Relaties
alle pijlers
practice what you preach
maandag 25 augustus 2014 09:19
daar zit hem het probleem..... ik preach wel maar ik practise niet.
tijdje terug heb ik een topic geopend over huidhonger of gebrek aan intimiteit mocht je denken waar je die griet toch van kent.
ik heb in het verleden heel wat mannen versleten... eentje was heel goed maar die overleed plotseling en van daar af is het eigenlijk alleen maar bergafwaarts gegaan... tot mijn laatste relatie die extreem gewelddadig was. ik nam me toen voor om DAT nooit meer mee te willen maken en heb me afgesloten voor ieder contact. dat is nou al een tijdje terug.
ik heb door die laatste relatie een soort van angst ontwikkeld. Ik weet dat niet iedere man zo is, en dat niet iedere kerel een eikel is of het slecht met je meent.
maar op het moment dat een man toenadering zoekt, klap ik dicht en zou ik het liefste keihard, en dan ook echt keihard, weg willen rennen.
ik werk aan mezelf en heb het goed samen met mijn kind maar toch mist er iets.
los van het lichamelijke (mijn god, wat zou ik graag een keer heftig van bil willen gaan) mis ik kennelijk ook geestelijke steun en intimiteit. ik zou heel graag weer DE man willen leren vertrouwen. op een of andere manier vind ik het heel moeilijk om EN sex te hebben met een man EN daar ook nog eens een emotionele band mee te hebben.
daten vind ik zelf helemaal niets maar dat heeft weer te maken met het feit dat ik mijn gewelddadige ex vriend via een datingsite heb leren kennen. om weer door die vleeskeuring te moeten gaan, vind ik geen sexy gedachte.
ik zie hier heel vaak postjes voorbij komen waar ik ook op reageer... en waarbij ik aangeef hoe ik het zou doen. maar dan ga ik nadenken... wat voor advies zou ik mezelf nou geven? en dan kom ik erachter dat ik niet practise what I preach.... hoe irritant is dat eigenlijk wel niet?
goed, waar het op neer komt is dat ik wel degelijk van mijn luie reet wil gaan opstaan en uit mijn comfort zone ga breken. maar hoe?
ik heb geen idee. ik kan wel vriendschappen hebben met mannen. daar ligt het niet aan. maar die mannen zitten duidelijk in the friend zone en bij geen van allen voel ik kriebels bij gedachten aan meer.
iemand idee hoe ik dit moet gaan aanpakken?
tijdje terug heb ik een topic geopend over huidhonger of gebrek aan intimiteit mocht je denken waar je die griet toch van kent.
ik heb in het verleden heel wat mannen versleten... eentje was heel goed maar die overleed plotseling en van daar af is het eigenlijk alleen maar bergafwaarts gegaan... tot mijn laatste relatie die extreem gewelddadig was. ik nam me toen voor om DAT nooit meer mee te willen maken en heb me afgesloten voor ieder contact. dat is nou al een tijdje terug.
ik heb door die laatste relatie een soort van angst ontwikkeld. Ik weet dat niet iedere man zo is, en dat niet iedere kerel een eikel is of het slecht met je meent.
maar op het moment dat een man toenadering zoekt, klap ik dicht en zou ik het liefste keihard, en dan ook echt keihard, weg willen rennen.
ik werk aan mezelf en heb het goed samen met mijn kind maar toch mist er iets.
los van het lichamelijke (mijn god, wat zou ik graag een keer heftig van bil willen gaan) mis ik kennelijk ook geestelijke steun en intimiteit. ik zou heel graag weer DE man willen leren vertrouwen. op een of andere manier vind ik het heel moeilijk om EN sex te hebben met een man EN daar ook nog eens een emotionele band mee te hebben.
daten vind ik zelf helemaal niets maar dat heeft weer te maken met het feit dat ik mijn gewelddadige ex vriend via een datingsite heb leren kennen. om weer door die vleeskeuring te moeten gaan, vind ik geen sexy gedachte.
ik zie hier heel vaak postjes voorbij komen waar ik ook op reageer... en waarbij ik aangeef hoe ik het zou doen. maar dan ga ik nadenken... wat voor advies zou ik mezelf nou geven? en dan kom ik erachter dat ik niet practise what I preach.... hoe irritant is dat eigenlijk wel niet?
goed, waar het op neer komt is dat ik wel degelijk van mijn luie reet wil gaan opstaan en uit mijn comfort zone ga breken. maar hoe?
ik heb geen idee. ik kan wel vriendschappen hebben met mannen. daar ligt het niet aan. maar die mannen zitten duidelijk in the friend zone en bij geen van allen voel ik kriebels bij gedachten aan meer.
iemand idee hoe ik dit moet gaan aanpakken?
maandag 25 augustus 2014 09:43
Je wilt te graag en dan maak je brokken. Wat is er mis met een tijdje geen seks te hebben? Wat is er mis met een leven waarin je aan jezelf blijft werken ook al wordt je gek van de honger naar seks en intimiteit? Heb je weleens goed nagedacht over je verlangens en hoe ze je nu in de weg staan om JUIST uit je comfortzone te breken? Met je verlangen is niks mis, maar wel met je paniekerige zoeken naar hoe dat verlangen te bevredigen. Laat het even rusten; je hoeft niet altijd maar alles te volgen wat je voelt/denkt.
maandag 25 augustus 2014 09:51
Gaat het topic nou over practice en preaching of gaat het over "hoe kom ik aan de man"?
Als 1 de issue is is de oplossing simpel, stop met preaching.
Bij issue 2 denk ik dat je nog een weg van zelfheling te gaan hebt, niet in de laatste plaats omdat je koos voor een geweldadige vent.
En ja, dat wat ik preach practice ik ook (al staat het geweld daar volledig buiten)
Is voor the time being een minnaar niks voor je?
Als 1 de issue is is de oplossing simpel, stop met preaching.
Bij issue 2 denk ik dat je nog een weg van zelfheling te gaan hebt, niet in de laatste plaats omdat je koos voor een geweldadige vent.
En ja, dat wat ik preach practice ik ook (al staat het geweld daar volledig buiten)
Is voor the time being een minnaar niks voor je?
maandag 25 augustus 2014 11:05
Jouw bericht spreekt me erg aan. Ook ik kom uit een gewelddadige relatie waaraan ik een lieve dochter heb overgehouden. Ik ben net als jij voorzichtig geworden, zou op sommige momenten onwijs graag een man willen om dezelfde redenen als jij Maar als puntje bij paaltje komt laat ik niemand toe. Dus ondanks de behoefte leid ik al jarenlang een sexloos bestaan
Ik zou je niet per se afraden om te gaan daten, je weet nu wat je niet wilt.. Maar ik zou het wel rustig aan doen, iemand goed leren kennen en leren vertrouwen voor je verder gaat.
Foute mannen en sex vind je overal..En ik heb het idee dat jou dat aantrekt (vanwege je verleden) Dus vertrouw op dit gebied vooral op je verstand ondanks dat je gevoel misschien wat anders wil.
Hoe je uit je comfortzone kunt breken? Ik heb geen idee dus ik luister mee
Ik zou je niet per se afraden om te gaan daten, je weet nu wat je niet wilt.. Maar ik zou het wel rustig aan doen, iemand goed leren kennen en leren vertrouwen voor je verder gaat.
Foute mannen en sex vind je overal..En ik heb het idee dat jou dat aantrekt (vanwege je verleden) Dus vertrouw op dit gebied vooral op je verstand ondanks dat je gevoel misschien wat anders wil.
Hoe je uit je comfortzone kunt breken? Ik heb geen idee dus ik luister mee
maandag 25 augustus 2014 11:13
Ga met een vertrouweling naar een club en speel daar de baas over tal van hijgerige mannetjes, die naar je gunsten dingen. Zie dan hoe zwak dat geslacht eigenlijk is, al laten ze zich soms hard gelden. In deze ronde ben jij de keuringsmeesteres. Je hebt dan je gerief en je voelt je misschien sterker in het afweren van agressief-overheersende mannen. Get back on the horse!
maandag 25 augustus 2014 17:31
bedankt voor de reacties.
het gaat mij meer om het gedeelte practising what you preach.
in de zin van..
als een ander om advies vraagt, weet je het heel goed maar als het om jezelf gaat loop je tegen een mega blinde vlek aan.
ik denk altijd aan mijn kind.... die staat zonder uitzondering op nummer 1 in mijn leven. daar kan geen vent tegen op.
maar tegelijkertijd mag ik als vrouw ook wel gelukkig zijn toch?
wat voor voorbeeld figuur ben ik voor mijn kind als ik altijd maar alleen ben? mijn kind groeit op en denkt misschien dat dat zo hoort.... wat voor impact heeft dat op een kinderzieltje?
ik denk niet dat ik me aanstel Sawyer. integendeel zelfs, ik denk dat wel meer vrouwen met dit probleem worstelen.
als je niets doet en voor je kinderen zorgt, ben je een ouwe vrijster en heb je partners dan ben je een sloerie.
met andere woorden.... je doet het nooit goed in andermans ogen.
niet dat ik daar mee zit....en daar gaat mijn topic eigenlijk niet over.
ik vraag me alleen af hoe het toch kan dat je voor een ander precies kunt zeggen hoe het zit maar voor jezelf niet.
het gaat mij meer om het gedeelte practising what you preach.
in de zin van..
als een ander om advies vraagt, weet je het heel goed maar als het om jezelf gaat loop je tegen een mega blinde vlek aan.
ik denk altijd aan mijn kind.... die staat zonder uitzondering op nummer 1 in mijn leven. daar kan geen vent tegen op.
maar tegelijkertijd mag ik als vrouw ook wel gelukkig zijn toch?
wat voor voorbeeld figuur ben ik voor mijn kind als ik altijd maar alleen ben? mijn kind groeit op en denkt misschien dat dat zo hoort.... wat voor impact heeft dat op een kinderzieltje?
ik denk niet dat ik me aanstel Sawyer. integendeel zelfs, ik denk dat wel meer vrouwen met dit probleem worstelen.
als je niets doet en voor je kinderen zorgt, ben je een ouwe vrijster en heb je partners dan ben je een sloerie.
met andere woorden.... je doet het nooit goed in andermans ogen.
niet dat ik daar mee zit....en daar gaat mijn topic eigenlijk niet over.
ik vraag me alleen af hoe het toch kan dat je voor een ander precies kunt zeggen hoe het zit maar voor jezelf niet.
maandag 25 augustus 2014 17:52
quote:[message=16748736,noline] Wat is er mis met een leven waarin je aan jezelf blijft werken ook al wordt je gek van de honger naar seks en intimiteit?
Zoiets werkt niet bij iedereen. Dat zeiden ze ook tegen mij toen ik aan het daten was. "Eerst een tijdje alleen zijn". Bij sommigen werkt dat, bij mij niet (ik heb al sinds jaren dankzij daten een hele leuke vriendin) en bij TO misschien ook niet maar dat weet ze zelf het beste.
TO, je kunt ook aan jezelf werken terwijl je wel aan het daten bent. En daten is inderdaad een 'vleeskeuring' maar dat is iemand op een andere manier leren kennen ook. Je kijkt eenmaal of iemand ook aantrekkelijk is. Ik zou gewoon gaan daten en heel duidelijk vermelden wat je wil. En zo snel mogelijk een ontmoeting, Voelt het niet goed, dan kappen.
Zoiets werkt niet bij iedereen. Dat zeiden ze ook tegen mij toen ik aan het daten was. "Eerst een tijdje alleen zijn". Bij sommigen werkt dat, bij mij niet (ik heb al sinds jaren dankzij daten een hele leuke vriendin) en bij TO misschien ook niet maar dat weet ze zelf het beste.
TO, je kunt ook aan jezelf werken terwijl je wel aan het daten bent. En daten is inderdaad een 'vleeskeuring' maar dat is iemand op een andere manier leren kennen ook. Je kijkt eenmaal of iemand ook aantrekkelijk is. Ik zou gewoon gaan daten en heel duidelijk vermelden wat je wil. En zo snel mogelijk een ontmoeting, Voelt het niet goed, dan kappen.
maandag 25 augustus 2014 18:01
quote:mrsdoubtfire schreef op 25 augustus 2014 @ 17:31:
ik vraag me alleen af hoe het toch kan dat je voor een ander precies kunt zeggen hoe het zit maar voor jezelf niet.
Goede vraag
Ik heb 3 jaar in een relatie gezeten waarbij ik psychisch werd misbruikt. Heb deze relatie ongeveer een jaar geleden beëindigd, omdat ik door kreeg dat het me zelfs fysiek aantastte (te lang teveel stress gehad).
Na een jaar therapie te hebben gehad (wat extreem goed geholpen heeft), weet ik dat mijn misbruik niets met de ander te maken had; IK was degene die het toeliet. Ik was degene die mezelf niet in bescherming nam. Ik had elk moment weg kunnen lopen en het uit kunnen maken, maar ik bleef zijn gedrag maar goed praten, tegen beter weten in.
Het belangrijkste wat ik in de therapie heb geleerd, is dat ik weer moet leren om mijn beste vriendin te zijn (ok, dat klinkt super cliché
). Nog een cliché: als je niet van jezelf houdt, kan je ook niet verwachten dan anderen dat gaan doen. Het klinkt in je laatste stukje heel erg alsof je niet zeker bent van jezelf, doordat je jezelf bijvoorbeeld niet goed genoeg vindt voor je kind als alleenstaande ouder. Als je leert om goed voor jezelf te zorgen en van jezelf te houden, ben je niet meer afhankelijk van de goedkeuring en de liefde van anderen. Dat klinkt nu misschien een beetje te goed om waar te zijn maar het is echt mogelijk.
Als leestip kan ik de boeken van Byron Katie aanraden (http://www.thework.com). En als je merkt dat je er toch niet zelf uit komt en jezelf alleen slechter gaat voelen, is het misschien een idee om iemand om professionele hulp te vragen. Het heeft mij in ieder geval ENORM geholpen
Heel veel succes!!!!!!!!!
ik vraag me alleen af hoe het toch kan dat je voor een ander precies kunt zeggen hoe het zit maar voor jezelf niet.
Goede vraag
Ik heb 3 jaar in een relatie gezeten waarbij ik psychisch werd misbruikt. Heb deze relatie ongeveer een jaar geleden beëindigd, omdat ik door kreeg dat het me zelfs fysiek aantastte (te lang teveel stress gehad).
Na een jaar therapie te hebben gehad (wat extreem goed geholpen heeft), weet ik dat mijn misbruik niets met de ander te maken had; IK was degene die het toeliet. Ik was degene die mezelf niet in bescherming nam. Ik had elk moment weg kunnen lopen en het uit kunnen maken, maar ik bleef zijn gedrag maar goed praten, tegen beter weten in.
Het belangrijkste wat ik in de therapie heb geleerd, is dat ik weer moet leren om mijn beste vriendin te zijn (ok, dat klinkt super cliché
). Nog een cliché: als je niet van jezelf houdt, kan je ook niet verwachten dan anderen dat gaan doen. Het klinkt in je laatste stukje heel erg alsof je niet zeker bent van jezelf, doordat je jezelf bijvoorbeeld niet goed genoeg vindt voor je kind als alleenstaande ouder. Als je leert om goed voor jezelf te zorgen en van jezelf te houden, ben je niet meer afhankelijk van de goedkeuring en de liefde van anderen. Dat klinkt nu misschien een beetje te goed om waar te zijn maar het is echt mogelijk.Als leestip kan ik de boeken van Byron Katie aanraden (http://www.thework.com). En als je merkt dat je er toch niet zelf uit komt en jezelf alleen slechter gaat voelen, is het misschien een idee om iemand om professionele hulp te vragen. Het heeft mij in ieder geval ENORM geholpen
Heel veel succes!!!!!!!!!
dinsdag 26 augustus 2014 18:33
quote:mrsdoubtfire schreef op 25 augustus 2014 @ 17:31:
bedankt voor de reacties.
het gaat mij meer om het gedeelte practising what you preach.
in de zin van..
als een ander om advies vraagt, weet je het heel goed maar als het om jezelf gaat loop je tegen een mega blinde vlek aan.
ik denk altijd aan mijn kind.... die staat zonder uitzondering op nummer 1 in mijn leven. daar kan geen vent tegen op.
maar tegelijkertijd mag ik als vrouw ook wel gelukkig zijn toch?
wat voor voorbeeld figuur ben ik voor mijn kind als ik altijd maar alleen ben? mijn kind groeit op en denkt misschien dat dat zo hoort.... wat voor impact heeft dat op een kinderzieltje?
ik denk niet dat ik me aanstel Sawyer. integendeel zelfs, ik denk dat wel meer vrouwen met dit probleem worstelen.
als je niets doet en voor je kinderen zorgt, ben je een ouwe vrijster en heb je partners dan ben je een sloerie.
met andere woorden.... je doet het nooit goed in andermans ogen.
niet dat ik daar mee zit....en daar gaat mijn topic eigenlijk niet over.
ik vraag me alleen af hoe het toch kan dat je voor een ander precies kunt zeggen hoe het zit maar voor jezelf niet.
ik vind dat je je wel aanstelt, sue me.
die toon in je openingspost, dat overdreven geanalyseer eb de wanhoop, ik kan het niet goed omschrijven maar ik kreeg er gigantisch jeuk van.
kan best dat je je kind op 1 hebt, dat hoop ik oprecht. maar die op gaat enkel over jou, wat je denkt en wilt etc. en de manier waarop ook.
nouja goed. je kunt nooit zo naar jezelf kijken als de manier waarop je naar anderen kijkt, omdat je jezelf altijd anders percipieert dan anderen van een afstand zullen doen, zoals jij ook doet met je "preach" jegens anderen, zij kunnen dat evenmin natuurlijk, als het om henzelf gaat.
bedankt voor de reacties.
het gaat mij meer om het gedeelte practising what you preach.
in de zin van..
als een ander om advies vraagt, weet je het heel goed maar als het om jezelf gaat loop je tegen een mega blinde vlek aan.
ik denk altijd aan mijn kind.... die staat zonder uitzondering op nummer 1 in mijn leven. daar kan geen vent tegen op.
maar tegelijkertijd mag ik als vrouw ook wel gelukkig zijn toch?
wat voor voorbeeld figuur ben ik voor mijn kind als ik altijd maar alleen ben? mijn kind groeit op en denkt misschien dat dat zo hoort.... wat voor impact heeft dat op een kinderzieltje?
ik denk niet dat ik me aanstel Sawyer. integendeel zelfs, ik denk dat wel meer vrouwen met dit probleem worstelen.
als je niets doet en voor je kinderen zorgt, ben je een ouwe vrijster en heb je partners dan ben je een sloerie.
met andere woorden.... je doet het nooit goed in andermans ogen.
niet dat ik daar mee zit....en daar gaat mijn topic eigenlijk niet over.
ik vraag me alleen af hoe het toch kan dat je voor een ander precies kunt zeggen hoe het zit maar voor jezelf niet.
ik vind dat je je wel aanstelt, sue me.
die toon in je openingspost, dat overdreven geanalyseer eb de wanhoop, ik kan het niet goed omschrijven maar ik kreeg er gigantisch jeuk van.
kan best dat je je kind op 1 hebt, dat hoop ik oprecht. maar die op gaat enkel over jou, wat je denkt en wilt etc. en de manier waarop ook.
nouja goed. je kunt nooit zo naar jezelf kijken als de manier waarop je naar anderen kijkt, omdat je jezelf altijd anders percipieert dan anderen van een afstand zullen doen, zoals jij ook doet met je "preach" jegens anderen, zij kunnen dat evenmin natuurlijk, als het om henzelf gaat.
woensdag 27 augustus 2014 00:16
quote:sawyer schreef op 26 augustus 2014 @ 18:33:
[...]
ik vind dat je je wel aanstelt, sue me.
die toon in je openingspost, dat overdreven geanalyseer eb de wanhoop, ik kan het niet goed omschrijven maar ik kreeg er gigantisch jeuk van.
je kreeg zo'n gigantische jeuk dat je het nodig vind om even een denigrerende opmerking te maken?
wie denk je dat je bent zeg?
dan reageer je toch niet? ik vraag advies voor een probleem dat IK heb. ik hoef van jou niet te horen dat jij kennelijk je zaakjes wel goed voor elkaar hebt.
[...]
ik vind dat je je wel aanstelt, sue me.
die toon in je openingspost, dat overdreven geanalyseer eb de wanhoop, ik kan het niet goed omschrijven maar ik kreeg er gigantisch jeuk van.
je kreeg zo'n gigantische jeuk dat je het nodig vind om even een denigrerende opmerking te maken?
wie denk je dat je bent zeg?
dan reageer je toch niet? ik vraag advies voor een probleem dat IK heb. ik hoef van jou niet te horen dat jij kennelijk je zaakjes wel goed voor elkaar hebt.
woensdag 27 augustus 2014 00:38
Lastig! Ik snap denk ik wat je bedoeld. heb geen geweld meegemaakt in mijn vorige relatie wel heel veel stress door zijn gelieg en dubbele leven. Ik mis niet de seks, heb een fuckbuddy en daar heerlijke seks en gesprekken mee. Maar soms moet ik echt een week afstand van hem doen omdat het anders te dichtbij komt en ik hem ga wantrouwen / willen controleren. Dit zegt mij genoeg, ik ben er niet klaar voor. Datingsites gaat voor mij ook te ver maar tinder is een prima begin en uitgaan ook!
woensdag 27 augustus 2014 00:46
**nooit goed in andermans ogen**
Deze pikte ik er even uit. Doe jij het niet goed in andermans ogen of in jouw ogen? Misschien ben ik volgens sommigen een oude vrijster maar wat kan mij dat schelen? Ik leer mijn kinderen, door voor te leven, dat je prima in je up voor 3 kinderen kunt zorgen, daar niet per se een man bij nodig hebt en van hun opas en omas leren ze dat samenleven heel fijn en harmonieus kan zijn. Wij moeders zijn toch niet de enigen die kinderen dingen leren?
En natuurlijk weet je het beter voor een ander, dat is niet gek, als je middenin de taart staat zie je niet hoe groot ie is, als je naar andermans taart kijkt zie je de randjes perfect.
De issue is imo ook niet of je moet praktiseren wat je preekt maar hoe je daarmee omgaat. Je mag best van je vriendin vinden dat ze zonder partner beter af is, je moet je wel 2 keer op je knar krabben voor je dit ook daadwerkelijk tegen haar zegt.
Daar zit een subtiel verschilletje in.
Deze pikte ik er even uit. Doe jij het niet goed in andermans ogen of in jouw ogen? Misschien ben ik volgens sommigen een oude vrijster maar wat kan mij dat schelen? Ik leer mijn kinderen, door voor te leven, dat je prima in je up voor 3 kinderen kunt zorgen, daar niet per se een man bij nodig hebt en van hun opas en omas leren ze dat samenleven heel fijn en harmonieus kan zijn. Wij moeders zijn toch niet de enigen die kinderen dingen leren?
En natuurlijk weet je het beter voor een ander, dat is niet gek, als je middenin de taart staat zie je niet hoe groot ie is, als je naar andermans taart kijkt zie je de randjes perfect.
De issue is imo ook niet of je moet praktiseren wat je preekt maar hoe je daarmee omgaat. Je mag best van je vriendin vinden dat ze zonder partner beter af is, je moet je wel 2 keer op je knar krabben voor je dit ook daadwerkelijk tegen haar zegt.
Daar zit een subtiel verschilletje in.
woensdag 27 augustus 2014 14:33
quote:mrsdoubtfire schreef op 27 augustus 2014 @ 00:16:
[...]
je kreeg zo'n gigantische jeuk dat je het nodig vind om even een denigrerende opmerking te maken?
wie denk je dat je bent zeg?
dan reageer je toch niet? ik vraag advies voor een probleem dat IK heb. ik hoef van jou niet te horen dat jij kennelijk je zaakjes wel goed voor elkaar hebt.
again, stel je niet aan zeg.
is niets denigrerends aan, je kunt jeuk ook zien als iets in je post wat me triggerde om mijn reactie te plaatsen. dan lees je het toch niet?
en ik heb nergens gezegd dat ik mijn zaakjes op orde heb, dat maak jij ervan. als je mijn zaakjes zou kennen zou je jezelf ook een aansteller vinden. met je aannames. bah. je moet idd eens nodig van bil.
[...]
je kreeg zo'n gigantische jeuk dat je het nodig vind om even een denigrerende opmerking te maken?
wie denk je dat je bent zeg?
dan reageer je toch niet? ik vraag advies voor een probleem dat IK heb. ik hoef van jou niet te horen dat jij kennelijk je zaakjes wel goed voor elkaar hebt.
again, stel je niet aan zeg.
is niets denigrerends aan, je kunt jeuk ook zien als iets in je post wat me triggerde om mijn reactie te plaatsen. dan lees je het toch niet?
en ik heb nergens gezegd dat ik mijn zaakjes op orde heb, dat maak jij ervan. als je mijn zaakjes zou kennen zou je jezelf ook een aansteller vinden. met je aannames. bah. je moet idd eens nodig van bil.
woensdag 27 augustus 2014 17:22
Stel nou je eet iets, een pizza uit de supermarkt ofzo... en erna krijg je erge buikpijn, voedselvergiftiging of iets dergelijks.... koop je daarna dan nooit meer iets uit die supermarkt? Of eet je nooit meer pizza, of uberhaupt geen eten meer voor jou want de laatste keer dat je iets at ging het tenslotte niet goed?
Lorem Ipsum
