Gezondheid
alle pijlers
waarschijnlijk longkanker
vrijdag 1 maart 2013 02:18
De titel zegt het al. Een vlekje op mijn longen. Ik was niet bijster ongerust en ben dus gewoon alleen naar de longarts gegaan voor de uitslag van de ct-scan. Maar dat viel even tegen. U kunt zich vergissen zei ik tegen de arts. Hij keek me begripvol aan en zei, ja dat zou kunnen. Maar voorlopig dus al 3 onderzoeken voor de boeg. Mri, pet-scan en een long-of leverpunctie. Als het niet uitgezaaid is kunnen ze een stuk van mijn long afhalen anders niet en wordt het een levenrekkende behandeling. Hij wond er geen doekjes om die lieve dokter en ineens ziet mijn toekomst er heel anders uit. Volgende week gaat het feest beginnen.
odi et amo
woensdag 30 juli 2014 18:06
Dat is heel erg confronterend, Lamaatje. Het hospice, het laatste station. Maar gelukkig mag je voordat je daar terecht komt, naar huis.
Naar je eigen omgeving, je eigen mensen, je eigen spullen . . . . . .
Bracht die arts het nog wel een beetje tactvol? Zo'n gesprek is voor beide kanten moeilijk, als arts breng je slecht nieuws maar je blijft toch ook mens??
Vanuit Noordholland een
Naar je eigen omgeving, je eigen mensen, je eigen spullen . . . . . .
Bracht die arts het nog wel een beetje tactvol? Zo'n gesprek is voor beide kanten moeilijk, als arts breng je slecht nieuws maar je blijft toch ook mens??
Vanuit Noordholland een
woensdag 30 juli 2014 18:07
quote:winters schreef op 30 juli 2014 @ 18:00:
O Lama.....
Het overlijden van je kamergenoot, het bericht van de longarts...
Dan komt het wel heel dichtbij nu...
Fijn dat je naar huis mag vrijdag. Lekker thuis bij je man en zoon.
Ik ben blij dat je gelukkig goed met je man kan praten nu
Echt, een hele dikke knuffel!!
Ja, dat is fijn dat hij nu ook zijn behoefte uitspreekt en mijn zoon is ook erg betrokken. Informeert iedere dag hoe het gaat. Loopt er gelukkig niet voor weg. Het is toch ook moeilijk als je zelf als 28 jarige knul midden in het leven staat. De tweede vrouw van zijn vader is een paar jaar geleden ook overleden aan kanker, dus dit is voor hem al de tweede keer dat hij dit proces meemaakt.
O Lama.....
Het overlijden van je kamergenoot, het bericht van de longarts...
Dan komt het wel heel dichtbij nu...
Fijn dat je naar huis mag vrijdag. Lekker thuis bij je man en zoon.
Ik ben blij dat je gelukkig goed met je man kan praten nu
Echt, een hele dikke knuffel!!
Ja, dat is fijn dat hij nu ook zijn behoefte uitspreekt en mijn zoon is ook erg betrokken. Informeert iedere dag hoe het gaat. Loopt er gelukkig niet voor weg. Het is toch ook moeilijk als je zelf als 28 jarige knul midden in het leven staat. De tweede vrouw van zijn vader is een paar jaar geleden ook overleden aan kanker, dus dit is voor hem al de tweede keer dat hij dit proces meemaakt.
odi et amo
woensdag 30 juli 2014 18:12
Lieve Lama,
Alweer zo'n heftig bericht. Ik lees al een tijdje mee op je topic maar ik wist maar niet de juiste woorden te vinden, net als nu. Eigenlijk wil ik jou en je gezin gewoon heel veel sterkte wensen, en ik hoop dat jullie nog van elkaar kunnen genieten in de komende tijd. Ik vind je een prachtig mens en ik leer veel van hoe jij omgaat met deze gruwelijke ziekte.
Alweer zo'n heftig bericht. Ik lees al een tijdje mee op je topic maar ik wist maar niet de juiste woorden te vinden, net als nu. Eigenlijk wil ik jou en je gezin gewoon heel veel sterkte wensen, en ik hoop dat jullie nog van elkaar kunnen genieten in de komende tijd. Ik vind je een prachtig mens en ik leer veel van hoe jij omgaat met deze gruwelijke ziekte.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
woensdag 30 juli 2014 18:14
woensdag 30 juli 2014 18:20
quote:lamaatje schreef op 30 juli 2014 @ 18:14:
Het was een goed gesprek Carenza. Ik hou wel van die directheid.
Oke, dan maar even in de tranen, dat is niet erg. Hij wilde geen valse hoop geven en heeft eerlijk gezegd dat hij heel somber was over het verloop van mijn ziekte. Ik vind dat moedig.
Ik vind jou ook heel moedig. Het gaat zo snel ineens en je schrijft het zo nuchter op. Van binnen moet het kolken.
Ik denk aan jou en je gezin.
Het was een goed gesprek Carenza. Ik hou wel van die directheid.
Oke, dan maar even in de tranen, dat is niet erg. Hij wilde geen valse hoop geven en heeft eerlijk gezegd dat hij heel somber was over het verloop van mijn ziekte. Ik vind dat moedig.
Ik vind jou ook heel moedig. Het gaat zo snel ineens en je schrijft het zo nuchter op. Van binnen moet het kolken.
Ik denk aan jou en je gezin.
woensdag 30 juli 2014 18:21
quote:carmen5 schreef op 30 juli 2014 @ 18:18:
Wat akelig Lamaatje, en wat confronterend om zulk nieuws te krijgen.
Wel mooi dat je je zoon dicht bij je hebt en dat je man er voor je is. Je schrijft altijd heel liefdevol over hen.
Het is vreselijk Carmen om hem alleen achter te moet laten.
Mijn zoon redt het wel makkelijker. Die behoudt verder gewoon zijn eigen leventje. Daar is de impact veel minder.
Wat akelig Lamaatje, en wat confronterend om zulk nieuws te krijgen.
Wel mooi dat je je zoon dicht bij je hebt en dat je man er voor je is. Je schrijft altijd heel liefdevol over hen.
Het is vreselijk Carmen om hem alleen achter te moet laten.
Mijn zoon redt het wel makkelijker. Die behoudt verder gewoon zijn eigen leventje. Daar is de impact veel minder.
odi et amo
woensdag 30 juli 2014 18:24
woensdag 30 juli 2014 18:26
woensdag 30 juli 2014 18:30
woensdag 30 juli 2014 18:38
quote:lamaatje schreef op 30 juli 2014 @ 18:21:
[...]
Het is vreselijk Carmen om hem alleen achter te moet laten.
Mijn zoon redt het wel makkelijker. Die behoudt verder gewoon zijn eigen leventje. Daar is de impact veel minder.
Wat een pijn, Lamaatje.
Misschien is de impact voor je zoon minder, maar je bent vermoedelijk (als hij op de rest van de mensheid lijkt) de belangrijkste persoon in zijn leven. Dat is nu eenmaal zo met moeders, hij is in jouw buik gegroeid, er is onvoorwaardelijke liefde.
Hij zal je vast vreselijk gaan missen. Hopelijk kunnen hij en je man elkaar steunen.
Nu je zulk vreselijk nieuws hebt gehad denk je nog steeds
aan anderen. Waren er maar meer als jij, dan zag de wereld er mooier uit.
[...]
Het is vreselijk Carmen om hem alleen achter te moet laten.
Mijn zoon redt het wel makkelijker. Die behoudt verder gewoon zijn eigen leventje. Daar is de impact veel minder.
Wat een pijn, Lamaatje.
Misschien is de impact voor je zoon minder, maar je bent vermoedelijk (als hij op de rest van de mensheid lijkt) de belangrijkste persoon in zijn leven. Dat is nu eenmaal zo met moeders, hij is in jouw buik gegroeid, er is onvoorwaardelijke liefde.
Hij zal je vast vreselijk gaan missen. Hopelijk kunnen hij en je man elkaar steunen.
Nu je zulk vreselijk nieuws hebt gehad denk je nog steeds
aan anderen. Waren er maar meer als jij, dan zag de wereld er mooier uit.
woensdag 30 juli 2014 18:54
woensdag 30 juli 2014 19:08
