Gezocht vrouwen weer gelukkig na vreemdgaan partner

Dit is de eerste keer dat ik op Viva Forum kijk en er iets plaats, dus misschien is het een dubbel onderwerp en zoek ik gewoon verkeerd, zo ja..., excuus daarvoor.



Ik zou heel graag in contact komen met vrouwen van wie de man gedurende een langere periode is vreemdgegaan en die weer gelukkig zijn geworden in hun relatie.



Wij hebben een relatie van bijna 15 jaar. Niet zo lang geleden ben ik er bij toeval achter gekomen dat hij al een half jaar een relatie met een ander bleek te hebben. In de volgende maanden bleek dat hij de afgelopen twee jaar ook prostituees bezocht heeft en met andere vrouwen gezoend heeft.



We hebben twee kinderen, waarvan er 1 nog op de lagere school zit. Zonder deze kinderen was onze relatie nu geëindigd. We proberen onze relatie weer op te bouwen, maar het gaat moeizaam. Ik zou zo graag wat positieve verhalen willen horen van relaties waar het uiteindelijk toch weer is goed gekomen.

Dank je wel voor jullie reacties. Het is fijn om te merken dat er mensen zijn die met je mee willen denken, al kennen we elkaar helemaal niet.



Ik snap de reacties over het verbreken van de relatie maar al te goed. Mijn eerste reactie was ook hem de deur uitzetten en dat heb ik dan ook gedaan. Alle respect voor vrouwen die deze keuze uiteindelijk definitief hebben gemaakt, het is geen gemakkelijke, althans ik vond het niet makkelijk.



Eenmaal uit elkaar zijn we op zijn initiatief direct gaan praten en in therapie gegaan. Hij is enorm geschrokken van de heftige emoties van mijn kant, heeft enorme spijt en wil onze relatie absoluut niet beëindigen.



Over de reden waarom hij is vreemdgegaan wil ik niet te diep ingaan hier, omdat ik bang ben dat mensen het verhaal zullen herkennen, ik vind het juist prettig om er anoniem over te kunnen praten zonder dat mensen bevooroordeeld zijn. Waar het in het algemeen op neerkomt is dat we ons verdriet en emoties en gemis uit een bepaalde periode en de onzekerheden die dat met zich meebracht niet met elkaar hebben kunnen delen.



Begrijp me niet verkeerd dat is absoluut geen excuus voor wat hij heeft gedaan. Dat vind ik niet, vond ik niet en zal ik ook NOOIT vinden. Wat hij gedaan heeft is vreselijk, onverantwoordelijk en egoïstisch, en waren er geen kinderen geweest, dan had ik er geen energie meer ingestoken om te kijken of er nog iets te repareren/nieuws op te bouwen valt.



We hebben echter wel twee kinderen. Ooit hebben we die uit liefde op de wereld gezet en nog steeds houden we beiden zielsveel van hen en ook ik voel net als de andere moeders op dit forum in hoge mate een verantwoordelijkheid om hen op een plezierige en gezonde manier op te voeden.



Een vreemdgaande vader en een moeder die dat accepteert zijn natuurlijk niet de beste voorbeelden, ook dat realiseer ik me maar al te goed. Echter een gebroken gezin met mogelijk nieuwe partners/stiefbroers/stiefzusters is ook niet altijd de beste keuze, en al helemaal niet als je precies op dat moment in de pubertijd zit, zoals onze oudste. Het is een tweestrijd waar elk gezin in moeilijkheden waarschijnlijk mee worstelt, en ik dus ook, wat is het beste om te doen, voor mij, voor kinderen, wat heeft prioriteit? Ik kan jullie vertellen dat als je in een dergelijke situatie zit, het lastig is om er met een helicopterview naar te kunnen kijken.



De reden om hier nog energie in te stoppen zijn dus in de eerste plaats de kinderen. Had ik voorheen echter geen liefde gevoeld voor mijn partner of mocht die liefde nu voorbij zijn, hadden wij voorheen niet ongelofelijk veel fantastische momenten en zouden wij die nu niet meer hebben, dan was de relatie ook gestopt, het zijn dus niet alleen de kinderen.



Ook in de periode van de afgelopen twee jaar dat hij is "losgeslagen" hebben wij merkwaardig genoeg een hele goede en fijne relatie met elkaar gehad, net als alle jaren daarvoor. Het vreemdgaan gebeurde tijdens werktijd en als ik weg was. Wij als gezin hebben daar (op dat moment) niet (bewust) onder geleden.



Ik neem het hem kwalijk dat hij onvoldoende aan het belang van en de gevolgen voor onze kinderen heeft gedacht met zijn acties, dat hij mij zo voorgelogen heeft, dat hij zoveel verzwegen heeft, dat hij ons niet de kans heeft gegeven er samen uit te komen, dat hij heeft gekozen voor de voor hem makkelijke, maar voor mij zeer kwetsende en onterende weg. Dat om die reden onze vertrouwensband (misschien wel voorgoed) is beschadigd.



Het is enorm pijnlijk om te merken welk verdriet er zich de afgelopen jaren heeft afgespeeld onderhuids en dat we daar nu wel over kunnen praten (door hulp van de relatiebemiddelaar) en toen niet, hadden we dat wel gekund, gedaan, dan was het misschien allemaal niet gebeurd. Het voelt nu zo nutteloos, zo jammer, zo zinloos dat dit allemaal is gebeurd. We kunnen de klok niet terugdraaien helaas.



Mijn partner heeft de afgelopen maanden meermalen aangegeven hoeveel spijt hij van zijn acties heeft en zowel hij als ik doen er alles aan om onze relatie weer op de rit te krijgen. We gaan nog wekelijks naar therapie, we praten veel, doen fijne dingen en de sfeer in huis is goed en liefdevol.



De reden waarom ik op zoek ben naar vrouwen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten is dat ik ondanks alles nog steeds pijn voel, het volledige vertrouwen is nog steeds weg, ik voel geen exclusieve verbondenheid meer en ook staat voor mij niet vast dat wij samen oud zullen worden. Hoe onrealistisch ook, ik zou het zo fijn vinden om te horen van iemand dat dat pijnlijke gevoel in de buik uiteindelijk weg zal gaan, dat het vertrouwen weer terugkomt en hoe diegene dat voor elkaar heeft gekregen. Kortom, ik heb enorme behoefte aan een "happy end" en contact met iemand die dat heeft bereikt, al is dit misschien niet de juiste plek om zo iemand te vinden.