Relaties
alle pijlers
Hond overleden en vriend niet bereikbaar voor steun
dinsdag 22 juli 2014 14:17
Wij als gezin (ik ben zelf 21) hebben gister met veel verdriet onze hond moeten laten inslapen. Hij was al een tijdje ziek en we wisten dus dat dit ging gebeuren.
Mijn vriend en ik zijn nu bijna een jaar samen. Hij woont aan de andere kant van de wereld. We hebben elkaar in het buitenland leren kennen, waar we allebei 7 maanden verbleven. Na kort 6 weken thuis in Nederland te zijn geweest en hij ook terug thuis, ben ik hem bij hem thuis gaan opzoeken voor ongeveer 2 maanden. Hier ben ik nu ongeveer anderhalve week van thuis.
Ik sprak mijn vriend zondag nog via skype. Ik vertelde hem dat we die maandag de dierenarts zouden bellen (gister dus) en dat onze hond waarschijnlijk diezelfde maandag of anders dinsdag zou worden ingeslapen.
Hij is dus gister ingeslapen, ik ben al twee dagen in tranen en heb mijn vriend nog niet kunnen bereiken (howel hij dus wist dat het gister of vandaag zou gaan geberuen)...
Hij heeft altijd maandag en dinsdag vrij, dus ik had wel verwacht hem op skype te kunnen spreken. Ik heb maandagochtend meteen een bericht gestuurd dat de hond om 4u smiddags zou worden ingeslapen. Daarna heb ik hm savonds nog meerdere malen proberen te bellen en vandaag ook weer, maar hij is er gewoon niet. Zijn mobiel is ie in het buitenland kwijt geraakt en een nieuwe heeft ie nog niet (ik kan hem dus alleen via de computer bereiken).
Ik ben super verdrietig en nu heb ik niemand om mijn verhaal bij kwijt te kunnen, naast mijn gezin die het er allemaal ook heel moeilijk mee hebben. Vriendinnen heb ik eigenlijk maar weinig, en voel me totaal niet op mijn gemak die nu te zien..
Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt en ben benieuwd wat jullie hiervan vinden? Misschien moet ik me niet zo druk maken?
Mijn vriend en ik zijn nu bijna een jaar samen. Hij woont aan de andere kant van de wereld. We hebben elkaar in het buitenland leren kennen, waar we allebei 7 maanden verbleven. Na kort 6 weken thuis in Nederland te zijn geweest en hij ook terug thuis, ben ik hem bij hem thuis gaan opzoeken voor ongeveer 2 maanden. Hier ben ik nu ongeveer anderhalve week van thuis.
Ik sprak mijn vriend zondag nog via skype. Ik vertelde hem dat we die maandag de dierenarts zouden bellen (gister dus) en dat onze hond waarschijnlijk diezelfde maandag of anders dinsdag zou worden ingeslapen.
Hij is dus gister ingeslapen, ik ben al twee dagen in tranen en heb mijn vriend nog niet kunnen bereiken (howel hij dus wist dat het gister of vandaag zou gaan geberuen)...
Hij heeft altijd maandag en dinsdag vrij, dus ik had wel verwacht hem op skype te kunnen spreken. Ik heb maandagochtend meteen een bericht gestuurd dat de hond om 4u smiddags zou worden ingeslapen. Daarna heb ik hm savonds nog meerdere malen proberen te bellen en vandaag ook weer, maar hij is er gewoon niet. Zijn mobiel is ie in het buitenland kwijt geraakt en een nieuwe heeft ie nog niet (ik kan hem dus alleen via de computer bereiken).
Ik ben super verdrietig en nu heb ik niemand om mijn verhaal bij kwijt te kunnen, naast mijn gezin die het er allemaal ook heel moeilijk mee hebben. Vriendinnen heb ik eigenlijk maar weinig, en voel me totaal niet op mijn gemak die nu te zien..
Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt en ben benieuwd wat jullie hiervan vinden? Misschien moet ik me niet zo druk maken?
dinsdag 22 juli 2014 15:59
quote:elninjoo schreef op 22 juli 2014 @ 15:56:
[...]
In Nederland, in een groot deel van de wereld zijn het gewoon werkdieren. Een kat is er om muizen te vangen, een hond om het erf te bewaken of schapen bij een te drijven. Als die gast uit Australie komt zal ie wel denken wat 'n aanstelster en wellicht even wachten met antwoorden tot je bui is gezakt.Je vertelt me niets nieuws maar in de wat hoger gelegen Europese landen gaat men iets anders met huisdieren om dan in de landen rond de Middellandse zee, over een heleboel andere landen doe ik er maar het zwijgen toe, daar hebben ze nergens respect of gevoel voor, of het nou mensen of dieren betreft.
[...]
In Nederland, in een groot deel van de wereld zijn het gewoon werkdieren. Een kat is er om muizen te vangen, een hond om het erf te bewaken of schapen bij een te drijven. Als die gast uit Australie komt zal ie wel denken wat 'n aanstelster en wellicht even wachten met antwoorden tot je bui is gezakt.Je vertelt me niets nieuws maar in de wat hoger gelegen Europese landen gaat men iets anders met huisdieren om dan in de landen rond de Middellandse zee, over een heleboel andere landen doe ik er maar het zwijgen toe, daar hebben ze nergens respect of gevoel voor, of het nou mensen of dieren betreft.
verba volant, scripta manent.
dinsdag 22 juli 2014 16:20
Ik denk dat je dit soort verdrietjes toch met je vrienden/familie in je omgeving moet delen. Je vriend zit aan de andere kant van de wereld, dus kan toch niets voor je betekenen en hoe vaker hij op skype te bereiken is voor je, hoe minder energie jij in de mensen steekt die er wél voor je kunnen zijn omdat ze in je buurt wonen. Hij is zich misschien ook rot geschrokken van je overemotionele reactie op het verlies van 'n hond (een dier wat bij hem wellicht slechts zijn erf bewaakt) wat als er een écht dierbare van je sterft? Hij kan dan ook niets doen want andere kant van de wereld.
dinsdag 22 juli 2014 18:07
quote:nbk schreef op 22 juli 2014 @ 15:40:
[...]
Jij bent duidelijk géén dierenliefhebber. Ik heb wel eens een week lang lopen janken omdat ik afscheid moest nemen van mijn hond en dat was alleen nog maar omdat ze wegens omstandigheden weg moest.
Ik wil hier eigenlijk niet zo'n discussie van maken, maar je zegt het nogal cru.
Ik ben een dierenliefhebber. Mijn hele leven heb ik al honden om me heen gehad. Ik ben nog nooit dagen van de leg geweest, omdat er één dood ging. Ik vind het echt heel vervelend, maar huil niet 3 dagen lang. Sorry. Soms staan mensen hier gewoon anders in.
(ik heb ook niet 3 dagen lang gehuild, toen mijn grootouders overleden, waar ik ook heel veel van hield)
[...]
Jij bent duidelijk géén dierenliefhebber. Ik heb wel eens een week lang lopen janken omdat ik afscheid moest nemen van mijn hond en dat was alleen nog maar omdat ze wegens omstandigheden weg moest.
Ik wil hier eigenlijk niet zo'n discussie van maken, maar je zegt het nogal cru.
Ik ben een dierenliefhebber. Mijn hele leven heb ik al honden om me heen gehad. Ik ben nog nooit dagen van de leg geweest, omdat er één dood ging. Ik vind het echt heel vervelend, maar huil niet 3 dagen lang. Sorry. Soms staan mensen hier gewoon anders in.
(ik heb ook niet 3 dagen lang gehuild, toen mijn grootouders overleden, waar ik ook heel veel van hield)
Later is nu
dinsdag 22 juli 2014 18:15
Het verdriet delen met mijn gezin doe ik wel, vooral leuke herinneringen ophalen.
Ik ben gewoon ontzettend teleurgesteld dat hij bij zoiets ingrijpends blijkbaar niet aan mij denkt.
Ik zie dat hij 10 minuten geleden op facebook is geweest, maar geen berichtje, niks. Ook niet via skype. Terwijl ik hem toch echt heb verteld dat de hond maandag of dinsdag zou worden ingeslapen, en hij weet hoe moeilijk ik dat vind.
En inderdaad, doordat ik hier in de buurt niet (meer) echt mensen heb met wie ik dit kan delen of die mij kunnen afleiden, komt dit allemaal extra hard aan.
Ik ben gewoon ontzettend teleurgesteld dat hij bij zoiets ingrijpends blijkbaar niet aan mij denkt.
Ik zie dat hij 10 minuten geleden op facebook is geweest, maar geen berichtje, niks. Ook niet via skype. Terwijl ik hem toch echt heb verteld dat de hond maandag of dinsdag zou worden ingeslapen, en hij weet hoe moeilijk ik dat vind.
En inderdaad, doordat ik hier in de buurt niet (meer) echt mensen heb met wie ik dit kan delen of die mij kunnen afleiden, komt dit allemaal extra hard aan.
dinsdag 22 juli 2014 18:18
dinsdag 22 juli 2014 18:21
Ach meisje, wat een verdriet, ik snap je gevoel over jullie hond hoor!
En het is inderdaad behoorlijk lomp van hem om niet in de lucht te komen, zeker nadat je hem van te voren al had aangekondigd dat dit deze dagen zou kunnen gebeuren.
Ik ben zelf net mijn hond verloren en merkte ook dat mijn man daar minder emotioneel mee omging dan ik. Het zal wel een mannending zijn ofzo, vermoedelijk ziet hij niet in hoe verdrietig je hier van zou zijn.
Als je hem dus uiteindelijk spreekt zou ik proberen om niet boos te worden, maar hem wel te vertellen dat je teleurgesteld bent.
En het is inderdaad behoorlijk lomp van hem om niet in de lucht te komen, zeker nadat je hem van te voren al had aangekondigd dat dit deze dagen zou kunnen gebeuren.
Ik ben zelf net mijn hond verloren en merkte ook dat mijn man daar minder emotioneel mee omging dan ik. Het zal wel een mannending zijn ofzo, vermoedelijk ziet hij niet in hoe verdrietig je hier van zou zijn.
Als je hem dus uiteindelijk spreekt zou ik proberen om niet boos te worden, maar hem wel te vertellen dat je teleurgesteld bent.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
dinsdag 22 juli 2014 18:35
quote:sanblas schreef op 22 juli 2014 @ 18:15:
En inderdaad, doordat ik hier in de buurt niet (meer) echt mensen heb met wie ik dit kan delen of die mij kunnen afleiden, komt dit allemaal extra hard aan.
Je hebt toch je gezin waarmee je je verdriet kunt delen?
Vooropgesteld dat ik weet wat het is om een hond te moeten laten inslapen: dat heb ik tweemaal meegemaakt en het is afschuwelijk. Maar ..... Het is een hond. Een hond wordt 10-15 jaar oud, je weet dat je een hond altijd overleeft en afscheid moet nemen. Daarvan zo overstuur zijn lijkt me niet normaal.
Afgezien daarvan: je kon je hond wel 7 maanden en vervolgens 2 maanden missen!
En inderdaad, doordat ik hier in de buurt niet (meer) echt mensen heb met wie ik dit kan delen of die mij kunnen afleiden, komt dit allemaal extra hard aan.
Je hebt toch je gezin waarmee je je verdriet kunt delen?
Vooropgesteld dat ik weet wat het is om een hond te moeten laten inslapen: dat heb ik tweemaal meegemaakt en het is afschuwelijk. Maar ..... Het is een hond. Een hond wordt 10-15 jaar oud, je weet dat je een hond altijd overleeft en afscheid moet nemen. Daarvan zo overstuur zijn lijkt me niet normaal.
Afgezien daarvan: je kon je hond wel 7 maanden en vervolgens 2 maanden missen!
dinsdag 22 juli 2014 18:41
quote:Joyce48 schreef op 22 juli 2014 @ 18:35:
[...]
Je hebt toch je gezin waarmee je je verdriet kunt delen?
Vooropgesteld dat ik weet wat het is om een hond te moeten laten inslapen: dat heb ik tweemaal meegemaakt en het is afschuwelijk. Maar ..... Het is een hond. Een hond wordt 10-15 jaar oud, je weet dat je een hond altijd overleeft en afscheid moet nemen. Daarvan zo overstuur zijn lijkt me niet normaal.
Afgezien daarvan: je kon je hond wel 7 maanden en vervolgens 2 maanden missen!
Overstuur omdat je een dierbaar gezinslid kwijt bent is niet normaal, juist ja
Als mijn moeder nu dood neervalt maken alle vakanties zonder haar niks uit, ik zal haar alsnog heel erg missen, ook al wist ik dat ik haar zou overleven.
[...]
Je hebt toch je gezin waarmee je je verdriet kunt delen?
Vooropgesteld dat ik weet wat het is om een hond te moeten laten inslapen: dat heb ik tweemaal meegemaakt en het is afschuwelijk. Maar ..... Het is een hond. Een hond wordt 10-15 jaar oud, je weet dat je een hond altijd overleeft en afscheid moet nemen. Daarvan zo overstuur zijn lijkt me niet normaal.
Afgezien daarvan: je kon je hond wel 7 maanden en vervolgens 2 maanden missen!
Overstuur omdat je een dierbaar gezinslid kwijt bent is niet normaal, juist ja
Als mijn moeder nu dood neervalt maken alle vakanties zonder haar niks uit, ik zal haar alsnog heel erg missen, ook al wist ik dat ik haar zou overleven.
dinsdag 22 juli 2014 18:58
Jammer dat je zo weinig vrienden hebt. Dus alleen je gezin?
Of eigenlijk je vader/moeder/broers/zussen?
Misschien vind je het daarom zo moeilijk als je vriend niet reageert?
Helaas is het vaker zo jouw verdriet is niet die van een ander.
Die staan er vaak wat verder vanaf. En reageren misschien anders dan dat jij er midden in zit.
Sterkte
Of eigenlijk je vader/moeder/broers/zussen?
Misschien vind je het daarom zo moeilijk als je vriend niet reageert?
Helaas is het vaker zo jouw verdriet is niet die van een ander.
Die staan er vaak wat verder vanaf. En reageren misschien anders dan dat jij er midden in zit.
Sterkte
dinsdag 22 juli 2014 23:06
quote:Annelaure schreef op 22 juli 2014 @ 18:41:
[...]
Overstuur omdat je een dierbaar gezinslid kwijt bent is niet normaal, juist ja
Als mijn moeder nu dood neervalt maken alle vakanties zonder haar niks uit, ik zal haar alsnog heel erg missen, ook al wist ik dat ik haar zou overleven.Een hond met een ouder vergelijken. Jaja... Mmmmm. Interessant.
[...]
Overstuur omdat je een dierbaar gezinslid kwijt bent is niet normaal, juist ja
Als mijn moeder nu dood neervalt maken alle vakanties zonder haar niks uit, ik zal haar alsnog heel erg missen, ook al wist ik dat ik haar zou overleven.Een hond met een ouder vergelijken. Jaja... Mmmmm. Interessant.
woensdag 23 juli 2014 06:20
Ik vind het een beetje lullig.
Ik ben het op zich eens met Elninjo, mijn vriend komt uit Australië, opgegroeid op van die grote boerenbedrijven, en hij zou idd niet echt kunnen invoelen hoe erg het voor mij zou zijn als mijn hond doodgaat.
(nu vindt hij mijn hond ook best lief, maar natuurlijk volslagen nutteloos omdat ze helemaal geen taak heeft en ook niks kan)
Ik ben het ook eens met Dreamer.
Ik heb van een aantal honden afscheid moeten nemen, en ofschoon ik daar echt veel verdriet van heb gehad is het niet zo dat ik er dagen van in de tranen zit.
Ik huil op de dag dat ik hem laat inslapen, en een paar tranen de dag erna, maar daarna kan ik er heus wel normaal over praten zonder in een depressie te schieten.
En ja, het missen duurt langer.
En toch vind ik het lullig.
Jullie hebben het er vaak genoeg over gehad kennelijk, hij zou toch het idee moeten hebben dat dit voor jou iets heel groots is.
Een groot verdriet.
Op z'n minst zou een mailtje dat hij aan je denkt wel een aardig gebaar geweest zijn.
Het komt een beetje hufterig op me over.
Ik ben het op zich eens met Elninjo, mijn vriend komt uit Australië, opgegroeid op van die grote boerenbedrijven, en hij zou idd niet echt kunnen invoelen hoe erg het voor mij zou zijn als mijn hond doodgaat.
(nu vindt hij mijn hond ook best lief, maar natuurlijk volslagen nutteloos omdat ze helemaal geen taak heeft en ook niks kan)
Ik ben het ook eens met Dreamer.
Ik heb van een aantal honden afscheid moeten nemen, en ofschoon ik daar echt veel verdriet van heb gehad is het niet zo dat ik er dagen van in de tranen zit.
Ik huil op de dag dat ik hem laat inslapen, en een paar tranen de dag erna, maar daarna kan ik er heus wel normaal over praten zonder in een depressie te schieten.
En ja, het missen duurt langer.
En toch vind ik het lullig.
Jullie hebben het er vaak genoeg over gehad kennelijk, hij zou toch het idee moeten hebben dat dit voor jou iets heel groots is.
Een groot verdriet.
Op z'n minst zou een mailtje dat hij aan je denkt wel een aardig gebaar geweest zijn.
Het komt een beetje hufterig op me over.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
woensdag 23 juli 2014 06:51
Maar als ik het goed begrijp:
Je hebt van het weekend laten weten dat je hond ingeslapen zou worden.
Je hebt contact proberen op te nemen, maar sinds zondag is hij onbereikbaar. En jij wacht nu op hem tot hij wat laat weten? Jij hebt hem geen berichtje op facebook gestuurd met "hee, bel je me even? Xx".
Hebben jullie normaal wel iedere dag contact?
Het kan zijn, dat stel, jullie hebben alleen in t weekend contact, dat hij het bericht van "mijn hond word ingeslapen" ter kennisgeving heeft aangenomen, en er later op terugkomt.
Ik zou er nu niet te zwaar aan trekken maar wel zeggen dat je een berichtje verwacht had en hoe het komt dat hij niet bereikbaar was (geen vingertje wijzen).
Sterkte!
Je hebt van het weekend laten weten dat je hond ingeslapen zou worden.
Je hebt contact proberen op te nemen, maar sinds zondag is hij onbereikbaar. En jij wacht nu op hem tot hij wat laat weten? Jij hebt hem geen berichtje op facebook gestuurd met "hee, bel je me even? Xx".
Hebben jullie normaal wel iedere dag contact?
Het kan zijn, dat stel, jullie hebben alleen in t weekend contact, dat hij het bericht van "mijn hond word ingeslapen" ter kennisgeving heeft aangenomen, en er later op terugkomt.
Ik zou er nu niet te zwaar aan trekken maar wel zeggen dat je een berichtje verwacht had en hoe het komt dat hij niet bereikbaar was (geen vingertje wijzen).
Sterkte!
