neem je die op in het geheel en gezamelijk zorg je ervoor dat ze een goede start krijgen, wetende dat als het allemaal goed gaat, die kinderen steeds meer op zichzelf gaan staan terwijl je nog steeds samen met je partner staat.
Als buitenstaander die een gezin instapt is het wat dat betreft lastiger omdat je over het algemeen de relatie aangaat vanwege de ouder en niet vanwege het kind, terwijl die ouder, ondanks alles, al helemaal op het kind gericht zou kunnen zijn omdat dat een famillieband is die je als bijkomer niet direct hebt.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Genoeg ouders die totaal geen band meer onderhouden met hun kinderen. En vele stiefouders die een uitstekende vervanging zijn.
Als je zelf nog wat wil opbouwen, dan kan het lastig zijn om dat te moeten bouwen terwijl er al wat staat. Dan moet je wat er is integreren in wat je samen voor ogen hebt, en daardoor zullen er zaken zijn waar je mee moet leren leven omdat daar geen concessies over te maken zijn.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
vrijdag 16 januari 2015 18:34
Jaw, ik heb je uitleg gelezen, en zie het verschil niet zo tussen de kinderen die je er achteraf samen bij krijgt, of die je in het begin van de relatie al elk apart hebt. Ik zelf heb op dat vlak helemaal geen verschil ervaren tussen mijn eerste huwelijk en mijn tweede huwelijk. Of die kinderen er nog moesten komen (zoals in mijn eerste huwelijk) of er al waren (zoals in mijn tweede), maakte geen verschil uit in hoe in mijn partner zag. Mijn man en ik wegen onze belangen en die van onze kinderen zorgvuldig af. Soms gaan de belangen van onze kinderen (of kleinkinderen, die er achteraf ook bijgekomen zijn) voor op de onze, omdat die belangen op dat moment zwaarder wegen, en soms is het omgekeerde het geval. Ik heb nooit het idee dat ik bij hem op de tweede plaats kom en hij staat bij mij ook niet op de tweede plaats.
vrijdag 16 januari 2015 21:14
Ik heb zelf 24/7 de zorg voor mijn kind (12) en daarnaast in het weekend vaak mijn kleinkind. Mijn vriend heeft ook kinderen waarvoor hij gedeeltelijk de zorg heeft. Maar zelfs ik vind het lastig dat hij niet 'zomaar' even een wijntje kan drinken ofzo. En dat er rekening moet worden gehouden met de 'kindweekenden' inclusief elke donderdag- en vrijdagavond. Vind het maar een geplan, geregel en rekening houden met en dat zit dat niet zo in mijn aard. Dus ja, ik begrijp de tegens wel. Verder ben echt ik heel erg blij met mijn lief maar alles erom heen had ik liever anders gezien. But you can't always get what you want ![😉]()
vrijdag 16 januari 2015 22:25
Ik werd vorig jaar verliefd op mijn vriend en ja hij heeft kinderen. Twee, een zoon en dochter die om het weekend bij ons zijn en elke woensdagavond. Het heeft nooit op mijn 'wensenlijst' gestaan, maar heb er ook nooit een seconde over getwijfeld om hem dan maar te laten gaan. Even makkelijk is het zeker niet, aangezien ik zelf geen kinderen gewend was en ineens op mijn 26ste stiefmoeder werd.
Nu heb ik zelf ook altijd wel een kinderwens gehad dus zeker geen hekel aan kinderen.
Sinds gister zijn we ook verblijd met het nieuws dat wij samen ook een kindje verwachten
Nu heb ik zelf ook altijd wel een kinderwens gehad dus zeker geen hekel aan kinderen.
Sinds gister zijn we ook verblijd met het nieuws dat wij samen ook een kindje verwachten
vrijdag 16 januari 2015 22:27
quote:diamonds87 schreef op 16 januari 2015 @ 22:25:
Ik werd vorig jaar verliefd op mijn vriend en ja hij heeft kinderen. Twee, een zoon en dochter die om het weekend bij ons zijn en elke woensdagavond. Het heeft nooit op mijn 'wensenlijst' gestaan, maar heb er ook nooit een seconde over getwijfeld om hem dan maar te laten gaan. Even makkelijk is het zeker niet, aangezien ik zelf geen kinderen gewend was en ineens op mijn 26ste stiefmoeder werd.
Nu heb ik zelf ook altijd wel een kinderwens gehad dus zeker geen hekel aan kinderen.
Sinds gister zijn we ook verblijd met het nieuws dat wij samen ook een kindje verwachtenFeli!
Ik werd vorig jaar verliefd op mijn vriend en ja hij heeft kinderen. Twee, een zoon en dochter die om het weekend bij ons zijn en elke woensdagavond. Het heeft nooit op mijn 'wensenlijst' gestaan, maar heb er ook nooit een seconde over getwijfeld om hem dan maar te laten gaan. Even makkelijk is het zeker niet, aangezien ik zelf geen kinderen gewend was en ineens op mijn 26ste stiefmoeder werd.
Nu heb ik zelf ook altijd wel een kinderwens gehad dus zeker geen hekel aan kinderen.
Sinds gister zijn we ook verblijd met het nieuws dat wij samen ook een kindje verwachtenFeli!
vrijdag 16 januari 2015 23:44
Ik heb nooit een romantisch beeld van de liefde gehad, maar wat ik niet wilde was een man met een kind. En inmiddels ben ik aan de man met een kind uit een vorige relatie en kijk ik heel anders tegen de zaken aan. Het is nog steeds niet makkelijk. Het is mooier om iets op te bouwen van nul tot honderd, samen zonder dat het verleden continu om de hoek kijkt, maar we zijn nu begonnen op een ander niveau, zijn elkaar daardoor sneller gaan vertrouwen, delen zaken anders met elkaar. Het is anders, maar niet per definitie slechter dan van nul naar honderd gaan. Ik zeg altijd gekscherend:"Ik ben (stief)moeder en heb geen straie of flubbertje" en voor dat iemand er over gaat vallen, ik ben geen moeder, want die heeft het kindje al. Toch moest ik haar in mijn hart sluiten om met hem verder te kunnen. Ik ben niet haar opvoeder, moeder, stiefmoeder of wat dan ook, maar heb wel een zeer lief kind om me heen.
