37jarige man, advies gevraagd

08-10-2011 22:25 3087 berichten
Ik ben een 44 jarige man en maagd op alle gebieden. Nooit gezoend, nooit gedate en nooit seks gehad.



Huidige status 2018 in 7 jaar tijd sinds het begin van dit topic:

Geen veranderingen.
anoniem_132785 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 23:42
7.30% gewijzigd
Beste Justme, het zal hiervoor ongetwijfeld al eerder zijn gezegd (heb niet het hele topic doorgelezen), maar je bent echt niet de enige die op die leeftijd geen ervaring heeft. Volgens mij moet je van het idee af dat je een "vreemd" geval bent. Ik ken veel mannen die nooit een vriendin hebben gehad en ik ga er vanuit dat een aantal van hen ook nooit een vrouw heeft gezoend en dus ook maagd is. Niets mis mee.



Wat ik me afvraag is of je zélf vrouwen op afstand houdt (i.p.v. andersom) omdat je bang bent gekwetst te worden. Misschien werp je zelf onbewust een barrière op? Misschien door schaamte?



Tot slot geef je aan op dit moment geen behoefte (meer) te hebben aan een relatie. Dat is prima. Mocht je toch nog enige behoefte hebben, dan heb ik als tip om op dansles te gaan. Ik ken een man die daar op latere leeftijd een hele leuke vrouw is tegengekomen. Ze zijn inmiddels getrouwd. Op z'n minst kun je er leuke sociale contacten aan overhouden.
quote:Doreia schreef op 20 juli 2014 @ 11:23:

Een vriend van me is inmiddels 47 en nog nooit een vriendin gehad. Had een nieuw huis gekocht en we kregen een rondleiding. Op zijn slaapkamer stond in het midden van de kamer ... een eenpersoonsbed. Dat gaf mij het idee dat hij zichzelf niet ging zien als anders dan single. Hartstikke leuke vent, doet veel in het verenigingsleven, goede baan, humor. Maar ondanks alles dus geen vriendin.



Een neef van mij is 40 en ook geen vriendin. Niet op zoek. Heeft er ook geen behoefte aan, zegt ie. Ik geloof hem daarin.



Dus nee, je bent niet de enige.



Dankje, zo vreemd is het dus niet zoals ik zelf soms denk.



Dat van dat eenpersoonsbed dat ken ik. Ieder mens heeft namelijk soms wel de behoefte aan iemand af en toe denk ik maar zo'n eenpersoonsbed is dan een middel om alle hoop de das om te doen. Anders pijnig je jezelf alleen maar.



Ik denk er hetzelfde over als jouw neef. De behoefte verdwijnt gelukkig vanzelf als het zolang uitblijft.

Ik meen oprecht dat ik het zelf niet meer wil.

Maar mijn vraag is eigenlijk hoeveel heb ik gemist op dit gebied in mijn jongere jaren 16 - 25 of zo?
quote:Doreia schreef op 20 juli 2014 @ 11:23:

Een vriend van me is inmiddels 47 en nog nooit een vriendin gehad. Had een nieuw huis gekocht en we kregen een rondleiding. Op zijn slaapkamer stond in het midden van de kamer ... een eenpersoonsbed. Dat gaf mij het idee dat hij zichzelf niet ging zien als anders dan single.Dat vind ik raar. Ook als single (vanaf dat je puber bent) heb je toch gewoon behoefte aan 'n groot bed? En niet per definitie om er met 2 personen in te liggen. Een 1-persoonsbed is voor jonge kinderen. Zelfs in hotelkamers zijn queenbedden (geschikt voor 1 persoons gebruik) twijfelaars van minstens 1.30 breed.
quote:elninjoo schreef op 20 juli 2014 @ 12:56:

[...]



Dat vind ik raar. Ook als single (vanaf dat je puber bent) heb je toch gewoon behoefte aan 'n groot bed? En niet per definitie om er met 2 personen in te liggen. Een 1-persoonsbed is voor jonge kinderen. Zelfs in hotelkamers zijn queenbedden (geschikt voor 1 persoons gebruik) twijfelaars van minstens 1.30 breed.Dat is ook geen slecht idee. je tweepersoonsbed als een ruim eenpersoonsbed zien.
Alle reacties Link kopieren
Maar mijn vraag is eigenlijk hoeveel heb ik gemist op dit gebied in mijn jongere jaren 16 - 25 of zo?



Maakt dat nog wat uit dan?

Ik kan me zo voorstellen dat iedereen wel wát gemist heeft. Is het niet de seks dan is het wel het gelukkige huwelijk; is het niet een zorgeloze jeugd dan is het wel een zorgeloos leven als volwassene. Wat ik wil zeggen is dat het niet uitmaakt en dat de beantwoording van deze vraag voor je leven nu niet relevant meer is.
Hoi,

Ik heb ook niet het hele topic gevolgd, maar wat ik ervan begrijp tot nu toe is dat je er redelijk goed uitziet, makkelijk contact maakt en dat je datingsites al geprobeerd hebt.



Op basis van wat ik tot nu toe gelezen heb (sorry als ik wat mosterd ben), kan ik me voorstellen dat het in uitstraling zit, dat je:

- onbewust teveel laat merken dat je meer wil van een vrouw;

- die twinkeling zoals eerder beschreven niet hebt. Die kan je alleen terug krijgen door je eigen situatie te accepteren zoals die nu is en volledig happy te zijn met je leven zonder vrouw. Dat klinkt tegenstrijdig, maar vaak als mensen eenmaal accepteren dat het "voor hen niet is weggelegd" komt het alsnog. Ik ken overigens geen mensen die tot hun 40e maagd waren, maar wel mensen die pas op hun 40e of later een eerste serieuze relatie kregen en nu volkomen happy zijn.



Verder vraag ik me af:

- heb je al eens aan relatiebemiddelingsbureau's gedacht of geprobeerd? Denk dat dat beter zou werken dan bijv een datingsite in jouw situatie.

- Heb je wel veel dates? Zo ja, hoe gaat dat?



En bedenk ook: het hóeft niet aan jou te liggen! Het kan echt veel pech zijn dat je de juiste nog niet bent tegengekomen.

Tja en verder kan ik vrij weinig advies geven denk ik... misschien toch maar hele topic eens doorlezen.



Alle reacties Link kopieren
quote:Sensy12 schreef op 20 juli 2014 @ 13:00:

Maar mijn vraag is eigenlijk hoeveel heb ik gemist op dit gebied in mijn jongere jaren 16 - 25 of zo?



Maakt dat nog wat uit dan?

Ik kan me zo voorstellen dat iedereen wel wát gemist heeft. Is het niet de seks dan is het wel het gelukkige huwelijk; is het niet een zorgeloze jeugd dan is het wel een zorgeloos leven als volwassene. Wat ik wil zeggen is dat het niet uitmaakt en dat de beantwoording van deze vraag voor je leven nu niet relevant meer is.



+1. Probeer vooral te denken aan de goede dingen die je wel hebt meegemaakt.





Overigens ken ik ook meerdere mannelijke (en een paar vrouwelijke) maagden van 30+. Een prostituee zien ze niet zitten, ze willen gewoon een simpele, lieve, huiselijke vrouw of een heel specifiek iemand (die bijvoorbeeld van dezelfde literatuur houdt).



Ze hebben wel allemaal gemeen dat het geen aantrekkelijke mannen zijn (ook niet per se lelijk), niet interessant/spannend zijn (erg doorsnee en saai) en dat ze sociaal 'awkward' zijn. Dat laatste kan variëren van moeilijk gedrag door autistische trekken of door zich geen houding bij mensen/vrouwen weten te geven omdat ze in hun jeugd gepest zijn en bepaalde sociale vaardigheden niet hebben geleerd.



Persoonlijk denk ik dat dat 'awkward' zijn het grootste euvel is bij deze mannen, bij vrouwen zal een onaantrekkelijk uiterlijk vaker een probleem zijn. Maar uiteindelijk zijn er zat onaantrekkelijke mensen die een (net zo onaantrekkelijke) partner hebben.



Dat 'awkward' zijn is ook weer een self fulfilling prophecy: je weet dat je een beetje anders bent en je bent al vaak genoeg afgewezen, waardoor je nog beter je best gaat doen (in jouw ogen), maar wat door vrouwen al weer snel als 'te wanhopig' wordt gezien. En ja, die hebben dat binnen een paar minuten door.





Als je er echt vrede mee hebt om de rest van je leven single te blijven, kun je het zo laten. Je kunt ook met jezelf afspreken om het proberen zeker een jaar te laten rusten. Zodat je zelf rust krijgt en je je niet van tevoren al om afwijzingen druk hoeft te maken.



En besluit je dat je toch graag een levenspartner wil, dan zit er niets anders op dan het te blijven proberen, de pijn van afwijzingen op de koop toenemen. Het zal niet makkelijk zijn, voor veel mensen (mijzelf incluis) is de keuze beperkt en hebben ze gewoon geluk gehad dat ze tegen een persoon zijn aangelopen die ook geen keus in overvloed heeft en met wie het (redelijk) klikt.



Ook is het nog een optie om je eerlijk te laten beoordelen door vrouwen die je kennen. Dat kan heel hard zijn, maar ook verhelderend. Misschien zijn er 'simpele' dingen die je kunt veranderen (zoals met die botoxspuit), een wat spannendere hobby nemen (rotsklimmen?) of minder negatief zijn.



Uiteindelijk moet je niet je hele persoonlijkheid gaan aanpassen of je uiterlijk extreem laten verbouwen. Jij bent jij, en een partner moet blij zijn met wie jij echt bent en houden van al je positieve punten!!
Alle reacties Link kopieren
quote:millennial schreef op 20 juli 2014 @ 13:44:

[...]



Ze hebben wel allemaal gemeen dat het geen aantrekkelijke mannen zijn (ook niet per se lelijk), niet interessant/spannend zijn (erg doorsnee en saai) en dat ze sociaal 'awkward' zijn. Dat laatste kan variëren van moeilijk gedrag door autistische trekken of door zich geen houding bij mensen/vrouwen weten te geven omdat ze in hun jeugd gepest zijn en bepaalde sociale vaardigheden niet hebben geleerd.



Persoonlijk denk ik dat dat 'awkward' zijn het grootste euvel is bij deze mannen, bij vrouwen zal een onaantrekkelijk uiterlijk vaker een probleem zijn. Maar uiteindelijk zijn er zat onaantrekkelijke mensen die een (net zo onaantrekkelijke) partner hebben.



Dat 'awkward' zijn is ook weer een self fulfilling prophecy: je weet dat je een beetje anders bent en je bent al vaak genoeg afgewezen, waardoor je nog beter je best gaat doen (in jouw ogen), maar wat door vrouwen al weer snel als 'te wanhopig' wordt gezien. En ja, die hebben dat binnen een paar minuten door.







Ik denk dat hier heel veel inzit. Ten minste, ik kan niet voor justme spreken, maar als 34-jarige 'eeuwige' vrijgezel denk ik dat dit uiteindelijk mijn probleem is. Niet dat ik vroeger gepest ben, maar ik was wel een einzelgänger en heb in mijn pubertijd en studententijd op sociaal gebied veel gemist. Daardoor heb ik voor anderen vanzelfsprekende sociale vaardigheden, waar ze vermoedelijk niet eens over nadenken, niet, of in mindere mate heb. Dat geldt in het bijzonder voor het omgaan met vrouwen, dat heb ik nooit geleerd, tot ik een jaar of 23/24 was heb ik amper met vrouwen gesproken (ja echt), laat staan andere dingen.



Pas de laatste jaren heb ik mezelf aangepakt op sociaal gebied, ben allerlei dingen gaan doen (lid geworden van een vereniging, taalcursus gaan volgen, na werk mee uit met collega's enz.) en heb inmiddels een paar vrienden en een redelijk gevuld leven. Wat ik niet heb, en vermoedelijk ook nooit meer zal krijgen, is een grote vriendengroep, zoals ik dat bij mensen om mij heen zie. Ik weet ook niet of ik die behoefte echt heb, ergens wel, maar ergens ben ik best tevreden met mijn leven nu: heb een drukke, maar leuke baan, ga één, twee keer per week naar de kroeg, doe iets in een vereniging, ga regelmatig met een vriend wat leuks doen, ben zelfs een paar keer met een vriend op vakantie geweest (had een jaar of drie geleden nooit gedacht dat me dat zou lukken).



Het enige dat nog ontbreekt is een vriendin en ik weet ook niet of dat nog zal lukken. Aan de ene kant weet ik niet waarom niet, ik denk dat ik best veel te bieden heb, maar aan de andere kant is het natuurlijk nog nooit gelukt en mis ik op sociaal vlak toch bepaalde dingen. De eerste indruk die mensen van mij hebben is denk ik zelden goed, heb vaker gehoord van mensen die mij beter leren kennen dat ik heel anders ben dan ze in eerste instantie denken (en dat bedoelen ze positief). Ik heb inmiddels gemerkt dat dat voor vriendschappen geen probleem hoeft te zijn, maar voor een relatie is de eerste indruk wel erg van belang en die is bij mij gewoon nooit goed. Mijn enige kans is denk ik dat ik bevriend raak met een vrouw, waarmee het op den duur kan uitgroeien tot meer. Maar zelfs als dat zou lukken, dan is er nog die onervarenheid met relaties en seks, dat komt er nog bij.Ik kan me goed voorstellen dat vrouwen van mijn leeftijd daar op afknappen.
quote:nadine_j schreef op 20 juli 2014 @ 13:33:

Hoi,

Ik heb ook niet het hele topic gevolgd, maar wat ik ervan begrijp tot nu toe is dat je er redelijk goed uitziet, makkelijk contact maakt en dat je datingsites al geprobeerd hebt.



Op basis van wat ik tot nu toe gelezen heb (sorry als ik wat mosterd ben), kan ik me voorstellen dat het in uitstraling zit, dat je:

- onbewust teveel laat merken dat je meer wil van een vrouw;

- die twinkeling zoals eerder beschreven niet hebt. Die kan je alleen terug krijgen door je eigen situatie te accepteren zoals die nu is en volledig happy te zijn met je leven zonder vrouw. Dat klinkt tegenstrijdig, maar vaak als mensen eenmaal accepteren dat het "voor hen niet is weggelegd" komt het alsnog. Ik ken overigens geen mensen die tot hun 40e maagd waren, maar wel mensen die pas op hun 40e of later een eerste serieuze relatie kregen en nu volkomen happy zijn.



Verder vraag ik me af:

- heb je al eens aan relatiebemiddelingsbureau's gedacht of geprobeerd? Denk dat dat beter zou werken dan bijv een datingsite in jouw situatie.

- Heb je wel veel dates? Zo ja, hoe gaat dat?



En bedenk ook: het hóeft niet aan jou te liggen! Het kan echt veel pech zijn dat je de juiste nog niet bent tegengekomen.

Tja en verder kan ik vrij weinig advies geven denk ik... misschien toch maar hele topic eens doorlezen.







Dat geeft niet , ik weet zelf ook niet meer wat ik allemaal heb getypt jaren geleden :P



Nee ik laat denk ik helemaal niks merken alsof ik al bij voorbaat geen kans maak. Het is alsof vrouwen mij totaal niet zien staan en daar heb ik mij dan ook aangepast.



Ik heb mij al 20 jaar bij de situatie neergelegd en ik ben ook happy. In elk geval veel gelukkiger dan vroeger. Het belangrijkste was op relationeel gebied geen hoop meer te hebben. Dan zal ik dat misschien wel uitstralen.



Nee ik heb nooit dates gehad. En dat zou ik zelf ook niet willen meer.

Ik zit er meer mee dat als ik foto's van vroeger bekijk er geen jeugdliefde te vinden is. Dat soort dingetjes vind ik moeilijk.



Ik heb ook geen libido meer. Die is in de loop der jaren uitgewist. Ik weet niet of er een verband is maar ik kan ook niet meer kwaad worden. Het is alsof ik mij bij alles zomaar neerleg en geen strijd meer toon.
quote:josiah+bartlet schreef op 20 juli 2014 @ 14:52:

[...]





Ik denk dat hier heel veel inzit. Ten minste, ik kan niet voor justme spreken, maar als 34-jarige 'eeuwige' vrijgezel denk ik dat dit uiteindelijk mijn probleem is. Niet dat ik vroeger gepest ben, maar ik was wel een einzelgänger en heb in mijn pubertijd en studententijd op sociaal gebied veel gemist. Daardoor heb ik voor anderen vanzelfsprekende sociale vaardigheden, waar ze vermoedelijk niet eens over nadenken, niet, of in mindere mate heb. Dat geldt in het bijzonder voor het omgaan met vrouwen, dat heb ik nooit geleerd, tot ik een jaar of 23/24 was heb ik amper met vrouwen gesproken (ja echt), laat staan andere dingen.



Pas de laatste jaren heb ik mezelf aangepakt op sociaal gebied, ben allerlei dingen gaan doen (lid geworden van een vereniging, taalcursus gaan volgen, na werk mee uit met collega's enz.) en heb inmiddels een paar vrienden en een redelijk gevuld leven. Wat ik niet heb, en vermoedelijk ook nooit meer zal krijgen, is een grote vriendengroep, zoals ik dat bij mensen om mij heen zie. Ik weet ook niet of ik die behoefte echt heb, ergens wel, maar ergens ben ik best tevreden met mijn leven nu: heb een drukke, maar leuke baan, ga één, twee keer per week naar de kroeg, doe iets in een vereniging, ga regelmatig met een vriend wat leuks doen, ben zelfs een paar keer met een vriend op vakantie geweest (had een jaar of drie geleden nooit gedacht dat me dat zou lukken).



Het enige dat nog ontbreekt is een vriendin en ik weet ook niet of dat nog zal lukken. Aan de ene kant weet ik niet waarom niet, ik denk dat ik best veel te bieden heb, maar aan de andere kant is het natuurlijk nog nooit gelukt en mis ik op sociaal vlak toch bepaalde dingen. De eerste indruk die mensen van mij hebben is denk ik zelden goed, heb vaker gehoord van mensen die mij beter leren kennen dat ik heel anders ben dan ze in eerste instantie denken (en dat bedoelen ze positief). Ik heb inmiddels gemerkt dat dat voor vriendschappen geen probleem hoeft te zijn, maar voor een relatie is de eerste indruk wel erg van belang en die is bij mij gewoon nooit goed. Mijn enige kans is denk ik dat ik bevriend raak met een vrouw, waarmee het op den duur kan uitgroeien tot meer. Maar zelfs als dat zou lukken, dan is er nog die onervarenheid met relaties en seks, dat komt er nog bij.Ik kan me goed voorstellen dat vrouwen van mijn leeftijd daar op afknappen.



Heel herkenbaar inderdaad. Ik ben ook niet gepest maar was wel altijd alleen. Ik denk dat het aan mijn sociale vaardigheden ligt.

Echter kan ik wel heel zakelijk overkomen en ik ben goed in mijn baan. Ik zie mensen dan ook niet meer als mensen meer als robotten of objecten.

Dingen als jeugdliefde en een vriendengroep inderdaad zijn dingen dingen die ik erg heb gemist.

Ik ben wel deze zomer een week op vakantie geweest in New York met een oud studiegenoot.

Ik mag dan ook niet klagen over mijn leven.



Ik denk dat mensen zoals wij die essentiële sociale vaardigheden missen gedoemd zijn om een eenzaam leven te leiden tenzij je geluk hebt (op veel plekken komen, hoe meer kans je maakt) of er een wonder gebeurd. Ook denk ik dat als je na je dertigste of zo nooit een vriendin hebt gehad je uiterlijk ook niet geweldig mee zit. Hoogstens doorsnee. Dat is niet erg denk ik maar het wordt een probleem als je niks uitstraalt of geen sociale vaardigheden bezit.



Ik kan mij ook voorstellen dat ik saai overkom.
quote:millennial schreef op 20 juli 2014 @ 13:44:

[...]





+1. Probeer vooral te denken aan de goede dingen die je wel hebt meegemaakt.





Overigens ken ik ook meerdere mannelijke (en een paar vrouwelijke) maagden van 30+. Een prostituee zien ze niet zitten, ze willen gewoon een simpele, lieve, huiselijke vrouw of een heel specifiek iemand (die bijvoorbeeld van dezelfde literatuur houdt).



Ze hebben wel allemaal gemeen dat het geen aantrekkelijke mannen zijn (ook niet per se lelijk), niet interessant/spannend zijn (erg doorsnee en saai) en dat ze sociaal 'awkward' zijn. Dat laatste kan variëren van moeilijk gedrag door autistische trekken of door zich geen houding bij mensen/vrouwen weten te geven omdat ze in hun jeugd gepest zijn en bepaalde sociale vaardigheden niet hebben geleerd.



Persoonlijk denk ik dat dat 'awkward' zijn het grootste euvel is bij deze mannen, bij vrouwen zal een onaantrekkelijk uiterlijk vaker een probleem zijn. Maar uiteindelijk zijn er zat onaantrekkelijke mensen die een (net zo onaantrekkelijke) partner hebben.



Dat 'awkward' zijn is ook weer een self fulfilling prophecy: je weet dat je een beetje anders bent en je bent al vaak genoeg afgewezen, waardoor je nog beter je best gaat doen (in jouw ogen), maar wat door vrouwen al weer snel als 'te wanhopig' wordt gezien. En ja, die hebben dat binnen een paar minuten door.





Als je er echt vrede mee hebt om de rest van je leven single te blijven, kun je het zo laten. Je kunt ook met jezelf afspreken om het proberen zeker een jaar te laten rusten. Zodat je zelf rust krijgt en je je niet van tevoren al om afwijzingen druk hoeft te maken.



En besluit je dat je toch graag een levenspartner wil, dan zit er niets anders op dan het te blijven proberen, de pijn van afwijzingen op de koop toenemen. Het zal niet makkelijk zijn, voor veel mensen (mijzelf incluis) is de keuze beperkt en hebben ze gewoon geluk gehad dat ze tegen een persoon zijn aangelopen die ook geen keus in overvloed heeft en met wie het (redelijk) klikt.



Ook is het nog een optie om je eerlijk te laten beoordelen door vrouwen die je kennen. Dat kan heel hard zijn, maar ook verhelderend. Misschien zijn er 'simpele' dingen die je kunt veranderen (zoals met die botoxspuit), een wat spannendere hobby nemen (rotsklimmen?) of minder negatief zijn.



Uiteindelijk moet je niet je hele persoonlijkheid gaan aanpassen of je uiterlijk extreem laten verbouwen. Jij bent jij, en een partner moet blij zijn met wie jij echt bent en houden van al je positieve punten!!Laatst vroeg ik nog aan een vrouw wat ze van mijn uiterlijk vond. En ze zei dat ik er beter dan gemiddeld uitzag volgens haar. Ze vond mij aantrekkelijk. Ze vond mijn ogen mooi.
Alle reacties Link kopieren
quote:justme_37 schreef op 20 juli 2014 @ 15:58:

[...]





Heel herkenbaar inderdaad. Ik ben ook niet gepest maar was wel altijd alleen. Ik denk dat het aan mijn sociale vaardigheden ligt.

Echter kan ik wel heel zakelijk overkomen en ik ben goed in mijn baan. Ik zie mensen dan ook niet meer als mensen meer als robotten of objecten.

Dingen als jeugdliefde en een vriendengroep inderdaad zijn dingen dingen die ik erg heb gemist.

Ik ben wel deze zomer een week op vakantie geweest in New York met een oud studiegenoot.

Ik mag dan ook niet klagen over mijn leven.



Ik denk dat mensen zoals wij die essentiële sociale vaardigheden missen gedoemd zijn om een eenzaam leven te leiden tenzij je geluk hebt (op veel plekken komen, hoe meer kans je maakt) of er een wonder gebeurd. Ook denk ik dat als je na je dertigste of zo nooit een vriendin hebt gehad je uiterlijk ook niet geweldig mee zit. Hoogstens doorsnee. Dat is niet erg denk ik maar het wordt een probleem als je niks uitstraalt of geen sociale vaardigheden bezit.



Ik kan mij ook voorstellen dat ik saai overkom.



Ik was ook iemand die nooit meedeed in een groep. Meestal ging ik liever mijn eigen weg en vrienden maken was in mijn jeugd altijd een probleem. En toen kwam ik mijn partner tegen en we zijn altijd bij elkaar gebleven. We pasten perfect bij elkaar... hij was ook een einzelgänger die niet zo graag bij groepen wilde horen. Later hebben we overigens alsnog een vriendengroep om ons heen gecreëerd.



Waarom ik dit zeg? Omdat ik denk dat het vinden van een partner toch ook op toeval berust. Ik begrijp dat jij probeert te verklaren waarom je geen partner vindt. Maar ik denk ook dat het goed is als je je blijft realiseren dat er niet per se een oorzaak of tekortkoming hoeft te zijn waardoor je geen partner vindt. Er hoeft niets mis te zijn met hoe jij bent.
Alle reacties Link kopieren
quote:justme_37 schreef op 20 juli 2014 @ 15:00:

Ik heb ook geen libido meer. Die is in de loop der jaren uitgewist. Ik weet niet of er een verband is maar ik kan ook niet meer kwaad worden. Het is alsof ik mij bij alles zomaar neerleg en geen strijd meer toon.Hoe vind je dat zelf, als je dit zo nog eens leest?

Is dat ooit wél anders geweest? En zo ja, mis je het?



Het komt op mij over alsof je heel veel moeite hebt moeten doen om je 'neer te leggen' bij je situatie. Veel gevoel en verlangen onderdrukken. En dan gaat alles 'mee', en leef je vlak.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
quote:Elmervrouw schreef op 20 juli 2014 @ 17:21:

[...]

Hoe vind je dat zelf, als je dit zo nog eens leest?

Is dat ooit wél anders geweest? En zo ja, mis je het?



Het komt op mij over alsof je heel veel moeite hebt moeten doen om je 'neer te leggen' bij je situatie. Veel gevoel en verlangen onderdrukken. En dan gaat alles 'mee', en leef je vlak.Dit inderdaad. Ja vroeger was het anders maar zodra ik merkte dat de vrouwen mij niet moesten zat er niks anders op dan gevoelens te onderdrukken en dat kostte veel moeite.
quote:justme_37 schreef op 20 juli 2014 @ 19:44:

[...]





Dit inderdaad. Ja vroeger was het anders maar zodra ik merkte dat de vrouwen mij niet moesten zat er niks anders op dan gevoelens te onderdrukken en dat kostte veel moeite.dit zeg je heel de tijd en lijk je te baseren op 'genegeerd worden' in het uitgaansleven. Wat doe je dan zelf om een relatie te krijgen? Stap je nooit op iemand af en blijf je zeggen dat het aan 50% van de bevolking ligt?
Alle reacties Link kopieren
quote:justme_37 schreef op 20 juli 2014 @ 19:44:

Dit inderdaad. Ja vroeger was het anders maar zodra ik merkte dat de vrouwen mij niet moesten zat er niks anders op dan gevoelens te onderdrukken en dat kostte veel moeite.Waarop baseer je dat 'vrouwen je niet moesten'?



Waarom heb je zo'n drastische beslissing genomen (je gevoelens onderdrukken)? Is het misschien een optie om hulp te zoeken bij het weer durven voelen?.. Dit is toch ook een 'vlak' leven zo, wil je zo de rest van je leven verder? (Ik heb zelf ervaring met lange tijd veel gevoelens onderdrukken, en het maakt je op den duur erg ongelukkig!!)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
quote:Elmervrouw schreef op 20 juli 2014 @ 20:17:

[...]

Waarop baseer je dat 'vrouwen je niet moesten'?



Waarom heb je zo'n drastische beslissing genomen (je gevoelens onderdrukken)? Is het misschien een optie om hulp te zoeken bij het weer durven voelen?.. Dit is toch ook een 'vlak' leven zo, wil je zo de rest van je leven verder? (Ik heb zelf ervaring met lange tijd veel gevoelens onderdrukken, en het maakt je op den duur erg ongelukkig!!)Omdat ik dacht dat er niemand bestond die oprecht gevoelens voor mij zou kunnen ontwikkelen. 20 jaar later denk ik er nog steeds hetzelfede over.
Ik ga voor de rest van mijn leven zo verder. Het ergste heb ik allang achter de rug.
En waarom iemand van de Filipijnen of Thailand? Omdat ze toch nooit nee zeggen en wel met je mee gaan voor geld en een verblijfsvergunning?..goed voor je ego! Not.
Alle reacties Link kopieren
quote:justme_37 schreef op 20 juli 2014 @ 21:36:

Omdat ik dacht dat er niemand bestond die oprecht gevoelens voor mij zou kunnen ontwikkelen. 20 jaar later denk ik er nog steeds hetzelfede over.Het is dus iets wat je zelf dacht en zelf invult, niet op feiten of ervaringen gebaseerd.



Waarom heb je het op jouw leeftijd al zo opgegeven? Veel te jong om 'het maar uit te zitten'. Is dat wat je wil, de rest van je leven?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
quote:justme_37 schreef op 21 juli 2014 @ 00:26:

Ik ga voor de rest van mijn leven zo verder. Het ergste heb ik allang achter de rug.Wat was dat dan, het ergste?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
quote:Elmervrouw schreef op 21 juli 2014 @ 09:54:

[...]

Wat was dat dan, het ergste?Niet kunnen deelnemen. Anderen zien groeien terwijl je zelf stil blijft staan. Ik heb het gecompenseerd door zoveel mogelijk te werken zodat ik altijd wel iets anders aan mijn hoofd had en altijd veel afleiding.
Alle reacties Link kopieren
quote:justme_37 schreef op 21 juli 2014 @ 14:19:

[...]





Niet kunnen deelnemen. Anderen zien groeien terwijl je zelf stil blijft staan. Ik heb het gecompenseerd door zoveel mogelijk te werken zodat ik altijd wel iets anders aan mijn hoofd had en altijd veel afleiding.

Hoi Justme,



Ik herken je verhaal wel enigszins, hoewel ik nog geen 37 ben (iets jonger) en ik op 26-jarige leeftijd mijn eerste seksuele ervaringen pas kreeg.



Tot die tijd dacht ik ook dat het er nóóit meer van zou komen, dat ik veel te oud was om nu nog (op die leeftijd) alles voor het eerst te moeten ervaren, etcetera.



Van oudsher hebben mij namelijk een aantal dingen parten gespeeld, zoals verlegenheid, schuwheid, angst om te falen en angst voor afwijzingen en teleurstellingen.

Daar heb ik een aantal therapieen voor gehad, maar dat wilde ik niet schrijven.



Op ongeveer 25-26 jarige leeftijd heb ik me ingeschreven bij een soort ontmoetingswebsite (géén datingsite, maar beetje tussen communitysite en datingsite in) waar ik in contact kwam met "gelijkgestemden", ofwel mensen met eenzelfde hobby, interesses, passies.



Via die site kwam ik iemand tegen die wel wat films wilde afstaan (ik ben zelf erg liefhebber van oude films), dus ze kwam ze maar even persoonlijk brengen.

Ik kende die vrouw al een tijdje en wist wel dat ze enigszins verslaafd was aan, zeg maar, intieme contacten, maar ik had niet per sé de link met mij gelegd. Wij hadden immers nooit zoveel (intiem) chatcontact.

Echter, nadat wij hadden afgesproken werden de chats vanzelf wat heftiger en meer op dat ene gericht.



Toen ze bij mij kwam, werd ze door een of andere privégebeurtenis eventjes verdrietig, en voor dat ik het in de gaten had begon ze me te zoenen. Dat werd dus al snel meer.



Later dat jaar ben ik nog een keer naar haar gegaan, trouwens.



Zo zie je maar, zelfs op je 26e kan het nog gebeuren. (eerste sekservaring, eerste keer echt lang en intens zoenen, etcetera).





Later ben ik via een filmsite (weer die passie/hobby) ook nog gaan daten met een leuk meisje. Dat werd uiteindelijk niets want er was al iemand anders die haar had ingepalmd (of mee bezig op datzelfde moment), maar ik bedoel te zeggen dat je soms de raarste dingen meemaakt als je je er niet bewust op richt en er niet bewust mee bezig bent.



Ik heb ook wel gedate via datingsites hoor, maar de leukste dates cq ontmoetingen (soms merk je amper verschil, lol) heb ik echt gehad via die sites waar het er niet dik op lag en wat eigenlijk helemaal geen datingsites waren!



Misschien heb je iets aan mijn verhaal, stukje herkenning en erkenning ofzo, van een mede-"ervaringsdeskundige".



Overigens heb ik nog steeds maar weinig ervaring in de liefde en met relaties en seks, maar goed, het begin is er.
Ik ben jaloers op jonge mensen die wel geluk hebben in de liefde. Ze lijken mij zoveel gelukkiger. Het lijkt mij fijn om ook mogelijkheden te hebben. Soms als ik teveel tijd heb zoals nu dan ddenk ik aan alle afwijzigingen en leg mij er dan bij neer dat het voor mij niet is weggelegd en dat ik dingen mis om interessant te zijn voor de vrouw. Ik vind dat ik het ook verdien maar als ik dan anderen in het rond zie daten dan is dat toch pijnlijk en denk ik weer aan mijn eigen situatie. Tja niks aan te doen denk ik dan.
Alle reacties Link kopieren
quote:justme_37 schreef op 21 juli 2014 @ 18:06:

Ik ben jaloers op jonge mensen die wel geluk hebben in de liefde. Ze lijken mij zoveel gelukkiger. Het lijkt mij fijn om ook mogelijkheden te hebben. Soms als ik teveel tijd heb zoals nu dan ddenk ik aan alle afwijzigingen en leg mij er dan bij neer dat het voor mij niet is weggelegd en dat ik dingen mis om interessant te zijn voor de vrouw. Ik vind dat ik het ook verdien maar als ik dan anderen in het rond zie daten dan is dat toch pijnlijk en denk ik weer aan mijn eigen situatie. Tja niks aan te doen denk ik dan.

Ik ken het jaloerse gevoel.



Maar dan denk ik, er is WEL wat aan te doen!

En waarom je erbij neerleggen, joh?



Je doet net alsof je gelukkig bent maar dat ben je niet, anders zou dit topic niet twee jaar bestaan. Toch?



Erken je gevoel, en ga er mee aan de slag (hoor mij nu, ervaringsdeskundige in het aangaan van vriendschapscontacten met vrouwen zonder dat ze meer willen).



Bij mij zit het enigszins zo:

best aantrekkelijk, goed opgeleid, goede kop hersens, leuke humor, leuke vlotte uitstraling (wat ik als 15-jarige écht niet had verwacht want ik was zo verlegen als de meest rode SP-tomaat!).

Ik maak continu leuk contact, op werk, met vakanties (laatste jaren wat groepsreizen en singlereizen gedaan) en merk dat vrouwen mij wel weten te vinden.

Goed, dat is stap één.



Stap twee, daar scheelt het bij mij dan nog aan. Ondanks dat ik merk dat vrouwen/meisjes mij leuk vinden (soms wordt het letterlijk gezegd tegen me!) durf ik nog veel te weinig om initiatief te nemen.

Angst om te falen zeg maar, bang voor (weer) teleurstelling.



Dat zit zo diep bij mij, daar is geen therapie die dat er uit heeft gekregen. En nee, er is nooit iets heftigs bij mij gebeurd. Ik ben wel wat makkelijker en roekelozer als vroeger, maar nog steeds veel te berekenend, afwachtend, voorzichtig, zeker in de liefde en naar vrouwen toe.



Vandaar dat het bijna altijd op niets uitloopt, maar goed, het begin is er, vrouwen vinden mij wél de moeite waard om mee om te gaan, grapjes mee uit te halen, vriendschappen mee aan te gaan, soms zelfs om te knuffelen of zoenen...



Ga jij wel eens op vakantie? Misschien een idee om eens niet met vrienden op vakantie te gaan maar in je eentje of met een groepsreis of singlereis?

Kijk maar eens wat voor reacties je dan krijgt op jouw persoonlijkheid.



Jij denkt zelf waarschijnlijk veel negatiever over jezelf dan dat veel anderen jou zien.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven