Kinderen
alle pijlers
Mijn kind van 2 is opeens een slechte eter
dinsdag 22 juli 2014 18:36
Mijn zoon van 2 jaar en een paar maanden wil opeens 's avonds niet meer eten. Nou ben ik best streng en geef hem niets anders als hij niet wil eten. Ook krijgt hij geen toetje. Nou eet hij een paar keer per week ergens anders vanwege mijn werk en over het algemeen eet hij daar gewoon goed.
Iemand nog tips?
Iemand nog tips?
dinsdag 22 juli 2014 18:44
Maak er geen strijd van. Zet hem het eten voor, eet hij het op... dan prima.. eet hij het niet op, dan niet. Haal het bordje weer weg zonder commentaar. Toetje afpakken vind ik heel onaardig om te doen, toetje is gewoon onderdeel van het eten.
Hoe meer aandacht jij besteed aan het 'niet-eten' hoe erger het wordt. (dat zie je eigenlijk al gebeuren, doordat hij de dagen waar hij ergens anders eet wel eet)
Ik zou gewoon de maaltijden blijven aanbieden, hij gaat vanzelf eten. Het enige dat ik zou schrappen is lekkere tussendoortjes als koekjes en chips en snoep of zo..
het is een fase *dooddoener ik weet het*
Hoe meer aandacht jij besteed aan het 'niet-eten' hoe erger het wordt. (dat zie je eigenlijk al gebeuren, doordat hij de dagen waar hij ergens anders eet wel eet)
Ik zou gewoon de maaltijden blijven aanbieden, hij gaat vanzelf eten. Het enige dat ik zou schrappen is lekkere tussendoortjes als koekjes en chips en snoep of zo..
het is een fase *dooddoener ik weet het*
dinsdag 22 juli 2014 18:57
dinsdag 22 juli 2014 19:20
Komt vanzelf wel weer. Dochter hier eet soms ook niks van het avondeten. Ze krijgt wel gewoon altijd een toetje. Dat gaat er wel in en zo heeft ze dan nog iets op. Ze schuift soms meteen haar bord weg en vraagt om een toetje. Van ons moet ze wachten tot wij ons bord leeg hebben dan. Soms begint ze alsnog aan haar eigen eten dan, soms niet. Ik maak me er niet druk om. Ze komt er blijkbaar prima de nacht op door, dus waarom zou ik me druk maken?
dinsdag 22 juli 2014 19:33
Eten , drinken en slapen is over het algemeen het enige waar je kindje zelf controle over heeft in zijn of haar leventje. Dat is hij nu aan het ontdekken.gewoon blijven aanbieden inderdaad en vooral geen halszaak van maken, want dat verlies je geheid. Prijs je kindje bij elk hapje, maar maak er ook geen circus van.eten is nl iets normaals,niks "bewonderingswaardigs".het komt vanzelf goed!
dinsdag 22 juli 2014 20:53
Prijs je kind bij elk hapje? Maak je er mi een vrij beladen toestand van. Hier komt het eten op tafel, ze mogen zelf weten of ze mee eten of niet. Enige regel is; aan tafel blijven tot iedereen klaar is, en niet klieren en jammeren.
De jongste eet alles, nooit problemen mee gehad, de oudste heeft sinds zijn tweede niet veel meer gegeten in de avond. Vind het zelf belangrijker dat het gezellig is, en dat hangt voor mij niet af van wel/niet eten. En dat de mensen die wel willen eten, daar de tijd voor krijgen zonder dat er gepiept en gejammerd word.
De jongste eet alles, nooit problemen mee gehad, de oudste heeft sinds zijn tweede niet veel meer gegeten in de avond. Vind het zelf belangrijker dat het gezellig is, en dat hangt voor mij niet af van wel/niet eten. En dat de mensen die wel willen eten, daar de tijd voor krijgen zonder dat er gepiept en gejammerd word.
dinsdag 22 juli 2014 21:49
Mijn zoon at ook niet en is begeleid door kinderziekenhuis en diëtist. Hij at ook pertinent niet. (Achteraf had hij een angst voor eten ontwikkeld, hij bleek coeliakie te hebben)
Beste advies: laat het los. Bied eten aan volgens een vaste structuur (bijv aan tafel, in kinderstoel, etc). Eet hij niet, dan niet. Toetje gewoon geven, is toch onderdeel van de maaltijd. Ga hem ook geen hapjes nadragen tussendoor omdat hij honger heeft als hij slecht heeft gegeten. De volgende kans om te eten is bij het volgende eetmoment.
Hier is de regel: wie kookt bepaalt wat er op tafel komt, maar je bepaalt zelf wat je ervan eet. En je krijgt ook gewoon een toetje.
Natuurlijk stimuleren we wel om dingen te proeven en nog wat te eten.
Deze strijd ga je niet winnen, echt niet. Sinds wij het loslaten is het zoveel leuker aan tafel. En zoon is weer een prima eter, maar ook dat wisselt nog weer. Er zijn af en toe slechte perioden maar het wordt ook altijd weer beter.
Beste advies: laat het los. Bied eten aan volgens een vaste structuur (bijv aan tafel, in kinderstoel, etc). Eet hij niet, dan niet. Toetje gewoon geven, is toch onderdeel van de maaltijd. Ga hem ook geen hapjes nadragen tussendoor omdat hij honger heeft als hij slecht heeft gegeten. De volgende kans om te eten is bij het volgende eetmoment.
Hier is de regel: wie kookt bepaalt wat er op tafel komt, maar je bepaalt zelf wat je ervan eet. En je krijgt ook gewoon een toetje.
Natuurlijk stimuleren we wel om dingen te proeven en nog wat te eten.
Deze strijd ga je niet winnen, echt niet. Sinds wij het loslaten is het zoveel leuker aan tafel. En zoon is weer een prima eter, maar ook dat wisselt nog weer. Er zijn af en toe slechte perioden maar het wordt ook altijd weer beter.
dinsdag 22 juli 2014 22:00
Hoeft niet erg te zjjn hoor. De hoeveelheid eten dat een kind nodig heeft kan nog best wel eens veranderen. Heeft te maken met o.a de groei. Ik zou gewoon iedere dag een bordje voor hem neerzetten en dan wat minder erop. Maak het verder gezellig aan tafel. Hier en daar een gesprekje en grapje kan prima. Als hij trek heeft gaat die echt wel eten. En waarom geen toetje? Je kan toch gewoon iets van pure yoghurt oid aan bieden? Toetje is niet altijd lekkers. Waarom zoiets dan verbieden? Zjjn toch 2 losse dingen? Net als met drinken en fruit eten. Staat los van avondeten in mijn ogen. Dat je geen ijsje geeft begrijp ik, maar yoghurt of fruit oid als toetje moet prima kunnen.
No pressure. Juist dat zorgt voor eet problemen.
(veranderen er andere dingen, vaak ziek enzo, uiteraard wel even laten na kijken, maar naar mijn inziens klinkt het vrij normaal voor de leeftijd)
No pressure. Juist dat zorgt voor eet problemen.
(veranderen er andere dingen, vaak ziek enzo, uiteraard wel even laten na kijken, maar naar mijn inziens klinkt het vrij normaal voor de leeftijd)
dinsdag 22 juli 2014 22:03
quote:gelderka schreef op 22 juli 2014 @ 22:02:
Oh ja, bij het niet-verplichten het bord leeg te eten zitten nog wel een paar dingen.
Ten eerste mag je nooit zeggen dat je het niet lekker vindt zonder het geproefd te hebben. Dat geeft een minimaal respect voor het eten.
Ten tweede mag ze - soms - één ding uitkiezen dat ze laat liggen. Dat geeft invloed en dat vinden kinderen fijn. Keerzijde is dat de rest wél opgaat. Eén ding, dat is genoeg om invloed uit te oefenen, en het dwingt keuzes te maken.
En tot slot helpt het opvallend vaak om "nog 5 hapjes te eten, want je bent 5". Ook dat geeft haar een stem in wat er gebeurt.Daar trapte die van mij echt niet in. Wat doe je als ze alsnog weigert?
Oh ja, bij het niet-verplichten het bord leeg te eten zitten nog wel een paar dingen.
Ten eerste mag je nooit zeggen dat je het niet lekker vindt zonder het geproefd te hebben. Dat geeft een minimaal respect voor het eten.
Ten tweede mag ze - soms - één ding uitkiezen dat ze laat liggen. Dat geeft invloed en dat vinden kinderen fijn. Keerzijde is dat de rest wél opgaat. Eén ding, dat is genoeg om invloed uit te oefenen, en het dwingt keuzes te maken.
En tot slot helpt het opvallend vaak om "nog 5 hapjes te eten, want je bent 5". Ook dat geeft haar een stem in wat er gebeurt.Daar trapte die van mij echt niet in. Wat doe je als ze alsnog weigert?
dinsdag 22 juli 2014 22:07
quote:Desperate_Housewive schreef op 22 juli 2014 @ 19:20:
Komt vanzelf wel weer. Dochter hier eet soms ook niks van het avondeten. Ze krijgt wel gewoon altijd een toetje. Dat gaat er wel in en zo heeft ze dan nog iets op. Ze schuift soms meteen haar bord weg en vraagt om een toetje. Van ons moet ze wachten tot wij ons bord leeg hebben dan. Soms begint ze alsnog aan haar eigen eten dan, soms niet. Ik maak me er niet druk om. Ze komt er blijkbaar prima de nacht op door, dus waarom zou ik me druk maken?
+100
Hier ook een dochter van 2 jaar die niet meer wilde eten. Geen drama van maken, het is een fase. In het begin ergerde ik me er groen en geel aan. Merkte dat ik zelfs begon op te zien tegen het avondeten. Toen heb ik besloten om me er niet meer druk om te maken. Als ze honger krijgt meldt ze zich vanzelf wel. Geintje heeft ongeveer 3 weken geduurd, nu eet madame weer gewoon mee. Fases, blergh
Komt vanzelf wel weer. Dochter hier eet soms ook niks van het avondeten. Ze krijgt wel gewoon altijd een toetje. Dat gaat er wel in en zo heeft ze dan nog iets op. Ze schuift soms meteen haar bord weg en vraagt om een toetje. Van ons moet ze wachten tot wij ons bord leeg hebben dan. Soms begint ze alsnog aan haar eigen eten dan, soms niet. Ik maak me er niet druk om. Ze komt er blijkbaar prima de nacht op door, dus waarom zou ik me druk maken?
+100
Hier ook een dochter van 2 jaar die niet meer wilde eten. Geen drama van maken, het is een fase. In het begin ergerde ik me er groen en geel aan. Merkte dat ik zelfs begon op te zien tegen het avondeten. Toen heb ik besloten om me er niet meer druk om te maken. Als ze honger krijgt meldt ze zich vanzelf wel. Geintje heeft ongeveer 3 weken geduurd, nu eet madame weer gewoon mee. Fases, blergh
dinsdag 22 juli 2014 22:16
quote:gelderka schreef op 22 juli 2014 @ 22:12:
[...]
Dan ga ik stapjes terug. Het minimale aantal hapjes of alles opeten behalve één ding is een keuze voor haar. Wil ze geen van beiden, dan probeer ik haar gedurende de maaltijd zover te krijgen dat ze één hapje proeft.
Doet ze dat = prijzen. Doet ze dat niet = teleurstelling van mij.
Toetje is dan volledig onbespreekbaar als er niet een redelijke hoeveelheid eten naar binnen is gegaan.
En er worden geen boterhammen met pindakaas gemaakt of andere dingen gekookt.
Ook komt het ook wel eens voor dat ze heel boos en onredelijk wordt, als ze echt honger heeft. Dat hebben meer mensen natuurlijk.
Dat moet dan even doorbroken worden en dan is ze prima te genieten en gaat alles op. Meestal is dat zo na het eerste hapje, maar het is een keer voorgekomen dat ze eerst even op haar kamer moest kalmeren.
Het is misschien twee keer voorgekomen dat ze echt zonder eten is gaan slapen. Maar dat is niet omdat ik het niet geprobeerd heb.
Zit je dan echt elke avond te onderhandelen met je kind, of hoe moet ik dat zien? Ik zou daar niet aan beginnen.
Dit is het eten, take it or leave it.
[...]
Dan ga ik stapjes terug. Het minimale aantal hapjes of alles opeten behalve één ding is een keuze voor haar. Wil ze geen van beiden, dan probeer ik haar gedurende de maaltijd zover te krijgen dat ze één hapje proeft.
Doet ze dat = prijzen. Doet ze dat niet = teleurstelling van mij.
Toetje is dan volledig onbespreekbaar als er niet een redelijke hoeveelheid eten naar binnen is gegaan.
En er worden geen boterhammen met pindakaas gemaakt of andere dingen gekookt.
Ook komt het ook wel eens voor dat ze heel boos en onredelijk wordt, als ze echt honger heeft. Dat hebben meer mensen natuurlijk.
Dat moet dan even doorbroken worden en dan is ze prima te genieten en gaat alles op. Meestal is dat zo na het eerste hapje, maar het is een keer voorgekomen dat ze eerst even op haar kamer moest kalmeren.
Het is misschien twee keer voorgekomen dat ze echt zonder eten is gaan slapen. Maar dat is niet omdat ik het niet geprobeerd heb.
Zit je dan echt elke avond te onderhandelen met je kind, of hoe moet ik dat zien? Ik zou daar niet aan beginnen.
Dit is het eten, take it or leave it.
dinsdag 22 juli 2014 22:17
Teleurstelling = emotionele chantage. Die zet ik echt nooit in. Zeker niet om eten.
Strijd om eten verlies je altijd is mijn ervaring.
Bordje neerzetten, hou het gezellig. Eet je niet? Ook goed (en dan idd geen boterham), maar wel een toetje, omdat dat onderdeel is van de maaltijd.
(en een toetje inzetten als dwangmiddel toch ook niet helpt).
TO, mijn jongste weigerde vanaf 2 bijna al het eten. Ik heb het na allerlei strijd en trucjes losgelaten. Rond zijn 10de begon hij ineens dingen te proeven en nu met 11 lust hij van alles en is hij steeds vaker bereid om te proeven.
Zolang je kindje groeit en niet ziek wordt krijgt het genoeg binnen.
Strijd om eten verlies je altijd is mijn ervaring.
Bordje neerzetten, hou het gezellig. Eet je niet? Ook goed (en dan idd geen boterham), maar wel een toetje, omdat dat onderdeel is van de maaltijd.
(en een toetje inzetten als dwangmiddel toch ook niet helpt).
TO, mijn jongste weigerde vanaf 2 bijna al het eten. Ik heb het na allerlei strijd en trucjes losgelaten. Rond zijn 10de begon hij ineens dingen te proeven en nu met 11 lust hij van alles en is hij steeds vaker bereid om te proeven.
Zolang je kindje groeit en niet ziek wordt krijgt het genoeg binnen.
dinsdag 22 juli 2014 22:18
quote:gelderka schreef op 22 juli 2014 @ 22:12:
[...]
Dan ga ik stapjes terug. Het minimale aantal hapjes of alles opeten behalve één ding is een keuze voor haar. Wil ze geen van beiden, dan probeer ik haar gedurende de maaltijd zover te krijgen dat ze één hapje proeft.
Doet ze dat = prijzen. Doet ze dat niet = teleurstelling van mij.
Toetje is dan volledig onbespreekbaar als er niet een redelijke hoeveelheid eten naar binnen is gegaan.
En er worden geen boterhammen met pindakaas gemaakt of andere dingen gekookt.
Ook komt het ook wel eens voor dat ze heel boos en onredelijk wordt, als ze echt honger heeft. Dat hebben meer mensen natuurlijk.
Dat moet dan even doorbroken worden en dan is ze prima te genieten en gaat alles op. Meestal is dat zo na het eerste hapje, maar het is een keer voorgekomen dat ze eerst even op haar kamer moest kalmeren.
Het is misschien twee keer voorgekomen dat ze echt zonder eten is gaan slapen. Maar dat is niet omdat ik het niet geprobeerd heb.Je verpakt het leuk, maar eigenlijk dwing je haar dus gewoon om te eten. Dat kan, maar dan moet je dat ook eerlijk zeggen. Het zou mijn manier niet zijn en het past ook niet bij mijn kinderen.
[...]
Dan ga ik stapjes terug. Het minimale aantal hapjes of alles opeten behalve één ding is een keuze voor haar. Wil ze geen van beiden, dan probeer ik haar gedurende de maaltijd zover te krijgen dat ze één hapje proeft.
Doet ze dat = prijzen. Doet ze dat niet = teleurstelling van mij.
Toetje is dan volledig onbespreekbaar als er niet een redelijke hoeveelheid eten naar binnen is gegaan.
En er worden geen boterhammen met pindakaas gemaakt of andere dingen gekookt.
Ook komt het ook wel eens voor dat ze heel boos en onredelijk wordt, als ze echt honger heeft. Dat hebben meer mensen natuurlijk.
Dat moet dan even doorbroken worden en dan is ze prima te genieten en gaat alles op. Meestal is dat zo na het eerste hapje, maar het is een keer voorgekomen dat ze eerst even op haar kamer moest kalmeren.
Het is misschien twee keer voorgekomen dat ze echt zonder eten is gaan slapen. Maar dat is niet omdat ik het niet geprobeerd heb.Je verpakt het leuk, maar eigenlijk dwing je haar dus gewoon om te eten. Dat kan, maar dan moet je dat ook eerlijk zeggen. Het zou mijn manier niet zijn en het past ook niet bij mijn kinderen.
dinsdag 22 juli 2014 22:22
quote:gelderka schreef op 22 juli 2014 @ 22:21:
[...]
Nee, juist niet!
Dit is het eten, take it or leave it.
Als ze niet wil probeer ik haar over te halen, maar ik dwing niet en ik verander het aanbod niet.
Je doet teleurgesteld als ze niet eet.
Ze mag geen toetje als ze in jouw ogen niet genoeg heeft gegeten.
Dat vind ik dwingen hoor.
[...]
Nee, juist niet!
Dit is het eten, take it or leave it.
Als ze niet wil probeer ik haar over te halen, maar ik dwing niet en ik verander het aanbod niet.
Je doet teleurgesteld als ze niet eet.
Ze mag geen toetje als ze in jouw ogen niet genoeg heeft gegeten.
Dat vind ik dwingen hoor.
dinsdag 22 juli 2014 22:25
quote:gelderka schreef op 22 juli 2014 @ 22:21:
[...]
Nee, juist niet!
Dit is het eten, take it or leave it.
Als ze niet wil probeer ik haar over te halen, maar ik dwing niet en ik verander het aanbod niet.
Dus heb je gewoon geluk met een kind dat daarmee over te halen is, legio kinderen die gewoon niet eten en ook niet met allerlei praktijken over te halen zijn.
Dat vind ik overigens dus zwaar ongezellig, en niet leuk voor de overige mensen aan tafel die wel gewoon willen eten, als ik me steeds bezig hou met het eetpatroon van 1 kind. Ik wil zelf ook rustig eten, mijn man ook en mijn andere kind ook. Mijn oudste heeft de keuze om mee te doen, of niet en dan laat hij het maar staan. No big deal.
[...]
Nee, juist niet!
Dit is het eten, take it or leave it.
Als ze niet wil probeer ik haar over te halen, maar ik dwing niet en ik verander het aanbod niet.
Dus heb je gewoon geluk met een kind dat daarmee over te halen is, legio kinderen die gewoon niet eten en ook niet met allerlei praktijken over te halen zijn.
Dat vind ik overigens dus zwaar ongezellig, en niet leuk voor de overige mensen aan tafel die wel gewoon willen eten, als ik me steeds bezig hou met het eetpatroon van 1 kind. Ik wil zelf ook rustig eten, mijn man ook en mijn andere kind ook. Mijn oudste heeft de keuze om mee te doen, of niet en dan laat hij het maar staan. No big deal.
dinsdag 22 juli 2014 22:26
