Geld & Recht
alle pijlers
Ex wil verhuizen, ver weg van de kinderen (en mij). Kan dit?
maandag 21 juli 2014 21:12
Hoi meiden,
Mijn ex en ik zijn nu 2 jaar uit elkaar en hebben samen 2 kleine kinderen. Ik zorg in mij eentje voor de kinderen en ze zijn alleen om het weekend bij hun vader. Hij woont nu nog redelijk in de buurt waardoor hij soms bij ziekte of andere calamiteiten kan helpen. Maar nu wil hij verhuizen, ruim 1,5 uur rijden hier vandaan. Ik maak me hier zorgen over. Niet voor mezelf maar voor de kinderen. Ze zien hem nu al zo weinig en al bijna nooit spontaan, maar als hij verder weg gaat wonen blijft het contact helemaal beperkt tot die geplande weekenden. Weekenden waarvan ze dan ook nog eens een groot deel in de auto zitten. En mijn zoontje wil op voetbal en moet dan op zaterdag trainen, geen idee hoe we dat dan oplossen als ze zo ver weg zitten. Ik vind dat hij zich aan zijn verantwoordelijkheden onttrekt, door alles maar aan mij over te laten, hij zegt letterlijk dat Ik het zelf maar op moet lossen als er iemand ziek is. Alsof ik geen andere verantwoordelijkheden heb, mijn werk bijvoorbeeld? Heeft iemand hier ervaring mee, kan ik hier iets tegen doen?
Mijn ex en ik zijn nu 2 jaar uit elkaar en hebben samen 2 kleine kinderen. Ik zorg in mij eentje voor de kinderen en ze zijn alleen om het weekend bij hun vader. Hij woont nu nog redelijk in de buurt waardoor hij soms bij ziekte of andere calamiteiten kan helpen. Maar nu wil hij verhuizen, ruim 1,5 uur rijden hier vandaan. Ik maak me hier zorgen over. Niet voor mezelf maar voor de kinderen. Ze zien hem nu al zo weinig en al bijna nooit spontaan, maar als hij verder weg gaat wonen blijft het contact helemaal beperkt tot die geplande weekenden. Weekenden waarvan ze dan ook nog eens een groot deel in de auto zitten. En mijn zoontje wil op voetbal en moet dan op zaterdag trainen, geen idee hoe we dat dan oplossen als ze zo ver weg zitten. Ik vind dat hij zich aan zijn verantwoordelijkheden onttrekt, door alles maar aan mij over te laten, hij zegt letterlijk dat Ik het zelf maar op moet lossen als er iemand ziek is. Alsof ik geen andere verantwoordelijkheden heb, mijn werk bijvoorbeeld? Heeft iemand hier ervaring mee, kan ik hier iets tegen doen?
woensdag 23 juli 2014 13:44
quote:Amand schreef op 23 juli 2014 @ 12:42:
Jij doet het ook, paek; stellen dat in de situatie dat de ouders uit elkaar gaan de man 'zijn gezin' verlaat. Een volkomen verkeerde voorstelling van zaken. Het gezin bestaat namelijk niet uit moeder+kinderen dat door vader verlaten wordt. Het gezin bestaat uit alle gezinsleden, dat bij een scheiding uit elkaar valt.
Bij een scheiding houdt dat gezin dus eenvoudigweg op te bestaan. En kan dientengevolge dus niet 'verlaten' worden.
De ex 'de schuld' geven lijkt erg belangrijk te zijn voor sommigen.
Wat een klinkklare onzin. Als een partner te kennen geeft de relatie niet te willen voortzetten dan eindigt de relatie. That's all. Als een partner overlijdt valt het gezin ook niet uit elkaar, er ontstaat in beide situaties een eenoudergezin.
Pff, je frustraties vertroebelen je redenaties.
Jij doet het ook, paek; stellen dat in de situatie dat de ouders uit elkaar gaan de man 'zijn gezin' verlaat. Een volkomen verkeerde voorstelling van zaken. Het gezin bestaat namelijk niet uit moeder+kinderen dat door vader verlaten wordt. Het gezin bestaat uit alle gezinsleden, dat bij een scheiding uit elkaar valt.
Bij een scheiding houdt dat gezin dus eenvoudigweg op te bestaan. En kan dientengevolge dus niet 'verlaten' worden.
De ex 'de schuld' geven lijkt erg belangrijk te zijn voor sommigen.
Wat een klinkklare onzin. Als een partner te kennen geeft de relatie niet te willen voortzetten dan eindigt de relatie. That's all. Als een partner overlijdt valt het gezin ook niet uit elkaar, er ontstaat in beide situaties een eenoudergezin.
Pff, je frustraties vertroebelen je redenaties.
"Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je/ van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam"- Else Kemps
woensdag 23 juli 2014 13:46
In deze situatie (dus niet zoals het beter zou kunnen) zorgt hij maar 2 van de 12 dagen voor de kinderen omdat hij dat zo wil en daarnaast wil hij lijkt het op geen enkele manier buiten die 2 dagen voor de kinderen zorgen.
Ik denk dat je als moeder en vrouw merkt dat je partner tijdens jullie relatie al een ander had waarmee hij stappen zet tot meer tijdens jullie relatie, ineens voor die vrouw weggaat van jou als vrouw en hij vervolgens ook nog eens niet de gezamenlijke verantwoording voor de kinderen wil (in een verhouding van 2 tot 12) en dán vervolgens en vooral dat laatste valt TO denk ik over dat hij ook nog eens niet buiten die 2 dagen niet flexibel lijkt te willen zijn om mee te denken om ook voor die kinderen nog te zorgen en hij haar en die kinderen daarmee met de zorg ook nog opzadelt en hij de overige 12 dagen alleen aan zijn nieuwe vriendin en haar kinderen gaat besteden.
Dat je dan best mag spreken over een bepaald gevoel van verlaten worden door die man, dat het gezin wat jullie samen hadden, niet meer zijn prioriteit had tijdens jullie relatie en de kinderen en jouw zorg voor die kinderen ook niet meer na die relatie, je gerust mag zeggen dat hij in bepaalde mate zijn gezin verlaten heeft.
Hij heeft echter nog die 2 van de 14 dagen, dus technisch gezien is hij nog steeds een gezin met zijn kinderen... en zijn nieuwe vriendin en haar kinderen maar dat is niet wat TO (en wellicht hopelijk ooit ook hij) niet voor ogen hadden met "gezin" spijtig genoeg.
Ik ben het volkomen met je eens dat twee mensen in principe technisch gezien uit elkaar gaan en daarna samen voor die kinderen moeten zorgen in goed overleg. En dat ze dus uit elkaar gaan. En daarna ook weer nieuwe levens mogen en moeten kunnen opbouwen in een bepaalde mate van rekening houdend wel steeds met nog de zorg voor hun kinderen. En dat kan ook nog met 1,5 uur ver weg wonen maar ook dan staat TO er toch nog, voor haar gevoel maar ze vermoed terecht ook in de praktijk omdat hij daar nu al moeilijk over doet, nog meer alleen voor in de zorg voor hún kinderen.
Dus het is niet mijn stelling over hoe het zou moeten gaan, het gaat ook niet over dat hij technisch nog een gezin vormt met zijn kinderen (en zijn vriendin en haar kinderen) maar over het feit dat TO uit alle macht hem meer wil betrekken bij de zorg voor hún kinderen en er nu 12 dagen helemaal alleen voor staat en nog meer gaat staan ten overstaan van dat hij maar uiterlijk 2 dagen voor hun kinderen wil zorgen.
Ik denk dat je als moeder en vrouw merkt dat je partner tijdens jullie relatie al een ander had waarmee hij stappen zet tot meer tijdens jullie relatie, ineens voor die vrouw weggaat van jou als vrouw en hij vervolgens ook nog eens niet de gezamenlijke verantwoording voor de kinderen wil (in een verhouding van 2 tot 12) en dán vervolgens en vooral dat laatste valt TO denk ik over dat hij ook nog eens niet buiten die 2 dagen niet flexibel lijkt te willen zijn om mee te denken om ook voor die kinderen nog te zorgen en hij haar en die kinderen daarmee met de zorg ook nog opzadelt en hij de overige 12 dagen alleen aan zijn nieuwe vriendin en haar kinderen gaat besteden.
Dat je dan best mag spreken over een bepaald gevoel van verlaten worden door die man, dat het gezin wat jullie samen hadden, niet meer zijn prioriteit had tijdens jullie relatie en de kinderen en jouw zorg voor die kinderen ook niet meer na die relatie, je gerust mag zeggen dat hij in bepaalde mate zijn gezin verlaten heeft.
Hij heeft echter nog die 2 van de 14 dagen, dus technisch gezien is hij nog steeds een gezin met zijn kinderen... en zijn nieuwe vriendin en haar kinderen maar dat is niet wat TO (en wellicht hopelijk ooit ook hij) niet voor ogen hadden met "gezin" spijtig genoeg.
Ik ben het volkomen met je eens dat twee mensen in principe technisch gezien uit elkaar gaan en daarna samen voor die kinderen moeten zorgen in goed overleg. En dat ze dus uit elkaar gaan. En daarna ook weer nieuwe levens mogen en moeten kunnen opbouwen in een bepaalde mate van rekening houdend wel steeds met nog de zorg voor hun kinderen. En dat kan ook nog met 1,5 uur ver weg wonen maar ook dan staat TO er toch nog, voor haar gevoel maar ze vermoed terecht ook in de praktijk omdat hij daar nu al moeilijk over doet, nog meer alleen voor in de zorg voor hún kinderen.
Dus het is niet mijn stelling over hoe het zou moeten gaan, het gaat ook niet over dat hij technisch nog een gezin vormt met zijn kinderen (en zijn vriendin en haar kinderen) maar over het feit dat TO uit alle macht hem meer wil betrekken bij de zorg voor hún kinderen en er nu 12 dagen helemaal alleen voor staat en nog meer gaat staan ten overstaan van dat hij maar uiterlijk 2 dagen voor hun kinderen wil zorgen.
woensdag 23 juli 2014 13:52
Hij blijft altijd met die kinderen nog een gezin vormen. Althans dat is de bedoeling in het convenant en de bedoeling van TO.
Niet dat hij alleen maar de biologische vader is en alleen 2 van de 14 dagen de kinderen ziet. En dat is waar TO zich nu zorgen over maakt. Ze ziet hoe het gezin van man, vrouw met gezamenlijke zorg voor de kinderen nu overgaat in een gezin waarbij zij 12 dagen per 14 dagen zorgt voor de kinderen, alles wellicht moet beslissen, bedenken, oplossingen zoeken. En hij hun kinderen in zijn nieuwe gezinssamenstelling van nieuwe vriendin met ook al kinderen uiteindelijk hun kinderen maar 2 dagen per 14 dagen wil blijven zien waarbij één van de kinderen ook nog wil voetballen in hun dorp en ze niet weet hoe ze dat dan aan moet pakken.
Niet dat hij alleen maar de biologische vader is en alleen 2 van de 14 dagen de kinderen ziet. En dat is waar TO zich nu zorgen over maakt. Ze ziet hoe het gezin van man, vrouw met gezamenlijke zorg voor de kinderen nu overgaat in een gezin waarbij zij 12 dagen per 14 dagen zorgt voor de kinderen, alles wellicht moet beslissen, bedenken, oplossingen zoeken. En hij hun kinderen in zijn nieuwe gezinssamenstelling van nieuwe vriendin met ook al kinderen uiteindelijk hun kinderen maar 2 dagen per 14 dagen wil blijven zien waarbij één van de kinderen ook nog wil voetballen in hun dorp en ze niet weet hoe ze dat dan aan moet pakken.
woensdag 23 juli 2014 13:58
En op zich kan ik me nog goed voorstellen dat sommige gezinnen voor die situatie samen kiezen. Als ze samen al wilden dat de vrouw bijvoorbeeld voor de kinderen thuis zou blijven, als hij een beroep heeft zoals ook hier het geval, waarbij hij wel veel verdient maar dan vastzit aan onmogelijke werktijden om doordeweek op vaststaande basis voor de kinderen te zorgen.
Dan kan ik mij prima voorstellen dat ze daar samen voor kiezen om dat na de scheiding ook zo voort te willen zetten.
Maar TO wilde altijd hun kinderen samen opvoeden met een gezamenlijke insteek, gezamenlijk overleg, maar past zich al aan aan hem omdat hij zijn werk heeft en zelfs wel nog meer kan volgens haar maar dat niet wil. En nu zag ze dat hij ook niet wil bijspringen op momenten doordeweek waarbij ze dat in het convenant overeenkwamen. En nu gaat hij ook nog eens verhuizen waarbij de kinderen helemaal niet meer zelf nog naar hem toekunnen op hun fietsje om daar bijvoorbeeld door de week te eten ook als ze ouder worden.
Dat is even verdomd lastig en ik weet niet welk recht ze daartoe heeft of dat ze anders zou moeten proberen nog. Maar hij lijkt weinig toegevingsgezind. En dan zal ze van de huidige 12-2 verhouding ook weer hier het beste van moeten proberen te maken. Dat hij ze dan kan komen halen bijvoorbeeld en brengen zelf. Of dat ze kijkt hoe ze vaker oppas kan regelen als hij ook echt totaal niet doordeweeks bij wil springen of in andere weekenden.
Dan kan ik mij prima voorstellen dat ze daar samen voor kiezen om dat na de scheiding ook zo voort te willen zetten.
Maar TO wilde altijd hun kinderen samen opvoeden met een gezamenlijke insteek, gezamenlijk overleg, maar past zich al aan aan hem omdat hij zijn werk heeft en zelfs wel nog meer kan volgens haar maar dat niet wil. En nu zag ze dat hij ook niet wil bijspringen op momenten doordeweek waarbij ze dat in het convenant overeenkwamen. En nu gaat hij ook nog eens verhuizen waarbij de kinderen helemaal niet meer zelf nog naar hem toekunnen op hun fietsje om daar bijvoorbeeld door de week te eten ook als ze ouder worden.
Dat is even verdomd lastig en ik weet niet welk recht ze daartoe heeft of dat ze anders zou moeten proberen nog. Maar hij lijkt weinig toegevingsgezind. En dan zal ze van de huidige 12-2 verhouding ook weer hier het beste van moeten proberen te maken. Dat hij ze dan kan komen halen bijvoorbeeld en brengen zelf. Of dat ze kijkt hoe ze vaker oppas kan regelen als hij ook echt totaal niet doordeweeks bij wil springen of in andere weekenden.
woensdag 23 juli 2014 14:02
Gezin is de term voor alle samenwerkingsvormen die een herkenbare sociale eenheid op microniveau vormen, met al dan niet verwante personen die duurzame en affectieve banden hebben en elkaar onderling steun en verzorging verlenen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gezin
of
1.
Elk leefverband van een of meer volwassenen die verantwoordelijkheid dragen voor de verzorging en opvoeding van een of meer kinderen.
Bron: www.thesauruszorgenwelzijn.nl
2.
zelfstandig naamwoord - man, vrouw en kinderen
Voorbeeld: hij komt uit een groot gezin
synoniem: familie
Bron: www.muiswerk.nl
3.
een huishouden bestaande uit een man, een vrouw en kinderen Ons gezin gaat één keer per jaar op vakantie.
Bron: nl.wiktionary.org
4.
man vrouw en kinderen, student op kamers, alleenstaande, ongehuwde moeder, homoseksueel echtpaar.
Bron: scholieren.com
5.
(Eng: family) De term heeft niet alleen betrekking op het kerngezin, maar ook op andere verwanten of degenen die nauw bij een samenlevingsvorm betrokken zijn. De VN-verdragen van 1966 noemen het gezin [..]
Bron: amnesty.nl
6.
hiermee bedoelen ze in de economie niet man, vrouw en kinderen, maar ook een student op kamers, een alleenstaande, een ongehuwde moeder of een homoseksueel paar.
Bron: scholieren.com
7.
Gezin is de term voor alle samenwerkingsvormen die een herkenbare sociale eenheid op microniveau vormen, met al dan niet verwante personen die duurzame en affectieve banden hebben en elkaar onderling [..]
Bron: nl.wikipedia.org
8.
gezin zn. ‘ouders met hun kinderen’ Mnl. eerst in de vorm ghesinde ‘reisgezelschap, gevolg, hofhouding; groep bijeenhorende mensen’, in hi quam met sinen gesinde ‘hij arriveerde met zijn rei [..]
Bron: etymologiebank.nl
9.
Het woord 'gezin' hangt samen met het werkwoord 'zenden' en betekent: zij, die samen gezonden zijn; zij, die gezamenlijk onderweg zijn. De betekenis van het gezin hangt samen met de oorsprong van Gods [..]
Bron: geestkunde.net
http://www.betekenis-definitie.nl/gezin
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gezin
of
1.
Elk leefverband van een of meer volwassenen die verantwoordelijkheid dragen voor de verzorging en opvoeding van een of meer kinderen.
Bron: www.thesauruszorgenwelzijn.nl
2.
zelfstandig naamwoord - man, vrouw en kinderen
Voorbeeld: hij komt uit een groot gezin
synoniem: familie
Bron: www.muiswerk.nl
3.
een huishouden bestaande uit een man, een vrouw en kinderen Ons gezin gaat één keer per jaar op vakantie.
Bron: nl.wiktionary.org
4.
man vrouw en kinderen, student op kamers, alleenstaande, ongehuwde moeder, homoseksueel echtpaar.
Bron: scholieren.com
5.
(Eng: family) De term heeft niet alleen betrekking op het kerngezin, maar ook op andere verwanten of degenen die nauw bij een samenlevingsvorm betrokken zijn. De VN-verdragen van 1966 noemen het gezin [..]
Bron: amnesty.nl
6.
hiermee bedoelen ze in de economie niet man, vrouw en kinderen, maar ook een student op kamers, een alleenstaande, een ongehuwde moeder of een homoseksueel paar.
Bron: scholieren.com
7.
Gezin is de term voor alle samenwerkingsvormen die een herkenbare sociale eenheid op microniveau vormen, met al dan niet verwante personen die duurzame en affectieve banden hebben en elkaar onderling [..]
Bron: nl.wikipedia.org
8.
gezin zn. ‘ouders met hun kinderen’ Mnl. eerst in de vorm ghesinde ‘reisgezelschap, gevolg, hofhouding; groep bijeenhorende mensen’, in hi quam met sinen gesinde ‘hij arriveerde met zijn rei [..]
Bron: etymologiebank.nl
9.
Het woord 'gezin' hangt samen met het werkwoord 'zenden' en betekent: zij, die samen gezonden zijn; zij, die gezamenlijk onderweg zijn. De betekenis van het gezin hangt samen met de oorsprong van Gods [..]
Bron: geestkunde.net
http://www.betekenis-definitie.nl/gezin
woensdag 23 juli 2014 14:19
quote:miss112 schreef op 23 juli 2014 @ 10:57:
[...]
Natuurlijk blijf je zolang het kan bij elkaar. Maar uit eigen ervaring weet ik dat bij elkaar blijven niet altijd in het belang van de kinderen is. Ik ben vanwege de kinderen 10 jaar "te lang" bij mijn ex gebleven. Zo lang kun je geen toneel spelen in het belang van de kinderen, dus zij krijgen er hoe dan ook heus wel iets van mee dat papa en mama niet meer van elkaar houden.
Nadat ik weg ben gegaan bij hun vader zijn de kinderen tot bloei gekomen en zitten ze veel beter in hun vel. Dat zal niet overal zo gaan, dat realiseer ik. Maar daarom is het ook altijd lastig om te stellen dat het altijd in het belang van de kinderen is om bij elkaar te blijven, of juist niet.
Wat ik bedoelde is dit.
Als je als twee mensen een relatie begint, dan mag je hopen dat je dat doet omdat je vertrouwen hebt in elkaar en op elkaar kunt bouwen, er een stevige basis is om samen verder te gaan, samen goed door één deur kunt, van elkaar houdt, enz.
Gaandeweg de relatie (als je dus nog met zijn tweeën bent) leer je elkaar nog beter kennen. Je maakt elkaar mee in het dagelijks leven, in leuke en minder leuke situaties, als de ander op zijn best en als de ander op zijn slechtst is, enz.
Dus op het moment dat je gaat nadenken over kinderen, mag ik aannemen dat je het bovenstaande proces achter de rug hebt, weet wat je aan elkaar hebt, van elkaar weet dat je niks anders wilt dan samen verder door het leven gaan en niet alleen samen, maar dat je je basis zo stevig en stabiel vindt, in alle opzichten, dat je je gezin wilt uitbreiden met kinderen.
Dan vind ik het zo moeilijk te geloven dat kort na de geboorte van die kinderen alles opeens 180 graden anders is. Dat dan de relatie niet meer goed is. Dan je elkaar niet meer kunt luchten of zien. Dat het gezamenlijke fundament opeens niet meer bestaat. En dat alles in pakweg 2 jaar tijd. En dat komt toch best vaak voor, gezien het grote aantal gescheiden mensen met toch zeer jonge kinderen.
En dan verwonder ik me wel eens hoe dat dan opeens zo snel kan. Als je 2 jaar eerder nog van mening was door dik en dun op elkaar te kunnen bouwen, samen verder te willen gaan door het leven, elkaar in leuke en minder leuke situaties te kennen en te accepteren, kortom, alles was een goede stabiele relatie (de enige situatie om kinderen ter wereld te brengen, lijkt me) kenmerkt, dan vind ik het zo moeilijk te geloven dat dat opeens, zomaar, in no time, poef weg gereduceerd tot nul is. Dan (nogmaals in mijn ogen) heeft er ofwel al iets niet gedeugd aan de relatie op het moment dat de kinderen ter wereld werden gebracht, ofwel men heeft willens en wetens de ogen gesloten voor de problemen die er al waren en is tegen beter weten in aan kinderen begonnen, enz. En nogmaals, gezien het grote aantal gescheiden mensen met kleine kinderen, ben ik bang dat er toch vaak te makkelijk over wordt gedacht. Denk dan na vóór je aan die kinderen begint.
[...]
Natuurlijk blijf je zolang het kan bij elkaar. Maar uit eigen ervaring weet ik dat bij elkaar blijven niet altijd in het belang van de kinderen is. Ik ben vanwege de kinderen 10 jaar "te lang" bij mijn ex gebleven. Zo lang kun je geen toneel spelen in het belang van de kinderen, dus zij krijgen er hoe dan ook heus wel iets van mee dat papa en mama niet meer van elkaar houden.
Nadat ik weg ben gegaan bij hun vader zijn de kinderen tot bloei gekomen en zitten ze veel beter in hun vel. Dat zal niet overal zo gaan, dat realiseer ik. Maar daarom is het ook altijd lastig om te stellen dat het altijd in het belang van de kinderen is om bij elkaar te blijven, of juist niet.
Wat ik bedoelde is dit.
Als je als twee mensen een relatie begint, dan mag je hopen dat je dat doet omdat je vertrouwen hebt in elkaar en op elkaar kunt bouwen, er een stevige basis is om samen verder te gaan, samen goed door één deur kunt, van elkaar houdt, enz.
Gaandeweg de relatie (als je dus nog met zijn tweeën bent) leer je elkaar nog beter kennen. Je maakt elkaar mee in het dagelijks leven, in leuke en minder leuke situaties, als de ander op zijn best en als de ander op zijn slechtst is, enz.
Dus op het moment dat je gaat nadenken over kinderen, mag ik aannemen dat je het bovenstaande proces achter de rug hebt, weet wat je aan elkaar hebt, van elkaar weet dat je niks anders wilt dan samen verder door het leven gaan en niet alleen samen, maar dat je je basis zo stevig en stabiel vindt, in alle opzichten, dat je je gezin wilt uitbreiden met kinderen.
Dan vind ik het zo moeilijk te geloven dat kort na de geboorte van die kinderen alles opeens 180 graden anders is. Dat dan de relatie niet meer goed is. Dan je elkaar niet meer kunt luchten of zien. Dat het gezamenlijke fundament opeens niet meer bestaat. En dat alles in pakweg 2 jaar tijd. En dat komt toch best vaak voor, gezien het grote aantal gescheiden mensen met toch zeer jonge kinderen.
En dan verwonder ik me wel eens hoe dat dan opeens zo snel kan. Als je 2 jaar eerder nog van mening was door dik en dun op elkaar te kunnen bouwen, samen verder te willen gaan door het leven, elkaar in leuke en minder leuke situaties te kennen en te accepteren, kortom, alles was een goede stabiele relatie (de enige situatie om kinderen ter wereld te brengen, lijkt me) kenmerkt, dan vind ik het zo moeilijk te geloven dat dat opeens, zomaar, in no time, poef weg gereduceerd tot nul is. Dan (nogmaals in mijn ogen) heeft er ofwel al iets niet gedeugd aan de relatie op het moment dat de kinderen ter wereld werden gebracht, ofwel men heeft willens en wetens de ogen gesloten voor de problemen die er al waren en is tegen beter weten in aan kinderen begonnen, enz. En nogmaals, gezien het grote aantal gescheiden mensen met kleine kinderen, ben ik bang dat er toch vaak te makkelijk over wordt gedacht. Denk dan na vóór je aan die kinderen begint.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 23 juli 2014 14:21
Alle argumentaties en redeneringen die er op gericht zijn een schuldige aan te wijzen, dragen op geen enkele manier bij aan behoud van een goede relatie, of aan bereiken van gezond gedeeld ouderschap.
Iedereen kan politiek correct vanalles roepen en raar vinden, en fout bovendien, het lost niets op. Als je iets wil bereiken, als je een situatie wil veranderen, is er maar één persoon die je kan veranderen, en dat ben je zelf.
Iedereen kan politiek correct vanalles roepen en raar vinden, en fout bovendien, het lost niets op. Als je iets wil bereiken, als je een situatie wil veranderen, is er maar één persoon die je kan veranderen, en dat ben je zelf.
woensdag 23 juli 2014 14:54
quote:eldorado schreef op 23 juli 2014 @ 14:21:
Alle argumentaties en redeneringen die er op gericht zijn een schuldige aan te wijzen, dragen op geen enkele manier bij aan behoud van een goede relatie, of aan bereiken van gezond gedeeld ouderschap.
Iedereen kan politiek correct vanalles roepen en raar vinden, en fout bovendien, het lost niets op. Als je iets wil bereiken, als je een situatie wil veranderen, is er maar één persoon die je kan veranderen, en dat ben je zelf.
Ze vraagt hier in welke mate ze rechten heeft om met de huidige situatie om te gaan als je een expartner hebt die maar 2 vaststaande dagen van de 12 dagen voor jullie gezamenlijke kinderen wil zorgen en dan ook nog eens 1,5 uur rijden verderop gaat verhuizen.
Daarbij komt ook de vraag ter sprake waarom ze dat zou willen en of ze dat zou moeten willen en in welke mate ze er iets mee opschiet in het belang van haarzelf en het belang van hun kinderen.
Dus dan rest op zich de vraag wat zijn de rechten en plichten van elke ouder volgens de wet voor hun gezamenlijke kinderen. Waarbij ook de vraag ter sprake kwam of deze rechten en plichten nog beter omschreven kunnen worden, in welke mate je iets hebt aan een convenant en welke problemen mensen tegen komen waarbij emoties hierbij juist altijd een erg grote rol spelen, al is het alleen al omdat het om kinderen gaat die zorg nodig hebben.
Alle argumentaties en redeneringen die er op gericht zijn een schuldige aan te wijzen, dragen op geen enkele manier bij aan behoud van een goede relatie, of aan bereiken van gezond gedeeld ouderschap.
Iedereen kan politiek correct vanalles roepen en raar vinden, en fout bovendien, het lost niets op. Als je iets wil bereiken, als je een situatie wil veranderen, is er maar één persoon die je kan veranderen, en dat ben je zelf.
Ze vraagt hier in welke mate ze rechten heeft om met de huidige situatie om te gaan als je een expartner hebt die maar 2 vaststaande dagen van de 12 dagen voor jullie gezamenlijke kinderen wil zorgen en dan ook nog eens 1,5 uur rijden verderop gaat verhuizen.
Daarbij komt ook de vraag ter sprake waarom ze dat zou willen en of ze dat zou moeten willen en in welke mate ze er iets mee opschiet in het belang van haarzelf en het belang van hun kinderen.
Dus dan rest op zich de vraag wat zijn de rechten en plichten van elke ouder volgens de wet voor hun gezamenlijke kinderen. Waarbij ook de vraag ter sprake kwam of deze rechten en plichten nog beter omschreven kunnen worden, in welke mate je iets hebt aan een convenant en welke problemen mensen tegen komen waarbij emoties hierbij juist altijd een erg grote rol spelen, al is het alleen al omdat het om kinderen gaat die zorg nodig hebben.
woensdag 23 juli 2014 15:09
Maar het heeft zeker geen zin om verder nog een schuldige aan te wijzen. De vraag is zijn er oplossingen mogelijk waarbij hij ofwel toch meer zorg op zich wil gaan nemen (ook als hij bijvoorbeeld ziet dat de wet/convenant ook wel meer van hem verwacht en er ergens een druk ligt waarbij staat dat het niet zomaar vrijblijvend is om kinderen op te voeden) ofwel TO meer flexibele tijd krijgt op een andere manier als er onverwachts iets is al dan niet door hun gezamenlijke zorggeld voor de kinderen.
woensdag 23 juli 2014 15:11
Gezamenlijk gezag? Dan nee, dat mag hij niet zomaar doen. Hij moet toestemming aan jou te vragen. Ikzelf heb een tegenovergesteld geval. Ik ben met mijn kind 1 uur en 15 minuten verderop gaan wonen. Ik draag nu ook daarbij de helft van de reiskosten. Mijn ex zag zijn dochter ieder weekend, maar samen met de jeugdzorg is dit verminderd naar 3 weekenden hij, 1 weekend ik. Ik had een hele sterke zaak, maar daar is nu niets meer van over. De rechter heeft mij bevolen om binnen 6 maanden in zijn woonplaats te gaan wonen of op max. 30 km van zijn woonplaats (dat wou de rechter mij dan nog wel gunnen, voor mijn gevoel van veiligheid.) Een van de grootste en belangrijkste redenen van de rechter om dit te beslissen is dat vader naar eigen zeggen graag meer betrokken wou zijn bij het (school)leven van zijn dochter. Dat vader alle kansen krijgt, maar hier niets mee doet, daar wordt niet over gesproken. (Hij belt zijn kind nooit, ooit gaf hij toestemming dat ze iets later bij hem kon komen i.v.m. een kinderfeestje, maar omdat ik nee had gezegd tegen een co-ouderschap, mocht ze daar niet meer heen. Hij is haar met de politie op komen halen, van het feestje af.) Op maandag brengt hij haar altijd naar school als hij in de omgeving werkt, wat regelmatig gebeurt, maar hij heeft nooit enige interesse getoond in de school, logopedierapporten komen ongebruikt weer terug. We hadden een overdrachtsschriftje waarin we schreven hoe de week was, wat we hadden gedaan, die weigert hij nu ook nog mee te geven, dus die wordt ook niet meer gebruikt. Maar dat doet er dus blijkbaar allemaal niet toe.
woensdag 23 juli 2014 16:17
quote:Carenza schreef op 23 juli 2014 @ 15:17:
[...]
Uh, hij is hun vader hoor. Dat betekent dat er ook wel eens een beroep op hem kan worden gedaan buiten de reguliere oppasregeling, omdat ouders nu eenmaal het dichtst bij hun kind staan.
Uh, het is Armand hoor.
Die zoekt altijd naar een kleinigheidje om zich lekker in vast te bijten...
[...]
Uh, hij is hun vader hoor. Dat betekent dat er ook wel eens een beroep op hem kan worden gedaan buiten de reguliere oppasregeling, omdat ouders nu eenmaal het dichtst bij hun kind staan.
Uh, het is Armand hoor.
Die zoekt altijd naar een kleinigheidje om zich lekker in vast te bijten...
conversation = awareness
woensdag 23 juli 2014 16:20
quote:Miss_Communicatie schreef op 23 juli 2014 @ 16:17:
[...]
Uh, het is Armand hoor.
Die zoekt altijd naar een kleinigheidje om zich lekker in vast te bijten... Je zegt het netjes..........pffff, wat een figuur............
[...]
Uh, het is Armand hoor.
Die zoekt altijd naar een kleinigheidje om zich lekker in vast te bijten... Je zegt het netjes..........pffff, wat een figuur............
"Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je/ van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam"- Else Kemps
woensdag 23 juli 2014 16:40
woensdag 23 juli 2014 16:44
quote:Amand schreef op 23 juli 2014 @ 16:42:
Jim heeft heel vaak gelijk. Gaan we nou nog daten of wat?
Ah, had even een aanvullinkje gemaakt voor de geïnteresseerden.
Daten? Ik weet 't niet.
Je komt me eerlijk gezegd de laatste tijd weer een beetje de strot uit. Maar dat had je wel gemerkt hè...
Jim heeft heel vaak gelijk. Gaan we nou nog daten of wat?
Ah, had even een aanvullinkje gemaakt voor de geïnteresseerden.
Daten? Ik weet 't niet.
Je komt me eerlijk gezegd de laatste tijd weer een beetje de strot uit. Maar dat had je wel gemerkt hè...
conversation = awareness
woensdag 23 juli 2014 17:02
quote:Miss_Communicatie schreef op 23 juli 2014 @ 16:44:
[...]
Ah, had even een aanvullinkje gemaakt voor de geïnteresseerden.
Daten? Ik weet 't niet.
Je komt me eerlijk gezegd de laatste tijd weer een beetje de strot uit. Maar dat had je wel gemerkt hè...
[...]
Ah, had even een aanvullinkje gemaakt voor de geïnteresseerden.
Daten? Ik weet 't niet.
Je komt me eerlijk gezegd de laatste tijd weer een beetje de strot uit. Maar dat had je wel gemerkt hè...
"Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je/ van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam"- Else Kemps
woensdag 23 juli 2014 17:50
Feitelijk en juridisch gezien heb je niks aan een convenant, Rechten en plichten mbt ouderschap zijn ook een wassen neus,
Het enige wat iemand enigszins kan doen is alimentatie door een rechter vast laten stellen en zelfs dan nog, als iemand niet wil betalen dan komen ze er echt wel onderuit.
Complete lariekoek in de praktijk al die zogenaamde rechten en plichten.Je bent afhankelijk van de welwillendheid van de andere ouder en als die er niet is, dan houdt het echt op. Zoals Amand ook stelt.
Het enige wat iemand enigszins kan doen is alimentatie door een rechter vast laten stellen en zelfs dan nog, als iemand niet wil betalen dan komen ze er echt wel onderuit.
Complete lariekoek in de praktijk al die zogenaamde rechten en plichten.Je bent afhankelijk van de welwillendheid van de andere ouder en als die er niet is, dan houdt het echt op. Zoals Amand ook stelt.
woensdag 23 juli 2014 18:02
quote:fruitmoes schreef op 23 juli 2014 @ 15:11:
Gezamenlijk gezag? Dan nee, dat mag hij niet zomaar doen. Hij moet toestemming aan jou te vragen. Ikzelf heb een tegenovergesteld geval. Ik ben met mijn kind 1 uur en 15 minuten verderop gaan wonen. Ik draag nu ook daarbij de helft van de reiskosten. Mijn ex zag zijn dochter ieder weekend, maar samen met de jeugdzorg is dit verminderd naar 3 weekenden hij, 1 weekend ik. Ik had een hele sterke zaak, maar daar is nu niets meer van over. De rechter heeft mij bevolen om binnen 6 maanden in zijn woonplaats te gaan wonen of op max. 30 km van zijn woonplaats (dat wou de rechter mij dan nog wel gunnen, voor mijn gevoel van veiligheid.) Een van de grootste en belangrijkste redenen van de rechter om dit te beslissen is dat vader naar eigen zeggen graag meer betrokken wou zijn bij het (school)leven van zijn dochter. Dat vader alle kansen krijgt, maar hier niets mee doet, daar wordt niet over gesproken. (Hij belt zijn kind nooit, ooit gaf hij toestemming dat ze iets later bij hem kon komen i.v.m. een kinderfeestje, maar omdat ik nee had gezegd tegen een co-ouderschap, mocht ze daar niet meer heen. Hij is haar met de politie op komen halen, van het feestje af.) Op maandag brengt hij haar altijd naar school als hij in de omgeving werkt, wat regelmatig gebeurt, maar hij heeft nooit enige interesse getoond in de school, logopedierapporten komen ongebruikt weer terug. We hadden een overdrachtsschriftje waarin we schreven hoe de week was, wat we hadden gedaan, die weigert hij nu ook nog mee te geven, dus die wordt ook niet meer gebruikt. Maar dat doet er dus blijkbaar allemaal niet toe.
Andere situatie, jij bent met kind verhuisd. Hij verhuist zonder kind en dan mag je gaan en staan waar je wilt. Dit kun je dus niet vergelijken.
De situaties die ik ken waren beiden met co-ouderschap, de vaders wilden het verbreken ivm verhuizing heel ver weg. In beide situaties heeft de rechter de vaders (!) toestemming gegeven om te verhuizen (zonder de kinderen dus) en het co-ouderschap te verbreken.
Oh en in beide situaties waren afspraken in het convenant gemaakt.
Gezamenlijk gezag? Dan nee, dat mag hij niet zomaar doen. Hij moet toestemming aan jou te vragen. Ikzelf heb een tegenovergesteld geval. Ik ben met mijn kind 1 uur en 15 minuten verderop gaan wonen. Ik draag nu ook daarbij de helft van de reiskosten. Mijn ex zag zijn dochter ieder weekend, maar samen met de jeugdzorg is dit verminderd naar 3 weekenden hij, 1 weekend ik. Ik had een hele sterke zaak, maar daar is nu niets meer van over. De rechter heeft mij bevolen om binnen 6 maanden in zijn woonplaats te gaan wonen of op max. 30 km van zijn woonplaats (dat wou de rechter mij dan nog wel gunnen, voor mijn gevoel van veiligheid.) Een van de grootste en belangrijkste redenen van de rechter om dit te beslissen is dat vader naar eigen zeggen graag meer betrokken wou zijn bij het (school)leven van zijn dochter. Dat vader alle kansen krijgt, maar hier niets mee doet, daar wordt niet over gesproken. (Hij belt zijn kind nooit, ooit gaf hij toestemming dat ze iets later bij hem kon komen i.v.m. een kinderfeestje, maar omdat ik nee had gezegd tegen een co-ouderschap, mocht ze daar niet meer heen. Hij is haar met de politie op komen halen, van het feestje af.) Op maandag brengt hij haar altijd naar school als hij in de omgeving werkt, wat regelmatig gebeurt, maar hij heeft nooit enige interesse getoond in de school, logopedierapporten komen ongebruikt weer terug. We hadden een overdrachtsschriftje waarin we schreven hoe de week was, wat we hadden gedaan, die weigert hij nu ook nog mee te geven, dus die wordt ook niet meer gebruikt. Maar dat doet er dus blijkbaar allemaal niet toe.
Andere situatie, jij bent met kind verhuisd. Hij verhuist zonder kind en dan mag je gaan en staan waar je wilt. Dit kun je dus niet vergelijken.
De situaties die ik ken waren beiden met co-ouderschap, de vaders wilden het verbreken ivm verhuizing heel ver weg. In beide situaties heeft de rechter de vaders (!) toestemming gegeven om te verhuizen (zonder de kinderen dus) en het co-ouderschap te verbreken.
Oh en in beide situaties waren afspraken in het convenant gemaakt.
woensdag 23 juli 2014 21:50
quote:waterval70 schreef op 23 juli 2014 @ 18:02:
[...]
Andere situatie, jij bent met kind verhuisd. Hij verhuist zonder kind en dan mag je gaan en staan waar je wilt. Dit kun je dus niet vergelijken.
De situaties die ik ken waren beiden met co-ouderschap, de vaders wilden het verbreken ivm verhuizing heel ver weg. In beide situaties heeft de rechter de vaders (!) toestemming gegeven om te verhuizen (zonder de kinderen dus) en het co-ouderschap te verbreken.
Oh en in beide situaties waren afspraken in het convenant gemaakt.Wat is dat nou voor belachelijks dan? Hoe de omgangsregeling er uit ziet doet er natuurlijk niet zo heel veel toe, co-ouderschap of niet. Mijn ervaring is dat een rechter kijkt naar het belang van een kind als een ouder (vaak moeders) willen verhuizen. En rechters zijn geneigd te zeggen dat het in het belang van het kind is dat het kind in kwestie een goed contact heeft met de andere ouder. En daar ben ik het in principe mee eens. De rechter kijkt dan hoe het contact met het kind zou zijn na de verhuizing en maakt daarop een beslissing. Ik snap dus echt totaal niet waarom een ouder met kind niet ver weg zou mogen verhuizen, maar een ouder zonder kind mag dat dus wel zomaar doen. In beide gevallen gebeurt er iets in de omgangsregeling en met het contact tussen de andere ouder en kind. Ik ga er maar vanuit dat er zwaarwegende argumenten waren dat de andere ouder mocht verhuizen. Tsja, ik reageer hier natuurlijk ook heel gefrustreerd op i.v.m. mijn eigen situatie, waar ik logischerwijs echt niet blij van wordt.
[...]
Andere situatie, jij bent met kind verhuisd. Hij verhuist zonder kind en dan mag je gaan en staan waar je wilt. Dit kun je dus niet vergelijken.
De situaties die ik ken waren beiden met co-ouderschap, de vaders wilden het verbreken ivm verhuizing heel ver weg. In beide situaties heeft de rechter de vaders (!) toestemming gegeven om te verhuizen (zonder de kinderen dus) en het co-ouderschap te verbreken.
Oh en in beide situaties waren afspraken in het convenant gemaakt.Wat is dat nou voor belachelijks dan? Hoe de omgangsregeling er uit ziet doet er natuurlijk niet zo heel veel toe, co-ouderschap of niet. Mijn ervaring is dat een rechter kijkt naar het belang van een kind als een ouder (vaak moeders) willen verhuizen. En rechters zijn geneigd te zeggen dat het in het belang van het kind is dat het kind in kwestie een goed contact heeft met de andere ouder. En daar ben ik het in principe mee eens. De rechter kijkt dan hoe het contact met het kind zou zijn na de verhuizing en maakt daarop een beslissing. Ik snap dus echt totaal niet waarom een ouder met kind niet ver weg zou mogen verhuizen, maar een ouder zonder kind mag dat dus wel zomaar doen. In beide gevallen gebeurt er iets in de omgangsregeling en met het contact tussen de andere ouder en kind. Ik ga er maar vanuit dat er zwaarwegende argumenten waren dat de andere ouder mocht verhuizen. Tsja, ik reageer hier natuurlijk ook heel gefrustreerd op i.v.m. mijn eigen situatie, waar ik logischerwijs echt niet blij van wordt.
woensdag 23 juli 2014 21:56
Fruitmoes: in beide situaties braken de vaders het co-ouderschap om heel ver weg te gaan verhuizen, zonder de kinderen dus. Met als gevolg geen tot minimaal contact met hun eigen kinderen. En ja, de rechters gingen daarmee akkoord. Beide moeders zijn naar de rechters gestapt om beide vaders aan het co-ouderschap te houden. Beide rechters beslisten dus anders. Vaders mochten verhuizen en co-ouderschap verbreken (om 100den kilometers verderop voor de kinderen van een ander te gaan zorgen).
Compleet tegenovergesteld aan jouw ervaring dus. Beslissingen zijn zo afhankelijk van welke rechter je hebt.
Compleet tegenovergesteld aan jouw ervaring dus. Beslissingen zijn zo afhankelijk van welke rechter je hebt.
