Hoe lang moet je blijven proberen?

13-07-2014 13:36 112 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo lieve mensen,



Ik heb jullie objectieve mening nodig. Situatie is als volgt:



13 Jaar getrouwd met een hele lieve man. Samen hebben wij 3 kinderen van 12, 10 en 8 jaar oud. Goed leven, leuk huisje, allebei leuke baan etc. Alles is/lijkt goed dus, maar.......



Het gaat nu al zo'n 4 jaar niet goed tussen ons. Eigenlijk komt dit merendeels door mij. Ik kan mij op de een of andere manier niet bij neerleggen dat dit het is. Het klinkt heel stom, maar ik kan het niet anders bewoorden.



Eigenlijk zit het al langer dan 4 jaar niet goed tussen ons, maar 4 jaar geleden was een wake-up call voor mij nadat ik vreemd ben gegaan. Ik weet het; ontzettend stom, maar dat was voor mij een reden om te onderzoeken wat ik miste in mijn relatie.



Afgelopen 4 jaar 2 keer op het punt gestaan om te scheiden, op mijn initiatief, maar steeds niet doorgezet omdat ik mijn kinderen geen scheiding aan wil doen. Mijn kinderen zijn happy en wij kunnen thuis verder prima samen door 1 deur. Ik wil het hem eigenlijk ook niet aandoen. Hij is lief, zorgzaam en een geweldige vader.



Ik ben er elke dag mee bezig in mijn hoofd en ik wordt er gek van! Eigenlijk wil ik blijven en mij daar overtuigd in berusten, maar dat lukt mij niet. Elke dag borrelt de onrust weer naar boven en zegt dat stemmetje dat ik mijzelf voor de gek hou.



Nogmaals; het is een hele lieve en zorgzame man, maar mijn gevoel voor hem is totaal weg. Er is genegenheid als vader van mijn kinderen en goede vriend maar meer niet. Ik besef maar al te goed dat ik het getroffen heb met zo'n lieve man. Ik wil hem ook geen pijn doen..dat verdiend hij niet. We zijn inmiddels een tijdje geleden begonnen met relatie therapie.



IK heb inmiddels sinds ongeveer een half jaar aangegeven bij mijn man dat ik onvoorwaardelijk voor onze relatie en gezin wil gaan. Dit deed ik enerzijds om de onzekerheid bij hem weg te nemen en anderzijds hoopte ik daar zelf een soort van berusting in te vinden, maar dat is helaas niet gelukt. Als ik geen afleiding heb ben ik in "gevecht met mijzelf "over de situatie. Het voelt aan als een gevangenis en mijn grootste angst is dat ik de komende jaren dagelijks met deze gevoelens van onrust blijf worstelen. Ik kan het niet meer aan!



De laatste tijd voel ik mij ook vaak neerslachtig. Heb vaak nergens zin in en als er geen afleiding is probeer ik zoveel mogelijk de dag te overleven. Ik weet niet of dit met de situatie te maken heeft en zo ja of het een oorzaak is of gevolg van...



Het komt misschien allemaal een beetje warrig over, maar zo is het momenteel ook in mijn hoofd. Ik ben echt een beetje ten einde raad en weet niet wat ik met de situatie aan moet. Ik hoop dat hier mensen zijn die in dezelfde situatie hebben gezeten en mij kunnen helpen om alles op een rijtje te zetten, want ben het voor mijn gevoel echt een beetje kwijt.





Liefs, Justforfun
Alle reacties Link kopieren
En dit heb je ook allemaal aan je partner verteld?
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Alle reacties Link kopieren
Nee Fame, hij weet niet dat ik hier nog dagelijks mee worstel. Ik heb hem al zo veel pijn gedaan, wil hem niet meer pijn doen.
Alle reacties Link kopieren
Indien het gras groener is aan de overkant dan is het tijd om het gras water te geven.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Hij weet dus ook niks van je escapade 4 jaar geleden ?

Daarna heb je niks meer gedaan met anderen ? Zo nee dan kun je het hem gewoon voorzichtig vertellen na eerst een inleiding te geven over hoe je je voelt.



VivaAmber: +1 !
Alle reacties Link kopieren
Wat zou je dan willen hoe het was, als dit " het niet is " ? Waar zou je blij van worden; single moeder, een ander soort man, een leven zonder je gezin?

Wat mis je?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Het lijkt erop dat je jouw depressieve/onrustige/lege gevoelens projecteer op de relatie. Je legt nu alles buiten jezelf , ga vooral met jezelf aan de slag een ander kan je nooit gelukkig maken....
Hoe denk je hoe het leven is na een scheiding?

Denk je nu echt dat je dan pas kunt leven?
Wat wil je dan eigenlijk? Wat is het dat je denkt te krijgen als je bij hem weg bent?



Je schrijft dat je vreemd bent geweest. Bepaald niet iets om je leven voor op z'n kop te zetten, dan kunnen jullie beter naar een sexuoloog gaan om wat meer sjeu in bed te krijgen.



Ik snap die relatietherapeut sowieso niet zo, want hij doet niets verkeerd.



Normaalgesproken ben ik er niet zo voor om te veronderstellen, maar volgens mij ben je gewoon zwaar gefrustreerd en moet daar iets aan gedaan.



Weet dat als je het doorzet door bij hem weg te gaan, dat je op een gegeven moment weer op een [punt komt waar je je afvraagt, is dit het nou, want het leven is de sleur die jij er van maakt en dan kan je wel andere poppetjes op het bord zetten, het spel blijft hetzelfde, als je er zelf niets van maakt, dan wordt het ook niks.



Erg dit!
Alle reacties Link kopieren
Als je een affaire hebt, dan zal de seks ongetwijfeld erg spannend geweest zijn. Totaal anders dan met de man die jou door en door kent. En die jij ook blind uit kan tekenen.

Zo'n slippertje zal ook erg ego strelend zijn. Je minnaar zal dingen in je oor gefluisterd hebben die je man 13 jaar geleden al niet eens meer tegen je zei.

Als dat dan ineens je lat is, dan is je eigen huwelijk, je vent, je leven ineens erg saai.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
De vrouw kent ook een stereotype midlife crisis. Vrouwen werpen zich dan in een spirituele verdieping, ze volgen cursussen en gaan op zoek naar de zin van het leven.



Fasen midlife crisis



Een typische midlife crisis verloopt in een aantal fases:

1. De eerste fase in een midlife crisis noemt men de ontkenningsfase. In deze fase ontrekken mensen zich aan het gezinsleven en piekeren veel.

2. De volgende fase is de boosheidsfase. In deze fase worden mensen rusteloos en geïrriteerd.

3. In de waarheidsfase barst de bom en komt het tot een soort van confrontatie. Soms gaan ze daarna terug naar de boosheidsfase.

4. In de depressiefase raakt de persoon in een depressie met alle negatieve gevoelens van dien. Niets deugd er nog.

5. In de bezinningsfase, begint de persoon te begrijpen wat er allemaal is gebeurd en wat de gevolgen daarvan zijn.

6. In de acceptatiefase komt de persoon tot inkeer, evalueert de voorafgaande fasen grondig en pakt zijn of haar leven weer op.



Tezamen, vormen de zes fases een identiteitscrisis.



http://plzcdn.com/ZillaIM ... 9bce02aeffdffefe1fe2c.jpg



Wat zijn de symptomen van een midlife crisis?



Natuurlijk zijn er verschillen tussen mannen en vrouwen, maar en aantal symptomen zijn kenmerkend voor een midlife crisis. De onderstaande lijst geeft een aantal symptomen weer, die in wisselende samenstelling, een midlife crisis (kunnen gaan) vormen.

• Plotselinge verandering in gedrag.

• Iets missen in het leven, zonder precies te kunnen aangeven wat dat is. Het ‘is dit alles’ gevoel.

• Ontevredenheid en negatieve gevoelens over alles om zich heen, hun werk, het huis, de partner, de kinderen, niets is nog goed genoeg.

• De huidige relatie als onvoldoende bevredigend vinden.

• Onrealistische, overdreven positieve beelden van andere vrouwen/mannen die ze kennen of waarmee een affaire wordt begonnen.

• Een onstuitbare drang om dingen te veranderen, het is sterker dan mij gevoel, het is iets wat ze voor zichzelf moeten doen.

• Egoïstisch gedrag vertonen, familie in de steek laten, het eigen ‘falen’ verwijten aan anderen.

• Geen gevolgen overzien van handelingen en daar dus ook geen berouw over hebben.

• Onbereikbaar zijn voor de omgeving, niet benaderbaar zijn, niet voor rede vatbaar zijn.



Een midlife crisis is geen ziekte, het betreft een normale levensfase waar we allemaal doorheen gaan. Alleen bij de een is deze wat heftiger dan de ander. In zo´n geval leidt het tot een midlife crisis .



Behandeling midlife crisis



Een midlife crisis is geen ziekte, het betreft een normale levensfase waar we allemaal doorheen gaan. Alleen bij de een is deze wat heftiger dan de ander. In zo´n geval leidt het tot een midlife crisis. Veel mensen komen daar zelf uit, onder anderen door te praten met mensen die ze vertrouwen.



Anderen, zeker als ze in een depressie terechtkomen, hebben professionele hulp nodig en soms worden antidepressiva voorgeschreven. Zeker is dat als u alle grip op uw leven driegt te verliezen het beter is om de huisarts te raadplegen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Rondje huisarts dus.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Je blijft dus maar proberen gedachten weg te drukken, krampachtig vast te houden aan jullie leven nu, terwijl je er niet gelukkig van wordt.



Denk je. Ik vraag me namelijk af of je nu ongelukkig bent door het leven wat je nu leidt (met een man die lief is voor jou en de kinderen) of doordat je maar blijft malen, dagelijks bezig bent met 'dit wil ik niet, maar het 'moet' maar..', 'is er meer?' etc.



Wat doe jij nu om helder te krijgen waar de onvrede in zit? Praat je met jouw man, maar dan echte gesprekken over het hier en nu zonder gelijk aan te geven dat je er mee wilt stoppen? Want dan wordt het lastig je gevoelens uit zoeken/leggen.

Heb je wel eens een professional gepraat, een onafhankelijke derde?



Je wilt niet scheiden, omdat je je kinderen dan pijn doet. Maar ondertussen doe je natuurlijk wel jouw man pijn, met je eeuwige getwijfel en het niet volledig 'meedoen' in het huwelijk.



Zoek eens concreet uit wat je wilt, zou ik zeggen, hier wordt niemand gelukkig van!
Alle reacties Link kopieren
Wat zou je anders willen in je relatie? Wat mis je? Kan je niet proberen om dit terug te vinden en de relatie terug wat spannender en leuker te maken?
Life is short. Eat dessert first.
Alle reacties Link kopieren
quote:justforfun2014 schreef op 13 juli 2014 @ 13:42:

Nee Fame, hij weet niet dat ik hier nog dagelijks mee worstel. Ik heb hem al zo veel pijn gedaan, wil hem niet meer pijn doen.



Dat lijkt me geen slimme strategie.



Communiceren is het allerbelangrijkste. Weten wat er in je partner omgaat.



En het veranderen begint bij jezelf. Zolang je niets verandert aan de situatie. Samen leuke dingen gaan doen zonder kinderen, daten met je eigen partner, samen een hobby oppakken, etc. Dat gaat er ook niets veranderen.



Want van wie verwacht je het dan om de situatie te gaan veranderen?



Alles wat je koestert groeit en bloeit. Dus wanneer je geen aandacht geeft aan je relatie dan verdort deze en gaat er onkruid in woekeren.



Serieuze vraag; hoe had je verwacht dat je leven eruit zou zien na zoveel jaren huwelijk en 3 kinderen?
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Wat jammer Justforfun, dat je niet meer reageert. Ik ben net zo nieuwsgierig naar je gedachten over onze bijdrage aan dit topic.

We doen dit voor jou weet je.
Alle reacties Link kopieren
Heb je al eens hulp gezocht, bijv. bij de huisarts of bij een relatietherapeut/psycholoog? Misschien kan die je helpen om dingen op een rijtje te krijgen voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren
quote:Cateautje schreef op 13 juli 2014 @ 14:35:

Wat jammer Justforfun, dat je niet meer reageert.

Jezus, ze heeft net een uurtje geleden de post hier neergegooid.

Niet iedereen zit 24/7 achter de computer hoor. Misschien is ze gewoon even met de kinderen bezig
quote:granny71 schreef op 13 juli 2014 @ 14:44:

[...]



Jezus, ze heeft net een uurtje geleden de post hier neergegooid.

Niet iedereen zit 24/7 achter de computer hoor. Misschien is ze gewoon even met de kinderen bezigIk ben Jezus niet en jij ook niet. Hou je maar gewoon een beetje rustig ja, ik had het niet tegen jou.
Alle reacties Link kopieren
Na een uurtje al klagen dat TO nog niet gereageerd heeft is anders ook niet bepaald rustig Cateautje.

Er zijn ook nog mensen met een leven buiten het forum hoor.
Wil jij je meer ontplooien?

Heb je leuk werk?

Is de seks ingekakt?

Maken jullie te weinig tijd voor elkaar? Wat mis je?



Deze man was leuk genoeg om ooit drie kinderen van te willen. Waar en waarom is je gevoel dan verdwenen? En begrijp ik goed dat je je overspel nooit hebt opgebiecht?
Alle reacties Link kopieren
quote:granny71 schreef op 13 juli 2014 @ 15:04:

Na een uurtje al klagen dat TO nog niet gereageerd heeft is anders ook niet bepaald rustig Cateautje.

Er zijn ook nog mensen met een leven buiten het forum hoor.Dan moet je geen topic openen als je de komende uren geen tijd hebt om te reageren.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
quote:granny71 schreef op 13 juli 2014 @ 15:04:

Na een uurtje al klagen dat TO nog niet gereageerd heeft is anders ook niet bepaald rustig Cateautje.

Er zijn ook nog mensen met een leven buiten het forum hoor.

Gutje!

Ik denk namelijk dat ze niet meer reageert omdat de reacties niet zijn zoals ze had gehoopt en dat het allemaal een beetje rauw op haar dak valt.

Een topic openen en weglopen tot de volgende avond doe je als je iets onbelangrijks hebt gepost, zoals wat past er bij dit rokje. Dit gaat over net ietsje meer dan dat. Maar goed, als ik dat moet uitleggen, dan heeft uitleggen geen zin.
Alle reacties Link kopieren
Als je alleen met je man was, zou ik je adviseren eruit te stappen.

Maar je bent verantwoordelijk voor drie kinderen, jouw wensen en eisen komen weer, als zij het huis uitgaan.
Alle reacties Link kopieren
quote:Nouschi schreef op 13 juli 2014 @ 15:12:

[...]





Dan moet je geen topic openen als je de komende uren geen tijd hebt om te reageren.

Mag iedereen voor zichzelf weten hoe hij zijn dag besteed?

TO heeft man en 3 kinderen en dus waarschijnlijk wel iets meer te doen dan dag en nacht hier rondhangen.

Sinds wanneer ben je verplicht binnen een bepaalde tijd te antwoorden?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven