Kinderen
alle pijlers
Vanaf oktober 2010 kindvrij - deel 20
vrijdag 22 augustus 2014 23:20
Wat voor mij het zwaarste weegt is gewoon het feit dat je nooit meer vrijheid hebt, dan bedoel ik meer emotionele vrijheid omdat de verantwoordelijkheid groot is, (want ik hoor genoeg moeders die tijd voor zichzelf hebben, maar dat vind ik geen vrijheid) dat is gewoon echt iets wat ik niet wil.
En precies wat je zegt, kleinkinderen.... ik dacht er laatst ook aan, heb je net weer wat meer rust, moet je weer de leuke oma uit gaan hangen
En precies wat je zegt, kleinkinderen.... ik dacht er laatst ook aan, heb je net weer wat meer rust, moet je weer de leuke oma uit gaan hangen
vrijdag 22 augustus 2014 23:26
Inderdaad, je bent nooit meer zorgen-vrij. Mijn oma zei altijd: 'kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen' en daar zit volgens mij een kern van waarheid in. Ik geloof serieus dat mijn ouders nu meer zorgen om mij hebben dan wanneer ik bijvoorbeeld drie jaar oud was en nog veilig onder hun hoede was. En kinderverdriet kun je nog oplossen met een snoepje en een knuffel, met volwassenverdriet gaat dat niet meer.
En oma zijn sucks volgens mij ook echt. Ben je eindelijk uit de kleine kinderen zit je er weer mee. En als oma kom je er volgens mij niet mee weg om niet-belangstellend te zijn. Ik zal denk ik een lieve tante worden wanneer sibling kinderen krijgt en ik zal ook best eens een uitstapje maken en kind verwennen, maar daar blijft het voor mij bij. Hoef ook niet zonodig een logeer-tante te worden, een paar uurtjes vind ik doorgaans genoeg
En soms vind ik een uur met een klein kind al lang zat!
Vriend en ik hebben gewoon besloten dat we met zijn tweetjes (met de kat erbij met zijn drietjes) gewoon heel gelukkig zijn en we willen samen nog zoveel! We willen trouwen, reizen maken, een nieuw appartement (met balkon) een kind past gewoon niet in ons leven. We moeten er allebei gewoon niet aan denken.
En oma zijn sucks volgens mij ook echt. Ben je eindelijk uit de kleine kinderen zit je er weer mee. En als oma kom je er volgens mij niet mee weg om niet-belangstellend te zijn. Ik zal denk ik een lieve tante worden wanneer sibling kinderen krijgt en ik zal ook best eens een uitstapje maken en kind verwennen, maar daar blijft het voor mij bij. Hoef ook niet zonodig een logeer-tante te worden, een paar uurtjes vind ik doorgaans genoeg
En soms vind ik een uur met een klein kind al lang zat!
Vriend en ik hebben gewoon besloten dat we met zijn tweetjes (met de kat erbij met zijn drietjes) gewoon heel gelukkig zijn en we willen samen nog zoveel! We willen trouwen, reizen maken, een nieuw appartement (met balkon) een kind past gewoon niet in ons leven. We moeten er allebei gewoon niet aan denken.
zaterdag 23 augustus 2014 07:16
quote:Al hoewel ik er nu wel lichtelijk toe gedwongen word door middel van vriendinnen die kinderen hebben/krijgen. Met het ene kind heb ik meer dan met het ander en kan er af en toe echt wel vertederd door raken en vind het leuk de lieve suikertante uit te hangen, maar daarna dolblij wanneer ik weer lekker naar huis ga, naar de rust. Ik spreek vooral met vriendinnen met kleine kinderen liever bij hen thuis af, dan zit ik tenminste lekker niet met de troep en kruimels en plakhandjes overal en hoef ik niet panisch te zijn dat er iets breekt. Als een klein kind thuis de boel afbreekt is dat tenminste niet mijn probleem
En ik kan zelf bepalen wanneer het bezoek is afgelopen! Win-win dus.
Willen die vriendinnen nooit afspreken zonder hun kind mee te nemen? Ik zou juist niet bij hen af willen spreken (tenzij na kinderbedtijd) wegens daar volledig in de kinderzooi en drukte te zitten, maar liever hebben dat ze zonder kind naar mij komt en de aandacht ook bij onze gesprekken is ipv dat er altijd met 'n half of volledig oor het kind in de gaten gehouden wordt.
Vond de tijd dat mensen kinderen begonnen te nemen (half in de 20) dus ook niet erg leuk. Daar zijn veel vriendschappen door verwaterd. Het moest allemaal van mijn kant komen en aangezien ik toch al niks met die larven heb, werd dat mij teveel. Heb toen leuke kindvrije vrienden gevonden die ook echt kindvrij zijn gebleven. Inmiddels heb ik er wel 'n vriendin in de buurt bij gevonden die een dochter heeft, maar die dochter was al 12 toen we elkaar ontmoetten en da's wel 'n prima leeftijd. Dan zitten ze niet meer zo op de nek van hun kinders en 12 is 'n leeftijd die ik ook prima trek. Eigenlijk is 12-14 de beste leeftijd, daarna worden het weer egoistische mormels haha.
Kleinkinderen schijnen volgens 'n oudere kindvrije collega nog een zwaardere wissel op vriendschappen te trekken dan kinderen. Er zijn namelijk best veel grootouders die dan opeens weer alles laten vallen om hun kleinkinderen maar vaak te zien en er op te passen.
En ik kan zelf bepalen wanneer het bezoek is afgelopen! Win-win dus.
Willen die vriendinnen nooit afspreken zonder hun kind mee te nemen? Ik zou juist niet bij hen af willen spreken (tenzij na kinderbedtijd) wegens daar volledig in de kinderzooi en drukte te zitten, maar liever hebben dat ze zonder kind naar mij komt en de aandacht ook bij onze gesprekken is ipv dat er altijd met 'n half of volledig oor het kind in de gaten gehouden wordt.
Vond de tijd dat mensen kinderen begonnen te nemen (half in de 20) dus ook niet erg leuk. Daar zijn veel vriendschappen door verwaterd. Het moest allemaal van mijn kant komen en aangezien ik toch al niks met die larven heb, werd dat mij teveel. Heb toen leuke kindvrije vrienden gevonden die ook echt kindvrij zijn gebleven. Inmiddels heb ik er wel 'n vriendin in de buurt bij gevonden die een dochter heeft, maar die dochter was al 12 toen we elkaar ontmoetten en da's wel 'n prima leeftijd. Dan zitten ze niet meer zo op de nek van hun kinders en 12 is 'n leeftijd die ik ook prima trek. Eigenlijk is 12-14 de beste leeftijd, daarna worden het weer egoistische mormels haha.
Kleinkinderen schijnen volgens 'n oudere kindvrije collega nog een zwaardere wissel op vriendschappen te trekken dan kinderen. Er zijn namelijk best veel grootouders die dan opeens weer alles laten vallen om hun kleinkinderen maar vaak te zien en er op te passen.
zaterdag 23 augustus 2014 07:48
Nien, bij mij ligt het echt aan met wie. Ik heb een vriendin en die heeft gewoon goed opgevoede kinderen, waar ze gerust tegen zegt dat ze maar even moeten wachten omdat ze met mij in gesprek is. Het is daar gezellig in huis en de kinderen draaien mee in het gezin.
Sowieso zie ik die vriendin ook regelmatig zonder kinders.
De kinderen van vriend's zus zijn echter gewend a la minute aandacht te krijgen. Zo niet, dan worden ze vervelend. Daar spreek ik niet overdag af om leuk te praten.
Ik vind zelf trouwens peuters en kleuters grappig (maar ook vaak irritant) en kan helemaal niets met baby's en pubers. Komt misschien ook ook omdat ik verstoppertje spelen en knutselen nog steeds fantastisch vind en dat vinden ze tussen de 3-10 jaar ook vaak leuk.
Sowieso zie ik die vriendin ook regelmatig zonder kinders.
De kinderen van vriend's zus zijn echter gewend a la minute aandacht te krijgen. Zo niet, dan worden ze vervelend. Daar spreek ik niet overdag af om leuk te praten.
Ik vind zelf trouwens peuters en kleuters grappig (maar ook vaak irritant) en kan helemaal niets met baby's en pubers. Komt misschien ook ook omdat ik verstoppertje spelen en knutselen nog steeds fantastisch vind en dat vinden ze tussen de 3-10 jaar ook vaak leuk.
I choose happy!
zaterdag 23 augustus 2014 07:56
Ik ben juist heel erg allergisch voor peuters en kleuters. Zolang het baby's zijn en ze niet teveel janken en gewoon in hun wieg liggen heb je daar nog geen last van als bezoeker. Maar peuters en kleuters willen overal aanzitten met hun handjes die onder de kwijl en snot zitten, ze jengelen continu om aandacht. En hun belevingswereld kan niet verder dan de mijne staan.
Vanaf 'n jaar of 12 kun je er tenminste normaal mee praten en een pretparkbezoek is bijv. ook gelijkwaardig want ze mogen en willen overal in. Ze kunnen mee naar dezelfde films die je zelf ook leuk vindt, ze houden van shoppen (meisjes dan toch)
Vanaf 'n jaar of 12 kun je er tenminste normaal mee praten en een pretparkbezoek is bijv. ook gelijkwaardig want ze mogen en willen overal in. Ze kunnen mee naar dezelfde films die je zelf ook leuk vindt, ze houden van shoppen (meisjes dan toch)
zaterdag 23 augustus 2014 10:06
En ik vind kinderen eigenlijk altijd wel leuk, maar ik wil gewoon geen kind van mezelf. Om zowel de vrijheid als ook vanwege erfelijk gedoe dat ik een eventueel kind (en mijzelf) niet wil aandoen.
Ik vind het ook leuk om met vriendinnen over hun kind te praten. De ontwikkeling die ze doormaken vind ik interessant en vaak zijn het grappige of schattige verhalen. Maar de interesse moet wel wederzijds zijn en blijven, het is wel prettig als vriendinnen ook geïnteresseerd blijven in mijn persoontje. En dat is tot nu toe gelukkig wel het geval.
Overigens EB: hier schijnt de zon! Veel plezier op je festival!!!
Ik vind het ook leuk om met vriendinnen over hun kind te praten. De ontwikkeling die ze doormaken vind ik interessant en vaak zijn het grappige of schattige verhalen. Maar de interesse moet wel wederzijds zijn en blijven, het is wel prettig als vriendinnen ook geïnteresseerd blijven in mijn persoontje. En dat is tot nu toe gelukkig wel het geval.
Overigens EB: hier schijnt de zon! Veel plezier op je festival!!!
We gon' boogie oogie oggi, jiggle, wiggle and dance. Like the roof on fire.
zaterdag 23 augustus 2014 13:09
quote:elninjoo schreef op 23 augustus 2014 @ 07:16:
[...]
Willen die vriendinnen nooit afspreken zonder hun kind mee te nemen? Ik zou juist niet bij hen af willen spreken (tenzij na kinderbedtijd) wegens daar volledig in de kinderzooi en drukte te zitten, maar liever hebben dat ze zonder kind naar mij komt en de aandacht ook bij onze gesprekken is ipv dat er altijd met 'n half of volledig oor het kind in de gaten gehouden wordt.
Vond de tijd dat mensen kinderen begonnen te nemen (half in de 20) dus ook niet erg leuk. Daar zijn veel vriendschappen door verwaterd. Het moest allemaal van mijn kant komen en aangezien ik toch al niks met die larven heb, werd dat mij teveel. Heb toen leuke kindvrije vrienden gevonden die ook echt kindvrij zijn gebleven. Inmiddels heb ik er wel 'n vriendin in de buurt bij gevonden die een dochter heeft, maar die dochter was al 12 toen we elkaar ontmoetten en da's wel 'n prima leeftijd. Dan zitten ze niet meer zo op de nek van hun kinders en 12 is 'n leeftijd die ik ook prima trek. Eigenlijk is 12-14 de beste leeftijd, daarna worden het weer egoistische mormels haha.
Kleinkinderen schijnen volgens 'n oudere kindvrije collega nog een zwaardere wissel op vriendschappen te trekken dan kinderen. Er zijn namelijk best veel grootouders die dan opeens weer alles laten vallen om hun kleinkinderen maar vaak te zien en er op te passen.
Veel van mijn vriendinnen zijn alleenstaande moeder en hebben vaak dus geen vader die even bij het kind kan blijven en oppas is ook niet altijd even makkelijk. Ik ga dus meestal naar mijn vriendinnen toe maar zoals ik al zei, dat vind ik een perfecte oplossing. Heb ik de troep niet bij mij thuis! En als ik struikel over het kinderspeelgoed vind ik dat ook absoluut geen probleem. Ik kan dat heel makkelijk van me afzetten omdat het niet mijn huis en dus niet mijn probleem is. Geniet dan stiekem af en toe van binnen dat ik daarna weer lekker naar mijn nette kindvrije huis kan
En inderdaad, ik ga ook dikwijls na kinderbedtijd, dan kunnen we tenminste echt rustig kletsen.
Een paar jaar geleden was ik echt een kinderhater maar ben wel wat milder geworden, moet ook wel want begrijp inmiddels ook dat de kinderen gewoon bij mijn vriendinnen horen en dat ze voor hen belangrijk zijn. En eerlijk is eerlijk, mijn ego wordt stiekem reuze gestreeld als blijkt dat een kind Mij leuk vindt (god mag weten waarom). Vind het ook leuk om foto's te krijgen en ik word altijd tante blue_lagoon genoemd, haha! Maar als ik geconfronteerd word met kinderen die niet van vriendinnen zijn betrap ik mezelf er nog steeds op dat ik ze straal negeer. Daar hoef ik ook niet in te investeren omdat het aardig staat.
Ik vind deze tijd ook minder leuk omdat veel vriendinnen kinderen krijgen of in ieder geval een kinderwens hebben en vriendschappen zijn daar inderdaad door verwaterd, maar ik moet eerlijk zeggen dat mijn vriendinnen die ik over heb ook echt wel belangstelling tonen voor mij, en nog steeds interesse hebben in mijn leven. En als het me echt te gortig wordt dan begin ik gewoon ellenlange verhalen over mijn kat
Ik respecteer het feit dat zij kinderen willen/hebben en daar gelukkig mee zijn en zij respecteren het feit dat ik ze vooral niet wil en mezelf dan dus ook 'onklaar' heb laten maken. Een vriendin en een tante schrokken er wel van omdat ze het zo drastisch vonden, maar dat boeit me niet, het is mijn lijf.
Wat je zegt over kleinkinderen herken ik wel. In de familie zijn nu mensen met kleinkinderen en het gaat nergens anders meer over.
[...]
Willen die vriendinnen nooit afspreken zonder hun kind mee te nemen? Ik zou juist niet bij hen af willen spreken (tenzij na kinderbedtijd) wegens daar volledig in de kinderzooi en drukte te zitten, maar liever hebben dat ze zonder kind naar mij komt en de aandacht ook bij onze gesprekken is ipv dat er altijd met 'n half of volledig oor het kind in de gaten gehouden wordt.
Vond de tijd dat mensen kinderen begonnen te nemen (half in de 20) dus ook niet erg leuk. Daar zijn veel vriendschappen door verwaterd. Het moest allemaal van mijn kant komen en aangezien ik toch al niks met die larven heb, werd dat mij teveel. Heb toen leuke kindvrije vrienden gevonden die ook echt kindvrij zijn gebleven. Inmiddels heb ik er wel 'n vriendin in de buurt bij gevonden die een dochter heeft, maar die dochter was al 12 toen we elkaar ontmoetten en da's wel 'n prima leeftijd. Dan zitten ze niet meer zo op de nek van hun kinders en 12 is 'n leeftijd die ik ook prima trek. Eigenlijk is 12-14 de beste leeftijd, daarna worden het weer egoistische mormels haha.
Kleinkinderen schijnen volgens 'n oudere kindvrije collega nog een zwaardere wissel op vriendschappen te trekken dan kinderen. Er zijn namelijk best veel grootouders die dan opeens weer alles laten vallen om hun kleinkinderen maar vaak te zien en er op te passen.
Veel van mijn vriendinnen zijn alleenstaande moeder en hebben vaak dus geen vader die even bij het kind kan blijven en oppas is ook niet altijd even makkelijk. Ik ga dus meestal naar mijn vriendinnen toe maar zoals ik al zei, dat vind ik een perfecte oplossing. Heb ik de troep niet bij mij thuis! En als ik struikel over het kinderspeelgoed vind ik dat ook absoluut geen probleem. Ik kan dat heel makkelijk van me afzetten omdat het niet mijn huis en dus niet mijn probleem is. Geniet dan stiekem af en toe van binnen dat ik daarna weer lekker naar mijn nette kindvrije huis kan
En inderdaad, ik ga ook dikwijls na kinderbedtijd, dan kunnen we tenminste echt rustig kletsen.
Een paar jaar geleden was ik echt een kinderhater maar ben wel wat milder geworden, moet ook wel want begrijp inmiddels ook dat de kinderen gewoon bij mijn vriendinnen horen en dat ze voor hen belangrijk zijn. En eerlijk is eerlijk, mijn ego wordt stiekem reuze gestreeld als blijkt dat een kind Mij leuk vindt (god mag weten waarom). Vind het ook leuk om foto's te krijgen en ik word altijd tante blue_lagoon genoemd, haha! Maar als ik geconfronteerd word met kinderen die niet van vriendinnen zijn betrap ik mezelf er nog steeds op dat ik ze straal negeer. Daar hoef ik ook niet in te investeren omdat het aardig staat.
Ik vind deze tijd ook minder leuk omdat veel vriendinnen kinderen krijgen of in ieder geval een kinderwens hebben en vriendschappen zijn daar inderdaad door verwaterd, maar ik moet eerlijk zeggen dat mijn vriendinnen die ik over heb ook echt wel belangstelling tonen voor mij, en nog steeds interesse hebben in mijn leven. En als het me echt te gortig wordt dan begin ik gewoon ellenlange verhalen over mijn kat
Ik respecteer het feit dat zij kinderen willen/hebben en daar gelukkig mee zijn en zij respecteren het feit dat ik ze vooral niet wil en mezelf dan dus ook 'onklaar' heb laten maken. Een vriendin en een tante schrokken er wel van omdat ze het zo drastisch vonden, maar dat boeit me niet, het is mijn lijf.
Wat je zegt over kleinkinderen herken ik wel. In de familie zijn nu mensen met kleinkinderen en het gaat nergens anders meer over.
zaterdag 23 augustus 2014 13:11
quote:elninjoo schreef op 23 augustus 2014 @ 07:56:
Ik ben juist heel erg allergisch voor peuters en kleuters. Zolang het baby's zijn en ze niet teveel janken en gewoon in hun wieg liggen heb je daar nog geen last van als bezoeker. Maar peuters en kleuters willen overal aanzitten met hun handjes die onder de kwijl en snot zitten, ze jengelen continu om aandacht. Precies. Een baby knuffelen en vasthouden vind ik nog wel leuk en een baby hoef je verder niet te entertainen. Dat is met peuters en kleuters wel en ik betrap mezelf erop dat ik heel erg moe word in mijn hoofd als ik op dat niveau moet communiceren. Daarna, al is het maar een half uurtje, dan ben ik echt gesloopt.
Ik ben juist heel erg allergisch voor peuters en kleuters. Zolang het baby's zijn en ze niet teveel janken en gewoon in hun wieg liggen heb je daar nog geen last van als bezoeker. Maar peuters en kleuters willen overal aanzitten met hun handjes die onder de kwijl en snot zitten, ze jengelen continu om aandacht. Precies. Een baby knuffelen en vasthouden vind ik nog wel leuk en een baby hoef je verder niet te entertainen. Dat is met peuters en kleuters wel en ik betrap mezelf erop dat ik heel erg moe word in mijn hoofd als ik op dat niveau moet communiceren. Daarna, al is het maar een half uurtje, dan ben ik echt gesloopt.
zaterdag 23 augustus 2014 13:15
Vriend en ik hebben trouwens vannacht besloten nu concreet te gaan sparen voor een mooie reis die we al een tijdje willen maken. We hebben bouwstenen gekeken en we hebben nu een beetje een concreet beeld van de prijzen. Volgende maand eerst de auto laten repareren en daarna gaan we volop sparen, in de hoop dat we de reis over anderhalf jaar kunnen maken!
zaterdag 23 augustus 2014 14:00
zondag 24 augustus 2014 10:28
zondag 24 augustus 2014 10:38
Hoi Blue Lagoon,
Erg herkenbaar voor mij wat je allemaal verteld.
Ikzelf heb het erg lang moeilijk gehad met het feit
dat ik toch een hele andere kant op wil in 'het leven' dan
de meeste van mijn leeftijdsgenoten.
Inmiddels is dat gelukkig over en heb ik geaccepteerd dat ik een ongeleid projectiel ben. (nou ja dat ook weer niet, maar ik ben gespecialiseerd in het anders doen dan de rest zeg maar...)
Ook bij mij zijn behalve het gevoel er praktische redenen.
En dat ga ik dus niet meer uitleggen aan de hele wereld.
Ik was trouwens een paar weken geleden op vakantie met een aantal mensen waaronder dus een baby van drie maanden.
Echt niks mis mee hoor, en ik probeer het echt te begrijpen, maar wil iemand mij uitleggen wat er zo leuk is aan de hele dag kirren tegen zo'n baby (serieus, zou zo'n baby dat soms ook niet zat zijn?) en de hele dag dat getut met flesjes en weet ik veel wat.
Echt ik probeer het echt te begrijpen, maar ik kan niet snappen wat daar zo leuk aan is.
En mijn nichtje van 4 is echt heel grappig en leuk hoor, maar gister heb ik weer heel even op haar gepast en dan weet ik altijd gelijk weer waarom ik geen kinderen wil ...
Ok dat was mijn gespui voor vandaag. Fijne dag allemaal!
Erg herkenbaar voor mij wat je allemaal verteld.
Ikzelf heb het erg lang moeilijk gehad met het feit
dat ik toch een hele andere kant op wil in 'het leven' dan
de meeste van mijn leeftijdsgenoten.
Inmiddels is dat gelukkig over en heb ik geaccepteerd dat ik een ongeleid projectiel ben. (nou ja dat ook weer niet, maar ik ben gespecialiseerd in het anders doen dan de rest zeg maar...)
Ook bij mij zijn behalve het gevoel er praktische redenen.
En dat ga ik dus niet meer uitleggen aan de hele wereld.
Ik was trouwens een paar weken geleden op vakantie met een aantal mensen waaronder dus een baby van drie maanden.
Echt niks mis mee hoor, en ik probeer het echt te begrijpen, maar wil iemand mij uitleggen wat er zo leuk is aan de hele dag kirren tegen zo'n baby (serieus, zou zo'n baby dat soms ook niet zat zijn?) en de hele dag dat getut met flesjes en weet ik veel wat.
Echt ik probeer het echt te begrijpen, maar ik kan niet snappen wat daar zo leuk aan is.
En mijn nichtje van 4 is echt heel grappig en leuk hoor, maar gister heb ik weer heel even op haar gepast en dan weet ik altijd gelijk weer waarom ik geen kinderen wil ...
Ok dat was mijn gespui voor vandaag. Fijne dag allemaal!
zondag 24 augustus 2014 10:53
Wat er leuk aan is?
Ik krijg al sterker het gevoel dat het "geleefd worden" je in ieder geval zo bezig houdt dat je je niet meer af hoeft te vragen waar het leven op slaat.
Je hebt meteen een doel in je leven en bent dan relatief blij met de momenten dat je vrij bent, zoiets.
Dan ben je blij dat je nog even met een wijntje op de bank kan zitten aan het eind van de dag.
Ik merk zo vaak dat mensen helemaal niet na willen denken over het invullen van hun leven, ze worden liever geleefd.
O, de achterbuurman begint weer te schreeuwen tegen zijn kind, lol.
Tijd om uit bed te komen, op de fiets te springen en even langs een kofferbakmarkt te gaan, groente te halen bij een volkstuincomplex en nog naar een andere leuke markt te fietsen.
Met een boeiende podcast van woord.nl op en vanmiddag misschien nog even een biertje halen bij mijn ouders.
Heerlijk mijmeren kan je volgens mij ook niet meer als je kinderen om je heen hebt, ze vragen zoveel aandacht en laten je nooit met rust, gatverdamme zeg.
Nou, prettige zondag allemaal.
Ik krijg al sterker het gevoel dat het "geleefd worden" je in ieder geval zo bezig houdt dat je je niet meer af hoeft te vragen waar het leven op slaat.
Je hebt meteen een doel in je leven en bent dan relatief blij met de momenten dat je vrij bent, zoiets.
Dan ben je blij dat je nog even met een wijntje op de bank kan zitten aan het eind van de dag.
Ik merk zo vaak dat mensen helemaal niet na willen denken over het invullen van hun leven, ze worden liever geleefd.
O, de achterbuurman begint weer te schreeuwen tegen zijn kind, lol.
Tijd om uit bed te komen, op de fiets te springen en even langs een kofferbakmarkt te gaan, groente te halen bij een volkstuincomplex en nog naar een andere leuke markt te fietsen.
Met een boeiende podcast van woord.nl op en vanmiddag misschien nog even een biertje halen bij mijn ouders.
Heerlijk mijmeren kan je volgens mij ook niet meer als je kinderen om je heen hebt, ze vragen zoveel aandacht en laten je nooit met rust, gatverdamme zeg.
Nou, prettige zondag allemaal.
zondag 24 augustus 2014 11:08
EssentialBliss, wat fijn dat je het zo leuk hebt gehad op het festival! En zelfs een beetje verbrand, heb je after sun in huis om het wat te verzachten?
Hoi Marilyn82!
Fijn dat de moeilijke gevoelens nu over zijn en dat je je keuze hebt geaccepteerd. Iedereen is anders en daar is helemaal niets mis mee! En je bent aan helemaal niemand verantwoording schuldig.
Een baby vind ik nog wel leuk en schattig, even vasthouden en lekker knuffelen (ben een echte knuffelaar). Maar dat heb ik na even ook wel gezien en dan wordt het zwaar in mijn armen en dan wil ik de baby weer teruggeven
Helemaal als baby huilt. 'Hij/zij is stuk' zeg ik dan
En meer dan vasthouden, knuffelen en eventueel een flesje geven hoeft voor mij ook niet. Of misschien een stukje wandelen met de kinderwagen. Het zorgen laat ik heel graag aan de ouders over
Ben echt het type 'wel de lusten niet de lasten'
Wat lief dat je op je nichtje van vier hebt gepast! En ik heb dat ook hoor, even in de buurt van kleine kinderen zijn en ik weet weer dubbel en dwars waarom ik ze niet wil! Laat anderen maar lekker kinderen krijgen, ik laat het heel graag aan me voorbij gaan!
Hoi Marilyn82!
Fijn dat de moeilijke gevoelens nu over zijn en dat je je keuze hebt geaccepteerd. Iedereen is anders en daar is helemaal niets mis mee! En je bent aan helemaal niemand verantwoording schuldig.
Een baby vind ik nog wel leuk en schattig, even vasthouden en lekker knuffelen (ben een echte knuffelaar). Maar dat heb ik na even ook wel gezien en dan wordt het zwaar in mijn armen en dan wil ik de baby weer teruggeven
Helemaal als baby huilt. 'Hij/zij is stuk' zeg ik dan
En meer dan vasthouden, knuffelen en eventueel een flesje geven hoeft voor mij ook niet. Of misschien een stukje wandelen met de kinderwagen. Het zorgen laat ik heel graag aan de ouders over
Ben echt het type 'wel de lusten niet de lasten'
Wat lief dat je op je nichtje van vier hebt gepast! En ik heb dat ook hoor, even in de buurt van kleine kinderen zijn en ik weet weer dubbel en dwars waarom ik ze niet wil! Laat anderen maar lekker kinderen krijgen, ik laat het heel graag aan me voorbij gaan!
