Hoe vaak ruzie? wat is 'normaal'?

12-08-2014 15:16 177 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hi, ik ben heel erg benieuwd naar hoe vaak jullie gemiddeld ruzie hebben met jullie partner. Ik kom hiervoor uit een relatie waar er tijden waren dat een dag zonder ruzie een uitzondering was: niet normaal! Nu heb ik een hele fijne relatie met soms ruzie maar merk dat ik me erg afvraag Hoe vaak anderen ruzie maken omdat ik zo'n raar referentiekader heb. Wij soms maanden niks en dan soms even 3 weken elke week. Is dat alsnog veel? anderhalf jaar bij elkaar, wonen samen.



Groeten!
Alle reacties Link kopieren
quote:gedanst schreef op 12 augustus 2014 @ 18:16:

[...]





Vind je?



Ik kan me doorgaans heel goed inhouden. Maar Ik vind het normaal om je af en toe te laten gaan. Als ik super gestresst ben kan ik wel eens ontploffen. Maar gelukkig weet mijn man dat dat snel weer voorbij is.Ja, het is ook best wel menselijk.
Alle reacties Link kopieren
Na 3 jaar kan ik me eigenlijk geen ruzie met mijn partner herinneren.

Tuurlijk zijn we het wel eens niet eens en hebben we een pittige discussie, maar ruzie waarbij we stem verheffen, met deuren slaan, elkaar allemaal verwensingen toe slingeren, echt nog nooit.



Ben 1x wel ontzettend boos op hem geweest

En hij 1x op mij, en dat was omdat we beide afzonderlijk iets levensgevaarlijks hadden gedaan



Dus dat was achteraf meer de schrik

Maar langer als een dag heeft dat zeker niet geduurd, en ruzie was dat ook niet eens.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Alle reacties Link kopieren
quote:gedanst schreef op 12 augustus 2014 @ 16:28:

[...]





Ik zou niet eens een relatie willen waarin ik niet eens flink kan exploderen.Het zijn anders je eigen woorden.
Alle reacties Link kopieren
quote:gedanst schreef op 12 augustus 2014 @ 16:57:

[...]





Ik ben geen exploderend type, dat maak jij er van. Als je denkt dat als iemand een exploderend type is af en toe eens flink ruzie kan maken snap je er niet veel van.Nee, jij schrijft dat zelf.
Alle reacties Link kopieren
quote:DeKenau schreef op 12 augustus 2014 @ 18:00:

Ik denk dat wij geen match zijn op een bepaald gebied,want hier te vaak ruzie.



Een relatie zonder ruzie lijkt me heel erg fijn. Helaas lijken de mensen om me heen met wie ik nooit ruzie heb totaal niet op mijn vriend.



Wij zijn allebei dominant, koppig en opvliegend. Mildheid komt met de jaren, toch?Dat is zeker zo.
Life is short. Eat dessert first.
Ik denk trouwens ook dat het heel veel met karakter te maken heeft. Vriend en ik hebben weinig ruzie. We zijn allebei heel rationeel van aard. Ik kan wel heel koppig zijn, maar mijn vriend heeft dan weer niet zoveel moeite om daar niet in mee te gaan en iets te zeggen in de trant van 'oké, dan heb jij gelijk'. Beetje conflictvermijdend misschien?



Een goede vriendin van me is juist heel anders van karakter. Zij reageert veel meer vanuit emoties dan vanuit ratio. Waar ik iemand ben die geneigd is om emoties weg te drukken kan zij ze juist niet altijd onderdrukken. De emoties lijken daarom heftiger, zowel voor de buitenwereld als voor haarzelf. Zij zou ook niet in een relatie moeten zitten waar geen ruzie gemaakt 'mag' worden, met een partner die daar niet tegen kan of dat steeds wil vermijden.



Geen van de twee is goed of fout, aan beide manieren van omgaan met emoties zitten voor- en nadelen. Maar ik denk wel dat het je kijk op ruzie, de manier van ruzie voeren en hoe je een ruzie beleeft beïnvloedt.
Alle reacties Link kopieren
quote:3wieler schreef op 12 augustus 2014 @ 18:32:

[...]





Nee, jij schrijft dat zelf.





Dus al je af en toe gedrag vertoont ben je meteen dat hele type?

Als jij af en toe chagrijnig bent ben je een chagrijnig type?
Na 14 jaar relatie nog geen ruzie meegemaakt. Wel meningsverschillen,al komen die ook maar zelden voor. En als ze er zijn dan praten we daar gewoon over, we hebben nog nooit ruzie gemaakt. We zijn best heel erg saai eigenlijk
Één keer in 't jaar ofzo? Meestal is het dan zo dat ik het als een ruzie ervaar en mijn vriend zich van geen kwaad bewust is, die dacht dat we gewoon een discussie/meningsverschil hadden. Maar we schreeuwen niet, schelden niet en slaan ook niet met deuren.
Wij hebben in vijf jaar tijd nog nooit ruzies gehad. Wel irritaties, maar die gaan (bij mijn vrouw) meestal over iets slordigs of chaotisch van mij en bij mij gaan ze over het feit dat mijn vrouw geïrriteerd doet. Ik ben meestal de gemak zelve maar juist dat leidt wel eens tot irritatie, schijnt.
Ik heb trouwens sowieso nooit ruzie met mensen. Dus ik zou me een beetje zorgen gaan maken als ik het met mijn eigen vriend wel vaak had.



Dat ik bijna nooit ruzie maak heeft er trouwens ook gewoon mee te maken dat ik een nogal conflictvermijdend type ben. En in periodes dat ik veel stress heb kan dat er zelfs wel eens toe leiden dat ik vaak droom dat ik ruzie heb en dan word ik helemaal opgefokt wakker. Dus of dat nou zo gezond is, ik weet het niet. Maar ik wil gewoon graag dat het goed zit tussen mij en de mensen om wie ik geef, en als ik ruzie maak, dan heb ik altijd het gevoel dat ik dierbare dingen kapot aan het maken ben.Geen idee of dat gevoel terecht is.
@Bgb jij snapt het
Alle reacties Link kopieren
Ik heb helaas bijna iedere dag ruzie en zoek nog steeds naar de oplossing. We houden teveel van elkaar om uit elkaar te gaan maar we irriteren ons kapot aan elkaar. Een klassiek voorbeeld van: niet met en niet zonder elkaar kunnen. Wel lossen we ieder conflict dezelfde dag nog op en blijven we niet lang boos. Misschien zijn wij dat type mens dat ruzie zoekt? Heeft misschien met temperament en dominantie te maken...
Toen ik na 1,5 jaar de eerste ruzie(s) met mijn ex kreeg trok ik uiteindelijk maar de stekker er uit. Hij had wel eens de gewoonte om zijn irritatie op mij af te richten in de vorm van een onnodig botte of gemene opmerking, waarna ik daar erg verdrietig of boos van werd. Vervolgens wilde hij mij niet troosten en weigerde hij altijd resoluut excuses aan te bieden want ik vatte altijd alles verkeerd op volgens hem en alles lag altijd aan mij. Als ik ergens rustig over wilde praten als twee volwassenen, begon hij altijd zijn stem steeds agressiever te verheffen en letterlijk boven me staan (ik zat in de stoel en hij ging staan en heel overdreven drukke gebaren maken alsof hij in een Italiaans toneelstuk speelde). Op die manier probeerde hij over mij heen te walsen zeg maar.



Hij heeft ook een keer heel dramatisch kleding in zijn koffer gesmeten en gedreigd me toen te verlaten, maar hij had de ballen niet om daadwerkelijk weg te gaan. Hij weigerde te luisteren als ik zei 'ik voel me gekwetst door wat je tegen me hebt gezegd' hij had daar compleet schijt aan. Hij zei dan 'ja het is dan maar heel jammer, ik heb je niet beledigd en ik weiger mijn excuses te maken.' En een knuffel of troostende aanraking kon ik dan ook wel vergeten. En toen we 4 of 5 van zulke ruzies hadden (die natuurlijk nooit opgelost werden op deze manier) wilde ik eigenlijk niets meer met zo'n kille, afstandelijke man te maken hebben die hij in mijn ogen bleek te zijn. Wat een afknapper was dat toen zeg!
Hier ook geen ruzies, maar ook geen irritaties. Soms stoor ik me ergens aan en dan legt hij uit waarom hij het doet en dan zoeken we samen naar een oplossing. Ook geen hevige discussies hier, ik zie het nut niet van iemand overtuigen van je standpunt. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn. Weten hoe de ander er in staat is genoeg. Ik zou ook niet weten waar ik ruzie over zou moeten maken. Ik vraag me ook serieus af waar mensen die regelmatig ruzie hebben ruzie over maken.
Alle reacties Link kopieren
quote:Illusionikki schreef op 06 juni 2015 @ 21:58:

Ik heb helaas bijna iedere dag ruzie en zoek nog steeds naar de oplossing. We houden teveel van elkaar om uit elkaar te gaan maar we irriteren ons kapot aan elkaar. Een klassiek voorbeeld van: niet met en niet zonder elkaar kunnen. Wel lossen we ieder conflict dezelfde dag nog op en blijven we niet lang boos. Misschien zijn wij dat type mens dat ruzie zoekt? Heeft misschien met temperament en dominantie te maken...

Lijkt mij persoonlijk verschrikkelijk, iedere dag ruzie.

En je vriend vindt je ook nog eens niet lekker om te zien?



Dus jij blijft bij een vriend waaraan je je iedere dag irriteert en die jou niet mooi vindt om te zien.

Is dat nou echt houden van of bang voor het alleen-zijn?
quote:Illusionikki schreef op 06 juni 2015 @ 21:58:

Ik heb helaas bijna iedere dag ruzie en zoek nog steeds naar de oplossing. We houden teveel van elkaar om uit elkaar te gaan maar we irriteren ons kapot aan elkaar. Een klassiek voorbeeld van: niet met en niet zonder elkaar kunnen. Wel lossen we ieder conflict dezelfde dag nog op en blijven we niet lang boos. Misschien zijn wij dat type mens dat ruzie zoekt? Heeft misschien met temperament en dominantie te maken...Misschien hebben jullie allebei te veel energie of jullie zijn dat type mens die slecht jullie gedachten onder woorden kunnen brengen en weinig respect hebben voor de mening van een ander. Je hoeft het namelijk niet met elkaar eens te zijn maar een oplossing in een conflict hoef je niet schreeuwend te vinden. Begin bij je zelf en vraag je af hoe belangrijk het onderwerp is dat je alleen door ruzie het kunt beschreeuwenspreken. Uiteindelijk is he een kwestie van tijd voor één van jullie beseft dat dit doodvermoeiend is.
quote:Illusionikki schreef op 06 juni 2015 @ 21:58:

Ik heb helaas bijna iedere dag ruzie en zoek nog steeds naar de oplossing. We houden teveel van elkaar om uit elkaar te gaan maar we irriteren ons kapot aan elkaar. Een klassiek voorbeeld van: niet met en niet zonder elkaar kunnen. Wel lossen we ieder conflict dezelfde dag nog op en blijven we niet lang boos. Misschien zijn wij dat type mens dat ruzie zoekt? Heeft misschien met temperament en dominantie te maken...Ik denk eerder dat jullie totaal niet bij elkaar passen..
Mijn vriend en ik hebben niet zo vaak ruzie. Ik erger me wel vrij regelmatig (maar meestal ligt dat aan mij hoor, ik erger me nogal snel dus ik zeg er vaak ook niks van), maar ik durf niet zo goed ruzie te maken (verlatingsangst). Mijn vriend daarentegen wordt niet zo snel boos en is het ook heel snel alweer vergeten. Dat niet ruzie durven maken heb ik van huis uit meegekregen denk ik. Mijn ouders maken ook nooit ruzie, mijn moeder vermijdt ruzie als de pest (ik had vroeger ook al nooit ruzie met mijn ouders, want dat werd gewoon keihard vermeden). In plaats daarvan snauwen mijn ouders gewoon de hele dag tegen elkaar, dat is echt hun manier van met elkaar communiceren. Ook gezellig.
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend en ik hebben wel zo nu en dan onze ''spanningen'', ik noem het altijd spanning omdat ik het geen ruzie wil noemen. We schreeuwen niet tegen elkaar of slaan met dingen of schelden elkaar uit, maar proberen dingen altijd uit te leggen en uit te praten.

Het zijn vaak verschillende dingen, maar ik zie laatste tijden wel heel duidelijk een patroon helaas, want wat het onderwerp ook is, het loopt altijd uit op dat mijn vriend iets zegt van: ''jij geeft mij de schuld/schuif het maar op mij af'', terwijl ik dat dan echt niet doe. Hij is altijd heel erg snel op zijn tenen getrapt en kan niet tegen kritiek en is heel erg gevoelig, dus wanneer ik iets aankaart gewoon omdat ik er een normaal gesprek over wil hebben, dan is er meteen een enorme spanning tussen ons waarbij ik 30 keer moet zeggen dat ik hem geen schuld geef en dat ik ergens helemaal geen groot punt van wilde maken en gewoon iets bespreekbaar wilde maken omdat praten belangrijk is.

Ik merk wel dat het mij enorm opbreekt de laatste maanden omdat ik het moeilijk vind iets te zeggen.



Wij zijn van onszelf geen ruziemakers, dus kleine dingen kunnen al groot overkomen, maar dat is bij mijn vriend wel veel erger, hij vat alles heel groot op. Wanneer ik eens een dag wat rustiger ben doordat ik mij down voel en niet de hele dag door appjes stuur en leuke plaatjes, dan gaat hij ook erg kortaf doen en wil hij vrijwel direct weten: ''ligt het aan mij''.



Bijv nu. Ik ben de hele dag en gisteren wat stiller door mijn gemoedstoestand, maar ik doe wel keihard mijn best vrolijk over te komen, maar wel gewoon iets stiller (kan toch), en ik probeer ook gewoon lekker interesse te tonen, stelde een vraag (over wat hij met zijn vriend besprak over hun aankomende vakantie) twee keer omdat hij er niet op in ging en uiteindelijk antwoord hij met: ''gewoon, hoe we het voor ons zien en zo''. Dus ik antwoordde beetje grappend met: ''aha. duidelijk en zo.''

En nu krijg ik helemaal over mij heen dat ''ik dingen op hem af reageer, en dat ik cynisch ben en kortaf en dat hij dit niet verdient.''

Ik snap er echt helemaal niks van.

Dit zijn dus de ''ruzies'' die wij vaak hebben, en die ook lang uitlopen helaas. Heel naar.
Ik heb voor mezelf de keuze gemaakt dat ik ruzie in mijn relatie überhaupt niet normaal vind.

Dat wil niet zeggen dat er bij ons nooit ruzies voorkomen, maar ik ga mezelf niet meer wijsmaken dat het er gewoon bijhoort, wat mij betreft kun je namelijk ook best een relatie hebben zonder ruzie.



Irritaties / ergernissen horen er wel gewoon bij en mijn vriend mag soms best even flink mopperen op mij en andersom. Ik ben ook heus weleens een keer boos, maar schreeuwen en bekvechten, nee dat vind ik niet normaal.



In het begin van onze relatie kon mijn vriend nog weleens driftig zijn, waar ik verkeerd op reageerde en dat werd dan weleens een flinke ruzie. Ik vind ruzie echt vreselijk en ben er meestal daarna nog een hele tijd van slag.



Dit heb ik mijn vriend duidelijk gemaakt en sindsdien hebben we bijna geen ruzie meer gehad.
Alle reacties Link kopieren
quote:meldepel schreef op 07 juni 2015 @ 17:57:

Ik heb voor mezelf de keuze gemaakt dat ik ruzie in mijn relatie überhaupt niet normaal vind.

Dat wil niet zeggen dat er bij ons nooit ruzies voorkomen, maar ik ga mezelf niet meer wijsmaken dat het er gewoon bijhoort, wat mij betreft kun je namelijk ook best een relatie hebben zonder ruzie.



Irritaties / ergernissen horen er wel gewoon bij en mijn vriend mag soms best even flink mopperen op mij en andersom. Ik ben ook heus weleens een keer boos, maar schreeuwen en bekvechten, nee dat vind ik niet normaal.



In het begin van onze relatie kon mijn vriend nog weleens driftig zijn, waar ik verkeerd op reageerde en dat werd dan weleens een flinke ruzie. Ik vind ruzie echt vreselijk en ben er meestal daarna nog een hele tijd van slag.



Dit heb ik mijn vriend duidelijk gemaakt en sindsdien hebben we bijna geen ruzie meer gehad.

Dat vind ik een mooie gedachte, ik vind dat echte ruzie van schreeuwen tegen elkaar en helemaal boos worden ook echt niet oke. Ik zeg ook altijd tegen mijn vriend dat ik nooit boos ben, enkel verdrietig en dat ik altijd graag dingen uit wil spreken om elkaar beter te kennen ook. Maar zoals ik hierboven schreef zijn onze ''spanningen'' altijd gevoelsgericht en iets kleins kan als heel groot aanvoelen.

Maar het is wel echt slopend, ik vind het onwijs vervelend. Net zoals op dit moment dus, toevallig kwam ik dit topic tegen.

Ik vraag mij af of meerderen hier zulke ''ruzies'' hebben als ik hierboven beschreef?
Alle reacties Link kopieren
quote:paque_pink schreef op 12 augustus 2014 @ 15:25:



Nee hoor ook wij hebben wel eens ruzie. Mensen die nooit ruzie hebben geloof ik niet of er klopt iets niet TO.



Dit heb ik ook vaker gehoord.

Ruzie is een extreme vorm van communicatie en als de basis goed zit, dan schud je elkaar wakker op die manier. Belangrijk is wel dat men het altijd uitpraat met elkaar.

Elkaars fouten accepteren.
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
Honingdrupje heb net jouw eerste reactie gelezen en ik herken dit heel erg, precies hoe het begin van mijn relatie met mijn vriend was. Ik ben wat 'makkelijker' in bepaalde dingen dan mijn vriend (heb er zelfs een topic over geopend) en dat zorgde/zorgt nog weleens voor botsingen.



Meestal begon het met mijn vriend die kritiek had op mij. Wat ik dan weer zoiets had van "ah joh, wat maakt het uit", waardoor hij zich weer niet serieus genomen voelde en ik vond dat hij zich aanstelde. Heb ook regelmatig tijdens zo'n ruzie naar m'n hoofd geslingerd gekregen dat ik hem overal de schuld van gaf. Ook was hij vaak bang dat ik het ging uitmaken.



Bijvoorbeeld: Ik had een keer het dakraam open laten staan, vloer was nat. Balen natuurlijk! Ik handdoeken op de grond gelegd en vriend erbij geroepen om nog wat handdoeken te pakken. Hij direct in paniek dat ik mijn ouders moest bellen en mijn huisbaas, want het is een oud huis en straks zakt de vloer in (dat zei 'ie echt!) of krijg je schimmel in huis. Ik kon een lachje niet bedwingen en boos dat 'ie was! Want ik nam deze situatie echt totaal niet serieus en dat doe ik wel vaker en het was toch wel echt mijn schuld. Zat ik dan op de grond met m'n handdoeken terwijl m'n vriend met het stoom uit z'n oren in de deuropening stond. Ik voelde me hartstikke schuldig dat ik dat raam open had laten, dus direct dikke krokodillentranen... vloer nóg natter Uiteindelijk was de vloer zo weer droog.



Wat bij ons heel erg heeft geholpen is om te praten over dat patroon.

Mijn vriend voelde zich bijv. aangevallen, omdat ik meestal reageer van "ah joh, komt wel goed". Hij had het gevoel dat ik hem niet serieus nam. Daarom reageer ik nu meer van "ik vind het ook heel vervelend!" en geef hem dan ook even de tijd om te mopperen.



En verder weet mijn vriend nu hoe vervelend ik het vind, dus tempert hij zijn boosheid nu.



Als hij rustig is dan mag hij komen en kunnen we er rustig over praten.
Alle reacties Link kopieren
Met mijn ex had ik bijna iedere dag ruzie, slopend was het. Het leek alsof ie het opzocht, hij kon echt ontploffen om de kleinste dingen waarvan iemand anders niet eens in zijn hoofd zou halen om boos van te worden en ik werd daar ook op een gegeven kribbig van.



Van al mijn exen had ik met hem het meeste ruzie ooit, het ging van kwaad tot erger (schreeuwen en schelden van zijn kant). Ik vraag het mij weleens af waar het aan dan ligt dat we zo botsten (met mijn andere exen hier nooit last van gehad), er leek geen einde te komen aan dat geruzie, er was altijd iets. De relatie was ook uiteindelijk daarop stuk gelopen, er was gewoonweg teveel conflict en schelden vind ik echt niet kunnen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven