Kinderen
alle pijlers
13 maanden, gillen en huilen tijdens avondeten. En nu?
zaterdag 23 augustus 2014 08:50
Onze zoon van 13 maanden kan onwijs boos worden aan tafel. Sowieso is 'ie goed in gillen maar hij lijkt wel een ander kind aan tafel.
Over het algemeen krijgt hij iets te eten in z'n knuistje (sperziebonen of stukken broccoli) en voer ik hem tussendoor geprakt eten. Want- als we niets prakken en het eten helemaal aan hem overlaten krijgt hij te weinig binnen. En dingen als vlees krijgt 'ie zo nog niet weg- daarvoor heeft 'ie te weinig tanden. En we willen hem genoeg geven, want we merken het direct 's ochtends bij te weinig eten omdat hij dan heel vroeg, hongerig, wakker is.
Maar dat eten haalt hij uit z'n mond, gooit hij op de grond, dan wordt hij boos, overstrekt zich, huilt, het is een en al drama.
Soms lijkt het ook alsof hij het niet lekker vindt, maar de dag erna weer wel. Dus da's ook nogal willekeurig.
Gister knabbelde hij aan een maïskolf en vervolgens klapt 'ie het ding op de grond. Later wil 'ie het toch weer hebben.
Dus: het lijkt ook alsof hij dat allemaal aan het uittesten is, maar daar heb ik zo geen zin in!
Alles wordt een zwijnenstal en dat vind ik echt vreselijk. Is het een fase? Vindt hij z'n eten niet lekker? Moeten we accepteren dat hij drie bonen binnenkrijgt en dat is het?
Over het algemeen krijgt hij iets te eten in z'n knuistje (sperziebonen of stukken broccoli) en voer ik hem tussendoor geprakt eten. Want- als we niets prakken en het eten helemaal aan hem overlaten krijgt hij te weinig binnen. En dingen als vlees krijgt 'ie zo nog niet weg- daarvoor heeft 'ie te weinig tanden. En we willen hem genoeg geven, want we merken het direct 's ochtends bij te weinig eten omdat hij dan heel vroeg, hongerig, wakker is.
Maar dat eten haalt hij uit z'n mond, gooit hij op de grond, dan wordt hij boos, overstrekt zich, huilt, het is een en al drama.
Soms lijkt het ook alsof hij het niet lekker vindt, maar de dag erna weer wel. Dus da's ook nogal willekeurig.
Gister knabbelde hij aan een maïskolf en vervolgens klapt 'ie het ding op de grond. Later wil 'ie het toch weer hebben.
Dus: het lijkt ook alsof hij dat allemaal aan het uittesten is, maar daar heb ik zo geen zin in!
Alles wordt een zwijnenstal en dat vind ik echt vreselijk. Is het een fase? Vindt hij z'n eten niet lekker? Moeten we accepteren dat hij drie bonen binnenkrijgt en dat is het?
zaterdag 23 augustus 2014 09:50
zaterdag 23 augustus 2014 09:57
quote:Nanna schreef op 23 augustus 2014 @ 09:50:
Dank je Youk, dat had ik nodig
Loslaten is wel een goeie ja. Ik weet niet, het voelt gewoon een beetje ondankbaar of zo, en ik wil dat hij blij wordt van eten. En het niet woest weggooit.
Ik begrijp ook niet waarom hij er zo boos van wordt.Ik vind je gevoelens ook zo herkenbaar! Met mijn oudste had ik dat ook. Deed ik erg mijn best zat hij alleen maar moeilijk te doen. Ik weet wel dat dat gevoel van mij niet echt helpt, maar het was er soms wel. Loslaten is zeker beter, maar ben daar zelf niet zo'n ster in dus ik snap je helemaal.
Dank je Youk, dat had ik nodig
Loslaten is wel een goeie ja. Ik weet niet, het voelt gewoon een beetje ondankbaar of zo, en ik wil dat hij blij wordt van eten. En het niet woest weggooit.
Ik begrijp ook niet waarom hij er zo boos van wordt.Ik vind je gevoelens ook zo herkenbaar! Met mijn oudste had ik dat ook. Deed ik erg mijn best zat hij alleen maar moeilijk te doen. Ik weet wel dat dat gevoel van mij niet echt helpt, maar het was er soms wel. Loslaten is zeker beter, maar ben daar zelf niet zo'n ster in dus ik snap je helemaal.
Het is zoals het is
zaterdag 23 augustus 2014 09:58
Hier werd kind boos tijdens het eten van papa en mama er anders uitzag. Of omdat zijn eten op een ander bord lag. Van papa's bord wilde hij bijvoorbeeld wel.
Ook lag het aan degene die het eten gaf. Dat moest papa doen en de volgende dag weer mama en als je dat dus "fout" deed ging hij ermee gooien.
Ik heb me ook vaak genoeg afgevraagd waarom ik nog deed koken, haha. Vooral toen meneer hier de olvarit potjes wel wilde eten. Die hebben we af en toe gegeven als dat zo goed uitkwam. En toen hij daar goed van at, zijn we daar een langere tijd mee door gegaan, zo kreeg hij tenminste genoeg binnen.
Ook lag het aan degene die het eten gaf. Dat moest papa doen en de volgende dag weer mama en als je dat dus "fout" deed ging hij ermee gooien.
Ik heb me ook vaak genoeg afgevraagd waarom ik nog deed koken, haha. Vooral toen meneer hier de olvarit potjes wel wilde eten. Die hebben we af en toe gegeven als dat zo goed uitkwam. En toen hij daar goed van at, zijn we daar een langere tijd mee door gegaan, zo kreeg hij tenminste genoeg binnen.
zaterdag 23 augustus 2014 09:59
quote:Nanna schreef op 23 augustus 2014 @ 09:57:
Nouschi, volgens mij wel. Maar dat is alweer twee maanden geleden, toen was hij wel jonger. Het ging bij ons aan tafel eerst ook ok, dit is echt iets van de laatste weken.Als hij daar warm kan eten wist ik het wel
Nouschi, volgens mij wel. Maar dat is alweer twee maanden geleden, toen was hij wel jonger. Het ging bij ons aan tafel eerst ook ok, dit is echt iets van de laatste weken.Als hij daar warm kan eten wist ik het wel
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 23 augustus 2014 10:10
quote:Nanna schreef op 23 augustus 2014 @ 10:08:
Haha daar heb je een punt ja Nouschi. Weg stress! We vonden het alleen zo fijn ergens naartoe te kunnen smiddags in het weekend zonder om half vijf een warm-etenmoment te moeten regelen.Dat is dan 1 keer tegen 6 andere keren. En dan neem je voor die momenten een potje mee.
Haha daar heb je een punt ja Nouschi. Weg stress! We vonden het alleen zo fijn ergens naartoe te kunnen smiddags in het weekend zonder om half vijf een warm-etenmoment te moeten regelen.Dat is dan 1 keer tegen 6 andere keren. En dan neem je voor die momenten een potje mee.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 23 augustus 2014 10:24
Ok, dat zou een oplossing zijn. Maar vanochtend bij de fruithap deed hij precies hetzelfde! Hoppakee! Dus tijdstip en moeheid lijkt toch niet per sé het ding te zijn. Het aan tafel zitten en moeten eten dus wel.
Ter illustratie: vanochtend kreeg hij een stuk banaan in zijn hand en voerde ik hapjes fruithap tussendoor. De banaan heeft vele malen de grond geraakt, het bordje waarvan hij het mocht pakken ook en de vork die hij zelf mocht ging ook richting woonkamer.
Het lijkt soms ook wel of hij ineens 'vergeet' moeilijk te doen, dan eet hij rustig vijf happen en dan ineens is het weer mis en maakt 'ie een hoop drama. En ik dacht dat meisjes erg waren
Ter illustratie: vanochtend kreeg hij een stuk banaan in zijn hand en voerde ik hapjes fruithap tussendoor. De banaan heeft vele malen de grond geraakt, het bordje waarvan hij het mocht pakken ook en de vork die hij zelf mocht ging ook richting woonkamer.
Het lijkt soms ook wel of hij ineens 'vergeet' moeilijk te doen, dan eet hij rustig vijf happen en dan ineens is het weer mis en maakt 'ie een hoop drama. En ik dacht dat meisjes erg waren
zaterdag 23 augustus 2014 10:31
Volgens mij werkt het ongeveer zo bij een kind:
O, ik heb honger, laat ik wat eten.
He, wat zou er gebeuren als ik de banaan los laat, waar gaat die dan heen.
O, dat was grappig.
He mama brengt de banaan weer terug.
Even kijken of dat nog eens lukt.
O, is mama boos?
O, lekker banaan, laat ik dat eten.
Wat is dit? Kijkt naar vork. Zou die ook op de grond vallen als ik die los laat?
Haha, dat is grappig.
Nouja zoiets dan.
O, ik heb honger, laat ik wat eten.
He, wat zou er gebeuren als ik de banaan los laat, waar gaat die dan heen.
O, dat was grappig.
He mama brengt de banaan weer terug.
Even kijken of dat nog eens lukt.
O, is mama boos?
O, lekker banaan, laat ik dat eten.
Wat is dit? Kijkt naar vork. Zou die ook op de grond vallen als ik die los laat?
Haha, dat is grappig.
Nouja zoiets dan.
zaterdag 23 augustus 2014 10:34
Zoon van 14 maanden ontdekt heel veel aan eten. Is in het begin heel hongerig, en krijgt afhankelijk van wat we eten hapjes van mij met de lepel, of stukjes die hij zelf in zijn mond stopt (stukje kip, en dan een boontje, stukje aardappel, dan weer kip enz). Na een tijdje wil hij (als we iets 'lepeligs) eten) zelf de lepel in zijn mond doen. We scheppen dan samen, dat wil zeggen, hij houdt de lepel vast, ik hou zijn handje vast en stuur zijn hand naar bord en vervolgens mond. Dit gaat ook een paar happen heel goed en dan is meneer's bord bijna leeg, en gaat hij lekker zelf klooien. Dat komt dan grotendeels op de grond ja, of hij gaat met zijn handen eten. Prima, laat maar voelen en ervaren. Als hij bewust hapjes op de grond gaat gooien (of het hele bord) dan zijn we uitgegeten. En: pasta met rode saus is voorlopig en no go mbt 'zelf doen' 
Hij wordt wel eens boos als hij niet zelf mag scheppen, maar dan geef ik hem een eigen lepel, zonder dat hij bij het bord kan. Tot nu toe is dat genoeg voor hem.
Hij wordt wel eens boos als hij niet zelf mag scheppen, maar dan geef ik hem een eigen lepel, zonder dat hij bij het bord kan. Tot nu toe is dat genoeg voor hem.
zaterdag 23 augustus 2014 10:36
Oh en ja, alles op de grond gooien hoort er gewoon bij. Ik geef dus altijd iets wat op de grond mag vallen.
Laatst zag ik dat hij z'n beker ging laten vallen. Ik ving hem op. Je zag hem kijken, huh, waar is de 'Boing' die ik verwachtte? Geef ik zijn beker terug, gooit meneer hem aan de andere kant, daar waar ik niet zat om hem op te kunnen vangen
Laatst zag ik dat hij z'n beker ging laten vallen. Ik ving hem op. Je zag hem kijken, huh, waar is de 'Boing' die ik verwachtte? Geef ik zijn beker terug, gooit meneer hem aan de andere kant, daar waar ik niet zat om hem op te kunnen vangen
zaterdag 23 augustus 2014 10:38
quote:draaiorgel schreef op 23 augustus 2014 @ 10:36:
Oh en ja, alles op de grond gooien hoort er gewoon bij. Ik geef dus altijd iets wat op de grond mag vallen.
Laatst zag ik dat hij z'n beker ging laten vallen. Ik ving hem op. Je zag hem kijken, huh, waar is de 'Boing' die ik verwachtte? Geef ik zijn beker terug, gooit meneer hem aan de andere kant, daar waar ik niet zat om hem op te kunnen vangen Haha, en probeer dan maar eens je lach in te houden.
Oh en ja, alles op de grond gooien hoort er gewoon bij. Ik geef dus altijd iets wat op de grond mag vallen.
Laatst zag ik dat hij z'n beker ging laten vallen. Ik ving hem op. Je zag hem kijken, huh, waar is de 'Boing' die ik verwachtte? Geef ik zijn beker terug, gooit meneer hem aan de andere kant, daar waar ik niet zat om hem op te kunnen vangen Haha, en probeer dan maar eens je lach in te houden.
zaterdag 23 augustus 2014 10:45
quote:flower2.0 schreef op 23 augustus 2014 @ 10:31:
Volgens mij werkt het ongeveer zo bij een kind:
O, ik heb honger, laat ik wat eten.
He, wat zou er gebeuren als ik de banaan los laat, waar gaat die dan heen.
O, dat was grappig.
He mama brengt de banaan weer terug.
Even kijken of dat nog eens lukt.
O, is mama boos?
O, lekker banaan, laat ik dat eten.
Wat is dit? Kijkt naar vork. Zou die ook op de grond vallen als ik die los laat?
Haha, dat is grappig.
Nouja zoiets dan. Geniaal, zo gaat het volgens mij precies.
Volgens mij werkt het ongeveer zo bij een kind:
O, ik heb honger, laat ik wat eten.
He, wat zou er gebeuren als ik de banaan los laat, waar gaat die dan heen.
O, dat was grappig.
He mama brengt de banaan weer terug.
Even kijken of dat nog eens lukt.
O, is mama boos?
O, lekker banaan, laat ik dat eten.
Wat is dit? Kijkt naar vork. Zou die ook op de grond vallen als ik die los laat?
Haha, dat is grappig.
Nouja zoiets dan. Geniaal, zo gaat het volgens mij precies.
zaterdag 23 augustus 2014 10:53
quote:NYC schreef op 23 augustus 2014 @ 09:44:
Hmm, baby van 10 maanden die alles lust geeft dus geen garantie op makkelijke eter als peuter/kleuter etc. Dus maar van genieten iedere dag dat alles met smaak wordt gegeten. haha nee absoluut niet. Mijn dochter lustte als baby ook alles. Maar toen ze 2 werd (of eerder?) werd dat stukken minder. Ze is nu 3,5 en regelmatig drama aan tafel. Lust ik niet. Zegt ze al voordat het op tafel staat. Ze eet altijd haar bordje leeg hoor, maar nooit van harte. Ze eet langzaam en echt omdat 'het moet'. Nieuwe dingen proeven zal ze ook niet snel doen. Ach komt wel weer. Hier ook nog een baby die alles lust maar ik ga er dus zeker niet vanuit dat dat zo blijft. Echt zoveel kinderen komen in de fase dat ze het avondeten maar niks vinden.
Hmm, baby van 10 maanden die alles lust geeft dus geen garantie op makkelijke eter als peuter/kleuter etc. Dus maar van genieten iedere dag dat alles met smaak wordt gegeten. haha nee absoluut niet. Mijn dochter lustte als baby ook alles. Maar toen ze 2 werd (of eerder?) werd dat stukken minder. Ze is nu 3,5 en regelmatig drama aan tafel. Lust ik niet. Zegt ze al voordat het op tafel staat. Ze eet altijd haar bordje leeg hoor, maar nooit van harte. Ze eet langzaam en echt omdat 'het moet'. Nieuwe dingen proeven zal ze ook niet snel doen. Ach komt wel weer. Hier ook nog een baby die alles lust maar ik ga er dus zeker niet vanuit dat dat zo blijft. Echt zoveel kinderen komen in de fase dat ze het avondeten maar niks vinden.
zaterdag 23 augustus 2014 10:53
quote:NYC schreef op 23 augustus 2014 @ 09:36:
[...]
Oh oh... En ik verheug me juist zo op de tafelmomenten! En wanneer begint dat gemor aan tafel. Zo ongeveer na de eerste verjaardag, zoals bij het kindje van TO? Ik geniet er dus nog maar even van.Bij ons is die fase nu net begonnen. Bijna tien maanden. Mevrouw wil alles zelf doen. Even snel eten naar binnen lepelen als het zo uitkomt is er hier niet meer bij. Grom.
[...]
Oh oh... En ik verheug me juist zo op de tafelmomenten! En wanneer begint dat gemor aan tafel. Zo ongeveer na de eerste verjaardag, zoals bij het kindje van TO? Ik geniet er dus nog maar even van.Bij ons is die fase nu net begonnen. Bijna tien maanden. Mevrouw wil alles zelf doen. Even snel eten naar binnen lepelen als het zo uitkomt is er hier niet meer bij. Grom.
zaterdag 23 augustus 2014 10:54
quote:flower2.0 schreef op 23 augustus 2014 @ 10:31:
Volgens mij werkt het ongeveer zo bij een kind:
O, ik heb honger, laat ik wat eten.
He, wat zou er gebeuren als ik de banaan los laat, waar gaat die dan heen.
O, dat was grappig.
He mama brengt de banaan weer terug.
Even kijken of dat nog eens lukt.
O, is mama boos?
O, lekker banaan, laat ik dat eten.
Wat is dit? Kijkt naar vork. Zou die ook op de grond vallen als ik die los laat?
Haha, dat is grappig.
Nouja zoiets dan.Dit, plus tussendoor boos worden omdat het eten toch niet snel genoeg gaat....
Volgens mij werkt het ongeveer zo bij een kind:
O, ik heb honger, laat ik wat eten.
He, wat zou er gebeuren als ik de banaan los laat, waar gaat die dan heen.
O, dat was grappig.
He mama brengt de banaan weer terug.
Even kijken of dat nog eens lukt.
O, is mama boos?
O, lekker banaan, laat ik dat eten.
Wat is dit? Kijkt naar vork. Zou die ook op de grond vallen als ik die los laat?
Haha, dat is grappig.
Nouja zoiets dan.Dit, plus tussendoor boos worden omdat het eten toch niet snel genoeg gaat....
zaterdag 23 augustus 2014 11:30
Hoi Nanna,
Ik herken je verhaal wel, ik heb hier een kleine driftkop van 1 jaar. Ze eet gewoon de avondmaaltijden mee, aardappels, groente, vlees, maar ook eenpansgerechten als paella, pasta, risotto. Ze krijgt het makkelijk weg met haar 6 tandjes.
Maar de laatste dagen is ze ons aan het testen...
Slaan naar de vork of lepel, eten uit haar mond halen of gewoon laten vallen.
Ik probeer het positief te benaderen en "complimenteer" haar bij iedere hap. Ik ben echt van het type: niet lullen maar doorgaan, ik moest hier dan ook echt even in schakelen, maar het werpt echt zijn vruchten af. En ik pas dit ook toe tijden haar driftbuien in combinatie met simpelweg afleiden.
Hoop dat je er wat mee kan.
Ik herken je verhaal wel, ik heb hier een kleine driftkop van 1 jaar. Ze eet gewoon de avondmaaltijden mee, aardappels, groente, vlees, maar ook eenpansgerechten als paella, pasta, risotto. Ze krijgt het makkelijk weg met haar 6 tandjes.
Maar de laatste dagen is ze ons aan het testen...
Slaan naar de vork of lepel, eten uit haar mond halen of gewoon laten vallen.
Ik probeer het positief te benaderen en "complimenteer" haar bij iedere hap. Ik ben echt van het type: niet lullen maar doorgaan, ik moest hier dan ook echt even in schakelen, maar het werpt echt zijn vruchten af. En ik pas dit ook toe tijden haar driftbuien in combinatie met simpelweg afleiden.
Hoop dat je er wat mee kan.
zaterdag 23 augustus 2014 11:49
Het is een fase. Laat het los. Diep ademhalen. This too shall pass. En meer van dat soort cliché's.
Geklooi met eten hoort er nou eenmaal bij. En het ene kind heeft dat erger dan het andere kind. Onze zoon kon ook erg kliederen met eten als dreumes. Ik legde een oud douchegordijn onder de kinderstoel om de vloer te beschermen en verder lieten we hem maar. Smijten met eten mag niet, daar zijn we altijd streng in geweest. Dan gaat het bord gewoon weg. Onze dochter van net 2 jaar is wat minder prutserig met eten, die schoffelt alles meestal in recordtempo naar binnen. Ze heeft tegenwoordig wel ontdekt dat ze het uit kan spugen en vindt dat bijzonder grappig. Vooral als ze niet zo'n honger heeft doet ze dat. Ik waarschuw één keer en daarna gaat haar bordje weg. Jammer voor haar, dan maar geen eten die avond.
Mijn man heeft een beetje hetzelfde gevoel als jij, hij vindt het ook niet leuk als hij z'n best heeft staan doen op een maaltijd en de kinderen zitten er vervolgens mee te klieren. Maar dat is natuurlijk een beetje raar gedacht, want kleine kinderen denken niet van: "Oh ja, papa heeft zich staan uitsloven in de keuken, dus nu moet ik echt genieten van deze maaltijd". Kinderen zien gewoon een bordje met eten, of dat nou gekookte aardappels zijn, of canard a l'orange. Eten is eten en als ze er geen zin hebben, smijten ze net zo goed met haute cuisine, als met een diepvriesmaaltijd.
Het gaat wel over. Onze zoon is inmiddels ruim 3.5 en smijt nooit meer met eten. Treuzelen en mekkeren soms wel, maar dat is weer een andere faaase .
Geklooi met eten hoort er nou eenmaal bij. En het ene kind heeft dat erger dan het andere kind. Onze zoon kon ook erg kliederen met eten als dreumes. Ik legde een oud douchegordijn onder de kinderstoel om de vloer te beschermen en verder lieten we hem maar. Smijten met eten mag niet, daar zijn we altijd streng in geweest. Dan gaat het bord gewoon weg. Onze dochter van net 2 jaar is wat minder prutserig met eten, die schoffelt alles meestal in recordtempo naar binnen. Ze heeft tegenwoordig wel ontdekt dat ze het uit kan spugen en vindt dat bijzonder grappig. Vooral als ze niet zo'n honger heeft doet ze dat. Ik waarschuw één keer en daarna gaat haar bordje weg. Jammer voor haar, dan maar geen eten die avond.
Mijn man heeft een beetje hetzelfde gevoel als jij, hij vindt het ook niet leuk als hij z'n best heeft staan doen op een maaltijd en de kinderen zitten er vervolgens mee te klieren. Maar dat is natuurlijk een beetje raar gedacht, want kleine kinderen denken niet van: "Oh ja, papa heeft zich staan uitsloven in de keuken, dus nu moet ik echt genieten van deze maaltijd". Kinderen zien gewoon een bordje met eten, of dat nou gekookte aardappels zijn, of canard a l'orange. Eten is eten en als ze er geen zin hebben, smijten ze net zo goed met haute cuisine, als met een diepvriesmaaltijd.
Het gaat wel over. Onze zoon is inmiddels ruim 3.5 en smijt nooit meer met eten. Treuzelen en mekkeren soms wel, maar dat is weer een andere faaase .
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zaterdag 23 augustus 2014 13:04
Als zoon bij mij te laat eet is het een groot drama. Eet hij om 17.00 dan gaat het allemaal goed en is het gezellig. Dan eet hij maar een potje op die dagen. Zelf eten wij rond 18.00 en dat red zoon gewoon nog niet. Komt later wel. Hier wordt het eten ook soms uit de mond gevist en op de grond gegooid, tja hij is ook nog maar 1,5 jaar.
Als hij teveel loopt te klooien haal ik op den duur het eten weg, wanr dat is hier eigenlijk een teken dat hij geen honger meer heeft.ik heb namelijk een best wel een nette eter maar volgens mij is hij daarin best wel een uitzondering. Dus zorg gewoon dat je het jezelf makkelijk maakt. En de rommel ruim je toch gewoon op na het eten. Is ook niet zoveel moeite.
Als hij teveel loopt te klooien haal ik op den duur het eten weg, wanr dat is hier eigenlijk een teken dat hij geen honger meer heeft.ik heb namelijk een best wel een nette eter maar volgens mij is hij daarin best wel een uitzondering. Dus zorg gewoon dat je het jezelf makkelijk maakt. En de rommel ruim je toch gewoon op na het eten. Is ook niet zoveel moeite.
