Psyche
alle pijlers
Alcoholistische en agressieve moeder
dinsdag 22 juli 2014 16:56
Ik weet niet zeker of dit topic bij 'Relaties' of bij 'Psyche' moet, maar ik heb het maar hier geplaatst.
Ik heb dus een alcoholistische moeder, die vaak verbaal maar uitzonderlijk ook fysiek agressief is. Het zit me zo ontzettend dwars! Ik ben nu 22 jaar, heb geen vader of broers/zussen en mijn familie woont aan de andere kant van Nederland. Familie neemt veel afstand van mijn moeder, met als gevolg dat ik het idee heb dat de lasten allemaal op mijn schouders vallen.
Zo lang ik mij kan herinneren drinkt ze te veel en op mijn 14e viel het kwartje dat ze een drankprobleem heeft. Dit was na een incident dat ze me een bloedneus en een blauw oog had geslagen. Het andere geweldadige incident was op mijn 18e, toen ze samen met een vriend van haar (waar ze nog steeds mee omgaat!) mij in elkaar had geslagen, omdat ik graag uit wilde maar dat mocht niet. De volgende dag kon ik niet opstaan, want mijn ribben deden zo'n zeer! Mijn gezicht was blauw en het bloed zat letterlijk op de muren. Enfin, het is gelukkig 'maar' 2x zo erg uit de hand gelopen.
Een keer heeft ze een vriendin van mij bij de keel gegrepen, omdat ze iets zei wat mijn moeder niet helemaal zinde. Ze is trouwens wel vaker erg heftig tegen vrienden uitgevallen, waar mijn sociale relaties ook weer invloed op hadden (sommige vrienden kwamen niet meer langs toen ik nog thuis woonde, bijvoorbeeld). Andere zaken zijn 'minder erg', als doen alsof ze voorwerpen in me gezicht wilt gooien (denk aan stoelen, schoenen, etc. Dit als sinds ik een jaar of 8 ben, mijn vroegste herinnering hiervan) of alleen een klap op mijn hoofd of arm, waar geen aanleiding voor is maar gewoon omdat ze ineens kwaad is. Vaak gepaard met scheldwoorden, als 'vies vuil rot kind' of dat ze voor mijn geboorte wel een goed leven had, maar dan ook weer vaak 2 minuten later zeggen dat ze van me houdt en ik haar alles ben... Toen ik als kind met haar in een cafe zat en ik weer merkte dat ze dronken aan het worden werd of als was en daarop zei dat ik naar huis wilde, zei ze vaak tegen mij dat ik een egoiste was, omdat ik het mijn moeder niet gun een keer een feestje te hebben, terwijl ze altijd krom voor mij ligt. Dat ik haar na het cafe naar bed moest brengen (lees: dragen) en onderweg moest bemiddelen op straat omdat mijn moeder onbekenden uitscheldt, was hierbij echt geen uitzondering. Ik ben trouwens niet erg gelukkig dat haar vrienden bijvoorbeeld nooit hebben ingegrepen, had iedereen oogkleppen op?
Sinds kort gaat ze naar de AA, zegt ze. Ze heeft nooit eerder hulp gewild, maar dit doet ze (?) naar aanleiding dat ik een tijd terug zei dat ik anders het contact zal verbreken. Haar vriendenkring wordt steeds en steeds kleiner en haar familie is haar onderhand ook wel zat. Werk heeft ze ook niet. Ze is depressief, maar het is nooit haar schuld. Het is de schuld van haar familie, of haar baas (als ze een baan heeft), of de regering, of van mij natuurlijk. Als ze weer eens negatieve dingen vertelt over familieleden reageer ik tegenwoordig erg afstandelijk, omdat ik mij hier niet in wil mengen. Maar sinds ik niet met haar mee ga (als: jemig, wat een nare opmerking inderdaad van die en die), krijg ik de reactie: 'Je bent net als hen!'. Ik vind het zorgwekkend dat ze stookt in de familie en mij aanmoedigd ook negatief over andere familieleden te zijn.. Tja, sinds anderhalf jaar breng ik 'mijn probleem' naar buiten naar goede vrienden of mijn relatie, voorheen zweeg ik als het graf. Toen mijn moeder dit begon te merken kreeg ik dingen naar mijn hoofd geslingert als 'verrader'. Ik ben een beetje klaar met haar!
Het lastige is dat ik haar dus niet haat, want dan was het antwoord wel heel makkelijk geweest: geen contact meer. Heel vaak heb ik dat al overwogen, maar daar ben ik emotioneel (nog) niet aan toe. Het dubieuze is dat ze als ze nuchter is echt een leuke vrouw is. Dat is wat mij zo ontzettend warrig maakt. Eerste afspraak met de psycholoog staat al voor binnekort gepland...
Ik ben een beetje emotioneel nu, vandaar mijn bericht, omdat ik vandaag en gister weer de volle laag over me heen kreeg. Telefoontjes en wat berichten dat ik haar in de steek laat en dat ik wederom een egoiste ben. Ze was ontzettend dronken. Maar goed.. Iemand tips of advies? Heerlijk trouwens om dit eens van mij af te schrijven!
Ik heb dus een alcoholistische moeder, die vaak verbaal maar uitzonderlijk ook fysiek agressief is. Het zit me zo ontzettend dwars! Ik ben nu 22 jaar, heb geen vader of broers/zussen en mijn familie woont aan de andere kant van Nederland. Familie neemt veel afstand van mijn moeder, met als gevolg dat ik het idee heb dat de lasten allemaal op mijn schouders vallen.
Zo lang ik mij kan herinneren drinkt ze te veel en op mijn 14e viel het kwartje dat ze een drankprobleem heeft. Dit was na een incident dat ze me een bloedneus en een blauw oog had geslagen. Het andere geweldadige incident was op mijn 18e, toen ze samen met een vriend van haar (waar ze nog steeds mee omgaat!) mij in elkaar had geslagen, omdat ik graag uit wilde maar dat mocht niet. De volgende dag kon ik niet opstaan, want mijn ribben deden zo'n zeer! Mijn gezicht was blauw en het bloed zat letterlijk op de muren. Enfin, het is gelukkig 'maar' 2x zo erg uit de hand gelopen.
Een keer heeft ze een vriendin van mij bij de keel gegrepen, omdat ze iets zei wat mijn moeder niet helemaal zinde. Ze is trouwens wel vaker erg heftig tegen vrienden uitgevallen, waar mijn sociale relaties ook weer invloed op hadden (sommige vrienden kwamen niet meer langs toen ik nog thuis woonde, bijvoorbeeld). Andere zaken zijn 'minder erg', als doen alsof ze voorwerpen in me gezicht wilt gooien (denk aan stoelen, schoenen, etc. Dit als sinds ik een jaar of 8 ben, mijn vroegste herinnering hiervan) of alleen een klap op mijn hoofd of arm, waar geen aanleiding voor is maar gewoon omdat ze ineens kwaad is. Vaak gepaard met scheldwoorden, als 'vies vuil rot kind' of dat ze voor mijn geboorte wel een goed leven had, maar dan ook weer vaak 2 minuten later zeggen dat ze van me houdt en ik haar alles ben... Toen ik als kind met haar in een cafe zat en ik weer merkte dat ze dronken aan het worden werd of als was en daarop zei dat ik naar huis wilde, zei ze vaak tegen mij dat ik een egoiste was, omdat ik het mijn moeder niet gun een keer een feestje te hebben, terwijl ze altijd krom voor mij ligt. Dat ik haar na het cafe naar bed moest brengen (lees: dragen) en onderweg moest bemiddelen op straat omdat mijn moeder onbekenden uitscheldt, was hierbij echt geen uitzondering. Ik ben trouwens niet erg gelukkig dat haar vrienden bijvoorbeeld nooit hebben ingegrepen, had iedereen oogkleppen op?
Sinds kort gaat ze naar de AA, zegt ze. Ze heeft nooit eerder hulp gewild, maar dit doet ze (?) naar aanleiding dat ik een tijd terug zei dat ik anders het contact zal verbreken. Haar vriendenkring wordt steeds en steeds kleiner en haar familie is haar onderhand ook wel zat. Werk heeft ze ook niet. Ze is depressief, maar het is nooit haar schuld. Het is de schuld van haar familie, of haar baas (als ze een baan heeft), of de regering, of van mij natuurlijk. Als ze weer eens negatieve dingen vertelt over familieleden reageer ik tegenwoordig erg afstandelijk, omdat ik mij hier niet in wil mengen. Maar sinds ik niet met haar mee ga (als: jemig, wat een nare opmerking inderdaad van die en die), krijg ik de reactie: 'Je bent net als hen!'. Ik vind het zorgwekkend dat ze stookt in de familie en mij aanmoedigd ook negatief over andere familieleden te zijn.. Tja, sinds anderhalf jaar breng ik 'mijn probleem' naar buiten naar goede vrienden of mijn relatie, voorheen zweeg ik als het graf. Toen mijn moeder dit begon te merken kreeg ik dingen naar mijn hoofd geslingert als 'verrader'. Ik ben een beetje klaar met haar!
Het lastige is dat ik haar dus niet haat, want dan was het antwoord wel heel makkelijk geweest: geen contact meer. Heel vaak heb ik dat al overwogen, maar daar ben ik emotioneel (nog) niet aan toe. Het dubieuze is dat ze als ze nuchter is echt een leuke vrouw is. Dat is wat mij zo ontzettend warrig maakt. Eerste afspraak met de psycholoog staat al voor binnekort gepland...
Ik ben een beetje emotioneel nu, vandaar mijn bericht, omdat ik vandaag en gister weer de volle laag over me heen kreeg. Telefoontjes en wat berichten dat ik haar in de steek laat en dat ik wederom een egoiste ben. Ze was ontzettend dronken. Maar goed.. Iemand tips of advies? Heerlijk trouwens om dit eens van mij af te schrijven!
Hakuna Matata
dinsdag 22 juli 2014 18:32
quote:liara schreef op 22 juli 2014 @ 18:29:
Spinnetje: ook hier een ervaringsdeskundige helaas. In mijn geval met beide ouders en een hele hoop agressie. Ik kan me eigenlijk alleen maar bij Lievanne aansluiten: laat gaan, laat het los. En dat gaat niet van de ene dag op de andere, dat is heel erg moeilijk.
Ik heb nog steeds contact met mijn ouders, nooit verbroken ook. Maar wel meer op afstand en alleen over koetjes en kalfjes.
Sterkte
Ik heb in mijn geval nooit geen last gehad van agressie, maar van emotionele verwaarlozing. Zoals eerder vermeld: er werd gewoon niet naar me om gekeken. Ik was er niet voor hun. Je redt jezelf maar. Gelukkig nog wel eten en drinken, maar dat was het.
Ik ben weggegaan op mn 25e, mocht van mn schoonouders bij hun en mn vriend blijven na mn stage. Thank god, anders was het echt bergafwaarts met me gegaan!
Lief spinnetje! Sterkte! Ik hoop dat je nu realiseert dat je echt de enige niet bent, heb mijn verhaal hier nu kort gedaan. Er is altijd iemand om je heen die er voor je is, ook al zie je die nu even niet.
Spinnetje: ook hier een ervaringsdeskundige helaas. In mijn geval met beide ouders en een hele hoop agressie. Ik kan me eigenlijk alleen maar bij Lievanne aansluiten: laat gaan, laat het los. En dat gaat niet van de ene dag op de andere, dat is heel erg moeilijk.
Ik heb nog steeds contact met mijn ouders, nooit verbroken ook. Maar wel meer op afstand en alleen over koetjes en kalfjes.
Sterkte
Ik heb in mijn geval nooit geen last gehad van agressie, maar van emotionele verwaarlozing. Zoals eerder vermeld: er werd gewoon niet naar me om gekeken. Ik was er niet voor hun. Je redt jezelf maar. Gelukkig nog wel eten en drinken, maar dat was het.
Ik ben weggegaan op mn 25e, mocht van mn schoonouders bij hun en mn vriend blijven na mn stage. Thank god, anders was het echt bergafwaarts met me gegaan!
Lief spinnetje! Sterkte! Ik hoop dat je nu realiseert dat je echt de enige niet bent, heb mijn verhaal hier nu kort gedaan. Er is altijd iemand om je heen die er voor je is, ook al zie je die nu even niet.
dinsdag 22 juli 2014 18:35
Misschien heb je hier iets aan. http://www.al-anon.nl
Sorry ik weet niet hoe ik een link moet plaatsen
Als je kunt kiezen tussen al-anon en al-anon ACA ga dan vooral naar de laatste. In principe is er geen verschil in werkwijze van de groepen. Iedereen die leeft met of een relatie heeft met een alcoholist(e) is welkom.Je kunt er veel herkenning en steun vinden. Maar omdat er vaak wel een emotioneel verschil is of je een partner of kind bent van een alcoholist(e) zijn er op sommige plaatsen speciale groepen ontstaan voor volwassen kinderen (ACA)
Ik wens je veel moed,kracht en hoop toe.
Sorry ik weet niet hoe ik een link moet plaatsen
Als je kunt kiezen tussen al-anon en al-anon ACA ga dan vooral naar de laatste. In principe is er geen verschil in werkwijze van de groepen. Iedereen die leeft met of een relatie heeft met een alcoholist(e) is welkom.Je kunt er veel herkenning en steun vinden. Maar omdat er vaak wel een emotioneel verschil is of je een partner of kind bent van een alcoholist(e) zijn er op sommige plaatsen speciale groepen ontstaan voor volwassen kinderen (ACA)
Ik wens je veel moed,kracht en hoop toe.
Alles komt goed
dinsdag 22 juli 2014 18:51
Niet te vergelijken met jouw verhaal TO misschien maar hier iemand die ook afstand van een ouder heeft genomen (psychiatrisch patiënt). Het is vreselijk lastig om voet bij stuk te houden maar hou alsjeblieft voor ogen dat het nu om jouw leven gaat dat je nog te leven hebt en waar je nog best veel tijd voor hebt om het weer op te gaan bouwen, met hulp.
Het is heel moeilijk om een ouder zo te zien en ik denk dat het des te verscheurender is als die ouder je ook nog fysiek heeft mishandeld. Probeer dat, ondanks dat ik ook veel begrip voor de verslaving van je moeder lees, in ogenschouw te nemen.
Eigenlijk sta je er als kind té dichtbij. Je bent zo gewend aan het zorgen geraakt dat je je bijna schuldig voelt als je daarmee stopt, terwijl het eigenlijk een heel onnatuurlijke situatie is waarin je niet zorgeloos hebt kunnen opgroeien. Dat moet allemaal nog, die vrijheid en ruimte voor jezelf.
Jij kunt helaas je moeder niet redden. Je kunt hoogstens een zetje in de goede richting geven maar meer kun je niet doen in dit geval. Heb je de mogelijkheid om contact met je familie die verderop woont te zoeken? En eventueel vrienden met wie je dit kunt delen?
Heel moedig hoe je dit deelt hier en je klinkt vroegwijs maar vergeet niet om jezelf te denken. Als je je los wilt maken is het moeilijkste om je eraan te houden. Om er niet aan te denken hoe het zal gaan als je er niet bij bent. Maar het is voor jou en ook uiteindelijk voor je moeder denk ik wel het beste.
Uiteindelijk is het dan misschien mogelijk om op een andere basis contact met elkaar te hebben. Het is niet altijd familie waar je op kunt bouwen, dat is helaas de harde waarheid. En soms is dat ook erg eenzaam. Maar ik lees een sterke jonge vrouw die iets aan haar omstandigheden wil doen. Blijf zeker meelezen, veel sterkte!
Het is heel moeilijk om een ouder zo te zien en ik denk dat het des te verscheurender is als die ouder je ook nog fysiek heeft mishandeld. Probeer dat, ondanks dat ik ook veel begrip voor de verslaving van je moeder lees, in ogenschouw te nemen.
Eigenlijk sta je er als kind té dichtbij. Je bent zo gewend aan het zorgen geraakt dat je je bijna schuldig voelt als je daarmee stopt, terwijl het eigenlijk een heel onnatuurlijke situatie is waarin je niet zorgeloos hebt kunnen opgroeien. Dat moet allemaal nog, die vrijheid en ruimte voor jezelf.
Jij kunt helaas je moeder niet redden. Je kunt hoogstens een zetje in de goede richting geven maar meer kun je niet doen in dit geval. Heb je de mogelijkheid om contact met je familie die verderop woont te zoeken? En eventueel vrienden met wie je dit kunt delen?
Heel moedig hoe je dit deelt hier en je klinkt vroegwijs maar vergeet niet om jezelf te denken. Als je je los wilt maken is het moeilijkste om je eraan te houden. Om er niet aan te denken hoe het zal gaan als je er niet bij bent. Maar het is voor jou en ook uiteindelijk voor je moeder denk ik wel het beste.
Uiteindelijk is het dan misschien mogelijk om op een andere basis contact met elkaar te hebben. Het is niet altijd familie waar je op kunt bouwen, dat is helaas de harde waarheid. En soms is dat ook erg eenzaam. Maar ik lees een sterke jonge vrouw die iets aan haar omstandigheden wil doen. Blijf zeker meelezen, veel sterkte!
dinsdag 22 juli 2014 18:56
Het is allemaal zo herkenbaar. Natuurlijk ontkent een alcoholist dat hij of zij verslaafd is, hij of zij zal ook iedereen die binnenkomt een drankje aanbieden: "zie je wel, ik ben de enige niet". Het is onbegrijpelijk dat men in een ziekenhuis iemand oplapt en daarna gewoon naar huis stuurt, dat gebeurt meestal. Mijn ex kreeg in het ziekenhuis alleen de waarschuwing "geen alcohol meer", punt. Een paar weken later lag hij platgespoten de kliniek, hij werd levensgevaarlijk. Hij heeft toen een implantaat gekregen, net zoiets als Refusal maar dat kun je laten staan, een implantaat niet. Alleen los je daarmee het achterliggende probleem niet op. Na een half jaar was het ding uitgewerkt, het ging al snel weer mis maar toen was ik al weg. Hij is uit zijn huis gezet wegens huurschuld (ex vriendin idem) en daarna heb ik nooit meer iets gehoord.
verba volant, scripta manent.
dinsdag 22 juli 2014 19:39
Moeilijk hè, Spinnetje. Het is je moeder, die oer-band is er en die verdwijnt nooit. Maar de persoon die je die oer-band heeft gegeven gedraagt zich niet als een leuke, goede moeder. Dat is niet iedereen gegeven en jij bent de dupe van haar gedrag. Jij weet beter, je moeder niet. Die wil niet meer veranderen . . . . . . Het is goed dat je niet meer thuis woont, dat je dat stukje band al hebt doorgesneden.
Wat levert haar helpen jou nog op, als zij alleen maar lelijk en agressief doet? Alleen maar frustratie en verdriet. Probeer of je nog wat steun bij je familie kunt krijgen? Hopelijk heb je een goeie klik met je psycholoog. Veel sterkte, meisje
Wat levert haar helpen jou nog op, als zij alleen maar lelijk en agressief doet? Alleen maar frustratie en verdriet. Probeer of je nog wat steun bij je familie kunt krijgen? Hopelijk heb je een goeie klik met je psycholoog. Veel sterkte, meisje
dinsdag 22 juli 2014 19:57
Bedankt iedereen voor de lieve reacties tot nu toe!
Ik heb inderdaad een aantal vrienden en mijn vriend om erover te praten. Zij proberen mee te denken of zijn een luisterend oor. In het verleden hebben zij hun huis/kamer aangeboden toen het escaleerde, toen ik nog thuis woonde. Dat waardeer ik erorm Dat ze het niet helemaal kunnen begrijpen, omdat zij dit probleem zelf niet hebben, neem ik ze uiteraard helemaal niet kwalijk. Het feit dat ze de tijd nemen om naar mijn frustraties te luisteren is al heel wat!
Wat betreft familie: ehm, niet echt. Het is niet alsof er een familielid is geweest die mij hiernaar heeft gevraagd. Eerder verwijtend als 'Je moeder drinkt wel veel he?' Ja klopt, ze drinkt veel... Wat moet ik daar nou mee? Ik heb eigenlijk alleen maar echt contact met ze wanneer ik bij hen ben. Ik voel me totaal niet door ze gesteund. Tja, ik vind het gewoon jammer dat ze nooit iets hebben gevraagd erover. Tegenwoordig sta ik er veel meer open voor om erover te praten, maar bij mijn eigen familie lijkt het een taboe.
Ik heb inderdaad een aantal vrienden en mijn vriend om erover te praten. Zij proberen mee te denken of zijn een luisterend oor. In het verleden hebben zij hun huis/kamer aangeboden toen het escaleerde, toen ik nog thuis woonde. Dat waardeer ik erorm Dat ze het niet helemaal kunnen begrijpen, omdat zij dit probleem zelf niet hebben, neem ik ze uiteraard helemaal niet kwalijk. Het feit dat ze de tijd nemen om naar mijn frustraties te luisteren is al heel wat!
Wat betreft familie: ehm, niet echt. Het is niet alsof er een familielid is geweest die mij hiernaar heeft gevraagd. Eerder verwijtend als 'Je moeder drinkt wel veel he?' Ja klopt, ze drinkt veel... Wat moet ik daar nou mee? Ik heb eigenlijk alleen maar echt contact met ze wanneer ik bij hen ben. Ik voel me totaal niet door ze gesteund. Tja, ik vind het gewoon jammer dat ze nooit iets hebben gevraagd erover. Tegenwoordig sta ik er veel meer open voor om erover te praten, maar bij mijn eigen familie lijkt het een taboe.
Hakuna Matata
dinsdag 22 juli 2014 20:00
quote:liara schreef op dinsdag 22 juli 2014 18:35 Lievanne: de emotionele verwaarlozing ken ik ook maar al te goed, zou dat niet inherent zijn aan het drankprobleem? Ik ben heel jong uit huis gegaan, ik wilde niks meer met ze te maken hebben.
Klopt Liara, heeft idd met elkaar te maken.
Dus reageer ik soms ala dramaqueen of overgevoelig... Soms beetje last van aandacht tekort. Zoals ik t zelf zeg...
Het contact met mn ouders is er ook vrijwel niet. Max 3 tot 4 keer per jaar, vind meer dan genoeg.
Wil er gewoon niet meer zijn, in het huis waar ik opgegroeid ben.
Inherent aan die verslaving is de verwaarlozing van zichzelf en omgeving. Het is gewoon niet uit te houden thuis, omdat er gewoonweg niet schoongemaakt word... :/
Ach, kan nog vele zinnen doorgaan zo... Tis gewoon teveel voor woorden...
Klopt Liara, heeft idd met elkaar te maken.
Dus reageer ik soms ala dramaqueen of overgevoelig... Soms beetje last van aandacht tekort. Zoals ik t zelf zeg...
Het contact met mn ouders is er ook vrijwel niet. Max 3 tot 4 keer per jaar, vind meer dan genoeg.
Wil er gewoon niet meer zijn, in het huis waar ik opgegroeid ben.
Inherent aan die verslaving is de verwaarlozing van zichzelf en omgeving. Het is gewoon niet uit te houden thuis, omdat er gewoonweg niet schoongemaakt word... :/
Ach, kan nog vele zinnen doorgaan zo... Tis gewoon teveel voor woorden...
dinsdag 22 juli 2014 20:11
Jee, spinnetje, je bent een lieve meid, maar helaas net als veel kinderen in deze situatie loyaal naar je moeder.
Je bent 22, hebt geen of weinig als kind kunnen leven en hebt niet een normale jeugd met liefde gehad.
Je bent verwaarloosd, geestelijk en lichamelijk mishandeld. En al is ze soms dan wel lief....zonder drank, af en toe...Het is nu tijd om op eigen benen te gaan staan en bij je moeder weg te gaan.
Je moeder is ziek, ernstig ziek, want dat is het wat die alcohol doet. En daar kan je niets aan doen.
Als ze wil stoppen moet ze het zelf doen. Jij bent niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Laat je niet meer kleineren, uitschelden of mishandelen.
Heb je werk, kan je ergens terecht?
Je bent 22, hebt geen of weinig als kind kunnen leven en hebt niet een normale jeugd met liefde gehad.
Je bent verwaarloosd, geestelijk en lichamelijk mishandeld. En al is ze soms dan wel lief....zonder drank, af en toe...Het is nu tijd om op eigen benen te gaan staan en bij je moeder weg te gaan.
Je moeder is ziek, ernstig ziek, want dat is het wat die alcohol doet. En daar kan je niets aan doen.
Als ze wil stoppen moet ze het zelf doen. Jij bent niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Laat je niet meer kleineren, uitschelden of mishandelen.
Heb je werk, kan je ergens terecht?
dinsdag 22 juli 2014 20:50
Ik kom later nog even terug om verder te reageren, maar even voor nu:
Het hele warrige eraan is dus dat ik eigenlijk over het algemeen een goede band heb gehad met mijn moeder (oke, een liefde-haat relatie dan), hoe raar het ook klinkt.. Ik herken mezelf dus ook niet als verwaarloosd bijvoorbeeld. Geestelijk mishandeld; waarschijnlijk wel en lichamelijk eigenlijk maar echt 2x.. Ik weet het niet, maar het klinkt zoveel heftiger dat ik het voel. Hoewel ik mijzelf wel heel vaak radeloos voel, en de onmacht, frustratie, boosheid en vooral erg vaak teleurgesteld. Maar goed, een normale jeugd heb ik zeker niet gehad.
En klopt, ik ben niet (meer?) voor haar verantwoordelijk.. Ik moet haar absoluut loslaten, maar hoe dan? Ik ben het afgelopen jaar maar 4 maanden in NL geweest, maar desondanks ik ver weg van mijn moeder ben, raakt het me weer zo erg als ik haar weer dronken heb gesproken via telefoon, skype of facebook... Dat ik er zelf ook depressief van word..
Ik heb trouwens wel al een intake-gesprek met mijn psycholoog gehad en ze lijkt me wel leuk Dat is dus weer goed nieuws.
Het hele warrige eraan is dus dat ik eigenlijk over het algemeen een goede band heb gehad met mijn moeder (oke, een liefde-haat relatie dan), hoe raar het ook klinkt.. Ik herken mezelf dus ook niet als verwaarloosd bijvoorbeeld. Geestelijk mishandeld; waarschijnlijk wel en lichamelijk eigenlijk maar echt 2x.. Ik weet het niet, maar het klinkt zoveel heftiger dat ik het voel. Hoewel ik mijzelf wel heel vaak radeloos voel, en de onmacht, frustratie, boosheid en vooral erg vaak teleurgesteld. Maar goed, een normale jeugd heb ik zeker niet gehad.
En klopt, ik ben niet (meer?) voor haar verantwoordelijk.. Ik moet haar absoluut loslaten, maar hoe dan? Ik ben het afgelopen jaar maar 4 maanden in NL geweest, maar desondanks ik ver weg van mijn moeder ben, raakt het me weer zo erg als ik haar weer dronken heb gesproken via telefoon, skype of facebook... Dat ik er zelf ook depressief van word..
Ik heb trouwens wel al een intake-gesprek met mijn psycholoog gehad en ze lijkt me wel leuk Dat is dus weer goed nieuws.
Hakuna Matata
dinsdag 22 juli 2014 22:22
Van mij ook de Al-Anon als tip. Je kunt daar een heleboel herkenning vinden bij andere partners/familieleden/kinderen van alcoholisten. Zoals er bij AA een stappenprogramma is voor de verslaafde zelf, is er voor de familieleden Al-Anon. Na 22 jaar als kind-van-een-alcoholist, zit jij zelf ook vast in patronen. Zo te horen heb je al hele stukken inzicht gekregen in het gedrag van je moeder maar het kan ook goed zijn om meer inzicht te krijgen in je eigen gedrag. Wat dat betreft is de psycholoog ook een mooie stap, maar een heleboel voordeel is ook te halen uit Al-Anon. Gewoon bellen, en een keer gaan....
(aldus een kind van een alcoholist, die gelukkig gedurende het grootste gedeelte van haar jeugd niet meer gedronken heeft, en intussen 30 jaar van de drank af weet te blijven)
(aldus een kind van een alcoholist, die gelukkig gedurende het grootste gedeelte van haar jeugd niet meer gedronken heeft, en intussen 30 jaar van de drank af weet te blijven)
dinsdag 22 juli 2014 22:33
quote:spinnetje_ schreef op 22 juli 2014 @ 20:50:
Ik herken mezelf dus ook niet als verwaarloosd bijvoorbeeld. Geestelijk mishandeld; waarschijnlijk wel en lichamelijk eigenlijk maar echt 2x.. Ik weet het niet, maar het klinkt zoveel heftiger dat ik het voel.
Lieverd, geestelijke mishandeling durf ik op basis van je posts echt wel te bevestigen...
Ik denk dat het een stuk zelfbescherming is, sterk zijn omdat het toegeven dat dit echt zo erg is, een gigantische schok en bijna niet te bevatten zou zijn. Een 8-jarige hoort haar dronken moeder niet uit het cafe in bed te slepen... Een kind hoort niet de grote hoeveelheden leeggezopen flessen van haar moeder wekelijks naar de glasbak te brengen... Een kind hoort niet het halve huishouden te draaien, omdat de moeder dat laat versloffen...
Nogmaals
En zoals een alcoholist zelf de eerste stap moet zetten (en dat je moeder naar de AA gaat omdat jij dat aangaf aan haar, duidt erop dat ze er zelf niet aan toe is om te stoppen met drinken. Ik geloof er dan ook niets van dat ze werkelijk met de AA bezig is), moet jij ook zelf je eerste en volgende stappen zetten. Jouw posts hier, de psycholoog en wie weet wat daarna, zijn hele mooie stappen...
Ik herken mezelf dus ook niet als verwaarloosd bijvoorbeeld. Geestelijk mishandeld; waarschijnlijk wel en lichamelijk eigenlijk maar echt 2x.. Ik weet het niet, maar het klinkt zoveel heftiger dat ik het voel.
Lieverd, geestelijke mishandeling durf ik op basis van je posts echt wel te bevestigen...
Ik denk dat het een stuk zelfbescherming is, sterk zijn omdat het toegeven dat dit echt zo erg is, een gigantische schok en bijna niet te bevatten zou zijn. Een 8-jarige hoort haar dronken moeder niet uit het cafe in bed te slepen... Een kind hoort niet de grote hoeveelheden leeggezopen flessen van haar moeder wekelijks naar de glasbak te brengen... Een kind hoort niet het halve huishouden te draaien, omdat de moeder dat laat versloffen...
Nogmaals
En zoals een alcoholist zelf de eerste stap moet zetten (en dat je moeder naar de AA gaat omdat jij dat aangaf aan haar, duidt erop dat ze er zelf niet aan toe is om te stoppen met drinken. Ik geloof er dan ook niets van dat ze werkelijk met de AA bezig is), moet jij ook zelf je eerste en volgende stappen zetten. Jouw posts hier, de psycholoog en wie weet wat daarna, zijn hele mooie stappen...
dinsdag 22 juli 2014 22:42
quote:spinnetje_ schreef op 22 juli 2014 @ 19:57:
Wat betreft familie: ehm, niet echt. Het is niet alsof er een familielid is geweest die mij hiernaar heeft gevraagd. Eerder verwijtend als 'Je moeder drinkt wel veel he?' Ja klopt, ze drinkt veel... Wat moet ik daar nou mee? Ik heb eigenlijk alleen maar echt contact met ze wanneer ik bij hen ben. Ik voel me totaal niet door ze gesteund. Tja, ik vind het gewoon jammer dat ze nooit iets hebben gevraagd erover. Tegenwoordig sta ik er veel meer open voor om erover te praten, maar bij mijn eigen familie lijkt het een taboe.Mijn ervaring is dat je van veel mensen weinig kan verwachten. In mijn familie leverden mensen drank en pillen aan haar. En ik hoorde in de omgeving zeggen: dat die dochter niks doet. Maar steun, nee weinig van gemerkt. Alcoholisme is voor veel mensen iets ongemakkelijks.
Wat betreft familie: ehm, niet echt. Het is niet alsof er een familielid is geweest die mij hiernaar heeft gevraagd. Eerder verwijtend als 'Je moeder drinkt wel veel he?' Ja klopt, ze drinkt veel... Wat moet ik daar nou mee? Ik heb eigenlijk alleen maar echt contact met ze wanneer ik bij hen ben. Ik voel me totaal niet door ze gesteund. Tja, ik vind het gewoon jammer dat ze nooit iets hebben gevraagd erover. Tegenwoordig sta ik er veel meer open voor om erover te praten, maar bij mijn eigen familie lijkt het een taboe.Mijn ervaring is dat je van veel mensen weinig kan verwachten. In mijn familie leverden mensen drank en pillen aan haar. En ik hoorde in de omgeving zeggen: dat die dochter niks doet. Maar steun, nee weinig van gemerkt. Alcoholisme is voor veel mensen iets ongemakkelijks.
dinsdag 22 juli 2014 22:46
meisje toch. Je bent 22 en je kan je moeder niet helpen. Je moet wel jezelf helpen want het is niet niks wat je hebt meegemaakt.
Je moeder heeft je mishandeld en emotioneel verwaarloosd. Heel erg dat jeugdzorg jou niet heeft geholpen.
Ik snap dat je desondanks toch van je moeder houdt maar jullie relatie gaat niet over liefde. Het gaat over afhankelijkheid. Juist een beetje afstand zal je goed doen.
Je moeder heeft je mishandeld en emotioneel verwaarloosd. Heel erg dat jeugdzorg jou niet heeft geholpen.
Ik snap dat je desondanks toch van je moeder houdt maar jullie relatie gaat niet over liefde. Het gaat over afhankelijkheid. Juist een beetje afstand zal je goed doen.
dinsdag 22 juli 2014 23:05
Jeetje wat erg voor je! Persoonlijk vind ik dat je dit van niemand maar dan ook niemand hoeft te pikken. Kom voor jezelf op! Natuurlijk is dat moeilijk want ze is je moeder. Maar ze is een onverantwoordelijke zelfingenomen (sorry) gek!!
Kies voor jezelf en jou geluk en laat haar lekker stikken. Ze verdiend je niet. Je klinkt als een hele lieve meid/vrouw.
Praat er inderdaad over met een psych. Die zal ook wel goed weten hoe je hier het beste mee om kunt gaan.
Ik wil je heel veel sterkte wensen! Nogmaals, ik vind het heel erg voor je. Niemand mag z'n kind zo behandelen, word daar zo kwaad van.
Kies voor jezelf en jou geluk en laat haar lekker stikken. Ze verdiend je niet. Je klinkt als een hele lieve meid/vrouw.
Praat er inderdaad over met een psych. Die zal ook wel goed weten hoe je hier het beste mee om kunt gaan.
Ik wil je heel veel sterkte wensen! Nogmaals, ik vind het heel erg voor je. Niemand mag z'n kind zo behandelen, word daar zo kwaad van.
life is not about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain
dinsdag 22 juli 2014 23:07
quote:spinnetje_ schreef op 22 juli 2014 @ 20:50:
Ik kom later nog even terug om verder te reageren, maar even voor nu:
Het hele warrige eraan is dus dat ik eigenlijk over het algemeen een goede band heb gehad met mijn moeder (oke, een liefde-haat relatie dan), hoe raar het ook klinkt.. Ik herken mezelf dus ook niet als verwaarloosd bijvoorbeeld. Geestelijk mishandeld; waarschijnlijk wel en lichamelijk eigenlijk maar echt 2x.. Ik weet het niet, maar het klinkt zoveel heftiger dat ik het voel. Hoewel ik mijzelf wel heel vaak radeloos voel, en de onmacht, frustratie, boosheid en vooral erg vaak teleurgesteld. Maar goed, een normale jeugd heb ik zeker niet gehad.
.
Je bent wel (erg) verwaarloosd...een moeder die de fles drank (of drugs of seks) boven haar kind verkiest verwaarloosd zonder meer haar kind. En omdat je niet beter weet is dit leven voor je normaal. Ondanks de "goede" band.
Is het niet een band van afhankelijkheid? Van verstoten en afwijzen en dan weer goedmaken en aanhalen? Een band van een moeder die niet zonder kind kan omdat dat de enige op de wereld is die van haar kan houden...
Het feit dat je zegt dat ze nu wel evt therapie/AA wil omdat jij anders geen contact meer wil, dat zegt al genoeg hoe ze je nodig heeft. Als jij op je strepen staat is ze misschien zelfs wel in staat van de drank af te komen.
Ik kom later nog even terug om verder te reageren, maar even voor nu:
Het hele warrige eraan is dus dat ik eigenlijk over het algemeen een goede band heb gehad met mijn moeder (oke, een liefde-haat relatie dan), hoe raar het ook klinkt.. Ik herken mezelf dus ook niet als verwaarloosd bijvoorbeeld. Geestelijk mishandeld; waarschijnlijk wel en lichamelijk eigenlijk maar echt 2x.. Ik weet het niet, maar het klinkt zoveel heftiger dat ik het voel. Hoewel ik mijzelf wel heel vaak radeloos voel, en de onmacht, frustratie, boosheid en vooral erg vaak teleurgesteld. Maar goed, een normale jeugd heb ik zeker niet gehad.
.
Je bent wel (erg) verwaarloosd...een moeder die de fles drank (of drugs of seks) boven haar kind verkiest verwaarloosd zonder meer haar kind. En omdat je niet beter weet is dit leven voor je normaal. Ondanks de "goede" band.
Is het niet een band van afhankelijkheid? Van verstoten en afwijzen en dan weer goedmaken en aanhalen? Een band van een moeder die niet zonder kind kan omdat dat de enige op de wereld is die van haar kan houden...
Het feit dat je zegt dat ze nu wel evt therapie/AA wil omdat jij anders geen contact meer wil, dat zegt al genoeg hoe ze je nodig heeft. Als jij op je strepen staat is ze misschien zelfs wel in staat van de drank af te komen.
dinsdag 22 juli 2014 23:23
quote:sateofmayo schreef op 22 juli 2014 @ 23:07:
Het feit dat je zegt dat ze nu wel evt therapie/AA wil omdat jij anders geen contact meer wil, dat zegt al genoeg hoe ze je nodig heeft. Als jij op je strepen staat is ze misschien zelfs wel in staat van de drank af te komen.
Forget it....
Zolang een alcoholist niet uit zichzelf en uit eigen initiatief besluit op te houden met drinken, zal dit niet gaan lukken... Ik geloof er dan ook geen zak van dat moeder van TO daadwerkelijk en vol inzet de AA bezoekt. Dat moeder dit wel zegt te doen, is puur (weer) een manipulatieve zet, waarmee ze haar dochter hoopt zoet te houden.
Het feit dat je zegt dat ze nu wel evt therapie/AA wil omdat jij anders geen contact meer wil, dat zegt al genoeg hoe ze je nodig heeft. Als jij op je strepen staat is ze misschien zelfs wel in staat van de drank af te komen.
Forget it....
Zolang een alcoholist niet uit zichzelf en uit eigen initiatief besluit op te houden met drinken, zal dit niet gaan lukken... Ik geloof er dan ook geen zak van dat moeder van TO daadwerkelijk en vol inzet de AA bezoekt. Dat moeder dit wel zegt te doen, is puur (weer) een manipulatieve zet, waarmee ze haar dochter hoopt zoet te houden.
dinsdag 22 juli 2014 23:28
Als je later zelf kinderen hebt, of van nabij meemaakt bijv. bij een vriendin hoe zij met haar kinderen omgaat, zul je pas beseffen hoe erg je verwaarloosd bent als kind.. Als 8-jarige je moeder uit het cafe slepen, ruzies sussen, überhaupt als 8-jarige s'avonds in een cafe zijn..
En je verder wonende familie mag je ook gewoon verwijten dat ze wel commentaar hebben/hadden op je moeder maar dat niemand van hen ook maar iets gedaan heeft om jou uit die situatie te halen.
Helaas komt jouw ervaring bekend voor, mijn man heeft een soortgelijke jeugd gehad, waar mishandeling helaas wel voorkwam, waar moeder op school moest komen voor verwaarlozing maar daar bleef het bij, iedereen in de omgeving wist het en iedereen keek toe maar deed niets..
De stap naar een psychologe is een hele goede stap. En kom los van je moeder, dat zij haar leven zo wil leven prima, maar ze gaat dat van jou niet verpesten, dat ze je een zorgeloze jeugd heeft ontnomen is al erg genoeg.
Als kind ben je enorm loyaal naar je ouders en zeker naar je moeder, maar sommige ouders verdienen dat niet.
En je verder wonende familie mag je ook gewoon verwijten dat ze wel commentaar hebben/hadden op je moeder maar dat niemand van hen ook maar iets gedaan heeft om jou uit die situatie te halen.
Helaas komt jouw ervaring bekend voor, mijn man heeft een soortgelijke jeugd gehad, waar mishandeling helaas wel voorkwam, waar moeder op school moest komen voor verwaarlozing maar daar bleef het bij, iedereen in de omgeving wist het en iedereen keek toe maar deed niets..
De stap naar een psychologe is een hele goede stap. En kom los van je moeder, dat zij haar leven zo wil leven prima, maar ze gaat dat van jou niet verpesten, dat ze je een zorgeloze jeugd heeft ontnomen is al erg genoeg.
Als kind ben je enorm loyaal naar je ouders en zeker naar je moeder, maar sommige ouders verdienen dat niet.
dinsdag 22 juli 2014 23:31
quote:tof schreef op 22 juli 2014 @ 23:23:
[...]
Forget it....
Zolang een alcoholist niet uit zichzelf en uit eigen initiatief besluit op te houden met drinken, zal dit niet gaan lukken... Ik geloof er dan ook geen zak van dat moeder van TO daadwerkelijk en vol inzet de AA bezoekt. Dat moeder dit wel zegt te doen, is puur (weer) een manipulatieve zet, waarmee ze haar dochter hoopt zoet te houden.Helemaal mee eens! deze moeder weet precies hoe ze haar dochter voor zich kan winden, en dat zal ze blijven doen, als je je moeder wil helpen zul je ze helemaal los moet laten, dat ze zo diep zinkt dat ze zelf hulp gaat zoeken, en gaat afkicken van de alcohol, alleen als het uit haar zelf kom, zal het gaan lukken, niet omdat haar dochter dat wil, dan had ze immers 15 jaar geleden al afgekickt.
[...]
Forget it....
Zolang een alcoholist niet uit zichzelf en uit eigen initiatief besluit op te houden met drinken, zal dit niet gaan lukken... Ik geloof er dan ook geen zak van dat moeder van TO daadwerkelijk en vol inzet de AA bezoekt. Dat moeder dit wel zegt te doen, is puur (weer) een manipulatieve zet, waarmee ze haar dochter hoopt zoet te houden.Helemaal mee eens! deze moeder weet precies hoe ze haar dochter voor zich kan winden, en dat zal ze blijven doen, als je je moeder wil helpen zul je ze helemaal los moet laten, dat ze zo diep zinkt dat ze zelf hulp gaat zoeken, en gaat afkicken van de alcohol, alleen als het uit haar zelf kom, zal het gaan lukken, niet omdat haar dochter dat wil, dan had ze immers 15 jaar geleden al afgekickt.
woensdag 23 juli 2014 03:09
Spinnetje, wat erg allemaal.
Lees eens over parentificatie, ik denk dat je je daar heel erg in zult herkennen.
http://www.aan-de-basis.nl/detk_krt.html
Lees eens over parentificatie, ik denk dat je je daar heel erg in zult herkennen.
http://www.aan-de-basis.nl/detk_krt.html
woensdag 23 juli 2014 14:50
Wat een eye-openers allemaal! Dankzij jullie ben ik nu meer over kindermishandeling (wat klinkt dat dramatisch) aan het lezen. Er komt nu heel veel naar boven en daar schrik ik best wel even van. Ik lees op fora over psychische mishandeling, wat een hoop herkenning. Veel zaken die worden beschreven door anderen zijn dingen die ik ook (herhaaldelijk) heb meegemaakt, maar vooral zaken die ik gewoon compleet vergeten was dat het uberhaupt ooit is gebeurd.
Pfff, stap voor stap ga ik zoveel mogelijk informatie inwinnen om de situatie beter te kunnen begrijpen. Ik heb ik het verleden heel veel gelezen over alcoholisme, vooral op momenten dat mijn moeder dronken was, dat werkte altijd erg goed als 'therapie'. Ik denk dat ik nu verder moet met mijzelf om dingen met elkaar te kunnen verbinden, dan hoop ik er op die manier een 'positieve' draai aan te vinden. Ik ben jullie geplaatste linken nu ook allemaal aan het openen. Interessant, bedankt!
Pfff, stap voor stap ga ik zoveel mogelijk informatie inwinnen om de situatie beter te kunnen begrijpen. Ik heb ik het verleden heel veel gelezen over alcoholisme, vooral op momenten dat mijn moeder dronken was, dat werkte altijd erg goed als 'therapie'. Ik denk dat ik nu verder moet met mijzelf om dingen met elkaar te kunnen verbinden, dan hoop ik er op die manier een 'positieve' draai aan te vinden. Ik ben jullie geplaatste linken nu ook allemaal aan het openen. Interessant, bedankt!
Hakuna Matata
woensdag 23 juli 2014 19:09
donderdag 24 juli 2014 13:44
Je vroeg naar loslaten, hoe? Door voor jezelf te kiezen, je moeder uit het middelpunt te halen en jezelf daar neer te zetten. En dat is niet makkelijk, als je al zoveel jaren vrijwel alles om haar laat draaien. Lees/luister je eens in in hoe anderen met een alcoholist in hun omgeving dat gedaan hebben. Tegen wat voor problemen ze aanliepen en hoe ze daar mee omgegaan zijn. Bewust voor jezelf kiezen (dus niet tegen haar, maar gewoon voor jou) is het beste cadeau dat je jezelf kunt geven....
Als je het fijn vindt, kom je dan hier nog eens schrijven?
Als je het fijn vindt, kom je dan hier nog eens schrijven?
