Relaties
alle pijlers
Bang dat ik geen kinderen kan krijgen
woensdag 23 juli 2014 21:25
Het is voor mij best een stap om dit neer te zetten of überhaupt te openbaren, want dat heb ik nog nooit gedaan. Toch is mijn verhaal een grote angst in mijn leven.
Het is misschien heel erg stom, maar ik ben bang dat ik nooit kinderen ga krijgen. Ik ben nu 20 jaar (eind december word ik al 21!) en ik heb pas op mijn 27e mijn studie afgerond inclusief een specialisatie erbij. De garantie op een baan is ontzettend hoog, maar dat ik pas op mijn 27e mijn studie heb afgerond, vind ik sinds kort toch heel erg beangstigend.
Twee feiten staan voor mij vast:
1. Ik ga mijn studie afronden
2. Ik ga een reis maken van ongeveer een halfjaar/jaar ná mijn studie
Maar ik ben pas op 27-jarige leeftijd klaar met mijn studie, tel daar een reis van een halfjaar bij op en dan ben ik pas rond mijn 28e in Nederland aan het werk. Maar dan wil ik ook nog carriere maken, een leuk huis kopen (dus: niet blijven wonen in een studentenkamer) en het belangrijkste: een stabiele relatie met iemand waar ik gek op ben.
Rampscenario 1: Stel dat ik pas op mijn 28e iemand leer kennen waar ik smoorverliefd op word. Ik ben dan iemand die eerst zekerheid wil, dus dan wil ik eerst uitgebreid weten met wie ik te maken heb, of het gaat werken en of de relatie sterk genoeg is om samen te wonen en aan kinderen te beginnen. Mijn kennende duurt dat nog wel jaren, want als ik iets wil in mijn leven dan is dat wel zekerheid.
Rampscenario 2: Ik vind nooit een leuke man omdat ik altijd druk bezig ben. Conclusie: ik krijg nooit kinderen.
Er zijn meerdere rampscenario's, maar bij alle scenario's krijg ik pas na mijn dertigste kinderen. Of ik moet binnen nu en drie/vier jaar mijn droomman leren kennen en dus al zekerheid hebben, dan kan het zijn dat ik net voor mijn 30e sowieso (en na mijn 27e) 1 kind zou kunnen hebben.
Eigenlijk weet ik dus bijna zeker dat áls ik al kinderen krijg, dat na mijn 30e pas gaat gebeuren. En het vervelende is dat ik kinderen zo leuk vind en het eigenlijk wel wat eerder wil. Het liefst rond mijn 28e (ik snap dat zo'n voorkeur raar is!), maar ik heb nu al het idiote voorgevoel dát ik nooit kinderen ga krijgen.
Omdat ik dus op mijn 27e mijn studie pas heb afgerond en al heb ik dan zekerheid op een baan, het is toch nogal laat allemaal.
PS: Misschien komen mijn zorgen nu ook extra vanwege een programma over tienermoeders en de uitspraak van een 19-jarige tienermoeder dat ze besloot om het kind te houden omdat 19 ook niet meer zo heel jong is. En toen ik op het Facebookaccount keek van dat programma, zag ik tientallen (of zelfs honderden) vrouwen reageren met dat jong moeder zijn (dus 18/19/20/21) veel beter is en dat je dan ook alles voor elkaar kunt hebben.
Maar dan meet ik mij daaraan en dan heb ik helemaal niets voor elkaar op dit moment, dat komt allemaal later pas.
Mijn gepieker slaat zeker helemaal nergens op? Dat is ook de reden dat niemand het weet. Maar toch houdt het mij al een hele poos bezig. Is het herkenbaar voor sommige vrouwen?
Het is misschien heel erg stom, maar ik ben bang dat ik nooit kinderen ga krijgen. Ik ben nu 20 jaar (eind december word ik al 21!) en ik heb pas op mijn 27e mijn studie afgerond inclusief een specialisatie erbij. De garantie op een baan is ontzettend hoog, maar dat ik pas op mijn 27e mijn studie heb afgerond, vind ik sinds kort toch heel erg beangstigend.
Twee feiten staan voor mij vast:
1. Ik ga mijn studie afronden
2. Ik ga een reis maken van ongeveer een halfjaar/jaar ná mijn studie
Maar ik ben pas op 27-jarige leeftijd klaar met mijn studie, tel daar een reis van een halfjaar bij op en dan ben ik pas rond mijn 28e in Nederland aan het werk. Maar dan wil ik ook nog carriere maken, een leuk huis kopen (dus: niet blijven wonen in een studentenkamer) en het belangrijkste: een stabiele relatie met iemand waar ik gek op ben.
Rampscenario 1: Stel dat ik pas op mijn 28e iemand leer kennen waar ik smoorverliefd op word. Ik ben dan iemand die eerst zekerheid wil, dus dan wil ik eerst uitgebreid weten met wie ik te maken heb, of het gaat werken en of de relatie sterk genoeg is om samen te wonen en aan kinderen te beginnen. Mijn kennende duurt dat nog wel jaren, want als ik iets wil in mijn leven dan is dat wel zekerheid.
Rampscenario 2: Ik vind nooit een leuke man omdat ik altijd druk bezig ben. Conclusie: ik krijg nooit kinderen.
Er zijn meerdere rampscenario's, maar bij alle scenario's krijg ik pas na mijn dertigste kinderen. Of ik moet binnen nu en drie/vier jaar mijn droomman leren kennen en dus al zekerheid hebben, dan kan het zijn dat ik net voor mijn 30e sowieso (en na mijn 27e) 1 kind zou kunnen hebben.
Eigenlijk weet ik dus bijna zeker dat áls ik al kinderen krijg, dat na mijn 30e pas gaat gebeuren. En het vervelende is dat ik kinderen zo leuk vind en het eigenlijk wel wat eerder wil. Het liefst rond mijn 28e (ik snap dat zo'n voorkeur raar is!), maar ik heb nu al het idiote voorgevoel dát ik nooit kinderen ga krijgen.
Omdat ik dus op mijn 27e mijn studie pas heb afgerond en al heb ik dan zekerheid op een baan, het is toch nogal laat allemaal.
PS: Misschien komen mijn zorgen nu ook extra vanwege een programma over tienermoeders en de uitspraak van een 19-jarige tienermoeder dat ze besloot om het kind te houden omdat 19 ook niet meer zo heel jong is. En toen ik op het Facebookaccount keek van dat programma, zag ik tientallen (of zelfs honderden) vrouwen reageren met dat jong moeder zijn (dus 18/19/20/21) veel beter is en dat je dan ook alles voor elkaar kunt hebben.
Maar dan meet ik mij daaraan en dan heb ik helemaal niets voor elkaar op dit moment, dat komt allemaal later pas.
Mijn gepieker slaat zeker helemaal nergens op? Dat is ook de reden dat niemand het weet. Maar toch houdt het mij al een hele poos bezig. Is het herkenbaar voor sommige vrouwen?
donderdag 24 juli 2014 03:53
quote:zz_ schreef op 23 juli 2014 @ 22:14:
Daarna wil ik gaan reizen met een vriendin of mijn zusje, het liefst voor langere tijd in Bali. Heeft niemand zulke plannen gehad in het leven? Wat kan er tussen komen?
Waarom trouwens niet tijdens je studie reizen?
Als je student bent heb je vrij veel vakantie en dan zou je bijv. elk jaar een maand / anderhalve maand kunnen gaan. Of een stage in het buitenland!
Daarna wil ik gaan reizen met een vriendin of mijn zusje, het liefst voor langere tijd in Bali. Heeft niemand zulke plannen gehad in het leven? Wat kan er tussen komen?
Waarom trouwens niet tijdens je studie reizen?
Als je student bent heb je vrij veel vakantie en dan zou je bijv. elk jaar een maand / anderhalve maand kunnen gaan. Of een stage in het buitenland!
donderdag 24 juli 2014 06:39
quote:zz_ schreef op 23 juli 2014 @ 22:33:
Ik heb dus echt het idee dat ik mijn leven wel gedeeltelijk kan plannen. Dus dat ik mijn studie ga voltooien, dat is zeker, en daarna wil ik gewoon echt naar Bali toe. Ondertussen kan er van alles gebeuren, maar dit staat voor mij echt 100% vast.
Natuurlijk zal jong moeder zijn niet alles zijn, maar het zette mij wel echt aan het denken dat het blijkbaar wel werkt. En dat ik dan misschien wel nooit kinderen krijg. Vooral vanwege mijn plannen, mijn afstudeer-leeftijd en het feit dat ik misschien wel helemaal geen vriend vind. Want dat is juist weer niet te voorspellen. En ik wil geen man omdat ik kinderen wil, maar echt iemand waarmee ik het super leuk heb.
Ziektes en ongelukken denk ik niet aan. Ik ben nooit ziek, nog nooit ziek geweest, en ik heb ook nog nooit een ongeluk gehad. De kans is vrij klein dat ik dat ga krijgen, want ik leef gezond, ben gezond en let altijd goed op. Natuurlijk kan het wel, maar daar denk ik echt niet aan.
Misschien moet ik inderdaad niet zoveel zeiken en piekeren en plannen per jaar, behalve Bali, dat staat vast, want het leven wordt er inderdaad niet leuker op met dit gezever in mijn hoofd.
Zeg me alsjeblieft dat je plan niet is om arts te worden... (Eerste waar ik aan denk bij jouw studieplanning)
Zeg dat het niet zo is, of anders je specialisme (weet je vast al....)
Ik wil echt nooit in jouw spreekkamer terecht komen met een ernstige ziekte...
Het leven is echt niet maakbaar. En ik hoop voor jou en de mensen om je heen en voor toekomstige patiënten (indien van toepassing) dat je dat snel zult ontdekken op niet al te heftige manier...
Want een beetje levenservaring kun je nog wel gebruiken zo te lezen.
Ik heb dus echt het idee dat ik mijn leven wel gedeeltelijk kan plannen. Dus dat ik mijn studie ga voltooien, dat is zeker, en daarna wil ik gewoon echt naar Bali toe. Ondertussen kan er van alles gebeuren, maar dit staat voor mij echt 100% vast.
Natuurlijk zal jong moeder zijn niet alles zijn, maar het zette mij wel echt aan het denken dat het blijkbaar wel werkt. En dat ik dan misschien wel nooit kinderen krijg. Vooral vanwege mijn plannen, mijn afstudeer-leeftijd en het feit dat ik misschien wel helemaal geen vriend vind. Want dat is juist weer niet te voorspellen. En ik wil geen man omdat ik kinderen wil, maar echt iemand waarmee ik het super leuk heb.
Ziektes en ongelukken denk ik niet aan. Ik ben nooit ziek, nog nooit ziek geweest, en ik heb ook nog nooit een ongeluk gehad. De kans is vrij klein dat ik dat ga krijgen, want ik leef gezond, ben gezond en let altijd goed op. Natuurlijk kan het wel, maar daar denk ik echt niet aan.
Misschien moet ik inderdaad niet zoveel zeiken en piekeren en plannen per jaar, behalve Bali, dat staat vast, want het leven wordt er inderdaad niet leuker op met dit gezever in mijn hoofd.
Zeg me alsjeblieft dat je plan niet is om arts te worden... (Eerste waar ik aan denk bij jouw studieplanning)
Zeg dat het niet zo is, of anders je specialisme (weet je vast al....)
Ik wil echt nooit in jouw spreekkamer terecht komen met een ernstige ziekte...
Het leven is echt niet maakbaar. En ik hoop voor jou en de mensen om je heen en voor toekomstige patiënten (indien van toepassing) dat je dat snel zult ontdekken op niet al te heftige manier...
Want een beetje levenservaring kun je nog wel gebruiken zo te lezen.
'Wie de werkelijkheid durft aan te kijken en het daarbij weet uit te houden, kan het overkomen dat er een andere kijk op de werkelijkheid komt.' Frans Vosman
donderdag 24 juli 2014 06:51
Je kunt in een split second dood zijn!! Mijn vriend overleed toen hij heel jong was, omdat iemand op zijn werk er even niet met zijn gedachten bij was. Mijn beste vriendin is overleden aan kanker. Zij leefde ook heel gezond en dacht dat dat voldoende was.
Het leven loopt zoals het loopt. Ik dacht dat ik nooit meer iemand kon vinden na het overlijden van mijn vriend, maar jaren later kwam ik mijn huidige man tegen. Ik ben nu 50 en alweer vijf jaar gelukkig getrouwd!!
Geniet van iedere dag, het kan zomaar je laatste zijn!!!
Het leven loopt zoals het loopt. Ik dacht dat ik nooit meer iemand kon vinden na het overlijden van mijn vriend, maar jaren later kwam ik mijn huidige man tegen. Ik ben nu 50 en alweer vijf jaar gelukkig getrouwd!!
Geniet van iedere dag, het kan zomaar je laatste zijn!!!
donderdag 24 juli 2014 07:49
In onze omgeving zijn de meeste mensen rond de 32/33 als ze het eerste kind krijgen en de gemiddelde afstudeerleeftijd ligt rond de 26, dus 27 is naar mijn mening niet oud.
geef jezelf de tijd! Leef!
En daten puur om kinderen te krijgen zoals iemand hier eigenlijk adviseert komt bij mij over als het zoeken naar een zaaddonor.
Dat je alles goed voor elkaar wil hebben vind ik erg
herkenbaar. Het carriere &gezin vraagstuk blijft een lastige. Toch hebben wij ervoor gekozen om eerst een paar jaar te werken, je wil als starter op de arbeidsmarkt toch niet na een jaar al zwanger zijn, maar wellicht eerst een stap maken en daarna wellicht over een gezin nadenken. Je kunt er echter ook te ver in doorschieten, niet alles loopt immers altijd volgens de planning.
De definitie van "het goed voor elkaar hebben" is voor jou waarschijnlijk anders dan voor de tienermoeders op de TV. Houd daar rekening mee!
geef jezelf de tijd! Leef!
En daten puur om kinderen te krijgen zoals iemand hier eigenlijk adviseert komt bij mij over als het zoeken naar een zaaddonor.
Dat je alles goed voor elkaar wil hebben vind ik erg
herkenbaar. Het carriere &gezin vraagstuk blijft een lastige. Toch hebben wij ervoor gekozen om eerst een paar jaar te werken, je wil als starter op de arbeidsmarkt toch niet na een jaar al zwanger zijn, maar wellicht eerst een stap maken en daarna wellicht over een gezin nadenken. Je kunt er echter ook te ver in doorschieten, niet alles loopt immers altijd volgens de planning.
De definitie van "het goed voor elkaar hebben" is voor jou waarschijnlijk anders dan voor de tienermoeders op de TV. Houd daar rekening mee!
donderdag 24 juli 2014 07:55
quote:ceetie schreef op 24 juli 2014 @ 06:39:
Zeg me alsjeblieft dat je plan niet is om arts te worden... (Eerste waar ik aan denk bij jouw studieplanning)
Zeg dat het niet zo is, of anders je specialisme (weet je vast al....)
Ik wil echt nooit in jouw spreekkamer terecht komen met een ernstige ziekte...
Het leven is echt niet maakbaar. En ik hoop voor jou en de mensen om je heen en voor toekomstige patiënten (indien van toepassing) dat je dat snel zult ontdekken op niet al te heftige manier...
Want een beetje levenservaring kun je nog wel gebruiken zo te lezen.+1
Zeg me alsjeblieft dat je plan niet is om arts te worden... (Eerste waar ik aan denk bij jouw studieplanning)
Zeg dat het niet zo is, of anders je specialisme (weet je vast al....)
Ik wil echt nooit in jouw spreekkamer terecht komen met een ernstige ziekte...
Het leven is echt niet maakbaar. En ik hoop voor jou en de mensen om je heen en voor toekomstige patiënten (indien van toepassing) dat je dat snel zult ontdekken op niet al te heftige manier...
Want een beetje levenservaring kun je nog wel gebruiken zo te lezen.+1
donderdag 24 juli 2014 08:20
Ik begrijp het wel, mijn kinderwens zat zo diep dat ik me er ook zo druk over maakte op die leeftijd. Toen studeerde ik ook nog. Maar ik deed geen geneeskunde, dat scheelde een hoop. Tijdens mijn masterjaar ben ik zwanger geraakt, toen was ik 25. Met 27 kwam mijn tweede.
Maar eerlijk is eerlijk, goed voor mijn carrière is het niet geweest. Als ik had geweten dat precies toen de crisis uit zou breken had ik een jaar gewacht.
Ik zou proberen het los te laten. Nu kun je er nog niks mee en het goede moment komt vanaf wel. Hoe het dan loopt is nog niet te voorspellen.
En wat een flauwe reacties hierboven, zoveel mensen piekeren en stressen over dingen, maar zijn in hun werk kalm en beheerst.
Maar eerlijk is eerlijk, goed voor mijn carrière is het niet geweest. Als ik had geweten dat precies toen de crisis uit zou breken had ik een jaar gewacht.
Ik zou proberen het los te laten. Nu kun je er nog niks mee en het goede moment komt vanaf wel. Hoe het dan loopt is nog niet te voorspellen.
En wat een flauwe reacties hierboven, zoveel mensen piekeren en stressen over dingen, maar zijn in hun werk kalm en beheerst.
donderdag 24 juli 2014 09:02
quote:ceetie schreef op 24 juli 2014 @ 06:39:
[...]
Zeg me alsjeblieft dat je plan niet is om arts te worden... (Eerste waar ik aan denk bij jouw studieplanning)
Zeg dat het niet zo is, of anders je specialisme (weet je vast al....)
Ik wil echt nooit in jouw spreekkamer terecht komen met een ernstige ziekte...
Het leven is echt niet maakbaar. En ik hoop voor jou en de mensen om je heen en voor toekomstige patiënten (indien van toepassing) dat je dat snel zult ontdekken op niet al te heftige manier...
Want een beetje levenservaring kun je nog wel gebruiken zo te lezen.Ik dnk maar zo dat je met 7 jaar medicijnenstudie heel veel ervaring opdoet.
[...]
Zeg me alsjeblieft dat je plan niet is om arts te worden... (Eerste waar ik aan denk bij jouw studieplanning)
Zeg dat het niet zo is, of anders je specialisme (weet je vast al....)
Ik wil echt nooit in jouw spreekkamer terecht komen met een ernstige ziekte...
Het leven is echt niet maakbaar. En ik hoop voor jou en de mensen om je heen en voor toekomstige patiënten (indien van toepassing) dat je dat snel zult ontdekken op niet al te heftige manier...
Want een beetje levenservaring kun je nog wel gebruiken zo te lezen.Ik dnk maar zo dat je met 7 jaar medicijnenstudie heel veel ervaring opdoet.
Later is nu
donderdag 24 juli 2014 09:35
quote:Nieke78 schreef op 23 juli 2014 @ 23:36:
Fysiek gezien is jong kinderen krijgen vast beter, maar mentaal gezien wellicht niet. Ik vind zorgen voor twee kinderen boven de 30 met weinig leeftijdverschil al behoorlijk pittig, daar was ik 10 jaar eerder echt niet klaar voor geweest.
Ik dacht juist altijd dat. Ik ze beter jonger had kunnen krijgen. Toen haalde ik met gemak hele nachten door, dat ging als 30plusser een stuk moeilijker.
Maar afgaan op een facebookpagina voor jonge moeders is een beetje als "wij van wc eend adviseren wc eend" natuurlijk zeggen die. Iet dat ze beter 10 jaar hadden kunnen wachten.
Zelf denk ik, als oude van dage, dat er voor beide wat te zeggen is.
Maar ZZ zijn er geen voorbeelden in jouw vakgebied? Vrouwen die dezelfde studie deden en nu ook een gezin hebben?
Probeer je niet teveel te richten op wat ooit 'moet' gebeuren. Houd de plannen globaal in je hoofd, maar geniet van je leven nu.
Fysiek gezien is jong kinderen krijgen vast beter, maar mentaal gezien wellicht niet. Ik vind zorgen voor twee kinderen boven de 30 met weinig leeftijdverschil al behoorlijk pittig, daar was ik 10 jaar eerder echt niet klaar voor geweest.
Ik dacht juist altijd dat. Ik ze beter jonger had kunnen krijgen. Toen haalde ik met gemak hele nachten door, dat ging als 30plusser een stuk moeilijker.
Maar afgaan op een facebookpagina voor jonge moeders is een beetje als "wij van wc eend adviseren wc eend" natuurlijk zeggen die. Iet dat ze beter 10 jaar hadden kunnen wachten.
Zelf denk ik, als oude van dage, dat er voor beide wat te zeggen is.
Maar ZZ zijn er geen voorbeelden in jouw vakgebied? Vrouwen die dezelfde studie deden en nu ook een gezin hebben?
Probeer je niet teveel te richten op wat ooit 'moet' gebeuren. Houd de plannen globaal in je hoofd, maar geniet van je leven nu.
Later is nu
donderdag 24 juli 2014 10:00
quote:badmeester schreef op 24 juli 2014 @ 08:59:
Get à lief
Ja duh, dat is juist een van de problemen van TO
Maak je niet zo druk, TO. Je bent niet al oud, je bent nog hartstikke jong. Op je 21e, tijdens je studie een kind krijgen, dat is pas niet ideaal, wat al die vrolijke tienermoeders op Facebook ook roepen.
Ga lekker studeren en reizen en werken en zoek in de tussenliggende jaren een leuke vriend met wie je al die dingen samen kunt doen. En dan komen die kinderen vanzelf wel. Ik was zelf wel jonger toen ik mijn eerste kreeg, maar de derde kwam ook toen ik 32 was. Die zwangerschap was in 1x raak, verliep soepeler dan die ervoor en ook het moederschap gaat me een stuk makkelijker af nu ik ouder ben. Achteraf denk ik wel eens dat ik beter ook eerst nog wat meer had kunnen reizen en doen voordat we aan kinderen begonnen, dus het lijkt mij heel raadzaam om eerst je eigen leven flink te leven voordat je aan dat van een ander begint.
Je bent echt nog niet middelbaar boven de 30 hoor.
Get à lief
Ja duh, dat is juist een van de problemen van TO
Maak je niet zo druk, TO. Je bent niet al oud, je bent nog hartstikke jong. Op je 21e, tijdens je studie een kind krijgen, dat is pas niet ideaal, wat al die vrolijke tienermoeders op Facebook ook roepen.
Ga lekker studeren en reizen en werken en zoek in de tussenliggende jaren een leuke vriend met wie je al die dingen samen kunt doen. En dan komen die kinderen vanzelf wel. Ik was zelf wel jonger toen ik mijn eerste kreeg, maar de derde kwam ook toen ik 32 was. Die zwangerschap was in 1x raak, verliep soepeler dan die ervoor en ook het moederschap gaat me een stuk makkelijker af nu ik ouder ben. Achteraf denk ik wel eens dat ik beter ook eerst nog wat meer had kunnen reizen en doen voordat we aan kinderen begonnen, dus het lijkt mij heel raadzaam om eerst je eigen leven flink te leven voordat je aan dat van een ander begint.
Je bent echt nog niet middelbaar boven de 30 hoor.
..
donderdag 24 juli 2014 10:22
quote:sabbaticalmeds schreef op 23 juli 2014 @ 23:24:
Ik vind het wel goed hoor, dat je een toekomstplan hebt. Maar werk het niet teveel uit. Het is niet meer dan een richting.
Dit dus. Toekomstplannen zijn geweldig, geven je leven richting en een doel. Maar wat mij betreft kan een toekomstplan dagelijks veranderen, juist als je ontdekt dat het niet bij je past omdat je liever iets anders wilt of andere mogelijkheden ontdekt.
Maar ik geloof niet dat onze wijze woorden in wat voor een opzicht dan ook aan TO besteedt zijn...
Ik vind het wel goed hoor, dat je een toekomstplan hebt. Maar werk het niet teveel uit. Het is niet meer dan een richting.
Dit dus. Toekomstplannen zijn geweldig, geven je leven richting en een doel. Maar wat mij betreft kan een toekomstplan dagelijks veranderen, juist als je ontdekt dat het niet bij je past omdat je liever iets anders wilt of andere mogelijkheden ontdekt.
Maar ik geloof niet dat onze wijze woorden in wat voor een opzicht dan ook aan TO besteedt zijn...
donderdag 24 juli 2014 10:24
quote:Thordis schreef op 24 juli 2014 @ 00:07:
[...]
Dat hoor ik van meer mensen (waar begín je in godsnaam aan... Dat hoorde ik vooral veel). Maar ik vond het juist fijn dat ik nog in het babyritme zat. Heftig is het wel, maar het leek mij dat om de 4 jaar overnieuw beginnen heftiger was. Terwijl er ook mensen zijn die dat ideaal vinden.En ook daar heb je (helaas) uiteindelijk weinig over te zeggen...
[...]
Dat hoor ik van meer mensen (waar begín je in godsnaam aan... Dat hoorde ik vooral veel). Maar ik vond het juist fijn dat ik nog in het babyritme zat. Heftig is het wel, maar het leek mij dat om de 4 jaar overnieuw beginnen heftiger was. Terwijl er ook mensen zijn die dat ideaal vinden.En ook daar heb je (helaas) uiteindelijk weinig over te zeggen...
donderdag 24 juli 2014 10:42
Je bent nog maar 20!! Dat betekent dat je nog minimaal 20 jaar kinderen kunt krijgen (mits het je gegeven is).
Ik zou als ik jou was eens stoppen met piekeren en beginnen met leven. En als je naar Bali wilt, dan ga je! Hoezo pas over een x aantal jaar? Misschien ben je er dan niet eens meer.
Angst is echt zo'n slechte raadgever.... Je bent nog zo jong, de hele wereld ligt voor je open.
Zonde van je tijd om deze dwangmatige gedachten te hebben.
Ik zou als ik jou was eens stoppen met piekeren en beginnen met leven. En als je naar Bali wilt, dan ga je! Hoezo pas over een x aantal jaar? Misschien ben je er dan niet eens meer.
Angst is echt zo'n slechte raadgever.... Je bent nog zo jong, de hele wereld ligt voor je open.
Zonde van je tijd om deze dwangmatige gedachten te hebben.
donderdag 24 juli 2014 10:53
ZZ
Wat ben jij aan het piekeren! En dat is helemaal nergens voor nodig, want het leven loopt toch zoals het loopt. Op je 28e ben je een andere persoon dan nu en maak je andere keuzes, vanwege de bagage die je dan hebt. Je kunt helemaal nog niet weten wat je dan wilt. Door krampachtig de controle over je leven en de planning ervan te willen houden, zit je vooral jezelf in de weg.
Jouw probleem is niet of je wel of niet kinderen kunt krijgen, maar je angst om de controle over je leven te verliezen, om verkeerde keuzes te maken. Dat is iets wat je zult moeten leren. Misschien is mindfullness ofzo iets voor je? Ik denk dat je leven een stuk gemakkelijker en luchtiger is als je leert om in het moment te leven in plaats van scenario's te bedenken van wat er allemaal kan gebeuren.
Wat ben jij aan het piekeren! En dat is helemaal nergens voor nodig, want het leven loopt toch zoals het loopt. Op je 28e ben je een andere persoon dan nu en maak je andere keuzes, vanwege de bagage die je dan hebt. Je kunt helemaal nog niet weten wat je dan wilt. Door krampachtig de controle over je leven en de planning ervan te willen houden, zit je vooral jezelf in de weg.
Jouw probleem is niet of je wel of niet kinderen kunt krijgen, maar je angst om de controle over je leven te verliezen, om verkeerde keuzes te maken. Dat is iets wat je zult moeten leren. Misschien is mindfullness ofzo iets voor je? Ik denk dat je leven een stuk gemakkelijker en luchtiger is als je leert om in het moment te leven in plaats van scenario's te bedenken van wat er allemaal kan gebeuren.
vrijdag 25 juli 2014 06:59
quote:Dreamer schreef op 24 juli 2014 @ 09:02:
[...]
Ik dnk maar zo dat je met 7 jaar medicijnenstudie heel veel ervaring opdoet.
Ben in m'n leven al veel (echt veel!) artsen tegen gekomen die zich gedragen als botte horken.
En het empatisch vermogen hebben van een kattebrokje.
Levenservaring doe je op door zelf leed te ervaren. En niet door het alleen te zien bij een ander.
Dus als TO bergen leed ziet tijdens haar studie maar vasthoudt aan 'dit overkomt mij niet want ik kan mijn leven plannen en ben in controle.' dan vrees ik echt het ergste voor haar toekomstige patiënten.
[...]
Ik dnk maar zo dat je met 7 jaar medicijnenstudie heel veel ervaring opdoet.
Ben in m'n leven al veel (echt veel!) artsen tegen gekomen die zich gedragen als botte horken.
En het empatisch vermogen hebben van een kattebrokje.
Levenservaring doe je op door zelf leed te ervaren. En niet door het alleen te zien bij een ander.
Dus als TO bergen leed ziet tijdens haar studie maar vasthoudt aan 'dit overkomt mij niet want ik kan mijn leven plannen en ben in controle.' dan vrees ik echt het ergste voor haar toekomstige patiënten.
'Wie de werkelijkheid durft aan te kijken en het daarbij weet uit te houden, kan het overkomen dat er een andere kijk op de werkelijkheid komt.' Frans Vosman
vrijdag 25 juli 2014 07:52
Ik dacht inderdaad ook meteen dat TO geneeskunde studeert. En als ze nu 20 is dus 2 jaar bezig, en nog 7 jaar moet, zal ze waarschijnlijk huisarts willen worden (6 + 3 jaar).
In dat geval kan ik je geruststellen ceetie, een botte hork komt tegenwoordig echt niet meer door de huisartsopleiding heen, en wordt waarschijnlijk niet eens aangenomen. Hoe je met patiënten omgaat is namelijk een heel belangrijk beoordelingspunt in de opleiding en als je die toetsen niet haalt (met video-opnamen en meekijken) dan moet je met de opleiding stoppen.
In dat geval kan ik je geruststellen ceetie, een botte hork komt tegenwoordig echt niet meer door de huisartsopleiding heen, en wordt waarschijnlijk niet eens aangenomen. Hoe je met patiënten omgaat is namelijk een heel belangrijk beoordelingspunt in de opleiding en als je die toetsen niet haalt (met video-opnamen en meekijken) dan moet je met de opleiding stoppen.
vrijdag 25 juli 2014 08:15
Alleen de OP gelezen, hoor.
Het leven is niet maakbaar, meid. Dat je dat met je 20-jarig brein denkt is niet gek, maar dit is loos gepieker.
Mijn man, die ik als vader van aanstaande kinderen zag, viel gewoon dood neer. Nog geen dertig. Dus laat al je rampscenario's maar los, want life is what happens when you're busy making other plans.
Het leven is niet maakbaar, meid. Dat je dat met je 20-jarig brein denkt is niet gek, maar dit is loos gepieker.
Mijn man, die ik als vader van aanstaande kinderen zag, viel gewoon dood neer. Nog geen dertig. Dus laat al je rampscenario's maar los, want life is what happens when you're busy making other plans.
vrijdag 25 juli 2014 08:50
TO: je bent erg nuttig bezig met al die hypothetische verhalen zeg.
Je kan een idee hebben hoe je leven gaat lopen, maar dat weet je niet zeker. Dat kan je niet voorspellen en invloed op wat er over 10 jaar gebeurt heb je nu echt niet.
Als jij doorgaat met hoe je nu bezig bent kan ik je voorspellen dat je echt geen leuk leven gaat hebben.
Ik vind je overigens ook naief dat je denkt dat de wereld perfect is
als je maar kinderen baart en hebt. Als je dat werkelijk denkt ga je nog van de koude koffie thuiskomen.
Maar goed dat is weer een andere discussie.
Overigens het voordeel van 30 en ouder worden is dat je je minder druk maakt ...
Je kan een idee hebben hoe je leven gaat lopen, maar dat weet je niet zeker. Dat kan je niet voorspellen en invloed op wat er over 10 jaar gebeurt heb je nu echt niet.
Als jij doorgaat met hoe je nu bezig bent kan ik je voorspellen dat je echt geen leuk leven gaat hebben.
Ik vind je overigens ook naief dat je denkt dat de wereld perfect is
als je maar kinderen baart en hebt. Als je dat werkelijk denkt ga je nog van de koude koffie thuiskomen.
Maar goed dat is weer een andere discussie.
Overigens het voordeel van 30 en ouder worden is dat je je minder druk maakt ...
vrijdag 25 juli 2014 08:54
Na tandheelkunde heb je ook specialisaties. Dat zegt niks. Als ze tandheelkunde of geneeskunde zit, zit het er dik in dat ze wel geschikt is. Ongeschikte kandidaten studeren het niet eens. Bovendien is ze 20-21 en nog lang geen 27-28. Ze gaat nog veel meemaken, veranderen, anders naar gebeurtenissen kijken. Om nu al te zeggen dat ze geen goede werknemer gaat worden omdat ze denkt dat haar niets overkomt is erg raar.
vrijdag 25 juli 2014 08:59
vrijdag 25 juli 2014 09:01
Dat is inderdaad nogal een krasse uitspraak.
Overigens zijn er wel degelijk studenten geneeskunde (en vast ook tandheelkunde) die minder geschikt zijn voor contact met patiënten. Je kunt die studies ook gaan doen vanuit een interesse voor de leerstof en minder omdat je mensen wilt gaan helpen. Gelukkig zijn er ook voor zulke studenten zat mogelijkheden.
Overigens zijn er wel degelijk studenten geneeskunde (en vast ook tandheelkunde) die minder geschikt zijn voor contact met patiënten. Je kunt die studies ook gaan doen vanuit een interesse voor de leerstof en minder omdat je mensen wilt gaan helpen. Gelukkig zijn er ook voor zulke studenten zat mogelijkheden.
