Actueel
alle pijlers
Reduceer mensen niet tot hun sekse
dinsdag 15 juli 2008 om 17:26
Ik las net een ingezonden stuk in de volkskrant, dat was geschreven naar aanleiding van een stuk waarin werd geroepen om "een herwaardering van typisch vrouwelijk waarden/ taken". Het hele antwoord (van Jolande Withuis) is mij compleet uit het hart gegrepen. Ik wil niet de hele tekst hier plakken, maar als je m wil lezen kan dat hier
Ik wil wel een paar quotes neerzetten die voor mij de essentie weergeven.
Uit lichaamskenmerken vloeien geen vaste karaktereigenschappen voort. We noemen Bach ook geen neger omdat hij zo muzikaal was
[....]
Toch zijn vrouwen in het verwarde verhaal van Sambou, ruim een eeuw nadat Aletta Jacobs de toegang tot de universiteit veroverde, weer de domme deugd en vertegenwoordigen mannen de ondeugd en de logica. Haar betoog is beledigend voor beide seksen.
[...]
Hadden in de Middeleeuwen vrouwen nog een zekere vrijheid, vanaf eind 18de eeuw raakte het idee verbreid dat vrouwen het ‘hart’ en mannen het ‘hoofd’ van de mensheid vertegenwoordigden – het reactionaire beeld dat Sambou nu nieuw leven inblaast. Het werd de hoogste ‘roeping der vrouw’ om hun man te verzorgen en kinderen te baren.
De reden waarom ik een topic open, is dat ik datgene waar de schrijfster tegen ageert ook vaak hier op het forum zie.
Veel vrouwen lijken zichzelf, vanwege hun typisch zorgende eigenschappen, geschikter te vinden dan hun partners om voor hun kinderen te zorgen. De roep dat vrouwen die fulltime werken 'een slechte moeder', de vraag 'waarom dan aan kinderen beginnen' is snel te horen. Ik denk dat dit alles voortkomt uit de culturele stereotypen over wat goede, typisch vrouwelijke deugden zijn. En ik denk dat we, door dat beeld weer los te laten, de laatste stap kunnen zetten in de emancipatie.
En, ik moet misschien wel eerlijk toegeven, ik heb ook zo mijn vooroordelen over hoe vrouwen moeten zijn. Ik ben er niet immuum voor. Dat is niemand. Maar als je weet dat je dat soort ideeen hebt, dan kun je er ook wat tegen doen!
Ik wil wel een paar quotes neerzetten die voor mij de essentie weergeven.
Uit lichaamskenmerken vloeien geen vaste karaktereigenschappen voort. We noemen Bach ook geen neger omdat hij zo muzikaal was
[....]
Toch zijn vrouwen in het verwarde verhaal van Sambou, ruim een eeuw nadat Aletta Jacobs de toegang tot de universiteit veroverde, weer de domme deugd en vertegenwoordigen mannen de ondeugd en de logica. Haar betoog is beledigend voor beide seksen.
[...]
Hadden in de Middeleeuwen vrouwen nog een zekere vrijheid, vanaf eind 18de eeuw raakte het idee verbreid dat vrouwen het ‘hart’ en mannen het ‘hoofd’ van de mensheid vertegenwoordigden – het reactionaire beeld dat Sambou nu nieuw leven inblaast. Het werd de hoogste ‘roeping der vrouw’ om hun man te verzorgen en kinderen te baren.
De reden waarom ik een topic open, is dat ik datgene waar de schrijfster tegen ageert ook vaak hier op het forum zie.
Veel vrouwen lijken zichzelf, vanwege hun typisch zorgende eigenschappen, geschikter te vinden dan hun partners om voor hun kinderen te zorgen. De roep dat vrouwen die fulltime werken 'een slechte moeder', de vraag 'waarom dan aan kinderen beginnen' is snel te horen. Ik denk dat dit alles voortkomt uit de culturele stereotypen over wat goede, typisch vrouwelijke deugden zijn. En ik denk dat we, door dat beeld weer los te laten, de laatste stap kunnen zetten in de emancipatie.
En, ik moet misschien wel eerlijk toegeven, ik heb ook zo mijn vooroordelen over hoe vrouwen moeten zijn. Ik ben er niet immuum voor. Dat is niemand. Maar als je weet dat je dat soort ideeen hebt, dan kun je er ook wat tegen doen!
dinsdag 15 juli 2008 om 21:21
het dragen van een kind kan misschien wel de hechting vanuit de moeder met het kind versterken, maar de banden die een kind met zijn omgeving opbouwd worden toch grotendeels bepaald door de ervaringen buiten de baarmoeder. Het blijkt bijvoorbeeld uit onderzoek dat hele jonge kinderen een voorkeur hebben voor gezichten die lijken op die van hun primary caregiver, en dat wordt bepaald door het aanbod uit de omgeving. Daarnaast zijn kinderen flexibel, en kunnen zij een goede band opbouwen met eenieder die hun de basis voor een goede band biedt. Ook als ze zich bijvoorbeeld eerst aan de moeder hebben gehecht.
Het feit dat een moeder haar kind heeft gedragen, gebaard en gezoogd betekent dus niet dat het automatisch zo is dat deze vrouw de enige is die afgestemde zorg kan geven aan dat kind. Ik ontken niet dat er snel een band ontstaat tussen moeder en kind, maar die band leidt er niet noodzakelijk toe dat de moeder automatisch een zorgende rol moet hebben.
dinsdag 15 juli 2008 om 21:32
Wat een vreselijk beklemmend stuk van Sambou en wat een feest der herkenning bij Withuis. Om het nog maar even niet te hebben over 't feit dat het verband tussen vrouwelijkheid en biologisch eten me volstrekt ontgaat (maar dat zal dan wel die mannelijke want logische denktrant van mij zijn, die kan dit soort kronkels niet volgen 
)
Ik vraag me altijd af bij kreten als "de van oorsprong vrouwelijke taken", op welke oorsprong beroept men zich dan? Wanneer waren vrouwen exclusief aan het 'zorgen' en de mannen aan het 'kostwinnen'? Nog los van het feit dat we bij mijn weten nog nooit een functieomschrijving van De Man en De Vrouw uit het Stenen Tijdperk hebben teruggevonden, was 'zorg' - voor zover dat dus al duidelijk separaat was van buiten het hol de mammoet doodknuppelen - in die tijd ook gewoon keihard werken. Die mammoet moest nl nog gevild worden, dat vlees moest ongetwijfeld geconserveerd worden, en er zal nog wel het e.e.a. met de huid moeten gebeuren. Of deed de man dat allemaal terwijl de vrouw een beetje haar nagels zat te vijlen (vijltje gemaakt uit de slagtand) bij het kampvuur?
Pas sinds de jaren '50, met de opkomst van allerlei machinerieën thuis, werd zorg een beetje de 'luxe variant' zoals we die nu hebben. Tot die tijd was het gewoon keihard werken. En pas sinds de Industriële revolutie werd het gewoon dat de vrouw dat keiharde werken binnenshuis deed. Dus zo oorspronkelijk ís dat helemaal niet.
En waarom is in deze discussie het eigenlijk al zo gauw verengt tot moeders? Die artikelen gingen toch om het fenomeen vrouw, niet alleen de vrouw-met-kinderen?
)Ik vraag me altijd af bij kreten als "de van oorsprong vrouwelijke taken", op welke oorsprong beroept men zich dan? Wanneer waren vrouwen exclusief aan het 'zorgen' en de mannen aan het 'kostwinnen'? Nog los van het feit dat we bij mijn weten nog nooit een functieomschrijving van De Man en De Vrouw uit het Stenen Tijdperk hebben teruggevonden, was 'zorg' - voor zover dat dus al duidelijk separaat was van buiten het hol de mammoet doodknuppelen - in die tijd ook gewoon keihard werken. Die mammoet moest nl nog gevild worden, dat vlees moest ongetwijfeld geconserveerd worden, en er zal nog wel het e.e.a. met de huid moeten gebeuren. Of deed de man dat allemaal terwijl de vrouw een beetje haar nagels zat te vijlen (vijltje gemaakt uit de slagtand) bij het kampvuur?
Pas sinds de jaren '50, met de opkomst van allerlei machinerieën thuis, werd zorg een beetje de 'luxe variant' zoals we die nu hebben. Tot die tijd was het gewoon keihard werken. En pas sinds de Industriële revolutie werd het gewoon dat de vrouw dat keiharde werken binnenshuis deed. Dus zo oorspronkelijk ís dat helemaal niet.
En waarom is in deze discussie het eigenlijk al zo gauw verengt tot moeders? Die artikelen gingen toch om het fenomeen vrouw, niet alleen de vrouw-met-kinderen?
dinsdag 15 juli 2008 om 21:36
Dat is nou juist de crux, dat "wat je hart je ingeeft" vrijwel nooit geheel los van de maatschappelijke context te zien is. Als de maatschappelijke visie op De Vrouw is dat zij thuisblijft bij de kinderen, is het veel minder waarschijnlijk dat een hart ineens ingeeft "Ik wil per se buitenshuis werken" dan wanneer de maatschappelijke visie is dat vader én moeder ten minste drie dagen buitenshuis werkt. Je kan wel denken dat je volstrekt autonoom bepaalt "wat je hart je ingeeft" maar er zal altijd een zekere mate van (onbewuste) sturing zijn vanuit je omgeving en vanuit de maatschappij waarin je opereert.
dinsdag 15 juli 2008 om 21:50
Tnx Dhelia,
Dat was precies wat ik bloempje wilde antwoorden.
En ik had dezelfde gevoelens bij beide stukken, zat echt te knarsetanden van de onwetende zemeligheid van die godinnenvrouw.
Je hebt trouwens gelijk, we moeten het veel breder zien dan alleen moeders. Maar de manier waarop we in NL met kinderen krijgen omgaan, en dan vooral de verdeling van de zorg, is wel in mijn ogen de belangrijkste exponent van het "typisch-man, typisch-vrouw" denken. Maar de effecten zijn natuurlijk wel groter.
Dat was precies wat ik bloempje wilde antwoorden.
En ik had dezelfde gevoelens bij beide stukken, zat echt te knarsetanden van de onwetende zemeligheid van die godinnenvrouw.
Je hebt trouwens gelijk, we moeten het veel breder zien dan alleen moeders. Maar de manier waarop we in NL met kinderen krijgen omgaan, en dan vooral de verdeling van de zorg, is wel in mijn ogen de belangrijkste exponent van het "typisch-man, typisch-vrouw" denken. Maar de effecten zijn natuurlijk wel groter.
dinsdag 15 juli 2008 om 22:14
dinsdag 15 juli 2008 om 22:49
Ik observeer Countessa, jouw interpretaties zijn niet van mij.
Ik ben trouwens zelf man en vader, en heb mezelf er ook wel eens op betrapt dat mijn aandacht heel even verslapte en dat er prompt een kind zoek was (liep gelukkig goed af).
Mijn observatie is niet statistisch onderbouwd dus misschien zit ik er wel naast. Maar het gegeven dat mannen gemiddeld minder goed zijn in multi-tasking dan vrouwen helpt niet mee. Ook zijn mannen volgens mij eerder geneigd tot het nemen van risico's dan vrouwen. Bij wat oudere kinderen is dat OK: mannen stimuleren kinderen i.h.a. tot het opzoeken en verleggen van hun grenzen waar vrouwen eerder beschermend en daardoor remmend zijn. Maar bij heel jonge kinderen lijken vaders de risico's eerder te onderschatten of niet te zien dan vrouwen.
Ik ben trouwens zelf man en vader, en heb mezelf er ook wel eens op betrapt dat mijn aandacht heel even verslapte en dat er prompt een kind zoek was (liep gelukkig goed af).
Mijn observatie is niet statistisch onderbouwd dus misschien zit ik er wel naast. Maar het gegeven dat mannen gemiddeld minder goed zijn in multi-tasking dan vrouwen helpt niet mee. Ook zijn mannen volgens mij eerder geneigd tot het nemen van risico's dan vrouwen. Bij wat oudere kinderen is dat OK: mannen stimuleren kinderen i.h.a. tot het opzoeken en verleggen van hun grenzen waar vrouwen eerder beschermend en daardoor remmend zijn. Maar bij heel jonge kinderen lijken vaders de risico's eerder te onderschatten of niet te zien dan vrouwen.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
dinsdag 15 juli 2008 om 23:05
Dat is je vrouw nooit overkomen.
In mijn ogen is er weinig tot geen wetenschappelijke basis voor bovenstaande claims. Dit soort ideeen worden gevoed door populaire mannen komen van Mars boeken, en zeer selectief citeren uit de literatuur. Ik kan je zo een enorme mep referenties geven waar men geen verschil vond bij dual-tasken, of task-switchen, tussen mannen en vrouwen.
Het zal wel weer mijn interpretatie van jouw woorden zijn, maar als ik dit lees lijkt het mij alsof je zegt dat je zelf een minder geschikte opvoeder bent dan je partner als het gaat om kleine kinderen. Vind je dat echt? Dat vind ik wel naar voor je namelijk. Je eigen vlees en bloed
woensdag 16 juli 2008 om 06:31
Helaas nemen vrouwen deze rol dan wel weer vaak automatisch op zich. En ja nu spreek ik uit eigen ervaring.
Feit is wel dat onze maatschappij er in het geheel nog niet op gericht is om 'de man' een grotere rol te laten spelen in de opvoeding van zijn kind(eren). Verlengd bevallingsverlof is nog niet mogelijk. Parttime werken is in de meeste gevallen gewoon onbespreekbaar. Daarintegen werkt de Nederlandse moeder voornamelijk parttime. En heeft daardoor (vrijwillig of gedwongen) meer tijd voor huishouden en kinderen. Dat vind ik dan wel weer logisch. Maar dit betekend niet dat we de man niet kunnen betrekken in de opvoeding van zijn kind. Hij doet het anders, maar niet per definitie slechter... hij verdiend ten slotte ook een redelijk salaris. Dus helemaal achterlijk zal hij dan ook niet zijn.
woensdag 16 juli 2008 om 09:04
Grappig dat je het woord "wetenschappelijk" noemt. Je eigen reaktie op mijn waarneming komt nogal emotioneel en onwetenschappelijk over: direkt en verontwaardigd afwijzen zonder ook maar enig tegenbewijs. Blijkbaar is het een waarneming die niet past in jouw wereldbeeld. Ik zou het juist wel belangwekkend vinden om een studie te zien waarin werd onderzocht of jonge kinderen significant meer gevaar lopen als ze onder toezicht van hun vader zijn. En zo ja; of dat te beïnvloeden is.
:
Het zal wel weer mijn interpretatie van jouw woorden zijn, maar als ik dit lees lijkt het mij alsof je zegt dat je zelf een minder geschikte opvoeder bent dan je partner als het gaat om kleine kinderen. Vind je dat echt? Dat vind ik wel naar voor je namelijk. Je eigen vlees en bloed
Tot dat inzicht ben ik inderdaad gekomen, niets naars aan. Ik ben geen slechte opvoeder maar zolang het om heel kleine kinderen ging was mijn vrouw daar beter in, oplettender ook. Terwijl ik er toch ook vaak mee bezig was.
Hetzelfde zag/zie ik bij andere stellen met jonge kinderen.
En bij iets oudere kinderen, zo pakweg vanaf een jaar of vijf, zie ik dat vaders gemiddeld weer beter zijn dan moeders in het stimuleren van kinderen om hun eigen grenzen op te zoeken en te verleggen. Dus vaders zijn reuze belangrijk maar niet direkt als moedervervangers. Moeders zijn niet te vervangen en vaders hebben hun eigen rol (om dezelfde reden ben ik warm voorstander van mannen als leerkracht op de basisschool). Maar wie het anders ziet mag het zeggen hoor.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
woensdag 16 juli 2008 om 10:53
Er is in elk geval wel een Amerikaans onderzoek geweest, eind jaren '90 door de Universiteit van California waaruit blijkt dat kinderen die met alleen een moeder opgroeien, meer kans hebben om in de gevangenis terecht te komen dan kinderen die met alleen een vader opgroeien. Niet helemaal 't gevaar waar jij denk ik op doelde, maar toch... Vaders zijn zo slecht nog niet
En volgens mij is ook uit onderzoek al gebleken dat kinderen die in een alleen-moedergezin opgroeien, sowieso meer gevaar lopen op allerlei sociale problemen dan kinderen die opgroeien in alleen-vadergezinnen, omdat alleenstaande vaders meestal meer werken en meer geld verdienen, wat de kans op die problemen verkleint.
woensdag 16 juli 2008 om 11:31
Eerlijk gezegd durf ik wel te wedden dat er meer culturen zijn waar het gewoon is voor vrouwen om te werken, dan dat er culturen zijn waar vrouwen thuis moeten blijven.
Ik ken trouwens persoonlijk ook een boel buitenlanders (echte buitenlanders, niet Nederlanders met een buitenlandse achtergrond) die verbaasd reageren op het verhaal dat veel Nederlandse vrouwen niet of parttime werken en het woord lui is al meer dan eens uit verbaasde monden gekomen.
Als je zo weinig weet over andere culturen als jij, snap ik niet waarom je die er constant bij wilt halen, of gaat 't nou alweeeeeeer over de Marokkanen??? (gaaaaap)
woensdag 16 juli 2008 om 11:37
Willem weet álles over andere culturen dat de moeite waard is om te weten. Zijnde dat ze lastig zijn, crimineel zijn en Nederland willen overnemen.
Overigens zijn schat ik in de andere-culturen-volgens-Willem zowel man als vrouw thuis (met uitkering, uiteraard), dus gaat de vergelijking sowieso niet op.
woensdag 16 juli 2008 om 11:43
Eens met Eowynn!!
Zamirah, het zogen belet vrouwen niet te werken, kijk maar eens in andere landen waar vrouwen gewoon werken en zogen tegelijk (bv. met het kind op de rug / buik). Het is ons systeem van werken waarbij je je kind niet mee kan nemen dat het lastiger maakt die twee uit tegelijk uit te voeren, dat heeft geen fysieke reden volgens mij.
Voorbeelden als 'ik vind het fijn als mijn man het vuilnis buiten zet' die snap ik niet. Ja hoor, ik vind 't ook fijn als mijn vriend het vuilnis buiten zet, vind 't ook fijn als hij strijkt of kookt oid. Vind 't trouwens ook prima als mijn vrouwelijke huisgenote het vuilnis buiten zet! Ik voel mij bij de een niet meer prettig dan bij de ander. Je hebt natuurlijk je voorkeuren, ik hou niet van strijken bv. en ook niet van de haren uit 't doucheputje halen, maar maken het dat dan dus typisch mannelijke eigenschappen?! Nee. En is 't vuilnis buiten zetten dan dus een typisch mannelijke deugd?! Ook niet. Gewoon een rolpatroon.
Zamirah, het zogen belet vrouwen niet te werken, kijk maar eens in andere landen waar vrouwen gewoon werken en zogen tegelijk (bv. met het kind op de rug / buik). Het is ons systeem van werken waarbij je je kind niet mee kan nemen dat het lastiger maakt die twee uit tegelijk uit te voeren, dat heeft geen fysieke reden volgens mij.
Voorbeelden als 'ik vind het fijn als mijn man het vuilnis buiten zet' die snap ik niet. Ja hoor, ik vind 't ook fijn als mijn vriend het vuilnis buiten zet, vind 't ook fijn als hij strijkt of kookt oid. Vind 't trouwens ook prima als mijn vrouwelijke huisgenote het vuilnis buiten zet! Ik voel mij bij de een niet meer prettig dan bij de ander. Je hebt natuurlijk je voorkeuren, ik hou niet van strijken bv. en ook niet van de haren uit 't doucheputje halen, maar maken het dat dan dus typisch mannelijke eigenschappen?! Nee. En is 't vuilnis buiten zetten dan dus een typisch mannelijke deugd?! Ook niet. Gewoon een rolpatroon.
woensdag 16 juli 2008 om 11:47
:
[...]
Er is in elk geval wel een Amerikaans onderzoek geweest, eind jaren '90 door de Universiteit van California waaruit blijkt dat kinderen die met alleen een moeder opgroeien, meer kans hebben om in de gevangenis terecht te komen dan kinderen die met alleen een vader opgroeien. Niet helemaal 't gevaar waar jij denk ik op doelde, maar toch... Vaders zijn zo slecht nog niet
En volgens mij is ook uit onderzoek al gebleken dat kinderen die in een alleen-moedergezin opgroeien, sowieso meer gevaar lopen op allerlei sociale problemen dan kinderen die opgroeien in alleen-vadergezinnen, omdat alleenstaande vaders meestal meer werken en meer geld verdienen, wat de kans op die problemen verkleint.
Ik weet niet of het "meer geld verdienen" de bepalende faktor is. Zelf heb ik (uit ervaring en waarneming) het idee dat vaders een ander soort gezag kunnen uitoefenen op opgroeiende kinderen dan moeders. En ik vermoed dat zelfs het verschil in stem daar invloed op heeft. Een boze moeder krijgt vaak een hoge schrille stem, een boze vader juist een diepe donkere stem, waardoor een kind (met name een jongen) toch denkt: "oei, nu wordt het geloof ik menens". Ik heb legio voorbeelden meegemaakt en gezien waar de moeder vruchteloos bezig was een kind te corrigeren, en als dan de vader een paar woorden spreekt komt de boodschap opeens wèl aan. En volgens mij is dat toch echt voor een belangrijk deel sexebepaald.
Het vermaledijde "wacht maar tot je vader thuiskomt" deugt natuurlijk niet, dan maak je de vader tot boeman. Maar de gedachte er achter is dat de vader op een andere manier kan corrigeren dan de moeder, ook zonder fysiek te worden.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
woensdag 16 juli 2008 om 11:58
Ik krijg af en toe de indruk dat in Nederland veel vrouwen angstvallig proberen vast te houden aan hun vermeende grotere talent om kinderen te verzorgen en groot te brengen. Er blijft voor veel vrouwen bedroevend weinig van hen over wanneer ze hun kinderen niet hadden om hun identiteit te bepalen. Zij zijn vrouw-van en moeder-van. En weinig meer dan dat.
En ik denk dat veel mannen in Nederland dat graag mede in stand houden.
En ik denk dat veel mannen in Nederland dat graag mede in stand houden.
woensdag 16 juli 2008 om 13:29
woensdag 16 juli 2008 om 14:23
Vrouwen worden, neurologisch aantoonbaar, verliefd op hun kinderen. Mannen niet.
Toch kunnen vrouwen prima functioneren naast de verliefdheid op een partner. Bij hun kinderen moet dan toch ook lukken?
Wel vind ik het opvallend dat in het dierenrijk het heel normaal is dat de vrouwelijke dieren voor hun jongen zorgen. Komt het dan echt alleen door ons ratio dat we ons hiertegen verzetten?
Toch kunnen vrouwen prima functioneren naast de verliefdheid op een partner. Bij hun kinderen moet dan toch ook lukken?
Wel vind ik het opvallend dat in het dierenrijk het heel normaal is dat de vrouwelijke dieren voor hun jongen zorgen. Komt het dan echt alleen door ons ratio dat we ons hiertegen verzetten?
woensdag 16 juli 2008 om 14:30
Mijn eerste reactie was hoe ik in alle kalmte uitlegde waarom een bias in jouw waarneming zou kunnen verklaren hoe het komt dat jij denkt te hebben onthouden dat er vaker kinderen verongelukken als ze onder vaders hoede zijn. Een zeer 'wetenschappelijk verantwoorde' reactie. Mijn 'emotionele' reactie' (die trouwens meer grappend dan oprecht wanhopig was) kwam later in respons op een poster die iets zei in de trant van "Oh ja Donkey, dat vind ik ook". Toen dacht ik wel even, ok, zo komen dus al die sprookjes in de wereld.
Maar anyway, zo op het eerste oog kon ik geen onderzoek vinden dat classificeerde hoe vaak kinderen gewond raken, en al helemaal niet door wie ze op dat moment verzorgd werden. Maar ik blijf zoeken, misschien moet ik het niet in de medische literatuur zoeken maar in soort van CBS achtige statistieken.
En ik vind toch echt, dat het feit dat je bij jezelf en andere mannen observeert dat jullie slechter zijn met jonge kinderen nog niet betekent dat jullie genetisch geprogrammeerd zijn als mannen om slechtere opvoeders voor jonge kinderen te zijn. Het is absoluut niet uitgesloten dat je juist deze observatie doet vanwege het overweldigende culturele stereotype dat vrouwen nu eenmaal beter met kinderen omgaan, waardoor sommige mannen 1) opvoeden minder als hun taak zien, en dus 2) minder vaak en minder actief met hun jonge kinderen interacteren waardoor zij 3) minder getraind zijn om correct te reageren.
Op basis hiervan zou ik zeggen, in plaats van mannen dus maar minder voor jonge kinderen te laten zorgen, omdat dat gevaarlijk zou zijn (haha, sorry, ik vind het echt een belachelijk statement) er juist voor te zorgen dat mannen (vaders) meer interacteren met hun kind, waardoor zij dezelfde blootstelling en training krijgen.
woensdag 16 juli 2008 om 14:34
Zowel mannen als vrouwen produceren oxytocine (het borstvoedingshormoon) als ze hun nieuwgeborene vasthouden. Vrouwen meer, maar bij hun heeft het dan ook een grotere fysieke functie. Maar het belangrijke is dat mannen dezelfde fysieke bindingsrespons hebben naar hun kinderen. Dus ook 'verliefd' worden.
En ik geloof dat pinguins samen voor hun kinderen zorgen, heel veel vogels zorgen sowieso samen voor hun kinderen. Denk maar aan het voortdurend in en uit vliegen met voedsel, het is echt niet zo dat de pa dan verderop op een tak een beetje de krant zit te lezen.
