Kinderen
alle pijlers
Overdreven aandacht
vrijdag 1 augustus 2014 10:36
Ik vind dat mijn vriendin haar kinderen overdreven aandacht geeft. Dat gaat met name om het onderbreken van gesprekken.
Als ik met haar in gesprek ben en 1 van de kinderen vraagt iets of zegt iets (midden in mijn zin!), onderbreekt ze direct ons gesprek.
Ze geeft dan het kind voorrang. Dat ergert mij, vooral omdat ze daarna vaak niet eens meer weet waar we het over hadden. Als haar kinderen erbij zijn luistert ze voor mijn gevoel maar met 1 oor naar mijn verhaal.
Een telefoongesprek met haar is vaak verwarrend, er wordt van alles geroepen richting de kinderen tijdens het gesprek.
Ik heb zelf 2 jonge kinderen en die kunnen best even wachten als de volwassenen praten!
Heeft iemand hier ervaring mee? Moet ik me niet zo ergeren misschien?
Als ik met haar in gesprek ben en 1 van de kinderen vraagt iets of zegt iets (midden in mijn zin!), onderbreekt ze direct ons gesprek.
Ze geeft dan het kind voorrang. Dat ergert mij, vooral omdat ze daarna vaak niet eens meer weet waar we het over hadden. Als haar kinderen erbij zijn luistert ze voor mijn gevoel maar met 1 oor naar mijn verhaal.
Een telefoongesprek met haar is vaak verwarrend, er wordt van alles geroepen richting de kinderen tijdens het gesprek.
Ik heb zelf 2 jonge kinderen en die kunnen best even wachten als de volwassenen praten!
Heeft iemand hier ervaring mee? Moet ik me niet zo ergeren misschien?
vrijdag 1 augustus 2014 10:40
Ik heb daar geen ervaring mee,
ik ben ook wel de enige binnen mijn vriendenkring met een (jong) kindje. Maar ik denk er hetzelfde over, mijn zoontje weet ondertussen denk ik ook wel dat het geen zin heeft om mij (onnodig) te onderbreken als ik in gesprek ben en die is nog maar 2,5 moet je nagaan haha
Ik zou dat zelf ook irritant vinden het gezellig kletsen en de lol ervan is er dan wel een beetje vanaf
ik ben ook wel de enige binnen mijn vriendenkring met een (jong) kindje. Maar ik denk er hetzelfde over, mijn zoontje weet ondertussen denk ik ook wel dat het geen zin heeft om mij (onnodig) te onderbreken als ik in gesprek ben en die is nog maar 2,5 moet je nagaan haha
Ik zou dat zelf ook irritant vinden het gezellig kletsen en de lol ervan is er dan wel een beetje vanaf
vrijdag 1 augustus 2014 11:20
In live gesprekken geef ik altijd aan dat oudste kind moet wachten, ik luister wel altijd maar heb ook een kleintje en die houd ik in de gaten dus ja een gesprek met onderbrekingen word het zeker wel.
Ook als ik telefoongesprekken voer zal ik wat roepen naar mijn kinderen.
Je vriendin kan best bij kind aangeven dat ze moet wachten, maar dat maak jij niet uit voor haar. En tja dan nog kan je niet ongestoord praten.
Oplossing is pas bellen na bedtijd en afspreken zonder kinderen?
Ook als ik telefoongesprekken voer zal ik wat roepen naar mijn kinderen.
Je vriendin kan best bij kind aangeven dat ze moet wachten, maar dat maak jij niet uit voor haar. En tja dan nog kan je niet ongestoord praten.
Oplossing is pas bellen na bedtijd en afspreken zonder kinderen?
vrijdag 1 augustus 2014 11:23
vrijdag 1 augustus 2014 11:33
vrijdag 1 augustus 2014 11:40
Afspreken zonder de kinderen of 's avonds bellen is inderdaad goed om de hele situatie te voorkomen. Dat doe ik dan ook regelmatig.
Zelf zeg ik een enkele keer ook wel iets tegen één van mijn kinderen terwijl ik telefoneer. Dat is niet altijd te voorkomen. Er kan er ook net 1 zich pijn doen ofzo, geen probleem. Het gaat me meer om de regelmaat waarmee het gebeurt. En ik denk zeker dat de kinderen weten (leren) dat mamma direct aandacht geeft en ze het gesprek dus wel kunnen onderbreken.
Ik vind het niet meer dan fatsoen om je kinderen te leren wachten. Haar kinderen zijn 8, 6 en 3 trouwens.
Mijn kinderen zijn 5 en 2.
Ergens snap ik ook wel dat het haar manier van opvoeden is en ik haar er niet zo goed op aan kan spreken. Misschien kan ik wel dicht bij mezelf blijven en iets zeggen in de trant van: het voelt voor mij vervelend als de kinderen steeds onderbreken in ons gesprek.
Zelf zeg ik een enkele keer ook wel iets tegen één van mijn kinderen terwijl ik telefoneer. Dat is niet altijd te voorkomen. Er kan er ook net 1 zich pijn doen ofzo, geen probleem. Het gaat me meer om de regelmaat waarmee het gebeurt. En ik denk zeker dat de kinderen weten (leren) dat mamma direct aandacht geeft en ze het gesprek dus wel kunnen onderbreken.
Ik vind het niet meer dan fatsoen om je kinderen te leren wachten. Haar kinderen zijn 8, 6 en 3 trouwens.
Mijn kinderen zijn 5 en 2.
Ergens snap ik ook wel dat het haar manier van opvoeden is en ik haar er niet zo goed op aan kan spreken. Misschien kan ik wel dicht bij mezelf blijven en iets zeggen in de trant van: het voelt voor mij vervelend als de kinderen steeds onderbreken in ons gesprek.
vrijdag 1 augustus 2014 12:29
vrijdag 1 augustus 2014 12:47
Een lerares hoorde ik onlangs de term 'voorrangskind' hiervoor gebruiken. Kinderen dus, die altijd voorrang krijgen in het sociale verkeer. Ik vond het een erg treffende omschrijving.
Die van mij zijn 6 en 4, en moet ik er regelmatig aan helpen herinneren wanneer ze proberen in te breken in een gesprek tussen volwassenen. De oudste meer dan de jongste, in die zin dat ik vind dat een 6-jarig kind dit al beter moet kunnen snappen dan een 4-jarige.
Die van mij zijn 6 en 4, en moet ik er regelmatig aan helpen herinneren wanneer ze proberen in te breken in een gesprek tussen volwassenen. De oudste meer dan de jongste, in die zin dat ik vind dat een 6-jarig kind dit al beter moet kunnen snappen dan een 4-jarige.
vrijdag 1 augustus 2014 13:59
Ik ben zo'n moeder die dat doet.... en ik weet het van mezelf en vind het heel moeilijk te doorbreken. Nu is mijn dochter pas 2, maar ik hoor graag jullie tips. Leer het haar (en mezelf) liever nu goed aan, dan dat ik straks helemaal geen gesprek meer kan volgen en veel strijd moet gaan voeren.
Ik vind het sowieso erg moeilijk om twee dingen tegelijk te doen (ja... die vrouwen bestaan ook) en dan gaat dat kleine meisje met haar schelle stemmetje al voor, voordat ik het zelf door heb.
Ik vind het sowieso erg moeilijk om twee dingen tegelijk te doen (ja... die vrouwen bestaan ook) en dan gaat dat kleine meisje met haar schelle stemmetje al voor, voordat ik het zelf door heb.
vrijdag 1 augustus 2014 14:33
quote:beetjegek schreef op 01 augustus 2014 @ 14:03:
Kind van 2 kun je dat nog niet van verwachten.
Nee, maar dat is juist wel de leeftijd waarop je begint met het aanleren of afleren van dat gedrag.
Het begint met het begroeten van de andere volwassene door het kind, zo wordt de aanwezigheid van de volwassene erkend. Vervolgens blijf je zeggen "Jantje wacht even, ik ben even met tante Inge aan het praten" (namen noemen is belangrijk). Verexcuseer je na een tijdje even bij je gesprekspartner en richt je even tot Jantje. Daarna weer verder kletsen met tante Inge.
Kind even op weg helpen met zelf vermaken door iets te spelen mee te nemen of door m op ideeen te brengen.
Zo doe ik het, zoon is nu bijna 3 en het gaat best goed. Ik moet nog wel af en toe zeggen dat ie eveb moet wachten maar meestal gaat ie lekker zelf spelen.
Kind van 2 kun je dat nog niet van verwachten.
Nee, maar dat is juist wel de leeftijd waarop je begint met het aanleren of afleren van dat gedrag.
Het begint met het begroeten van de andere volwassene door het kind, zo wordt de aanwezigheid van de volwassene erkend. Vervolgens blijf je zeggen "Jantje wacht even, ik ben even met tante Inge aan het praten" (namen noemen is belangrijk). Verexcuseer je na een tijdje even bij je gesprekspartner en richt je even tot Jantje. Daarna weer verder kletsen met tante Inge.
Kind even op weg helpen met zelf vermaken door iets te spelen mee te nemen of door m op ideeen te brengen.
Zo doe ik het, zoon is nu bijna 3 en het gaat best goed. Ik moet nog wel af en toe zeggen dat ie eveb moet wachten maar meestal gaat ie lekker zelf spelen.
vrijdag 1 augustus 2014 15:11
Ik zou mij hier ook vreselijk aan ergeren. Als ik ergens kom wil ik niet de hele tijd het idee krijgen dat ik net zo goed tegen de muur kan praten. En mensen die tijdens het telefoneren met andere dingen bezig zijn richten zich niet op jou. Dan hou ik het gesprek dus kort (ik hoor dat je erg druk bent ik bel wel een andere keer) of bel op andere momenten. Ik zou dus afspreken zonder kinderen als jouw vriendin het niet anders kan of wil doen.
Ik vind dat je vanaf jonge leeftijd dit soort manieren kunt en moet aanleren.
- Geef zelf het goede voorbeeld (dus mensen begroeten die binnen komen met een hand/kus/knuffel). Zorg dat je kind daarbij is en dit ook ziet. Jij bent zijn grootste voorbeeld. Neem je kind bijvoorbeeld op de arm.
- Moedig je kind vanaf zeer jonge leeftijd al aan om dit ook te doen (vanaf 1 jaar kunnen ze al zwaaien bij vertrek, dag zeggen of een kus of hand leren geven). Je hoeft niet te dwingen maar moedig het wel aan en een hand geven en hallo of dag zeggen moet van mij dus wel (een kus zeker niet).
- Laat het kind ook regelmatig alleen spelen met zijn eigen speelgoed. Dus terwijl je zelf met iets anders bezig bent en zichzelf leren vermaken.
- Leer vanaf jonge leeftijd (veel herhalen) dat ze niet mogen schreeuwen, niet onderbreken als jij in gesprek bent (aan de telefoon of in persoon). Gewoon kort en duidelijk zeggen "ik ben nu met tante Nel in gesprek jij moet even wachten". Geen discussie maar iedere keer herhalen.
Ik vind dat je vanaf jonge leeftijd dit soort manieren kunt en moet aanleren.
- Geef zelf het goede voorbeeld (dus mensen begroeten die binnen komen met een hand/kus/knuffel). Zorg dat je kind daarbij is en dit ook ziet. Jij bent zijn grootste voorbeeld. Neem je kind bijvoorbeeld op de arm.
- Moedig je kind vanaf zeer jonge leeftijd al aan om dit ook te doen (vanaf 1 jaar kunnen ze al zwaaien bij vertrek, dag zeggen of een kus of hand leren geven). Je hoeft niet te dwingen maar moedig het wel aan en een hand geven en hallo of dag zeggen moet van mij dus wel (een kus zeker niet).
- Laat het kind ook regelmatig alleen spelen met zijn eigen speelgoed. Dus terwijl je zelf met iets anders bezig bent en zichzelf leren vermaken.
- Leer vanaf jonge leeftijd (veel herhalen) dat ze niet mogen schreeuwen, niet onderbreken als jij in gesprek bent (aan de telefoon of in persoon). Gewoon kort en duidelijk zeggen "ik ben nu met tante Nel in gesprek jij moet even wachten". Geen discussie maar iedere keer herhalen.
vrijdag 1 augustus 2014 16:55
Bedankt voor de tips. Zie dat ik het toch wel aardig aanpak. Ik ben zelf ook niet zo heel goed in 'goede manieren'. Niet dat ik uitermate lomp ben, maar ik ben zelf erg verlegen. En dat is nu juist niet wat ik mijn meisje mee wil geven.
Haar leren zelf te spelen vind ik ook erg lastig. Zo gauw ik in beeld kom dan laat ze alles uit haar handen vallen en hangt ze aan mij.
Haar leren zelf te spelen vind ik ook erg lastig. Zo gauw ik in beeld kom dan laat ze alles uit haar handen vallen en hangt ze aan mij.
vrijdag 1 augustus 2014 17:06
Sommige mensen behandelen hun kinderen echt als een prinsje/prinsesje. Met sommige vriendinnen spreek ik daarom niet zo graag meer af. Elk zuchtje en kreuntje van het kind gaat voor.
Ik vraag me dan af: kan hij of zij (tussen 5 en 8 jaar) dan geen vijf minuten alleen spelen ? Een gesprek is niet mogelijk omdat vriendin overwegend met het kind bezig is.
Ik vraag me dan af: kan hij of zij (tussen 5 en 8 jaar) dan geen vijf minuten alleen spelen ? Een gesprek is niet mogelijk omdat vriendin overwegend met het kind bezig is.
