Psyche
alle pijlers
Ik mis mijn au-pair kind..
zaterdag 26 juli 2014 20:37
Ik heb in 2013/2014 een periode van 1,5 jaar als au-pair gewerkt voor een Frans gezin aan de andere kant van de wereld. Eén van de ouders is niet meer betrokken bij de opvoeding. Na verloop van tijd heb ik deze rol (aanvankelijk onbewust) op me genomen. Dit heeft er toe geleid dat ik met het oudste kind van 11 jaar een hele hechte band heb gekregen. Na onenigheid met de overgebleven ouder ben ik op een hele vervelende manier en vrij abrupt vertrokken.
Ik ben nu bijna weer een half jaar terug in Nederland en ik mis het kind echt enorm. We hebben af en toe contact over Skype en dat is heel fijn, maar zodra het gesprek afgelopen is, is het gemis weer net zo groot. Ik heb veel moeite om me op het hier en nu te concentreren en krijg eigenlijk niks meer gedaan. Ik ben gespannen en word van de kleinste dingen emotioneel. Het verlangen om dit kind weer te zien beheerst mijn leven.
Het liefste zou ik morgen in het vliegtuig stappen om voor een paar weken daar gewoon weer te zijn, maar ook dan moet ik op een gegeven moment weer afscheid nemen en vervolgens zit ik weer met hetzelfde gevoel thuis.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Ik ben nu bijna weer een half jaar terug in Nederland en ik mis het kind echt enorm. We hebben af en toe contact over Skype en dat is heel fijn, maar zodra het gesprek afgelopen is, is het gemis weer net zo groot. Ik heb veel moeite om me op het hier en nu te concentreren en krijg eigenlijk niks meer gedaan. Ik ben gespannen en word van de kleinste dingen emotioneel. Het verlangen om dit kind weer te zien beheerst mijn leven.
Het liefste zou ik morgen in het vliegtuig stappen om voor een paar weken daar gewoon weer te zijn, maar ook dan moet ik op een gegeven moment weer afscheid nemen en vervolgens zit ik weer met hetzelfde gevoel thuis.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
zaterdag 26 juli 2014 20:52
Als je au pair kind er niet te veel last van zou hebben wanneer je het contact verbreekt, zou ik het contact verbreken.
Kan me trouwens voorstellen dat je zoveel van een kind gaat houden en lijkt me moeilijk daar overheen te komen. Kan je niet uitpraten met de ouder waar het kind woont? Niet om weer aupair te worden, maar gewoon, omdat dat nou eenmaal prettiger is.
Kan me trouwens voorstellen dat je zoveel van een kind gaat houden en lijkt me moeilijk daar overheen te komen. Kan je niet uitpraten met de ouder waar het kind woont? Niet om weer aupair te worden, maar gewoon, omdat dat nou eenmaal prettiger is.
zaterdag 26 juli 2014 21:14
Het is niet gek dat je je heel erg gaat hechten aan een kind als je daar zolang en intensief bij betrokken ben en het dan gaat missen. Maar jij hebt er wel erg veel last van zoveel dat het je beperkt in je dagelijks leven.
Als au pair hoort afscheid nemen erbij. Ik heb verschillende au pairs in huis gehad toen mijn kinderen klein waren en met sommige hadden ze een hele goede band en stuurde ze soms nog een tijd lang een kaartje en kregen er een terug. Na verloop van tijd verwaterde dat contact dan. Dat lijkt me ook heel gezond en normaal in die relatie. Als au pair ben je meestal maar tijdelijk in het leven van een kind. Dat het nu zo rot geëindigd is is heel naar en pijnlijk natuurlijk. Maar ook als dat niet zo was geweest had je op een bepaald moment afscheid moeten nemen natuurlijk. Het is een onderdeel van je beroep dat niet zo leuk is en zelfs moeilijk kan zijn.
Ik denk dat je het best geen contact meer kunt opnemen. Of het afbouwen en laten verwateren. Het is normaal dat een au pair uit het leven van een kind verdwijnt. Ze zal er niets aan overhouden en je niets kwalijk nemen en waarschijnlijk met veel plezier en liefde aan je terug denken. Mijn kinderen hebben het nog steeds wel eens over de au pairs, ze zijn wel degelijk belangrijk geweest in hun leven en dat ze daar nu geen deel meer van uit maken doet daar niets aan af. Door geen contact meer te hebben bescherm je vooral ook jezelf. Probeer het zoals ik en andere hierboven schrijven te zien als een onderdeel van je werk.
Misschien moet je je voor de toekomst afvragen of dit werk wel bij je past.
Als au pair hoort afscheid nemen erbij. Ik heb verschillende au pairs in huis gehad toen mijn kinderen klein waren en met sommige hadden ze een hele goede band en stuurde ze soms nog een tijd lang een kaartje en kregen er een terug. Na verloop van tijd verwaterde dat contact dan. Dat lijkt me ook heel gezond en normaal in die relatie. Als au pair ben je meestal maar tijdelijk in het leven van een kind. Dat het nu zo rot geëindigd is is heel naar en pijnlijk natuurlijk. Maar ook als dat niet zo was geweest had je op een bepaald moment afscheid moeten nemen natuurlijk. Het is een onderdeel van je beroep dat niet zo leuk is en zelfs moeilijk kan zijn.
Ik denk dat je het best geen contact meer kunt opnemen. Of het afbouwen en laten verwateren. Het is normaal dat een au pair uit het leven van een kind verdwijnt. Ze zal er niets aan overhouden en je niets kwalijk nemen en waarschijnlijk met veel plezier en liefde aan je terug denken. Mijn kinderen hebben het nog steeds wel eens over de au pairs, ze zijn wel degelijk belangrijk geweest in hun leven en dat ze daar nu geen deel meer van uit maken doet daar niets aan af. Door geen contact meer te hebben bescherm je vooral ook jezelf. Probeer het zoals ik en andere hierboven schrijven te zien als een onderdeel van je werk.
Misschien moet je je voor de toekomst afvragen of dit werk wel bij je past.
zaterdag 26 juli 2014 22:15
Bedankt voor jullie reacties.
Dit was mijn eerste ervaring als au-pair en gezien de afloop ben ik zeker niet van plan om dit nog een keer te gaan doen bij een andere familie. Wat dat betreft heb ik ze best nog wel op een rijtje hoor.
Het contact met de ouder is op dit moment wel oké. Onenigheid was ook niet helemaal het goede woord. Ik ben vooral weggegaan met veel frustraties over bepaald handelen van deze persoon (die daarover overigens heel schuldbewust is). Ik weet in ieder geval dat ik welkom ben om ze nog eens op te zoeken.
Per direct het contact verbreken, of zelfs het laten verwateren, dat kan ik me op dit moment echt niet voorstellen. Ik heb altijd de intentie gehad (en ook uitgedragen naar de kinderen toe) om op een gezonde manier contact te blijven houden, maar daar heb ik nu dus erg veel moeite mee. Het kind neemt zelf ook nog regelmatig het initiatief om te Skypen (ongeveer 1x per week). Ik snap dat het verstandig is om het contact geleidelijk aan af te bouwen, maar moet dit per se tot 0?
Dit was mijn eerste ervaring als au-pair en gezien de afloop ben ik zeker niet van plan om dit nog een keer te gaan doen bij een andere familie. Wat dat betreft heb ik ze best nog wel op een rijtje hoor.
Het contact met de ouder is op dit moment wel oké. Onenigheid was ook niet helemaal het goede woord. Ik ben vooral weggegaan met veel frustraties over bepaald handelen van deze persoon (die daarover overigens heel schuldbewust is). Ik weet in ieder geval dat ik welkom ben om ze nog eens op te zoeken.
Per direct het contact verbreken, of zelfs het laten verwateren, dat kan ik me op dit moment echt niet voorstellen. Ik heb altijd de intentie gehad (en ook uitgedragen naar de kinderen toe) om op een gezonde manier contact te blijven houden, maar daar heb ik nu dus erg veel moeite mee. Het kind neemt zelf ook nog regelmatig het initiatief om te Skypen (ongeveer 1x per week). Ik snap dat het verstandig is om het contact geleidelijk aan af te bouwen, maar moet dit per se tot 0?
zaterdag 26 juli 2014 22:23
Ik denk dat je het kan vergelijken met de kinderen van je ex-partner, als je relatie uitgaat. Je hebt een tijd meegezorgd, meegeleefd. Is niet zomaar een baan.
De ex-partner van mijn ex is zeven jaar bij mijn kinderen betrokken geweest. Ik weet dat ze in het begin ze erg heeft gemist. Maar het contact is nu na ruim twee jaar volledig verwaterd. Mijn kinderen hebben daar geen moeite mee, hoe zij dat ervaart weet ik niet. Ik neem aan dat het slijt.
De ex-partner van mijn ex is zeven jaar bij mijn kinderen betrokken geweest. Ik weet dat ze in het begin ze erg heeft gemist. Maar het contact is nu na ruim twee jaar volledig verwaterd. Mijn kinderen hebben daar geen moeite mee, hoe zij dat ervaart weet ik niet. Ik neem aan dat het slijt.
donderdag 9 oktober 2014 13:40
quote:Lady-Voldemort schreef op 09 oktober 2014 @ 13:36:
Herkenning waarschijnlijk. Die Fransen aan de andere kant van de wereld lezen het Vivaforum natuurlijk ook.Ja dat was ook mijn eerste gedachte.
Herkenning waarschijnlijk. Die Fransen aan de andere kant van de wereld lezen het Vivaforum natuurlijk ook.Ja dat was ook mijn eerste gedachte.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
