Relaties
alle pijlers
Vriendschappen. Wat is de juiste balans?
woensdag 23 juli 2014 15:53
Even kijken of er herkenning of tips zijn.
Ik heb het idee dat ik best veel vriendschappen heb die belangrijker voor mij zijn dan omgedraaid. Dus dat ik vaak degene ben die contact opneemt en investeert en de ander daarop ingaat helemaal naar hoe het haar/hem uitkomt.
Ook heb ik het idee dat ik mij sneller en meer hecht aan anderen. Dus dat ik iets als vriendschap beschouw wat de ander slechts als kennis ziet. En soms voelt het alsof ik de deksel op mijn neus krijg en dat anderen alleen met mij afspreken bij gebrek aan beter. Dit is natuurlijk niet bij alle vriendschappen zo maar toch heb ik soms het idee dat ik investeer en investeer maar het rendement om het maar zo te zeggen klein is. Niet dat het altijd zo hoeft te zijn dat alles afgewogen moet zijn, maar investeer ik misschien in de verkeerde mensen? Of hoort het gewoon erbij?
Aanleiding om nu een topic te openen is een hoogzwangere vriendin (?) waarvan ik dacht dat ik er close mee ben maar die aangaf de eerste paar weken als de baby er is alleen familie en beste vrienden te willen zien maar dat wij daarna graag konden afspreken. Ik beschouwde mij eigenlijk als een van haar beste vrienden. Dus ergens heb ik een inschattingsfout gemaakt? Het is haar goed recht en ik begrijp dat ze niet teveel bezoek wil maar het doet toch zeer expliciet te horen te krijgen dat ik niet tot haar inner circle hoor terwijl zij dat bij mij wel doet.
Ik heb het idee dat ik best veel vriendschappen heb die belangrijker voor mij zijn dan omgedraaid. Dus dat ik vaak degene ben die contact opneemt en investeert en de ander daarop ingaat helemaal naar hoe het haar/hem uitkomt.
Ook heb ik het idee dat ik mij sneller en meer hecht aan anderen. Dus dat ik iets als vriendschap beschouw wat de ander slechts als kennis ziet. En soms voelt het alsof ik de deksel op mijn neus krijg en dat anderen alleen met mij afspreken bij gebrek aan beter. Dit is natuurlijk niet bij alle vriendschappen zo maar toch heb ik soms het idee dat ik investeer en investeer maar het rendement om het maar zo te zeggen klein is. Niet dat het altijd zo hoeft te zijn dat alles afgewogen moet zijn, maar investeer ik misschien in de verkeerde mensen? Of hoort het gewoon erbij?
Aanleiding om nu een topic te openen is een hoogzwangere vriendin (?) waarvan ik dacht dat ik er close mee ben maar die aangaf de eerste paar weken als de baby er is alleen familie en beste vrienden te willen zien maar dat wij daarna graag konden afspreken. Ik beschouwde mij eigenlijk als een van haar beste vrienden. Dus ergens heb ik een inschattingsfout gemaakt? Het is haar goed recht en ik begrijp dat ze niet teveel bezoek wil maar het doet toch zeer expliciet te horen te krijgen dat ik niet tot haar inner circle hoor terwijl zij dat bij mij wel doet.
woensdag 23 juli 2014 16:11
Je moet nooit investeren in vriendschappen. Het is geen economisch stelsel. Vriendschappen onstaan en bloeien vauit je hart, je geeft je tijd, aandacht wanneer jij wil en vanuit je hart. Zonder verwachtingen dus. Snap dat je je gekwetst voelt als het voor jouw closer voelt dan voor een ander. Misschien beginnen te geven omdat je het wil, qua gevoel en niet vanuit investeren.
Als dit al werkt en van de andere kant totaal geen initiatief komt, belangstelling voor jouw, luister dan naar je gevoel, voelt het nog altijd goed als je samen bent? Geniet dan van de momenten samen. Zo nee,, dan kan je ook minder actie ondernemen, en eens kijken wie bij jouw aanklopt.
Relaties zijn belangrijk in ons leven, maar wees zelf altijd je beste vriendin!
. Voel je echter niet gekwetst, want je weet niet of de ander het bewust doet.
Als dit al werkt en van de andere kant totaal geen initiatief komt, belangstelling voor jouw, luister dan naar je gevoel, voelt het nog altijd goed als je samen bent? Geniet dan van de momenten samen. Zo nee,, dan kan je ook minder actie ondernemen, en eens kijken wie bij jouw aanklopt.
Relaties zijn belangrijk in ons leven, maar wees zelf altijd je beste vriendin!
. Voel je echter niet gekwetst, want je weet niet of de ander het bewust doet.
woensdag 23 juli 2014 20:10
Herkenbaar Es, ik ken het zó goed wat jij beschrijft! Ik heb het in het verleden regelmatig meegemaakt dat ik een vriendschap hechter inschatte dan de respectievelijke vriendinnen deden. Of dat ik me sneller aan hen hechtte dan zij zich aan mij. Terwijl ik dacht dat we een bijzondere band hadden en goed bevriend waren, bleek ik achteraf voor die ander(en) niet meer dan een leuke kennis; gezellig als ik er was, maar ik moest vooral niet de indruk krijgen dat we 'beste (of zelfs maar goede) vriendinnen' waren. Blijkbaar ben ik niet bijzonder genoeg om speciale moeite voor te doen, terwijl ik me wel helemaal openstelde, moeite deed voor en investeerde in die vriendinnen. Dat voelde heel ongelijkwaardig. Zó ongelijkwaardig, dat ik voorgoed afgeknapt ben. Ik heb geen (beste) vriendin meer, alleen nog wat kennissen en leuke collega's. Als ik niets verwacht van de mensen om me heen kan ik ook niet teleurgesteld worden.
Ik heb wel een paar heel goede vrienden, bij wie ik wel helemaal mezelf kan zijn. En mijn man natuurlijk, van hem weet ik tenminste zeker dat hij net zoveel van mij houdt als ik van hem. Maar dus geen echte vriendin. Dat mis ik soms wel, maar als ik heel eerlijk ben heb ik sinds de middelbare school niet meer zo'n echte vriendin gehad. Het zal wel aan mij liggen, daar heb ik dus maar mee leren leven. En meestal gaat dat best aardig.
Ik heb wel een paar heel goede vrienden, bij wie ik wel helemaal mezelf kan zijn. En mijn man natuurlijk, van hem weet ik tenminste zeker dat hij net zoveel van mij houdt als ik van hem. Maar dus geen echte vriendin. Dat mis ik soms wel, maar als ik heel eerlijk ben heb ik sinds de middelbare school niet meer zo'n echte vriendin gehad. Het zal wel aan mij liggen, daar heb ik dus maar mee leren leven. En meestal gaat dat best aardig.
woensdag 23 juli 2014 20:31
Inderdaad heel herkenbaar. Vind dat je het wel mooi verwoord, Trotter: "als ik niets verwacht van de mensen om mij heen, kan ik ook niet teleurgesteld worden." Daar zit wel wat in. Leer je niet te veel aan te trekken van de negatieve (kanten van) mensen en besteed vooral aandacht aan de leuke dingen! Dat is heel lastig, maar je kunt het jezelf aanleren!
woensdag 23 juli 2014 20:35
Ik vind mezelf met 40 een beetje te oud voor, ik ben het beste vriendinnetje van gedoe
Mijn balans in vriendschappen is dat ik er energie van krijg
Mijn balans in vriendschappen is dat ik energie kan geven
Waarbij ik mensen niet wekelijks hoef te zien om te weten dan het goed zit.
Waarbij ik op ze kan rekenen als er iets aan de hand is.
Waarbij ze ook op mij kunnen rekenen als er iets is.
Ik ben niet van vriendschappen op een weegschaal leggen
Mijn balans in vriendschappen is dat ik er energie van krijg
Mijn balans in vriendschappen is dat ik energie kan geven
Waarbij ik mensen niet wekelijks hoef te zien om te weten dan het goed zit.
Waarbij ik op ze kan rekenen als er iets aan de hand is.
Waarbij ze ook op mij kunnen rekenen als er iets is.
Ik ben niet van vriendschappen op een weegschaal leggen
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 23 juli 2014 21:18
Maar wat als die balans helemaal zoek is, Sum? Als je zelf wel altijd voor iedereen klaarstaat, maar dat je andersom nooit eens op steun of hulp van de ander hoeft te rekenen? Dan is het geen beste-vriendinnetje-van-gedoe, dan is het gewoon een eenzijdige vriendschap. En daar heb ik dus geen trek meer in, omdat een eenzijdige vriendschap in mijn ogen geen vriendschap is.
woensdag 23 juli 2014 23:36
Fijn dat er herkenning is maar toch heb ik niet helemaal het idee dat jullie het begrijpen. Trotter komt het meest in de buurt denk ik. Maar ik ben juist helemaal niet van plan mij terug te trekken. Ik wil blijven geven, vertrouwen hebben. Als je geen verwachtingen hebt, wordt je niet teleurgesteld maar mis je volgens mij ook een hoop. Ik heb ook wel voorbeelden dat ik positief verrast werd maar dat is minder dan de teleurstellingen die ik op het gebied van vriendschappen heb meegemaakt. Ik snap niet hoe het werkt geloof ik. Waarom zie ik vriendschappen soms anders dan anderen? Ik heb het idee dat ik signalen niet altijd goed oppik of zo.
Ik heb een paar vrienden waarvan ik weet dat wij op hetzelfde niveau zitten. Ik ben niemands beste vriendin maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik weet van die vrienden dat ik belangrijk voor ze ben en zij zijn het voor mij.
Die vriendin van het voorbeeld staat iets verder weg maar bij mij zeker dicht genoeg alsdat ik haar in de kraamweek graag wil zien. Al is dat voorbeeld misschien slecht want rond kinderen krijgen heeft iedereen andere ideeën over bezoek en zo. Ik weet ook zeker dat ze mij niet wilde kwetsen ze vertelde gewoon over haar plannen. Het werd gewoon duidelijk hoe de verhoudingen zijn hoe dat in de toekomst zich ontwikkelt, zien we wel. Voor nu gewoon jammer want ik had echt wel verwacht dat wij zo close zijn dat zij mij graag kort na de bevalling zou willen zien. Ik wilde er iig graag voor haar zijn. Ook als praktische hulp door eten te koken of zo. Nu voelt het alsof ik iets op zou dringen waar zij niet op zit te wachten.
Ik heb een paar vrienden waarvan ik weet dat wij op hetzelfde niveau zitten. Ik ben niemands beste vriendin maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik weet van die vrienden dat ik belangrijk voor ze ben en zij zijn het voor mij.
Die vriendin van het voorbeeld staat iets verder weg maar bij mij zeker dicht genoeg alsdat ik haar in de kraamweek graag wil zien. Al is dat voorbeeld misschien slecht want rond kinderen krijgen heeft iedereen andere ideeën over bezoek en zo. Ik weet ook zeker dat ze mij niet wilde kwetsen ze vertelde gewoon over haar plannen. Het werd gewoon duidelijk hoe de verhoudingen zijn hoe dat in de toekomst zich ontwikkelt, zien we wel. Voor nu gewoon jammer want ik had echt wel verwacht dat wij zo close zijn dat zij mij graag kort na de bevalling zou willen zien. Ik wilde er iig graag voor haar zijn. Ook als praktische hulp door eten te koken of zo. Nu voelt het alsof ik iets op zou dringen waar zij niet op zit te wachten.
donderdag 24 juli 2014 11:09
quote:Trotter schreef op 23 juli 2014 @ 20:10:
Herkenbaar Es, ik ken het zó goed wat jij beschrijft! Ik heb het in het verleden regelmatig meegemaakt dat ik een vriendschap hechter inschatte dan de respectievelijke vriendinnen deden. Of dat ik me sneller aan hen hechtte dan zij zich aan mij. Terwijl ik dacht dat we een bijzondere band hadden en goed bevriend waren, bleek ik achteraf voor die ander(en) niet meer dan een leuke kennis; gezellig als ik er was, maar ik moest vooral niet de indruk krijgen dat we 'beste (of zelfs maar goede) vriendinnen' waren. Blijkbaar ben ik niet bijzonder genoeg om speciale moeite voor te doen, terwijl ik me wel helemaal openstelde, moeite deed voor en investeerde in die vriendinnen. Dat voelde heel ongelijkwaardig. Zó ongelijkwaardig, dat ik voorgoed afgeknapt ben. Ik heb geen (beste) vriendin meer, alleen nog wat kennissen en leuke collega's. Als ik niets verwacht van de mensen om me heen kan ik ook niet teleurgesteld worden.
Ik heb wel een paar heel goede vrienden, bij wie ik wel helemaal mezelf kan zijn. En mijn man natuurlijk, van hem weet ik tenminste zeker dat hij net zoveel van mij houdt als ik van hem. Maar dus geen echte vriendin. Dat mis ik soms wel, maar als ik heel eerlijk ben heb ik sinds de middelbare school niet meer zo'n echte vriendin gehad. Het zal wel aan mij liggen, daar heb ik dus maar mee leren leven. En meestal gaat dat best aardig. Maar de ervaring van vriendschap is toch altijd subjectief? De een voelt vaker meer voor de ander dan andersom. De tijd dat je riep wij zijn echt de allerbeste vriendjes was op de basisschool en dus al lang voorbij...
Het gaat er toch wat JIJ uit die vriendschap haalt?
Herkenbaar Es, ik ken het zó goed wat jij beschrijft! Ik heb het in het verleden regelmatig meegemaakt dat ik een vriendschap hechter inschatte dan de respectievelijke vriendinnen deden. Of dat ik me sneller aan hen hechtte dan zij zich aan mij. Terwijl ik dacht dat we een bijzondere band hadden en goed bevriend waren, bleek ik achteraf voor die ander(en) niet meer dan een leuke kennis; gezellig als ik er was, maar ik moest vooral niet de indruk krijgen dat we 'beste (of zelfs maar goede) vriendinnen' waren. Blijkbaar ben ik niet bijzonder genoeg om speciale moeite voor te doen, terwijl ik me wel helemaal openstelde, moeite deed voor en investeerde in die vriendinnen. Dat voelde heel ongelijkwaardig. Zó ongelijkwaardig, dat ik voorgoed afgeknapt ben. Ik heb geen (beste) vriendin meer, alleen nog wat kennissen en leuke collega's. Als ik niets verwacht van de mensen om me heen kan ik ook niet teleurgesteld worden.
Ik heb wel een paar heel goede vrienden, bij wie ik wel helemaal mezelf kan zijn. En mijn man natuurlijk, van hem weet ik tenminste zeker dat hij net zoveel van mij houdt als ik van hem. Maar dus geen echte vriendin. Dat mis ik soms wel, maar als ik heel eerlijk ben heb ik sinds de middelbare school niet meer zo'n echte vriendin gehad. Het zal wel aan mij liggen, daar heb ik dus maar mee leren leven. En meestal gaat dat best aardig. Maar de ervaring van vriendschap is toch altijd subjectief? De een voelt vaker meer voor de ander dan andersom. De tijd dat je riep wij zijn echt de allerbeste vriendjes was op de basisschool en dus al lang voorbij...
Het gaat er toch wat JIJ uit die vriendschap haalt?
donderdag 24 juli 2014 11:09
[quote]Summerdance schreef op 23 juli 2014 @ 20:35:
Ik vind mezelf met 40 een beetje te oud voor, ik ben het beste vriendinnetje van gedoe
Mijn balans in vriendschappen is dat ik er energie van krijg
Mijn balans in vriendschappen is dat ik energie kan geven
Waarbij ik mensen niet wekelijks hoef te zien om te weten dan het goed zit.
Waarbij ik op ze kan rekenen als er iets aan de hand is.
Waarbij ze ook op mij kunnen rekenen als er iets is.
Ik ben niet van vriendschappen op een weegschaal leggen[/quote]
Eensch...
Ik vind mezelf met 40 een beetje te oud voor, ik ben het beste vriendinnetje van gedoe
Mijn balans in vriendschappen is dat ik er energie van krijg
Mijn balans in vriendschappen is dat ik energie kan geven
Waarbij ik mensen niet wekelijks hoef te zien om te weten dan het goed zit.
Waarbij ik op ze kan rekenen als er iets aan de hand is.
Waarbij ze ook op mij kunnen rekenen als er iets is.
Ik ben niet van vriendschappen op een weegschaal leggen[/quote]
Eensch...
donderdag 24 juli 2014 11:19
quote:Summerdance schreef op 23 juli 2014 @ 20:35:
Ik vind mezelf met 40 een beetje te oud voor, ik ben het beste vriendinnetje van gedoe
Mijn balans in vriendschappen is dat ik er energie van krijg
Mijn balans in vriendschappen is dat ik energie kan geven
Waarbij ik mensen niet wekelijks hoef te zien om te weten dan het goed zit.
Waarbij ik op ze kan rekenen als er iets aan de hand is.
Waarbij ze ook op mij kunnen rekenen als er iets is.
Ik ben niet van vriendschappen op een weegschaal leggenHelemaal mee eens. Soms zie ik bepaalde vrienden een tijdje niet (door omstandigheden van hun of mijn kant), maar ik weet dat ik maar één telefoontje hoef te plegen en ze staan op mijn stoep als ik hen nodig heb, en het omgekeerde geldt ook. Samen zijn met vrienden is als in een warm bad stappen.
Ik vind mezelf met 40 een beetje te oud voor, ik ben het beste vriendinnetje van gedoe
Mijn balans in vriendschappen is dat ik er energie van krijg
Mijn balans in vriendschappen is dat ik energie kan geven
Waarbij ik mensen niet wekelijks hoef te zien om te weten dan het goed zit.
Waarbij ik op ze kan rekenen als er iets aan de hand is.
Waarbij ze ook op mij kunnen rekenen als er iets is.
Ik ben niet van vriendschappen op een weegschaal leggenHelemaal mee eens. Soms zie ik bepaalde vrienden een tijdje niet (door omstandigheden van hun of mijn kant), maar ik weet dat ik maar één telefoontje hoef te plegen en ze staan op mijn stoep als ik hen nodig heb, en het omgekeerde geldt ook. Samen zijn met vrienden is als in een warm bad stappen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 24 juli 2014 14:11
quote:Summerdance schreef op 23 juli 2014 @ 20:35:
Ik vind mezelf met 40 een beetje te oud voor, ik ben het beste vriendinnetje van gedoe
Mijn balans in vriendschappen is dat ik er energie van krijg
Mijn balans in vriendschappen is dat ik energie kan geven
Waarbij ik mensen niet wekelijks hoef te zien om te weten dan het goed zit.
Waarbij ik op ze kan rekenen als er iets aan de hand is.
Waarbij ze ook op mij kunnen rekenen als er iets is.
Ik ben niet van vriendschappen op een weegschaal leggen
Als je je eigen post nog een keer leest, zie je dat ook jij vriendschappen op een weegschaal legt. Is mi ook gewoon menselijk hoor, mensen houden er niet van als de geven en nemen balans te scheef wordt.
En dat je geen verwachtingen zou moeten hebben vind ik ook nergens op slaan. Natuurlijk heb je al dan niet bewust verwachtingen, dat is het probleem niet, het uitspreken ervan vaak wel. TO, heb jouw verbazing met die zwangere vriendin besproken?
Ik vind mezelf met 40 een beetje te oud voor, ik ben het beste vriendinnetje van gedoe
Mijn balans in vriendschappen is dat ik er energie van krijg
Mijn balans in vriendschappen is dat ik energie kan geven
Waarbij ik mensen niet wekelijks hoef te zien om te weten dan het goed zit.
Waarbij ik op ze kan rekenen als er iets aan de hand is.
Waarbij ze ook op mij kunnen rekenen als er iets is.
Ik ben niet van vriendschappen op een weegschaal leggen
Als je je eigen post nog een keer leest, zie je dat ook jij vriendschappen op een weegschaal legt. Is mi ook gewoon menselijk hoor, mensen houden er niet van als de geven en nemen balans te scheef wordt.
En dat je geen verwachtingen zou moeten hebben vind ik ook nergens op slaan. Natuurlijk heb je al dan niet bewust verwachtingen, dat is het probleem niet, het uitspreken ervan vaak wel. TO, heb jouw verbazing met die zwangere vriendin besproken?
donderdag 24 juli 2014 14:20
Misschien jezelf een eerlijke spiegel voorhouden? En verwachtingen lijken heel normaal, maar zijn eigenlijk ingebouwde teleurstellingen. Kijk naar waarom jij zoveel "investeert" en hoe eerlijk dat is tegenover je vriendinnen, want soms besef je niet eens dat jij ook de ander gebruikt om een gevoel van eenzaamheid te verdrijven, bevestiging te zoeken, je leven op te vullen etc.
Zonder verwachtingen vind ik het leven een stuk aangenamer en daarmee verlies ik helemaal niks; sterker nog ik krijg er een hoop ademruimte en ontspanning voor terug. Iets wat ik zelf belangrijk vind in vriendschappen en waar vriendschappen het meest van opbloeien. Als je elkaar dan ziet/spreekt, dan is de blijdschap gemeend en wederzijds. Dan is er geen sprake van zoals Summerdance het mooi beschreef 'de vriendschap op een weegschaal leggen'. Er valt niets te wegen als je ontspannen met jezelf en anderen omgaat.
Zonder verwachtingen vind ik het leven een stuk aangenamer en daarmee verlies ik helemaal niks; sterker nog ik krijg er een hoop ademruimte en ontspanning voor terug. Iets wat ik zelf belangrijk vind in vriendschappen en waar vriendschappen het meest van opbloeien. Als je elkaar dan ziet/spreekt, dan is de blijdschap gemeend en wederzijds. Dan is er geen sprake van zoals Summerdance het mooi beschreef 'de vriendschap op een weegschaal leggen'. Er valt niets te wegen als je ontspannen met jezelf en anderen omgaat.
donderdag 24 juli 2014 15:03
Ik denk dat je wel gelijk hebt sensy. Natuurlijk heb ik vriendschappen in eerste instantie voor mijzelf en voor mijn eigen behoeften. En toch voelt het raar als je merkt dat de ander daar heel anders in staat. Een beetje zoals trotter zegt. Ik haal er dan toch niet genoeg uit.
Kan best dat het aan mij ligt dat ben ik juist aan het onderzoeken. Ik heb wel mensen waar ik dag en nacht terecht kan maar ik zou best meer hechte contacten willen hebben.
Kan best dat het aan mij ligt dat ben ik juist aan het onderzoeken. Ik heb wel mensen waar ik dag en nacht terecht kan maar ik zou best meer hechte contacten willen hebben.
donderdag 24 juli 2014 15:08
Waarom niet genieten van de contacten die werkelijk goed aanvoelen en de rest los(ser) laten? Je merkt nu toch al dat het niet lekker aanvoelt om zulke hechtere contacten te willen? Het voelt niet goed, omdat het niet klopt. Durf mensen écht los te laten en durf de leegte te ervaren als mensen ook daadwerkelijk uit je leven verdwijnen. Wie weet wat je allemaal mist door juist in de verkeerde hoek te investeren en lijdzaam af te wachten tot de ander ook eens aan jou denkt. Aan de andere kant van deze ervaring zit misschien wel precies wat jij wilt/zoekt, maar door aan de verkeerde mensen te hangen, zie je dat natuurlijk niet.
