Zwanger
alle pijlers
Wel of niet gaan voor een derde kindje?
zaterdag 23 augustus 2014 10:17
Hoi allemaal,
Sinds een paar weken twijfel ik over een derde kindje. Mijn kinderen zijn nu 8 en 5 jaar en tot een aantal weken geleden was ik er steeds zeker van dat het bij 2 kinderen zou blijven. Mijn leven zoals het nu is beviel me erg goed, met vaste sportavonden, regelmatig eten/op stap met vriendinnen, leuke dingen doen met mijn man en met de kinderen, een opleiding naast mijn baan als leerkracht en genoeg ruimte om mezelf te ontplooien naast mijn parttime baan en kinderen op school.
Als ik het zo opschrijf realiseer ik me weer hoe mijn leven nu op rolletjes loopt na een moeizame start toen de kinderen klein waren. Ik moest erg wennen aan het fulltime moederen (later in combinatie met mijn baan), weinig ruimte voor mezelf (deed ik mezelf ook aan hoor), etc. Laat ik het zo zeggen, toen ik laatst aangaf bij mijn vriendinnen dat ik twijfel over een derde was hun eerste reactie dan ook:"Neeee, je doet het niet hoor, want dan ben je weer een paar jaar van de aardbodem verdwenen en ben je jezelf niet." Ze hebben gelijk.
En toch... Het begint weer te kriebelen. Na een kraambezoek bij vrienden kon ik de baby in mijn armen maar moeilijk teruggeven aan de moeder wat heerlijk zo'n wurmpje in mijn armen... Sindsdien twijfel ik. Want ik heb nauwelijks familie (geen ouders meer en geen verdere familie in de buurt, behalve 2 broers) en het idee mijn eigen "familie" uit te breiden vind ik een heel fijn idee, ik gun dat mijn kinderen ook zo. Ik kom zelf uit een gezin van 3 en ben daar nog steeds zo blij mee, we hebben zoveel aan elkaar gehad in moeilijke tijden. En nu 1 van mijn broers op het punt staat om binnen 5 jaar te emigreren ben ik ook erg blij dat de andere wel bij mij blijft. Maar ook het gevoel van weer een baby in huis, de andere levensfase waar je dan weer in zit, ik kan me daar enorm op verheugen. Ik heb mijn 2e zwangerschap ook nooit bewust als mijn laatste zwangerschap ervaren, want "je wist maar nooit, wie weet ooit nog een derde" al heb ik verder nooit meer die wens gevoeld, tot nu dan.
De twijfel maakt me echt gek. Ik ben er inmiddels zo veel mee bezig. Ik wil daarom ook voor december een knoop doorhakken, ik ben nu 37 jaar en wil niet tot sintjuttemus wachten. Mijn man staat er heel relaxed in. Het hoeft voor hem niet, maar hij snapt dat ik die wens heb en staat er zeker voor open als ik zou willen. Hij is een fantastische vader en alleen het idee al om nog een kindje te krijgen, vindt hij fantastisch. Maar ook hij is realistisch en ziet dezelfde beren op de weg als ik.
Ik ben vooral op zoek naar vrouwen die zich hierin herkennen en wat hun uiteindelijke beslissing is geweest en waarom.
Sinds een paar weken twijfel ik over een derde kindje. Mijn kinderen zijn nu 8 en 5 jaar en tot een aantal weken geleden was ik er steeds zeker van dat het bij 2 kinderen zou blijven. Mijn leven zoals het nu is beviel me erg goed, met vaste sportavonden, regelmatig eten/op stap met vriendinnen, leuke dingen doen met mijn man en met de kinderen, een opleiding naast mijn baan als leerkracht en genoeg ruimte om mezelf te ontplooien naast mijn parttime baan en kinderen op school.
Als ik het zo opschrijf realiseer ik me weer hoe mijn leven nu op rolletjes loopt na een moeizame start toen de kinderen klein waren. Ik moest erg wennen aan het fulltime moederen (later in combinatie met mijn baan), weinig ruimte voor mezelf (deed ik mezelf ook aan hoor), etc. Laat ik het zo zeggen, toen ik laatst aangaf bij mijn vriendinnen dat ik twijfel over een derde was hun eerste reactie dan ook:"Neeee, je doet het niet hoor, want dan ben je weer een paar jaar van de aardbodem verdwenen en ben je jezelf niet." Ze hebben gelijk.
En toch... Het begint weer te kriebelen. Na een kraambezoek bij vrienden kon ik de baby in mijn armen maar moeilijk teruggeven aan de moeder wat heerlijk zo'n wurmpje in mijn armen... Sindsdien twijfel ik. Want ik heb nauwelijks familie (geen ouders meer en geen verdere familie in de buurt, behalve 2 broers) en het idee mijn eigen "familie" uit te breiden vind ik een heel fijn idee, ik gun dat mijn kinderen ook zo. Ik kom zelf uit een gezin van 3 en ben daar nog steeds zo blij mee, we hebben zoveel aan elkaar gehad in moeilijke tijden. En nu 1 van mijn broers op het punt staat om binnen 5 jaar te emigreren ben ik ook erg blij dat de andere wel bij mij blijft. Maar ook het gevoel van weer een baby in huis, de andere levensfase waar je dan weer in zit, ik kan me daar enorm op verheugen. Ik heb mijn 2e zwangerschap ook nooit bewust als mijn laatste zwangerschap ervaren, want "je wist maar nooit, wie weet ooit nog een derde" al heb ik verder nooit meer die wens gevoeld, tot nu dan.
De twijfel maakt me echt gek. Ik ben er inmiddels zo veel mee bezig. Ik wil daarom ook voor december een knoop doorhakken, ik ben nu 37 jaar en wil niet tot sintjuttemus wachten. Mijn man staat er heel relaxed in. Het hoeft voor hem niet, maar hij snapt dat ik die wens heb en staat er zeker voor open als ik zou willen. Hij is een fantastische vader en alleen het idee al om nog een kindje te krijgen, vindt hij fantastisch. Maar ook hij is realistisch en ziet dezelfde beren op de weg als ik.
Ik ben vooral op zoek naar vrouwen die zich hierin herkennen en wat hun uiteindelijke beslissing is geweest en waarom.
zaterdag 23 augustus 2014 10:27
lastig hoor. Als ik de eerste alinea's zo lees zou ik zeggen: niet doen. Je hebt je leven nu zo lekker op de rit, je kinderen zijn al wat ouder dus je hebt zelf ook weer wat meer vrijheid.
Je zegt dat je het je kinderen gunt om het gezin uit te breiden. Maar ja, het is natuurlijk ook geen garantie dat je kinderen dat leuk vinden. Wie weet klikt het niet of hebben ze later niet het contact dat jij nu denkt dat ze zullen hebben. Ook met zn tweeen kunnen ze het goed hebben en veel aan elkaar hebben. Ik ken dat gevoel wel hoor, ik wilde daarom ook graag een broertje of zusje voor onze dochter. Het was duidelijk dat er een tweede 'moest' komen. Maar of er nog een derde komt, ik denk het niet. Zoals jij je eerste alinea's schrijft.. dat lijkt mij dan ook weer heerlijk. Dat je kinderen wat ouder en dus zelfstandiger zijn en je zelf weer wat meer kan ondernemen.
Het is lastig en je kan van tevoren ook niet weten hoe het allemaal loopt mocht er een derde komen. Alleen jij en je man kunnen de beslissing maken.
Je zegt dat je het je kinderen gunt om het gezin uit te breiden. Maar ja, het is natuurlijk ook geen garantie dat je kinderen dat leuk vinden. Wie weet klikt het niet of hebben ze later niet het contact dat jij nu denkt dat ze zullen hebben. Ook met zn tweeen kunnen ze het goed hebben en veel aan elkaar hebben. Ik ken dat gevoel wel hoor, ik wilde daarom ook graag een broertje of zusje voor onze dochter. Het was duidelijk dat er een tweede 'moest' komen. Maar of er nog een derde komt, ik denk het niet. Zoals jij je eerste alinea's schrijft.. dat lijkt mij dan ook weer heerlijk. Dat je kinderen wat ouder en dus zelfstandiger zijn en je zelf weer wat meer kan ondernemen.
Het is lastig en je kan van tevoren ook niet weten hoe het allemaal loopt mocht er een derde komen. Alleen jij en je man kunnen de beslissing maken.
zaterdag 23 augustus 2014 10:29
Ik heb twee kinderen in dezelfde leeftijd als jullie, en wij hebben besloten niet meer voor een derde te gaan. Soms voelt het wel raar, omdat echt AL onze vrienden en kennissen met kinderen in dezelfde leeftijd inmiddels een derde kind hebben gekregen of verwachten. Net alsof wij nu 'achterblijven' ofzo.
Maar om nu weer helemaal van voren af aan te beginnen terwijl alles bij ons nu juist op rolletjes loopt, na de eerste tropenjaren: Nee, daar denken wij niet de energie voor te hebben.
Natuurlijk zouden we allevier een derde kindje hartstikke leuk vinden, maar we hebben besloten om tevreden te zijn met wat we hebben.
Sowieso weet je natuurlijk totaal niet wat voor derde kindje je krijgt, terwijl we wel weten wat we NU hebben: Een harmonieus en gezond gezin dat goed in evenwicht is.
Bij de mensen om ons heen met een derde kindje, en dan zeker met een leeftijdsverschil van zo'n 5 jaar tussen de tweede en derde, zien we ook veel nadelen. De oudste twee hebben hele andere wensen en belangen dan het derde kind, dus dat is ontzettend schipperen voor de ouders.
Dus ja, wij laten het hierbij en tellen onze zegeningen.
Maar om nu weer helemaal van voren af aan te beginnen terwijl alles bij ons nu juist op rolletjes loopt, na de eerste tropenjaren: Nee, daar denken wij niet de energie voor te hebben.
Natuurlijk zouden we allevier een derde kindje hartstikke leuk vinden, maar we hebben besloten om tevreden te zijn met wat we hebben.
Sowieso weet je natuurlijk totaal niet wat voor derde kindje je krijgt, terwijl we wel weten wat we NU hebben: Een harmonieus en gezond gezin dat goed in evenwicht is.
Bij de mensen om ons heen met een derde kindje, en dan zeker met een leeftijdsverschil van zo'n 5 jaar tussen de tweede en derde, zien we ook veel nadelen. De oudste twee hebben hele andere wensen en belangen dan het derde kind, dus dat is ontzettend schipperen voor de ouders.
Dus ja, wij laten het hierbij en tellen onze zegeningen.
zaterdag 23 augustus 2014 10:40
ja dat klinkt wel erg herkenbaar Java. Nu is onze tweede nog niet eens 1 jaar oud hoor, dus wat vroeg om al definitief te zijn. Maar ik heb nu het gevoel dat het bij 2 blijft. Mn man wil best een derde maar kan ook weer begrijpen dat ik het bij 2 wil houden.
We hebben nu, voor zover we weten natuurlijk, 2 gezonde en niet al te 'moeilijke' kinderen. Wat haal je je op je nek als er nog een derde komt. Ik heb ook zoiets van: ben tevreden met wat je hebt. Aan de andere kant kan je dat natuurlijk ook zeggen als je 1 kind hebt: waarom nog een 2e, je hebt nu toch een gezond kind. Maar nee dat vond ik toch anders. Ik wilde sowieso een broertje of zusje voor ons kind. Ik ben zelf niet zo'n babymoeder. Helemaal niet zelfs. Dus het lijkt mij weer heerlijk als ze allebei ouder zijn en je makkelijker dingen kan ondernemen met je kinderen zonder dat je rekening hoeft te houden met slaapjes enzo. Dus ik kan mij nu gewoon niet voorstellen dat als onze oudste 2 of 3 jaar is, ik behoefte krijg om opnieuw de babytijd in te gaan.
Aan de andere kant: als ik naar de toekomst kijk zie ik mezelf weer best met 3 (dus oudere) kinderen. Als ik dus gelijk een peuter 'erbij kon nemen' dan zou ik eerder ervoor gaan haha.
We hebben nu, voor zover we weten natuurlijk, 2 gezonde en niet al te 'moeilijke' kinderen. Wat haal je je op je nek als er nog een derde komt. Ik heb ook zoiets van: ben tevreden met wat je hebt. Aan de andere kant kan je dat natuurlijk ook zeggen als je 1 kind hebt: waarom nog een 2e, je hebt nu toch een gezond kind. Maar nee dat vond ik toch anders. Ik wilde sowieso een broertje of zusje voor ons kind. Ik ben zelf niet zo'n babymoeder. Helemaal niet zelfs. Dus het lijkt mij weer heerlijk als ze allebei ouder zijn en je makkelijker dingen kan ondernemen met je kinderen zonder dat je rekening hoeft te houden met slaapjes enzo. Dus ik kan mij nu gewoon niet voorstellen dat als onze oudste 2 of 3 jaar is, ik behoefte krijg om opnieuw de babytijd in te gaan.
Aan de andere kant: als ik naar de toekomst kijk zie ik mezelf weer best met 3 (dus oudere) kinderen. Als ik dus gelijk een peuter 'erbij kon nemen' dan zou ik eerder ervoor gaan haha.
zaterdag 23 augustus 2014 10:42
Ik zie om me heen mensen met vijf jaar tussen de oudste twee en de jongste twee. Nummer vier kwam om jongste aansluiting te geven, en ook wel om samen te spelen/zelfstandiger spelen. Het is bij 1 gezin heel wat drukker dan bij de eerste twee, omdat de groten ook een programma hebben. Het is daar nu héél erg druk.
En als de winter komt met nieuwe schoenen, jassen is het wel echt meer werk, ook omdat in de basis minder tijd is. De kleinsten zijn nog thuis, als iedereen op school zit is er minder geredder, maar vast wel iets anders.
En als de winter komt met nieuwe schoenen, jassen is het wel echt meer werk, ook omdat in de basis minder tijd is. De kleinsten zijn nog thuis, als iedereen op school zit is er minder geredder, maar vast wel iets anders.
zaterdag 23 augustus 2014 10:46
Je verhaal is heel herkenbaar. Op alle punten (zelfs zit ik ook in het onderwijs met een opleiding ernaast). Alleen ben ik al veertig (net geworden). Maar ja, mijn beide oma's waren 43 ofzo met hun laatste kind... Eerder wilde ik nog absoluut geen derde, is pas begonnen toen de jongste naar school ging. Het staat ook zo leuk, zo'n moeder met drie kinderen vind ik als ik er een op straat zie
Hier is het leeftijdsverschil tussen oudste en jongste wat groter dan bij jou (ruim vijf jaar), en dat bevalt ook nog eens heel goed. Maar inderdaad, dat sociale leven... Maar ik denk dat ik me daar ook nog wel overheen zou kunnen zetten. Sociale contacten zijn momenteel nog steeds voornamelijk ook praktisch van aard (moeders met kinderen in dezelfde leeftijd, buren).
Toch denk ik dat hier de balans naar 'nee' door gaat slaan. Ik vond de babyjaren echt heftig, dat enorme slaapgebrek, dat er de hele dag mee bezig zijn. En weer een zorg erbij. Weer tandjes uit mond vallen, moeilijke gesprekken op school enz. Ook ben ik erg blij met mijn vrijheid die langzamerhand terugkomt. En mijn vriend wil het eigenlijk ook niet.
Succes met je beslissing. Als ik 37 zou zijn, zou ik het misschien wel doen
Hier is het leeftijdsverschil tussen oudste en jongste wat groter dan bij jou (ruim vijf jaar), en dat bevalt ook nog eens heel goed. Maar inderdaad, dat sociale leven... Maar ik denk dat ik me daar ook nog wel overheen zou kunnen zetten. Sociale contacten zijn momenteel nog steeds voornamelijk ook praktisch van aard (moeders met kinderen in dezelfde leeftijd, buren).
Toch denk ik dat hier de balans naar 'nee' door gaat slaan. Ik vond de babyjaren echt heftig, dat enorme slaapgebrek, dat er de hele dag mee bezig zijn. En weer een zorg erbij. Weer tandjes uit mond vallen, moeilijke gesprekken op school enz. Ook ben ik erg blij met mijn vrijheid die langzamerhand terugkomt. En mijn vriend wil het eigenlijk ook niet.
Succes met je beslissing. Als ik 37 zou zijn, zou ik het misschien wel doen
zaterdag 23 augustus 2014 10:49
Ja dat hadden wij ook, Tulpje. Die tweede moest en zou er komen. Maar een derde ligt toch anders.
Ik kan bevestigen dat het echt heerlijk is, nu de kinderen steeds zelfstandiger worden.
Als wij perse een derde hadden willen krijgen, vind ik dat we het direct na de tweede hadden moeten doen. Niet nu de oudste twee al lang en breed naar de basisschool gaan. We zijn nu echt in een andere (en fijne!) fase beland. We maken bijvoorbeeld heel veel leuke uitstapjes en hebben geen problemen met verschil in interesse, of dat je met 1 van de 3 kinderen nog loopt te hannesen met buggy's, luiers en flesjes.
Ik kan bevestigen dat het echt heerlijk is, nu de kinderen steeds zelfstandiger worden.
Als wij perse een derde hadden willen krijgen, vind ik dat we het direct na de tweede hadden moeten doen. Niet nu de oudste twee al lang en breed naar de basisschool gaan. We zijn nu echt in een andere (en fijne!) fase beland. We maken bijvoorbeeld heel veel leuke uitstapjes en hebben geen problemen met verschil in interesse, of dat je met 1 van de 3 kinderen nog loopt te hannesen met buggy's, luiers en flesjes.
zaterdag 23 augustus 2014 10:50
Wil jij niet gewoon vooral onderbewust een kind erbij zodat je kinderen niet alleen komen te staan (als er 1 het idee krijgt om te emigreren zoals je broer nu gaat doen)?
Mijn jongste zijn 4, mijn oudste is 7 en eerlijk is eerlijk, bij het idee aan nu een baby sla ik mijn benen stevig over elkaar zo blij dat ik ben dat die hele kleine kindertjes tijd voorbij is.
Mijn jongste zijn 4, mijn oudste is 7 en eerlijk is eerlijk, bij het idee aan nu een baby sla ik mijn benen stevig over elkaar zo blij dat ik ben dat die hele kleine kindertjes tijd voorbij is.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
zaterdag 23 augustus 2014 11:01
quote:Java schreef op 23 augustus 2014 @ 10:49:
Ja dat hadden wij ook, Tulpje. Die tweede moest en zou er komen. Maar een derde ligt toch anders.
Ik kan bevestigen dat het echt heerlijk is, nu de kinderen steeds zelfstandiger worden.
Als wij perse een derde hadden willen krijgen, vind ik dat we het direct na de tweede hadden moeten doen. Niet nu de oudste twee al lang en breed naar de basisschool gaan. We zijn nu echt in een andere (en fijne!) fase beland. We maken bijvoorbeeld heel veel leuke uitstapjes en hebben geen problemen met verschil in interesse, of dat je met 1 van de 3 kinderen nog loopt te hannesen met buggy's, luiers en flesjes.
Klinkt heerlijk. Want ja, dat vind ik nu wel eens jammer. Gaan we naar het zwembad. Dochter (de oudste) heeft het super naar haar zin, maar ja, na 2 uurtjes moeten we toch naar huis omdat haar kleine broertje moe wordt. Ik wil nog niet naar huis. Nee, dat snap ik, maar ja, je moet toch rekening houden met je baby-broer die het gewoon nog niet zo lang volhoudt. Of we gaan naar het strand. Dat gaat dan pas als hij zijn slaapje gedaan heeft en dan is de middag al een eind voorbij. Of je wil 's avonds op het strand eten. Tuurlijk dat kan best, maar toch moet je rekening houden met een baby die wel weer op tijd naar bed wil.
Tuurlijk ben hartstikke gek op mijn jongste en hij is echt niet moeilijk, het zou nog veel lastiger kunnen zijn. We kunnen 'm best makkelijk overal mee naar toe nemen. Maar toch kijk ik dan wel uit naar momenten dat hij ook ouder is en je met dit soort dingen geen rekening hoeft te nemen en gewoon weg kan wanneer je wil, kinderen in de auto/fiets en klaar We zijn dit jaar bijvoorbeeld ook niet op vakantie geweest. Had ik gewoon niet zo'n zin in met een baby. Hij moet toch nog veel slapen en als je uit eten wil weet je ook niet hoe lang hij dat leuk vindt. Dus dat lijkt me dan ook gewoon al heerlijk als hij ouder is en je wat makkelijker op vakantie kan gaan en de kinderen er ook echt van genieten.
Ja dat hadden wij ook, Tulpje. Die tweede moest en zou er komen. Maar een derde ligt toch anders.
Ik kan bevestigen dat het echt heerlijk is, nu de kinderen steeds zelfstandiger worden.
Als wij perse een derde hadden willen krijgen, vind ik dat we het direct na de tweede hadden moeten doen. Niet nu de oudste twee al lang en breed naar de basisschool gaan. We zijn nu echt in een andere (en fijne!) fase beland. We maken bijvoorbeeld heel veel leuke uitstapjes en hebben geen problemen met verschil in interesse, of dat je met 1 van de 3 kinderen nog loopt te hannesen met buggy's, luiers en flesjes.
Klinkt heerlijk. Want ja, dat vind ik nu wel eens jammer. Gaan we naar het zwembad. Dochter (de oudste) heeft het super naar haar zin, maar ja, na 2 uurtjes moeten we toch naar huis omdat haar kleine broertje moe wordt. Ik wil nog niet naar huis. Nee, dat snap ik, maar ja, je moet toch rekening houden met je baby-broer die het gewoon nog niet zo lang volhoudt. Of we gaan naar het strand. Dat gaat dan pas als hij zijn slaapje gedaan heeft en dan is de middag al een eind voorbij. Of je wil 's avonds op het strand eten. Tuurlijk dat kan best, maar toch moet je rekening houden met een baby die wel weer op tijd naar bed wil.
Tuurlijk ben hartstikke gek op mijn jongste en hij is echt niet moeilijk, het zou nog veel lastiger kunnen zijn. We kunnen 'm best makkelijk overal mee naar toe nemen. Maar toch kijk ik dan wel uit naar momenten dat hij ook ouder is en je met dit soort dingen geen rekening hoeft te nemen en gewoon weg kan wanneer je wil, kinderen in de auto/fiets en klaar We zijn dit jaar bijvoorbeeld ook niet op vakantie geweest. Had ik gewoon niet zo'n zin in met een baby. Hij moet toch nog veel slapen en als je uit eten wil weet je ook niet hoe lang hij dat leuk vindt. Dus dat lijkt me dan ook gewoon al heerlijk als hij ouder is en je wat makkelijker op vakantie kan gaan en de kinderen er ook echt van genieten.
zaterdag 23 augustus 2014 11:04
zaterdag 23 augustus 2014 11:16
Ik kan misschien niet helemaal erover meepraten... heb maar een kindje op dit moment. En natuurlijk is de babytijd heftig... mijn meisje wordt in nov 2 en vind het nog steeds zwaar. Maar er komt een tijd dat ze zelfstandig worden.... en dat duurt niet zo heel erg lang als je het op een schaal bekijkt. Maar ik denk ook dat elke keer als je een kersverse baby ziet je wel kriebels blijft hebben 
ze zijn ook zo schattig!
ze zijn ook zo schattig!
zaterdag 23 augustus 2014 11:22
zaterdag 23 augustus 2014 11:36
Wij hebben kinderen van dezelde leeftijden als jij en jaren met de kwestie 'derde' geworsteld.
Om dezelfde soort redenen als jij, vooral praktisch. Het opnieuw beginnen, het weer zo gebonden zijn, het leeftijdsverschil. En het geld, het huis, de auto, etc.
Nu ben ik zwanger van de derde en we zijn in de wolken.
Die praktische bezwaren zijn heel reeel maar veelal ook tijdelijk. Vraagt weer een enorme investering op allerlei vlakken.
Maar er komt een heel léven bij. Een nieuw mens om van te houden en een heel nieuw leven waar wij deel van uit mogen maken. Ondanks alles waar we tegen opzien kunnen we haast niet wachten
Om dezelfde soort redenen als jij, vooral praktisch. Het opnieuw beginnen, het weer zo gebonden zijn, het leeftijdsverschil. En het geld, het huis, de auto, etc.
Nu ben ik zwanger van de derde en we zijn in de wolken.
Die praktische bezwaren zijn heel reeel maar veelal ook tijdelijk. Vraagt weer een enorme investering op allerlei vlakken.
Maar er komt een heel léven bij. Een nieuw mens om van te houden en een heel nieuw leven waar wij deel van uit mogen maken. Ondanks alles waar we tegen opzien kunnen we haast niet wachten
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zaterdag 23 augustus 2014 11:36
Ik heb destijds ook best getwijfeld, wel of niet een derde. Het leek me zo heerlijk, nog 1 keer die babytijd mee maken.
En toen kwamen zo ineens de praktische zaken in mijn gedachten.
Onze eethoek was er gewoon 1 voor 4 personen, daar zou dus een stoel bij moeten, ik kan maar 2 kinderen houden op mijn fiets, en zelf laten fietsen daar waren ze nog lang niet aan toe.
Het slaat misschien nergens op, maar dat soort simpele dingen gaven de doorslag. Het is bij 2 gebleven.
En toen kwamen zo ineens de praktische zaken in mijn gedachten.
Onze eethoek was er gewoon 1 voor 4 personen, daar zou dus een stoel bij moeten, ik kan maar 2 kinderen houden op mijn fiets, en zelf laten fietsen daar waren ze nog lang niet aan toe.
Het slaat misschien nergens op, maar dat soort simpele dingen gaven de doorslag. Het is bij 2 gebleven.
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
zaterdag 23 augustus 2014 11:41
zaterdag 23 augustus 2014 11:47
quote:Java schreef op 23 augustus 2014 @ 11:04:
Het idee dat Saaar noemt, daar heb ik ook een beetje mee geworsteld: Moet ik een derde kind nemen, zodat mijn eerste twee kinderen minder kans hebben om alleen te komen staan?
Maar tegen dat idee zijn legio argumenten in te brengen, dus dat heb ik maar niet de doorslag laten geven.Voor 't zelfde geld kunnen ze nu en/of later helemaal niet goed opschieten met hun siblings en staan ze evengoed alleen. Nu ja, alleen? In normale gevallen bouwen ze zelf 'n sociaal leven op natuurlijk. Of juist die enige sibling waarmee ze 'n goeie band hebben is degene die emigreert.
Het idee dat Saaar noemt, daar heb ik ook een beetje mee geworsteld: Moet ik een derde kind nemen, zodat mijn eerste twee kinderen minder kans hebben om alleen te komen staan?
Maar tegen dat idee zijn legio argumenten in te brengen, dus dat heb ik maar niet de doorslag laten geven.Voor 't zelfde geld kunnen ze nu en/of later helemaal niet goed opschieten met hun siblings en staan ze evengoed alleen. Nu ja, alleen? In normale gevallen bouwen ze zelf 'n sociaal leven op natuurlijk. Of juist die enige sibling waarmee ze 'n goeie band hebben is degene die emigreert.
zaterdag 23 augustus 2014 11:53
Zoals je het hier schrijft, lijkt het alsof je bang bent over een paar jaar weer een kinderwens te krijgen en dan de boot gemist te hebben. Meer dan alsof je echt nu een kinderwens hebt. Toen wij er twee hadden, was voor mij ons gezin echt nog niet af. Na de geboorte van de derde heb ik best nog wel eens gedacht het nog nog wel leuk zou zijn, nog een, nu het nog net kan, maar dat staat dan los van wat ik vind van ons gezin: dat is wat mij betreft compleet zo.
En dat is dus echt anders dan voor de geboorte van de jongste.
En dat is dus echt anders dan voor de geboorte van de jongste.
zaterdag 23 augustus 2014 12:38
Je bent vergeten wat een gedoe en hoe slopend een kleintje is. Hier zit er veel jaar tussen en ik was die slapeloze en of korte nachten vergeten, dat je weer vroeg naar huis moet van feestjes, dat je huis weer afgebroken of ondergetekend wordt, je kleding vies en je oorlellen uitgescheurd, weer naar zwemles bah. Dit soort dingen was ik vergeten, gewoon praktische dingen. Weer niet relaxen aan zwembad maar weer alert als een havik.
Ik ben stapeldol op mijn jongste, kan hem wel opvreten, maar never een derde. Ik hou toch teveel van mijn vrijheid blijkt.
Ik ben stapeldol op mijn jongste, kan hem wel opvreten, maar never een derde. Ik hou toch teveel van mijn vrijheid blijkt.
zaterdag 23 augustus 2014 16:13
quote:tulpje21 schreef op 23 augustus 2014 @ 11:01:
[...]
Klinkt heerlijk. Want ja, dat vind ik nu wel eens jammer. Gaan we naar het zwembad. Dochter (de oudste) heeft het super naar haar zin, maar ja, na 2 uurtjes moeten we toch naar huis omdat haar kleine broertje moe wordt. Ik wil nog niet naar huis. Nee, dat snap ik, maar ja, je moet toch rekening houden met je baby-broer die het gewoon nog niet zo lang volhoudt. Of we gaan naar het strand. Dat gaat dan pas als hij zijn slaapje gedaan heeft en dan is de middag al een eind voorbij. Of je wil 's avonds op het strand eten. Tuurlijk dat kan best, maar toch moet je rekening houden met een baby die wel weer op tijd naar bed wil.
Tuurlijk ben hartstikke gek op mijn jongste en hij is echt niet moeilijk, het zou nog veel lastiger kunnen zijn. We kunnen 'm best makkelijk overal mee naar toe nemen. Maar toch kijk ik dan wel uit naar momenten dat hij ook ouder is en je met dit soort dingen geen rekening hoeft te nemen en gewoon weg kan wanneer je wil, kinderen in de auto/fiets en klaar We zijn dit jaar bijvoorbeeld ook niet op vakantie geweest. Had ik gewoon niet zo'n zin in met een baby. Hij moet toch nog veel slapen en als je uit eten wil weet je ook niet hoe lang hij dat leuk vindt. Dus dat lijkt me dan ook gewoon al heerlijk als hij ouder is en je wat makkelijker op vakantie kan gaan en de kinderen er ook echt van genieten.
Herkenbaar hoor. Vanmiddag zijn we bijvoorbeeld met z'n viertjes naar de bioscoop geweest. Stel je voor dat we nu nog een derde kindje van 1, 2 of 3 jaar oud hadden gehad. Dan hadden we daar dus oppas voor moeten zoeken, om zo'n uitje mogelijk te maken.
En dat geldt dus voor heel veel dingen. Zo gaan we sinds de jongste circa 3 jaar oud is, veel vaker uit eten. Dat is nu weer goed te doen. Stel je voor dat er op dit moment een derde kindje bij ons geboren zou worden, dan zouden we pas weer onbezorgd uitstapjes kunnen maken, tegen de tijd dat onze oudste al aan de middelbare school begint! Dan krijg ik bijna het gevoel dat er vier personen 3 jaar "in de wacht" gezet moeten voordat het weer een beetje makkelijk wordt.
En dan kun je met je jongste na 3 jaar eindelijk een beetje onbezorgd naar Plopsa ofzo, vindt de oudste er niets meer aan.
Haha, ik sta inmiddels vierkant achter onze beslissing, merk ik.
[...]
Klinkt heerlijk. Want ja, dat vind ik nu wel eens jammer. Gaan we naar het zwembad. Dochter (de oudste) heeft het super naar haar zin, maar ja, na 2 uurtjes moeten we toch naar huis omdat haar kleine broertje moe wordt. Ik wil nog niet naar huis. Nee, dat snap ik, maar ja, je moet toch rekening houden met je baby-broer die het gewoon nog niet zo lang volhoudt. Of we gaan naar het strand. Dat gaat dan pas als hij zijn slaapje gedaan heeft en dan is de middag al een eind voorbij. Of je wil 's avonds op het strand eten. Tuurlijk dat kan best, maar toch moet je rekening houden met een baby die wel weer op tijd naar bed wil.
Tuurlijk ben hartstikke gek op mijn jongste en hij is echt niet moeilijk, het zou nog veel lastiger kunnen zijn. We kunnen 'm best makkelijk overal mee naar toe nemen. Maar toch kijk ik dan wel uit naar momenten dat hij ook ouder is en je met dit soort dingen geen rekening hoeft te nemen en gewoon weg kan wanneer je wil, kinderen in de auto/fiets en klaar We zijn dit jaar bijvoorbeeld ook niet op vakantie geweest. Had ik gewoon niet zo'n zin in met een baby. Hij moet toch nog veel slapen en als je uit eten wil weet je ook niet hoe lang hij dat leuk vindt. Dus dat lijkt me dan ook gewoon al heerlijk als hij ouder is en je wat makkelijker op vakantie kan gaan en de kinderen er ook echt van genieten.
Herkenbaar hoor. Vanmiddag zijn we bijvoorbeeld met z'n viertjes naar de bioscoop geweest. Stel je voor dat we nu nog een derde kindje van 1, 2 of 3 jaar oud hadden gehad. Dan hadden we daar dus oppas voor moeten zoeken, om zo'n uitje mogelijk te maken.
En dat geldt dus voor heel veel dingen. Zo gaan we sinds de jongste circa 3 jaar oud is, veel vaker uit eten. Dat is nu weer goed te doen. Stel je voor dat er op dit moment een derde kindje bij ons geboren zou worden, dan zouden we pas weer onbezorgd uitstapjes kunnen maken, tegen de tijd dat onze oudste al aan de middelbare school begint! Dan krijg ik bijna het gevoel dat er vier personen 3 jaar "in de wacht" gezet moeten voordat het weer een beetje makkelijk wordt.
En dan kun je met je jongste na 3 jaar eindelijk een beetje onbezorgd naar Plopsa ofzo, vindt de oudste er niets meer aan.
Haha, ik sta inmiddels vierkant achter onze beslissing, merk ik.
zaterdag 23 augustus 2014 16:16
Zo'n derde kindje gaat gewoon mee. Onze kleine is inmiddels 10 weken en al lekker een hele dag mee geweest naar het zwembad. En ja de bioscoop dat klopt maar hoe vaak ga jij in het jaar naar de bioscoop?
Als je twee kinderen hebt met een totaal andere smaak wat films betreft heb je ook al een probleem.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik zo ontzettend geniet van ons derde kindje!
Als je twee kinderen hebt met een totaal andere smaak wat films betreft heb je ook al een probleem.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik zo ontzettend geniet van ons derde kindje!
zaterdag 23 augustus 2014 16:32
quote:cupcakegirl schreef op 23 augustus 2014 @ 16:16:
Zo'n derde kindje gaat gewoon mee. Onze kleine is inmiddels 10 weken en al lekker een hele dag mee geweest naar het zwembad. En ja de bioscoop dat klopt maar hoe vaak ga jij in het jaar naar de bioscoop?
Als je twee kinderen hebt met een totaal andere smaak wat films betreft heb je ook al een probleem.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik zo ontzettend geniet van ons derde kindje!
Bioscoop, musea, uit eten, dagjes pretpark. Wij doen het allemaal regelmatig. Er is zó veel leuks als je twee kinderen in de basisschoolleeftijd hebt! Maar het is allemaal (nog) niet leuk voor het derde kleintje in de kinderwagen.
Wat mijn mening daarover kleurt: Ik ben dus zelf zo'n kleintje (derde kind, nakomertje). En van alle leuke dingen die mijn ouders deden, heb ik bijna niks bewust meegekregen, omdat ik nog te klein was (en in de draagzak/buggy zat).
Tegen de tijd dat ik wèl oud genoeg was voor al dat leuks, waren mijn ouders er inmiddels wel klaar mee. En hadden zij, en hun oudste twee kinderen, andere interesses en bezigheden.
Daarom ben ik er dus een voorstander van, om een derde kind z.s.m. na het tweede kind te krijgen. En niet pas te gaan proberen zwanger te worden als je zoals Dufty (en ikzelf) al twee kinderen van 5 en 8 jaar hebt. Dan ligt het hele gezin jarenlang in een spagaat. En is ofwel de oudste, ofwel de jongste de pineut van alle compromissen die gesloten moeten worden.
Hoeveel schelen jouw kinderen, cupcakegirl?
Zo'n derde kindje gaat gewoon mee. Onze kleine is inmiddels 10 weken en al lekker een hele dag mee geweest naar het zwembad. En ja de bioscoop dat klopt maar hoe vaak ga jij in het jaar naar de bioscoop?
Als je twee kinderen hebt met een totaal andere smaak wat films betreft heb je ook al een probleem.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik zo ontzettend geniet van ons derde kindje!
Bioscoop, musea, uit eten, dagjes pretpark. Wij doen het allemaal regelmatig. Er is zó veel leuks als je twee kinderen in de basisschoolleeftijd hebt! Maar het is allemaal (nog) niet leuk voor het derde kleintje in de kinderwagen.
Wat mijn mening daarover kleurt: Ik ben dus zelf zo'n kleintje (derde kind, nakomertje). En van alle leuke dingen die mijn ouders deden, heb ik bijna niks bewust meegekregen, omdat ik nog te klein was (en in de draagzak/buggy zat).
Tegen de tijd dat ik wèl oud genoeg was voor al dat leuks, waren mijn ouders er inmiddels wel klaar mee. En hadden zij, en hun oudste twee kinderen, andere interesses en bezigheden.
Daarom ben ik er dus een voorstander van, om een derde kind z.s.m. na het tweede kind te krijgen. En niet pas te gaan proberen zwanger te worden als je zoals Dufty (en ikzelf) al twee kinderen van 5 en 8 jaar hebt. Dan ligt het hele gezin jarenlang in een spagaat. En is ofwel de oudste, ofwel de jongste de pineut van alle compromissen die gesloten moeten worden.
Hoeveel schelen jouw kinderen, cupcakegirl?
zaterdag 23 augustus 2014 16:56
Wij hebben ook getwijfeld maar doen het niet om wat Java zegt. Mijn oudste is 5, mijn jongste 3 en ik mag na een operatie nog 1,5 jaar niet zwanger raken. Dan komt er dus sowieso 5 jaar tussen nmr 2 en 3 en ben ik al 33 (mijn oudste is geboren toen ik 25 was, vandaar dat "al" 33) en dan heb ik er gewoon geen zin meer in. Ik vind het perfect zo en vind het heerlijk dat ik pas 45 ben als mijn jongste 18 is.
zaterdag 23 augustus 2014 17:13
Ik kan trouwens ook geen genoeg krijgen van babietjes hoor, en ga graag op kraambezoek bij anderen.
Maar voordat er in onze familie weer een babietje geboren wordt, zal ik geduldig moeten wachten totdat mijn twee kinderen zelf babietjes krijgen. En als dat niet gebeurt, word ik gewoon gastouder voor babietjes uit de buurt ofzo.
Best een lekker vooruitzicht hè Olivia; ook ik ben nog maar 46 als m'n jongste 18 is.
Maar voordat er in onze familie weer een babietje geboren wordt, zal ik geduldig moeten wachten totdat mijn twee kinderen zelf babietjes krijgen. En als dat niet gebeurt, word ik gewoon gastouder voor babietjes uit de buurt ofzo.
Best een lekker vooruitzicht hè Olivia; ook ik ben nog maar 46 als m'n jongste 18 is.
