Relaties
alle pijlers
vriendschap met vriendin, verdrietig!
vrijdag 25 juli 2014 15:42
Hi lieve allemaal,
Ik hoop dat ik hier een beetje mijn ei kwijt kan. Voel me verdrietig en teleurgesteld in de vriendschap tussen mij en mijn beste vriendin.
Maar dat is het dus; kan ik haar nog wel mijn beste vriendin noemen? Ik weet het niet meer, en dat maakt me verdrietig!
Ik ken haar al zo'n 12,5 jaar, sinds onze studententijd. Grootste lol samen. Wat begon als een groepje van vier werd na een heftig ongeluk van andere vriendin (noem haar even vriendin 2) een paar jaar 3 en sinds een jaar of 2 zit ik tussen haar en vriendin 2 in. Veel gebeurd tussen vriendin 1 en 2 waardoor het tussen hen niet lekker meer loopt en ik zit er een beetje tussenin. Vriendin 2 doet pogingen tot contact en afspreken met vriendin 1 maar tevergeefs. Zij geeft mij aan dat vriendin 2 nare opmerkingen naar haar toe heeft gemaakt en daarom niet meer wil afspreken. Vriendin 2 snapt er niks van. Ik probeer me hierin altijd neutraal op te stellen.
Nu is het zo dat ik vriendin 1 al twee jaar niet heb gezien. Zij heeft al een paar jaar lichamelijke klachten welke na de geboorte van haar kind verergerd zijn. Heel vervelend uiteraard. Zij zit nu in de ziektewet en alle pogingen/therapieën die ze heeft ondernomen hebben niet geholpen.
We hebben wel contact, facebook mailtjes en whatsappjes waarin we alles aan elkaar vertellen. Geen oppervlakkige dingen. En altijd zegt ze we spreken af, wanneer heb je tijd etc etc. Maar het komt er dus nooit van en ik baal daarvan!
Afgelopen week dacht ik, ik doe nog maar eens een laatste poging. Eigenlijk met tegenzin, het druisde een beetje tegen mn gevoel in omdat vriend en ik al twee jaar in ons nieuwe koophuis wonen en zij hier nog nooit geweest zijn. Ook uitnodiging van vriend en mij voor ons feestje van pasgeleden werd afgeslagen omdat ze een verjaardag van directe familie had. Na ja kan, dacht ik geen probleem.
Maar goed ik stelde dus voor om af te spreken en naar haar toe te gaan. Doordeweeks ging niet, dus verzoek was in het weekend. Nou morgen was enige dag dat ik voorlopig kon en hey zij kon ook. Mooi dacht ik. Ik was al enthousiast.
Nu stond ik dus net een mooie plant af te rekenen om voor haar mee te nemen (had ook wat voor kind gekocht al) en toen kreeg ik dus een appje dat ze zich vertild had en pijn had en dus morgen niet door kon gaan en of het volgende werk kan?
En ik baal er zo van! Maar voel ook conflict bij mezelf. Ik begrijp de lichamelijke strubbelingen, maar ergens wringt het ook bij mij.
Moet ik er wat van zeggen of niet? Ik wil onze vriendschap niet kwijt, maar is dit nog wel een vriendschap te noemen?? Wat moet ik nou? Ze is altijd heel lief verder en positief tegen me en kunnen het overal met elkaar over hebben!
Wat vinden jullie? Wat zouden jullie doen?
Ik hoop dat ik hier een beetje mijn ei kwijt kan. Voel me verdrietig en teleurgesteld in de vriendschap tussen mij en mijn beste vriendin.
Maar dat is het dus; kan ik haar nog wel mijn beste vriendin noemen? Ik weet het niet meer, en dat maakt me verdrietig!
Ik ken haar al zo'n 12,5 jaar, sinds onze studententijd. Grootste lol samen. Wat begon als een groepje van vier werd na een heftig ongeluk van andere vriendin (noem haar even vriendin 2) een paar jaar 3 en sinds een jaar of 2 zit ik tussen haar en vriendin 2 in. Veel gebeurd tussen vriendin 1 en 2 waardoor het tussen hen niet lekker meer loopt en ik zit er een beetje tussenin. Vriendin 2 doet pogingen tot contact en afspreken met vriendin 1 maar tevergeefs. Zij geeft mij aan dat vriendin 2 nare opmerkingen naar haar toe heeft gemaakt en daarom niet meer wil afspreken. Vriendin 2 snapt er niks van. Ik probeer me hierin altijd neutraal op te stellen.
Nu is het zo dat ik vriendin 1 al twee jaar niet heb gezien. Zij heeft al een paar jaar lichamelijke klachten welke na de geboorte van haar kind verergerd zijn. Heel vervelend uiteraard. Zij zit nu in de ziektewet en alle pogingen/therapieën die ze heeft ondernomen hebben niet geholpen.
We hebben wel contact, facebook mailtjes en whatsappjes waarin we alles aan elkaar vertellen. Geen oppervlakkige dingen. En altijd zegt ze we spreken af, wanneer heb je tijd etc etc. Maar het komt er dus nooit van en ik baal daarvan!
Afgelopen week dacht ik, ik doe nog maar eens een laatste poging. Eigenlijk met tegenzin, het druisde een beetje tegen mn gevoel in omdat vriend en ik al twee jaar in ons nieuwe koophuis wonen en zij hier nog nooit geweest zijn. Ook uitnodiging van vriend en mij voor ons feestje van pasgeleden werd afgeslagen omdat ze een verjaardag van directe familie had. Na ja kan, dacht ik geen probleem.
Maar goed ik stelde dus voor om af te spreken en naar haar toe te gaan. Doordeweeks ging niet, dus verzoek was in het weekend. Nou morgen was enige dag dat ik voorlopig kon en hey zij kon ook. Mooi dacht ik. Ik was al enthousiast.
Nu stond ik dus net een mooie plant af te rekenen om voor haar mee te nemen (had ook wat voor kind gekocht al) en toen kreeg ik dus een appje dat ze zich vertild had en pijn had en dus morgen niet door kon gaan en of het volgende werk kan?
En ik baal er zo van! Maar voel ook conflict bij mezelf. Ik begrijp de lichamelijke strubbelingen, maar ergens wringt het ook bij mij.
Moet ik er wat van zeggen of niet? Ik wil onze vriendschap niet kwijt, maar is dit nog wel een vriendschap te noemen?? Wat moet ik nou? Ze is altijd heel lief verder en positief tegen me en kunnen het overal met elkaar over hebben!
Wat vinden jullie? Wat zouden jullie doen?
vrijdag 25 juli 2014 15:45
Als je al 2 jaar geen contact hebt, zij niet naar jullie huis komt om deze te bekijken, je niet op haar kinds verjaardag komt, dan ben je in mijn ogen slechts een (facebook)kennis van vroeger.
Tegen heug en meug afspreken mag je je wat mij betreft besparen. Wat haal je er nog uit, wat wil je er nog uit halen? In mijn ogen bén je de vriendschap al kwijt.
Tegen heug en meug afspreken mag je je wat mij betreft besparen. Wat haal je er nog uit, wat wil je er nog uit halen? In mijn ogen bén je de vriendschap al kwijt.
vrijdag 25 juli 2014 15:50
Als je op afstand wel goed met elkaar overal over kunt praten, dan kun je dit toch ook aangeven en bespreken? Als ik je vriendin was, zou ik het wel willen weten in elk geval. Is haar reactie er dan eentje waaruit blijkt dat jij op het laatste plan komt voor haar, dan zou ik er een punt achter zetten.
Wat betreft haar gezondheid, even een blik van iemand met chronische pijn. Ik heb per dag misschien 4 effectieve uren over de dag verspreid dat ik wat kan doen zonder er weken last van te hebben. Bij vrienden langs gaan, lukt me dus ook nauwelijks. En ik vind het knap dat je vriendin aan kan geven dat het niet lukt nu en zo goed voor zichzelf zorgt.
Overigens weten mijn vrienden wel allemaal dat ik het vreselijk vind dat ik haast nooit naar hen toe kan, omdat ik ze dat ook echt vertel en ook vertel hoe blij ik ben dat ze de moeite nemen om naar mij te komen..
Wat betreft haar gezondheid, even een blik van iemand met chronische pijn. Ik heb per dag misschien 4 effectieve uren over de dag verspreid dat ik wat kan doen zonder er weken last van te hebben. Bij vrienden langs gaan, lukt me dus ook nauwelijks. En ik vind het knap dat je vriendin aan kan geven dat het niet lukt nu en zo goed voor zichzelf zorgt.
Overigens weten mijn vrienden wel allemaal dat ik het vreselijk vind dat ik haast nooit naar hen toe kan, omdat ik ze dat ook echt vertel en ook vertel hoe blij ik ben dat ze de moeite nemen om naar mij te komen..
vrijdag 25 juli 2014 16:02
Maar als TO langsgaat bij vriendin hoeft vriendin toch niet veel te doen, of zie ik dat verkeerd? Ik snap het ook niet zo goed hoor... als zij rustig op de bank blijft liggen, en jij met je plant er een uurtje naast, je eigen koffie pakt, dat moet toch wel kunnen?
Ik zou het zeker bespreekbaar maken TO, want dit is ook niks... misschien kan vriendin het (beter) uitleggen en krijg je er meer begrip voor. Of misschien kun je de conclusie trekken dat vriendschap er niet meer in zit, dat zij daarvoor niet genoeg moeite wil doen. Hoe dan ook, ik snap je verdriet, het is naar om een vriendin kwijt te raken...
Ik zou het zeker bespreekbaar maken TO, want dit is ook niks... misschien kan vriendin het (beter) uitleggen en krijg je er meer begrip voor. Of misschien kun je de conclusie trekken dat vriendschap er niet meer in zit, dat zij daarvoor niet genoeg moeite wil doen. Hoe dan ook, ik snap je verdriet, het is naar om een vriendin kwijt te raken...
vrijdag 25 juli 2014 16:02
Ik zal alsnog wel een keer met haar afspreken, je verliest er niks mee.
Jullie vriendschap is in de laatste jaren nogal doodgebloed, maar dat veranderen als jullie elkaar weer zien en spreken. Misschien beseft je vriendin dan weer waarom jullie al die jaren zulke goede vriendinnen zijn en zal zij ook weer meer initiatief nemen. Daarbij kunnen jullie het er ook over hebben ('hoe komt het nou dat we elkaar zo weinig zien?')
En stel het is niet meer zo tussen jullie als vanouds en merk je dat er iets tussen jullie in is komen te staan, dan hoef je in ieder geval niet meer te twijfelen of het nou wel of niet een vriendin van je is.
Jullie vriendschap is in de laatste jaren nogal doodgebloed, maar dat veranderen als jullie elkaar weer zien en spreken. Misschien beseft je vriendin dan weer waarom jullie al die jaren zulke goede vriendinnen zijn en zal zij ook weer meer initiatief nemen. Daarbij kunnen jullie het er ook over hebben ('hoe komt het nou dat we elkaar zo weinig zien?')
En stel het is niet meer zo tussen jullie als vanouds en merk je dat er iets tussen jullie in is komen te staan, dan hoef je in ieder geval niet meer te twijfelen of het nou wel of niet een vriendin van je is.
vrijdag 25 juli 2014 16:06
Moeilijk... Ik zou er dus helemaal klaar mee zijn maar snap dat dat in de praktijk anders werkt. Heb ook een vriendin met wie het contact sinds onze baby (bij vernemen zwangerschap) compleet naar nul gegaan is. Van allebei de kanten trouwens wat bij haar begon met de opmerking jaloers te zijn op serieuze relaties/kinderen krijgen.
Ik zou er volgens mijn eigen theorie er dus ook klaar mee moeten zijn maar dat ben ik niet. Althans... ik weet niet of ik het ooit moet "uitspreken" (mailen) of zo op zijn beloop laten omdat eigenlijk toch al duidelijk is dat we nu niet meer zijn voor elkaar dan een facebookcontact... Het voelt alleen zo onafgerond nu, maar met mailen kom je misschien al gauw in de verwijtensfeer en dat wil ik ook niet. Vind dit heel lastig.
Ik zou er volgens mijn eigen theorie er dus ook klaar mee moeten zijn maar dat ben ik niet. Althans... ik weet niet of ik het ooit moet "uitspreken" (mailen) of zo op zijn beloop laten omdat eigenlijk toch al duidelijk is dat we nu niet meer zijn voor elkaar dan een facebookcontact... Het voelt alleen zo onafgerond nu, maar met mailen kom je misschien al gauw in de verwijtensfeer en dat wil ik ook niet. Vind dit heel lastig.
vrijdag 25 juli 2014 16:24
Ik zou zeggen: nee, sorry, volgende week komt mij heel slecht uit. Jij komt naar haar, ze hoeft niets te doen toch? En ik was er ook al wel klaar mee geweest. Eens met EN in dit geval, je bent geen prioriteit als het al twee jaar niet lukt om elkaar ook maar een half uurtje in het echt te zien. Ik zou dat wel aangeven trouwens, dat je het jammer vind dat de afspraken niet doorgaan maar dat je het vanaf nu van haar kant laat komen.
vrijdag 25 juli 2014 16:47
quote:Aureel schreef op 25 juli 2014 @ 16:02:
Maar als TO langsgaat bij vriendin hoeft vriendin toch niet veel te doen, of zie ik dat verkeerd? Ik snap het ook niet zo goed hoor... als zij rustig op de bank blijft liggen, en jij met je plant er een uurtje naast, je eigen koffie pakt, dat moet toch wel kunnen?
Ik zou het zeker bespreekbaar maken TO, want dit is ook niks... misschien kan vriendin het (beter) uitleggen en krijg je er meer begrip voor. Of misschien kun je de conclusie trekken dat vriendschap er niet meer in zit, dat zij daarvoor niet genoeg moeite wil doen. Hoe dan ook, ik snap je verdriet, het is naar om een vriendin kwijt te raken... Als ik pijn heb hoef ik geen bezoek, ben dan niet gezellig
Maar als TO langsgaat bij vriendin hoeft vriendin toch niet veel te doen, of zie ik dat verkeerd? Ik snap het ook niet zo goed hoor... als zij rustig op de bank blijft liggen, en jij met je plant er een uurtje naast, je eigen koffie pakt, dat moet toch wel kunnen?
Ik zou het zeker bespreekbaar maken TO, want dit is ook niks... misschien kan vriendin het (beter) uitleggen en krijg je er meer begrip voor. Of misschien kun je de conclusie trekken dat vriendschap er niet meer in zit, dat zij daarvoor niet genoeg moeite wil doen. Hoe dan ook, ik snap je verdriet, het is naar om een vriendin kwijt te raken... Als ik pijn heb hoef ik geen bezoek, ben dan niet gezellig
vrijdag 25 juli 2014 16:50
quote:sabbaticalmeds schreef op 25 juli 2014 @ 16:47:
tja ze gaat door de rug. Dat is rot voor haar, je kan toch een ander moment afspreken?Als afspraken keer op keer vanuit dezelfde afgezegd worden, hoe vervelend de genoemde redenen ook, zou ik er klaar mee zijn. Ik heb ook wel eens afspraken laten doorgaan terwijl ik me niet jofel voelde, of terwijl de ander niet 100% was. Dan blijf je wat korter, pak je je eigen kopje koffie, wordt het een ziekenbezoekje. Maar twee jaar lang is voor mij te lang, tenzij je er inderdaad lang voor moet reizen. dan kan ik me nog voorstellen dat ze het vervelend vind dat je dat eind reizen moet voor een half uurtje.
tja ze gaat door de rug. Dat is rot voor haar, je kan toch een ander moment afspreken?Als afspraken keer op keer vanuit dezelfde afgezegd worden, hoe vervelend de genoemde redenen ook, zou ik er klaar mee zijn. Ik heb ook wel eens afspraken laten doorgaan terwijl ik me niet jofel voelde, of terwijl de ander niet 100% was. Dan blijf je wat korter, pak je je eigen kopje koffie, wordt het een ziekenbezoekje. Maar twee jaar lang is voor mij te lang, tenzij je er inderdaad lang voor moet reizen. dan kan ik me nog voorstellen dat ze het vervelend vind dat je dat eind reizen moet voor een half uurtje.
vrijdag 25 juli 2014 16:55
het is zo dat ons contact minder is geworden sinds zij een vriend heeft. Daar kan ik nog inkomen. Als je een relatie hebt verandert je situatie en ga je anders je tijd en prioriteiten indelen. Dat herken ik en is ook geen probleem. Zeker als je ook werkt.
Daarbij komt dat haar vriend (familie van vriendin 2) uit een ander land komt welke pas sinds kort bij de eu hoort. Hij kon hier in nl niet aan het werk en nog steeds is het lastig. Ze proberen er alles aan te doen.
Dit samen met haar pijnen en klachten maakt het voor mij een lastige situatie. Juist omdat ik begrip heb voor haar situatie en dat haar prioriteiten bij haar gezin liggen. Vind ik ook logisch.
We woonden eerst dichterbij maar vorig jaar is zij wat verder weg gaan wonen. Geef haar hierin groot gelijk, was beter voor haar situatie. Ze heeft geen auto, maar heb haar ook aangegeven het geen probleem te vinden naar haar toe te gaan.
Ik maak me ook gewoon een beetje zorgen dat ze haar wereldje miss niet te klein maakt, te beperkend.
Ze is een leuke en lieve meid en als we samen zijn weet ik dat het net zo zal zijn als altijd. Maar hoe breng ik het voorzichtig zonder haar te kwetsen, boos, verdrietig te maken?
Daarbij komt dat haar vriend (familie van vriendin 2) uit een ander land komt welke pas sinds kort bij de eu hoort. Hij kon hier in nl niet aan het werk en nog steeds is het lastig. Ze proberen er alles aan te doen.
Dit samen met haar pijnen en klachten maakt het voor mij een lastige situatie. Juist omdat ik begrip heb voor haar situatie en dat haar prioriteiten bij haar gezin liggen. Vind ik ook logisch.
We woonden eerst dichterbij maar vorig jaar is zij wat verder weg gaan wonen. Geef haar hierin groot gelijk, was beter voor haar situatie. Ze heeft geen auto, maar heb haar ook aangegeven het geen probleem te vinden naar haar toe te gaan.
Ik maak me ook gewoon een beetje zorgen dat ze haar wereldje miss niet te klein maakt, te beperkend.
Ze is een leuke en lieve meid en als we samen zijn weet ik dat het net zo zal zijn als altijd. Maar hoe breng ik het voorzichtig zonder haar te kwetsen, boos, verdrietig te maken?
vrijdag 25 juli 2014 16:56
quote:millefleurs schreef op 25 juli 2014 @ 16:50:
[...]
Als afspraken keer op keer vanuit dezelfde afgezegd worden, hoe vervelend de genoemde redenen ook, zou ik er klaar mee zijn. Ik heb ook wel eens afspraken laten doorgaan terwijl ik me niet jofel voelde, of terwijl de ander niet 100% was. Dan blijf je wat korter, pak je je eigen kopje koffie, wordt het een ziekenbezoekje. Maar twee jaar lang is voor mij te lang, tenzij je er inderdaad lang voor moet reizen. dan kan ik me nog voorstellen dat ze het vervelend vind dat je dat eind reizen moet voor een half uurtje.De vriendin heeft fysieke klachten. Niet iedereen heeft behoefte aan bezoek met pijn. Er zullen wel goede redenen zijn om het afspraakje te willen verzetten.
[...]
Als afspraken keer op keer vanuit dezelfde afgezegd worden, hoe vervelend de genoemde redenen ook, zou ik er klaar mee zijn. Ik heb ook wel eens afspraken laten doorgaan terwijl ik me niet jofel voelde, of terwijl de ander niet 100% was. Dan blijf je wat korter, pak je je eigen kopje koffie, wordt het een ziekenbezoekje. Maar twee jaar lang is voor mij te lang, tenzij je er inderdaad lang voor moet reizen. dan kan ik me nog voorstellen dat ze het vervelend vind dat je dat eind reizen moet voor een half uurtje.De vriendin heeft fysieke klachten. Niet iedereen heeft behoefte aan bezoek met pijn. Er zullen wel goede redenen zijn om het afspraakje te willen verzetten.
vrijdag 25 juli 2014 16:58
quote:witlofje schreef op 25 juli 2014 @ 16:55:
het is zo dat ons contact minder is geworden sinds zij een vriend heeft. Daar kan ik nog inkomen. Als je een relatie hebt verandert je situatie en ga je anders je tijd en prioriteiten indelen. Dat herken ik en is ook geen probleem. Zeker als je ook werkt.
Daarbij komt dat haar vriend (familie van vriendin 2) uit een ander land komt welke pas sinds kort bij de eu hoort. Hij kon hier in nl niet aan het werk en nog steeds is het lastig. Ze proberen er alles aan te doen.
Dit samen met haar pijnen en klachten maakt het voor mij een lastige situatie. Juist omdat ik begrip heb voor haar situatie en dat haar prioriteiten bij haar gezin liggen. Vind ik ook logisch.
We woonden eerst dichterbij maar vorig jaar is zij wat verder weg gaan wonen. Geef haar hierin groot gelijk, was beter voor haar situatie. Ze heeft geen auto, maar heb haar ook aangegeven het geen probleem te vinden naar haar toe te gaan.
Ik maak me ook gewoon een beetje zorgen dat ze haar wereldje miss niet te klein maakt, te beperkend.
Ze is een leuke en lieve meid en als we samen zijn weet ik dat het net zo zal zijn als altijd. Maar hoe breng ik het voorzichtig zonder haar te kwetsen, boos, verdrietig te maken?Hoe zij haar leven inricht zijn jouw zaken niet. Wat wil je brengen zonder haar te kwetsen? toch niet dat gezeur over die kleine wereld? want dat is ronduit badinerend, een vriendin die beter weet hoe jij je leven moet inrichten? dat is geen vriendschap
het is zo dat ons contact minder is geworden sinds zij een vriend heeft. Daar kan ik nog inkomen. Als je een relatie hebt verandert je situatie en ga je anders je tijd en prioriteiten indelen. Dat herken ik en is ook geen probleem. Zeker als je ook werkt.
Daarbij komt dat haar vriend (familie van vriendin 2) uit een ander land komt welke pas sinds kort bij de eu hoort. Hij kon hier in nl niet aan het werk en nog steeds is het lastig. Ze proberen er alles aan te doen.
Dit samen met haar pijnen en klachten maakt het voor mij een lastige situatie. Juist omdat ik begrip heb voor haar situatie en dat haar prioriteiten bij haar gezin liggen. Vind ik ook logisch.
We woonden eerst dichterbij maar vorig jaar is zij wat verder weg gaan wonen. Geef haar hierin groot gelijk, was beter voor haar situatie. Ze heeft geen auto, maar heb haar ook aangegeven het geen probleem te vinden naar haar toe te gaan.
Ik maak me ook gewoon een beetje zorgen dat ze haar wereldje miss niet te klein maakt, te beperkend.
Ze is een leuke en lieve meid en als we samen zijn weet ik dat het net zo zal zijn als altijd. Maar hoe breng ik het voorzichtig zonder haar te kwetsen, boos, verdrietig te maken?Hoe zij haar leven inricht zijn jouw zaken niet. Wat wil je brengen zonder haar te kwetsen? toch niet dat gezeur over die kleine wereld? want dat is ronduit badinerend, een vriendin die beter weet hoe jij je leven moet inrichten? dat is geen vriendschap
vrijdag 25 juli 2014 17:26
quote:witlofje schreef op 25 juli 2014 @ 16:55:
We woonden eerst dichterbij maar vorig jaar is zij wat verder weg gaan wonen. Hoe ver dan? Hoeveel minuten rijden met de auto? Ik vind het echt heel gek dat je wel veel contact hebt maar dat een uurtje buurten zo moeilijk is. Heb je wel eens aangegeven dat jij het jammer vindt dat jullie elkaar zo weinig zien? En heb je haar wel eens bevraagd hoe zij daar in staat? Als je echt vriendinnen bent, dan moet je dat toch kunnen benoemen.
We woonden eerst dichterbij maar vorig jaar is zij wat verder weg gaan wonen. Hoe ver dan? Hoeveel minuten rijden met de auto? Ik vind het echt heel gek dat je wel veel contact hebt maar dat een uurtje buurten zo moeilijk is. Heb je wel eens aangegeven dat jij het jammer vindt dat jullie elkaar zo weinig zien? En heb je haar wel eens bevraagd hoe zij daar in staat? Als je echt vriendinnen bent, dan moet je dat toch kunnen benoemen.
vrijdag 25 juli 2014 17:40
Nounou lekker pinnig Meds! Zo bedoelde ik het helemaal niet juist! Was alleen om aan te geven dat ik snap dat je minder tijd hebt wanneer je een kind hebt en een vriend en andere problemen. Ik ben juist blij voor haar dat ze iemand heeft gevonden waar ze gelukkig mee is. Ik heb me nog nooit bemoeid met hoe zij haar leven inricht.
Met niet kwetsen bedoelde ik hoe breng ik op een goede manier over dat ik het vervelend vind dat het zo loopt!
Met niet kwetsen bedoelde ik hoe breng ik op een goede manier over dat ik het vervelend vind dat het zo loopt!
vrijdag 25 juli 2014 17:48
vrijdag 25 juli 2014 18:10
quote:witlofje schreef op 25 juli 2014 @ 17:48:
Ongeveer 35 minuutjes met auto haley. Zei pas geleden nog tegen haar dat ik het jammer vind dat we elkaar zo weinig zien. Dat vond zij ook. Gaf zelf aan dat we niet superver bij elkaar vandaan wonen maar dat voor haar lastiger is omdat ze geen auto heeft, kind er is en vriend niet altijd thuis.
Ik heb ook zo'n vriendin. Ik ga gewoon naar haar. Ze is lief en altijd blij om me te zien en altijd gastvrij. Dus vind ik het geen probleem om altijd naar haar te gaan.
Het zou best kunnen dat, omdat het al twee jaar geleden is, het eerste bezoek van nu een 'groot ding' geworden is. Ik zou toch nog even volhouden en volgende week langsgaan. En vanaf dat moment vaker voor gewoon even een bakkie.
Ongeveer 35 minuutjes met auto haley. Zei pas geleden nog tegen haar dat ik het jammer vind dat we elkaar zo weinig zien. Dat vond zij ook. Gaf zelf aan dat we niet superver bij elkaar vandaan wonen maar dat voor haar lastiger is omdat ze geen auto heeft, kind er is en vriend niet altijd thuis.
Ik heb ook zo'n vriendin. Ik ga gewoon naar haar. Ze is lief en altijd blij om me te zien en altijd gastvrij. Dus vind ik het geen probleem om altijd naar haar te gaan.
Het zou best kunnen dat, omdat het al twee jaar geleden is, het eerste bezoek van nu een 'groot ding' geworden is. Ik zou toch nog even volhouden en volgende week langsgaan. En vanaf dat moment vaker voor gewoon even een bakkie.
vrijdag 25 juli 2014 19:42
quote:witlofje schreef op 25 juli 2014 @ 17:40:
Nounou lekker pinnig Meds! Zo bedoelde ik het helemaal niet juist! Was alleen om aan te geven dat ik snap dat je minder tijd hebt wanneer je een kind hebt en een vriend en andere problemen. Ik ben juist blij voor haar dat ze iemand heeft gevonden waar ze gelukkig mee is. Ik heb me nog nooit bemoeid met hoe zij haar leven inricht.
Met niet kwetsen bedoelde ik hoe breng ik op een goede manier over dat ik het vervelend vind dat het zo loopt!Gewoon zoals je het zegt: ik vind het vervelend en jammer dat het afspraakje niet door kan gaan. Voor jou is het vervelend dat je pijn hebt. Ik hoop dat het snel beter gaat dan kunnen we een nieuwe afspraak maken. Liefs Witlof
Nounou lekker pinnig Meds! Zo bedoelde ik het helemaal niet juist! Was alleen om aan te geven dat ik snap dat je minder tijd hebt wanneer je een kind hebt en een vriend en andere problemen. Ik ben juist blij voor haar dat ze iemand heeft gevonden waar ze gelukkig mee is. Ik heb me nog nooit bemoeid met hoe zij haar leven inricht.
Met niet kwetsen bedoelde ik hoe breng ik op een goede manier over dat ik het vervelend vind dat het zo loopt!Gewoon zoals je het zegt: ik vind het vervelend en jammer dat het afspraakje niet door kan gaan. Voor jou is het vervelend dat je pijn hebt. Ik hoop dat het snel beter gaat dan kunnen we een nieuwe afspraak maken. Liefs Witlof
