ontkennende moeder

24-07-2014 18:29 37 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik weet het, ik kan haar niet veranderen, maar soms erger ik me er zo aan. Voorbeeldje. Ik had het over gisteren, over die minuut stilte vanwege de slachtoffers van MH17, was toch een behoorlijk indrukwekkend moment.



'O, was er een minuut stilte, niets van meegekregen. Ach, ik volg het niet zo.'



En zo gaat het altijd, emotionele dingen, vooral als het gaat om iets wat veel mensen bezighoudt, die bestaan dan even niet. Da's makkelijker. Gister raakte me het nog meer dan anders. Alsof we totaal op een verschillende planeet leefden. Ik heb de diagnose overigens al gesteld , mijn moeder is een ontwijkende persoonlijkheid. Maar wat gaan gesprekken dan soms vreemd, bah.



Ben ik nou de enige met zo'n moeder?
Alle reacties Link kopieren
quote:lila01 schreef op 24 juli 2014 @ 19:30:

Ziek zijn moet inderdaad ook liefst zo snel mogelijk voorbij zijn. Daar kan ze vrij dramatisch in zijn.Mijn moeder heeft hele verhalen als ze zich zelf niet goed voelt, maar als ik iets heb of iemand in de familie, dan is dat allemaal maar onzin en aandacht trekken.
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
Alle reacties Link kopieren
quote:lila01 schreef op 24 juli 2014 @ 19:30:

Ziek zijn moet inderdaad ook liefst zo snel mogelijk voorbij zijn. Daar kan ze vrij dramatisch in zijn.



Dat dramatische kan ik moeilijk rijmen met de eerdere dingen die je vertelt.

Volgens mij heb ik nog geen goed beeld van hoe je moeder is.



Gelukkig, wel zorgzaam en lief. Dat is iets om blij mee te zijn.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pantax schreef op 24 juli 2014 @ 19:32:

Mijn moeder zou zoiets rustig ontkennen. Niet nu uiteraard, maar een paar maanden later kan ze rustig doen alsof het erge niet gebeurd is. Of alsof ze het nooit geweten heeft. Vroeger kon ik er heel boos om worden. Inmiddels verbaast het me vooral. En ik vraag me af of ze het nou echt gelooft, of dat ze doet alsof. Ik denk het eerste, maar ik vind het echt enorm intrigerend hoe zoiets werkt Wordt iemand zo geboren, of ontstaat het na een trauma o.i.d.?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het eigenlijk wel verstandig om je niet te laten meeslepen door de massa en dingen die jou persoonlijk niet raken.
.
In het geval van mijn moeder vermoed ik een gebrekkige sociaal-emotionele opvoeding door een moeder die net zo was.
Alle reacties Link kopieren
Ik reageer meestal ook zo gelijk je moeder. Waarom? Omdat ik niet met iedereen, ook mijn familie, mijn gevoelens over bepaalde dingen wil delen en omdat ik op zo'n moment gelijk verplicht ben om dat te doen want een ander wil er o zo graag over spreken en weten hoe ik er mij bij voel.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet niet zo goed wat een ontwijkende persoonlijkheid heeft te maken met het niet volgen van het journaal, maar goed



Verder vind ik het niet vreemd dat er mensen zijn die het nieuws op afstand houden. Ik ben zelf net zo en dat is een heel bewuste keuze. Ik word nl. echt ongelukkig van het volgen van het journaal en al die trieste berichten. Dan maar liever onder een steen zitten. Ik kan me zo voorstellen dat als je moeder het gevoel heeft dat ze niet zonder het journaal zou kunnen leven, dat ze het dan wel zou zien. Blijkbaar is ze daarin anders dan jij. Maar niet per se verkeerd.
Alle reacties Link kopieren
Het gaat niet over het nieuws, dat was maar een voorbeeld mensen.

Wat ik ervan begrijp wil ze nooit de diepte in met over gevoelens prten. Ik herken het wel een beetje, ik ben iemand die op zoek is naar het echte 'contact' met iemand. Dat kan ik ook niet met mijn moeder. Die gaat gelijk in de verdediging als ik iets wil bespreken. Ik voel me dus vaak niet begrepen. Soms kaart ik dingen aan die me dwars zitten, maar dan reageert ze enorm beledigt en heb ik het idee dat ik mijn gevoel niet mag uiten. Dat er niet echt naar me geluisterd wordt. Ik heb op zich een goede band met haar hoor, maar over lastige emoties die op ons gezin betrekking hebben, hoef ik bij haar niet aan te komen.
quote:lila01 schreef op 24 juli 2014 @ 19:28:

[...]





Jawel, tuurlijk, ze is een lieve, zorgzame moeder (zestiger inmiddels). Maar soms lijkt het alsof het steeds erger wordt. Gewoon veel dingen niet (willen) horen en dan later verbaasd reageren alsof het helemaal nieuw voor haar is.maar waarom is dat erg? Behalve dat jij niet met haar kan praten over dingen die jou bezig houden, maar dat was toch altijd al zo?
Ik zou het ook erg vinden als mijn moeder zo ontzettend koel zou reageren, bah.

Als je door deze tragedie al niet geraakt wordt, waardoor dan wel?
Alle reacties Link kopieren
Misschien is jouw moeder gewoon een heel nuchtere vrouw.



Er gebeurt heel veel ellende in de wereld. Het ene drama gaat in stilte voorbij (want in het vliegtuig zaten geen Nederlanders) en het andere drama wordt, als ware het een soap opera van Joop van den Ende, van seconde tot seconde in beeld gebracht.
Mijn moeder is ook zo.

Emotie is onbespreekbaar.

Als 'excuus' geeft ze dat haar ouders ook binnenvetters waren. Haar broers en zussen zijn ook zo.

Gelukkig hebben mijn broers en ik onszelf wel aangeleerd om over gevoel te praten, maar dat heeft bij mij wel jaren geduurd.

Ze zal nooit zeggen ' ik hou van je'. Ze is een schat van een mens en laat heus wel merken dat ze om ons geeft maar dan op haar manier.

Jammer dat ze meteen uitvluchten verzint als ik de diepte in wil of als er een emotionele gebeurtenis is. Maargoed, een ander kan je niet veranderen dus ik heb me er bij neergelegd dat ze zo doet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven