Kinderen
alle pijlers
Liefde voor je kind onvoorwaardelijk?
woensdag 30 juli 2014 09:35
Vanochtend had ik een discussie met mijn man naar aanleiding van een boek dat ik momenteel lees. Het is het verhaal van een moeder van een zeer ernstig gehandicapt kind (denk: zeven jaar, niet zindelijk, kan niet praten, zwaar autistisch etc). Mijn man vroeg zich hardop af of hij wel van zo'n kind zou kunnen houden.
Ik was echt hoogst verbaasd; ik krijg uit het boek de indruk dat die moeder juist zielsveel van haar kind houdt, en ik kan me niet anders voorstellen dan dat ik dat ook zou doen. Het speelt misschien mee dat pas veel later bleek dat het kind gehandicapt was; ik kan me nog enigszins voorstellen dat wanneer dit bij de geboorte al bekend is, je je uit een soort zelfbescherming minder hecht aan je kind? Anderzijds, misschien hou je zelfs meer van een gehandicapt kind, omdat het jouw liefde en bescherming juist extra nodig heeft.
Hij zei dat het een taboe was, maar dat er zeker mensen zijn die niet of minder van hun kind houden, omdat het gehandicapt is. Hij voegde er ook nog aan toe dat in periodes dat onze oudste dochter lastig is (ze heeft periodes gehad dat ze ons elke nacht meerdere keren wakker maakte om niks, of kan een periode erg opstandig en driftig zijn), het gevoel heeft minder van haar te houden.
Hij zorgt nog even goed voor haar, dat wel, maar ik merk inderdaad dat hij zich persoonlijk geraakt voelt, als zij bijv. 'stommerd' tegen hem zegt. Terwijl ik meestal denk: ach joh, het is een kind, het waait wel weer over.
Ik vind haar gedrag ook echt niet altijd leuk, kan er van balen en ben best wel eens boos op haar. Maar minder van haar houden? No way. Niet omdat het een taboe zou zijn, maar omdat ik dat echt zo voel. Mijn liefde voor mijn kinderen is onvoorwaardelijk. Nogmaals, ik kan me goed voorstellen dat als er 'iets' met je kind is, dat dat heel zwaar en moeilijk is, dat je daar boos en verdrietig om bent. Maar mijn liefde voor hen wordt er geen spat minder om.
Hij beweert dus dat dat vaker gebeurt, maar dat niemand erover praat. Nou heb ik werk waarin ik heel veel met mensen praat, over zeer persoonlijke zaken en soms ook schokkende zaken waarmee men niet te koop loopt. Maar dit heb ik nog nooit gehoord.
Gelukkig hebben wij twee gezonde dochters, al weet je natuurlijk nooit wat er in de toekomst gebeurt, maar op dit moment speelt dit probleem dus niet voor ons. Toch vind ik het wel een schok dat hij die liefde voor hem dus kennelijk niet helemaal onvoorwaardelijk is. Hij is een supervader hoor, doet alles voor zijn dochters, juist daarom verbaasde deze uitspraak me zo.
Ik ben benieuwd hoe anderen hierover denken. Is het normaal zoals mijn man dit voelt, hebben anderen dit ook (wel eens) en is het inderdaad een taboe? Hoe kijk je er tegenaan als je zelf een kind hebt waarmee 'iets' is? Is liefde voor je kind onvoorwaardelijk en hoort het ook dat te zijn, of niet?
Ik was echt hoogst verbaasd; ik krijg uit het boek de indruk dat die moeder juist zielsveel van haar kind houdt, en ik kan me niet anders voorstellen dan dat ik dat ook zou doen. Het speelt misschien mee dat pas veel later bleek dat het kind gehandicapt was; ik kan me nog enigszins voorstellen dat wanneer dit bij de geboorte al bekend is, je je uit een soort zelfbescherming minder hecht aan je kind? Anderzijds, misschien hou je zelfs meer van een gehandicapt kind, omdat het jouw liefde en bescherming juist extra nodig heeft.
Hij zei dat het een taboe was, maar dat er zeker mensen zijn die niet of minder van hun kind houden, omdat het gehandicapt is. Hij voegde er ook nog aan toe dat in periodes dat onze oudste dochter lastig is (ze heeft periodes gehad dat ze ons elke nacht meerdere keren wakker maakte om niks, of kan een periode erg opstandig en driftig zijn), het gevoel heeft minder van haar te houden.
Hij zorgt nog even goed voor haar, dat wel, maar ik merk inderdaad dat hij zich persoonlijk geraakt voelt, als zij bijv. 'stommerd' tegen hem zegt. Terwijl ik meestal denk: ach joh, het is een kind, het waait wel weer over.
Ik vind haar gedrag ook echt niet altijd leuk, kan er van balen en ben best wel eens boos op haar. Maar minder van haar houden? No way. Niet omdat het een taboe zou zijn, maar omdat ik dat echt zo voel. Mijn liefde voor mijn kinderen is onvoorwaardelijk. Nogmaals, ik kan me goed voorstellen dat als er 'iets' met je kind is, dat dat heel zwaar en moeilijk is, dat je daar boos en verdrietig om bent. Maar mijn liefde voor hen wordt er geen spat minder om.
Hij beweert dus dat dat vaker gebeurt, maar dat niemand erover praat. Nou heb ik werk waarin ik heel veel met mensen praat, over zeer persoonlijke zaken en soms ook schokkende zaken waarmee men niet te koop loopt. Maar dit heb ik nog nooit gehoord.
Gelukkig hebben wij twee gezonde dochters, al weet je natuurlijk nooit wat er in de toekomst gebeurt, maar op dit moment speelt dit probleem dus niet voor ons. Toch vind ik het wel een schok dat hij die liefde voor hem dus kennelijk niet helemaal onvoorwaardelijk is. Hij is een supervader hoor, doet alles voor zijn dochters, juist daarom verbaasde deze uitspraak me zo.
Ik ben benieuwd hoe anderen hierover denken. Is het normaal zoals mijn man dit voelt, hebben anderen dit ook (wel eens) en is het inderdaad een taboe? Hoe kijk je er tegenaan als je zelf een kind hebt waarmee 'iets' is? Is liefde voor je kind onvoorwaardelijk en hoort het ook dat te zijn, of niet?
woensdag 30 juli 2014 09:41
Houden van is zoiets abstracts. Kan nog best zijn dat hij er iets anders mee bedoeld dat jij.
Ik denk dat het sprankje van binnen altijd blijft, maar dat de omstandigheden en je eigen manier van er mee omgaan wel invloed hebben op dat sprankje. Je kunt het aanwakkeren of niet, zeg maar. Dat denk ik.
Ik denk dat het sprankje van binnen altijd blijft, maar dat de omstandigheden en je eigen manier van er mee omgaan wel invloed hebben op dat sprankje. Je kunt het aanwakkeren of niet, zeg maar. Dat denk ik.
Het is zoals het is
woensdag 30 juli 2014 09:44
Ik denk dat voor de meeste mensen de liefde onvoorwaardelijk is. Voor mij wel tenminste. Wat je zegt over je man, dat hij minder van je dochter houdt als ze opstandig is, herken ik totaal niet. Maar ik moet wel zeggen dat mijn man het ook lastig vindt als dochter vervelend is. Hij trekt het zich veel persoonlijker aan dan ik. Misschien hebben meer mannen dat? Hij houdt trouwens niet minder van haar om dit soort dingen, maar laat zich wel sneller op de kast jagen.
Wat betreft een kind met een handicap, zowel mijn man als ik zouden dat vreselijk moeilijk vinden denk ik. Zo'n zware handicap als jij beschrijft. Misschien niet wat je hoort te zeggen, maar zo voel ik het wel. Of ik minder van zo'n kind zou houden? Dat denk ik niet. Je kind is je kind.
Dit is overigens wel een van de redenen waarom wij het bij twee kinderen houden. We hebben nu een gezond gezin, en een derde kind met een handicap zou daar een grote belasting voor zijn. Dit kan ik natuurlijk alleen zeggen omdat dit kind simpelweg niet bestaat. Is het er wel, dan is het natuurlijk een heel ander verhaal.
Wat betreft een kind met een handicap, zowel mijn man als ik zouden dat vreselijk moeilijk vinden denk ik. Zo'n zware handicap als jij beschrijft. Misschien niet wat je hoort te zeggen, maar zo voel ik het wel. Of ik minder van zo'n kind zou houden? Dat denk ik niet. Je kind is je kind.
Dit is overigens wel een van de redenen waarom wij het bij twee kinderen houden. We hebben nu een gezond gezin, en een derde kind met een handicap zou daar een grote belasting voor zijn. Dit kan ik natuurlijk alleen zeggen omdat dit kind simpelweg niet bestaat. Is het er wel, dan is het natuurlijk een heel ander verhaal.
woensdag 30 juli 2014 09:46
woensdag 30 juli 2014 09:51
Twijfelaarstertje, dat is precies wat ik bedoel. Dat vind ik ook raar. Dan is het dus voorwaardelijke liefde: alleen als je je zó gedraagt, hou ik van je.
@Meds, ja, ik weet dat er zat mensen zijn die niet in staat zijn tot onvoorwaardelijke liefde. Maar dat ligt dan meer bij de ouder, ik bedoel hier meer dat liefde afhankelijk is van het kind, hoe het is of hoe het zich gedraagt.
Inderdaad evengoed heel eerlijk van hem; liever dat hij iets zegt waar ik geschokt over ben dan dat we de waarheid niet tegen elkaar durven zeggen.
@Annelaure en Eldorado: wat zijn die verhalen dan?
@Meds, ja, ik weet dat er zat mensen zijn die niet in staat zijn tot onvoorwaardelijke liefde. Maar dat ligt dan meer bij de ouder, ik bedoel hier meer dat liefde afhankelijk is van het kind, hoe het is of hoe het zich gedraagt.
Inderdaad evengoed heel eerlijk van hem; liever dat hij iets zegt waar ik geschokt over ben dan dat we de waarheid niet tegen elkaar durven zeggen.
@Annelaure en Eldorado: wat zijn die verhalen dan?
woensdag 30 juli 2014 09:52
Een vrouw vertelde mij ooit niet van haar jongste gehandicapte kind te houden. Ze kreeg meer terug van een willekeurige hond op straat dan van haar kind. Ze ervoer het als een grote last en verplichting maar liefde was er niet. Ze ging er kapot aan want een moeder "hoort" te houden van haar kinderen.
woensdag 30 juli 2014 09:56
quote:Annelaure schreef op 30 juli 2014 @ 09:52:
Een vrouw vertelde mij ooit niet van haar jongste gehandicapte kind te houden. Ze kreeg meer terug van een willekeurige hond op straat dan van haar kind. Ze ervoer het als een grote last en verplichting maar liefde was er niet. Ze ging er kapot aan want een moeder "hoort" te houden van haar kinderen.Wat verdrietig, voor allebei
Een vrouw vertelde mij ooit niet van haar jongste gehandicapte kind te houden. Ze kreeg meer terug van een willekeurige hond op straat dan van haar kind. Ze ervoer het als een grote last en verplichting maar liefde was er niet. Ze ging er kapot aan want een moeder "hoort" te houden van haar kinderen.Wat verdrietig, voor allebei
woensdag 30 juli 2014 09:56
quote:patchouli_ schreef op 30 juli 2014 @ 09:52:
Ik ken genoeg voorbeelden waarin een ouder, meestal vaders, afstand neemt van zijn kind. Alleen niet vanwege een handicap, maar vanwege echtscheiding. Zelfbescherming is denk ik een veel voorkomende oorzaak daarvan.Je bent wel een kansloze man als je 'afstand doet van je kind' als je er samen voor hebt gekozen om een kind op de wereld te zetten. Walgelijk vind ik dat, ik heb meerdere vriendinnen zonder vaders en op een bepaalde leeftijd komen dan toch de vragen en toch een beetje het gemis.
Ik ken genoeg voorbeelden waarin een ouder, meestal vaders, afstand neemt van zijn kind. Alleen niet vanwege een handicap, maar vanwege echtscheiding. Zelfbescherming is denk ik een veel voorkomende oorzaak daarvan.Je bent wel een kansloze man als je 'afstand doet van je kind' als je er samen voor hebt gekozen om een kind op de wereld te zetten. Walgelijk vind ik dat, ik heb meerdere vriendinnen zonder vaders en op een bepaalde leeftijd komen dan toch de vragen en toch een beetje het gemis.
woensdag 30 juli 2014 09:59
quote:Aureel schreef op 30 juli 2014 @ 09:51:
Twijfelaarstertje, dat is precies wat ik bedoel. Dat vind ik ook raar. Dan is het dus voorwaardelijke liefde: alleen als je je zó gedraagt, hou ik van je.
@Meds, ja, ik weet dat er zat mensen zijn die niet in staat zijn tot onvoorwaardelijke liefde. Maar dat ligt dan meer bij de ouder, ik bedoel hier meer dat liefde afhankelijk is van het kind, hoe het is of hoe het zich gedraagt.
Inderdaad evengoed heel eerlijk van hem; liever dat hij iets zegt waar ik geschokt over ben dan dat we de waarheid niet tegen elkaar durven zeggen.
@Annelaure en Eldorado: wat zijn die verhalen dan?Erg raar. Ik kan mij ook niet voorstellen hoe zoiets werkt. Misschien verwart hij houden van, met leuk vinden. Ik kan me namelijk wel voorstellen dat je als vader of moeder soms denkt: bah, ik vind je nu echt vervelend.
Twijfelaarstertje, dat is precies wat ik bedoel. Dat vind ik ook raar. Dan is het dus voorwaardelijke liefde: alleen als je je zó gedraagt, hou ik van je.
@Meds, ja, ik weet dat er zat mensen zijn die niet in staat zijn tot onvoorwaardelijke liefde. Maar dat ligt dan meer bij de ouder, ik bedoel hier meer dat liefde afhankelijk is van het kind, hoe het is of hoe het zich gedraagt.
Inderdaad evengoed heel eerlijk van hem; liever dat hij iets zegt waar ik geschokt over ben dan dat we de waarheid niet tegen elkaar durven zeggen.
@Annelaure en Eldorado: wat zijn die verhalen dan?Erg raar. Ik kan mij ook niet voorstellen hoe zoiets werkt. Misschien verwart hij houden van, met leuk vinden. Ik kan me namelijk wel voorstellen dat je als vader of moeder soms denkt: bah, ik vind je nu echt vervelend.
woensdag 30 juli 2014 10:00
Ik heb zelf een kind, inmiddels volwassen, met een beperking.
Hij is niet gehandicapt, maar zal, in mijn ogen in ieder geval, toch altijd een ''zorgenkind'' blijven. Hij is verre van zelfstandig, en moet constant gestuurd worden.
En woedeaanvallen, die waren er in overvloed. En natuurlijk ben je op zulke momenten wanhopig en soms ook boos.
Maar juist door die extra zorg die je kind nodig heeft, en het besef dat hij er ook niets aan kan doen dat hij zo is, ben je als moeder heel beschermend. Tenminste, bij mij is dat zo.
Ik zou hem voor geen goud willen missen!
Hij is niet gehandicapt, maar zal, in mijn ogen in ieder geval, toch altijd een ''zorgenkind'' blijven. Hij is verre van zelfstandig, en moet constant gestuurd worden.
En woedeaanvallen, die waren er in overvloed. En natuurlijk ben je op zulke momenten wanhopig en soms ook boos.
Maar juist door die extra zorg die je kind nodig heeft, en het besef dat hij er ook niets aan kan doen dat hij zo is, ben je als moeder heel beschermend. Tenminste, bij mij is dat zo.
Ik zou hem voor geen goud willen missen!
Elke les, waar je van leert, maakt het pad vrij voor nog waardevollere lessen. Elke les, die je negeert, komt steeds weer terug.
woensdag 30 juli 2014 10:02
quote:twijfelaarstertje schreef op 30 juli 2014 @ 09:59:
[...]
Erg raar. Ik kan mij ook niet voorstellen hoe zoiets werkt. Misschien verwart hij houden van, met leuk vinden. Ik kan me namelijk wel voorstellen dat je als vader of moeder soms denkt: bah, ik vind je nu echt vervelend.
Dit denk ik ook. Zeker omdat het een man betreft, die zijn vaak (nee, niet altijd) wat minder goed in staat emoties uit elkaar te houden. Leuk vinden en houden van vind ik zeker bij mijn kinderen heel wat anders.
Bij vrienden ligt het al een stuk dichter bij elkaar. Zo makkelijk zijn die gevoelens dus ook niet te onderscheiden.
Ik denk dus dat je man gewoon bedoelt dat hij soms flink veel ergernis voelt tov je dochter.
[...]
Erg raar. Ik kan mij ook niet voorstellen hoe zoiets werkt. Misschien verwart hij houden van, met leuk vinden. Ik kan me namelijk wel voorstellen dat je als vader of moeder soms denkt: bah, ik vind je nu echt vervelend.
Dit denk ik ook. Zeker omdat het een man betreft, die zijn vaak (nee, niet altijd) wat minder goed in staat emoties uit elkaar te houden. Leuk vinden en houden van vind ik zeker bij mijn kinderen heel wat anders.
Bij vrienden ligt het al een stuk dichter bij elkaar. Zo makkelijk zijn die gevoelens dus ook niet te onderscheiden.
Ik denk dus dat je man gewoon bedoelt dat hij soms flink veel ergernis voelt tov je dochter.
Het is zoals het is
woensdag 30 juli 2014 10:03
quote:spuit-elf schreef op 30 juli 2014 @ 09:53:
Ik heb het idee dat sommige ouders heel duidelijk een bepaald beeld vormen van hoe hun kind moet zijn en doen. Met allerlei specifieke verwachtingen. Als die dan niet uitkomen worden ze teleurgesteld.Maar is dat heel gek? Iedereen die een kind verwacht roept altijd 'als het maar gezond is'. Als dat dus totaal niet het geval blijkt te zijn, dan kan ik me voorstellen dat je daar wel teleurgesteld in bent, dat je dat een plekje moet geven. Het leven met een zwaar gehandicapt kind ziet er nou eenmaal anders uit dan dat met een gezond kind.
Ik heb het idee dat sommige ouders heel duidelijk een bepaald beeld vormen van hoe hun kind moet zijn en doen. Met allerlei specifieke verwachtingen. Als die dan niet uitkomen worden ze teleurgesteld.Maar is dat heel gek? Iedereen die een kind verwacht roept altijd 'als het maar gezond is'. Als dat dus totaal niet het geval blijkt te zijn, dan kan ik me voorstellen dat je daar wel teleurgesteld in bent, dat je dat een plekje moet geven. Het leven met een zwaar gehandicapt kind ziet er nou eenmaal anders uit dan dat met een gezond kind.
woensdag 30 juli 2014 10:05
