Kinderen
alle pijlers
Dochter wil niet meer komen
donderdag 21 augustus 2014 11:32
Om herkenbaarheid te voorkomen, heb ik een nieuw profiel aangemaakt. Graag hoor ik je ervaring en mening over hoe we om moeten gaan met het volgende.
Mijn man heeft een 11-jarige dochter die in eerste instantie bijna elk weekend bij ons was. Omdat ze graag meer tijd in het weekend bij haar moeder wilde doorbrengen, is de omgang informeel (dus niet via de rechter) een jaar geleden gewijzigd naar eens in de twee weken. Nu worden haar bezoeken steeds minder frequent en vorige week, tijdens de vakantie bij haar moeder, gaf ze aan niet meer te willen komen. De weken daarvoor waren wij met het hele gezin (Vader, ik, dochter en onze dochter) op vakantie en ze was erg vrolijk en ontspannen. Bij moeder heeft ze twee half-broetjes/zusjes en een stiefvader, waar ze mee weg was.
Moeder is destijds vreemdgegaan en direct bij nieuwe partner ingetrokken die aan de andere kant van het land woonde. Ze had al snel nieuwe kinderen met hem. Ze heeft bij de breuk de dochter meteen uitgeschreven van de wachtlijst op school, gemeente. Mijn man was destijds zo in schok dat hij niet meteen een kortgeding aanspande en hoopte dat ze bij hem terug zou komen. Dit is de reden waarom hij geen co-ouderschap heeft kunnen regelen- ze was als peuter al gewend aan de nieuwe situatie in haar nieuwe woonplaats en wijzigingen zouden niet goed voor haar zijn.
Mijn man (en ik ook) willen haar niet dwingen om te komen. Tegelijkertijd wordt het contact steeds lastiger omdat ze ook niet wil bellen, ze is niet blij of enthousiast wanneer mijn man belt. We zijn bang dat ze als zand tussen ons door glipt en ze geeft niet aan waarom ze niet wil komen. Moet mijn man, moeten wij als gezin haar de ruimte geven? Komt ze dan wel terug?
Heeft iemand hier iets zinnigs over te zeggen?
Mijn man heeft een 11-jarige dochter die in eerste instantie bijna elk weekend bij ons was. Omdat ze graag meer tijd in het weekend bij haar moeder wilde doorbrengen, is de omgang informeel (dus niet via de rechter) een jaar geleden gewijzigd naar eens in de twee weken. Nu worden haar bezoeken steeds minder frequent en vorige week, tijdens de vakantie bij haar moeder, gaf ze aan niet meer te willen komen. De weken daarvoor waren wij met het hele gezin (Vader, ik, dochter en onze dochter) op vakantie en ze was erg vrolijk en ontspannen. Bij moeder heeft ze twee half-broetjes/zusjes en een stiefvader, waar ze mee weg was.
Moeder is destijds vreemdgegaan en direct bij nieuwe partner ingetrokken die aan de andere kant van het land woonde. Ze had al snel nieuwe kinderen met hem. Ze heeft bij de breuk de dochter meteen uitgeschreven van de wachtlijst op school, gemeente. Mijn man was destijds zo in schok dat hij niet meteen een kortgeding aanspande en hoopte dat ze bij hem terug zou komen. Dit is de reden waarom hij geen co-ouderschap heeft kunnen regelen- ze was als peuter al gewend aan de nieuwe situatie in haar nieuwe woonplaats en wijzigingen zouden niet goed voor haar zijn.
Mijn man (en ik ook) willen haar niet dwingen om te komen. Tegelijkertijd wordt het contact steeds lastiger omdat ze ook niet wil bellen, ze is niet blij of enthousiast wanneer mijn man belt. We zijn bang dat ze als zand tussen ons door glipt en ze geeft niet aan waarom ze niet wil komen. Moet mijn man, moeten wij als gezin haar de ruimte geven? Komt ze dan wel terug?
Heeft iemand hier iets zinnigs over te zeggen?
donderdag 21 augustus 2014 12:18
Patchouli, ik ben dus niet de enige stiefouder die hiermee worstelt . Interessant om te lezen dat jouw man het ook wat heeft losgelaten. Je kunt het gedrag van moeder niet veranderen, bleek ook bij jullie.
Yolcu- wat bedoel je met voorgevallen? Dat er iets traumatisch is gebeurd? Lees het bericht van Patchouli hierboven, dat lijkt op de dynamiek gaande.
Yolcu- wat bedoel je met voorgevallen? Dat er iets traumatisch is gebeurd? Lees het bericht van Patchouli hierboven, dat lijkt op de dynamiek gaande.
donderdag 21 augustus 2014 12:20
Ik snap het van de dochter wel heel erg goed. Haar hele leven is bij moeder en dan moet ze elk weekend naar vader toe en gezinsdingen doen ipv lekker met vrienden de hort op. Ik zou haar toch loslaten maar wel de afspraak maken dat ze minimaal 1x per maand wel komt.
Mag ze wel een vriendinnetje meenemen?
Mag ze wel een vriendinnetje meenemen?
donderdag 21 augustus 2014 12:21
quote:kelso schreef op 21 augustus 2014 @ 12:17:
Een gesprek met dochter zou mijn advies zijn.
Vraag haar naar de reden waarom ze liever niet meer (zo vaak) komt. Geef aan dat ze alles eerlijk mag zeggen en dat je oprecht wil kijken of je er iets aan kan veranderen.
Laat haar weten dat het op deze leeftijd heel normaal is om tijdelijk minder van huis te willen wisselen en dat meisjes op deze leeftijd vaak meer naar hun moeder trekken (en jongens naar hun vader), dat dit hoort bij haar ontwikkelingsproces en dat dit heel gezond is.
Kinderen van ouders die nog samen zijn hebben dit ook, maar zien de andere ouder wel dagelijks/regelmatig. Hierdoor blijft de band met de andere ouder vanzelf in stand.
Voor kinderen van gescheiden ouders is dit wat lastiger, want ze moeten harder werken om de band met beide ouders in stand te houden. Zowel de kinderen als de ouders. Het is daarom belangrijk om toch met regelmaat contact te hebben met elkaar. (Heeft ze niet een ander familielid die ze nu minder ziet dan voor de scheiding en waarbij de band is verslechterd? Of een vriendin die is verhuisd waardoor de vriendschap is veranderd? Gebruik dit als voorbeeld)
Vraag haar om hierover na te denken en hoe ze dan het contact vorm zou willen geven.
Spreek af wanneer jullie daar weer over praten en laat weten dat de eindbeslissing van deze vormgeving niet bij haar ligt, maar bij haar ouders, maar dat deze wel wordt meegenomen in de uiteindelijke beslissing.
Ik hoop dat jullie hier wat mee kunnen.
Wijze woorden, Kelso. Daar kan ik wat mee, dank je wel.
De grote vraag is - kan mijn man ex overtuigen om er ook zo in te staan? Dat zij als ouders de beslissing nemen en dat haar mening wordt meegenomen...
Een gesprek met dochter zou mijn advies zijn.
Vraag haar naar de reden waarom ze liever niet meer (zo vaak) komt. Geef aan dat ze alles eerlijk mag zeggen en dat je oprecht wil kijken of je er iets aan kan veranderen.
Laat haar weten dat het op deze leeftijd heel normaal is om tijdelijk minder van huis te willen wisselen en dat meisjes op deze leeftijd vaak meer naar hun moeder trekken (en jongens naar hun vader), dat dit hoort bij haar ontwikkelingsproces en dat dit heel gezond is.
Kinderen van ouders die nog samen zijn hebben dit ook, maar zien de andere ouder wel dagelijks/regelmatig. Hierdoor blijft de band met de andere ouder vanzelf in stand.
Voor kinderen van gescheiden ouders is dit wat lastiger, want ze moeten harder werken om de band met beide ouders in stand te houden. Zowel de kinderen als de ouders. Het is daarom belangrijk om toch met regelmaat contact te hebben met elkaar. (Heeft ze niet een ander familielid die ze nu minder ziet dan voor de scheiding en waarbij de band is verslechterd? Of een vriendin die is verhuisd waardoor de vriendschap is veranderd? Gebruik dit als voorbeeld)
Vraag haar om hierover na te denken en hoe ze dan het contact vorm zou willen geven.
Spreek af wanneer jullie daar weer over praten en laat weten dat de eindbeslissing van deze vormgeving niet bij haar ligt, maar bij haar ouders, maar dat deze wel wordt meegenomen in de uiteindelijke beslissing.
Ik hoop dat jullie hier wat mee kunnen.
Wijze woorden, Kelso. Daar kan ik wat mee, dank je wel.
De grote vraag is - kan mijn man ex overtuigen om er ook zo in te staan? Dat zij als ouders de beslissing nemen en dat haar mening wordt meegenomen...
donderdag 21 augustus 2014 12:27
quote:tanja1976 schreef op 21 augustus 2014 @ 12:18:
Yolcu- wat bedoel je met voorgevallen? Dat er iets traumatisch is gebeurd? Lees het bericht van Patchouli hierboven, dat lijkt op de dynamiek gaande.Nee, ik bedoel ruzie of onenigheid. Het kan natuurlijk inderdaad zo gaan als beschreven wordt en dan kan ik me alleen maar bij Patchouli aansluiten. Maar mijn vader zou destijds hetzelfde hebben geschreven als jij schrijft, terwijl er aan mijn kant van het verhaal heel iets anders gaande was. Dat kan nogal een verschil maken.
Yolcu- wat bedoel je met voorgevallen? Dat er iets traumatisch is gebeurd? Lees het bericht van Patchouli hierboven, dat lijkt op de dynamiek gaande.Nee, ik bedoel ruzie of onenigheid. Het kan natuurlijk inderdaad zo gaan als beschreven wordt en dan kan ik me alleen maar bij Patchouli aansluiten. Maar mijn vader zou destijds hetzelfde hebben geschreven als jij schrijft, terwijl er aan mijn kant van het verhaal heel iets anders gaande was. Dat kan nogal een verschil maken.
donderdag 21 augustus 2014 12:29
donderdag 21 augustus 2014 12:37
quote:Doreia schreef op donderdag 21 augustus 2014 11:50 Eerste wat ik denk ik: die is aan het puberen en haar eigen wil aan het ontdekken.
Tweede wat ik denk is: ga met moeder om tafel zitten om in elk geval wel contact te blijven initiëren. Niet willen / geen zin hebben is tot daar aan toe, maar ook dochter moet leren dat niet alles in het leven gaat zoals zij wil. En dat weekenden naar vader erbij horen.
Dit dus. En misschien voorstellen, als een soort tegemoetkoming, om dochter één keer in de drie weken te laten komen. Dan neem je dochter ook serieus. Pushen heeft geen zin en maak je het alleen maar erger. Ik snap dochter wel hoor, de plek waar je het meest bent (bij moeder dus) is vaak toch meer eigen en vaak ook handiger met het oog op vriendinnetjes, kleding, sporten etc.
Ik zou in ieder geval (als vader) in gesprek gaan met haar. Dat hij best begrijpt dat ze misschien wat minder vaak wil komen, maar dat ze ook mag weten dat hij haar nog wel graag regelmatig wil blijven zien. Misschien kunnen ze samen tot een compromis komen.
Tweede wat ik denk is: ga met moeder om tafel zitten om in elk geval wel contact te blijven initiëren. Niet willen / geen zin hebben is tot daar aan toe, maar ook dochter moet leren dat niet alles in het leven gaat zoals zij wil. En dat weekenden naar vader erbij horen.
Dit dus. En misschien voorstellen, als een soort tegemoetkoming, om dochter één keer in de drie weken te laten komen. Dan neem je dochter ook serieus. Pushen heeft geen zin en maak je het alleen maar erger. Ik snap dochter wel hoor, de plek waar je het meest bent (bij moeder dus) is vaak toch meer eigen en vaak ook handiger met het oog op vriendinnetjes, kleding, sporten etc.
Ik zou in ieder geval (als vader) in gesprek gaan met haar. Dat hij best begrijpt dat ze misschien wat minder vaak wil komen, maar dat ze ook mag weten dat hij haar nog wel graag regelmatig wil blijven zien. Misschien kunnen ze samen tot een compromis komen.
donderdag 21 augustus 2014 12:39
quote:kiki1987 schreef op 21 augustus 2014 @ 12:32:
Het is ook zo dat dit geen stabiele situatie is, elke keer maar heen en weer moeten en daarin begrijp ik moeder wel heel erg goed. Dochter kan ook niks leuks met haar vriendinnen doen in het weekend
Hoezo niet stabiel? Er zijn talloze kinderen van gescheiden ouders die opgroeien in 2 verschillen huizen. Waarom zou dat niet stabiel kunnen zijn?
Moeder zou dochter moeten stimuleren om vader te bezoeken ipv er te veel in mee gaan.
Kan me voorstellen dat het erg verdrietig voor jullie is.
Het is ook zo dat dit geen stabiele situatie is, elke keer maar heen en weer moeten en daarin begrijp ik moeder wel heel erg goed. Dochter kan ook niks leuks met haar vriendinnen doen in het weekend
Hoezo niet stabiel? Er zijn talloze kinderen van gescheiden ouders die opgroeien in 2 verschillen huizen. Waarom zou dat niet stabiel kunnen zijn?
Moeder zou dochter moeten stimuleren om vader te bezoeken ipv er te veel in mee gaan.
Kan me voorstellen dat het erg verdrietig voor jullie is.
donderdag 21 augustus 2014 12:46
quote:tanja1976 schreef op 21 augustus 2014 @ 12:18:
Patchouli, ik ben dus niet de enige stiefouder die hiermee worstelt . Interessant om te lezen dat jouw man het ook wat heeft losgelaten. Je kunt het gedrag van moeder niet veranderen, bleek ook bij jullie.
Yolcu- wat bedoel je met voorgevallen? Dat er iets traumatisch is gebeurd? Lees het bericht van Patchouli hierboven, dat lijkt op de dynamiek gaande.
Hoe meer vader moeder probeerde te overtuigen, hoe groter de spanningen werden. Toen vader nog wel aan bleef dringen op komen, zat het kind behoorlijk klem tussen de ouders. Hoe meer kind klem zat, hoe groter de noodzaak werd om te 'kiezen'. Dat was de enige manier waarop kind zichzelf uit de klem kon halen. Uiteindelijk besloot vader dus om aan zijn kant niet meer te trekken, omdat kind uit elkaar getrokken werd. Hij gaf kind toestemming om bij moeder te blijven, en zo had kind van beide ouders toestemming. Een andere manier was er niet. Helaas. De pijn is nog steeds groot bij mijn man.
Overigens heb ik me hier als stiefouder aan de zijlijn opgesteld, het is niet mijn beslissing. Ik heb man opgevangen en getroost, en gesteund in alles wat hij besloot. Af en toe mijn tong afgebeten om mijn mening er buiten te houden. En dat vond ik verrotte moeilijk kan ik je zeggen, ook al was ik het met man eens. Hij moest die keuze maken, alleen.
Patchouli, ik ben dus niet de enige stiefouder die hiermee worstelt . Interessant om te lezen dat jouw man het ook wat heeft losgelaten. Je kunt het gedrag van moeder niet veranderen, bleek ook bij jullie.
Yolcu- wat bedoel je met voorgevallen? Dat er iets traumatisch is gebeurd? Lees het bericht van Patchouli hierboven, dat lijkt op de dynamiek gaande.
Hoe meer vader moeder probeerde te overtuigen, hoe groter de spanningen werden. Toen vader nog wel aan bleef dringen op komen, zat het kind behoorlijk klem tussen de ouders. Hoe meer kind klem zat, hoe groter de noodzaak werd om te 'kiezen'. Dat was de enige manier waarop kind zichzelf uit de klem kon halen. Uiteindelijk besloot vader dus om aan zijn kant niet meer te trekken, omdat kind uit elkaar getrokken werd. Hij gaf kind toestemming om bij moeder te blijven, en zo had kind van beide ouders toestemming. Een andere manier was er niet. Helaas. De pijn is nog steeds groot bij mijn man.
Overigens heb ik me hier als stiefouder aan de zijlijn opgesteld, het is niet mijn beslissing. Ik heb man opgevangen en getroost, en gesteund in alles wat hij besloot. Af en toe mijn tong afgebeten om mijn mening er buiten te houden. En dat vond ik verrotte moeilijk kan ik je zeggen, ook al was ik het met man eens. Hij moest die keuze maken, alleen.
donderdag 21 augustus 2014 12:53
Ik ben zo'n moeder die achter haar dochter stond en ik heb samen met mijn dochter besloten dat ze ook niet meer om de week naar haar vader hoefde. Dochter had een slechte band met haar stiefmoeder en kwam met verhalen thuis waar mij de nekharen van omhoog gingen staan. Dus ging dochter af en toe nog eens een weekend mee naar haar vader met haar jongere broertje. Nu is ze 20 en heeft een prima band met haar vader maar ook met haar stiefmoeder! Soms kan wat afstand nemen ook goed zijn
donderdag 21 augustus 2014 13:03
. Wat fijn om te horen dat bij jullie beiden de kinderen rust vonden en dat ze wel degelijk een band hebben met hun vader. Op langer termijn is dat wat je wilt- rust voor het kind (om ook lekker te puberen) en met beide ouders een band.
donderdag 21 augustus 2014 13:08
Toen een van mijn dochters in de puberteit kwam, wilde ze ook amper naar haar vader. Als ze een weekend was geweest, had ze prompt maandag buikkrampen waardoor ze verzuimde van school. Ik heb me er toen niet echt veel mee bemoeid, wel gezegd dat hij haar vader was, dat contact tussen een kind en ouder heel belangrijk is. Maar ik heb haar niet gedwongen. Bij de andere dochter ging de omgangsregeling door vader zelf op de schop(hij gaf aan geen tijd te hebben om haar te ontvangen). Eigenlijk ging ze op den duur alleen in de vakantieperiode naar hem toe en de laatste jaren zelfs niet meer daar slapen.
Only you can change your life. No one can do it for you.
donderdag 21 augustus 2014 13:21
Ik begrijp dat dochter ieder weekeinde bij haar vader zou zijn? Dat is wat veel, zeker omdat ze op die manier nooit met haar vriendinnen kan afspreken in het weekeinde.
Ik zou naar 2 x per maand gaan, dus in principe om de twee weken. En ik zou gaan regelen dat dochter ook 1 of 2 vriendinnetjes mee mag en kan nemen naar jullie toe, zodat ze bij jullie bijvoorbeeld een slaapfeestje kan organiseren - daar heeft ze nu de leeftijd voor.
Heeft ze bij jullie een eigen kamer(tje)? Zijn er clubjes of wat sociale contacten waar ze wat aan heeft? Een nichtje of buurmeisje waar ze mee op kan trekken?
Een paar tips waardoor ze zich misschien iets meer op haar gemak voelt, afgezien van de clubjes of de vriendinnetjes mee:
- Een tijdschriftabonnement voor haar, met een tijdschrift wat bij jullie aankomt. Ik vond de Tina op die leeftijd geweldig. (zorg ook dat haar 'halfjes' daar dan ook niet aan mogen komen, het is echt voor haar).
- Kijk of haar kamer bij jullie misschien een (kleine) make-over nodig heeft. Nieuw dekbedovertrek, mooie spiegel, een bureaustoel en bureautje, wat kleine gezellige spulletjes... Dat is ook iets wat jij eventueel met haar kunt ondernemen. Xenos, Action, Blokker en Ikea waren zeer interessant op die leeftijd - en nog steeds.
Ik zou naar 2 x per maand gaan, dus in principe om de twee weken. En ik zou gaan regelen dat dochter ook 1 of 2 vriendinnetjes mee mag en kan nemen naar jullie toe, zodat ze bij jullie bijvoorbeeld een slaapfeestje kan organiseren - daar heeft ze nu de leeftijd voor.
Heeft ze bij jullie een eigen kamer(tje)? Zijn er clubjes of wat sociale contacten waar ze wat aan heeft? Een nichtje of buurmeisje waar ze mee op kan trekken?
Een paar tips waardoor ze zich misschien iets meer op haar gemak voelt, afgezien van de clubjes of de vriendinnetjes mee:
- Een tijdschriftabonnement voor haar, met een tijdschrift wat bij jullie aankomt. Ik vond de Tina op die leeftijd geweldig. (zorg ook dat haar 'halfjes' daar dan ook niet aan mogen komen, het is echt voor haar).
- Kijk of haar kamer bij jullie misschien een (kleine) make-over nodig heeft. Nieuw dekbedovertrek, mooie spiegel, een bureaustoel en bureautje, wat kleine gezellige spulletjes... Dat is ook iets wat jij eventueel met haar kunt ondernemen. Xenos, Action, Blokker en Ikea waren zeer interessant op die leeftijd - en nog steeds.
donderdag 21 augustus 2014 13:24
quote:mallebeppie schreef op 21 augustus 2014 @ 12:39:
[...]
Hoezo niet stabiel? Er zijn talloze kinderen van gescheiden ouders die opgroeien in 2 verschillen huizen. Waarom zou dat niet stabiel kunnen zijn?
Moeder zou dochter moeten stimuleren om vader te bezoeken ipv er te veel in mee gaan.
Kan me voorstellen dat het erg verdrietig voor jullie is.
Ik vind dat in geen enkele situatie stabiel maar in deze situatie al helemaal niet. Wonen de ouders nog in dezelfde stad/wijk is het weer stabieler als nu.
Dochter moet elke keer alles achterlaten om naar vader te gaan waar ze toch niet echt thuis is want ze woont er niet, ze zit aan de andere kant van het land, echt vriendjes zal ze daar niet hebben omdat ze in het weekend familie dingen moeten doen en vader/dochter tijd moet hebben.Zeker als het elk weekend is dan is het wel heel erg veel.
Ik ken ook mensen waarbij de vader bijvoorbeeld een weekend bij moeder komt logeren etc dat is stabieler dan een kind maar heen en weer laten gaan.
[...]
Hoezo niet stabiel? Er zijn talloze kinderen van gescheiden ouders die opgroeien in 2 verschillen huizen. Waarom zou dat niet stabiel kunnen zijn?
Moeder zou dochter moeten stimuleren om vader te bezoeken ipv er te veel in mee gaan.
Kan me voorstellen dat het erg verdrietig voor jullie is.
Ik vind dat in geen enkele situatie stabiel maar in deze situatie al helemaal niet. Wonen de ouders nog in dezelfde stad/wijk is het weer stabieler als nu.
Dochter moet elke keer alles achterlaten om naar vader te gaan waar ze toch niet echt thuis is want ze woont er niet, ze zit aan de andere kant van het land, echt vriendjes zal ze daar niet hebben omdat ze in het weekend familie dingen moeten doen en vader/dochter tijd moet hebben.Zeker als het elk weekend is dan is het wel heel erg veel.
Ik ken ook mensen waarbij de vader bijvoorbeeld een weekend bij moeder komt logeren etc dat is stabieler dan een kind maar heen en weer laten gaan.
donderdag 21 augustus 2014 13:26
Wat lastig TO! Ik zou wat dochter zegt respecteren, als je zeker weet dat dat van haar komt en niet van haar moeder. Maar ik zou als vader wel alles in zijn werk stellen om te zorgen dat mijn dochter nooit het idee kan hebben dat ik haar heb laten vallen. Als dochter niet naar hem wil komen, is het dan bijvoorbeeld misschien een idee dat hij eens in de zoveel tijd naar haar toegaat of haar bij mama ophaalt en een dagje wat leuks gaat doen?
The road to hell is paved with good intentions
donderdag 21 augustus 2014 14:30
Kan vader niet eenmaal per week of twee weken een dag haar kant op om daar leuke dingen met haar te doen in haar eigen omgeving?
Dan zien ze elkaar toch vaker maar kan ze haar "eigen" ding doen.
Op de middelbare school zag ik het ook veel bij klasgenoten met gescheiden ouders: het weekend gingen zij niet meer naar de vader omdat er sociale dingen waren: verjaardagen, zwempartijen, logeren en wedstrijden.
Dan zien ze elkaar toch vaker maar kan ze haar "eigen" ding doen.
Op de middelbare school zag ik het ook veel bij klasgenoten met gescheiden ouders: het weekend gingen zij niet meer naar de vader omdat er sociale dingen waren: verjaardagen, zwempartijen, logeren en wedstrijden.
donderdag 21 augustus 2014 14:37
quote:twijlfelmiep schreef op 21 augustus 2014 @ 14:30:
Kan vader niet eenmaal per week of twee weken een dag haar kant op om daar leuke dingen met haar te doen in haar eigen omgeving?
Dan zien ze elkaar toch vaker maar kan ze haar "eigen" ding doen.
Op de middelbare school zag ik het ook veel bij klasgenoten met gescheiden ouders: het weekend gingen zij niet meer naar de vader omdat er sociale dingen waren: verjaardagen, zwempartijen, logeren en wedstrijden.Dit wou ik ook voorstellen. Kunnen ze elkaar toch zien, dochter minder onder druk en vader laat zien dat dochter heel belangrijk voor hem is.
Kan vader niet eenmaal per week of twee weken een dag haar kant op om daar leuke dingen met haar te doen in haar eigen omgeving?
Dan zien ze elkaar toch vaker maar kan ze haar "eigen" ding doen.
Op de middelbare school zag ik het ook veel bij klasgenoten met gescheiden ouders: het weekend gingen zij niet meer naar de vader omdat er sociale dingen waren: verjaardagen, zwempartijen, logeren en wedstrijden.Dit wou ik ook voorstellen. Kunnen ze elkaar toch zien, dochter minder onder druk en vader laat zien dat dochter heel belangrijk voor hem is.
donderdag 21 augustus 2014 14:57
Mijn haren gaan rechtop staan van zo'n moeder!
Het is net zo goed haar taak als moeder om dit goed te begeleiden en niet klakkeloos mee te gaan in de kuren van haar dochter.
Ik snap best dat een 11-jarige het moeilijk vind, maar ze begrijpt op deze leeftijd gewoon niet hoe belangrijk het is om ook een band met haar vader te hebben.
De moeder moet dit net positief stimuleren!
Er is nog een groot verschil tussen positief stimuleren en dwingen in mijn ogen.
In samenspraak met vader, moeder én dochter kijken voor een oplossing waar iedereen water bij de wijn doet.
Ook de dochter moet beseffen dat niet alles kan gaan zoals zij op dat moment wil, een wijze les voor later.
Maar volgens mij vind de moeder het ook makkelijker als dochter niet meer gaat en zit daar het hele probleem.
Door alsmaar te zeggen wat voor leuke dingen ze gaan doen/hebben gedaan terwijl dochter bij vader is vind ik een vorm van manipulatie!
Het is net zo goed haar taak als moeder om dit goed te begeleiden en niet klakkeloos mee te gaan in de kuren van haar dochter.
Ik snap best dat een 11-jarige het moeilijk vind, maar ze begrijpt op deze leeftijd gewoon niet hoe belangrijk het is om ook een band met haar vader te hebben.
De moeder moet dit net positief stimuleren!
Er is nog een groot verschil tussen positief stimuleren en dwingen in mijn ogen.
In samenspraak met vader, moeder én dochter kijken voor een oplossing waar iedereen water bij de wijn doet.
Ook de dochter moet beseffen dat niet alles kan gaan zoals zij op dat moment wil, een wijze les voor later.
Maar volgens mij vind de moeder het ook makkelijker als dochter niet meer gaat en zit daar het hele probleem.
Door alsmaar te zeggen wat voor leuke dingen ze gaan doen/hebben gedaan terwijl dochter bij vader is vind ik een vorm van manipulatie!
My way or the highway!
donderdag 21 augustus 2014 15:41
We hebben voor haar een echte grote meidenkamer met alles erop en eraan, ze heeft vriendinnetjes in de buurt waar ze uren zoet mee kan zijn, ze heeft een abonnement- de Tina's liggen klaar op haar bed, er zijn regelmatig slaapfeestjes. Dat is niet het probleem, volgens mij.
De optie om vader alleen die kant te laten gaan om haar op te zoeken, zou betekenen dat wij haar nooit meer zien. Haar halfzusje mist haar. Ik ook. Wij zijn als gezin ook onderdeel van haar leven, net als het gezin van haar moeder.
Eerdere reacties noemden dat de pubertijd eraan komt, dat lijkt me iets om rekening mee te houden. Ze heeft meer tijd met vriendinnen van school nodig, wellicht. Zoals de regeling nu is, om de twee weken leek een tijd goed te gaan. Dat wordt nu dus weer minder omdat ze aangeeft (of mama) niet meer te willen komen.
Ook dat moeder haar telkens vraagt om een beslissing te nemen, zonder kaders te bieden, of dingen voor te houden die ze mist wanneer ze bij ons is, draagt niet bij aan de rust. Onbewust zenden ouders duidelijke signalen, dochter zal loyaal aan moeder zijn als zij niet wil dat haar dochter weggaat in het weekend.
Kiki1987 schrijft dat ze alles moet achterlaten. Is het bij je opgekomen dat ze ook dingen bij ons heeft? Niet alleen spullen maar ook een halfzus die gek op haar is? Wij geven haar ook aandacht, liefde, zogen voor een sociaal leven buiten het gezin en familie in de buurt. Ik heb niet de indruk dat ze het slecht bij ons heeft.
De optie om vader alleen die kant te laten gaan om haar op te zoeken, zou betekenen dat wij haar nooit meer zien. Haar halfzusje mist haar. Ik ook. Wij zijn als gezin ook onderdeel van haar leven, net als het gezin van haar moeder.
Eerdere reacties noemden dat de pubertijd eraan komt, dat lijkt me iets om rekening mee te houden. Ze heeft meer tijd met vriendinnen van school nodig, wellicht. Zoals de regeling nu is, om de twee weken leek een tijd goed te gaan. Dat wordt nu dus weer minder omdat ze aangeeft (of mama) niet meer te willen komen.
Ook dat moeder haar telkens vraagt om een beslissing te nemen, zonder kaders te bieden, of dingen voor te houden die ze mist wanneer ze bij ons is, draagt niet bij aan de rust. Onbewust zenden ouders duidelijke signalen, dochter zal loyaal aan moeder zijn als zij niet wil dat haar dochter weggaat in het weekend.
Kiki1987 schrijft dat ze alles moet achterlaten. Is het bij je opgekomen dat ze ook dingen bij ons heeft? Niet alleen spullen maar ook een halfzus die gek op haar is? Wij geven haar ook aandacht, liefde, zogen voor een sociaal leven buiten het gezin en familie in de buurt. Ik heb niet de indruk dat ze het slecht bij ons heeft.
donderdag 21 augustus 2014 16:12
Tanja dat zegt ook niemand, maar met haar halfzusje heeft ze misschien een mindere band. Kiki1987 heeft wel gelijk, bij haar moeder is haar thuis, bij jullie komt ze op bezoek.
Ik zou 1x in de maand weekend bij jullie doen en dan metbjullie gezin dag die kant op. Of misschien wil ze bij jullie komen wonen?
Ik zou 1x in de maand weekend bij jullie doen en dan metbjullie gezin dag die kant op. Of misschien wil ze bij jullie komen wonen?
donderdag 21 augustus 2014 16:27
Ja, twijffelmiep daar leg je wel een vinger op de zere plek. Wij beschouwen haar als onderdeel van ons gezin, zij niet. Haar vader zal moeten accepteren dat ze niet meer bij hem hoort als gezinslid maar dat ze op visite is. En wij dus ook. Best wreed voor mijn man, dit is nooit wat hij voor ogen had toen ze werd geboren.
Zoals ik beschreef, het voelt voor mij een beetje als rouwen. Iemand loslaten waar je van houdt, die voor je gevoel erbij hoort te zijn. Voor mijn man is dat volgens mij net zo.
Zoals ik beschreef, het voelt voor mij een beetje als rouwen. Iemand loslaten waar je van houdt, die voor je gevoel erbij hoort te zijn. Voor mijn man is dat volgens mij net zo.
donderdag 21 augustus 2014 16:42
quote:tanja1976 schreef op 21 augustus 2014 @ 15:41:
De optie om vader alleen die kant te laten gaan om haar op te zoeken, zou betekenen dat wij haar nooit meer zien. Haar halfzusje mist haar. Ik ook. Wij zijn als gezin ook onderdeel van haar leven, net als het gezin van haar moeder.
Kiki1987 schrijft dat ze alles moet achterlaten. Is het bij je opgekomen dat ze ook dingen bij ons heeft? Niet alleen spullen maar ook een halfzus die gek op haar is? Wij geven haar ook aandacht, liefde, zogen voor een sociaal leven buiten het gezin en familie in de buurt. Ik heb niet de indruk dat ze het slecht bij ons heeft.
Ik snap jouw redenering wel, hoor, en ook jouw gevoel er bij.
Maar het huis bij haar ouders is inderdaad haar " hoofdwoning " .
Jouw dochter, is dat ook een kind van haar vader of van jou en een andere man? In het laatste geval voelt dat misschien toch anders.
Die familie in de buurt; is dat haar familie of bedoel je daar - ook - jouw familie mee? Jouw ouders voelen misschien toch niet als eigen grootouders.
Misschien heeft ze inderdaad het idee dat ze haar eigen gezin achterlaat om bij jullie te bezoeken en omdat haar vader fulltime voor een ander meisje zorgt, dat dát zijn gezin is.
De optie om vader alleen die kant te laten gaan om haar op te zoeken, zou betekenen dat wij haar nooit meer zien. Haar halfzusje mist haar. Ik ook. Wij zijn als gezin ook onderdeel van haar leven, net als het gezin van haar moeder.
Kiki1987 schrijft dat ze alles moet achterlaten. Is het bij je opgekomen dat ze ook dingen bij ons heeft? Niet alleen spullen maar ook een halfzus die gek op haar is? Wij geven haar ook aandacht, liefde, zogen voor een sociaal leven buiten het gezin en familie in de buurt. Ik heb niet de indruk dat ze het slecht bij ons heeft.
Ik snap jouw redenering wel, hoor, en ook jouw gevoel er bij.
Maar het huis bij haar ouders is inderdaad haar " hoofdwoning " .
Jouw dochter, is dat ook een kind van haar vader of van jou en een andere man? In het laatste geval voelt dat misschien toch anders.
Die familie in de buurt; is dat haar familie of bedoel je daar - ook - jouw familie mee? Jouw ouders voelen misschien toch niet als eigen grootouders.
Misschien heeft ze inderdaad het idee dat ze haar eigen gezin achterlaat om bij jullie te bezoeken en omdat haar vader fulltime voor een ander meisje zorgt, dat dát zijn gezin is.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
