Misschien stom, of toch niet?

In november 2012 heb ik een heel leuk meisje leren kennen. Zij vertelde mij dat het net uit was met haar vriend, en dat ze eerst op wereldreis wilde voordat ze een nieuwe relatie wil beginnen. Ze zat erg in de knoop, zei ze zelf. Toen ze dit vertelde, nam ik dit ter kennisgeving aan. Het was immers de eerste keer dat ik haar leerde kennen, en had totaal niet het idee dat ik op haar verliefd zou worden oid. Ik luisterde 'als een vriend' zeg maar.



We hebben nummers uitgewisseld. Zij WhatsAppte mij vrij vaak, met gewoon 'leuke dingentjes'; bijvoorbeeld over sollicitaties etc. Het was erg gezellig, en we hadden een hele goede klik. Twee maanden later heb ik haar een berichtje gestuurd met 'Zullen we wat drinken?' Zij vond het goed, en we gingen samen wat drinken. We hadden om 19:00 afgesproken, en om 01:00 gingen we naar huis. We vonden het erg jammer dat we moesten stoppen.



Een week later gingen we wéér, en daarna wéér. De vierde keer was erg gezellig, ze bleef mij daarna continu berichten sturen, gaf me koosnaampjes en voordat ze iets kocht, maakte ze een foto met de vraag wat ik ervan vond.



Na de vijfde keer begon ze jaloers te worden. Als ik bijvoorbeeld op een donderdag niet kon, maar wel op een vrijdag, begon ze continu te vragen of ik een date had. 'Wat ga je doen, je hebt toch geen date hé?', zei ze. Dat ging een tijdje zo door. Alles leek erop dat zij verder met mij wilde.



De zesde keer ging ik bij haar slapen. De volgende ochtend heb ik kennis gemaakt met haar moeder, vader en broer. Het was erg gezellig. Ik dacht: 'nu zit het goed' Toen ik naar huis liep, dacht ik 'ik stuur haar nu eens een bericht, zij stuurde mij altijd als eerst, nu ben ik aan de buurt'. Dus ik stuurde wat, kreeg ik geen antwoord. Een paar dagen later stuurde ze me pas weer iets. Ik vond dat vreemd.



Diezelfde week vroeg ik aan haar wat ze ging doen. Ze zei 'ik ben net bij een jongen geweest!' Ik reageerde verbaasd, en was boos op haar. Ze zei: 'Haha, nee grapje, natuurlijk niet. Steken in je hart?' Ik weet niet waarom ze dat deed; misschien wilde ze weten hoe ik over ons dacht. Ik zei dat ik het niet pikte en reageerde een paar dagen niet. Ze begon mij de hele tijd te bellen en berichten te sturen dat ze spijt had en dat ze wilde praten. Ik heb besloten om het uit te praten. Ze zei: 'Ik ben gewoon bang dat we te close worden, ik wil graag eerst op wereldreis, pas daarna weet ik wat ik zoek in een relatie'. Ik heb besloten om het te accepteren. We hebben het immers zo ontzettend leuk met elkaar.



Twee weken later gingen we stappen met elkaar. Het was erg 'romantisch' wat we deden. Ik heb daar weer geslapen, en het was echt zo ontzettend leuk. Ik zei tegen haar de volgende ochtend 'wees nu niet boos, want ik wil nog niets met je.' Toen ik diezelfde dag thuis kwam, dacht ik 'ik lijk wel gek! Ik stuur haar een bericht dat ik verder wil.' Dus dat deed ik. Kreeg ik een paar dagen geen bericht. Ineens kreeg ik 'Ik weet het nog niet, ik ga er even over nadenken.' En pas weer een week later kreeg ik 'Het zal je niet verbazen, maar ik wil geen relatie.' Einde, dacht ik....



...Maar nee, ze smste mij dat ze mij miste. Dus ik was toen zo stom om haar weer mee uit te vragen, en zo geschiedde. We gingen picknicken, we hebben veel gezoend, ik heb 'aan haar gezeten'; we waren weer close. De volgende dag vertelde ze dat ze speciaal voor mij een shirtje had gekocht, gevolgd door een hartje. Ik dacht 'huh?' Maar goed: ik heb het laten zitten. Ze vertelde ook tegen mij: 'ik heb onze band uitgelegd aan mijn vriendin, ze vraagt mij nu steeds 'hoe zit het nu met Mark?'...



We spraken erg veel af, ze stuurde mij veel berichten en toen ging ze op wereldreis. Mijn wereld was kapot, ik miste haar heel erg. Ze is 5 maanden weggeweest.



In die 5 maanden hebben we elke week nog contact gehad (laat ik zeggen: 3 keer in de week). We spraken elkaar ook erg vaak en lang via Skype (minimaal 2 uur).



Toen, nu 4 weken geleden, kwam ze terug. We spraken meteen af. Ze vroeg mij continu of ik haar miste. Daarna vroeg ze aan mij wanneer wij op vakantie zouden gaan; wanneer wij naar het strand gingen; wat we met kerst gaan doen (!) en met klap op de vuurpijl: of ik zin had om naar de verjaardag van haar moeder te gaan. Ik zei nog 'komen je vriendinnen ook'; 'nee', zei ze. Dus ik dacht: dat zit wel goed.



De tweede afspraak hadden we het weer leuk. Ze pakte mijn hand, gaf mij kusjes, zei dat ze met haar moeder aan het praten was over mij, zei continu 'we kunnen ook naar daar en daar' en ik dacht, nu is het moment: 'hebben we een relatie?'



Maar toen: ze schoot terug. Ze zei 'nee, dat weet je toch?' Ik vroeg 'waarom nodig je mij dan bijvoorbeeld uit voor je moeders verjaardag?' Zei ze: 'hoe bedoel je?' ...Ze gaf nergens meer antwoord op. We gingen naar huis. De volgende dag stuurde ik naar haar 'ik vind je echt leuk, waarom gaan we niet door?' Ze stuurde terug: 'ik zie je meer als een vriend dan als mijn vriend'.



Ik reageerde kwaad op haar via berichten. Heel stom, ik weet het, maar toch: ik heb lang op haar gewacht. Ze gaf mij zoveel signalen. We hebben een klik waar menigeen jaloers op is. Dus ik zei tegen haar via een bericht 'je bent gewoon onzeker en laf, je bent echt raar!' Daar kreeg ik weer spijt van, dus ik berichtte: 'Sorry, laten we praten.' Ze reageerde met 'Ik vind het jammer dat we moeten stoppen...' en daarna reageert ze nergens meer op. Dus ik belde, kreeg haar voicemail. Heb haar voicemail ingesproken, maar tot heden nog geen antwoord.



Ik zit, mede door mijn gedrag, met mijzelf ontzettend in knoop. Ik voel me verlaten. Bijna 2 jaar elke dag contact; ze wilde continu samen dingen doen; hand in hand gelopen; kusjes gegeven; bij elkaar geslapen; ze wil met mij op vakantie; ze nodigt mij uit voor haar moeder haar verjaardag....Het werd me teveel. Ik was kwaad, stom, en heb daar spijt van. Ze reageert nu niet meer!



Afijn, wat moet ik doen? Stoppen, zeggen al mijn vrienden. Ja, zeker, maar dat is lastig. Het voelt als liefdesverdriet. Ik heb er heel veel last van, en heb zelfs morgen een afspraak bij de psycholoog! En, ik heb ook al besloten om pas volgende week contact met haar op te nemen, voor een gesprek...Om maar eens duidelijk te maken (op een normale manier) dat ze toch wel erg met mijn gevoelens heeft gespeeld en ik wil ook de reden weten waarom zij mij heeft afgewezen.



Ja, ik weet het: ik ben hopeloos op haar verliefd...Maar goed, we hadden het zo leuk met elkaar. Ik weet het niet meer.

quote:Sensy12 schreef op 28 juli 2014 @ 15:09:

Haha, ja ik weet het. 'Jammer' alleen dat ik veel in heb geïnvesteerd, maar goed...

Niks verloren en alleen maar wijzer geworden.



Tja, dit blijft een lastig iets. Ik vind nog wel dat ik de afgelopen twee weken een beetje vreemd heb gereageerd op haar.



Ging eigenlijk zo: 'ik wil een relatie met je, o je reageert niet? Dan ben ik klaar met je! O, shit, dat werkt ook niet, hoe kan ik in godsnaam die strijd winnen? Zullen we daten? Nee? Ehm, op vakantie?



Tja...Dat vind ik best wel zuur eigenlijk dat ik het zo heb aangepakt.

quote:Sensy12 schreef op 28 juli 2014 @ 17:03:

[...]





Je wist toen niet beter. Nu wel.

We hebben allemaal weleens hardvochtig of zuur op iets gereageerd en achteraf pas zien we hoe dat niet alleen de ander schaadt maar ook onszelf. Dus wees wat aardiger voor jezelf en zie gewoon in dat je toen echt niet beter wist.



En toch zit me dat niet helemaal lekker. Ik had beter kunnen weten...Maar goed: ik kan tobben wat ik wil, het zal uiteindelijk helemaal niets veranderen.



Ik begin sinds zonet weer te twijfelen over alles. Vreselijk, echt vreselijk. Ik zal toch niet weer in het oude patroon terugvallen? Ik hoop het niet.

quote:Annelaure schreef op 28 juli 2014 @ 18:14:

Je had misschien beter kunnen weten maar je wist niet beter. Daarom handelde je op dat moment naar je beste kunnen. Achteraf bleek dat niet te werken. Daar heb je van geleerd en dat zul je de rest van je leven meenemen.Ja, dat klopt. Alleen nu is de verleiding wel weer groter om te vragen of ze wil praten. Dan kan ik - dat denk ik dan geheel onterecht - mijn fout goedpraten, of zoiets? Ik zou het niet weten...

quote:sienna. schreef op 28 juli 2014 @ 19:48:

Stel je eens voor dat jullie wel samen komen, dat je zeker van haar kan zijn. Zou haar gedrag je na een aantal jaar niet vreselijk gaan irriteren? Dat wat je nu leuk vindt, je dan wegjaagt? Ik snap het wel hoor, ben ooit ook zo obsessief zo verliefd geweest en verscheurd van liefdesverdriet. Leefde bij de dag, ook met hulp van een psycholoog, en het duurde even, maar hij doet me nu helemaal niets meer. Sterker nog, ik snap niet dat ik ooit.... En heb nu wel een leuke vent! Een echt leuke!



Ik vind dat moeilijk. Ik erger mij vooral aan het feit dat we niets hebben, maar dat het wel lijkt alsof we wat hebben. Kom op, een meisje stuurt je niet zomaar allerlei berichten en e-mails. Dan kan je zeggen 'ja, dat is heel normaal'; dat is ook normaal tussen jongen-jongen/meisje-meisje.



Ze vertelde mij een keer dat ze tegen een vriendin had verteld dat ik haar vroeg of ik verder wilde. Haar vriendin vroeg continu aan haar 'hoe zit het nu met Mark?'...Ze zei: 'ze vraagt het nu telkens!' ... Tja, vrienden toch? Als we écht vrienden waren, dan had ze gezegd 'niks, we zijn vrienden'; dan hoef je als vriendin toch niet door te vragen?



Goed, dat soort dingentjes heb je niet in een relatie. Dan is het duidelijk dat we een relatie hebben. We hebben alleen ergernissen over de vraag of we wel of geen relatie hebben.



Maar goed: ik voel mij al stukken beter. Ik schat de kans hoog in dat zij volgende week contact met mij opzoekt. Dan maar eens kijken of ik mij staande kan houden en 'nee' durf te zeggen.

quote:sienna. schreef op 28 juli 2014 @ 21:50:

Waarschijnlijk ga je vast geen nee zeggen En ze stuurt indd verwarrende signalen, maar dat is eigenlijk heel fout. Denk erover na: het is een teken dat zij hoe dan ook niet zoveel om jou geeft als jij om haar. Als ze dat wel deed zou ze je geen pijn willen doen en eerst eens bij zichzelf te rade gaan wat ze nou echt wilt.



Maar troost je: of het wordt wat, of ze maakt je zo kapot (en jij jezelf) dat je op een gegeven moment écht niet meer wilt.



Nee, ik zal denk ik ook geen nee zeggen. Ik denk dat nu het beste is als ik tegen haar zeg: 'laten we dit vergeten, streep eronder, en laten we óf serieus gaan daten óf stoppen.' Wat vinden jullie hiervan? (Ik weet het, ze heeft nog geen berichtje gestuurd, maar toch.)



quote:gojibes schreef op 29 juli 2014 @ 01:12:

Hoe leuk en lief ze kan zijn, hoe ontzettend bijzonder jullie band ook voelt...





Dit is geen goede basis voor een leuke en stabiele relatie. (Dus inderdaad; STOPPEN MARK)Ja, het voelt erg bijzonder. We kennen elkaar nu 2 jaar, en we hebben echt hele lange en gezellige gesprekken. We waren een keer om 12:00 gaan picknicken, en om 1:30 gingen we pas weg! Ik kan mij niet voorstellen dat ik dat ook met anderen zou hebben...

Enkele dagen later lijk ik me toch weer aangetrokken te voelen voor haar. Het ging een paar dagen goed. Maar ik merk dat het steeds slechter gaat, en dat terwijl ik volgende een nieuwe date heb. Ik kan er nog steeds niet over uit hoe zij mij heeft behandeld heeft. Ik vind het vreselijk dat ik er nog steeds aan terugdenk. Is dat normaal?



Soms heb ik gelukkig wel het besef van: 'ik heb er helemaal geen zin meer in', maar meestal denk ik: 'ik hoop op nog één gesprek.' Vreselijk, allemaal. Als ik dit had geweten, had ik er - tja - nooit aan begonnen. Het lijkt wel een vreselijke ziekte.

quote:viva-amber schreef op 30 juli 2014 @ 21:20:

Hoeveel goede gesprekken die tot niets leiden heb je al gehad?



Nee, die hebben we nog niet gehad. Ze is momenteel op vakantie; ze komt pas volgende week woensdag terug. Ik heb ook geen enkel idee wat ik tegen haar moet zeggen mochten we weer gaan praten. Ik denk dat het beter is als we niks meer tegen elkaar zeggen, maar heel veel dingen zitten mij nog niet lekker. Het heeft niets met liefde te maken, maar met het uiten van ongenoegen. Als 'iedereen' zegt dat het niet netjes is wat ze heeft gedaan, dan..ehh, ja dan wil ik dat tegen haar zeggen, of zoiets? Ik snap er helemaal niets meer van. Ik mis haar toch wel.



Laten we maar simpel zijn: dat nieuwe meisje dat ik heb leren kennen is én knapper én leuker qua omgang, maar toch blijf ik maar bij de andere hangen! Het voelt ook helemaal niet afgesloten, dat maakt het zo raar. Het voelt pas afgesloten, denk ik, als ik haar in het echt vraag of ze een relatie wil, en zo nee, waarom niet.

Het vervelende is alleen dat zij erg wisselvallig overkomt (en dan voornamelijk op whatsapp). En ik weet niet of dat aan mij ligt, en dat ze dat met een andere jongen niet heeft, of dat het echt puur aan haarzelf ligt. Ze heeft vorig jaar meerdere malen aangegeven in de knoop met haarzelf te zitten, omdat ze niet weet wat ze zoekt.



En dát houdt mij tegen om definitief te stoppen. Er is bij mij al een hoop druk van de ketel af, alleen het zit mij niet helemaal lekker. Natuurlijk, je kan zeggen: 'lekker stoppen, wil je wel zo iemand?' Over het algemeen niet, maar wij hebben het zo speciaal en zo leuk met elkaar, dat ik het de moeite waard vind om voor te vechten - hoe stom misschien ook.



Misschien moet ik zelf maar eens gaan afvragen wat ik nu eigenlijk wil...

quote:viva-amber schreef op 31 juli 2014 @ 20:05:

Dus je ziet een wisselvallig met zichzelf in de knoopzittende vrouw die niet weet wat zij wil en die met een andere date als ideale partner om een vaste relatie mee aan te gaan?



Je kunt twijfelen tot je blauw ziet. 1 ding weet ik zeker 100% voor jou gaat zij in ieder geval niet.



Ik weet niet of zij met een ander date. Ik geloof van niet. Zij liet mij een keer al haar whatsapp-contacten zien, omdat er volgens haar iets mis was met whatsapp. Ik zag toen geen jongensnaam staan...





quote:millennial schreef op 31 juli 2014 @ 21:46:

Is zij puur in jou geïnteresseerd, of vooral in de aandacht die jij haar geeft, simpelweg omdat niemand anders haar dat op dat moment geeft? Dat is altijd een risico van relaties met onstabiele mensen.



maar wij hebben het zo speciaal en zo leuk met elkaar

Vindt zij dat ook? Ga er niet automatisch van uit dat jouw gevoelens precies hetzelfde als die van haar zijn, ook al voelt het nog zo fijn en vertrouwd.



Om met dat laatste stuk te beginnen: ja, dat vindt zij ook. Ze heeft dat meerdere malen tegen mij gezegd. De laatste keer zei ze tegen mij 'ik vind het echt heel jammer dat we moeten stoppen, want we hebben echt iets bijzonders.'



Dat eerste: daar kan ik geen specifiek antwoord op geven.



Ik weet zelf niet zo wat ik moet. Erover praten met haar? Of gewoon echt helemaal stoppen met alles...

Soap afgelopen? Nee, de soap gaat door...Denk ik.



We hebben een tijd gehad dat we elkaar koosnaampjes gaven, waarvan één vaker. Laten we zeggen 'druifje' (niet dat dat het koosnaampje was, we hadden een andere, maar om anonimiteit te waarborgen, is deze fictief). Zij had haar Whatsapp-foto in een druifje ingesteld. Ik dacht: 'Ach, niet teveel achter zoeken.' Ik heb er niet op gereageerd.



Toen we nog veel contact hadden, hebben we erg lang naar bepaalde petten gezocht (petten is ook fictief om dezelfde reden als hiervoor). Telkens als wij een pet zagen of wilden kopen, maakten we een foto en stuurde wij deze naar elkaar. Dat deden we wel elke week. Wat nu? Haar Whatsapp-foto is een bepaalde pet waarvan ze weet dat ik deze mooi vind. Niet zomaar een 'normale' foto van een pet door haar gekocht, maar meer een advertentie.



Tja, is dit een teken dat ze aandacht van mij wil? Ik weet het niet. Ik geef het in ieder geval niet, omdat ik er naast kan zitten. Maar toch is het weer vaag. Natuurlijk, ik laat mij weer kennen als ik er toch van wat ga zeggen, en het is bijna op het kinderlijke af.



Wat vinden jullie ervan?

quote:viva-amber schreef op 03 augustus 2014 @ 16:41:

Het heeft weinig zin om hier nog iets inhoudelijks te schrijven, want wij zijn slechts het publiek dat dient om jouw obsessie te voeden.



Eens. Het is een proces waar ik doorheen moet. Van elke dag contact en twee keer in de week afspreken en vakantieplannen maken, naar geen contact. Elke impuls schrijf ik hierop, zodat enkele nuchtere dames (en heren) mijn opmerking kunnen relativeren zodat ik weer om mijzelf kan lachen. Wat ik ook dus ook doe!



Het gaat beter. Ik kan mij niet meer voorstellen dat ik richting haar ga om 'te praten', terwijl ik dat eerder wel wilde. Donderdag een nieuwe afspraak met een ander meisje...



quote:ismene schreef op 03 augustus 2014 @ 16:56:

Foto's en geheime boodschappen... Word al moe van het te lezen. Hoe oud ben je?Ach, houd erover op: ik ben er al vreselijk moe van. Uitgeteld en wel.