Kinderen
alle pijlers
Dochter wil niet meer komen
donderdag 21 augustus 2014 11:32
Om herkenbaarheid te voorkomen, heb ik een nieuw profiel aangemaakt. Graag hoor ik je ervaring en mening over hoe we om moeten gaan met het volgende.
Mijn man heeft een 11-jarige dochter die in eerste instantie bijna elk weekend bij ons was. Omdat ze graag meer tijd in het weekend bij haar moeder wilde doorbrengen, is de omgang informeel (dus niet via de rechter) een jaar geleden gewijzigd naar eens in de twee weken. Nu worden haar bezoeken steeds minder frequent en vorige week, tijdens de vakantie bij haar moeder, gaf ze aan niet meer te willen komen. De weken daarvoor waren wij met het hele gezin (Vader, ik, dochter en onze dochter) op vakantie en ze was erg vrolijk en ontspannen. Bij moeder heeft ze twee half-broetjes/zusjes en een stiefvader, waar ze mee weg was.
Moeder is destijds vreemdgegaan en direct bij nieuwe partner ingetrokken die aan de andere kant van het land woonde. Ze had al snel nieuwe kinderen met hem. Ze heeft bij de breuk de dochter meteen uitgeschreven van de wachtlijst op school, gemeente. Mijn man was destijds zo in schok dat hij niet meteen een kortgeding aanspande en hoopte dat ze bij hem terug zou komen. Dit is de reden waarom hij geen co-ouderschap heeft kunnen regelen- ze was als peuter al gewend aan de nieuwe situatie in haar nieuwe woonplaats en wijzigingen zouden niet goed voor haar zijn.
Mijn man (en ik ook) willen haar niet dwingen om te komen. Tegelijkertijd wordt het contact steeds lastiger omdat ze ook niet wil bellen, ze is niet blij of enthousiast wanneer mijn man belt. We zijn bang dat ze als zand tussen ons door glipt en ze geeft niet aan waarom ze niet wil komen. Moet mijn man, moeten wij als gezin haar de ruimte geven? Komt ze dan wel terug?
Heeft iemand hier iets zinnigs over te zeggen?
Mijn man heeft een 11-jarige dochter die in eerste instantie bijna elk weekend bij ons was. Omdat ze graag meer tijd in het weekend bij haar moeder wilde doorbrengen, is de omgang informeel (dus niet via de rechter) een jaar geleden gewijzigd naar eens in de twee weken. Nu worden haar bezoeken steeds minder frequent en vorige week, tijdens de vakantie bij haar moeder, gaf ze aan niet meer te willen komen. De weken daarvoor waren wij met het hele gezin (Vader, ik, dochter en onze dochter) op vakantie en ze was erg vrolijk en ontspannen. Bij moeder heeft ze twee half-broetjes/zusjes en een stiefvader, waar ze mee weg was.
Moeder is destijds vreemdgegaan en direct bij nieuwe partner ingetrokken die aan de andere kant van het land woonde. Ze had al snel nieuwe kinderen met hem. Ze heeft bij de breuk de dochter meteen uitgeschreven van de wachtlijst op school, gemeente. Mijn man was destijds zo in schok dat hij niet meteen een kortgeding aanspande en hoopte dat ze bij hem terug zou komen. Dit is de reden waarom hij geen co-ouderschap heeft kunnen regelen- ze was als peuter al gewend aan de nieuwe situatie in haar nieuwe woonplaats en wijzigingen zouden niet goed voor haar zijn.
Mijn man (en ik ook) willen haar niet dwingen om te komen. Tegelijkertijd wordt het contact steeds lastiger omdat ze ook niet wil bellen, ze is niet blij of enthousiast wanneer mijn man belt. We zijn bang dat ze als zand tussen ons door glipt en ze geeft niet aan waarom ze niet wil komen. Moet mijn man, moeten wij als gezin haar de ruimte geven? Komt ze dan wel terug?
Heeft iemand hier iets zinnigs over te zeggen?
donderdag 21 augustus 2014 16:42
Twijfelmiep, daar zaten we ook aan te denken. De vraag is of moeder dan haar ook de keuze laat...
Tot nu toe is haar plan geweest om dochter daar de middelbare school te laten doen, ook al is er geen school binnen een uur fiets afstand. Mijn man probeert moeder te laten inzien dat bij ons er veel meer scholen zijn, meer faciliteiten, allemaal binnen 20 minuten per fiets bereikbaar (stad, niet in een dorp). Ik kan me ook voorstellen dat ze dan juist bij haar vriendinnen wil blijven.
Tot nu toe is haar plan geweest om dochter daar de middelbare school te laten doen, ook al is er geen school binnen een uur fiets afstand. Mijn man probeert moeder te laten inzien dat bij ons er veel meer scholen zijn, meer faciliteiten, allemaal binnen 20 minuten per fiets bereikbaar (stad, niet in een dorp). Ik kan me ook voorstellen dat ze dan juist bij haar vriendinnen wil blijven.
donderdag 21 augustus 2014 16:47
Bianca, haar halfzusje is van haar vader en van mij. Bij haar moeder heeft ze ook een halfbroertje/halfzusje van haar moeder en stiefvader. De situatie is dus vergelijkbaar, behalve dat wij met z'n vieren zijn en zij met z'n vijven.
De familie in de buurt zijn haar directe bloedverwanten- oma via vader, neefjes etc via vader. Niet de mijne dus.
De familie in de buurt zijn haar directe bloedverwanten- oma via vader, neefjes etc via vader. Niet de mijne dus.
donderdag 21 augustus 2014 17:10
Ingewikkelde situatie. Het is logisch dat er een moment komt dat ze niet meer ieder weekend weg wil vanwege activiteiten in het weekend. Moeder moet dochter stimuleren maar als kind gedwongen wordt zit je ieder weekend met een opstandige pré puber.
Mijn vriend is, om dit te voorkomen, zijn ex na een jaar of 7 achterna verhuisd. Hij was voorzag ook dat zijn kinderen niet meer ieder weekend zouden willen komen. Door dichterbij te wonen hoopte hij op spontaner contact tussen de afgesproken momenten door.
Hebben vader, moeder en kind al eens met zijn drieën om de tafel gezeten? Nieuwe afspraken maken?
Mijn vriend is, om dit te voorkomen, zijn ex na een jaar of 7 achterna verhuisd. Hij was voorzag ook dat zijn kinderen niet meer ieder weekend zouden willen komen. Door dichterbij te wonen hoopte hij op spontaner contact tussen de afgesproken momenten door.
Hebben vader, moeder en kind al eens met zijn drieën om de tafel gezeten? Nieuwe afspraken maken?
Before you assume, there is this thing called asking.
donderdag 21 augustus 2014 17:17
quote:tanja1976 schreef op 21 augustus 2014 @ 16:47:
De situatie is dus vergelijkbaar, behalve dat wij met z'n vieren zijn en zij met z'n vijven.
.
En zij is de enige die moet pendelen en nergens " mag blijven " en nergens twee ouders heeft en altijd iets mist.
Wat is de afstand?
De situatie is dus vergelijkbaar, behalve dat wij met z'n vieren zijn en zij met z'n vijven.
.
En zij is de enige die moet pendelen en nergens " mag blijven " en nergens twee ouders heeft en altijd iets mist.
Wat is de afstand?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 21 augustus 2014 17:19
quote:aquamarijne schreef op 21 augustus 2014 @ 17:10:
Mijn vriend is, om dit te voorkomen, zijn ex na een jaar of 7 achterna verhuisd
En eigenlijk is dit het enige wat helpt/ voorkomt dat er ook gevoelsmatig een afstand ontstaat.
Als je als vader ver weg woont mis je ook veel dagelijkse dingetjes zoals trainingen, gesprekjes met leraren, het leren kennen van klasgenootjes en vriendjes en vriendinnetjes, etc.
Mijn vriend is, om dit te voorkomen, zijn ex na een jaar of 7 achterna verhuisd
En eigenlijk is dit het enige wat helpt/ voorkomt dat er ook gevoelsmatig een afstand ontstaat.
Als je als vader ver weg woont mis je ook veel dagelijkse dingetjes zoals trainingen, gesprekjes met leraren, het leren kennen van klasgenootjes en vriendjes en vriendinnetjes, etc.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 21 augustus 2014 17:26
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 augustus 2014 @ 17:19:
[...]
En eigenlijk is dit het enige wat helpt/ voorkomt dat er ook gevoelsmatig een afstand ontstaat.
Als je als vader ver weg woont mis je ook veel dagelijkse dingetjes zoals trainingen, gesprekjes met leraren, het leren kennen van klasgenootjes en vriendjes en vriendinnetjes, etc.
Precies.
TO, jouw man heeft er destijds voor gekozen om niet te kiezen voor co-ouderschap, dus helemaal onlogisch vind ik de keuze van dochter niet. Zij is bij jullie op visite.
[...]
En eigenlijk is dit het enige wat helpt/ voorkomt dat er ook gevoelsmatig een afstand ontstaat.
Als je als vader ver weg woont mis je ook veel dagelijkse dingetjes zoals trainingen, gesprekjes met leraren, het leren kennen van klasgenootjes en vriendjes en vriendinnetjes, etc.
Precies.
TO, jouw man heeft er destijds voor gekozen om niet te kiezen voor co-ouderschap, dus helemaal onlogisch vind ik de keuze van dochter niet. Zij is bij jullie op visite.
donderdag 21 augustus 2014 17:34
quote:aquamarijne schreef op 21 augustus 2014 @ 17:10:
Mijn vriend is, om dit te voorkomen, zijn ex na een jaar of 7 achterna verhuisd. Hij was voorzag ook dat zijn kinderen niet meer ieder weekend zouden willen komen. Door dichterbij te wonen hoopte hij op spontaner contact tussen de afgesproken momenten door.En is dat gelukt? Dat spontane contact? De dochter van mijn vriend woont in dezelfde plaats als wij, maar ze komt toch nog maar zelden spontaan op bezoek. Pubermeisjes hebben gewoon niet zoveel op met ouders. Daar gaan ze zich juist van losmaken.
Mijn vriend is, om dit te voorkomen, zijn ex na een jaar of 7 achterna verhuisd. Hij was voorzag ook dat zijn kinderen niet meer ieder weekend zouden willen komen. Door dichterbij te wonen hoopte hij op spontaner contact tussen de afgesproken momenten door.En is dat gelukt? Dat spontane contact? De dochter van mijn vriend woont in dezelfde plaats als wij, maar ze komt toch nog maar zelden spontaan op bezoek. Pubermeisjes hebben gewoon niet zoveel op met ouders. Daar gaan ze zich juist van losmaken.
.
donderdag 21 augustus 2014 17:47
@Impale, inmiddels is de situatie volkomen anders en wonen de kinderen fulltime bij mijn vriend. Hun moeder is niet meer in staat voor ze te zorgen.
Voor die tijd kwamen ze wel vaker spontaan langs maar hun moeder had dat liever niet. Het gebeurde dus stiekem en dat was niet fijn. Het gaf andere, onvoorziene problemen.
Het voordeel is nu wel dat, nu ze niet meer bij moeder wonen, ze in hun eigen omgeving konden blijven. Anders hadden ze van school moeten wisselen enzo. Dat hij verhuisd is heeft dus wel nut gehad maar heel anders dan gedacht.
Voor die tijd kwamen ze wel vaker spontaan langs maar hun moeder had dat liever niet. Het gebeurde dus stiekem en dat was niet fijn. Het gaf andere, onvoorziene problemen.
Het voordeel is nu wel dat, nu ze niet meer bij moeder wonen, ze in hun eigen omgeving konden blijven. Anders hadden ze van school moeten wisselen enzo. Dat hij verhuisd is heeft dus wel nut gehad maar heel anders dan gedacht.
Before you assume, there is this thing called asking.
donderdag 21 augustus 2014 17:53
Iedere situatie en ieder kind is natuurlijk anders. Ik hoor wel vaker dat kinderen op een gegeven moment niet meer heen en weer willen.
Vriendin van mijn dochter wou dat ook niet meer. Ouders woonden wel bij elkaar in de buurt. Zowel vader als moeder had met de nieuwe partner kinderen gekregen. Ze vond het heel vervelend dat die kinderen wel altijd in hetzelfde huis bleven en dat zij op en neer moest. Uiteindelijk heeft ze besloten om niet meer te wisselen en woont ze volledig bij moeder. Er is veel strijd geleverd maar toen de knoop eenmaal was doorgehakt kwam er rust. Ze gaat nu regelmatig langs maar het is geen verplichting meer.
Vriendin van mijn dochter wou dat ook niet meer. Ouders woonden wel bij elkaar in de buurt. Zowel vader als moeder had met de nieuwe partner kinderen gekregen. Ze vond het heel vervelend dat die kinderen wel altijd in hetzelfde huis bleven en dat zij op en neer moest. Uiteindelijk heeft ze besloten om niet meer te wisselen en woont ze volledig bij moeder. Er is veel strijd geleverd maar toen de knoop eenmaal was doorgehakt kwam er rust. Ze gaat nu regelmatig langs maar het is geen verplichting meer.
Before you assume, there is this thing called asking.
donderdag 21 augustus 2014 18:40
Vervelend en sneu voor je man, maar snap het ook wel. Ze is een puber en moet steeds haar hele sociale netwerk achterlaten. Op die leeftijd waren mijn schoolvriendinnen ook het allerbelangrijkste voor me. Toen ik student was en op kamers ging was ik ook snel klaar met al dat heen en weer gereis in het weekend..
Zou proberen de frequentie te verminderen maar er wel regelmaat in te houden. En daarnaast idd als vader zijnde ook geregeld haar kant op komen. Samen keer filmpje pakken of uit eten, dat soort werk.
Je schrijft trouwens dat bellen niet werkt; hoe zit het dan met mailen/whatts app/ Facebook? Sluit misschien meer aan op haar belevingswereld? Bellen is natuurlijk ZO 1990's...
Zou proberen de frequentie te verminderen maar er wel regelmaat in te houden. En daarnaast idd als vader zijnde ook geregeld haar kant op komen. Samen keer filmpje pakken of uit eten, dat soort werk.
Je schrijft trouwens dat bellen niet werkt; hoe zit het dan met mailen/whatts app/ Facebook? Sluit misschien meer aan op haar belevingswereld? Bellen is natuurlijk ZO 1990's...
donderdag 21 augustus 2014 20:10
Ik kan me echt niet vinden in het dwingen wat hier en daar word aangeraden. Het meisje wil niet! Doet er niet toe wat de reden is, misschien wil ze wel eens kijken hoeveel moeite pa gaat doen voor haar.
Is het een keer een optie om een hotelletje of logeeradres in de buurt van ma te zoeken? en dan met het hele gezin iets leuks gaan doen? Hoeft zij niet bij mam weg en kan pa haar zien.
Is het een keer een optie om een hotelletje of logeeradres in de buurt van ma te zoeken? en dan met het hele gezin iets leuks gaan doen? Hoeft zij niet bij mam weg en kan pa haar zien.
vrijdag 22 augustus 2014 11:53
11 is wel zo'n leeftijd dat ze ook hun eigen dingetjes doen. Misschien voelt ze zich dan te beperkt omdat ze niet af kan spreken met een vriendin, of ze voelt zich toch een beetje als bezoek bij jullie (ook al doen jullie nog zo jullie best). Kan ze niet een avond komen eten en dan in het weekend zelf beslissen?
vrijdag 22 augustus 2014 12:22
Even een reactie van een moeder van een 11 jarige (jongen) die ook elk weekend bij zijn vader (en gezin) is.(half uur rijden met auto) Ik krijg precies dezelfde signalen van mijn zoon. Hij wil ook graag wat meer "thuis" zijn en dat heeft te maken met de sociale contacten in zijn woonplaats en het feit dat hij doordeweeks bij mij zoveel moet en ook graag wil chillen
Ik vind het moeilijk. Hij gaat dit jaar naar groep 8 en we hebben nu afgesproken dat de regeling van elk weekend voorlopig nog door blijft gaan, maar dat hij als hij echt geen zin heeft dit moet communiceren. Bij zoon merk ik ook dat, ook al is het maar een half uur in de auto, het reizen op de vrijdagmiddag hem erg zwaar valt. Heb je weekend, moet je weer de hort op.
Ik stimuleer wel dat hij naar zijn vader, stiefmoeder en zusje gaat. Ik vind het erg belangrijk dat hij de band blijft behouden en in hun leven mee draait.
Maar aan de andere kant heb ik een verdrietig kind op vrijdagmiddag (wat gelukkig zodra hij bij zijn vader is binnen een uur weer over is).
Bij mijn partner 3 meiden in de leeftijd van 11 tot 15. Zijn ex en hij wonen in dezelfde plaats, maar zij komen sporadisch. Wij wonen overigens bewust niet samen. De meiden hebben gewoon hun eigen leven waar papa even (hoop ik) niet in past. Maar het is inderdaad loslaten en voor mijn partner erg moeilijk.
Ik ken dus allebei de kanten.
Ik vind het moeilijk. Hij gaat dit jaar naar groep 8 en we hebben nu afgesproken dat de regeling van elk weekend voorlopig nog door blijft gaan, maar dat hij als hij echt geen zin heeft dit moet communiceren. Bij zoon merk ik ook dat, ook al is het maar een half uur in de auto, het reizen op de vrijdagmiddag hem erg zwaar valt. Heb je weekend, moet je weer de hort op.
Ik stimuleer wel dat hij naar zijn vader, stiefmoeder en zusje gaat. Ik vind het erg belangrijk dat hij de band blijft behouden en in hun leven mee draait.
Maar aan de andere kant heb ik een verdrietig kind op vrijdagmiddag (wat gelukkig zodra hij bij zijn vader is binnen een uur weer over is).
Bij mijn partner 3 meiden in de leeftijd van 11 tot 15. Zijn ex en hij wonen in dezelfde plaats, maar zij komen sporadisch. Wij wonen overigens bewust niet samen. De meiden hebben gewoon hun eigen leven waar papa even (hoop ik) niet in past. Maar het is inderdaad loslaten en voor mijn partner erg moeilijk.
Ik ken dus allebei de kanten.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
woensdag 27 augustus 2014 21:10
quote:tanja1976 schreef op 21 augustus 2014 @ 11:52:
Hamerhaai, dank voor je inzicht dat het puberen kan zijn, dat ze dingen met haar vriendinnen wil doen. We hebben haar natuurlijk al vaak verteld dat we het leuk vinden dat ze er is, dat ze haar vriendinnen en familie hier kan opzoeken. Ik kan me echter wel voorstellen dat haar schoolvriendinnen, die ze veel vaker ziet, interessanter zijn.Man heeft een dochter van 14 jaar die in een andere stad woont een halfuur rijden van hier. Onze oplossing is dat ze geregeld een weekend 1 van haar vriendinnen uit haar stad kan meebrengen naar ons. Dan heb je niet meer echte aparte gezinstijd en wel een logee het hele weekend. Maar zij ziet haar vriendinnen en is ook het weekend bij ons.
Hamerhaai, dank voor je inzicht dat het puberen kan zijn, dat ze dingen met haar vriendinnen wil doen. We hebben haar natuurlijk al vaak verteld dat we het leuk vinden dat ze er is, dat ze haar vriendinnen en familie hier kan opzoeken. Ik kan me echter wel voorstellen dat haar schoolvriendinnen, die ze veel vaker ziet, interessanter zijn.Man heeft een dochter van 14 jaar die in een andere stad woont een halfuur rijden van hier. Onze oplossing is dat ze geregeld een weekend 1 van haar vriendinnen uit haar stad kan meebrengen naar ons. Dan heb je niet meer echte aparte gezinstijd en wel een logee het hele weekend. Maar zij ziet haar vriendinnen en is ook het weekend bij ons.
Minder is meer
woensdag 27 augustus 2014 21:15
