Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
woensdag 27 augustus 2014 14:08
quote:Doreia schreef op 27 augustus 2014 @ 13:52:
Probeer het gewoon. En benoem het anders naar vriendin: ik heb het even moeilijk, maar ik wil niet zeggen dat het moeilijk is, maar aan de andere kant lijkt het me ook eens goed om te zeggen dat ik ermee zit.Ja, ik ga het proberen. Maar ik ben nu al op van de zenuwen en misselijk. Zo eng.
Probeer het gewoon. En benoem het anders naar vriendin: ik heb het even moeilijk, maar ik wil niet zeggen dat het moeilijk is, maar aan de andere kant lijkt het me ook eens goed om te zeggen dat ik ermee zit.Ja, ik ga het proberen. Maar ik ben nu al op van de zenuwen en misselijk. Zo eng.
woensdag 27 augustus 2014 14:45
quote:Doreia schreef op 27 augustus 2014 @ 14:26:
Wat is het ALLER ergste wat je vriendin kan doen? Vertel het eens?Geen idee. Natuurlijk is het geen wereldschokkende mededeling. Ze kan geschokt zijn, het allang weten, verrast, bedonderd, .... Niets onoverkomelijk. Deze wetenschap zou relativerend moeten werken, maar dat doet het echt niet.
Wat is het ALLER ergste wat je vriendin kan doen? Vertel het eens?Geen idee. Natuurlijk is het geen wereldschokkende mededeling. Ze kan geschokt zijn, het allang weten, verrast, bedonderd, .... Niets onoverkomelijk. Deze wetenschap zou relativerend moeten werken, maar dat doet het echt niet.
woensdag 27 augustus 2014 17:12
Je bent de controle kwijt als je je kwetsbaar opstelt. Je hebt geen controle meer over wat de ander dan wel niet van je denkt en over je denkt. Zolang jij zegt dat er niets aan de hand is, zal men je voor 'vol' aanzien en je respecteren om wie je bent. Jij bent als de dood dat mensen medelijden met je gaan hebben en je ernaar gaan behandelen. Dat is mijn theorie hierover.
woensdag 27 augustus 2014 21:12
quote:Doreia schreef op 27 augustus 2014 @ 17:12:
Je bent de controle kwijt als je je kwetsbaar opstelt. Je hebt geen controle meer over wat de ander dan wel niet van je denkt en over je denkt. Zolang jij zegt dat er niets aan de hand is, zal men je voor 'vol' aanzien en je respecteren om wie je bent. Jij bent als de dood dat mensen medelijden met je gaan hebben en je ernaar gaan behandelen. Dat is mijn theorie hierover.
Lang over jouw theorie nagedacht (ook vanwege huiswerk psych). Zou kunnen, maar toch klopt het niet helemaal: ben sowieso moeilijke prater als getover mijzelf gaat. Dus niet alleen over mijn lb.
Ik ben wel eerlijk. Maar mensen moeten niet te dichtbij komen. In de belangstelling staan, onderwerp van gesprek zijn, aandacht, ik heb het liever niet. Ik ga liever op in de massa. Psych vraagt zich af waar dat vandaan komt. Geen idee.
Zit wel iets tegenstrijdigst in: blijkbaar wil de ik wel gehoord worden, Jullie adviezen en mening weten. Anders nooit op dit forum beland. Toegegeven, het schrijven hier is en blijft moeilijk. Ik daag mezelf uit om het te durven qua schrijven, uiten enzo.
Je bent de controle kwijt als je je kwetsbaar opstelt. Je hebt geen controle meer over wat de ander dan wel niet van je denkt en over je denkt. Zolang jij zegt dat er niets aan de hand is, zal men je voor 'vol' aanzien en je respecteren om wie je bent. Jij bent als de dood dat mensen medelijden met je gaan hebben en je ernaar gaan behandelen. Dat is mijn theorie hierover.
Lang over jouw theorie nagedacht (ook vanwege huiswerk psych). Zou kunnen, maar toch klopt het niet helemaal: ben sowieso moeilijke prater als getover mijzelf gaat. Dus niet alleen over mijn lb.
Ik ben wel eerlijk. Maar mensen moeten niet te dichtbij komen. In de belangstelling staan, onderwerp van gesprek zijn, aandacht, ik heb het liever niet. Ik ga liever op in de massa. Psych vraagt zich af waar dat vandaan komt. Geen idee.
Zit wel iets tegenstrijdigst in: blijkbaar wil de ik wel gehoord worden, Jullie adviezen en mening weten. Anders nooit op dit forum beland. Toegegeven, het schrijven hier is en blijft moeilijk. Ik daag mezelf uit om het te durven qua schrijven, uiten enzo.
woensdag 27 augustus 2014 23:37
Maar sneeuwklokje, ik ben toch wel erg benieuwd naar het antwoord op de vraag van Doreia. Wat is het ALLERergste wat er kan gebeuren als mensen weten hoe jij je voelt? Wat is er erg aan als vriendin weet dat je met je lb zit? En wat is daar dan weer erg aan? Ben je bang voor medelijden? En zo ja, wat is er erg aan als iemand medelijden met je heeft? Probeer er eens achter te komen wat jouw (onbewuste, automatische) gedachten hierover zijn!
Probeer dan eens een experiment uit. Komt jouw angst uit als jezelf toch kwetsbaar opstelt? Schrijf desnoods op hoe je je voelt. Echt waar, je kan er alleen maar door groeien door je beter te leren uiten en je vriendschap zal er alleen maar meer diepgang van ondervinden.
Probeer dan eens een experiment uit. Komt jouw angst uit als jezelf toch kwetsbaar opstelt? Schrijf desnoods op hoe je je voelt. Echt waar, je kan er alleen maar door groeien door je beter te leren uiten en je vriendschap zal er alleen maar meer diepgang van ondervinden.
donderdag 28 augustus 2014 00:50
Ik wil niet dat mensen rekeninfg met mij gaa houden. Ben geen circus act. Bedrijfsfeestjes ook zo stom. Ik wil gewoon, geen belangstelling. Feest, plezier. Geen gedoe. Doetalleen maar pijn enrdrank mag ook al niet. Maar let echt wel op hoor. Drink niet veel. En nee niet zoenen. Want dan wordt ex boos, maar ja is mijn ex. Toch?
donderdag 28 augustus 2014 08:55
Ja want het is Heel Erg dat mensen rekening met je houden.
Waarom verbindt jij er een negatieve lading aan? Wat maakt dat jij daarvan gruwelt? Als je been is gebroken, houden mensen toch ook rekening met je? Als je overspannen bent, houden mensen toch ook rekening met je? Als je bang bent voor hoogtes/spinnen/slangen/liften dan houden mensen toch ook rekening met je. Denk jij dat er geen rekening wordt gehouden met mensen zonder een lichamelijke beperking? Jij houdt toch ook rekening met je vriendinnen en hun kwetsbare plekken? Je zwangere vriendin zul je nu toch ook ontzien, gevraagd of ongevraagd? Wat is het verschil?
Waarom verbindt jij er een negatieve lading aan? Wat maakt dat jij daarvan gruwelt? Als je been is gebroken, houden mensen toch ook rekening met je? Als je overspannen bent, houden mensen toch ook rekening met je? Als je bang bent voor hoogtes/spinnen/slangen/liften dan houden mensen toch ook rekening met je. Denk jij dat er geen rekening wordt gehouden met mensen zonder een lichamelijke beperking? Jij houdt toch ook rekening met je vriendinnen en hun kwetsbare plekken? Je zwangere vriendin zul je nu toch ook ontzien, gevraagd of ongevraagd? Wat is het verschil?
donderdag 28 augustus 2014 10:57
Ik zou mij als vriendin behoorlijk boos gekwetst voelen wanneer een vriend(in) niet over een lichamelijke beperking en de gevolgen ervan wil praten, omdat ik het anders zou zien als een circus act.
Wanneer mensen er van af weten en er rekening mee houden. Ze niet meer voor de gek gehouden worden dat alles wel prima gaat en je het hebt geaccepteerd. Dan is het moeilijker om jezelf voor de gek te houden. Negatieve gedachtes of gebeurtenissen moeten namelijk ook maar snel verleden tijd worden. Losheid, positiviteit, geen gedoe.
Nog een toevoeging. Je wil niet dat mensen je anders gaan behandelen wegens lb, maar behandel jij ze niet anders juist om je lb?
Je bent mensen niet tot een last Sneeuwklokje. Je vrienden zijn niet voor niets jouw vrienden.
Wanneer mensen er van af weten en er rekening mee houden. Ze niet meer voor de gek gehouden worden dat alles wel prima gaat en je het hebt geaccepteerd. Dan is het moeilijker om jezelf voor de gek te houden. Negatieve gedachtes of gebeurtenissen moeten namelijk ook maar snel verleden tijd worden. Losheid, positiviteit, geen gedoe.
Nog een toevoeging. Je wil niet dat mensen je anders gaan behandelen wegens lb, maar behandel jij ze niet anders juist om je lb?
Je bent mensen niet tot een last Sneeuwklokje. Je vrienden zijn niet voor niets jouw vrienden.
donderdag 28 augustus 2014 12:19
Dus ze mogen je wel helpen als je ze nodig hebt vanwege je lb maar er wordt niet over gepraat want anders gaan ze rekening met je houden.
Ik wil niet lullig zijn maar op vakantie met je vriendinnen wordt ook al rekening met je gehouden en zo zullen er wel meer situaties zijn.
Er is niks mis mee om met zijn allen de schijn op te houden maar jou gedachte er achter vind ik minder fraai.
Je verteld ze 2 jaar niet over relatie met ex, je verdenkt ze er van niet om te kunnen gaan met de emotionele kant van je lb en anderen zien je als een circus act.
Als je mijn vriendin was geweest had ik tegen je gezegd dat je ook niet zo'n bijzonder geval bent. Je onderschat de mensen om je heen en je overschat je zelf hier een beetje.
Denk je nou echt dat de rest niet weet dat het voor jou in bepaalde situaties moeilijk voor je is dat je lb je beperkt? Veel credit hebben ze blijkbaar niet bij je opgebouwd.
Ik ga iets zeggen wat je helemaal niet leuk vindt maar zo'n goeie vriendin ben je niet. Jij bepaald de regels van de vriendschap en zij mogen zich aanpassen. Zij mogen kwetsbaar zijn zodat jij kan laten zien hoe sterk en empathisch jij kan zijn maar zij mogen dat niet naar jou toe want god verhoede dat zij ook kwaliteiten bezitten waar jij wat aan hebt.
Wat je eigenlijk wil is dat alles op jouw voorwaarde gebeurd en dat verder alles lang leve de lol moet zijn. Nu is daar helemaal niets mis mee als je daar heel gelukkig mee zou zijn maar dat ben je ook niet.
Heel eerlijk, als je geen lb zou hebben, hoe zouden mensen je dan omschrijven met zulk gedrag? Misschien vinden ze dan dat je eens volwassen zou moeten worden? Hoe had je een kind willen opvoeden als de vader niet te veel in beeld moet zijn, jij promiscue bent en graag een borrel neemt, je altijd goede raad geeft maar anderen buiten je leven houdt, je ex belt en dan weer afstoot?
Zelfs als ik dit type, en ik weet dat dit hard overkomt, denk ik nog dat ik er rekening mee moet houden dat je het niet makkelijk hebt vanwege je lb, en dat is ook naar jou maatstaven niet eerlijk maar ergens hou je het zelf ook in stand.
Je mag me vervloeken en haten vanwege dit stukje maar als ik een vriendin van je zou zijn zou ik me zelf verloochenen als ik dit niet een keer tegen je zou zeggen. Gewoon omdat ik je zie als een mens en niet als iemand met een lb.
Ik wil niet lullig zijn maar op vakantie met je vriendinnen wordt ook al rekening met je gehouden en zo zullen er wel meer situaties zijn.
Er is niks mis mee om met zijn allen de schijn op te houden maar jou gedachte er achter vind ik minder fraai.
Je verteld ze 2 jaar niet over relatie met ex, je verdenkt ze er van niet om te kunnen gaan met de emotionele kant van je lb en anderen zien je als een circus act.
Als je mijn vriendin was geweest had ik tegen je gezegd dat je ook niet zo'n bijzonder geval bent. Je onderschat de mensen om je heen en je overschat je zelf hier een beetje.
Denk je nou echt dat de rest niet weet dat het voor jou in bepaalde situaties moeilijk voor je is dat je lb je beperkt? Veel credit hebben ze blijkbaar niet bij je opgebouwd.
Ik ga iets zeggen wat je helemaal niet leuk vindt maar zo'n goeie vriendin ben je niet. Jij bepaald de regels van de vriendschap en zij mogen zich aanpassen. Zij mogen kwetsbaar zijn zodat jij kan laten zien hoe sterk en empathisch jij kan zijn maar zij mogen dat niet naar jou toe want god verhoede dat zij ook kwaliteiten bezitten waar jij wat aan hebt.
Wat je eigenlijk wil is dat alles op jouw voorwaarde gebeurd en dat verder alles lang leve de lol moet zijn. Nu is daar helemaal niets mis mee als je daar heel gelukkig mee zou zijn maar dat ben je ook niet.
Heel eerlijk, als je geen lb zou hebben, hoe zouden mensen je dan omschrijven met zulk gedrag? Misschien vinden ze dan dat je eens volwassen zou moeten worden? Hoe had je een kind willen opvoeden als de vader niet te veel in beeld moet zijn, jij promiscue bent en graag een borrel neemt, je altijd goede raad geeft maar anderen buiten je leven houdt, je ex belt en dan weer afstoot?
Zelfs als ik dit type, en ik weet dat dit hard overkomt, denk ik nog dat ik er rekening mee moet houden dat je het niet makkelijk hebt vanwege je lb, en dat is ook naar jou maatstaven niet eerlijk maar ergens hou je het zelf ook in stand.
Je mag me vervloeken en haten vanwege dit stukje maar als ik een vriendin van je zou zijn zou ik me zelf verloochenen als ik dit niet een keer tegen je zou zeggen. Gewoon omdat ik je zie als een mens en niet als iemand met een lb.
donderdag 28 augustus 2014 13:01
Waterplant, je verwoord het eigenlijk net zoals ik er over denk. Ik kan er alleen de woorden niet goed voor vinden.
Daarnaast durf ik niet altijd hard te zijn. Niet vanwege lb van TO, maar de angst dat negativiteit haar terug doet rennen in het oude patroon.
Dit is eigenlijk het enige topic waar ik op reageer. Waarom weet ik ook niet precies. Misschien dat het deel van het "niet tot last willen zijn" mij triggert.
2 mensen die dichtbij mij hebben gestaan hebben tijdens hun ziekte, dingen voor degenen om hen heen verzwegen. Ze wilden niemand tot last zijn, dat terwijl zij letterlijk doodziek waren. Je wil er voor je geliefden zijn. Niet omdat ze zielig zijn, maar omdat je van ze houd en ook voor hun klaar wil staan.
Daarnaast durf ik niet altijd hard te zijn. Niet vanwege lb van TO, maar de angst dat negativiteit haar terug doet rennen in het oude patroon.
Dit is eigenlijk het enige topic waar ik op reageer. Waarom weet ik ook niet precies. Misschien dat het deel van het "niet tot last willen zijn" mij triggert.
2 mensen die dichtbij mij hebben gestaan hebben tijdens hun ziekte, dingen voor degenen om hen heen verzwegen. Ze wilden niemand tot last zijn, dat terwijl zij letterlijk doodziek waren. Je wil er voor je geliefden zijn. Niet omdat ze zielig zijn, maar omdat je van ze houd en ook voor hun klaar wil staan.
donderdag 28 augustus 2014 14:57
Wat gebeurt er allemaal met me? Waar ben ik mee bezig? Vannacht besefte ik dat dit echt niet goed gaat. Vanmorgen vriendin, waar ik gisteren geweest was, ge-appt met de vraag of ik vandaag langs kan komen. Ben aan het einde van de ochtend langs geweest. Heb haar vertelt wat er speelt de laatste tijd en hoe bepalend dat op dit moment voor mij is. Verdriet ging diep, heel diep en dat terwijl ik nog niet eens in detail was getreden. Vriendin was heel stil. Verder is er weinig gezegd. Een innige omhelzing en tranen van beide kanten. Moet alles even laten bezinken.
Waarom ik anderen niet tot last wil zijn? Dat is een vraag waarop ik het antwoord nog niet weet. Wel weet ik dat de gedachtekronkel daaromtrent bij mijzelf ligt en gevoed wordt door mijzelf. Mijn omgeving geeft mij alle vrijheid om te zijn wie ik ben of wil zijn.
Er zit overigens een verschil in het vragen om hulp. Als ik hulp nodig heb voor bijvoorbeeld een gebroken been, dan vraag ik dat. Dat vind ik vele malen minder lastig dan iets vragen vanwege lb.
Mijn excuses voor mijn post van gisteren avond. Ik moet niet onder invloed op dit forum schrijven, sterker: ik moet niet drinken. Wat ik bedoelde met circus act heeft te maken met een personeelsuitje. Ik doe iets, wat eigenlijk niet kan vanwege lb, en iedereen kijkt toe en is trots als het lukt. Ik kan wel door de grond zakken op zo'n moment. En waarom ik toch meedoe? Omdat de organisatoren altijd zo goed meedenken met mij. Ze willen iets dat ik ook kan. Heel lief. Dan zeg ik geen nee. Ik zou het veel fijner vinden als ze geen rekening met me houden en ik gewoon thuis kan blijven.
Waterplant ik haat je helemaal niet! Ik vind je woorden keihard, da's wat anders. Dit fragment raakt mij veruit het meest:
Heel eerlijk, als je geen lb zou hebben, hoe zouden mensen je dan omschrijven met zulk gedrag? Misschien vinden ze dan dat je eens volwassen zou moeten worden? Hoe had je een kind willen opvoeden als de vader niet te veel in beeld moet zijn, jij promiscue bent en graag een borrel neemt, je altijd goede raad geeft maar anderen buiten je leven houdt, je ex belt en dan weer afstoot?
Ik wil op elk punt wat jij hier aanstipt reageren (verdedigen) met een 'Ja, maar...'. Maar dat heeft weinig zin. Feiten, constateringen en meningen. Daar zeg je (helaas) niets fout mee.
Voel me leeg. Geen tranen, gewoon leeg. Ik moet echt veranderen.
Waarom ik anderen niet tot last wil zijn? Dat is een vraag waarop ik het antwoord nog niet weet. Wel weet ik dat de gedachtekronkel daaromtrent bij mijzelf ligt en gevoed wordt door mijzelf. Mijn omgeving geeft mij alle vrijheid om te zijn wie ik ben of wil zijn.
Er zit overigens een verschil in het vragen om hulp. Als ik hulp nodig heb voor bijvoorbeeld een gebroken been, dan vraag ik dat. Dat vind ik vele malen minder lastig dan iets vragen vanwege lb.
Mijn excuses voor mijn post van gisteren avond. Ik moet niet onder invloed op dit forum schrijven, sterker: ik moet niet drinken. Wat ik bedoelde met circus act heeft te maken met een personeelsuitje. Ik doe iets, wat eigenlijk niet kan vanwege lb, en iedereen kijkt toe en is trots als het lukt. Ik kan wel door de grond zakken op zo'n moment. En waarom ik toch meedoe? Omdat de organisatoren altijd zo goed meedenken met mij. Ze willen iets dat ik ook kan. Heel lief. Dan zeg ik geen nee. Ik zou het veel fijner vinden als ze geen rekening met me houden en ik gewoon thuis kan blijven.
Waterplant ik haat je helemaal niet! Ik vind je woorden keihard, da's wat anders. Dit fragment raakt mij veruit het meest:
Heel eerlijk, als je geen lb zou hebben, hoe zouden mensen je dan omschrijven met zulk gedrag? Misschien vinden ze dan dat je eens volwassen zou moeten worden? Hoe had je een kind willen opvoeden als de vader niet te veel in beeld moet zijn, jij promiscue bent en graag een borrel neemt, je altijd goede raad geeft maar anderen buiten je leven houdt, je ex belt en dan weer afstoot?
Ik wil op elk punt wat jij hier aanstipt reageren (verdedigen) met een 'Ja, maar...'. Maar dat heeft weinig zin. Feiten, constateringen en meningen. Daar zeg je (helaas) niets fout mee.
Voel me leeg. Geen tranen, gewoon leeg. Ik moet echt veranderen.
donderdag 28 augustus 2014 15:02
Wat ik bedoelde met circus act heeft te maken met een personeelsuitje. Ik doe iets, wat eigenlijk niet kan vanwege lb, en iedereen kijkt toe en is trots als het lukt. Ik kan wel door de grond zakken op zo'n moment. En waarom ik toch meedoe? Omdat de organisatoren altijd zo goed meedenken met mij. Ze willen iets dat ik ook kan. Heel lief. Dan zeg ik geen nee. Ik zou het veel fijner vinden als ze geen rekening met me houden en ik gewoon thuis kan blijven.
En als jij zegt: dat kan ik niet met mijn beperking. Wat lief dat jullie meedenken. Maar wat ik het liefste wil is gewoon ...
Omdat jij niet open en eerlijk bent, gaan mensen op basis van jou (valse) informatie over wat je allemaal wel en niet kan 'met je meedenken'. En omdat jij je zo graag stoer en sterk gedraagt, zul jij ook zo tegemoet worden getreden in het lief meedenken door de organisatie. En tja, dan komt je '' leugen' uit en zul je dus je 'leugen' moeten waarmaken, ten koste van jezelf.
Zwaar he, een vals plaatje van jezelf neerzetten dat je vervolgens moet waarmaken?
En als jij zegt: dat kan ik niet met mijn beperking. Wat lief dat jullie meedenken. Maar wat ik het liefste wil is gewoon ...
Omdat jij niet open en eerlijk bent, gaan mensen op basis van jou (valse) informatie over wat je allemaal wel en niet kan 'met je meedenken'. En omdat jij je zo graag stoer en sterk gedraagt, zul jij ook zo tegemoet worden getreden in het lief meedenken door de organisatie. En tja, dan komt je '' leugen' uit en zul je dus je 'leugen' moeten waarmaken, ten koste van jezelf.
Zwaar he, een vals plaatje van jezelf neerzetten dat je vervolgens moet waarmaken?
donderdag 28 augustus 2014 15:11
quote:Doreia schreef op 28 augustus 2014 @ 15:02:
Wat ik bedoelde met circus act heeft te maken met een personeelsuitje. Ik doe iets, wat eigenlijk niet kan vanwege lb, en iedereen kijkt toe en is trots als het lukt. Ik kan wel door de grond zakken op zo'n moment. En waarom ik toch meedoe? Omdat de organisatoren altijd zo goed meedenken met mij. Ze willen iets dat ik ook kan. Heel lief. Dan zeg ik geen nee. Ik zou het veel fijner vinden als ze geen rekening met me houden en ik gewoon thuis kan blijven.
En als jij zegt: dat kan ik niet met mijn beperking. Wat lief dat jullie meedenken. Maar wat ik het liefste wil is gewoon ...
Omdat jij niet open en eerlijk bent, gaan mensen op basis van jou (valse) informatie over wat je allemaal wel en niet kan 'met je meedenken'. En omdat jij je zo graag stoer en sterk gedraagt, zul jij ook zo tegemoet worden getreden in het lief meedenken door de organisatie. En tja, dan komt je '' leugen' uit en zul je dus je 'leugen' moeten waarmaken, ten koste van jezelf.
Zwaar he, een vals plaatje van jezelf neerzetten dat je vervolgens moet waarmaken?
Ik heb het nooit zo bekeken... Je hebt gelijk.
Dat gaat heel moeilijk worden: eerlijk zijn op deze manier.
Jullie openen mijn ogen. En dat doet pijn.
Wat ik bedoelde met circus act heeft te maken met een personeelsuitje. Ik doe iets, wat eigenlijk niet kan vanwege lb, en iedereen kijkt toe en is trots als het lukt. Ik kan wel door de grond zakken op zo'n moment. En waarom ik toch meedoe? Omdat de organisatoren altijd zo goed meedenken met mij. Ze willen iets dat ik ook kan. Heel lief. Dan zeg ik geen nee. Ik zou het veel fijner vinden als ze geen rekening met me houden en ik gewoon thuis kan blijven.
En als jij zegt: dat kan ik niet met mijn beperking. Wat lief dat jullie meedenken. Maar wat ik het liefste wil is gewoon ...
Omdat jij niet open en eerlijk bent, gaan mensen op basis van jou (valse) informatie over wat je allemaal wel en niet kan 'met je meedenken'. En omdat jij je zo graag stoer en sterk gedraagt, zul jij ook zo tegemoet worden getreden in het lief meedenken door de organisatie. En tja, dan komt je '' leugen' uit en zul je dus je 'leugen' moeten waarmaken, ten koste van jezelf.
Zwaar he, een vals plaatje van jezelf neerzetten dat je vervolgens moet waarmaken?
Ik heb het nooit zo bekeken... Je hebt gelijk.
Dat gaat heel moeilijk worden: eerlijk zijn op deze manier.
Jullie openen mijn ogen. En dat doet pijn.
donderdag 28 augustus 2014 16:02
quote:zimi schreef op 28 augustus 2014 @ 15:45:
Ben blij dat je bij je vriendin een hoop eruit hebt kunnen gooien. Hoe voel je je er nu bij?
Ik ben vooral blij dat ik haar heb kunnen uitleggen waarom ik gisteren zo van streek was. Ik vind dat ze daar recht op heeft.
Maar ik voel me (nog?) niet opgelucht ofzo. Eerder angstig. En dit klinkt misschien alsof ik vriendin wantrouw, maar het is eigenlijk zo dat ik me erg schuldig voel en het kan begrijpen als ze straks boos op me is. En dat zou terecht zijn, maar ik heb het natuurlijk liever niet.
Ben blij dat je bij je vriendin een hoop eruit hebt kunnen gooien. Hoe voel je je er nu bij?
Ik ben vooral blij dat ik haar heb kunnen uitleggen waarom ik gisteren zo van streek was. Ik vind dat ze daar recht op heeft.
Maar ik voel me (nog?) niet opgelucht ofzo. Eerder angstig. En dit klinkt misschien alsof ik vriendin wantrouw, maar het is eigenlijk zo dat ik me erg schuldig voel en het kan begrijpen als ze straks boos op me is. En dat zou terecht zijn, maar ik heb het natuurlijk liever niet.
donderdag 28 augustus 2014 17:18
quote:Doreia schreef op 28 augustus 2014 @ 16:17:
Je hebt echt maar heel weinig vertrouwen in jezelf en in je vriendinnen he? Waarom denk je dat je geen potjes kan breken bij een ander? Dat jij 0 krediet hebt opgebouwd in al die jaren?
Omdat ik best veel fout doe: ik ben behoorlijk egoïstisch, relatie met ex 2 jaar geheim gehouden, behandel ex niet netjes en laat vrienden niet dichtbij komen.
Ik doe ook wel eens wat goed hoor, maar als ik de balans opmaak, ben ik er niet gerust op.
Ik weet gewoon niet hoe haar reactie uiteindelijk zal zijn nadat ze alles heeft laten bezinken. Ik mis controle.
Je hebt echt maar heel weinig vertrouwen in jezelf en in je vriendinnen he? Waarom denk je dat je geen potjes kan breken bij een ander? Dat jij 0 krediet hebt opgebouwd in al die jaren?
Omdat ik best veel fout doe: ik ben behoorlijk egoïstisch, relatie met ex 2 jaar geheim gehouden, behandel ex niet netjes en laat vrienden niet dichtbij komen.
Ik doe ook wel eens wat goed hoor, maar als ik de balans opmaak, ben ik er niet gerust op.
Ik weet gewoon niet hoe haar reactie uiteindelijk zal zijn nadat ze alles heeft laten bezinken. Ik mis controle.
donderdag 28 augustus 2014 17:26
Tadaaaaaaaaa en daar is ie dan: de Controle Freak
Ik herken het erg goed hoor, het controle willen hebben op alles. Maar inmiddels heb IK al geleerd dit los te laten of (haha) te controleren en doseren. Je bent onbewust heel erg doorgeschoten in je controledrang, door nu zelfs te bedenken hoe je vriendinnen, collega's en anderen over jou zouden moeten denken. Maar weet je? Zo belangrijk ben je niet. Echt niet.
Ik herken het erg goed hoor, het controle willen hebben op alles. Maar inmiddels heb IK al geleerd dit los te laten of (haha) te controleren en doseren. Je bent onbewust heel erg doorgeschoten in je controledrang, door nu zelfs te bedenken hoe je vriendinnen, collega's en anderen over jou zouden moeten denken. Maar weet je? Zo belangrijk ben je niet. Echt niet.
donderdag 28 augustus 2014 17:37
Controle heb je alleen 'nodig' als je een vals zelfplaatje in stand wilt houden lieve sneeuwklok. En je ondervindt nu aan den lijve hoe zwaar dat is, hoe uitputtend en hoe onmogelijk eigenlijk. Het ging al die jaren goed het gehop van de een naar de andere vriend, het tralalala, maar nu is de valsspelen-koek op.
De reacties van Doreia gaan rechtstreeks naar de kern en ik vind het moedig van je dat je blijft reageren ondanks dat je even wat virtuele klappen krijgt. Het zijn de goede klappen omdat het je wakker maakt en je hopelijk inziet dat als "wij" al niet vervuld met afschuw wegrennen, dan zullen je vrienden dat al helemaal niet doen.
Gun je naasten dat ze meer van je kunnen houden door ze meer van jezelf te laten zien. Is wel zo fair toch?
De reacties van Doreia gaan rechtstreeks naar de kern en ik vind het moedig van je dat je blijft reageren ondanks dat je even wat virtuele klappen krijgt. Het zijn de goede klappen omdat het je wakker maakt en je hopelijk inziet dat als "wij" al niet vervuld met afschuw wegrennen, dan zullen je vrienden dat al helemaal niet doen.
Gun je naasten dat ze meer van je kunnen houden door ze meer van jezelf te laten zien. Is wel zo fair toch?
donderdag 28 augustus 2014 17:57
Ergens ben je in een spagaat terecht gekomen. Je wil net doen alsof je geen lb hebt maar aan de andere kant draait bijna alles in je leven daar om heen.
Ik zou niet weten hoe maar ergens moet je toch in het midden zien uit te komen en ik snap prima dat de tranen hoog zitten want zo langzamerhand krijg je het idee dat je helemaal niets goed doet of hebt gedaan.
Toen je jong was zal je gedrag best nodig zijn geweest omdat kinderen onder elkaar wreed kunnen zijn en jij kwetsbaarder bent. Maar nu ben je volwassen en je gevoel is niet mee veranderd.
Niemands leven bestaat nog meer uit denken dat je gek bent, of speciaal of zielig omdat iedereen al in zijn omgeving of eigen leven te maken heeft gehad met persoonlijke drama's.
En al die tijd heb je dat niet echt gemerkt omdat je bezig was met je eigen statement maken. Ik zou denk ik ook doodmoe zijn als ik jou was, hoe je dit hebt vol kunnen maken verdient al een prijs.
Dus kop op, als je vriendin kwaad op je is dan zal ze haar reden er voor hebben maar ik denk eerder dat ze terug komt met vragen omdat ze jou nu wel eens echt wil leren kennen. Een nieuwe schone lei, een vriendschap gebaseerd op gelijkwaardigheid en eerlijkheid, iets waar jullie beide recht op hebben omdat relaties nu eenmaal zo horen te zijn.
Ik zou niet weten hoe maar ergens moet je toch in het midden zien uit te komen en ik snap prima dat de tranen hoog zitten want zo langzamerhand krijg je het idee dat je helemaal niets goed doet of hebt gedaan.
Toen je jong was zal je gedrag best nodig zijn geweest omdat kinderen onder elkaar wreed kunnen zijn en jij kwetsbaarder bent. Maar nu ben je volwassen en je gevoel is niet mee veranderd.
Niemands leven bestaat nog meer uit denken dat je gek bent, of speciaal of zielig omdat iedereen al in zijn omgeving of eigen leven te maken heeft gehad met persoonlijke drama's.
En al die tijd heb je dat niet echt gemerkt omdat je bezig was met je eigen statement maken. Ik zou denk ik ook doodmoe zijn als ik jou was, hoe je dit hebt vol kunnen maken verdient al een prijs.
Dus kop op, als je vriendin kwaad op je is dan zal ze haar reden er voor hebben maar ik denk eerder dat ze terug komt met vragen omdat ze jou nu wel eens echt wil leren kennen. Een nieuwe schone lei, een vriendschap gebaseerd op gelijkwaardigheid en eerlijkheid, iets waar jullie beide recht op hebben omdat relaties nu eenmaal zo horen te zijn.
donderdag 28 augustus 2014 18:35
Ja, tranen zitten hoog. Er worden hier rake dingen gezegd, maar dat opent wel mijn ogen. Er wordt gerommeld aan de fundamenten en ik weet echt even niet waar te beginnen. Ik probeer wat te doen met de gesprekken met psych en jullie reacties. Dat het anders moet, is duidelijk.
Het liefst parkeer ik alles even en ga door op de oude manier, maar dat gaat niet werken. Ik ben ook best bang om in oude patronen te vervallen.
Heb idd het gevoel dat er op dit moment niet zoveel goed gaat, maar ik heb er vertrouwen in dat ik uiteindelijk gezonder in het leven sta.
Vind het wel heel moeilijk om gewoon even te ontspannen. Ik blijf maar denken. Afleiding zoek ik wel, maar het lijkt niet echt te helpen.
Het liefst parkeer ik alles even en ga door op de oude manier, maar dat gaat niet werken. Ik ben ook best bang om in oude patronen te vervallen.
Heb idd het gevoel dat er op dit moment niet zoveel goed gaat, maar ik heb er vertrouwen in dat ik uiteindelijk gezonder in het leven sta.
Vind het wel heel moeilijk om gewoon even te ontspannen. Ik blijf maar denken. Afleiding zoek ik wel, maar het lijkt niet echt te helpen.
