Kinderen
alle pijlers
Wat vond/vind je het zwaarst aan het ouderschap?
dinsdag 15 juli 2014 22:59
De titel zegt eigenlijk al genoeg, nog een korte toelichting.
Hier op het forum en om mij heen lees en hoor ik aardig wat geworstel met het ouderschap. Zelf heb ik ook de waarheid niet in pacht.
Uiteenlopende onderwerpen passeren de revue, soms heftig, soms alledaags, maar wel als gemene deler: 'Wat moet ik doen?!'
Voor mijn beleving van het moederschap is het positief dat ook andere moeders wel eens met hun handen in het haar blijken te zitten.
Dus vandaar mijn vraag: wat vind je het zwaarst aan het ouderschap?
Hier op het forum en om mij heen lees en hoor ik aardig wat geworstel met het ouderschap. Zelf heb ik ook de waarheid niet in pacht.
Uiteenlopende onderwerpen passeren de revue, soms heftig, soms alledaags, maar wel als gemene deler: 'Wat moet ik doen?!'
Voor mijn beleving van het moederschap is het positief dat ook andere moeders wel eens met hun handen in het haar blijken te zitten.
Dus vandaar mijn vraag: wat vind je het zwaarst aan het ouderschap?
dinsdag 22 juli 2014 11:52
quote:absor schreef op 15 juli 2014 @ 23:21:
[...]
Maar je houdt van niets op de wereld meer dan je kinderen.
Dit lees ik vaker.
Ook dat als je geen kinderen hebt, je dit nooit zult begrijpen.
Nou heb ik geen kinderen en ik begrijp het inderdaad niet.
Ik zie namelijk zo veel ouders dingen doen die ik niet eens een wildvreemd kind aan zou doen, laat staan een eigen kind.
Slechts een paar voorbeelden:
* met kind op fiets door rood oversteken
* zonder te kijken kinderwagen de straat op duwen
* Met een baby in een draagdoek fietsen mét telefoon aan het oor
En dan heb ik het nog niet eens over structurelere zaken als, vechtschijdingen, verwaarlozing, kleineren, negeren etc.
Is het niet zo, dat sómmige ouders van niets méer houden dan van hun kinderen?
Veel ouders houden nog gewoon meer van zichzelf hoor.
En dat zal ik inderdaad nooit begrijpen.
[...]
Maar je houdt van niets op de wereld meer dan je kinderen.
Dit lees ik vaker.
Ook dat als je geen kinderen hebt, je dit nooit zult begrijpen.
Nou heb ik geen kinderen en ik begrijp het inderdaad niet.
Ik zie namelijk zo veel ouders dingen doen die ik niet eens een wildvreemd kind aan zou doen, laat staan een eigen kind.
Slechts een paar voorbeelden:
* met kind op fiets door rood oversteken
* zonder te kijken kinderwagen de straat op duwen
* Met een baby in een draagdoek fietsen mét telefoon aan het oor
En dan heb ik het nog niet eens over structurelere zaken als, vechtschijdingen, verwaarlozing, kleineren, negeren etc.
Is het niet zo, dat sómmige ouders van niets méer houden dan van hun kinderen?
Veel ouders houden nog gewoon meer van zichzelf hoor.
En dat zal ik inderdaad nooit begrijpen.
dinsdag 22 juli 2014 13:45
quote:Pantax schreef op 16 juli 2014 @ 07:57:
Het enige dat ik echt zwaar vind is het slaapgebrek. De eerste paar jaar sliep mijn dochter 's nachts nauwelijks en ik dus ook. Inmiddels slaapt zij prima, maar heb ik een slaapstoornis. Gelukkig is nummer 2 onderweg, kan ik straks hem de schuld geven
Verder valt het me niet zo zwaar. Opvoeden als activiteit doe ik niet, want onzinnig (en daar kan ik nu een heel verhaal over ophangen, maar wie zit daar op te wachten ) en ik maak me over mijn dochter niet al te veel zorgen. Ze is stoer, ze is slim, ik heb alle vertrouwen in haar. Maar misschien komt dat nog, of heb ik het zorgen zó geïntegreerd in mijn dagelijks bestaan, dat ik het niet meer merk Ik ben wel benieuwd naar waarom je niet opvoed als activiteit. Ik vraag me soms af of het wel zin heeft en of sommige dingen niet gewoon overwaaien wanneer ze ouder wordt.
Het enige dat ik echt zwaar vind is het slaapgebrek. De eerste paar jaar sliep mijn dochter 's nachts nauwelijks en ik dus ook. Inmiddels slaapt zij prima, maar heb ik een slaapstoornis. Gelukkig is nummer 2 onderweg, kan ik straks hem de schuld geven
Verder valt het me niet zo zwaar. Opvoeden als activiteit doe ik niet, want onzinnig (en daar kan ik nu een heel verhaal over ophangen, maar wie zit daar op te wachten ) en ik maak me over mijn dochter niet al te veel zorgen. Ze is stoer, ze is slim, ik heb alle vertrouwen in haar. Maar misschien komt dat nog, of heb ik het zorgen zó geïntegreerd in mijn dagelijks bestaan, dat ik het niet meer merk Ik ben wel benieuwd naar waarom je niet opvoed als activiteit. Ik vraag me soms af of het wel zin heeft en of sommige dingen niet gewoon overwaaien wanneer ze ouder wordt.
Minder is meer
dinsdag 22 juli 2014 21:33
Ik vind best veel dingen zwaar, die ik normaal helemaal niet zo erg vind. Uiteraard ben ik ook bang geworden, dat een ven mijn kinderen of mijn vriend of mij iets overkomt. Maar gewoon het dagelijks leven is best wel eens zwaar met drie kleintjes. Ik heb bijvoorbeeld heel veel geduld, word niet snel kwaad, ben niet snel vies van iets, enz. Maar ik ben zoooooooo moe. Dat had ik echt niet zien aankomen, dat ik zo allesoverheersend moe kan zijn. En door die moeheid reageer ik regelmatig kortaf. Heb ik minder energie, minder geduld, geniet ik minder. En daar baal ik dan weer van, om me vervolgens ook nog schuldig te voelen. Ik heb drie kinderen onder de vijf en ze slapen allemaal slecht. De oudste kan zich niet alleen vermaken, de jongste is een baby. Daarnaast geef ik borstvoeding en hebben ze (of doen ze nog steeds) de fles stelselmatig geweigerd, dus hangen ze ook nog erg aan mij. Best pittig. En toch ben ik zoooooo verliefd op ze .
dinsdag 22 juli 2014 22:46
quote:misspoez schreef op 15 juli 2014 @ 23:00:
De grote monden.
Haha, heeft mijn zoontje tegenwoordig ook. Of rollende ogen als ik iets niet meteen begrijp (terwijl hij het zelf verkeerd uitspreekt: 'duhu, de rolkie tokkie zeg ik toch'. Schattig!). Waar hij dat allemaal oppikt is mij een raadsel.
Zwaarste vind ik het niet-slapen. Of het vroeg op moeten staan. Ik weet niet of ik daar ooit aan wen.
De grote monden.
Haha, heeft mijn zoontje tegenwoordig ook. Of rollende ogen als ik iets niet meteen begrijp (terwijl hij het zelf verkeerd uitspreekt: 'duhu, de rolkie tokkie zeg ik toch'. Schattig!). Waar hij dat allemaal oppikt is mij een raadsel.
Zwaarste vind ik het niet-slapen. Of het vroeg op moeten staan. Ik weet niet of ik daar ooit aan wen.
woensdag 23 juli 2014 22:14
Alles wat hierboven al genoemd is. Gelukkig staan we er dus niet alleen voor!
Ik heb 3 kids van bijna 10, 8,5 en 3,5. Wat ik op dit moment het moeilijkste vind is het niet kunnen doorslapen (jongste), geen tijd voor jezelf (alhoewel we nu sinds 2 weken hopelijk een vaste babysit hebben gevonden en er eens in de maand samen een avond uit kunnen gaan), en de continue vraag: doe ik het wel goed?
Ik heb 3 kids van bijna 10, 8,5 en 3,5. Wat ik op dit moment het moeilijkste vind is het niet kunnen doorslapen (jongste), geen tijd voor jezelf (alhoewel we nu sinds 2 weken hopelijk een vaste babysit hebben gevonden en er eens in de maand samen een avond uit kunnen gaan), en de continue vraag: doe ik het wel goed?
donderdag 24 juli 2014 17:54
Ik heb geen kinderwens. Maar het zwaarste lijkt mij:
- Alles moeten aanpassen
- De verantwoordelijkheid
- dat je kind keuzes maakt waar je geen vat op hebt (foute lovers of dat ze met kinderen naar huis komen die jij niet mag of waarvan de ouders asociaal zijn). Dat je verplicht bent een tablet, Wii, Xbox te kopen, omdat ze er anders niet bijhoren.
- slapeloze nachten
- Alles moeten aanpassen
- De verantwoordelijkheid
- dat je kind keuzes maakt waar je geen vat op hebt (foute lovers of dat ze met kinderen naar huis komen die jij niet mag of waarvan de ouders asociaal zijn). Dat je verplicht bent een tablet, Wii, Xbox te kopen, omdat ze er anders niet bijhoren.
- slapeloze nachten