Relaties
alle pijlers
Hoe red ik mijn relatie
donderdag 28 augustus 2014 13:58
Hallo,
Ik ben 6 jaar samen met mijn man en we hebben een dochtertje van bijna 5.
Over het algemeen zijn we gelukkig met elkaar, maar er zijn twee zaken, waardoor onze relatie vastzit:
1. Onze dochter is ongepland gekomen. Dit was zeer moeilijk in het begin, maar ondertussen heb ik haar aanvaard en is ze de wereld voor mij. Voor mijn man ligt dit moeilijker. Na vijf jaar heeft hij het nog steeds moeilijk dat onze dochter er is gekomen en heeft hij het moeilijk met de weinige vrijheid die hij heeft (hoewel ik hem alle vrijheid geef, die hij nodig heeft). Dit begint echt zwaar op onze relatie te wegen. Ik wil een man die ook van onze dochter houdt, maar het gevoel is er gewoon niet.
2. We zitten vast in een discussie over waar we willen gaan wonen. Momenteel huren we een appartementje, maar stillaan willen we graag een huisje kopen. Maar we komen niet overeen over de plaats. Momenteel wonen we dichter bij mijn familie dan bij de zijne (hoewel de afstand zeker niet onoverkomelijk is). Maar hij wil graag dichter wonen bij zijn familie, maar daar hebben we niemand die op onze dochter kan letten en ik ga minstens wekelijks op bezoek bij mijn ouders en ik heb daar nog andere verplichtingen. Daarnaast doe ik ook het meeste in het huishouden en voor het zorgen van onze dochter, dus ik wil ook geen uur rijden na mijn werk. Het is zo'n domme discussie, maar we willen beide niet afwijken van onze meningen. Ik zie het praktisch niet mogelijk om dichter bij zijn geboortedorp te wonen, en hij zal ongelukkig zijn om hier te blijven wonen.
Kan iemand ons helpen?
Ik ben 6 jaar samen met mijn man en we hebben een dochtertje van bijna 5.
Over het algemeen zijn we gelukkig met elkaar, maar er zijn twee zaken, waardoor onze relatie vastzit:
1. Onze dochter is ongepland gekomen. Dit was zeer moeilijk in het begin, maar ondertussen heb ik haar aanvaard en is ze de wereld voor mij. Voor mijn man ligt dit moeilijker. Na vijf jaar heeft hij het nog steeds moeilijk dat onze dochter er is gekomen en heeft hij het moeilijk met de weinige vrijheid die hij heeft (hoewel ik hem alle vrijheid geef, die hij nodig heeft). Dit begint echt zwaar op onze relatie te wegen. Ik wil een man die ook van onze dochter houdt, maar het gevoel is er gewoon niet.
2. We zitten vast in een discussie over waar we willen gaan wonen. Momenteel huren we een appartementje, maar stillaan willen we graag een huisje kopen. Maar we komen niet overeen over de plaats. Momenteel wonen we dichter bij mijn familie dan bij de zijne (hoewel de afstand zeker niet onoverkomelijk is). Maar hij wil graag dichter wonen bij zijn familie, maar daar hebben we niemand die op onze dochter kan letten en ik ga minstens wekelijks op bezoek bij mijn ouders en ik heb daar nog andere verplichtingen. Daarnaast doe ik ook het meeste in het huishouden en voor het zorgen van onze dochter, dus ik wil ook geen uur rijden na mijn werk. Het is zo'n domme discussie, maar we willen beide niet afwijken van onze meningen. Ik zie het praktisch niet mogelijk om dichter bij zijn geboortedorp te wonen, en hij zal ongelukkig zijn om hier te blijven wonen.
Kan iemand ons helpen?
donderdag 28 augustus 2014 16:33
Jij wilde het kind houden, je vriend niet.
Jij wil dichter bij jouw ouders wonen, je vriend niet omdat hij anders nog verder van zijn ouders vandaan woont.
Ik denk dat je vriend in deze situaties wordt meegesleurd door jou, en daarom vind ik het niet raar dat hij zijn onbezorgde leventje zo mist. Er zijn/worden in ieder geval twee belangrijke dingen voor hem besloten.
Uiteraard is hij er zelf ook bij. Hij had er ook voor kunnen kiezen om bij je weg te gaan, heeft 'ie niet gedaan (waarschijnlijk uit verantwoordelijkheid). En met het huis weet hij het ook niet goed.
Ik zou in dit geval zeker in therapie gaan, want er is ook nog een klein meisje bij betrokken. Zij is er nu eenmaal dus je moet van daaruit verder kijken. Want als je vijf bent heb je echtwel door dat er iets speelt tussen je ouders hoor...
Jij wil dichter bij jouw ouders wonen, je vriend niet omdat hij anders nog verder van zijn ouders vandaan woont.
Ik denk dat je vriend in deze situaties wordt meegesleurd door jou, en daarom vind ik het niet raar dat hij zijn onbezorgde leventje zo mist. Er zijn/worden in ieder geval twee belangrijke dingen voor hem besloten.
Uiteraard is hij er zelf ook bij. Hij had er ook voor kunnen kiezen om bij je weg te gaan, heeft 'ie niet gedaan (waarschijnlijk uit verantwoordelijkheid). En met het huis weet hij het ook niet goed.
Ik zou in dit geval zeker in therapie gaan, want er is ook nog een klein meisje bij betrokken. Zij is er nu eenmaal dus je moet van daaruit verder kijken. Want als je vijf bent heb je echtwel door dat er iets speelt tussen je ouders hoor...
donderdag 28 augustus 2014 16:40
quote:magali077 schreef op 28 augustus 2014 @ 13:58:
Hallo,
Ik ben 6 jaar samen met mijn man en we hebben een dochtertje van bijna 5.
Over het algemeen zijn we gelukkig met elkaar, maar er zijn twee zaken, waardoor onze relatie vastzit:
1. Onze dochter is ongepland gekomen. Dit was zeer moeilijk in het begin, maar ondertussen heb ik haar aanvaard Wow wat klinkt dit lief. Je hebt haar aanvaard?en is ze de wereld voor mij. Voor mijn man ligt dit moeilijker. Na vijf jaar heeft hij het nog steeds moeilijk dat onze dochter er is gekomen Hij heeft het er moeilijk mee? en heeft hij het moeilijk met de weinige vrijheid die hij heeft (hoewel ik hem alle vrijheid geef, die hij nodig heeft). Dit begint echt zwaar op onze relatie te wegen. Ik wil een man die ook van onze dochter houdt, maar het gevoel is er gewoon niet.
Wat fijn, een vader die niet van zijn dochter houdt. Doodnormaal als je het mij vraagt. Ouders die van je houden, dat is luxe man!
2. We zitten vast in een discussie over waar we willen gaan wonen. Momenteel huren we een appartementje, maar stillaan willen we graag een huisje kopen. Maar we komen niet overeen over de plaats. Momenteel wonen we dichter bij mijn familie dan bij de zijne (hoewel de afstand zeker niet onoverkomelijk is). Maar hij wil graag dichter wonen bij zijn familie, maar daar hebben we niemand die op onze dochter kan letten en ik ga minstens wekelijks op bezoek bij mijn ouders en ik heb daar nog andere verplichtingen.
Hij wil waarschijnlijk ook wel eens wekelijks bij zijn ouders langsgaan. Je weet wel, die mensen die hem hebben grootgebracht. Schept toch een band, liefdevolle ouders...
Daarnaast doe ik ook het meeste in het huishouden en voor het zorgen van onze dochter, dus ik wil ook geen uur rijden na mijn werk. Het is zo'n domme discussie, maar we willen beide niet afwijken van onze meningen. Ik zie het praktisch niet mogelijk om dichter bij zijn geboortedorp te wonen, en hij zal ongelukkig zijn om hier te blijven wonen.
Kan iemand ons helpen?
Hallo,
Ik ben 6 jaar samen met mijn man en we hebben een dochtertje van bijna 5.
Over het algemeen zijn we gelukkig met elkaar, maar er zijn twee zaken, waardoor onze relatie vastzit:
1. Onze dochter is ongepland gekomen. Dit was zeer moeilijk in het begin, maar ondertussen heb ik haar aanvaard Wow wat klinkt dit lief. Je hebt haar aanvaard?en is ze de wereld voor mij. Voor mijn man ligt dit moeilijker. Na vijf jaar heeft hij het nog steeds moeilijk dat onze dochter er is gekomen Hij heeft het er moeilijk mee? en heeft hij het moeilijk met de weinige vrijheid die hij heeft (hoewel ik hem alle vrijheid geef, die hij nodig heeft). Dit begint echt zwaar op onze relatie te wegen. Ik wil een man die ook van onze dochter houdt, maar het gevoel is er gewoon niet.
Wat fijn, een vader die niet van zijn dochter houdt. Doodnormaal als je het mij vraagt. Ouders die van je houden, dat is luxe man!
2. We zitten vast in een discussie over waar we willen gaan wonen. Momenteel huren we een appartementje, maar stillaan willen we graag een huisje kopen. Maar we komen niet overeen over de plaats. Momenteel wonen we dichter bij mijn familie dan bij de zijne (hoewel de afstand zeker niet onoverkomelijk is). Maar hij wil graag dichter wonen bij zijn familie, maar daar hebben we niemand die op onze dochter kan letten en ik ga minstens wekelijks op bezoek bij mijn ouders en ik heb daar nog andere verplichtingen.
Hij wil waarschijnlijk ook wel eens wekelijks bij zijn ouders langsgaan. Je weet wel, die mensen die hem hebben grootgebracht. Schept toch een band, liefdevolle ouders...
Daarnaast doe ik ook het meeste in het huishouden en voor het zorgen van onze dochter, dus ik wil ook geen uur rijden na mijn werk. Het is zo'n domme discussie, maar we willen beide niet afwijken van onze meningen. Ik zie het praktisch niet mogelijk om dichter bij zijn geboortedorp te wonen, en hij zal ongelukkig zijn om hier te blijven wonen.
Kan iemand ons helpen?
donderdag 28 augustus 2014 16:45
quote:magali077 schreef op 28 augustus 2014 @ 13:58:
Hallo,
....
Kan iemand ons helpen?
Mag hij na vijf jaar jouw zin te volgen misschien ook eens een beetje van zijn zin, qua woongebeuren?
Dat jij het praktisch niet ziet zitten lijkt me zo op het eerste gezicht een drogredenering, je lijkt vooral te bedoelen dat de huidige situatie voor jou wel heel erg ideaal is
Hallo,
....
Kan iemand ons helpen?
Mag hij na vijf jaar jouw zin te volgen misschien ook eens een beetje van zijn zin, qua woongebeuren?
Dat jij het praktisch niet ziet zitten lijkt me zo op het eerste gezicht een drogredenering, je lijkt vooral te bedoelen dat de huidige situatie voor jou wel heel erg ideaal is
donderdag 28 augustus 2014 16:59
quote:magali077 schreef op 28 augustus 2014 @ 14:54:
[...]
Volgens mij zijn wij verder een redelijk normaal gezin, denk ik. Ik denk dat hier een zeer verkeerd beeld van mijn man wordt opgezet. Hij houdt enorm van onze dochter, maar heeft niet de "normale" vadergevoelens, ik heb nooit gezegd dat "hij haar niet moet". Mijn man doet enorm veel voor mij én voor onze dochter. Hij speelt er ook mee en gaat er eens mee naar de speeltuin. Hij zorgt voor haar als ik eens weg ben of ben gaan werken. Maar dit gaat niet vanzelf, zoals bij een andere vader misschien wel. Maar hij doet het toch maar. Hij heeft het gewoon zwaar met het feit dat ze er te vroeg is gekomen. Ik had het misschien anders moeten verwoorden dat "hij haar niet accepteert".
Mannen zijn net mensen. Ik geloof niet dat er een standnormale vadergevoelens bestaan, noch dat ouderschap ooit vanzelf gaat.
Kortom, nadat ik even dacht dat ik beter pagina 1 en 2 ook had kunnen lezen, snap ik er na het lezen van de eerste twee pagina's eigenlijk helemaal niks meer van wat er precies mis is met zijn vaderschap. Ik denk dat bij heel veel gezinnen door de kinderen eerder naar mammie dan naar pappie wordt gevraagd bij problemen of pijn, of zoals een oud zuid-soelawesies spreekwoord zegt: De baarmoeder is altijd nader dan de balzak.
En natuurlijk zal je eigen (lastige) jeugd zijn weerslag hebben op de omgang met je kinderen, maar hey, achter elke voordeur hebben vaders en moeders eigen problemen die we van buitenaf niet zien. De standaardnormale vader of moeder bestaat gewoon niet, dat is geen meetlat waartegen je iemand kunt afmeten.
[...]
Volgens mij zijn wij verder een redelijk normaal gezin, denk ik. Ik denk dat hier een zeer verkeerd beeld van mijn man wordt opgezet. Hij houdt enorm van onze dochter, maar heeft niet de "normale" vadergevoelens, ik heb nooit gezegd dat "hij haar niet moet". Mijn man doet enorm veel voor mij én voor onze dochter. Hij speelt er ook mee en gaat er eens mee naar de speeltuin. Hij zorgt voor haar als ik eens weg ben of ben gaan werken. Maar dit gaat niet vanzelf, zoals bij een andere vader misschien wel. Maar hij doet het toch maar. Hij heeft het gewoon zwaar met het feit dat ze er te vroeg is gekomen. Ik had het misschien anders moeten verwoorden dat "hij haar niet accepteert".
Mannen zijn net mensen. Ik geloof niet dat er een standnormale vadergevoelens bestaan, noch dat ouderschap ooit vanzelf gaat.
Kortom, nadat ik even dacht dat ik beter pagina 1 en 2 ook had kunnen lezen, snap ik er na het lezen van de eerste twee pagina's eigenlijk helemaal niks meer van wat er precies mis is met zijn vaderschap. Ik denk dat bij heel veel gezinnen door de kinderen eerder naar mammie dan naar pappie wordt gevraagd bij problemen of pijn, of zoals een oud zuid-soelawesies spreekwoord zegt: De baarmoeder is altijd nader dan de balzak.
En natuurlijk zal je eigen (lastige) jeugd zijn weerslag hebben op de omgang met je kinderen, maar hey, achter elke voordeur hebben vaders en moeders eigen problemen die we van buitenaf niet zien. De standaardnormale vader of moeder bestaat gewoon niet, dat is geen meetlat waartegen je iemand kunt afmeten.
donderdag 28 augustus 2014 17:00
quote:kerol schreef op 28 augustus 2014 @ 16:45:
[...]
Mag hij na vijf jaar jouw zin te volgen misschien ook eens een beetje van zijn zin, qua woongebeuren?
Dat jij het praktisch niet ziet zitten lijkt me zo op het eerste gezicht een drogredenering, je lijkt vooral te bedoelen dat de huidige situatie voor jou wel heel erg ideaal isKerol kan het beter verwoorden.
[...]
Mag hij na vijf jaar jouw zin te volgen misschien ook eens een beetje van zijn zin, qua woongebeuren?
Dat jij het praktisch niet ziet zitten lijkt me zo op het eerste gezicht een drogredenering, je lijkt vooral te bedoelen dat de huidige situatie voor jou wel heel erg ideaal isKerol kan het beter verwoorden.
donderdag 28 augustus 2014 17:06
donderdag 28 augustus 2014 17:14
quote:blijfgewoonbianca schreef op 28 augustus 2014 @ 16:24:
Ik wil een man die ook van onze dochter houdt, .
ALS haar eigen vader al moeite heeft met haar volledig accepteren, hoe denk je dat een eventuele stiefvader hier in staat, mochten jij en haar vader het samen niet redden?Hoe bedoel je? Dat ligt toch aan de vader niet aan het kind??
Ik wil een man die ook van onze dochter houdt, .
ALS haar eigen vader al moeite heeft met haar volledig accepteren, hoe denk je dat een eventuele stiefvader hier in staat, mochten jij en haar vader het samen niet redden?Hoe bedoel je? Dat ligt toch aan de vader niet aan het kind??
donderdag 28 augustus 2014 17:18
quote:*lelie* schreef op 28 augustus 2014 @ 17:14:
[...]
Hoe bedoel je? Dat ligt toch aan de vader niet aan het kind??
Nee, ligt niet aan het kind.
Ik bedoelde dat een stiefvader worden niet betekent dat je net zoveel van je stiefkind houdt als een bloedeigen ouder dat - meestal - doet.
En aangezien TO zegt dat ze dat nou juist graag wil; een man die net zoveel van haar dochter houdt als zij dat doet, wil ik even gezegd hebben dat een nieuwe relatie dat probleem niet op gaat lossen.
[...]
Hoe bedoel je? Dat ligt toch aan de vader niet aan het kind??
Nee, ligt niet aan het kind.
Ik bedoelde dat een stiefvader worden niet betekent dat je net zoveel van je stiefkind houdt als een bloedeigen ouder dat - meestal - doet.
En aangezien TO zegt dat ze dat nou juist graag wil; een man die net zoveel van haar dochter houdt als zij dat doet, wil ik even gezegd hebben dat een nieuwe relatie dat probleem niet op gaat lossen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 28 augustus 2014 17:22
quote:blijfgewoonbianca schreef op 28 augustus 2014 @ 17:18:
[...]
Nee, ligt niet aan het kind.
Ik bedoelde dat een stiefvader worden niet betekent dat je net zoveel van je stiefkind houdt als een bloedeigen ouder dat - meestal - doet.
En aangezien TO zegt dat ze dat nou juist graag wil; een man die net zoveel van haar dochter houdt als zij dat doet, wil ik even gezegd hebben dat een nieuwe relatie dat probleem niet op gaat lossen.
Nou ik geloof dat een stiefvader net zoveel van je kind kan houden. Zou anders betekenen dat alle geadopteerde kinderen minder liefde krijgen. Moet je natuurlijk wel net de juiste treffen.
Ik ben wel eens dat een liefdevolle stiefvader voor het kind niks veranderd aan het feit dat haar eigen vader dat niet of niet genoeg doet.
[...]
Nee, ligt niet aan het kind.
Ik bedoelde dat een stiefvader worden niet betekent dat je net zoveel van je stiefkind houdt als een bloedeigen ouder dat - meestal - doet.
En aangezien TO zegt dat ze dat nou juist graag wil; een man die net zoveel van haar dochter houdt als zij dat doet, wil ik even gezegd hebben dat een nieuwe relatie dat probleem niet op gaat lossen.
Nou ik geloof dat een stiefvader net zoveel van je kind kan houden. Zou anders betekenen dat alle geadopteerde kinderen minder liefde krijgen. Moet je natuurlijk wel net de juiste treffen.
Ik ben wel eens dat een liefdevolle stiefvader voor het kind niks veranderd aan het feit dat haar eigen vader dat niet of niet genoeg doet.
donderdag 28 augustus 2014 17:37
quote:sugarmiss schreef op 28 augustus 2014 @ 14:14:
Eens met meds.
Hij wilde geen kind. Er werd hem toch een kind opgedrongen en nu moet hij nog dolgelukkig met hasr zijn ook.
Daarnaast wordt kind ook nog ens in de strijd geworpen als reden om niet te kunnen verhuizen. Logisch dat je dochter dan als een sta in de weg gaat zien.
Hopelijk lezen de domme dozen die zogenaamd door de pil heen zwanger worden deze post ook en knopen dit goed in hun oren.
Ja. Dit dus. En hij kan natuurlijk nooit tegen moeder/dochter op. TO kan hier beter gewoon mee stoppen en een gezellig vaderfiguur zoeken. Ééntje die zelf nog de keuze heeft.
Dat oeps-zomaar-zwanger-en-we-waren-toch-écht-aan-de-pil begint zo langzamerhand wel een klassieker te worden. Tijd voor extra maatregelen.
Eens met meds.
Hij wilde geen kind. Er werd hem toch een kind opgedrongen en nu moet hij nog dolgelukkig met hasr zijn ook.
Daarnaast wordt kind ook nog ens in de strijd geworpen als reden om niet te kunnen verhuizen. Logisch dat je dochter dan als een sta in de weg gaat zien.
Hopelijk lezen de domme dozen die zogenaamd door de pil heen zwanger worden deze post ook en knopen dit goed in hun oren.
Ja. Dit dus. En hij kan natuurlijk nooit tegen moeder/dochter op. TO kan hier beter gewoon mee stoppen en een gezellig vaderfiguur zoeken. Ééntje die zelf nog de keuze heeft.
Dat oeps-zomaar-zwanger-en-we-waren-toch-écht-aan-de-pil begint zo langzamerhand wel een klassieker te worden. Tijd voor extra maatregelen.
donderdag 28 augustus 2014 17:39
quote:*lelie* schreef op 28 augustus 2014 @ 17:22:
[...]
Nou ik geloof dat een stiefvader net zoveel van je kind kan houden. Zou anders betekenen dat alle geadopteerde kinderen minder liefde krijgen..Ik stel een stiefvader niet gelijk aan adoptie ouders. Jij wel?
[...]
Nou ik geloof dat een stiefvader net zoveel van je kind kan houden. Zou anders betekenen dat alle geadopteerde kinderen minder liefde krijgen..Ik stel een stiefvader niet gelijk aan adoptie ouders. Jij wel?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 28 augustus 2014 17:41
quote:willie_dynamite schreef op 28 augustus 2014 @ 17:33:
[...]
Opgezadeld worden met een kind waar je niet op zit te wachten is ook niet niks.
Ok,maar je eigen vlees en bloed eenmaal zien/horen/voelen en er niet van kunnen houden is weer het andere uiterste.
Ik zou me afvragen of zo'n man wel in staat is om van iemand te houden.
[...]
Opgezadeld worden met een kind waar je niet op zit te wachten is ook niet niks.
Ok,maar je eigen vlees en bloed eenmaal zien/horen/voelen en er niet van kunnen houden is weer het andere uiterste.
Ik zou me afvragen of zo'n man wel in staat is om van iemand te houden.
donderdag 28 augustus 2014 17:42
quote:blijfgewoonbianca schreef op 28 augustus 2014 @ 17:39:
[...]
Ik stel een stiefvader niet gelijk aan adoptie ouders. Jij wel?Ik ook niet eerlijk gezegd. Adoptie ouders kiezen voor een kind. Een stiefvader kiest voor een vrouw, en "moet het kind er maar bij nemen". (kan het niet mooier verwoorden maar bedoel het niet slecht).
[...]
Ik stel een stiefvader niet gelijk aan adoptie ouders. Jij wel?Ik ook niet eerlijk gezegd. Adoptie ouders kiezen voor een kind. Een stiefvader kiest voor een vrouw, en "moet het kind er maar bij nemen". (kan het niet mooier verwoorden maar bedoel het niet slecht).
donderdag 28 augustus 2014 17:44
quote:*lelie* schreef op 28 augustus 2014 @ 17:41:
[...]
Ok,maar je eigen vlees en bloed eenmaal zien/horen/voelen en er niet van kunnen houden is weer het andere uiterste.
Ik zou me afvragen of zo'n man wel in staat is om van iemand te houden.Snap dat je zo denkt. Als ik logisch nadenk zou ik hetzelfde antwoord geven. Maar als ik heel eerlijk ben, ik heb niet echt een kinderwens (wat niet is kan nog komen, ben nog jong). Ik hou van mijn leven, hoe het nu is. Als ik morgen een kind zou hebben, denk ik dat ik hem verantwoordelijk zou houden voor het verliezen van mijn "jeugd".
[...]
Ok,maar je eigen vlees en bloed eenmaal zien/horen/voelen en er niet van kunnen houden is weer het andere uiterste.
Ik zou me afvragen of zo'n man wel in staat is om van iemand te houden.Snap dat je zo denkt. Als ik logisch nadenk zou ik hetzelfde antwoord geven. Maar als ik heel eerlijk ben, ik heb niet echt een kinderwens (wat niet is kan nog komen, ben nog jong). Ik hou van mijn leven, hoe het nu is. Als ik morgen een kind zou hebben, denk ik dat ik hem verantwoordelijk zou houden voor het verliezen van mijn "jeugd".
donderdag 28 augustus 2014 17:47
[quote]sugarmiss schreef op 28 augustus 2014 @ 14:14:
Eens met meds.
Hij wilde geen kind. Er werd hem toch een kind opgedrongen en nu moet hij nog dolgelukkig met hasr zijn ook.
Doe eens normaal joh, alsof "zwangerschap afbreken" een doodnormale keuze is!
TO is per ongelijk zwanger geraakt, daar was vader ook bij, is evengoed zijm verantwoording als die van haar. Dus niks "opgedrongen" (of het is haar net zo goed 'opgedrongen').
Echt ouderwets om 'de schuld' en 'de keuze' altijd bij de vrouw te leggen. Een man kan makkelijk praten mbt zwangerschapsafbreking, zit immers niet in zijn lichaam. En om dan te zeggen "jij hebt voor het kind gekozen", ja lekker makkelijk!
Ik zou per direct de relatie verbreken als mijn man een abortus zou willen! Ik zou 100:/ alleen voor mijn kind gaan.
Eens met meds.
Hij wilde geen kind. Er werd hem toch een kind opgedrongen en nu moet hij nog dolgelukkig met hasr zijn ook.
Doe eens normaal joh, alsof "zwangerschap afbreken" een doodnormale keuze is!
TO is per ongelijk zwanger geraakt, daar was vader ook bij, is evengoed zijm verantwoording als die van haar. Dus niks "opgedrongen" (of het is haar net zo goed 'opgedrongen').
Echt ouderwets om 'de schuld' en 'de keuze' altijd bij de vrouw te leggen. Een man kan makkelijk praten mbt zwangerschapsafbreking, zit immers niet in zijn lichaam. En om dan te zeggen "jij hebt voor het kind gekozen", ja lekker makkelijk!
Ik zou per direct de relatie verbreken als mijn man een abortus zou willen! Ik zou 100:/ alleen voor mijn kind gaan.
donderdag 28 augustus 2014 17:48
quote:Ismene schreef op 28 augustus 2014 @ 17:42:
[...]
Ik ook niet eerlijk gezegd. Adoptie ouders kiezen voor een kind. Een stiefvader kiest voor een vrouw, en "moet het kind er maar bij nemen". (kan het niet mooier verwoorden maar bedoel het niet slecht).
Dat is deels waar maar wil dat zeggen dat hij niet net zoveel van dat kind kan gaan houden? Onzin
En niks moet,ook dat is een bewuste keuze die een stiefvader en de moeder maken.
[...]
Ik ook niet eerlijk gezegd. Adoptie ouders kiezen voor een kind. Een stiefvader kiest voor een vrouw, en "moet het kind er maar bij nemen". (kan het niet mooier verwoorden maar bedoel het niet slecht).
Dat is deels waar maar wil dat zeggen dat hij niet net zoveel van dat kind kan gaan houden? Onzin
En niks moet,ook dat is een bewuste keuze die een stiefvader en de moeder maken.
donderdag 28 augustus 2014 17:54
quote:Ismene schreef op 28 augustus 2014 @ 17:44:
[...]
Snap dat je zo denkt. Als ik logisch nadenk zou ik hetzelfde antwoord geven. Maar als ik heel eerlijk ben, ik heb niet echt een kinderwens (wat niet is kan nog komen, ben nog jong). Ik hou van mijn leven, hoe het nu is. Als ik morgen een kind zou hebben, denk ik dat ik hem verantwoordelijk zou houden voor het verliezen van mijn "jeugd".Dat is ook best een logische reactie. En dat je bepaalde vrijheden verliest en daar van baalt oke. Maar uiteindelijk niet van het kind kunnen houden vind ik toch heel apart.
[...]
Snap dat je zo denkt. Als ik logisch nadenk zou ik hetzelfde antwoord geven. Maar als ik heel eerlijk ben, ik heb niet echt een kinderwens (wat niet is kan nog komen, ben nog jong). Ik hou van mijn leven, hoe het nu is. Als ik morgen een kind zou hebben, denk ik dat ik hem verantwoordelijk zou houden voor het verliezen van mijn "jeugd".Dat is ook best een logische reactie. En dat je bepaalde vrijheden verliest en daar van baalt oke. Maar uiteindelijk niet van het kind kunnen houden vind ik toch heel apart.
donderdag 28 augustus 2014 17:54
quote:*lelie* schreef op 28 augustus 2014 @ 17:48:
[...]
Dat is deels waar maar wil dat zeggen dat hij niet net zoveel van dat kind kan gaan houden? Onzin
En niks moet,ook dat is een bewuste keuze die een stiefvader en de moeder maken.Bij een stiefouder kan het. Bij een adoptie ouder moet het (van mij dan toch, in mijn perfecte wereld).
Ik snap wat je bedoelt, zelfs als stiefouder is het een bewuste keuze. Ik zou nooit een relatie aangaan met een man met kinderen. Als er dan toch kinderen in mijn leven moeten komen, kunnen ze beter van mezelf zijn.
[...]
Dat is deels waar maar wil dat zeggen dat hij niet net zoveel van dat kind kan gaan houden? Onzin
En niks moet,ook dat is een bewuste keuze die een stiefvader en de moeder maken.Bij een stiefouder kan het. Bij een adoptie ouder moet het (van mij dan toch, in mijn perfecte wereld).
Ik snap wat je bedoelt, zelfs als stiefouder is het een bewuste keuze. Ik zou nooit een relatie aangaan met een man met kinderen. Als er dan toch kinderen in mijn leven moeten komen, kunnen ze beter van mezelf zijn.
donderdag 28 augustus 2014 18:00
quote:Ismene schreef op 28 augustus 2014 @ 17:54:
[...]
Bij een stiefouder kan het. Bij een adoptie ouder moet het (van mij dan toch, in mijn perfecte wereld).
Ik snap wat je bedoelt, zelfs als stiefouder is het een bewuste keuze. Ik zou nooit een relatie aangaan met een man met kinderen. Als er dan toch kinderen in mijn leven moeten komen, kunnen ze beter van mezelf zijn.
In mijn perfecte wereld houden alle (biologische/stief/adoptie) ouders van hun kinderen.
Ik bergijp je wel hoor.
Maar hier heeft TO verder niks aan dus on topic maar weer
[...]
Bij een stiefouder kan het. Bij een adoptie ouder moet het (van mij dan toch, in mijn perfecte wereld).
Ik snap wat je bedoelt, zelfs als stiefouder is het een bewuste keuze. Ik zou nooit een relatie aangaan met een man met kinderen. Als er dan toch kinderen in mijn leven moeten komen, kunnen ze beter van mezelf zijn.
In mijn perfecte wereld houden alle (biologische/stief/adoptie) ouders van hun kinderen.
Ik bergijp je wel hoor.
Maar hier heeft TO verder niks aan dus on topic maar weer
donderdag 28 augustus 2014 18:06
Okeej..
Ik ga niet loepen...
Maar. Heeft iedereen over het stukje heen gelezen waarin de TO aangeeft het kind gehouden te hebben in de veronderstelling dat de vader haar zou gaan verlaten? En het vervolgens zijn eigen keus was dit niet te doen en bij haar te blijven? Onder 'erin luizen' versta ik heel wat anders. Dat is bewust stoppen met de pil zonder dit effe te vermelden of gaatjes in een condoom prikken. Maar dat is niet aan de orde.
Sterker nog, ik denk dat het veel makkelijker was geweest voor de vader om gewoon de benen te nemen. Dat hij dit niet gedaan heeft getuigt dus van zijn liefde voor zijn vrouw, en voor het kind. Hij wil dus wel maar voelt zich geremd. En dat ben je ook gewoon, met een kind, beperkt in je 'vrijheid'. Hij moet zijn vader-zijn accepteren, desnoods met hulp, maar ik geloof niet dat deze relatie niet meer te redden valt zoals hier geroepen wordt.
Ik ga niet loepen...
Maar. Heeft iedereen over het stukje heen gelezen waarin de TO aangeeft het kind gehouden te hebben in de veronderstelling dat de vader haar zou gaan verlaten? En het vervolgens zijn eigen keus was dit niet te doen en bij haar te blijven? Onder 'erin luizen' versta ik heel wat anders. Dat is bewust stoppen met de pil zonder dit effe te vermelden of gaatjes in een condoom prikken. Maar dat is niet aan de orde.
Sterker nog, ik denk dat het veel makkelijker was geweest voor de vader om gewoon de benen te nemen. Dat hij dit niet gedaan heeft getuigt dus van zijn liefde voor zijn vrouw, en voor het kind. Hij wil dus wel maar voelt zich geremd. En dat ben je ook gewoon, met een kind, beperkt in je 'vrijheid'. Hij moet zijn vader-zijn accepteren, desnoods met hulp, maar ik geloof niet dat deze relatie niet meer te redden valt zoals hier geroepen wordt.
donderdag 28 augustus 2014 18:10
quote:brenne schreef op 28 augustus 2014 @ 18:06:
Okeej..
Ik ga niet loepen...
Maar. Heeft iedereen over het stukje heen gelezen waarin de TO aangeeft het kind gehouden te hebben in de veronderstelling dat de vader haar zou gaan verlaten? En het vervolgens zijn eigen keus was dit niet te doen en bij haar te blijven? Onder 'erin luizen' versta ik heel wat anders. Dat is bewust stoppen met de pil zonder dit effe te vermelden of gaatjes in een condoom prikken. Maar dat is niet aan de orde.
Sterker nog, ik denk dat het veel makkelijker was geweest voor de vader om gewoon de benen te nemen. Dat hij dit niet gedaan heeft getuigt dus van zijn liefde voor zijn vrouw, en voor het kind. Hij wil dus wel maar voelt zich geremd. En dat ben je ook gewoon, met een kind, beperkt in je 'vrijheid'. Hij moet zijn vader-zijn accepteren, desnoods met hulp, maar ik geloof niet dat deze relatie niet meer te redden valt zoals hier geroepen wordt.Goede, genuanceerde opmerking!
Okeej..
Ik ga niet loepen...
Maar. Heeft iedereen over het stukje heen gelezen waarin de TO aangeeft het kind gehouden te hebben in de veronderstelling dat de vader haar zou gaan verlaten? En het vervolgens zijn eigen keus was dit niet te doen en bij haar te blijven? Onder 'erin luizen' versta ik heel wat anders. Dat is bewust stoppen met de pil zonder dit effe te vermelden of gaatjes in een condoom prikken. Maar dat is niet aan de orde.
Sterker nog, ik denk dat het veel makkelijker was geweest voor de vader om gewoon de benen te nemen. Dat hij dit niet gedaan heeft getuigt dus van zijn liefde voor zijn vrouw, en voor het kind. Hij wil dus wel maar voelt zich geremd. En dat ben je ook gewoon, met een kind, beperkt in je 'vrijheid'. Hij moet zijn vader-zijn accepteren, desnoods met hulp, maar ik geloof niet dat deze relatie niet meer te redden valt zoals hier geroepen wordt.Goede, genuanceerde opmerking!
donderdag 28 augustus 2014 18:13
quote:brenne schreef op 28 augustus 2014 @ 18:06:
Okeej..
Ik ga niet loepen...
Maar. Heeft iedereen over het stukje heen gelezen waarin de TO aangeeft het kind gehouden te hebben in de veronderstelling dat de vader haar zou gaan verlaten? En het vervolgens zijn eigen keus was dit niet te doen en bij haar te blijven? Onder 'erin luizen' versta ik heel wat anders. Dat is bewust stoppen met de pil zonder dit effe te vermelden of gaatjes in een condoom prikken. Maar dat is niet aan de orde.
Sterker nog, ik denk dat het veel makkelijker was geweest voor de vader om gewoon de benen te nemen. Dat hij dit niet gedaan heeft getuigt dus van zijn liefde voor zijn vrouw, en voor het kind. Hij wil dus wel maar voelt zich geremd. En dat ben je ook gewoon, met een kind, beperkt in je 'vrijheid'. Hij moet zijn vader-zijn accepteren, desnoods met hulp, maar ik geloof niet dat deze relatie niet meer te redden valt zoals hier geroepen wordt.ze kenden elkaar amper. Zij raakt "per ongeluk" zwanger (die pil is zo slecht) hij wil het niet, maar zij besluit de zwangerschap door te zetten. Hij is dan in ieder geval nog mans genoeg haar er niet uit te zetten, maar hij is er niet blij mee. Lijkt me logisch
Okeej..
Ik ga niet loepen...
Maar. Heeft iedereen over het stukje heen gelezen waarin de TO aangeeft het kind gehouden te hebben in de veronderstelling dat de vader haar zou gaan verlaten? En het vervolgens zijn eigen keus was dit niet te doen en bij haar te blijven? Onder 'erin luizen' versta ik heel wat anders. Dat is bewust stoppen met de pil zonder dit effe te vermelden of gaatjes in een condoom prikken. Maar dat is niet aan de orde.
Sterker nog, ik denk dat het veel makkelijker was geweest voor de vader om gewoon de benen te nemen. Dat hij dit niet gedaan heeft getuigt dus van zijn liefde voor zijn vrouw, en voor het kind. Hij wil dus wel maar voelt zich geremd. En dat ben je ook gewoon, met een kind, beperkt in je 'vrijheid'. Hij moet zijn vader-zijn accepteren, desnoods met hulp, maar ik geloof niet dat deze relatie niet meer te redden valt zoals hier geroepen wordt.ze kenden elkaar amper. Zij raakt "per ongeluk" zwanger (die pil is zo slecht) hij wil het niet, maar zij besluit de zwangerschap door te zetten. Hij is dan in ieder geval nog mans genoeg haar er niet uit te zetten, maar hij is er niet blij mee. Lijkt me logisch
