Kinderen
alle pijlers
'Ruzie' gehad op de markt
woensdag 25 juni 2014 15:40
Hi meiden.... zit me toch dwars..
Ik liep met mijn zoontje op de markt, ik was met een vriedin.
Ik voelde ineens een hoofd en lichaam tegen mij aandrukken, dacht dat het mn vriendin was om even naar de kleine te kijken... mooi niet draai ik mn hoofd om, is het een vreemde vrouw die zo de wagen in dook!! Ik schrok en vroeg of ze het kon zien.. (op de niet zo aardige toon) kreeg ik toch een grote mond... dat ik maar een doekje moesy kopen als ik niet wou dat er mensen gingen kijken. (Van mij mag je kijken, maar niet de wagen induiken!) Flinke discussie gehad., die vrouw lag bijna zelf in de wagen...
Zei bleef doorgaan, ik ben maar weggelopen..
Ben ik onredelijk of??
Ik liep met mijn zoontje op de markt, ik was met een vriedin.
Ik voelde ineens een hoofd en lichaam tegen mij aandrukken, dacht dat het mn vriendin was om even naar de kleine te kijken... mooi niet draai ik mn hoofd om, is het een vreemde vrouw die zo de wagen in dook!! Ik schrok en vroeg of ze het kon zien.. (op de niet zo aardige toon) kreeg ik toch een grote mond... dat ik maar een doekje moesy kopen als ik niet wou dat er mensen gingen kijken. (Van mij mag je kijken, maar niet de wagen induiken!) Flinke discussie gehad., die vrouw lag bijna zelf in de wagen...
Zei bleef doorgaan, ik ben maar weggelopen..
Ben ik onredelijk of??
Trots!
donderdag 26 juni 2014 09:58
Ik snap TO wel. Hou er zelf ook absoluut niet van. Ruzie maken doe ik dan weer niet, of ik loop weg, negeer etc. Zoon is blond en lang voor zijn leeftijd, dus hier in Italie een echte attractie lijkt wel. Vieze buurvrouwen die over zijn hand aaien los ik op met zodra zij uit het blikveld zijn verdwenen een billendoekje over zijn hand te wrijven. Nu niet meer, maar toen hij kleiner was wel. Nu speelt hij in de speeltuin en stopt op de weg naar huis ook zijn handen in zijn mond :-s.
Ooit een keer meegemaakt (zoon was een half jaar denk ik en zat in de manduca op mijn rug) dat er een hele smerige vrouw, met allemaal koortsuitslag korsten in haar gezicht heel geinteresseerd op ons afkwam. Ik was echt bang dat zij aan hem zou gaan zitten en ben met flinke pas weg gelopen. Ze riep nog wat na, geen idee meer wat, maar gatver, brrrrr.
En 1 keer een kinderwagen duiker gehad. Gelukkig liep ik op een groot plein, met voldoende uitzwenk ruimte. Ben dus gewoon de andere kant opgelopen.
Trouwens, zoon is nu 1,5. Ik ben absoluut niet hormonaal meer, maar ik vond het nog steeds smerig dat mensen over zijn hoofd willen aaien, aan zijn gezicht willen zitten. Wie weet zijn ze net naar de wc geweest, geen handen gewassen etc. Daarbij, waarom moet een kind dat allemaal maar accepteren. Ik word zelf ook woest als een vreemde mij over mijn hoofd aait.
Ooit een keer meegemaakt (zoon was een half jaar denk ik en zat in de manduca op mijn rug) dat er een hele smerige vrouw, met allemaal koortsuitslag korsten in haar gezicht heel geinteresseerd op ons afkwam. Ik was echt bang dat zij aan hem zou gaan zitten en ben met flinke pas weg gelopen. Ze riep nog wat na, geen idee meer wat, maar gatver, brrrrr.
En 1 keer een kinderwagen duiker gehad. Gelukkig liep ik op een groot plein, met voldoende uitzwenk ruimte. Ben dus gewoon de andere kant opgelopen.
Trouwens, zoon is nu 1,5. Ik ben absoluut niet hormonaal meer, maar ik vond het nog steeds smerig dat mensen over zijn hoofd willen aaien, aan zijn gezicht willen zitten. Wie weet zijn ze net naar de wc geweest, geen handen gewassen etc. Daarbij, waarom moet een kind dat allemaal maar accepteren. Ik word zelf ook woest als een vreemde mij over mijn hoofd aait.
donderdag 26 juni 2014 10:01
quote:n93 schreef op 26 juni 2014 @ 09:46:
Ik snap best dat het gek is dat wildvreemde aan je kind zitten. Ik zelf zou het ook niet doen. Maar wat is dan precies hetgeen waar jullie zo kwaad van worden? Door een handje te aaien heeft het kind toch niet opeens aids? Ik denk echt dat die mensen het goed bedoelen en dat er in de loop van de jaren veel veranderd is waardoor het tolerantie niveau wat gedaald is.Ik heb het idee dat de tolerantie qua lichamelijk contact en interactie met vreemden de laatste jaren minder is geworden. Het lijkt of zomaar een praatje maken met een vreemde op straat steeds meer iets van oudere mensen is. Geen idee of het echt zo is, maar dat is mijn gevoel een beetje. Doodzonde, want ik vind dat spontane contact juist zo leuk.
Ik snap best dat het gek is dat wildvreemde aan je kind zitten. Ik zelf zou het ook niet doen. Maar wat is dan precies hetgeen waar jullie zo kwaad van worden? Door een handje te aaien heeft het kind toch niet opeens aids? Ik denk echt dat die mensen het goed bedoelen en dat er in de loop van de jaren veel veranderd is waardoor het tolerantie niveau wat gedaald is.Ik heb het idee dat de tolerantie qua lichamelijk contact en interactie met vreemden de laatste jaren minder is geworden. Het lijkt of zomaar een praatje maken met een vreemde op straat steeds meer iets van oudere mensen is. Geen idee of het echt zo is, maar dat is mijn gevoel een beetje. Doodzonde, want ik vind dat spontane contact juist zo leuk.
donderdag 26 juni 2014 10:08
quote:anky schreef op 26 juni 2014 @ 10:01:
[...]
Ik heb het idee dat de tolerantie qua lichamelijk contact en interactie met vreemden de laatste jaren minder is geworden. Het lijkt of zomaar een praatje maken met een vreemde op straat steeds meer iets van oudere mensen is. Geen idee of het echt zo is, maar dat is mijn gevoel een beetje. Doodzonde, want ik vind dat spontane contact juist zo leuk.
Ik ben het helemaal met je eens. Goededag kan er tegenwoordig niet meer vanaf. Een meneer die vriendelijk naar een kind lacht wekt meteen argwaan.
Natuurlijk moet je op je hoede zijn. Maar vergeet niet dat mensen heel vaak dingen met alle goede bedoelingen doen. En als je er bij staat wat kan je kind dan overkomen? Dat met die peuters begrijp ik, dat zijn echt nare dingen. Maar een ouder mevrouw zal echt niet de haren uit het.hoofd van een baby trekken.
Wat meer tolerantie en vriendelijkheid is echt niet zo schadelijk voor je hoor. En ook niet voor het kind;-]
[...]
Ik heb het idee dat de tolerantie qua lichamelijk contact en interactie met vreemden de laatste jaren minder is geworden. Het lijkt of zomaar een praatje maken met een vreemde op straat steeds meer iets van oudere mensen is. Geen idee of het echt zo is, maar dat is mijn gevoel een beetje. Doodzonde, want ik vind dat spontane contact juist zo leuk.
Ik ben het helemaal met je eens. Goededag kan er tegenwoordig niet meer vanaf. Een meneer die vriendelijk naar een kind lacht wekt meteen argwaan.
Natuurlijk moet je op je hoede zijn. Maar vergeet niet dat mensen heel vaak dingen met alle goede bedoelingen doen. En als je er bij staat wat kan je kind dan overkomen? Dat met die peuters begrijp ik, dat zijn echt nare dingen. Maar een ouder mevrouw zal echt niet de haren uit het.hoofd van een baby trekken.
Wat meer tolerantie en vriendelijkheid is echt niet zo schadelijk voor je hoor. En ook niet voor het kind;-]
donderdag 26 juni 2014 10:08
Dat idee heb ik ook, anky, maar is dat per se iets negatiefs? Ik ben ook niet zo van het lichamelijke contact. Niet met bekenden en al helemaal niet met vreemden. Ik zou het dus ook echt niet leuk vinden als iemand ineens met zijn gezicht over mijn hand of wang ging wrijven. Waarom bij een baby dan wel? Omdat die er zo knuffelig uitzien? 't Is toch geen teddybeer?
donderdag 26 juni 2014 10:15
quote:NYC schreef op 26 juni 2014 @ 10:08:
Dat idee heb ik ook, anky, maar is dat per se iets negatiefs? Ik ben ook niet zo van het lichamelijke contact. Niet met bekenden en al helemaal niet met vreemden. Ik zou het dus ook echt niet leuk vinden als iemand ineens met zijn gezicht over mijn hand of wang ging wrijven. Waarom bij een baby dan wel? Omdat die er zo knuffelig uitzien? 't Is toch geen teddybeer?
Eens. Maar andere mensen zijn wel zo en zien er echt werkelijk waar niet het probleem van in omdat ze het goed bedoelen. Waarom dan zo moeilijk doen zoals sommige mensen hier aangeven. Ik zou er niet kwaad om worden. Ik heb zoiets als je kind het niet erg vind maak je er dan niet al te druk over en is het echt zo'n punt kan je toch gewoon aangeven dat je kijken wat fijner vind dan aanraken? Denk niet dat iemand daar nou echt boos om wordt.
Maar meteen hele stampij maken is tegenwoordig een normalere manier van communiceren.
Dat idee heb ik ook, anky, maar is dat per se iets negatiefs? Ik ben ook niet zo van het lichamelijke contact. Niet met bekenden en al helemaal niet met vreemden. Ik zou het dus ook echt niet leuk vinden als iemand ineens met zijn gezicht over mijn hand of wang ging wrijven. Waarom bij een baby dan wel? Omdat die er zo knuffelig uitzien? 't Is toch geen teddybeer?
Eens. Maar andere mensen zijn wel zo en zien er echt werkelijk waar niet het probleem van in omdat ze het goed bedoelen. Waarom dan zo moeilijk doen zoals sommige mensen hier aangeven. Ik zou er niet kwaad om worden. Ik heb zoiets als je kind het niet erg vind maak je er dan niet al te druk over en is het echt zo'n punt kan je toch gewoon aangeven dat je kijken wat fijner vind dan aanraken? Denk niet dat iemand daar nou echt boos om wordt.
Maar meteen hele stampij maken is tegenwoordig een normalere manier van communiceren.
donderdag 26 juni 2014 10:15
Ik lees dit topic met enige verbazing. Dat je niet wil dat je slapende baby bij wijze van spraken uit de wagen wordt gerukt vind ik heel begrijpelijk. Maar ik vind sommige reacties toch aan de hysterische kant. Alsof je kind in een levensbedreigende situatie verkeert als er iemand naar hem kijkt of contact zoekt.
Maar goed, volgende keer dat ik in Nederland ben zal ik voor de zekerheid alle baby's en kleuters maar negeren. Voor je het weet heb je een krijsende moeder in je nek.
Maar goed, volgende keer dat ik in Nederland ben zal ik voor de zekerheid alle baby's en kleuters maar negeren. Voor je het weet heb je een krijsende moeder in je nek.
donderdag 26 juni 2014 10:18
Goedendag zeggen, een praatje maken met een vreemde staan voor mij absoluut niet synoniem met het aanraken van een vreemde. Als ik samen met mijn zoontje een stuk ga lopen, maak ik heel vaak een praatje met vreemden; andere moeders, honden bezitters, oude mensen. Gezellig, maar iedereen wel met je handen thuis. Ik laat mijn kind trouwens ook niet zomaar aan een vreemde hond zitten. Alleen als het baasje zegt dat het ok is. Anders mag hij kijken vanaf een afstandje.
donderdag 26 juni 2014 10:22
misschien ben ik wel heel makkelijk hoor. Maar toen we dit jaar in Griekenland waren zag ik weer dat het in andere culturen allemaal heel anders is. Daar is het aanraken van anderen (ook volwassenen onder elkaar) heel anders
En ik zeg niet dat ik het niet begrijp maar ik merk gewoon heel duidelijk het verschil.
En ik zeg niet dat ik het niet begrijp maar ik merk gewoon heel duidelijk het verschil.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
donderdag 26 juni 2014 10:29
quote:NYC schreef op 26 juni 2014 @ 10:08:
Dat idee heb ik ook, anky, maar is dat per se iets negatiefs? Ik ben ook niet zo van het lichamelijke contact. Niet met bekenden en al helemaal niet met vreemden. Ik zou het dus ook echt niet leuk vinden als iemand ineens met zijn gezicht over mijn hand of wang ging wrijven. Waarom bij een baby dan wel? Omdat die er zo knuffelig uitzien? 't Is toch geen teddybeer?
Ja, ik vind het eigenlijk wel negatief. Ik ben van nature ook niet zo van fysiek contact en spontane praatjes, maar bij dit soort dingen is het wel zo, dat hoe minder je het doet, hoe moeilijker het wordt.
Aanraken, met name door vreemden, krijgt steeds meer een negatieve lading. Dat zie je ook een beetje in dit topic. Ik vind dat oprecht jammer.
Ik was vorig jaar op de camping en in de speeltuin waren een paar jonge kinderen die op het tuimelrek wat hulp nodig hadden. Die heb ik dus geholpen met het maken van een koprol. Kinderen dolgelukkig en supertrots, maar ik zat me tegelijkertijd af te vragen of ik eigenlijk wel vreemde kinderen aan kon raken (voornamelijk door het lezen hier op het forum). Dat is echt toch gewoon jammer, dat je je daar zorgen over moet maken?
Ik schreef al eerder, ik geef ook wel eens een baby een speentje terug als deze in de wieg ligt. Maar daar hebben dus mensen problemen mee. Nooit bij stilgestaan voor ik hier op het forum las.
Als man kun je tegenwoordig eigenlijk niet meer met goed fatsoen naar kinderen kijken. Nee, ik vind dit geen fijne ontwikkeling.
Dat idee heb ik ook, anky, maar is dat per se iets negatiefs? Ik ben ook niet zo van het lichamelijke contact. Niet met bekenden en al helemaal niet met vreemden. Ik zou het dus ook echt niet leuk vinden als iemand ineens met zijn gezicht over mijn hand of wang ging wrijven. Waarom bij een baby dan wel? Omdat die er zo knuffelig uitzien? 't Is toch geen teddybeer?
Ja, ik vind het eigenlijk wel negatief. Ik ben van nature ook niet zo van fysiek contact en spontane praatjes, maar bij dit soort dingen is het wel zo, dat hoe minder je het doet, hoe moeilijker het wordt.
Aanraken, met name door vreemden, krijgt steeds meer een negatieve lading. Dat zie je ook een beetje in dit topic. Ik vind dat oprecht jammer.
Ik was vorig jaar op de camping en in de speeltuin waren een paar jonge kinderen die op het tuimelrek wat hulp nodig hadden. Die heb ik dus geholpen met het maken van een koprol. Kinderen dolgelukkig en supertrots, maar ik zat me tegelijkertijd af te vragen of ik eigenlijk wel vreemde kinderen aan kon raken (voornamelijk door het lezen hier op het forum). Dat is echt toch gewoon jammer, dat je je daar zorgen over moet maken?
Ik schreef al eerder, ik geef ook wel eens een baby een speentje terug als deze in de wieg ligt. Maar daar hebben dus mensen problemen mee. Nooit bij stilgestaan voor ik hier op het forum las.
Als man kun je tegenwoordig eigenlijk niet meer met goed fatsoen naar kinderen kijken. Nee, ik vind dit geen fijne ontwikkeling.
donderdag 26 juni 2014 10:29
Ik vind het ook niet fijn als mensen zomaar mijn kind aanraken, maar dat gebeurt eigenlijk nooit. Hij maakt wel veel contact en dat vind ik juist wel leuk. Ik woon in de grote stad en heb nog nooit zoveel gesprekjes met wildvreemden gehad als nu. Ik kom vaak thuis met een grote glimlach op mijn gezicht.
Zelf trouwens onlangs iets bizars meegemaakt. Ik was zonder zoon in een winkel voor baby- en kinderspullen. Daar was een stel met een baby in de kinderwagen. De moeder was druk aan het winkelen, de vader stond achter de wagen op zijn mobiel te kijken. Het kleine meisje lag wat ongemakkelijk onderuitgezakt met haar beentjes te trappelen en jammerde zachtjes. Ik stond in de rij voor de kassa en kreeg oogcontact met de baby,die prompt begon te lachen. Dus ik trok wat rare gezichten en zei wat tegen haar. Ze begon echt te giechelen. Dat hoorde die moeder kennelijk. Ze kwam snel naar ons toe, wierp mij een boze blik toe en draaide de kinderwagen een halve slag zodat de baby mij niet meer kon zien. Daarna ging ze verder winkelen, de vader keek niet op of om en het emisje begon weer te huilen. Ik vond dat een tamelijk bizarre gang van zaken.
Zelf trouwens onlangs iets bizars meegemaakt. Ik was zonder zoon in een winkel voor baby- en kinderspullen. Daar was een stel met een baby in de kinderwagen. De moeder was druk aan het winkelen, de vader stond achter de wagen op zijn mobiel te kijken. Het kleine meisje lag wat ongemakkelijk onderuitgezakt met haar beentjes te trappelen en jammerde zachtjes. Ik stond in de rij voor de kassa en kreeg oogcontact met de baby,die prompt begon te lachen. Dus ik trok wat rare gezichten en zei wat tegen haar. Ze begon echt te giechelen. Dat hoorde die moeder kennelijk. Ze kwam snel naar ons toe, wierp mij een boze blik toe en draaide de kinderwagen een halve slag zodat de baby mij niet meer kon zien. Daarna ging ze verder winkelen, de vader keek niet op of om en het emisje begon weer te huilen. Ik vond dat een tamelijk bizarre gang van zaken.
donderdag 26 juni 2014 10:36
quote:hebjehaarookweer schreef op 26 juni 2014 @ 10:29:
Ik vind het ook niet fijn als mensen zomaar mijn kind aanraken, maar dat gebeurt eigenlijk nooit. Hij maakt wel veel contact en dat vind ik juist wel leuk. Ik woon in de grote stad en heb nog nooit zoveel gesprekjes met wildvreemden gehad als nu. Ik kom vaak thuis met een grote glimlach op mijn gezicht.
Zelf trouwens onlangs iets bizars meegemaakt. Ik was zonder zoon in een winkel voor baby- en kinderspullen. Daar was een stel met een baby in de kinderwagen. De moeder was druk aan het winkelen, de vader stond achter de wagen op zijn mobiel te kijken. Het kleine meisje lag wat ongemakkelijk onderuitgezakt met haar beentjes te trappelen en jammerde zachtjes. Ik stond in de rij voor de kassa en kreeg oogcontact met de baby,die prompt begon te lachen. Dus ik trok wat rare gezichten en zei wat tegen haar. Ze begon echt te giechelen. Dat hoorde die moeder kennelijk. Ze kwam snel naar ons toe, wierp mij een boze blik toe en draaide de kinderwagen een halve slag zodat de baby mij niet meer kon zien. Daarna ging ze verder winkelen, de vader keek niet op of om en het emisje begon weer te huilen. Ik vond dat een tamelijk bizarre gang van zaken.Dat soort dingen zijn zo triest. Iedereen zeurt over pestkoppen, onvriendelijke mensen achter de kassa, mensen die geen Goededag terug zeggen, toenemend geweld, jongeren die niet opstaan als ouderen het OV binnenstappen. Maar in mijn ogen begint het echt al in het voorbeeld dat jij geeft. De oprechte aandacht voor kinderen is soms ver te zoeken en alle technische snufjes nemen de overhand waardoor een kind nog net niet vergeten wordt. Normen en waarden worden minder vaak meegegeven of meteen weer de grond ingeboord doordat ouders zelf niet het juiste voorbeeld geven. Triest is het gewoon!!
Ik vind het ook niet fijn als mensen zomaar mijn kind aanraken, maar dat gebeurt eigenlijk nooit. Hij maakt wel veel contact en dat vind ik juist wel leuk. Ik woon in de grote stad en heb nog nooit zoveel gesprekjes met wildvreemden gehad als nu. Ik kom vaak thuis met een grote glimlach op mijn gezicht.
Zelf trouwens onlangs iets bizars meegemaakt. Ik was zonder zoon in een winkel voor baby- en kinderspullen. Daar was een stel met een baby in de kinderwagen. De moeder was druk aan het winkelen, de vader stond achter de wagen op zijn mobiel te kijken. Het kleine meisje lag wat ongemakkelijk onderuitgezakt met haar beentjes te trappelen en jammerde zachtjes. Ik stond in de rij voor de kassa en kreeg oogcontact met de baby,die prompt begon te lachen. Dus ik trok wat rare gezichten en zei wat tegen haar. Ze begon echt te giechelen. Dat hoorde die moeder kennelijk. Ze kwam snel naar ons toe, wierp mij een boze blik toe en draaide de kinderwagen een halve slag zodat de baby mij niet meer kon zien. Daarna ging ze verder winkelen, de vader keek niet op of om en het emisje begon weer te huilen. Ik vond dat een tamelijk bizarre gang van zaken.Dat soort dingen zijn zo triest. Iedereen zeurt over pestkoppen, onvriendelijke mensen achter de kassa, mensen die geen Goededag terug zeggen, toenemend geweld, jongeren die niet opstaan als ouderen het OV binnenstappen. Maar in mijn ogen begint het echt al in het voorbeeld dat jij geeft. De oprechte aandacht voor kinderen is soms ver te zoeken en alle technische snufjes nemen de overhand waardoor een kind nog net niet vergeten wordt. Normen en waarden worden minder vaak meegegeven of meteen weer de grond ingeboord doordat ouders zelf niet het juiste voorbeeld geven. Triest is het gewoon!!
donderdag 26 juni 2014 10:38
Ik heb zelf weinig moeite met dit soort dingen. Toen mijn jongste zoon nog baby was en huilerig tijdens de zwemles, vroeg ik ook of 1 van de andere moeders zoon even op schoot wilde nemen, terwijl ik naar de WC ging. Moeder kwam de volgende week weer, nu samen met puberdochter. Dochter kwam heel verlegen zeggen dat ze zoon best wel even vast wilde houden als ik weer naar de WC moest. Die had de verhalen van haar moeder gehoord en was meegekomen. Geweldig toch .
donderdag 26 juni 2014 10:57
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik heb wel regelmatig oogcontact met baby's of peuters op straat. Ik lach dan en zwaai meestal. Heb nog geen boze blikken van ouders ontvangen. Het scheelt misschien dat ik zelf ook niet van het 'aanrakerige' ben. Alleen als zo'n peuter/kleuter me komt knuffelen of denkt dat ik zijn moeder ben (gebeurt wel eens in de winkel) dan aai ik het kind wel eens over zijn/haar hoofd. En in sommige gevallen vindt de moeder het niet leuk dat het kind naar mij is toegelopen en trekt het kind meteen weg of kijkt boos naar mij.
donderdag 26 juni 2014 16:28
De basis van je leven is liefde, genegenheid, je welkom voelen zowel thuis in het gezin maar zeker ook buiten in de maatschappij. Dat laatste moet volgens sommigen maar flink afgeweerd worden. Daar kweek je in mijn ogen juist mensenschuwe kinderen van en volwassenen die niet meer normaal kunnen meedraaien in de maatschappij. Zijn dat zoveel mensen die zo opgevoed worden dat het abnormale een normaal verschijnsel gaat worden heet dat verharding/ verschuiving van de maatschappij en " natuurlijke " groei in de maatschappij.
donderdag 26 juni 2014 18:01
Naaaaa wat een onzin.
Hier de leukste, liefste, meest sociale kinderen ever die ook nog eens beleefd zijn.
Sterker nog, ik moet regelmatig op mijn jongste 2 wachten omdat ze hun juf nog een zoen willen geven. Ben allang blij dat ze het snappen dat ze niet zomaar iedereen moeten knuffelen.
Mensenschuw...tssssk...het ideee.
En dat terwijl ik en mijn man vreemden hebben afgeweerd van de kinderwagen.
Trouwens, waarom moeten kinderen maar worden geleerd dat iedereen leuk, lief en aardig is en dat zomaar iedereen aan je mag zitten? Dat is ook niet bepaald hoe de we reld in elkaar steekt.
Hier de leukste, liefste, meest sociale kinderen ever die ook nog eens beleefd zijn.
Sterker nog, ik moet regelmatig op mijn jongste 2 wachten omdat ze hun juf nog een zoen willen geven. Ben allang blij dat ze het snappen dat ze niet zomaar iedereen moeten knuffelen.
Mensenschuw...tssssk...het ideee.
En dat terwijl ik en mijn man vreemden hebben afgeweerd van de kinderwagen.
Trouwens, waarom moeten kinderen maar worden geleerd dat iedereen leuk, lief en aardig is en dat zomaar iedereen aan je mag zitten? Dat is ook niet bepaald hoe de we reld in elkaar steekt.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
donderdag 26 juni 2014 20:07
