Gezondheid
alle pijlers
Morgen uitslag...
maandag 21 juli 2014 01:41
Voel me wel een beetje "schuldig" dat dit mijn tweede topic is, waarin ik digitale steun vraag als nieuweling hier, maar ik kan niet slapen ervan: morgen krijgt mijn moeder uitslag of ze al dan niet kanker heeft. Nou ja, over een paar uur dus. Ik ben erg nerveus en bang.
Uiteraard begrijp ik dat het domweg afwachten is en dat je er geen kansberekening op kunt toepassen; toch pieker ik erover hoe vaak iemand door het oog van de naald kan kruipen. De eerste keer kanker (ander soort dan ze nu in het ergste geval zou hebben), heeft ze op miraculeuze wijze overleefd, ook al is ze nooit meer de oude geworden. De kanker waar het nu om zou gaan is helaas niet te genezen; althans niet voor veel jaren.
Ik probeer echt positief te blijven, maar met twee tegensprekende uitslagen is het erg lastig. Enerzijds kan ik amper wachten tot de uitslag bekend is en anderzijds wil ik het niet weten, want nu kan ik nog hopen. Geen vraag; meer een 'hoi-lief-dagboek-verhaal'. Voelt wel 'goed' het van me af te schrijven, dus bedankt voor het lezen.
Uiteraard begrijp ik dat het domweg afwachten is en dat je er geen kansberekening op kunt toepassen; toch pieker ik erover hoe vaak iemand door het oog van de naald kan kruipen. De eerste keer kanker (ander soort dan ze nu in het ergste geval zou hebben), heeft ze op miraculeuze wijze overleefd, ook al is ze nooit meer de oude geworden. De kanker waar het nu om zou gaan is helaas niet te genezen; althans niet voor veel jaren.
Ik probeer echt positief te blijven, maar met twee tegensprekende uitslagen is het erg lastig. Enerzijds kan ik amper wachten tot de uitslag bekend is en anderzijds wil ik het niet weten, want nu kan ik nog hopen. Geen vraag; meer een 'hoi-lief-dagboek-verhaal'. Voelt wel 'goed' het van me af te schrijven, dus bedankt voor het lezen.
dinsdag 22 juli 2014 15:19
quote:Ikbenanoniem schreef op 21 juli 2014 @ 20:40:
[...]
Ik weet het.
Het is mijn vader overkomen. 20 jaar geleden deden ze niet aan preventieve bestraling. Ik ben blij dat ze inmiddels geleerd hebben dat het beter is dat wel te doen.
Ik hoop dat je vader nog een tijd bij jullie is, met goede levenskwaliteit.
Het is zo naar dat je wordt geconfronteerd met allerlei info, die onmisbaar is maar tegelijkertijd ook gemist kan worden als kiespijn... Je wil het liever niet weten en toch moet je je op alles (kunnen) voorbereiden, omdat het een onvoorspelbare ziekte is/kan zijn. Nogmaals heel veel sterkte gewenst.
ikbenanoniem: wat verdrietig om te lezen.
[...]
Ik weet het.
Het is mijn vader overkomen. 20 jaar geleden deden ze niet aan preventieve bestraling. Ik ben blij dat ze inmiddels geleerd hebben dat het beter is dat wel te doen.
Ik hoop dat je vader nog een tijd bij jullie is, met goede levenskwaliteit.
Het is zo naar dat je wordt geconfronteerd met allerlei info, die onmisbaar is maar tegelijkertijd ook gemist kan worden als kiespijn... Je wil het liever niet weten en toch moet je je op alles (kunnen) voorbereiden, omdat het een onvoorspelbare ziekte is/kan zijn. Nogmaals heel veel sterkte gewenst.
ikbenanoniem: wat verdrietig om te lezen.
dinsdag 22 juli 2014 15:22
quote:cilly2 schreef op 21 juli 2014 @ 23:08:
Wat fijn zeg dat je goed nieuws hebt gekregen! Heb vandaag paar keer gekeken of je al wat had gehoord. Ben echt blij voor jullie! Gek he dat je zo met mensen mee kan leven die je helemaal niet kent : )Wauw, wat lief! Ik zou er bijna van gaan blozen. Dank je wel!
Wat fijn zeg dat je goed nieuws hebt gekregen! Heb vandaag paar keer gekeken of je al wat had gehoord. Ben echt blij voor jullie! Gek he dat je zo met mensen mee kan leven die je helemaal niet kent : )Wauw, wat lief! Ik zou er bijna van gaan blozen. Dank je wel!
dinsdag 22 juli 2014 15:28
quote:rosie76 schreef op 21 juli 2014 @ 23:22:
hi, heel veel sterkte! Mijn vader heeft in februari de diagnose gekregen. Vreselijk dat wachten op de uitslagen en leven tussen hoop en vrees. Ik vond het alsof letterlijk de bodem wegzakt, maar, hoe gek dat ook klinkt , het went. Ja, ik ben verdrietig, bang, boos etc. Maar ook een heleboel meer. De eerste weken niet, toen was ik alleen maar de dochter van iemand met kanker. Hart is een rotziekte, stekte!Dank je wel voor je lieve bericht, wat tegelijkertijd ook heel verdrietig om te lezen - (herkenning). Mag ik vragen wat soort kanker je vader heeft en hoe progressief het is? Ik hoop heel erg op goede behandeling, zodat jullie hopelijk nog veel tijd samen is gegund. Het is zo zwaar, omdat je zo machteloos bent. En hoe raar het idd ook is; de pijn, onmacht, verdriet, wanhoop gaat wennen op den duur. Alsof je je aanpast aan de situatie en in een andere modus terechtkomt. Ik denk zelf dat het een overlevingsstrategie is, omdat je anders gillend gek zou worden op den duur. Heel veel sterkte en kracht gewenst. Ik hoop het allerbeste voor jullie!
hi, heel veel sterkte! Mijn vader heeft in februari de diagnose gekregen. Vreselijk dat wachten op de uitslagen en leven tussen hoop en vrees. Ik vond het alsof letterlijk de bodem wegzakt, maar, hoe gek dat ook klinkt , het went. Ja, ik ben verdrietig, bang, boos etc. Maar ook een heleboel meer. De eerste weken niet, toen was ik alleen maar de dochter van iemand met kanker. Hart is een rotziekte, stekte!Dank je wel voor je lieve bericht, wat tegelijkertijd ook heel verdrietig om te lezen - (herkenning). Mag ik vragen wat soort kanker je vader heeft en hoe progressief het is? Ik hoop heel erg op goede behandeling, zodat jullie hopelijk nog veel tijd samen is gegund. Het is zo zwaar, omdat je zo machteloos bent. En hoe raar het idd ook is; de pijn, onmacht, verdriet, wanhoop gaat wennen op den duur. Alsof je je aanpast aan de situatie en in een andere modus terechtkomt. Ik denk zelf dat het een overlevingsstrategie is, omdat je anders gillend gek zou worden op den duur. Heel veel sterkte en kracht gewenst. Ik hoop het allerbeste voor jullie!
dinsdag 22 juli 2014 15:31
quote:appelflap007 schreef op 21 juli 2014 @ 23:26:
Ik klinkte op dit topic omdat 'morgen uitslag' me meteen aan kanker deed denken (terwijl het ook een tentamenuitslag had kunnen zijn; om maar iets te noemen).
Saran: wat fijn dat de uitslag goed is! Pff, dat zal een pak van je hart zijn.
Miss; wat een heftige periode maak je door! Ik ben zelf 2 jaar geleden mijn vader verloren aan darmkanker. Tips heb ik niet voor je (zit je waarschijnlijk ook niet op te wachten); iedereen doet het op zijn eigen manier en dat is goed. Wil je alleen wel veel sterkte wensen! Wat voor mij destijds iets moois was aan die nare periode: ik kwam erachter dat ik veel meer aan kan dan ik dacht. Ik ben niet ingestort of doorgedraaid, waar ik best een beetje bang voor was. Volgens mij geldt dat voor iedereen; je kunt veel meer aan dan je denkt.Dank je wel! Man man, wat een opluchting bij ons in de familie. Maar wat erg om te lezen dat jij jouw vader hebt verloren aan de strijd tegen darmkanker. Toen daar een paar jaar geleden bij m'n moeder sprake van was dat ze dit zou kunnen hebben, dacht ik wel even serieus dat ik de controle over mezelf verloor, omdat het een vorm van kanker is die voornamelijk in het westen schijnt voor te komen en in veel gevallen ongeneeslijk. Zo verdrietig dat jij dit hebt moeten meemaken nog niet eens zo lang geleden. Ik hoop dat je mooie herinneringen koestert aan je vader en dat het ergste gemis een plekje heeft gekregen...
Ik klinkte op dit topic omdat 'morgen uitslag' me meteen aan kanker deed denken (terwijl het ook een tentamenuitslag had kunnen zijn; om maar iets te noemen).
Saran: wat fijn dat de uitslag goed is! Pff, dat zal een pak van je hart zijn.
Miss; wat een heftige periode maak je door! Ik ben zelf 2 jaar geleden mijn vader verloren aan darmkanker. Tips heb ik niet voor je (zit je waarschijnlijk ook niet op te wachten); iedereen doet het op zijn eigen manier en dat is goed. Wil je alleen wel veel sterkte wensen! Wat voor mij destijds iets moois was aan die nare periode: ik kwam erachter dat ik veel meer aan kan dan ik dacht. Ik ben niet ingestort of doorgedraaid, waar ik best een beetje bang voor was. Volgens mij geldt dat voor iedereen; je kunt veel meer aan dan je denkt.Dank je wel! Man man, wat een opluchting bij ons in de familie. Maar wat erg om te lezen dat jij jouw vader hebt verloren aan de strijd tegen darmkanker. Toen daar een paar jaar geleden bij m'n moeder sprake van was dat ze dit zou kunnen hebben, dacht ik wel even serieus dat ik de controle over mezelf verloor, omdat het een vorm van kanker is die voornamelijk in het westen schijnt voor te komen en in veel gevallen ongeneeslijk. Zo verdrietig dat jij dit hebt moeten meemaken nog niet eens zo lang geleden. Ik hoop dat je mooie herinneringen koestert aan je vader en dat het ergste gemis een plekje heeft gekregen...
dinsdag 22 juli 2014 15:41
quote:delite schreef op 21 juli 2014 @ 23:30:
Saran, wat een ontzettend fijn nieuws!
Ik ben heel blij voor jou en je moeder.
Hier nog niets nieuws, mijn moeder heeft woensdag weer een afspraak, dus dan horen we weer iets meer.
Wat ik heel moeilijk vind is dat mijn vader amper een jaar geleden overleden is. Niet aan kanker, hij viel gewoon dood neer, om het maar bot uit te drukken.
Mijn moeder begon net een beetje op te krabbelen na dat verlies, en nu dit.
Ze is ineens weer terug bij af, ze wil dit niet alleen doen, zonder hem, ze is bang en ze heeft mijn vader nodig.
En die is er niet meer.
Ik vind het allemaal gewoon zo zielig.
Zielig voor mijn moeder, zielig voor mij en mijn zusje.
En ik zit hier maar, aan de andere kant van de wereld, ik kan niets doen. Alleen maar bellen.
Ik zou wel naar huis willen, maar is dit de tijd? Ik kom er eigenlijk net vandaan ivm de dood van mijn vader.
Als na deze operatie alles goed gaat, dan zijn we allemaal weer blij en gaat het leven weer door.
Als er toch uitzaaiingen zijn dan is mijn aanwezigheid over een tijdje wellicht nog veel harder nodig dan nu.
Ik kan niet heen en weer blijven vliegen. Financieel niet, wat mijn baan betreft niet... Het is niet zo dat ik even kan overwippen voor een paar daagjes.
Ik ben zo godvergeten nutteloos op dit moment.
Zo, nou zit ik natuurlijk te janken.
Om mijn verhaal en die van jullie.
Wat een rotziekte.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en hoop dat ons allemaal nog veel tijd is gegunt met onze dierbaren.
Jemig, lieve delite... ik krijg echt de rillingen van je bericht. Zit ik hier te zeiken met m'n reisafstand van 3 uur per enkele reis en jij zit gewoon aan de andere kant van de wereld nu en hebt ook al je lieve paps verloren. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, want niets dekt de lading.
Vind het superlief dat je zo met me meeleeft en dat doe ik ook met jou, maar er is niets wat ik voor je kan doen en dat frustreert me. Het gaat niet om mij, hoor. Begrijp me niet verkeerd. Maar ik ben een vrij praktisch persoon en ik probeer altijd te denken in oplossingen en die zijn er nu niet. Vind ik k*t, om het maar even kort te formuleren.
Wel wil ik je op het hart drukken dat je niet nutteloos bent, maar machteloos. Dat is iets heel anders. Maak alsjeblieft hierin wel een onderscheid, want je doet jezelf en je familie nu tekort door zo te denken. Het is enorm heftig en oneerlijk; maar zolang jij compassie toont en het feit dat het je (logischerwijs) zo aangrijpt, kan je per definitie al niet nutteloos maken.
Ik zou zo graag wat voor je willen doen. Je mag me altijd aanspreken per PB. Oh, dit wordt lachen bedenk ik me nu, want ik zou nog steeds niet weten hoe ik dat moet instellen en ben best wel een digibeet.
Maar goed, details details details. Ik wil jullie ontzettend veel sterkte en kracht wensen de komende tijd. Echt.
Saran, wat een ontzettend fijn nieuws!
Ik ben heel blij voor jou en je moeder.
Hier nog niets nieuws, mijn moeder heeft woensdag weer een afspraak, dus dan horen we weer iets meer.
Wat ik heel moeilijk vind is dat mijn vader amper een jaar geleden overleden is. Niet aan kanker, hij viel gewoon dood neer, om het maar bot uit te drukken.
Mijn moeder begon net een beetje op te krabbelen na dat verlies, en nu dit.
Ze is ineens weer terug bij af, ze wil dit niet alleen doen, zonder hem, ze is bang en ze heeft mijn vader nodig.
En die is er niet meer.
Ik vind het allemaal gewoon zo zielig.
Zielig voor mijn moeder, zielig voor mij en mijn zusje.
En ik zit hier maar, aan de andere kant van de wereld, ik kan niets doen. Alleen maar bellen.
Ik zou wel naar huis willen, maar is dit de tijd? Ik kom er eigenlijk net vandaan ivm de dood van mijn vader.
Als na deze operatie alles goed gaat, dan zijn we allemaal weer blij en gaat het leven weer door.
Als er toch uitzaaiingen zijn dan is mijn aanwezigheid over een tijdje wellicht nog veel harder nodig dan nu.
Ik kan niet heen en weer blijven vliegen. Financieel niet, wat mijn baan betreft niet... Het is niet zo dat ik even kan overwippen voor een paar daagjes.
Ik ben zo godvergeten nutteloos op dit moment.
Zo, nou zit ik natuurlijk te janken.
Om mijn verhaal en die van jullie.
Wat een rotziekte.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en hoop dat ons allemaal nog veel tijd is gegunt met onze dierbaren.
Jemig, lieve delite... ik krijg echt de rillingen van je bericht. Zit ik hier te zeiken met m'n reisafstand van 3 uur per enkele reis en jij zit gewoon aan de andere kant van de wereld nu en hebt ook al je lieve paps verloren. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, want niets dekt de lading.
Vind het superlief dat je zo met me meeleeft en dat doe ik ook met jou, maar er is niets wat ik voor je kan doen en dat frustreert me. Het gaat niet om mij, hoor. Begrijp me niet verkeerd. Maar ik ben een vrij praktisch persoon en ik probeer altijd te denken in oplossingen en die zijn er nu niet. Vind ik k*t, om het maar even kort te formuleren.
Wel wil ik je op het hart drukken dat je niet nutteloos bent, maar machteloos. Dat is iets heel anders. Maak alsjeblieft hierin wel een onderscheid, want je doet jezelf en je familie nu tekort door zo te denken. Het is enorm heftig en oneerlijk; maar zolang jij compassie toont en het feit dat het je (logischerwijs) zo aangrijpt, kan je per definitie al niet nutteloos maken.
Ik zou zo graag wat voor je willen doen. Je mag me altijd aanspreken per PB. Oh, dit wordt lachen bedenk ik me nu, want ik zou nog steeds niet weten hoe ik dat moet instellen en ben best wel een digibeet.
Maar goed, details details details. Ik wil jullie ontzettend veel sterkte en kracht wensen de komende tijd. Echt.
woensdag 23 juli 2014 00:49
Niet nutteloos, maar machteloos.
Dank je Saran, je hebt ook gewoon gelijk.
Ik voel me een stuk beter bij die omschrijving.
Je bent een fijn mens.
En ik ben echt oprecht blij dat het voor jouw familie allemaal goed uitpakt.
Dat kan voor mij ook nog steeds, de lymfeklieren zijn het belangrijkst.
Als die schoon zijn trek ik ook een fles wijn open.
Dank je Saran, je hebt ook gewoon gelijk.
Ik voel me een stuk beter bij die omschrijving.
Je bent een fijn mens.
En ik ben echt oprecht blij dat het voor jouw familie allemaal goed uitpakt.
Dat kan voor mij ook nog steeds, de lymfeklieren zijn het belangrijkst.
Als die schoon zijn trek ik ook een fles wijn open.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
woensdag 23 juli 2014 19:25
Lieve delite, mocht ik me straks nog wat beter voelen, reageer ik later vanavond. Het is te snel gegaan vrees ik gisteren op het terras qua zon, waardoor ik erg misselijk ben al sinds vannacht. Geen wereldramp natuurlijk, maar ik ben extreem angstig voor misselijkheid vanwege emetofobie en daardoor niet de rust goed te reageren. Heb een homeopathisch middeltje gehad nu en hoop dat het zo wat bijtrekt en ik wel de rust heb op je te reageren.
donderdag 24 juli 2014 01:04
quote:delite schreef op 23 juli 2014 @ 00:49:
Niet nutteloos, maar machteloos.
Dank je Saran, je hebt ook gewoon gelijk.
Ik voel me een stuk beter bij die omschrijving.
Je bent een fijn mens.
En ik ben echt oprecht blij dat het voor jouw familie allemaal goed uitpakt.
Dat kan voor mij ook nog steeds, de lymfeklieren zijn het belangrijkst.
Als die schoon zijn trek ik ook een fles wijn open.
Ja, onthou dat maar goed: niet nutteloos, maar machteloos. Je klinkt als een geweldige dochter en zus, want een grote afstand is bij ziekte in de familie zo frustrerend. Alsof je geen enkele controle hebt, wat feitelijk niet anders is als je om de hoek bij je familie had gewoond, maar nu zijn er praktische obstakels waardoor je er niet continu bij kan zijn en dat geeft onrust en (nog) meer zorgen.
Dank je wel voor je compliment. Beloof mij maar dat je jezelf niet onderschat in de situatie met jouw familie. Als ik lees wat je hebt beschreven, ook met je vader, ben je een liefdevolle en zeer toegewijde dochter en zus. Het overkomt jullie allemaal nu en iedereen doet wat er mogelijk is en ligt binnen de grenzen van wat redelijk is. En daarin schiet jij dus geenszins tekort.
Ik leef echt met je mee en hoop dat jullie heel snel meer weten en dat de lymfeklieren dan idd schoon zijn. Moet je het alleen even iets verstandiger aanpakken. bij positief nieuws, dan ik. Gisteren ben ik op het terras gaan zitten en waarschijnlijk door m'n euforische gevoel niet in de gaten gehad dat de zon best fel was. Gevolg: alsof ik een driedubbele kater heb, maar dit geheel niet kan na 2 wijntjes en dus eerder wat oververhit ben geraakt.
Ik ga heel hard voor jullie duimen en denk sowieso al een paar keer per dag aan je.
Niet nutteloos, maar machteloos.
Dank je Saran, je hebt ook gewoon gelijk.
Ik voel me een stuk beter bij die omschrijving.
Je bent een fijn mens.
En ik ben echt oprecht blij dat het voor jouw familie allemaal goed uitpakt.
Dat kan voor mij ook nog steeds, de lymfeklieren zijn het belangrijkst.
Als die schoon zijn trek ik ook een fles wijn open.
Ja, onthou dat maar goed: niet nutteloos, maar machteloos. Je klinkt als een geweldige dochter en zus, want een grote afstand is bij ziekte in de familie zo frustrerend. Alsof je geen enkele controle hebt, wat feitelijk niet anders is als je om de hoek bij je familie had gewoond, maar nu zijn er praktische obstakels waardoor je er niet continu bij kan zijn en dat geeft onrust en (nog) meer zorgen.
Dank je wel voor je compliment. Beloof mij maar dat je jezelf niet onderschat in de situatie met jouw familie. Als ik lees wat je hebt beschreven, ook met je vader, ben je een liefdevolle en zeer toegewijde dochter en zus. Het overkomt jullie allemaal nu en iedereen doet wat er mogelijk is en ligt binnen de grenzen van wat redelijk is. En daarin schiet jij dus geenszins tekort.
Ik leef echt met je mee en hoop dat jullie heel snel meer weten en dat de lymfeklieren dan idd schoon zijn. Moet je het alleen even iets verstandiger aanpakken. bij positief nieuws, dan ik. Gisteren ben ik op het terras gaan zitten en waarschijnlijk door m'n euforische gevoel niet in de gaten gehad dat de zon best fel was. Gevolg: alsof ik een driedubbele kater heb, maar dit geheel niet kan na 2 wijntjes en dus eerder wat oververhit ben geraakt.
Ik ga heel hard voor jullie duimen en denk sowieso al een paar keer per dag aan je.
donderdag 24 juli 2014 01:11
Saran, je bent een schat.
Ik schrijf hier al 6 jaar, en zo af en toe komt er iemand op het forum waarvan ik denk: "Wat een mooi en oprecht goed mens."
En jij bent zo iemand.
Maar jij bent ook iemand die zich verplicht voelt te blijven reageren op topics die ze zelf geopend heeft, en dat hoeft niet.
Ik heb je andere topic ook gelezen, en dat is een veel belangrijker topic.
Voor jou is dit akelige hoofdstuk afgesloten, en je kan en mag het nu achter je laten.
Ik ga mijn post verwijderen, omdat ik mezelf er wel erg herkenbaar in neerzet.
De ergste paniek is bij mij ook wel over, dus ik voel op het moment niet zo de behoefte er over te schrijven.
Lieve Saran, ik ben heel blij dat het met je moeder goed is, en ik dank je voor je lieve woorden.
Jij komt er wel, je bent een prachtmens.
Ik schrijf hier al 6 jaar, en zo af en toe komt er iemand op het forum waarvan ik denk: "Wat een mooi en oprecht goed mens."
En jij bent zo iemand.
Maar jij bent ook iemand die zich verplicht voelt te blijven reageren op topics die ze zelf geopend heeft, en dat hoeft niet.
Ik heb je andere topic ook gelezen, en dat is een veel belangrijker topic.
Voor jou is dit akelige hoofdstuk afgesloten, en je kan en mag het nu achter je laten.
Ik ga mijn post verwijderen, omdat ik mezelf er wel erg herkenbaar in neerzet.
De ergste paniek is bij mij ook wel over, dus ik voel op het moment niet zo de behoefte er over te schrijven.
Lieve Saran, ik ben heel blij dat het met je moeder goed is, en ik dank je voor je lieve woorden.
Jij komt er wel, je bent een prachtmens.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
donderdag 24 juli 2014 11:44
delite: haal stukje gerust weg wegens eventuele herkenbaarheid. Heb het gelezen en heb hier nog vaak teruggelezen en gereageerd, omdat er ook heftige verhalen van andere forummers stonden. Kan ik van leren en hopelijk ook wat steun bieden. Ik wens jullie heel veel sterkte!
We zijn echt zo opgelucht en blij dubbeltje4 en Carenza. Tijd dat m'n moeder weer kan genieten!
Iedereen bedankt voor het medeleven, super!
We zijn echt zo opgelucht en blij dubbeltje4 en Carenza.
Tijd dat m'n moeder weer kan genieten! Iedereen bedankt voor het medeleven, super!
