Relaties
alle pijlers
Wat is nog redelijk in deze vriendschap?
donderdag 31 juli 2014 15:17
Ben benieuwd hoe jullie hierover denken, want ik kan niet zo goed een knoop doorhakken, geloof ik:
Al 16 jr. ben ik bevriend met een man, waarbij we elkaar een aantal jaren na de middelbare school uit het oog zijn verloren. Na jaren kwamen we elkaar in de stad tegen en was er nog steeds een vriendschappelijke klik. Ook met zijn vriendin, die ik ook nog van school kende, kon ik het hartstikke goed vinden en we spraken/zagen elkaar regelmatig.
Ik merkte wel dat de relatie na verloop van tijd tussen hen onder spanning stond, maar wilde me nergens mee bemoeien. Totdat ze 2,5 jaar geleden zelf aan mij vertelden dat ze door een erg moeilijke periode waren gegaan, omdat hij zich had verloren in een zware drugsverslaving en in die periode ook was vreemdgegaan. Zij verdrietig, hij vol schaamte en ik heb het maar gewoon aangehoord, want wilde geen partij kiezen. In die periode schijnt hij ook veel gelogen te hebben tegen andere vrienden, maar niet zozeer tegen mij, omdat hij mij door de afstand veel minder zag.
Het enige wat ik heb gevraagd of hij iig altijd eerlijk tegen mij wilde blijven zijn, ook op momenten dat hij het zwaar had met afkicken. Vond het dus niet nodig om meteen de vriendschap te verbreken, omdat hij mij persoonlijk nooit iets had aangedaan. Op zich ging dit een tijd goed, ook het afkicken met minimale terugvallen, maar het laatste jaar is er iedere keer iets geweest als we elkaar zagen/zouden zien:
- liegen over dat hij wel in de stad was waar ik woonde, maar mijn adres niet meer wist en mij ook niet kon bellen omdat z'n batterij leeg was. We hadden de dag erna afgesproken. -----> bullshit. Hij was op een feestje, waar een kennis van mij ook was en die heeft hem niet gezien. Het feestje was bij iemand thuis, dus elkaar mislopen is onmogelijk, aangezien ze er beiden zouden logeren. Mijn vriend blijft echter dit verhaal volhouden, wat ik heel vervelend vind en dus ook niet meer naar vraag.
- twee maanden daarna zou hij hier om 18.00 zijn en kwam serieus om 22.00 pas aan. Dat betekent dat hij nog doodleuk thuis was toen hij hier al had moeten zijn, terwijl ik dus met verpieterd eten zat wat op zich niet heel erg is, maar ronduit asociaal dat je niet even belt en ook niet opneemt als ik hem bel. Volgende ochtend werd ik wakker door ruzie met z'n vriendin telefonisch, waarbij hij flink liep te schreeuwen. Beiden willen ze hun verhaal kwijt, maar ik wil erbuiten blijven. Het is niet mijn relatie en dat werd me niet bepaald in dank afgenomen door zijn vriendin.
- weer 2 maanden later was hij een uur te laat en omdat hij nu amper nog uitgaat, was het verkeerd gegaan met alcohol. Ik was al veel eerder gestopt met wijntjes drinken dan hij en voor de zekerheid had ik een bakje naast bed gezet. Resultaat: overal in huis is de boel eronder gekotst, behalve in het bakje. De muren, de trap, de keuken, de vloer... Alles eronder. Meneer wordt pissig op mij dat ik hier niet van gediend ben, pakt z'n spullen en om 5 uur 's nachts zit ik met m'n huisgenoot (van wie het huis is) in een huis vol stank, muren die niet meer zonder een likje nieuwe verf zijn schoon te krijgen en gewoon een ranzige bende.
Dezelfde dag belandde m'n moeder in het ziekenhuis en i.p.v. mij bellen met alsnog excuses, hoor ik pas 2 weken later iets. Oprecht excuses van zijn kant...
- Op m'n verjaardag (maand later) laat hij me weer zitten, maar doet wel alsof hij onderweg is. Omdat hij 200 km verderop woont, kon hij hier logeren en heb ik tegen een andere vriendin gezegd dat dit niet mogelijk was. Hij kwam alleen niet en vervolgens hoor ik niets meer.
- Op zijn verjaardag 2 maanden later, was ik wel nog heel teleurgesteld, maar ik wilde me niet rot opstellen en heb hem een bericht gestuurd voor z'n verjaardag. Dit greep hij aan om wederom zijn excuses aan te bieden.
- Vanaf eind februari tot nu, belde hij een paar keer dat hij graag wil afspreken en ik heb aangegeven dat hij maar ergens anders logeert en dat begreep hij. Maar het regelen ervan doet hij maar niet. Prima, daar heb ik zelfs al vrede mee. Mijn moeder kwam weer met nare klachten in het ziekenhuis te liggen en de enige die niets liet horen was hij. Totdat ik hem hierop niet al te vriendelijk meer aansprak en weer excuses van zijn kant en zoals iedere keer ervoor ook al, het verhaal naar zich toetrekken omdat hij het zo zwaar heeft op momenten.
Ik besef dat ik hem nu als een lul neerzet. Hij was echt een lieve, leuke vriend voordat hij verslaafd is geraakt, die me ook echt heeft gesteund toen ik door een moeilijke periode ging qua ziekte in de familie.
De drugs zijn verleden tijd, maar het junkiegedrag blijft. Ik wilde het niet zomaar opgeven en hem ook laten vallen, maar mijn geduld begint wel op te raken.
Op geen enkele manier kan ik op hem bouwen; het staat me steeds meer tegen en weet niet of ik definitief de stekker eruit moet trekken of dat ik de boodschap moet afgeven dat hij altijd welkom is, als hij weer zich fatsoenlijk kan gedragen naar mij toe. Het doet me wel veel om een vriend zo te zien worstelen ook met zichzelf, maar ik wil er niet langer de dupe van worden. Dit laatste bedoel ik niet zo slachtofferig als dat het er staat. Wat is wijsheid?
Lang verhaal, dus heel erg bedankt voor het lezen.
Al 16 jr. ben ik bevriend met een man, waarbij we elkaar een aantal jaren na de middelbare school uit het oog zijn verloren. Na jaren kwamen we elkaar in de stad tegen en was er nog steeds een vriendschappelijke klik. Ook met zijn vriendin, die ik ook nog van school kende, kon ik het hartstikke goed vinden en we spraken/zagen elkaar regelmatig.
Ik merkte wel dat de relatie na verloop van tijd tussen hen onder spanning stond, maar wilde me nergens mee bemoeien. Totdat ze 2,5 jaar geleden zelf aan mij vertelden dat ze door een erg moeilijke periode waren gegaan, omdat hij zich had verloren in een zware drugsverslaving en in die periode ook was vreemdgegaan. Zij verdrietig, hij vol schaamte en ik heb het maar gewoon aangehoord, want wilde geen partij kiezen. In die periode schijnt hij ook veel gelogen te hebben tegen andere vrienden, maar niet zozeer tegen mij, omdat hij mij door de afstand veel minder zag.
Het enige wat ik heb gevraagd of hij iig altijd eerlijk tegen mij wilde blijven zijn, ook op momenten dat hij het zwaar had met afkicken. Vond het dus niet nodig om meteen de vriendschap te verbreken, omdat hij mij persoonlijk nooit iets had aangedaan. Op zich ging dit een tijd goed, ook het afkicken met minimale terugvallen, maar het laatste jaar is er iedere keer iets geweest als we elkaar zagen/zouden zien:
- liegen over dat hij wel in de stad was waar ik woonde, maar mijn adres niet meer wist en mij ook niet kon bellen omdat z'n batterij leeg was. We hadden de dag erna afgesproken. -----> bullshit. Hij was op een feestje, waar een kennis van mij ook was en die heeft hem niet gezien. Het feestje was bij iemand thuis, dus elkaar mislopen is onmogelijk, aangezien ze er beiden zouden logeren. Mijn vriend blijft echter dit verhaal volhouden, wat ik heel vervelend vind en dus ook niet meer naar vraag.
- twee maanden daarna zou hij hier om 18.00 zijn en kwam serieus om 22.00 pas aan. Dat betekent dat hij nog doodleuk thuis was toen hij hier al had moeten zijn, terwijl ik dus met verpieterd eten zat wat op zich niet heel erg is, maar ronduit asociaal dat je niet even belt en ook niet opneemt als ik hem bel. Volgende ochtend werd ik wakker door ruzie met z'n vriendin telefonisch, waarbij hij flink liep te schreeuwen. Beiden willen ze hun verhaal kwijt, maar ik wil erbuiten blijven. Het is niet mijn relatie en dat werd me niet bepaald in dank afgenomen door zijn vriendin.
- weer 2 maanden later was hij een uur te laat en omdat hij nu amper nog uitgaat, was het verkeerd gegaan met alcohol. Ik was al veel eerder gestopt met wijntjes drinken dan hij en voor de zekerheid had ik een bakje naast bed gezet. Resultaat: overal in huis is de boel eronder gekotst, behalve in het bakje. De muren, de trap, de keuken, de vloer... Alles eronder. Meneer wordt pissig op mij dat ik hier niet van gediend ben, pakt z'n spullen en om 5 uur 's nachts zit ik met m'n huisgenoot (van wie het huis is) in een huis vol stank, muren die niet meer zonder een likje nieuwe verf zijn schoon te krijgen en gewoon een ranzige bende.
Dezelfde dag belandde m'n moeder in het ziekenhuis en i.p.v. mij bellen met alsnog excuses, hoor ik pas 2 weken later iets. Oprecht excuses van zijn kant...
- Op m'n verjaardag (maand later) laat hij me weer zitten, maar doet wel alsof hij onderweg is. Omdat hij 200 km verderop woont, kon hij hier logeren en heb ik tegen een andere vriendin gezegd dat dit niet mogelijk was. Hij kwam alleen niet en vervolgens hoor ik niets meer.
- Op zijn verjaardag 2 maanden later, was ik wel nog heel teleurgesteld, maar ik wilde me niet rot opstellen en heb hem een bericht gestuurd voor z'n verjaardag. Dit greep hij aan om wederom zijn excuses aan te bieden.
- Vanaf eind februari tot nu, belde hij een paar keer dat hij graag wil afspreken en ik heb aangegeven dat hij maar ergens anders logeert en dat begreep hij. Maar het regelen ervan doet hij maar niet. Prima, daar heb ik zelfs al vrede mee. Mijn moeder kwam weer met nare klachten in het ziekenhuis te liggen en de enige die niets liet horen was hij. Totdat ik hem hierop niet al te vriendelijk meer aansprak en weer excuses van zijn kant en zoals iedere keer ervoor ook al, het verhaal naar zich toetrekken omdat hij het zo zwaar heeft op momenten.
Ik besef dat ik hem nu als een lul neerzet. Hij was echt een lieve, leuke vriend voordat hij verslaafd is geraakt, die me ook echt heeft gesteund toen ik door een moeilijke periode ging qua ziekte in de familie.
De drugs zijn verleden tijd, maar het junkiegedrag blijft. Ik wilde het niet zomaar opgeven en hem ook laten vallen, maar mijn geduld begint wel op te raken.
Op geen enkele manier kan ik op hem bouwen; het staat me steeds meer tegen en weet niet of ik definitief de stekker eruit moet trekken of dat ik de boodschap moet afgeven dat hij altijd welkom is, als hij weer zich fatsoenlijk kan gedragen naar mij toe. Het doet me wel veel om een vriend zo te zien worstelen ook met zichzelf, maar ik wil er niet langer de dupe van worden. Dit laatste bedoel ik niet zo slachtofferig als dat het er staat. Wat is wijsheid?
Lang verhaal, dus heel erg bedankt voor het lezen.
donderdag 31 juli 2014 19:31
Reality is a bitch. Ik heb inmiddels genoeg ervaring om te weten dat zeer regelmatig drugsgebruik exit is, ik heb er geen zin in, wijs geworden door schade en schande. Iemand zal drugs/drank altijd verkiezen boven jou en ook boven de zijn eigen veiligheid en jouw veiligheid. Het is maar waar je trek in hebt, wees blij dat al die afspraken in de soep zijn gelopen. Het heeft je behoed voor erger leed.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 31 juli 2014 19:36
Toen hij het mij vertelde, was hij begonnen met afkicken. Dat staat er toch duidelijk of zie ik nu iets over het hoofd?
Wij wonen 2,5 uur reistijd bij elkaar vandaan en hij heeft zijn periode van drugsgebruik voor mij makkelijk kunnen verbergen, omdat we elkaar eens per 2/3 maand zagen.
En nogmaals, is het echt zo raar dat ik een jarenlange vriendschap, wat pas mis is gelopen sinds een jaar, niet zomaar wilde opgeven juist omdat hij al was gestopt? Heb nooit het waanidee gehad dat hij naar iedereen een lul was behalve naar mij, maar heb domweg vd daadwerkelijke verslaving niets meegekregen. Het is pas sinds een jaar dat ik merk dat hij is veranderd. Als we nog in dezelfde stad hadden gewoond, had ik het vast ook veel eerder gemerkt en ook anders beleefd dan nu het geval is geweest. Mijn grens is in die zin bereikt dat ik op deze manier hier niet meer in investeer. Het heeft geen enkel nut, maar vind het wel moeilijk dat een vriend je zo kan ontglippen door in mijn ogen heel "domme" keuzes.
Wij wonen 2,5 uur reistijd bij elkaar vandaan en hij heeft zijn periode van drugsgebruik voor mij makkelijk kunnen verbergen, omdat we elkaar eens per 2/3 maand zagen.
En nogmaals, is het echt zo raar dat ik een jarenlange vriendschap, wat pas mis is gelopen sinds een jaar, niet zomaar wilde opgeven juist omdat hij al was gestopt? Heb nooit het waanidee gehad dat hij naar iedereen een lul was behalve naar mij, maar heb domweg vd daadwerkelijke verslaving niets meegekregen. Het is pas sinds een jaar dat ik merk dat hij is veranderd. Als we nog in dezelfde stad hadden gewoond, had ik het vast ook veel eerder gemerkt en ook anders beleefd dan nu het geval is geweest. Mijn grens is in die zin bereikt dat ik op deze manier hier niet meer in investeer. Het heeft geen enkel nut, maar vind het wel moeilijk dat een vriend je zo kan ontglippen door in mijn ogen heel "domme" keuzes.
donderdag 31 juli 2014 19:36
quote:saran schreef op 31 juli 2014 @ 18:12:
Doreia: in zijn periode dat hij enorm veel drugs gebruikte loog hij tegen veel mensen. Maar ik wist toen niet dat hij verslaafd was, omdat hij het heeft verteld toen hij al begonnen was met afkicken en professionele hulp.
Hij is ruim een jaar heel erg aan de drugs geweest en in die periode heeft hij afspraken niet afgezegd bij mij of überhaupt niet op komen dagen. Dat begon pas ruim nadat hij was begonnen met afkicken.Ik vraag je nogmaals: waarom denk jij dat hij wel eerlijk tegen jou zou zijn? Omdat hij je dit heeft belooft? Ik val je niet af of aan, ik probeer oprecht te begrijpen waarom je denkt dat jij de uitzondering op zijn leugens en bedrog zou zijn. Je wist niet dat hij verslaafd was. Ofwel hij kon dit heel goed verbergen, ofwel hij loog dat er niets aan de hand was, alles in orde en al die dingen meer. Of je had nauwelijks contact óm het te kunnen merken.
Doreia: in zijn periode dat hij enorm veel drugs gebruikte loog hij tegen veel mensen. Maar ik wist toen niet dat hij verslaafd was, omdat hij het heeft verteld toen hij al begonnen was met afkicken en professionele hulp.
Hij is ruim een jaar heel erg aan de drugs geweest en in die periode heeft hij afspraken niet afgezegd bij mij of überhaupt niet op komen dagen. Dat begon pas ruim nadat hij was begonnen met afkicken.Ik vraag je nogmaals: waarom denk jij dat hij wel eerlijk tegen jou zou zijn? Omdat hij je dit heeft belooft? Ik val je niet af of aan, ik probeer oprecht te begrijpen waarom je denkt dat jij de uitzondering op zijn leugens en bedrog zou zijn. Je wist niet dat hij verslaafd was. Ofwel hij kon dit heel goed verbergen, ofwel hij loog dat er niets aan de hand was, alles in orde en al die dingen meer. Of je had nauwelijks contact óm het te kunnen merken.
donderdag 31 juli 2014 19:42
Je vult nu heel veel in, viva-amber. Hij geeft z'n geld niet meer uit aan drugs. Hij verslijt z'n dagen met in een moestuin werken en sporten.
Hij doet maar, hoop dat het hem helpt.
Hij woont nu samen en omdat hij z'n baan is verloren leven ze grotendeels op haar salaris. De vrijheid die hij had heeft hij dus niet meer. Dank je wel iig voor je reacties. Het heeft wel m'n ogen geopend dat ik minder in een vriendschap hoef te gedogen. Het is puur dat ik me wel schuldig voel dat ik er geen geduld meer mee heb/geen begrip meer voor kan opbrengen. Feitelijk heeft hij mij veel minder benadeeld dan anderen, maar voor mij is het wel genoeg.
Hij doet maar, hoop dat het hem helpt.
Hij woont nu samen en omdat hij z'n baan is verloren leven ze grotendeels op haar salaris. De vrijheid die hij had heeft hij dus niet meer. Dank je wel iig voor je reacties. Het heeft wel m'n ogen geopend dat ik minder in een vriendschap hoef te gedogen. Het is puur dat ik me wel schuldig voel dat ik er geen geduld meer mee heb/geen begrip meer voor kan opbrengen. Feitelijk heeft hij mij veel minder benadeeld dan anderen, maar voor mij is het wel genoeg.
donderdag 31 juli 2014 19:49
Doreia: ik dacht dat het liegen was gestopt naar vrienden, omdat hij inmiddels was gestopt met drugs en dus al dierbare vriendschappen had verkloot. Omdat ik er geheel geen ervaring mee had, was ik zo naïef om te denken dat hij z'n laatste vrienden niet ook nog wilde verneuken.
Dat z'n gedrag achterbleef, realiseerde ik me toen nog niet. En achteraf gezien vallen er pas dingen op z'n plaats. Verslavingen staan ver van me af en dus 'deed ik maar wat'. Niet zo slim achteraf gezien. Heb ervan geleerd; dat gelukkig wel.
Dat z'n gedrag achterbleef, realiseerde ik me toen nog niet. En achteraf gezien vallen er pas dingen op z'n plaats. Verslavingen staan ver van me af en dus 'deed ik maar wat'. Niet zo slim achteraf gezien. Heb ervan geleerd; dat gelukkig wel.
donderdag 31 juli 2014 19:51
Tuurlijk is het niet raar dat je een jarenlange vriendschap niet zomaar wilde opgeven, maar je bent wel een beetje naïef geweest toen hij aangaf dat hij niet gelogen had tegen je (ook al was hij toen aan het afkicken). Helaas heb ik in ongeveer hetzelfde schuitje gezeten met een vriend, maar ik heb er veel eerder de stekker uitgetrokken dan jij hebt gedaan. Ik kan er slecht tegen als mensen tegen mij liegen, verslaafd of niet.
Mocht je hem niet als vriend willen opgeven, stel dan in ieder geval je verwachtingen bij. Jij haalt niets meer uit deze vriendschap en zult nog veel geven, voordat het of beter gaat met je vriend, of dat je besluit te stoppen.
Mocht je hem niet als vriend willen opgeven, stel dan in ieder geval je verwachtingen bij. Jij haalt niets meer uit deze vriendschap en zult nog veel geven, voordat het of beter gaat met je vriend, of dat je besluit te stoppen.
donderdag 31 juli 2014 19:52
Dan snap ik het beter. Hij maakt nu de keuze om zo te leven en zo om te gaan met mensen in het algemeen. Niet met jou persoonlijk, kun je dat zien? Het heeft niets met jou te maken, maar alles met hoe hij (tegenwoordig) in het leven staat.
Ik heb het ook moeten leren, maar ik mocht dit leren in mijn vakgebied en niet op vriendschapsniveau. Je mag hem een berichtje sturen: wanneer je je afspraken weer na kan komen, ben je weer welkom. En dan sluit je het verder af met hem.
Ik heb het ook moeten leren, maar ik mocht dit leren in mijn vakgebied en niet op vriendschapsniveau. Je mag hem een berichtje sturen: wanneer je je afspraken weer na kan komen, ben je weer welkom. En dan sluit je het verder af met hem.
donderdag 31 juli 2014 19:59
Sorry dat ik het zeg, het is wachten op zijn volgende terugval.
Blijkbaar is de vriendschap voor jou belangrijker dan voor hem. Hij heeft andere prioriteiten en gaat voor jou geen slaapplek regelen zodat je kunt langs komen.
Blijkbaar is de vriendschap voor jou belangrijker dan voor hem. Hij heeft andere prioriteiten en gaat voor jou geen slaapplek regelen zodat je kunt langs komen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 31 juli 2014 20:11
Viva-amber: sterker nog: in zijn eigen huis, dat hij nu verhuurt, had hij een logeerkamer ingericht waarbij ik heb mee mogen kiezen voor de inrichting en heb daar in het verleden veel gelogeerd. Andere vrienden en m'n ouders wonen vlakbij, maar hij vindt zichzelf alleen maar belangrijk nu en dat besef ik mede door dit topic. Ik wens hem het beste, maar kan/wil hem niet 'redden'. Nogmaals dank!
Andere vrienden en m'n ouders wonen vlakbij, maar hij vindt zichzelf alleen maar belangrijk nu en dat besef ik mede door dit topic. Ik wens hem het beste, maar kan/wil hem niet 'redden'. Nogmaals dank!
donderdag 31 juli 2014 21:40
Zo, weer thuis en kan nu weer reageren. Dank jullie wel voor de reacties.
Vind het wel heel flauw om te stellen dat ik hem iets wide aftroggelen. Ik handelde uit onwetendheid, want heb me nooit echt verdiept in de omgang met een verslaafde. Wat ik dus deed was handelen op gevoel en ik heb mezelf daarin benadeeld. Leermoment.
Ik kan het na meerdere teleurstellingen wel loskoppelen van mezelf. Gelukkig. Momenteel is er even geen contact en het laatste contact was dus een vrij onvriendelijk berichtje van mij. Moet ik nu nog expliciet aangeven bij hem dat hij weer welkom is als hij weer normaal kan doen of het gewoon zo laten voorlopig?
Mede door jullie ervaringen/reacties zie ik ook wel in dat het verder geen nut heeft om hierin te blijven investeren. Ik kan niet op hem bouwen, hij niet eens op zichzelf en ik wil hem ook niet op deze manier over de vloer hebben en al zeker niet in het huis zijn waar zij samenwonen. Dan word ik betrokken in onderlinge frustraties die hij heeft met z'n vriendin en ook al gaat mijn loyaliteit wel naar hem uit; ik wens er wel buiten te blijven wat voor issues hij heeft in z'n relatie. Hij ging immers niet vreemd met mij en ik heb niets met hun liefdesleven te maken.
Hoop vooral voor hem dat hij mensen overhoudt in z'n omgeving, want ik hoef mijzelf daar gelukkig niet druk om te maken in m'n eigen omgeving. Mijn gevoel van loyaliteit is te ver doorgeschoten en ook al constateerde ik wel ongelijkwaardigheid; ik praatte het goed voor hem/mezelf(?), omdat hij het m.i. nou eenmaal zwaarder had dan ik. Dat is achteraf gezien mezelf tekortdoen en naïef. Had wel de beste intenties en al doende leert men, toch?
Vind het wel heel flauw om te stellen dat ik hem iets wide aftroggelen. Ik handelde uit onwetendheid, want heb me nooit echt verdiept in de omgang met een verslaafde. Wat ik dus deed was handelen op gevoel en ik heb mezelf daarin benadeeld. Leermoment.
Ik kan het na meerdere teleurstellingen wel loskoppelen van mezelf. Gelukkig. Momenteel is er even geen contact en het laatste contact was dus een vrij onvriendelijk berichtje van mij. Moet ik nu nog expliciet aangeven bij hem dat hij weer welkom is als hij weer normaal kan doen of het gewoon zo laten voorlopig?
Mede door jullie ervaringen/reacties zie ik ook wel in dat het verder geen nut heeft om hierin te blijven investeren. Ik kan niet op hem bouwen, hij niet eens op zichzelf en ik wil hem ook niet op deze manier over de vloer hebben en al zeker niet in het huis zijn waar zij samenwonen. Dan word ik betrokken in onderlinge frustraties die hij heeft met z'n vriendin en ook al gaat mijn loyaliteit wel naar hem uit; ik wens er wel buiten te blijven wat voor issues hij heeft in z'n relatie. Hij ging immers niet vreemd met mij en ik heb niets met hun liefdesleven te maken.
Hoop vooral voor hem dat hij mensen overhoudt in z'n omgeving, want ik hoef mijzelf daar gelukkig niet druk om te maken in m'n eigen omgeving.
Mijn gevoel van loyaliteit is te ver doorgeschoten en ook al constateerde ik wel ongelijkwaardigheid; ik praatte het goed voor hem/mezelf(?), omdat hij het m.i. nou eenmaal zwaarder had dan ik. Dat is achteraf gezien mezelf tekortdoen en naïef. Had wel de beste intenties en al doende leert men, toch?
donderdag 31 juli 2014 21:45
Je hebt hem al een onvriendelijk berichtje gestuurd Laat het hier voorlopig even bij en zie wat, hoe en óf hij reageert. Van daaruit kun je weer verder kijken wat je wilt gaan doen en handelen.
Voor nu heb je hier van geleerd. Wees niet te hard voor jezelf maa hou een gezonde afstand tot deze man. Het kan dat hij een terugval krijgt en als je dan niet weet waartoe een verslaafd in staat kan zijn, kan je er maar beter niet te dicht op zitten. Succes!
Voor nu heb je hier van geleerd. Wees niet te hard voor jezelf maa hou een gezonde afstand tot deze man. Het kan dat hij een terugval krijgt en als je dan niet weet waartoe een verslaafd in staat kan zijn, kan je er maar beter niet te dicht op zitten. Succes!
donderdag 31 juli 2014 22:01
Dank jullie wel! Blijf het zo zonde vinden dat het hem een bedrag heeft gekost met heel veel nullen achter de komma, maar ook dat is niet mijn zaak natuurlijk. Ik verwacht van hem nu niets meer. Hoop heb ik wel; de hoop dat hij vd drugs afblijft en zijn leven en dan vooral gemoedstoestand, weer op de rit krijgt. Daar kan niemand hem bij helpen en ik wil er liever ook niet teveel van weten. Het is niet mijn wereld en dat hou ik graag zo. Fijne avond!
Blijf het zo zonde vinden dat het hem een bedrag heeft gekost met heel veel nullen achter de komma, maar ook dat is niet mijn zaak natuurlijk. Ik verwacht van hem nu niets meer. Hoop heb ik wel; de hoop dat hij vd drugs afblijft en zijn leven en dan vooral gemoedstoestand, weer op de rit krijgt. Daar kan niemand hem bij helpen en ik wil er liever ook niet teveel van weten. Het is niet mijn wereld en dat hou ik graag zo. Fijne avond!
