Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
zaterdag 19 juli 2014 20:40
quote:Doreia schreef op 19 juli 2014 @ 20:05:
Is je lichamelijke beperking aangeboren? Hoe hebben je ouders je leren omgaan met je lb, qua acceptatie en gevoelens? Hoe uiten je ouders gevoelens?
En nu iets wat ik me net bedacht, naar aanleiding van: Alleen op vakantie is door lb bijna niet mogelijk (of buitensporig veel geregel en randvoorwaarden).
Denk jij dat jij mannen nodig hebt in je leven om onafhankelijk te kunnen zijn?
Ib is aangeboren. Ouders hebben er altijd heel relaxed ingestaan: dachten in mogelijkheden, positief maar ook realistisch. Zelfredzaamheid vonden ze erg belangrijk. Ik heb enorm veel liefde gekregen (nog steeds!) en ook op moeilijke momenten zijn ze er voor me. Lb neemt met zich mee dat ik me heel kwetsbaar moet opstellen. Dat schept een hele mooie band met ouders.
Ik heb absoluut geen mannen nodig om onafhankelijk te zijn. Ik heb een waterdicht vangnet van verzorgers. Een man is geen verzorger, maar mijn maatje, minnaar, liefde en heel veel later in de relatie neemt hij vaak de zorgtaak op zich. Van mij hoeft dit niet; ik wil niet als zorgbehoevende worden gezien, maar als vrouw. Mijn exen wilden graag zorgen. Speelt mee dat het op die manier minder inbreuk op onze privacy was (anders op de meest onverwachte momenten een zorgverlener nodig).
Is je lichamelijke beperking aangeboren? Hoe hebben je ouders je leren omgaan met je lb, qua acceptatie en gevoelens? Hoe uiten je ouders gevoelens?
En nu iets wat ik me net bedacht, naar aanleiding van: Alleen op vakantie is door lb bijna niet mogelijk (of buitensporig veel geregel en randvoorwaarden).
Denk jij dat jij mannen nodig hebt in je leven om onafhankelijk te kunnen zijn?
Ib is aangeboren. Ouders hebben er altijd heel relaxed ingestaan: dachten in mogelijkheden, positief maar ook realistisch. Zelfredzaamheid vonden ze erg belangrijk. Ik heb enorm veel liefde gekregen (nog steeds!) en ook op moeilijke momenten zijn ze er voor me. Lb neemt met zich mee dat ik me heel kwetsbaar moet opstellen. Dat schept een hele mooie band met ouders.
Ik heb absoluut geen mannen nodig om onafhankelijk te zijn. Ik heb een waterdicht vangnet van verzorgers. Een man is geen verzorger, maar mijn maatje, minnaar, liefde en heel veel later in de relatie neemt hij vaak de zorgtaak op zich. Van mij hoeft dit niet; ik wil niet als zorgbehoevende worden gezien, maar als vrouw. Mijn exen wilden graag zorgen. Speelt mee dat het op die manier minder inbreuk op onze privacy was (anders op de meest onverwachte momenten een zorgverlener nodig).
zondag 20 juli 2014 10:19
Wat doet missen van ex pijn zeg! Vannacht een rotnacht gehad. Woelen, piekeren en tranen. Weet niet eens precies waarom. En dan mis je hem, gewoon de vanzelfsprekendheid van zijn aanwezigheid al je verdrietig bent. Het gemis frustreert. Alsof je aan 't lijnen bent en maar aan die koektrommel vol lekkers blijft denken. Één voordeel: de 'koektrommel' is niet binnen handbereik.... Maar echt gekmakend.
zondag 20 juli 2014 11:07
Hoe houd je dat vol: verdriet? Ik wil dit niet, haat dit, ik kan gewoon niet in woorden uitdrukken wat een frustratie ik voel. Niet alleen in 't koppie, maar zou een boksbal willen. En dat is nog niet genoeg. Ik wil dit niet. Lost niets op. Van middag afgesproken met een vriend. Afleiding doet goed, maar gevoel blijft.
Van die zwakke momenten waar je doorheen moet. En ja, geef het de tijd,.... Dat wil ik niet....
Van die zwakke momenten waar je doorheen moet. En ja, geef het de tijd,.... Dat wil ik niet....
zondag 20 juli 2014 13:54
zondag 20 juli 2014 14:04
Hoe zie jij je relatie met hem? Past hij in je toekomst plaatje en wil je bij hem zijn? Waarom zou je het dan niet bekend maken? Zodra het bekend is, hoeft er niet meteen iets te veranderen aan je vrijheid. Je kunt hem dan de komende tijd alsnog twee dagen en nachten zien. Dit veranderd niet meteen. Lijk me juist dat je meer vrijheid hebt als je niet stiekem hoeft te doen. En je vind hem leuk toch? Wil je dit dan niet met anderen delen?
zondag 20 juli 2014 14:52
@Poloho, misschien moet je even de rest van het topic lezen. Het is al uit, het is al bekend en er zijn alweer stappen gezet.
@Sneeuwklokje: ook hierin: je kunt liefdesverdriet niet dirigeren, controleren en al helemaal niet haasten. Het is rot, het frustreert, het slaat je lam. Waar vroeger je hart zat, zit nu een enorm zwart gat. Dit alles moet helen. Hoe meer je dit proces probeert te onderdrukken, hoe langer het duurt. Ervaar het, doorleef het, pak het vast en leer het accepteren. En ja, dat duurt lang. Misschien wel een jaar. Misschien 6 maanden, misschien wel 3 jaar. Gevoelens zijn niet te sturen en niet te beteugelen. Succes collega controlfreak, met het accepteren dat je niet de regie in handen hebt.
@Sneeuwklokje: ook hierin: je kunt liefdesverdriet niet dirigeren, controleren en al helemaal niet haasten. Het is rot, het frustreert, het slaat je lam. Waar vroeger je hart zat, zit nu een enorm zwart gat. Dit alles moet helen. Hoe meer je dit proces probeert te onderdrukken, hoe langer het duurt. Ervaar het, doorleef het, pak het vast en leer het accepteren. En ja, dat duurt lang. Misschien wel een jaar. Misschien 6 maanden, misschien wel 3 jaar. Gevoelens zijn niet te sturen en niet te beteugelen. Succes collega controlfreak, met het accepteren dat je niet de regie in handen hebt.
zondag 20 juli 2014 21:01
Vanmiddag afgesproken met een vriend. Ik was niet echt vrolijk, maar gaf wel leuke afleiding. Deze vriend zit ook in onze vriendenclub. Ik heb hem wel moeten uitleggen hoe het nu gelopen is tussen ex en mij. Hij was niet boos ofzo. Zijn praktische 'mannendenken' moest ik wel om lachen. Zijn woorden 'dus daarom heb ik hem nooit horen klagen over 2 jaar geen seks....'
Ik heb wel gezegd dat ik niets over ex wil weten. Dus afgezien van mijn uitleg, verder niets over ex. (Best moeilijk, want ik wil alles weten!).
E.e.a. voor psych op papier aan 't zetten. Ik heb nog steeds veel meer vragen dan antwoorden. Ik kan haar vragen ook nog niet allemaal beantwoorden. En ook, nog steeds moeite om zonder schroom op te schrijven wat ik voel en denk. En ja, lb, althans hetgeen het met zich meebrengt, is toch ook wel een dingetje. Groter dan ik had gedacht.
Ik heb wel gezegd dat ik niets over ex wil weten. Dus afgezien van mijn uitleg, verder niets over ex. (Best moeilijk, want ik wil alles weten!).
E.e.a. voor psych op papier aan 't zetten. Ik heb nog steeds veel meer vragen dan antwoorden. Ik kan haar vragen ook nog niet allemaal beantwoorden. En ook, nog steeds moeite om zonder schroom op te schrijven wat ik voel en denk. En ja, lb, althans hetgeen het met zich meebrengt, is toch ook wel een dingetje. Groter dan ik had gedacht.
zondag 20 juli 2014 22:14
Zo weer bij gelezen: veel tekst bij gekomen afgelopen weken, maar eigenlijk niks gebeurd. Wat een zelf medelijden zeg!! Maak een keuze! Met je hart en stop met dat oeverloze geredeneer!! Het enige dat ik terug lees is dat je met hem verder wilt maar bang bent. So what?? Iedereen is bang in het leven, niemand weet wat de juiste keuzes zijn, maar wie niet waagt zal nooit gelukkig zijn. Telkens maar opschrijven dat je hem niet mag zien en niet mag spreken..je zelf overtuig je daar duidelijk niet mee en mij en vele andere lezers vast ook niet. Het wordt eigenlijk een beetje vervelend. Kies voor jezelf en ga lekker met hem verder. hij zegt dat ie wil, Jin handelt anders, jij zegt dat je het benauwd krijgt, je teksten zeggen wat anders, ga ervoor, geniet en kijk naar welke mooie bestemming dit schip jullie brengt.
zondag 20 juli 2014 22:27
Overigens bedoel ik het niet onaardig hoor. Sorry als het zo overkomt. Het is meer dat ik de laatste drie weken in 1x gelezen heb en me voornamelijk opvalt dat je heel hard je best doet (onbewust) de lezers en jezelf te overtuigen dat je afstand moet nemen en hem los moet laten. Terwijl volgens mij als je dat doet je kiest met je hoofd (en dat blijkt ook wel uit de overtuigingsdrang) eerder koos je ook met je hoofd: ik wil los, ben bang voor vast, niet verstandig, bla bla bla. Terwijl je al 2 jaar heel gelukkig met hem was, voor dat deel waarbij je je door je hart liet leiden...dus voor je eigen geluk adviseer ik je te stoppen met alles te analyseren en gewoon te genieten!
zondag 20 juli 2014 22:30
Sneeuwklokje, schrijf dan gewoon je vragen op. Dat zijn in feite antwoorden op andere vragen. Ken je een trechter? Je stelt een hele grote vraag en door steeds kleinere vragen kom je uiteindelijk tot de kernvraag. En DIE beantwoord je dan.
Neem je vragen morgen mee naar de psych. Het is JOUW proces he? Het is geen overhoring met een cijfer en een sticker dat je van haar gaat krijgen. Het gaat nog niet om het eindresultaat, het gaat nu nog om het proces.
Neem je vragen morgen mee naar de psych. Het is JOUW proces he? Het is geen overhoring met een cijfer en een sticker dat je van haar gaat krijgen. Het gaat nog niet om het eindresultaat, het gaat nu nog om het proces.
zondag 20 juli 2014 22:51
quote:sneeuwklokje74 schreef op 20 juli 2014 @ 21:01:
Vanmiddag afgesproken met een vriend. Ik was niet echt vrolijk, maar gaf wel leuke afleiding. Deze vriend zit ook in onze vriendenclub. Ik heb hem wel moeten uitleggen hoe het nu gelopen is tussen ex en mij. Hij was niet boos ofzo. Zijn praktische 'mannendenken' moest ik wel om lachen. Zijn woorden 'dus daarom heb ik hem nooit horen klagen over 2 jaar geen seks....'
Ik heb wel gezegd dat ik niets over ex wil weten. Dus afgezien van mijn uitleg, verder niets over ex. (Best moeilijk, want ik wil alles weten!).
E.e.a. voor psych op papier aan 't zetten. Ik heb nog steeds veel meer vragen dan antwoorden. Ik kan haar vragen ook nog niet allemaal beantwoorden. En ook, nog steeds moeite om zonder schroom op te schrijven wat ik voel en denk. En ja, lb, althans hetgeen het met zich meebrengt, is toch ook wel een dingetje. Groter dan ik had gedacht.Goed bezig.
Vanmiddag afgesproken met een vriend. Ik was niet echt vrolijk, maar gaf wel leuke afleiding. Deze vriend zit ook in onze vriendenclub. Ik heb hem wel moeten uitleggen hoe het nu gelopen is tussen ex en mij. Hij was niet boos ofzo. Zijn praktische 'mannendenken' moest ik wel om lachen. Zijn woorden 'dus daarom heb ik hem nooit horen klagen over 2 jaar geen seks....'
Ik heb wel gezegd dat ik niets over ex wil weten. Dus afgezien van mijn uitleg, verder niets over ex. (Best moeilijk, want ik wil alles weten!).
E.e.a. voor psych op papier aan 't zetten. Ik heb nog steeds veel meer vragen dan antwoorden. Ik kan haar vragen ook nog niet allemaal beantwoorden. En ook, nog steeds moeite om zonder schroom op te schrijven wat ik voel en denk. En ja, lb, althans hetgeen het met zich meebrengt, is toch ook wel een dingetje. Groter dan ik had gedacht.Goed bezig.
zondag 20 juli 2014 23:05
Sneeuwklokje, wat voor lichamelijk beperking heb je eigenlijk als ik vragen mag? Hoef je geen antwoord op te geven maar ben wel benieuwd.
Verder... tja liefdesverdriet doet pijn. Stel je erop in dat het nog wel een tijd kan duren. Je hebt het jezelf aangedaan, vergeet dat niet. JIJ wilde geen relatie met hem, de relatie niet bekend maken etc. Natuurlijk heb je hem enorm gekwetst daarmee, ik snap ergens wel dat hij het nu niet aandurft. Alleen als je 100% zeker weet dat je hem terug wilt en dan ook een échte, serieuze relatie, zou ik er werk van maken en er alles aan doen om hem terug te krijgen. Zo niet, laat het zitten. Anders speel je met zijn gevoelens. Als je dat nog niet zeker weet (wat volgensmij het geval is), zit er niks anders op dan te accepteren dat het over is. Je kan er niks aan doen dat je zo in elkaar zit, maar ergens is dat toch ook gewoon een keuze die je zelf hebt gemaakt?
Veel succes en sterkte morgen bij de psych!!
Verder... tja liefdesverdriet doet pijn. Stel je erop in dat het nog wel een tijd kan duren. Je hebt het jezelf aangedaan, vergeet dat niet. JIJ wilde geen relatie met hem, de relatie niet bekend maken etc. Natuurlijk heb je hem enorm gekwetst daarmee, ik snap ergens wel dat hij het nu niet aandurft. Alleen als je 100% zeker weet dat je hem terug wilt en dan ook een échte, serieuze relatie, zou ik er werk van maken en er alles aan doen om hem terug te krijgen. Zo niet, laat het zitten. Anders speel je met zijn gevoelens. Als je dat nog niet zeker weet (wat volgensmij het geval is), zit er niks anders op dan te accepteren dat het over is. Je kan er niks aan doen dat je zo in elkaar zit, maar ergens is dat toch ook gewoon een keuze die je zelf hebt gemaakt?
Veel succes en sterkte morgen bij de psych!!
maandag 21 juli 2014 10:00
quote:just4helpverliefd schreef op 20 juli 2014 @ 22:27:
Overigens bedoel ik het niet onaardig hoor. Sorry als het zo overkomt. Het is meer dat ik de laatste drie weken in 1x gelezen heb en me voornamelijk opvalt dat je heel hard je best doet (onbewust) de lezers en jezelf te overtuigen dat je afstand moet nemen en hem los moet laten. Terwijl volgens mij als je dat doet je kiest met je hoofd (en dat blijkt ook wel uit de overtuigingsdrang) eerder koos je ook met je hoofd: ik wil los, ben bang voor vast, niet verstandig, bla bla bla. Terwijl je al 2 jaar heel gelukkig met hem was, voor dat deel waarbij je je door je hart liet leiden...dus voor je eigen geluk adviseer ik je te stoppen met alles te analyseren en gewoon te genieten!
Ik snap dat je 't niet onaardig bedoelt hoor. Je mag best kritisch zijn. Niets mis mee.
Hetgeen mij eigenlijk het meeste bijblijft in jouw stukje is 'zelfmedelijden' . Ik snap heel goed wat je bedoelt: berichtjes als 'ik voel me rot', 'ik mis 'm' e.d. Klinkt ook wel heel erg zielig. Ik ben iemand van schouders eronder en gaan, niet lullen, maar poetsen. En nu? Ik analyseer, ik toon mijn verdriet, ik doe alles dat ik normaal nooit zou doen. En 't erge ervan is: ik lijk het wel niet tegen te kunnen houden. Er is een grens bereikt.
Hart volgen is ook zo'n ding. Ten 1e wil mijn ex mij niet terug. Ten 2e wil ik hem heel graag terug, maar blijf ik twijfelen. En ook dat twijfelen is gevoel (en geen verstand).
Ex moet verder met zijn leven. Ik moet werken aan mijzelf. En ja, ik hoop dat we uiteindelijk gewoon bij elkaar komen. Maar da's kijken in een glazen bol.
Overigens bedoel ik het niet onaardig hoor. Sorry als het zo overkomt. Het is meer dat ik de laatste drie weken in 1x gelezen heb en me voornamelijk opvalt dat je heel hard je best doet (onbewust) de lezers en jezelf te overtuigen dat je afstand moet nemen en hem los moet laten. Terwijl volgens mij als je dat doet je kiest met je hoofd (en dat blijkt ook wel uit de overtuigingsdrang) eerder koos je ook met je hoofd: ik wil los, ben bang voor vast, niet verstandig, bla bla bla. Terwijl je al 2 jaar heel gelukkig met hem was, voor dat deel waarbij je je door je hart liet leiden...dus voor je eigen geluk adviseer ik je te stoppen met alles te analyseren en gewoon te genieten!
Ik snap dat je 't niet onaardig bedoelt hoor. Je mag best kritisch zijn. Niets mis mee.
Hetgeen mij eigenlijk het meeste bijblijft in jouw stukje is 'zelfmedelijden' . Ik snap heel goed wat je bedoelt: berichtjes als 'ik voel me rot', 'ik mis 'm' e.d. Klinkt ook wel heel erg zielig. Ik ben iemand van schouders eronder en gaan, niet lullen, maar poetsen. En nu? Ik analyseer, ik toon mijn verdriet, ik doe alles dat ik normaal nooit zou doen. En 't erge ervan is: ik lijk het wel niet tegen te kunnen houden. Er is een grens bereikt.
Hart volgen is ook zo'n ding. Ten 1e wil mijn ex mij niet terug. Ten 2e wil ik hem heel graag terug, maar blijf ik twijfelen. En ook dat twijfelen is gevoel (en geen verstand).
Ex moet verder met zijn leven. Ik moet werken aan mijzelf. En ja, ik hoop dat we uiteindelijk gewoon bij elkaar komen. Maar da's kijken in een glazen bol.
maandag 21 juli 2014 17:07
quote:appelientjex schreef op 20 juli 2014 @ 23:05:
Sneeuwklokje, wat voor lichamelijk beperking heb je eigenlijk als ik vragen mag? Hoef je geen antwoord op te geven maar ben wel benieuwd.
Hier geef ik geen antwoord op. Ten eerste vanwege herkenbaarheid (mochten vrienden meelezen, die zullen het vast nu al herkennen, maar mensen (bijv. collega's) die iets verderaf staan niet). Ten tweede omdat ik dat gewoon niet gewend ben en moeilijk vind.
Je hebt het jezelf aangedaan, vergeet dat niet. JIJ wilde geen relatie met hem, de relatie niet bekend maken etc. Natuurlijk heb je hem enorm gekwetst daarmee, ik snap ergens wel dat hij het nu niet aandurft. Alleen als je 100% zeker weet dat je hem terug wilt en dan ook een échte, serieuze relatie, zou ik er werk van maken en er alles aan doen om hem terug te krijgen. Zo niet, laat het zitten. Anders speel je met zijn gevoelens. Als je dat nog niet zeker weet (wat volgensmij het geval is), zit er niks anders op dan te accepteren dat het over is. Je kan er niks aan doen dat je zo in elkaar zit, maar ergens is dat toch ook gewoon een keuze die je zelf hebt gemaakt?
En dit is waar. En idd ik twijfel... Eigenlijk kan ik niet met en niet zonder ex. Mijn geluk is niet belangrijker dan zijn geluk. Ik moet hem de ruimte gunnen verder te gaan met zijn leven.
Psych hakt er bij in. Naast allerlei persoonlijke dingen, ook gehad over keuzes maken en een compromis sluiten. Bij een compromis doen beide partijen water bij de wijn, maar de inzet van een compromis is een eigen keuze. En kunnen kiezen is ook een vrijheid. Ehh, ik snap het geloof ik wel, maar wordt erg abstract.
Oja, en psych zag ook dat mannen mijn zwakke punt zijn.... Ok, ik ben blijkbaar een open boek....
Sneeuwklokje, wat voor lichamelijk beperking heb je eigenlijk als ik vragen mag? Hoef je geen antwoord op te geven maar ben wel benieuwd.
Hier geef ik geen antwoord op. Ten eerste vanwege herkenbaarheid (mochten vrienden meelezen, die zullen het vast nu al herkennen, maar mensen (bijv. collega's) die iets verderaf staan niet). Ten tweede omdat ik dat gewoon niet gewend ben en moeilijk vind.
Je hebt het jezelf aangedaan, vergeet dat niet. JIJ wilde geen relatie met hem, de relatie niet bekend maken etc. Natuurlijk heb je hem enorm gekwetst daarmee, ik snap ergens wel dat hij het nu niet aandurft. Alleen als je 100% zeker weet dat je hem terug wilt en dan ook een échte, serieuze relatie, zou ik er werk van maken en er alles aan doen om hem terug te krijgen. Zo niet, laat het zitten. Anders speel je met zijn gevoelens. Als je dat nog niet zeker weet (wat volgensmij het geval is), zit er niks anders op dan te accepteren dat het over is. Je kan er niks aan doen dat je zo in elkaar zit, maar ergens is dat toch ook gewoon een keuze die je zelf hebt gemaakt?
En dit is waar. En idd ik twijfel... Eigenlijk kan ik niet met en niet zonder ex. Mijn geluk is niet belangrijker dan zijn geluk. Ik moet hem de ruimte gunnen verder te gaan met zijn leven.
Psych hakt er bij in. Naast allerlei persoonlijke dingen, ook gehad over keuzes maken en een compromis sluiten. Bij een compromis doen beide partijen water bij de wijn, maar de inzet van een compromis is een eigen keuze. En kunnen kiezen is ook een vrijheid. Ehh, ik snap het geloof ik wel, maar wordt erg abstract.
Oja, en psych zag ook dat mannen mijn zwakke punt zijn.... Ok, ik ben blijkbaar een open boek....
dinsdag 22 juli 2014 22:44
Vandaag druk gehad, geen tijd gehad om aan ex te denken! Of, misschien wel: gewoon niet aan ex gedacht. Fijn!
Maar ja, nu dus wel. Nooit onzeker geweest over de gevoelens die ex voor mij heeft. Oké, hij ziet dan geen toekomst in een relatie, maar dat heeft niet te maken met zijn gevoel voor mij. Dat komt vanwege ons onverenigbare ideeën over een relatie. En nu, ga ik twijfelen.... Voelt hij misschien minder voor mij? Wat nou als hij iemand anders tegenkomt? Als die persoon serieus relatiemateriaal is, gun ik het hem. Maar een scharrel?
Gemene gedachte van me. Maar het knaagt wel...
Vragen van psych doen me wankelen,. Alles lijkt altijd wat later tot me door te dringen. Ook de 'vertaling' van die vragen.
Maar ja, nu dus wel. Nooit onzeker geweest over de gevoelens die ex voor mij heeft. Oké, hij ziet dan geen toekomst in een relatie, maar dat heeft niet te maken met zijn gevoel voor mij. Dat komt vanwege ons onverenigbare ideeën over een relatie. En nu, ga ik twijfelen.... Voelt hij misschien minder voor mij? Wat nou als hij iemand anders tegenkomt? Als die persoon serieus relatiemateriaal is, gun ik het hem. Maar een scharrel?
Gemene gedachte van me. Maar het knaagt wel...
Vragen van psych doen me wankelen,. Alles lijkt altijd wat later tot me door te dringen. Ook de 'vertaling' van die vragen.
woensdag 23 juli 2014 19:15
Onverenigbare ideeën over een relatie hebben hem de stekker eruit doen trekken. Maar dat maakt het niet minder 'uit'.
Ga jezelf nu niet gek maken op die manier. Het is uit en het blijft uit. Hij verwerkt dit, zal er vrede mee gaan hebben en zal tzt weer aan het daten gaan.
Jij gaat dit ook verwerken, er vrede mee hebben en tzt ook weer daten.
Maar niet met elkaar. En daten ga je niet zolang jij niet duidelijk hebt hoe jij een relatie het liefst zou zien.
Ga jezelf nu niet gek maken op die manier. Het is uit en het blijft uit. Hij verwerkt dit, zal er vrede mee gaan hebben en zal tzt weer aan het daten gaan.
Jij gaat dit ook verwerken, er vrede mee hebben en tzt ook weer daten.
Maar niet met elkaar. En daten ga je niet zolang jij niet duidelijk hebt hoe jij een relatie het liefst zou zien.
woensdag 23 juli 2014 23:26
quote:Doreia schreef op 23 juli 2014 @ 19:15:
Onverenigbare ideeën over een relatie hebben hem de stekker eruit doen trekken. Maar dat maakt het niet minder 'uit'.
Ga jezelf nu niet gek maken op die manier. Het is uit en het blijft uit. Hij verwerkt dit, zal er vrede mee gaan hebben en zal tzt weer aan het daten gaan.
Jij gaat dit ook verwerken, er vrede mee hebben en tzt ook weer daten.
Maar niet met elkaar. En daten ga je niet zolang jij niet duidelijk hebt hoe jij een relatie het liefst zou zien.
Best lastig, jezelf niet gek maken. Raar dat ik ineens onzeker ben over zijn gevoelens voor mij. Of vreemd dat ik dat nooit eerder was....op 1 of andere manier ben ik nooit echt onzeker geweest over de gevoelens van exen voor mij. Andersom was ik dat wel.
Eigenlijk zou ik me nu niet moeten bezighouden met ex, maar met mezelf. Dat probeer ik ook. Vandaag best een stap gezet: ik ben op internet gaan zoeken naar patiëntenverenigingen/lotgenoten (zo'n enorme hekel aan dat woord) met een zelfde soort lb. Maar nog niets mee gedaan. Ik weet het niet... Een hele hoge drempel.
Onverenigbare ideeën over een relatie hebben hem de stekker eruit doen trekken. Maar dat maakt het niet minder 'uit'.
Ga jezelf nu niet gek maken op die manier. Het is uit en het blijft uit. Hij verwerkt dit, zal er vrede mee gaan hebben en zal tzt weer aan het daten gaan.
Jij gaat dit ook verwerken, er vrede mee hebben en tzt ook weer daten.
Maar niet met elkaar. En daten ga je niet zolang jij niet duidelijk hebt hoe jij een relatie het liefst zou zien.
Best lastig, jezelf niet gek maken. Raar dat ik ineens onzeker ben over zijn gevoelens voor mij. Of vreemd dat ik dat nooit eerder was....op 1 of andere manier ben ik nooit echt onzeker geweest over de gevoelens van exen voor mij. Andersom was ik dat wel.
Eigenlijk zou ik me nu niet moeten bezighouden met ex, maar met mezelf. Dat probeer ik ook. Vandaag best een stap gezet: ik ben op internet gaan zoeken naar patiëntenverenigingen/lotgenoten (zo'n enorme hekel aan dat woord) met een zelfde soort lb. Maar nog niets mee gedaan. Ik weet het niet... Een hele hoge drempel.
donderdag 24 juli 2014 10:01
Helemaal niet raar dat jij onzeker bent. Je bent de controle kwijt. Je hebt hem 2 jaar lang gehad op de manier zoals jij dit wenste. Nu is hij daar niet langer in meegegaan. Het is nu uit tussen jullie twee. En nu gaat hij jullie relatie verwerken. Met hulp van vrienden. En bestaat de kans dat hij werkelijk over zijn gevoelens voor jou heen komt.
En jij hebt geen back up. Er is op dit moment geen nieuw vriendje om het oude vriendje te doen vergeten. En dus kun je je er nu onzeker over voelen.
En dat is een goed ding. Het helpt je groeien.
Wat mooi om contact te zoeken met mensen die op dezelfde manier als jij met je lb moeten omgaan. Ik hoop dat je er veel steun, begrip, herkenning en tips en adviezen kunt vinden. Je hoeft het namelijk niet als negatief uit te leggen, je kan er ook een schat aan informatie vinden, die jouw leven weer een stukje makkelijker maken. Een tip waaraan je nooit hebt gedacht (ik kwam gister in een topic hier een tip tegen om aan je rokje wanneer deze opwaait van die tafelkleedverzwaarders te klikken! Nooit op gekomen!) een advies, een weerwoord, een mooi antwoord op een veel gehoorde vraag. Dat soort dingen. Als een soort Wikipedia voor je lb.
En jij hebt geen back up. Er is op dit moment geen nieuw vriendje om het oude vriendje te doen vergeten. En dus kun je je er nu onzeker over voelen.
En dat is een goed ding. Het helpt je groeien.
Wat mooi om contact te zoeken met mensen die op dezelfde manier als jij met je lb moeten omgaan. Ik hoop dat je er veel steun, begrip, herkenning en tips en adviezen kunt vinden. Je hoeft het namelijk niet als negatief uit te leggen, je kan er ook een schat aan informatie vinden, die jouw leven weer een stukje makkelijker maken. Een tip waaraan je nooit hebt gedacht (ik kwam gister in een topic hier een tip tegen om aan je rokje wanneer deze opwaait van die tafelkleedverzwaarders te klikken! Nooit op gekomen!) een advies, een weerwoord, een mooi antwoord op een veel gehoorde vraag. Dat soort dingen. Als een soort Wikipedia voor je lb.
donderdag 24 juli 2014 11:35
Ik denk niet dat die onzekerheid komt door de controle kwijt zijn over hem/de relatie, maar doordat zijn bevestiging van zijn liefde nu ontbreekt. Normaal wist je dat gewoon door lieve woorden of alleen al het gewone samenzijn, dat is nu weg.
En omdat jij er meer onder lijkt te lijden dan hij (althans, misschien heb je dat gevoel) en je weet dat hij heel snel weer aan het daten kan slaan, vraag je je af hoe diep dat gevoel bij hem dan zat, als hij het nu niet zo moeilijk heeft als jij.
Off topic: opwaaiende rok > knikkers in zoom naaien
En omdat jij er meer onder lijkt te lijden dan hij (althans, misschien heb je dat gevoel) en je weet dat hij heel snel weer aan het daten kan slaan, vraag je je af hoe diep dat gevoel bij hem dan zat, als hij het nu niet zo moeilijk heeft als jij.
Off topic: opwaaiende rok > knikkers in zoom naaien
donderdag 24 juli 2014 16:26
Tja, het zal een combi zijn van jullie zeggen. Ik mis controle over alles. Ex glipt als los zand door mijn vingers en ik ben.bang dat hij minder voor mij voelt/ gaat voelen dan ik voor hem. Ik heb zo'n gevoel nog nooit meegemaakt.
Het gevoel om te gaan daten is heel verleidelijk. De man van mijn 'zoen-incident' wilde nog een keer wat afspreken. Ik heb zijn telefoonnummer (hij niet die van mij). Is soms best verleidelijk om te bellen. Hij is nl. best leuk. Gewoon alles even vergeten en lol hebben. Ja, ik weet het: niet verstandig, niet eerlijk en later de kater (schuldgevoel)...
Voor mijn gevoel speelt er van alles en heel veel door elkaar. Dat is niet zo, maar zo voelt het wel.
Die patiēntenvereniging, ik weet het niet. Als ik die verhalen lees: wat een ellende en zielig gedoe. Kom op: zo erg is 't allemaal niet. Het maakt me behoorlijk boos.
Het gevoel om te gaan daten is heel verleidelijk. De man van mijn 'zoen-incident' wilde nog een keer wat afspreken. Ik heb zijn telefoonnummer (hij niet die van mij). Is soms best verleidelijk om te bellen. Hij is nl. best leuk. Gewoon alles even vergeten en lol hebben. Ja, ik weet het: niet verstandig, niet eerlijk en later de kater (schuldgevoel)...
Voor mijn gevoel speelt er van alles en heel veel door elkaar. Dat is niet zo, maar zo voelt het wel.
Die patiēntenvereniging, ik weet het niet. Als ik die verhalen lees: wat een ellende en zielig gedoe. Kom op: zo erg is 't allemaal niet. Het maakt me behoorlijk boos.
donderdag 24 juli 2014 20:06
Je hebt de patiëntenvereniging in elk geval een kans gegeven. En als jij er niet op die manier in staat, dan is dat goed. Blijkbaar ben jij dan al verder in de acceptatie dan de mensen die er schrijven (jeej, goed van jou!).
En daten is je vlucht, daten is je roes, daten is je verslaving om even alles te vergeten. Zou je dit voor iets anders kunnen vervangen? En dan bedoel ik niet drank of drugs ( ) maar iets constructiefs, zoals een eindje lopen (als dit kan) of kleuren voor volwassenen, haken of iets anders. Dus een andere hobby dan mannen versieren en van relatie naar relatie hoppen.
En daten is je vlucht, daten is je roes, daten is je verslaving om even alles te vergeten. Zou je dit voor iets anders kunnen vervangen? En dan bedoel ik niet drank of drugs ( ) maar iets constructiefs, zoals een eindje lopen (als dit kan) of kleuren voor volwassenen, haken of iets anders. Dus een andere hobby dan mannen versieren en van relatie naar relatie hoppen.
vrijdag 25 juli 2014 09:52
vrijdag 25 juli 2014 15:25
quote:Doreia schreef op 25 juli 2014 @ 11:57:
Dat mag! Je mag boos zijn op hoe jij in het leven moet staan, dat dit geen bewuste keuze is, maar echt iets wat je is overkomen. Je stelt je niet aan, het is ook gewoon niet eerlijk
Lief dat je dat zegt. Maar zo toegeven aan emotie... Het heeft geen zin, lost niets op. Beetje zielig zitten doen, ik hou er niet van.
Ach, ik weet het gewoon ff niet... Stom gedoe.
Dat mag! Je mag boos zijn op hoe jij in het leven moet staan, dat dit geen bewuste keuze is, maar echt iets wat je is overkomen. Je stelt je niet aan, het is ook gewoon niet eerlijk
Lief dat je dat zegt. Maar zo toegeven aan emotie... Het heeft geen zin, lost niets op. Beetje zielig zitten doen, ik hou er niet van.
Ach, ik weet het gewoon ff niet... Stom gedoe.
