Zwanger
alle pijlers
Zwanger en psychisch probleem
woensdag 30 juli 2014 15:15
Beste dames van viva,
Ten eerste bedankt voor het tijd nemen van het lezen van mijn topic.
Ik zit momenteel met wat je kunt noemen een probleem die enerzijds bizar is en aan de andere kant verdomd vervelend is voor mij en me ongeboren kindje. Momenteel verkeer ik gelukkig in een gezonde zwangerschap van 29 weken. Mijn vriend en ik zijn vanaf vorig jaar augustus "bezig" geweest en januari dit jaar is onze droom uitgekomen. Blij als ik was stond ik te trappelen met een testje van CB ik was 1-2 zwanger. Natuurlijk komen er vragen van "goh ben je er klaar voor" "wat als je toekomst" kortom heel veel blabla hormonen die ik weg moffelde ik was immers zwanger en voor 3 jaar aan de pil en na 5 maanden een positieve test moest ik eigenlijk niet zo zeuren. Me zus heeft er 7 jaar over gedaan..
Het begon toen ik eens uit wilde rekenen wanneer het "raak" is geweest tja je eerste logisch wilde alle ins en outs weten. Ik was in januari wel een weekje over tijd en dacht nog dat ik zwanger was ik had alle symptomen die je maar bedenken kon maar na 7 dagen overtijd ben ik op donderdag 16 januari toch ongesteld geworden. Neen geen innesteling bloeding maar een menstruatie die ik altijd al had. Veel bloed en pijn. Ik hield me cyclus niet in de gaten overgings waar ik nu best wel spijt van heb. Ik werd een weekje ongesteld en dat hield op 21 januari op. Dat ik een weekje over tijd was begreep ik niet. Veel testjes versleten en allemaal negatief voor me menstruatie. Ik kocht van die suffe ovulatie testen en de regel is dat je bij een normale cyclus van 28 dagen op dag 11 moest gaan testen. 26 januari ben ik ermee begonnen en helemaal niks alle testen bleven blanco goedkope troep van de action dacht ik en ging daarvoor al op me gevoel af klussen met mijn vriend. Op een vrijdag de 24ste van januari hebben ik en mijn vriend voor t laatst gevreeën en daarna niet meer. Toen ik terug ging rekenen wanneer de bevruchting plaats zou hebben gevonden gaf deze 30 januari aan op een donderdag. Ik dacht huh Hoe kan dat nou? Laatste keer gekluts op een vrijdag en pas op die dag bevrucht. Kortom ik haalde er allerlei berekeningen bij.. het werd een obsessie.. een hele doem scenario speelde zich af in mijn hoofd. Vragen als is dit kindje wel van je vriend? (Hoe onlogisch aangezien ik toch echt alleen sex met hem heb gehad!) Daarbij komen de hormonen bij waar je ook niet happy van wordt.. ik maakte mezelf helemaal gek en dacht ik wacht de termijnecho af. Deze gaf aan dat ik 10.1 weken zwanger was. Terug gerekend toen zou ik op de 26ste van januari bevrucht moeten zijn. Een opluchting! (Waarom weet ik niet want ik ging er toen al vanuit dat ik misschien bezwangerd zou zijn geweest door een wc bril waar sperma op had gelegen. Geloof me ik werd ziek van mezelf!) De berekening klopte aangezien we inderdaad voor die 26ste sex hebben gehad (24ste) maar waarom gaven de ovulatie testen dan niks aan? Daar ging ik weer... zoeken zoeken zoeken op het Internet. Het werd een vreselijke obsessie.
Een tijdje pakweg 6 weken was ik weer de rust zelve hou op met steeds achter alles wat te zoeken zei ik tegen mezelf. De stress is niet goed voor jou en de baby. Toen ging t weer mis. Maar stel je voor dat de berekeningen niet kloppen?? Ik moest en zou een 4D echo doen hopelijk lijkt die kleine op zn papa. Gelukkig ik zag een gelijkenis. Ik was weer even gerustgesteld. Mijn man ziet dat ik erdoor heen zin. En als ie vraagt waarom ik zo paniekerig doe gooi ik het op t feit dat ik bang ben voor de bevalling.. feitelijk is dat ook zo. Durf amper te bevallen. En nu 29 weken later is het alleen maar geëscaleerd. Ik ben er ziek en depri van geworden. Voordat ik reacties krijg van "heb je niks te verbergen? Is t echt van je man" dames dan is mijn antwoord JA en nog eens JA. Maar waarom zit ik dan met zulke idiote gedachten. Het is een obsessie geworden! Ik kan amper van me zwangerschap genieten
kleertjes kopen? Alsjeblieft.. met deze zorgen aan me kop? Ik vind t zo vervelend en aub oordeel niet want heb nu t gevoel alsof er mensen zullen zeggen je bent zo gek als een deur en ja jullie hebben ook gelijk. Heb overwogen om ook naar de psycholoog te gaan maar ik durf echt niet. Er zijn momenten waarin ik ook echt geniet vooral als me man bij me is maar zodra ik alleen ben ga ik weer zoeken en twijfelen ziekelijk gewoon..
sorry voor de lap tekst lieve mensen echt het spijt me maar ik ben blij dat ik het van me afgeschreven heb
Ten eerste bedankt voor het tijd nemen van het lezen van mijn topic.
Ik zit momenteel met wat je kunt noemen een probleem die enerzijds bizar is en aan de andere kant verdomd vervelend is voor mij en me ongeboren kindje. Momenteel verkeer ik gelukkig in een gezonde zwangerschap van 29 weken. Mijn vriend en ik zijn vanaf vorig jaar augustus "bezig" geweest en januari dit jaar is onze droom uitgekomen. Blij als ik was stond ik te trappelen met een testje van CB ik was 1-2 zwanger. Natuurlijk komen er vragen van "goh ben je er klaar voor" "wat als je toekomst" kortom heel veel blabla hormonen die ik weg moffelde ik was immers zwanger en voor 3 jaar aan de pil en na 5 maanden een positieve test moest ik eigenlijk niet zo zeuren. Me zus heeft er 7 jaar over gedaan..
Het begon toen ik eens uit wilde rekenen wanneer het "raak" is geweest tja je eerste logisch wilde alle ins en outs weten. Ik was in januari wel een weekje over tijd en dacht nog dat ik zwanger was ik had alle symptomen die je maar bedenken kon maar na 7 dagen overtijd ben ik op donderdag 16 januari toch ongesteld geworden. Neen geen innesteling bloeding maar een menstruatie die ik altijd al had. Veel bloed en pijn. Ik hield me cyclus niet in de gaten overgings waar ik nu best wel spijt van heb. Ik werd een weekje ongesteld en dat hield op 21 januari op. Dat ik een weekje over tijd was begreep ik niet. Veel testjes versleten en allemaal negatief voor me menstruatie. Ik kocht van die suffe ovulatie testen en de regel is dat je bij een normale cyclus van 28 dagen op dag 11 moest gaan testen. 26 januari ben ik ermee begonnen en helemaal niks alle testen bleven blanco goedkope troep van de action dacht ik en ging daarvoor al op me gevoel af klussen met mijn vriend. Op een vrijdag de 24ste van januari hebben ik en mijn vriend voor t laatst gevreeën en daarna niet meer. Toen ik terug ging rekenen wanneer de bevruchting plaats zou hebben gevonden gaf deze 30 januari aan op een donderdag. Ik dacht huh Hoe kan dat nou? Laatste keer gekluts op een vrijdag en pas op die dag bevrucht. Kortom ik haalde er allerlei berekeningen bij.. het werd een obsessie.. een hele doem scenario speelde zich af in mijn hoofd. Vragen als is dit kindje wel van je vriend? (Hoe onlogisch aangezien ik toch echt alleen sex met hem heb gehad!) Daarbij komen de hormonen bij waar je ook niet happy van wordt.. ik maakte mezelf helemaal gek en dacht ik wacht de termijnecho af. Deze gaf aan dat ik 10.1 weken zwanger was. Terug gerekend toen zou ik op de 26ste van januari bevrucht moeten zijn. Een opluchting! (Waarom weet ik niet want ik ging er toen al vanuit dat ik misschien bezwangerd zou zijn geweest door een wc bril waar sperma op had gelegen. Geloof me ik werd ziek van mezelf!) De berekening klopte aangezien we inderdaad voor die 26ste sex hebben gehad (24ste) maar waarom gaven de ovulatie testen dan niks aan? Daar ging ik weer... zoeken zoeken zoeken op het Internet. Het werd een vreselijke obsessie.
Een tijdje pakweg 6 weken was ik weer de rust zelve hou op met steeds achter alles wat te zoeken zei ik tegen mezelf. De stress is niet goed voor jou en de baby. Toen ging t weer mis. Maar stel je voor dat de berekeningen niet kloppen?? Ik moest en zou een 4D echo doen hopelijk lijkt die kleine op zn papa. Gelukkig ik zag een gelijkenis. Ik was weer even gerustgesteld. Mijn man ziet dat ik erdoor heen zin. En als ie vraagt waarom ik zo paniekerig doe gooi ik het op t feit dat ik bang ben voor de bevalling.. feitelijk is dat ook zo. Durf amper te bevallen. En nu 29 weken later is het alleen maar geëscaleerd. Ik ben er ziek en depri van geworden. Voordat ik reacties krijg van "heb je niks te verbergen? Is t echt van je man" dames dan is mijn antwoord JA en nog eens JA. Maar waarom zit ik dan met zulke idiote gedachten. Het is een obsessie geworden! Ik kan amper van me zwangerschap genieten
kleertjes kopen? Alsjeblieft.. met deze zorgen aan me kop? Ik vind t zo vervelend en aub oordeel niet want heb nu t gevoel alsof er mensen zullen zeggen je bent zo gek als een deur en ja jullie hebben ook gelijk. Heb overwogen om ook naar de psycholoog te gaan maar ik durf echt niet. Er zijn momenten waarin ik ook echt geniet vooral als me man bij me is maar zodra ik alleen ben ga ik weer zoeken en twijfelen ziekelijk gewoon..sorry voor de lap tekst lieve mensen echt het spijt me maar ik ben blij dat ik het van me afgeschreven heb
woensdag 30 juli 2014 15:42
Hoi bruidje2012!,
Gefeliciteerd met je zwangerschap! !!
Goed dat je het van je af schrijft!
Lastig kan het zijn Die hormonen... Maakt iets kleins heel groot en zo voelt het nu ook voor je. . En dan is het dat ook. Is het echt zo belangrijk wanneer de baby is gemaakt" ? Vast niet eigenlijk. .. En de bevalling komt er toch wel uiteindelijk! Misschien een idee (aangezien je de psycholoog en stap te ver vind/niet durft) om naar de huisarts te gaan. Dan ook je angst voor de bevalling noemen en waarschijnlijk heeft de huisarts en Spv,'er of praktijk ondersteuner in de praktijk of vlakbij. Deze zou je kunnen ondersteunen en vooral luisteren en relativeren. . Is dat een idee? ?
Neem de Hulp die je kan krijgen! Maar dan is de eerste stap de huisarts. ..
Gefeliciteerd met je zwangerschap! !!
Goed dat je het van je af schrijft!
Lastig kan het zijn Die hormonen... Maakt iets kleins heel groot en zo voelt het nu ook voor je. . En dan is het dat ook. Is het echt zo belangrijk wanneer de baby is gemaakt" ? Vast niet eigenlijk. .. En de bevalling komt er toch wel uiteindelijk! Misschien een idee (aangezien je de psycholoog en stap te ver vind/niet durft) om naar de huisarts te gaan. Dan ook je angst voor de bevalling noemen en waarschijnlijk heeft de huisarts en Spv,'er of praktijk ondersteuner in de praktijk of vlakbij. Deze zou je kunnen ondersteunen en vooral luisteren en relativeren. . Is dat een idee? ?
Neem de Hulp die je kan krijgen! Maar dan is de eerste stap de huisarts. ..
woensdag 30 juli 2014 15:43
Ik zou zeggen wees even streng voor jezelf! Je kan niet zwanger worden van sperma op een wc-bril. Als je een ovulatietest net op het verkeerde moment hebt gebruikt kan het zijn dat het geen reactie geeft en als laatste sperma gaat soms "lang mee".
Ik zou langs de huisarts gaan! En heel snel misschien kan je de laatste weken dan weer genieten.
Ik zou langs de huisarts gaan! En heel snel misschien kan je de laatste weken dan weer genieten.
woensdag 30 juli 2014 15:57
Er is gewoon iets misgegaan met die ovulatietest!
Een groeiecho en het feit dat je alleen seks hebt gehad met je vriend zijn honderd keer betrouwbaarder dan een ovulatietest die niet positief is geweest.
Je kan die test fout hebben uitgevoerd, of op het verkeerde moment.
Probeer je hier aan vast te houden en alle andere hersenspinsels los te laten. Je "hormonsters" beheersen je nu en overheersen je.
Begrijpelijk, maar wel zonde, want het is werkelijk nergens op gebaseerd!
Een groeiecho en het feit dat je alleen seks hebt gehad met je vriend zijn honderd keer betrouwbaarder dan een ovulatietest die niet positief is geweest.
Je kan die test fout hebben uitgevoerd, of op het verkeerde moment.
Probeer je hier aan vast te houden en alle andere hersenspinsels los te laten. Je "hormonsters" beheersen je nu en overheersen je.
Begrijpelijk, maar wel zonde, want het is werkelijk nergens op gebaseerd!
woensdag 30 juli 2014 17:12
Hormonen doen rare dingen met je. Je hebt momenteel last van irrationele angsten. Is niet 'normaal', maar het is ook niet dat je een enorme uitzondering bent.
Wat ik je aanraad: ga morgen inderdaad, zoals al wordt gezegd, naar de huisarts. En vraag om een verwijzing naar de pop-poli van het ziekenhuis bij jou in de buurt. Een pop-poli is gespecialiseerd in zwangerschap en psychische klachten (variërend van een lichte angststoornis tot depressie tot zware psychotische aanvallen). Ik denk dat je er baat bij zou kunnen hebben.
Wat ik je aanraad: ga morgen inderdaad, zoals al wordt gezegd, naar de huisarts. En vraag om een verwijzing naar de pop-poli van het ziekenhuis bij jou in de buurt. Een pop-poli is gespecialiseerd in zwangerschap en psychische klachten (variërend van een lichte angststoornis tot depressie tot zware psychotische aanvallen). Ik denk dat je er baat bij zou kunnen hebben.
woensdag 30 juli 2014 17:51
Het zou een waan kunnen zijn (want van een wc bril word je niet zwanger en je hebt met niemand anders seks gehad): http://mens-en-gezondheid ... natie-waan-opvoeding.html
Ga naar de dokter, zonde om niet te kunnen genieten van je zwangerschap en je wil ook psychisch in orde zijn als je gaat bevallen.
Ga naar de dokter, zonde om niet te kunnen genieten van je zwangerschap en je wil ook psychisch in orde zijn als je gaat bevallen.
woensdag 30 juli 2014 18:54
Hoi bruidje,
Vorige week ben ik bevallen van ons kindje. Ik heb niet die dwangedachten gehad die jij hebt, maar ik ben wel flink depressief geworden tijdens mijn zwangerschap. Ik heb er maar weinig van kunnen genieten. Hormonen kunnen je zo uit balans brengen! Laat je daardoor niet gek maken! Ik ben, zoals veel hierboven adviseren, uiteindelijk naar de huisarts gegaan en van daaruit hulp gekregen. Doe dat -> echt, je bent niet gek, maar je hormonen gaan met je aan de haal!
Nu, een week na de bevalling (vreselijk, wat heb ik daar tegenop gezien!) gaat het al veel beter met me. Ik merk dat ik weer mezelf begin te worden en dat heb ik gemist. Dus; jou paniek en depressieve gevoelens -> het gaat over, echt!
Vorige week ben ik bevallen van ons kindje. Ik heb niet die dwangedachten gehad die jij hebt, maar ik ben wel flink depressief geworden tijdens mijn zwangerschap. Ik heb er maar weinig van kunnen genieten. Hormonen kunnen je zo uit balans brengen! Laat je daardoor niet gek maken! Ik ben, zoals veel hierboven adviseren, uiteindelijk naar de huisarts gegaan en van daaruit hulp gekregen. Doe dat -> echt, je bent niet gek, maar je hormonen gaan met je aan de haal!
Nu, een week na de bevalling (vreselijk, wat heb ik daar tegenop gezien!) gaat het al veel beter met me. Ik merk dat ik weer mezelf begin te worden en dat heb ik gemist. Dus; jou paniek en depressieve gevoelens -> het gaat over, echt!
woensdag 30 juli 2014 20:12
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik sluit me aan bij wat mijn voorgangsters al zeiden: ga alsjeblieft hiermee naar je huisarts. Ik ben psychologe en zonder nou diagnoses te stellen of conclusies te trekken, is je verhaal reden genoeg om hulp te vragen. Het klinkt niet meer als de zorgen die iedere zwangere in meerdere of mindere mate heeft.
Als je het moeilijk vind om je verhaal te doen bij hulpverleners, print dan je openingspost uit en neem die mee. Want daarin heb je je zorgen en problemen duidelijk beschreven.
Heel veel succes en laat je nog weten hoe t afloopt?
Ik sluit me aan bij wat mijn voorgangsters al zeiden: ga alsjeblieft hiermee naar je huisarts. Ik ben psychologe en zonder nou diagnoses te stellen of conclusies te trekken, is je verhaal reden genoeg om hulp te vragen. Het klinkt niet meer als de zorgen die iedere zwangere in meerdere of mindere mate heeft.
Als je het moeilijk vind om je verhaal te doen bij hulpverleners, print dan je openingspost uit en neem die mee. Want daarin heb je je zorgen en problemen duidelijk beschreven.
Heel veel succes en laat je nog weten hoe t afloopt?
donderdag 31 juli 2014 01:29
donderdag 31 juli 2014 04:31
succes bruidje! lijkt me super rot..! en ik hoop dat de huisarts je verder kan helpen..
heb zelf een enorme depressie na me zwangerschap gehad.. en in het eerste trimester van me zwangerschap! VRESELIJK! echt kon me eigen wel wat aan doen... gewoon die gedachten alleen al..
hormonen zijn gewoon vreselijk!!!!!!!!!!
wie dat bedacht heeft! killing!
lijkt me super rot..! en ik hoop dat de huisarts je verder kan helpen..heb zelf een enorme depressie na me zwangerschap gehad.. en in het eerste trimester van me zwangerschap! VRESELIJK! echt kon me eigen wel wat aan doen... gewoon die gedachten alleen al..
hormonen zijn gewoon vreselijk!!!!!!!!!!
wie dat bedacht heeft! killing!
