Hoe laat ik haar zich 'vrouw voelen'?

Hoop voor je dat ze je de kans nog geeft om haar weer "vrouw" te laten voelen. Ik heb namelijk uit eigen ervaring gemerkt dat als een vrouw soort gelijk aangeeft er al veel langer iets gespeeld heeft. Je kan dan uit alle macht proberen om het nog beter te krijgen maar in mijn geval was het toen al te laat. Ik denk dat de tips die allemaal voor mij gegeven zijn goede pointers zijn om te proberen.

Aandacht is belangrijk, welke vorm dat aanneemt hangt af van persoonlijke voorkeur. De een houdt van klassieke romantiek (kaarsen, bloemen), de ander heeft liever praktische hulp, een derde wil vooral gehoord worden en weer een ander doet liever samen dingen dan te praten. In jouw geval hangt het ook nog af van de fouten die je gemaakt hebt.



Dat gezegd hebbende: vouwelijk voelen doe ik zelf, door me leuk aan te kleden, goed voor mezelf te zorgen. Complimenten zijn leuk en zonder intimiteit zou ik me misschien minder vrouwelijk voelen, maar in de eerste plaats is het iets dat ik zelf doe. Dus ik vind het niet eerlijk dat ze de verantwoordelijkheid daarvoor bij jou neerlegt. Het is te gemakkelijk: "Jij moet mij mijn vrouwelijkheid teruggeven, maar ik zeg niet hoe en je mag me niet aanraken".



Je zegt ook "Verder wil mijn vrouw mij niet (meer) vertellen hoe ik haar weer speciaal kan maken". Heeft ze dat dus al eerder gezegd? Wat zei ze toen?



Beste tip is denk ik: laat in woorden en daden zien dat je dit serieus neemt. Werk aan jezelf als dat nodig is, neem initiatief om samen iets leuks te doen, geef haar complimenten en probeer in te spelen op wat zij wil.

En bewaak je eigen grenzen. Het is de bedoeling dat jullie samen er beter uitlomen lijkt me, niet dat jij gestraft wordt. Zorg óók goed voor jezelf (lichamelijk en mentaal), dat is veel aantrekkelijker dan iemand die alles voor een ander laat vallen en die uit schuldgevoel door het stof gaat.

Voor welke problemen heb je gezorgd in je huwelijk?

Wat lief! Dit topic aan maken scoor je al punten mee.. Je werkt er aan en ziet iets in. Stap 1. Nu doorzetten en hopelijk blaast het nieuw leven in jullie relatie.



Sterkte en succes! Er zijn al zoveel tips gegeven, hopelijk kan je daar wat mee.

De enige oplossing zit 'm toch in communicatie. Mannen zijn niet in hints, de meesten niet in ieder geval. En je hebt geen glazen bol, vrees ik. Ik zou weinig kunnen met zo'n opmerking, en ik ben een vrouw. Dus concreet vragen naar het gedrag je vrouw van jou verwacht. En dan aan jou de keuze of je daar in mee gaat.

quote:Belle73 schreef op 25 april 2014 @ 09:28:

De enige oplossing zit 'm toch in communicatie. Mannen zijn niet in hints, de meesten niet in ieder geval. En je hebt geen glazen bol, vrees ik. Ik zou weinig kunnen met zo'n opmerking, en ik ben een vrouw. Dus concreet vragen naar het gedrag je vrouw van jou verwacht. En dan aan jou de keuze of je daar in mee gaat.+1

Neem haar romantisch mee uit eten, boek 'n weekendje weg, maak 'n wandeling langs 't strand. Romantische dingen dus die je niet doet als opstapje naar seks.

In plaats van 's avonds naar nieuws/sport te willen kijken, kies 'n leuke film om samen van te genieten met 'n flesje wijn erbij.

quote:evd schreef op 25 april 2014 @ 07:26:

Verder wil mijn vrouw mij niet (meer) vertellen hoe ik haar weer speciaal kan maken, zich vrouw kan laten voelen.Heeft ze in het verleden wel verteld? En wat heb je er toen mee gedaan?

Als ze van lezen houdt, pak haar favoriete boek en lees haar voor. En anders ga je zitten, pak een pen en papier en schrijf een mooie brief naar haar, waar je uitzet wat je voor haar voelt en schrijft wat je mooi aan haar vindt.



Maak een ontbijt, zet anders thee of koffie en serveer er wat lekkers bij. Schuif haar stoel aan als jullie gaan eten, open de deur voor haar als ze weggaat. Kortom maak haar (opnieuw) het hof.

Dat viel mij nou ook op, dat woordje 'meer' maar dan tussen haakjes.



Dat geeft mij het idee dat je vrouw al 10 jaar lang heeft verteld wat ze van je verwacht en dat je nu, nu ze het echt zat is, eigenlijk pas denkt "goh.. hoe maak ik haar dan blij" terwijl je al die tijd haar suggesties naast je neer hebt gelegd. Misschien wel met een gevoel van 'Lekker belangrijk, IK had een slechte jeugd en nu?" Niet dat je het letterlijk zo dacht, maar zo kan het bij haar wel binnen zijn gekomen.

Is door jouw slechte jeugd alle aandacht (te) veel naar jou gegaan, ipv naar haar? En heeft ze je dat (keer op keer) verteld, en wat deed je dan?



En wát heeft ze je dan steeds gezegd. Wat heeft ze eerder wél gezegd, wat ze je nu niet meer wil zeggen?



Ik ga geen tips geven, misschien relatietherapie, verder weet ik het niet. Ik zie hier tips, die bij mij niet zouden helpen. Ik voel me niet 'vrouw', doordat mijn man zich mannelijk gedraagt. Ik maak zelf wel uit of ik in bad ga, dat hoeft mijn man niet voor me voor te bereiden met kaarsjes en geurtjes.



Waardering en aandacht, zijn dingen die mij blij maken, denk ik. Een etentje is ook altijd goed.

Een man die lekker voor je kookt, 'ns zomaar 'n bloemetje meebrengt, als verrassing 'n weekje naar de zon boekt etc. dat zou mij wel vrouwelijk doen voelen.

Ja als ze het je niet MEER wilt vertellen, lijkt het mij ook dat ze ze dat nu moe is.

Je zegt: Een huwelijk met de nodige problemen, hoofdzakelijk door mij. Ik heb een slechte jeugd gehad en dat projecteer ik op haar.



Welk gevoel heb je haar daar mee gegeven?

Dat van pispaaltje?

Of van huishoudster?

Heeft ze de rol van je moeder over moeten nemen?

Of behandel jij haar als een kind?

zou me niet vrouw doen voelen, wel gewaardeerd, misschien.



Mijn man nam laatst een bloemetje mee, ik moest m'n best doen om aardig te reageren. Flapte er bijna uit "Waarom?"

Met zulke summiere info kan ik weinig zinnigs zeggen. Waar loopt het mis en wat zijn de problemen in jullie huwelijk?

Hoe uit zich jouw probleemjeugd en projecteren? Wat hebben jullie al gedaan?



Dat jij haar niet aan mag raken en dat je haar vrouw wilt laten voelen klinkt alsof het voor een deel om seks draait, klopt dat?

Rary and Ayh schrijven precies wat ik wilde posten!



En misschien legt ze wel niet alles bij TO neer. Maar TO kan alleen zichzelf veranderen en niet zijn vrouw. Dat is haar verantwoordelijkheid. En hij neemt zijn verantwoordelijkheid. Hij heeft geluisterd en wil nu wat doen. Top!



Waarom toch altijd zo snel het advies om er maar mee te stoppen als hij duidelijk om tips vraagt?

quote:evd schreef op 25 april 2014 @ 07:26:

Goedemorgen beste mensen,



Niet schrikken alsjullieblieft, ja ik ben een man. Maar aangezien ik deze vraag even nergens anders kwijt kan besloot ik mij in het hol van de leeuw te begeven en toch maar hier mijn vraag te deponeren...



Mijn vrouw en ik zijn nu tien jaar getrouwd. Een huwelijk met de nodige problemen, hoofdzakelijk door mij. Ik heb een slechte jeugd gehad en dat projecteer ik op haar.



De grootste 'klacht' die ik krijg van mijn vrouw, is dat ik haar zich niet 'vrouw kan laten voelen'. Juist ja... en hoe doe ik dat? Dat is mij nooit geleerd...



Mijn moeder heeft ons huwelijk en ons kind nooit gesteund. Van haar hoef ik geen hulp te verwachten. Verder wil mijn vrouw mij niet (meer) vertellen hoe ik haar weer speciaal kan maken, zich vrouw kan laten voelen.



Ik zit met mijn handen in mijn haar... en aanraken mag ik haar even niet, dus een knuffel werkt niet, of samen even 'naar bed'. Zo wil ik het overigens niet oplossen, het moet een gedragsverandering bij mij zijn.



Vraag: hoe voelen jullie je vrouw door je man / vriend en hoe zou ik uit deze impasse kunnen komen?



Ik hoor graag!!



Groet,

EvD



1 - Niet alle schuld op je nemen.

2 - Het is niet aan jou om haar vrouwelijk te laten voelen, je bent wie je bent. Zij is wie zij is. Je kunt dit hele verhaal ook omdraaien: zij kan jou ook meer man laten voelen (klinkt stom he? precies mijn punt).

3 - Laat je niet intimideren door haar.

4 - Leef je eigen leven.

5 - Stop met pleasen, bodemloze put.



Verder wil ik niet lullig doen maar ik denk dat je huwelijk voorbij is. Give it another shot zou ik zo zeggen. Maar trek ondertussen je eigen plan.

Echt? De tip "ik voel mij vrouwelijk als mijn man zich mannelijk gedraagt" helpt? Als zijn vrouw hem al 10 jaar lang heeft verteld wat ze van hem verlangt (of al 5 jaar) en hij weet het nog niet, dan heeft hij z'n portie mannelijk gedrag wel gehad, of niet?

Bovendien krijg ik er een "Me Tarzan you Jane" gevoel bij. Brr...



Ik hoorde ooit een man vertellen, die door omstandigheden een probleem in het huwelijk had, dat hij veel had gehad aan het boek "Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus". Daardoor kreeg hij beter door, hoe anders zijn vrouw met problemen omging dan hij. Misschien is dat nog een idee?

Ik denk dat je het zelf moet bedenken en dat het spontaan moet gaan.

Ook al zal er vast veel tussen jullie gebeurd zijn, en heeft het jouw vrouw misschien veel 'gekost', dit vind ik ook wel wat een makkelijke/passieve houding van haar, zo van; Ga jij er maar aan werken om mijn 'meer vrouw' te laten voelen, en als je het goed doet mag je misschien weer aan mij zitten.

Ik denk niet dat dat zo werkt. Moeten jullie er niet meer echt samen aan werken, of is dat al gebeurd?

quote:Dreamer schreef op 25 april 2014 @ 10:53:

Echt? De tip "ik voel mij vrouwelijk als mijn man zich mannelijk gedraagt" helpt? Als zijn vrouw hem al 10 jaar lang heeft verteld wat ze van hem verlangt (of al 5 jaar) en hij weet het nog niet, dan heeft hij z'n portie mannelijk gedrag wel gehad, of niet?

Bovendien krijg ik er een "Me Tarzan you Jane" gevoel bij. Brr...



Ik hoorde ooit een man vertellen, die door omstandigheden een probleem in het huwelijk had, dat hij veel had gehad aan het boek "Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus". Daardoor kreeg hij beter door, hoe anders zijn vrouw met problemen omging dan hij. Misschien is dat nog een idee?



Ja of anders het boek Waarom mannen seks willen en vrouwen liefde nodig hebben .

Titel zegt genoeg.

quote:evd schreef op 25 april 2014 @ 07:26:

Verder wil mijn vrouw mij niet (meer) vertellen hoe ik haar weer speciaal kan maken, zich vrouw kan laten voelen.Aangezien je zegt niet (meer), heeft ze dat vroeger wel verteld? Wat zei ze toen?

quote:evd schreef op 25 april 2014 @ 11:34:

Hartelijk dank allemaal voor jullie reacties, ik heb ze met aandacht zitten lezen.



Laat ik eerst even reageren op de vragen die gesteld worden. Ja, ik heb haar bedrogen. Niet door letterlijk vreemd te gaan, maar ik kijk wel veel 18+-materiaal, laat ik het zo zeggen... En dat herhaaldelijk, terwijl ik mijn vrouw verwaarloosde en mijzelf verwaarloosd voelde.



Ik ben in mijn jeugd seksueel misbruikt, mijn ouders moeten dat hebben geweten maar hebben nooit ingegrepen. Zo,dat is eruit... Daardoor ben ik heel erg in mezelf gekeerd en heb ik inderdaad nooit opgeslagen wat ze me steeds heeft verteld.



Veel van de dingen die worden aangeven doe ik al. Ik kook regelmatig (3 of 4 keer per week), maak altijd 's avonds de thee, doe voor haar open als ze 's zaterdags uit werk thuiskomt (ze is postbode) en ik de woning heb schoongemaakt. Ze slaapt elke zaterdag en zondag uit, ik zorg voor het ontbijt en laat haar uit als ze onze zoon naar een speelkameraad brengt en gaat werken. We doen regelmatig samen boodschappen (ik werk ook 40 uur per week...



Verder meld ik haar regelmatig dat ze er goed uitziet - vooral met haar amber halsketting en oorbellen, want die staan haar gewoon geweldig.



We zijn in relatietherapie - dat wil zeggen, we hebben het intakegesprek gehad. Verder schijn ik problemen te hebben met het in het openbaar voor mijn vrouw opkomen. Mijn moeder heeft een enorm negatieve invloed op mij en dat is niet goed voor mijn relatie met mijn vrouw.



Ik ben serieus knettergek op haar, ik wil alles doen wat ik het redelijke ligt, maar het punt is dat er zoveel gezegd is (door mij) wat ik niet ben nagekomen, dat ze me niet meer gelooft / wil geloven. Door mijn reacties op haar voelt ze zich minderwaardig en pispaaltje, terwijl ik dat helemaal niet zo bedoel. Ik wil het beste voor haar, voor ons, ik wil haar het gevoel geven dat ze enorm wordt gewaardeerd. Mijn probleem is dat ik me heel slecht kan uit (op papier gaat dat nog redelijk, maar recht in haar gezicht vind ik dat erg moeilijk). Inderdaad gedraag ik me ook regelmatig als haar kind - haar woorden.



Verder strijk ik echt wel eens door haar haren, leg ik mijn hand op haar schouders, masseer ik haar (onder)rug. Dat kan nog wel, maar ik moet voorzichtig zijn. We spreken veel over de situatie in Oekraïne, waar ze vandaan komt (voor wie het nog niet weet: daar is het momenteel burgeroorlog waaruit hopelijk NIET WW III ontstaat). Dat zorgt bij haar logischerwijs voor veel stress, ook omdat haar hele familie in Oekraïne woont.



Inderdaad ben ik rationeel en moet je tegen mij niet in raadseltjes praten. We hebben gisteren weer één van onze lange nachtelijke gesprekken gehad. Één van de dingen die ik gezegd heb, is, dat ik wil dat wij met zijn drieën gelukkig worden. Cruciaal (in mijn ogen dan) is dat zij aangaf dat óók te willen. Dus met andere woorden: als ik eindelijk eens die lieve, zorgzame man word die ik was toen we trouwden, in plaats van de egoïst die ik nu ben. In die zin heeft ze zeker gelijk. Ik ben volwassen, potverdorie ik ben 41, ik moet me ook als zodanig gaan gedragen, niet?



Hoe dan ook, iets meer info. Ik ga zeker de nodige tips toepassen. Ik ben bij BOL.com geweest voor Chapman, wellicht dat ik Mars-Venus ook meteen bestel...



Ze overdrijft. In plaats van te vitten op je en bepaalde dingen te eisen zou ze beter eens gaan beseffen wat voor man ze heeft en wat je allemaal voor doet.

Jij moet meer voor jezelf opkomen en niet zo door het stof bijten voor haar.

Blijkbaar was/is zij niet de enigste die zich verwaarloosd voelt. Het is inderdaad gemakkelijk om al de schuld in jouw schoenen te schuiven maar zoals iemand al zei je bent met 2 dus met 2 aan werken.

quote:evd schreef op 25 april 2014 @ 11:34:

Laat ik eerst even reageren op de vragen die gesteld worden. Ja, ik heb haar bedrogen. Niet door letterlijk vreemd te gaan, maar ik kijk wel veel 18+-materiaal, laat ik het zo zeggen... Porno kijken is niet bedriegen of vreemdgaan. In geen enkel opzicht.quote:En dat herhaaldelijk, terwijl ik mijn vrouw verwaarloosde en mijzelf verwaarloosd voelde.

Haar en jezelf verwaarlozen is wel een probleem. Maar dat staat op zich los van porno. Ook al projecteren velen het daar wel op, dan krijg je reacties als "waarom wel naar porno kijken en geen aandacht voor mij hebben" terwijl dat twee totaal verschillende dingen zijn.



Verder beschrijf je de situatie en je gedachten zeer helder. Weet je wel zeker dat het probleem bij jou ligt, en niet (ook) bij je vrouw die op dit moment gewoon "niet wil" (geen constructieve gesprekken, geen intimiteit, enz). Let op, dit gaat niet over "wiens schuld het is". Maar bij wie ligt nu de bal om er iets aan te doen? Volgens mij niet alleen maar bij jou.