Zwanger
alle pijlers
Uitslag 20 weken echo ervaringen.
dinsdag 26 augustus 2014 10:55
Vanmiddag heb ik mijn 20 weken echo. Tot nu toe is er niets afwijkends gevonden maar het kan altijd wel natuurlijk.
Wij hadden allang besproken wat wij zouden doen mocht ons kind een afwijking hebben of een ziekte. Bij een "simpele" afwijking waarmee goed te leven valt zouden we ons kind gewoon houden en bij een ernstige afwijking de zwangerschap afbreken.
Maar nu komt het wel heel erg dichtbij en hebben we het er vanmorgen nog eens over gehad wat te doen als er een slechte uitslag komt...Op dit moment hebben we echt geen idee wat we zouden doen. Gaan we een kindje dan toch laten komen en het misschien een leven vol pijn geven omdat wij zo egoistisch zijn dat we ons kind graag willen hebben? Gaan we er gewoon voor hoe moeilijk het ook zal worden?
Misschien heel erg raar dat onze gedachtes erover nu pas zijn veranderd maar ik zou het wel fijn vinden om ervaringen van anderen hierover te lezen.
Wij hadden allang besproken wat wij zouden doen mocht ons kind een afwijking hebben of een ziekte. Bij een "simpele" afwijking waarmee goed te leven valt zouden we ons kind gewoon houden en bij een ernstige afwijking de zwangerschap afbreken.
Maar nu komt het wel heel erg dichtbij en hebben we het er vanmorgen nog eens over gehad wat te doen als er een slechte uitslag komt...Op dit moment hebben we echt geen idee wat we zouden doen. Gaan we een kindje dan toch laten komen en het misschien een leven vol pijn geven omdat wij zo egoistisch zijn dat we ons kind graag willen hebben? Gaan we er gewoon voor hoe moeilijk het ook zal worden?
Misschien heel erg raar dat onze gedachtes erover nu pas zijn veranderd maar ik zou het wel fijn vinden om ervaringen van anderen hierover te lezen.
donderdag 28 augustus 2014 16:53
quote:elcid79 schreef op 28 augustus 2014 @ 08:56:
En over het meekrijgen van rare foto's van de 20-wekenecho:
Wij kregen ook alleen een foto mee van de ruggegraat en ledematen. Misschien is het standaard bij een 20-wekenecho?Het is vrijwel onmogelijk om met langere zwangerschapsduur het kindje nog in zijn geheel in beeld te krijgen. Maar ik weet niet beter dan dat er een foto van het hoofdje wordt meegegeven.
En over het meekrijgen van rare foto's van de 20-wekenecho:
Wij kregen ook alleen een foto mee van de ruggegraat en ledematen. Misschien is het standaard bij een 20-wekenecho?Het is vrijwel onmogelijk om met langere zwangerschapsduur het kindje nog in zijn geheel in beeld te krijgen. Maar ik weet niet beter dan dat er een foto van het hoofdje wordt meegegeven.
donderdag 28 augustus 2014 17:44
quote:jules schreef op 28 augustus 2014 @ 12:12:
[...]
Janna, ik vond het ook niet helemaal gepast om jouw post op dat moment in dit topic te zetten. Ik begrijp dat jij het goed bedoelde naar Kiki toe, maar dat zijn dingen die op dit moment wel heel verdrietig zijn om te lezen.
Ik denk ook niet dat Calvijn er op doelt dat je niets mag zeggen, omdat je een gezond kindje krijgt. Maar het gaat er vooral om dat jij schrijft dat jouw 20-weken echo wel goed is. Dat doet op dit moment gewoon extra pijn.
Dit dus!
Dat jij dat niet begrijpt zegt mij dan weer iets over jouw persoon Janna
Iemand maakt iets ergs mee en dan ga jij koeren over de geweldige echo die jij wel gehad hebt.
Beetje ogen uitsteken
[...]
Janna, ik vond het ook niet helemaal gepast om jouw post op dat moment in dit topic te zetten. Ik begrijp dat jij het goed bedoelde naar Kiki toe, maar dat zijn dingen die op dit moment wel heel verdrietig zijn om te lezen.
Ik denk ook niet dat Calvijn er op doelt dat je niets mag zeggen, omdat je een gezond kindje krijgt. Maar het gaat er vooral om dat jij schrijft dat jouw 20-weken echo wel goed is. Dat doet op dit moment gewoon extra pijn.
Dit dus!
Dat jij dat niet begrijpt zegt mij dan weer iets over jouw persoon Janna
Iemand maakt iets ergs mee en dan ga jij koeren over de geweldige echo die jij wel gehad hebt.
Beetje ogen uitsteken
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 28 augustus 2014 17:51
Maar als het om een afwijking gaat die zoals je zelf zegt, heel erg simpel te verhelpen is, dan kan je toch leuke dingen gaan doen, zoals andere moeders met hun kinderen? Misschien niet meteen zoals je gedacht hebt, maar later toch wel weer?
De afwijking van een van mijn kinderen is erg zichtbaar, (letterlijk in het gezicht). Is niet simpel te verhelpen, of eigenlijk helemaal niet, en toch noem ik mijn kind geen gehandicapt kind, en het heeft me er nooit van weerhouden om kraamvisite te ontvangen...
De afwijking van een van mijn kinderen is erg zichtbaar, (letterlijk in het gezicht). Is niet simpel te verhelpen, of eigenlijk helemaal niet, en toch noem ik mijn kind geen gehandicapt kind, en het heeft me er nooit van weerhouden om kraamvisite te ontvangen...
donderdag 28 augustus 2014 20:11
Kiki wat fijn om te horen! Ik ben zo blij voor je! Volgende week wordt er nog meer duidelijk voor je en het is heel logisch voor nu dat je nog niet weet hoe en wat straks! Dat komt echt wel goed met de tijd! Jij krijgt een prachtig zoontje en ze kunnen hem vast helpen, het zal moeilijk worden in het begin, maar hopelijk komt alles goed!! Je mag trots zijn op jezelf, want je bent enorm sterk! En ik zou iedereen laten stikken die je niet serieus neemt en gelukkig heb je lieve vrienden en familie om je heen en dat telt! Liefs x
donderdag 28 augustus 2014 21:39
quote:floortjejohanna schreef op 28 augustus 2014 @ 18:06:
Dat kan, maar gisteren was er misschien sprake van dat het kindje niet zou leven, en nu is het iets wat simpel te verhelpen is. Ik zou aan de (alcoholvrije) champagne gaan. Maar dat ben ik inderdaad...
Ik snap je reactie heel erg goed maar je moet ook begrijpen ( ik denk dat jij dat misschien met je kind ook wel hebt meegemaakt) dat ik van de ene emotie in de andere spring. Je kan wel zeggen dat ik mijn kind niet gehandicapt moet noemen maar hij heeft wel een handicap die uiterlijk altijd in meer of mindere mate aanwezig zal zijn ( hoe erg dat weet ik nu nog niet, van de google afbeeldingen ben ik best wel geschrokken) en als ik er niks aan doe dan heeft hij zeker wel een "zware" lichamelijke handicap niet alleen in mijn ogen maar in ieders ogen en zal dan geen normaal leven kunnen leiden zoals ik dat bijvoorbeeld doe.
Ook al is het "simpel" te verhelpen niet vergeten dat simpel in deze situatie een apart woord is want zo simpel is het niet te verhelpen maar wel als je het vergelijkt met kindjes die tig operaties nodig hebben etc. Ja mijn kind zal sowieso 1 operatie krijgen ( misschien meerdere) maar daarmee is het niet direct verholpen er gaat veel tijd inzitten heel veel tijd en ja ik kan bepaalde dingen niet gaan doen met hem die andere kersverse moeders ( god ik wordt moeder zoo raar om te zeggen!) wel kunnen met hun kinderen en de baby/peuter/kleuter tijd krijg nu eenmaal niet meer terug en ik vind dat dat best wel hard mag aankomen bij mij.
Dat ik geen kraambezoek wil dat heb ik in een jankbui geschreven ik wil niet dat mensen schrikken als ze hem zien, ik wil niet dat mensen hem een stom kind vinden, ik wil niet dat hij wordt uitgelachen en natuurlijk gaat onze familie/vrienden dat niet doen maar anderen misschien wel en als ik daaraan denk breekt mijn hart echt. Ik wil dat hij een normaal leven krijgt en kan genieten!!
Dat kan, maar gisteren was er misschien sprake van dat het kindje niet zou leven, en nu is het iets wat simpel te verhelpen is. Ik zou aan de (alcoholvrije) champagne gaan. Maar dat ben ik inderdaad...
Ik snap je reactie heel erg goed maar je moet ook begrijpen ( ik denk dat jij dat misschien met je kind ook wel hebt meegemaakt) dat ik van de ene emotie in de andere spring. Je kan wel zeggen dat ik mijn kind niet gehandicapt moet noemen maar hij heeft wel een handicap die uiterlijk altijd in meer of mindere mate aanwezig zal zijn ( hoe erg dat weet ik nu nog niet, van de google afbeeldingen ben ik best wel geschrokken) en als ik er niks aan doe dan heeft hij zeker wel een "zware" lichamelijke handicap niet alleen in mijn ogen maar in ieders ogen en zal dan geen normaal leven kunnen leiden zoals ik dat bijvoorbeeld doe.
Ook al is het "simpel" te verhelpen niet vergeten dat simpel in deze situatie een apart woord is want zo simpel is het niet te verhelpen maar wel als je het vergelijkt met kindjes die tig operaties nodig hebben etc. Ja mijn kind zal sowieso 1 operatie krijgen ( misschien meerdere) maar daarmee is het niet direct verholpen er gaat veel tijd inzitten heel veel tijd en ja ik kan bepaalde dingen niet gaan doen met hem die andere kersverse moeders ( god ik wordt moeder zoo raar om te zeggen!) wel kunnen met hun kinderen en de baby/peuter/kleuter tijd krijg nu eenmaal niet meer terug en ik vind dat dat best wel hard mag aankomen bij mij.
Dat ik geen kraambezoek wil dat heb ik in een jankbui geschreven ik wil niet dat mensen schrikken als ze hem zien, ik wil niet dat mensen hem een stom kind vinden, ik wil niet dat hij wordt uitgelachen en natuurlijk gaat onze familie/vrienden dat niet doen maar anderen misschien wel en als ik daaraan denk breekt mijn hart echt. Ik wil dat hij een normaal leven krijgt en kan genieten!!
donderdag 28 augustus 2014 21:52
Ik vind niet dat ik overdrijf Teuntje als er is gezegd dat als er niks wordt gedaan hij zwaar gehandicapt zal zijn dan neem ik dat ook echt zo op. In vergelijking met wat het allemaal zou kunnen zijn is het klein ja en ja het is te verhelpen. Misschien overdrijf ik wel met de hele baby peuter kleuter tijd weg is maar zo voelt het voor mij nu wel even. Ik ben nu aan het denken wat er allemaal niet mogelijk is ipv wat er wel mogelijk is.
donderdag 28 augustus 2014 22:04
Onze derde zoon is geboren met een schisis, in de volksmond genoemd hazelip. Het was bij onze zoon alleen het lipje en dan maar aan 1 kant. Hij is geopereerd toen hij een kleine 4 maanden oud was en het was echt een superschattige vrolijke dondersteen. Hij is in totaal een keer of 4 geopereerd, puur en alleen omdat littekenweefsel niet meegroeit. Vlak na de geboorte schrokken we best wel, maar niet zo zeer om het lipje, maar we hadden echt zoiets van , wat mankeert het kind nog meer? Het was alleen het lipje God zij dank. Ik wilde heel graag een dochter na 2 zoons, ik zal je vertellen dat ik echt stapelgek was op onze mooie zoon en dat ik hem veel mooier vond als het gave , maar dunne meisje wat naast hem lag. Wat ik wel erg vond was dat ik geen gave baby kon laten zien, maar dat maakt op een gegeven moment niets meer uit. Het is jouw prachtige kind, waar je trots op bent. En ik weet niet wat jouw kindje precies mankeert en in hoeverre, maar ondanks dat onze zoon schisis had , is hij wel fotomodel geweest de afgelopen jaren en heeft shows gelopen van Prada in Milaan, is in New York geweest, Tokyo, Parijs, Londen etc. Wat ik je wil zeggen is dat als je kindje iets mankeert, dat er altijd dingen gebeuren in je leven waar je geen invloed op hebt, en je zult het zien en gaan beleven : Ook jullie kind gaat jullie verrassen. En wij hebben ons kind wel direct aan iedereen laten zien, schaam je niet voor je kind, zowel jij als je kind kunnen er niets aan doen. Laat zien dat je trots op je kind bent. Dat voelt je kind en dat is het allerbelangrijkste wat telt. Sterkte met alles wat op jullie pad komt.
donderdag 28 augustus 2014 22:56
Kiki, het woord simpel heb ik van jou. Een paar posts terug omschrijf je het als iets dat super simpel te verhelpen is.
Mijn kind komt in deze maatschappij vast niet op een catwalk terecht, maar ik weet dat mijn man en ik, en de rest van onze naasten ons kind zoveel liefde en zelfvertrouwen geven dat ons kind de wereld vol vertrouwen tegemoet gaat, en eventuele nare opmerkingen naast zich neer kan leggen.
Ik ga nog even naar mijn schatjes kijken en dan lekker slapen...
Mijn kind komt in deze maatschappij vast niet op een catwalk terecht, maar ik weet dat mijn man en ik, en de rest van onze naasten ons kind zoveel liefde en zelfvertrouwen geven dat ons kind de wereld vol vertrouwen tegemoet gaat, en eventuele nare opmerkingen naast zich neer kan leggen.
Ik ga nog even naar mijn schatjes kijken en dan lekker slapen...
anoniem_96814 wijzigde dit bericht op 28-08-2014 23:11
Reden: Iets te emotioneel geschreven...heb je ook niets aan...
Reden: Iets te emotioneel geschreven...heb je ook niets aan...
% gewijzigd
vrijdag 29 augustus 2014 08:52
Schamen is een heel erg verkeerd woord. Ik ga mij sowieso niet schamen voor hem maar ik ben bang dat HIJ zich gaat schamen en dat mensen raar naar hem gaan kijken of hem zullen uitlachen en dat wil ik niet!!
Maar je had ook weer gelijk dat het echt tijd voor mij was om te gaan slapen, heb lang niet meer geslapen en vannacht eindelijk een paar uurtjes dat deed mij wel goed.
Ik heb er ook gewoon heel erg veel moeite mee om positief te denken en te kijken wat er allemaal wel mogelijk is. Ik blijf nu heel erg in het negatieve hangen en ik denk dit kan niet, dat kan niet, dat zal een probleem worden, het arme kind kan dit ook niet en daar moet ik mee stoppen maar hoe dat weet ik niet, ik kan die gedachten niet tegen houden.
Ik ben al wel een stuk opener geworden, ik zou eerder nooit mijn gevoelens met mensen bespreken en nu doe ik dat wel dus dat is wel weer goed. Ook dit topic is echt een uitlaat klep voor mij. Ik denk ook steeds kan ik dit wel aan?
Maar je had ook weer gelijk dat het echt tijd voor mij was om te gaan slapen, heb lang niet meer geslapen en vannacht eindelijk een paar uurtjes dat deed mij wel goed.
Ik heb er ook gewoon heel erg veel moeite mee om positief te denken en te kijken wat er allemaal wel mogelijk is. Ik blijf nu heel erg in het negatieve hangen en ik denk dit kan niet, dat kan niet, dat zal een probleem worden, het arme kind kan dit ook niet en daar moet ik mee stoppen maar hoe dat weet ik niet, ik kan die gedachten niet tegen houden.
Ik ben al wel een stuk opener geworden, ik zou eerder nooit mijn gevoelens met mensen bespreken en nu doe ik dat wel dus dat is wel weer goed. Ook dit topic is echt een uitlaat klep voor mij. Ik denk ook steeds kan ik dit wel aan?
vrijdag 29 augustus 2014 09:16
Dit soort nieuws en medische achtbanen (zo gaat het nou eenmaal vaak met ziektes of afwijkingen: die zijn niet glashelder in 1 keer vast te stellen) moet bezinken. Daar moet je je hoofd omheen krijgen en dat kost wat tijd.
Probeer elke dag even afleiding te zoeken in iets anders. Maandag krijg je meer informatie en kun je je vragen stellen over de behandelmogelijkheden (schrijf je vragen op!)
En tuurlijk kan je dit aan. Je bent er nu toch ook? Dat je huilt en bang bent is heel normaal.
Probeer elke dag even afleiding te zoeken in iets anders. Maandag krijg je meer informatie en kun je je vragen stellen over de behandelmogelijkheden (schrijf je vragen op!)
En tuurlijk kan je dit aan. Je bent er nu toch ook? Dat je huilt en bang bent is heel normaal.
vrijdag 29 augustus 2014 09:41
Sterkte met alles!
Ik snap heel goed dat je je zo voelt hoor, je hoopt natuurlijk dat je kindje gewoon helemaal gezond is. Wel fijn dat het uiteindelijk toch mee blijkt te vallen. Raar trouwens dat je maar 1 foto hebt meegekregen de eerste keer, en dat je verder ook geen informatie meekreeg. Ik heb alle informatie op papier meegekregen, en 2 foto's.
Ik snap heel goed dat je je zo voelt hoor, je hoopt natuurlijk dat je kindje gewoon helemaal gezond is. Wel fijn dat het uiteindelijk toch mee blijkt te vallen. Raar trouwens dat je maar 1 foto hebt meegekregen de eerste keer, en dat je verder ook geen informatie meekreeg. Ik heb alle informatie op papier meegekregen, en 2 foto's.
vrijdag 29 augustus 2014 09:56
quote:lola89 schreef op 29 augustus 2014 @ 09:41:
Sterkte met alles!
Ik snap heel goed dat je je zo voelt hoor, je hoopt natuurlijk dat je kindje gewoon helemaal gezond is. Wel fijn dat het uiteindelijk toch mee blijkt te vallen. Raar trouwens dat je maar 1 foto hebt meegekregen de eerste keer, en dat je verder ook geen informatie meekreeg. Ik heb alle informatie op papier meegekregen, en 2 foto's.Ik heb alle drie de keren geen informatie meegekregen. Wat staat er dan in? Wel kreeg ik een rits foto's. Geen idee hoeveel. Dat verschilde per keer.
Sterkte met alles!
Ik snap heel goed dat je je zo voelt hoor, je hoopt natuurlijk dat je kindje gewoon helemaal gezond is. Wel fijn dat het uiteindelijk toch mee blijkt te vallen. Raar trouwens dat je maar 1 foto hebt meegekregen de eerste keer, en dat je verder ook geen informatie meekreeg. Ik heb alle informatie op papier meegekregen, en 2 foto's.Ik heb alle drie de keren geen informatie meegekregen. Wat staat er dan in? Wel kreeg ik een rits foto's. Geen idee hoeveel. Dat verschilde per keer.
vrijdag 29 augustus 2014 09:58
Kiki, het is ook allemaal heel erg heftig. Je moet je verwachtingen bijstellen en dat is in een geval van een gehandicapt kindje niet 1-2-3 gedaan. Logisch dat jouw brein nu eerst alle negatieve scenario's voor bij laat komen. Ook dat is volkomen normaal. Zie het als een proces zoals bij rouw gebeurd. Je moet afscheid nemen van iets. Over een tijdje is het weer heel anders. Misschien kun je aan je vk of aan het ziekenhuis vragen of er misschien een praatgroepje is. Daar zitten lotgenoten en dan kun je het er met hen over hebben.
vrijdag 29 augustus 2014 10:52
Ja ik moet gewoon ook positief blijven, misschien dat ik na maandag weer een wat geruster hart heb. Iedereen krijgt ook gezonde kindjes en ik niet..Op dit moment voelt dat wel even heel naar aan en ik weet dat het een nare gedachte van mij is en ik weet dat ik jaloers ben maar ik kan er niks aan doen.
Gelukkig reageert echt iedereen heel erg lief en relaxt erop. Mijn vriend is er ook zo nuchter onder en waarom ik dat niet ben? Geen idee.
Ben ook bang dat als hij is geboren ik hem niet wil zien of alleen maar focus op de afwijking, ik kan zoveel afbeeldingen op google kijken als ik wil maar als het je eigen kind is dan is het toch heel erg anders en als ik dan ook praat met iemand met een kindje die een ernstige ziekte heeft wat ook uiterlijk te zien is en dan te horen dat zij zo erg schrok van haar toen ze werd geboren en haar in de eerste instantie niet wildezien en nu zichzelf haat omdat ze eerst zo dacht en nu een leven zonder haar niet meer kan indenken dan denk ik "okee zij heeft dit meegemaakt dus ik moet wel naar hem kijken en ik mag niet schrikken"
Gelukkig reageert echt iedereen heel erg lief en relaxt erop. Mijn vriend is er ook zo nuchter onder en waarom ik dat niet ben? Geen idee.
Ben ook bang dat als hij is geboren ik hem niet wil zien of alleen maar focus op de afwijking, ik kan zoveel afbeeldingen op google kijken als ik wil maar als het je eigen kind is dan is het toch heel erg anders en als ik dan ook praat met iemand met een kindje die een ernstige ziekte heeft wat ook uiterlijk te zien is en dan te horen dat zij zo erg schrok van haar toen ze werd geboren en haar in de eerste instantie niet wildezien en nu zichzelf haat omdat ze eerst zo dacht en nu een leven zonder haar niet meer kan indenken dan denk ik "okee zij heeft dit meegemaakt dus ik moet wel naar hem kijken en ik mag niet schrikken"
vrijdag 29 augustus 2014 10:59
vrijdag 29 augustus 2014 11:15
quote:kimmetje1989 schreef op 29 augustus 2014 @ 11:08:
Die iedereen krijgt gezonde kindjes behalve ik komt wel heel hard aan, niet echt een leuke opmerking zoals je zelf al zegt..
Ik heb mijn vorige kindje verloren in een laat stadium en had gewenst dat mijn kindje een afwijking had gehad zoals het jouwe heeft.Heel erg voor je kimmetje, maar dit vind ik ook niet bepaald een leuke opmerking.
Die iedereen krijgt gezonde kindjes behalve ik komt wel heel hard aan, niet echt een leuke opmerking zoals je zelf al zegt..
Ik heb mijn vorige kindje verloren in een laat stadium en had gewenst dat mijn kindje een afwijking had gehad zoals het jouwe heeft.Heel erg voor je kimmetje, maar dit vind ik ook niet bepaald een leuke opmerking.
vrijdag 29 augustus 2014 11:18
Ik zou in ieder geval proberen niet te focussen op "als er niets aan gedaan werd dan was hij zwaar gehandicapt". Er kan wèl wat aan gedaan worden, dus van een zwaar gehandicapte baby/peuter/kleuter is helemaal geen sprake (als ik je verhaal goed begrijp). Er zullen honderden vrouwen zijn die "als er niets aan gedaan was" een dood kind hadden gehad, of zelf bij de bevalling waren omgekomen, zoals voor de tijd van spoedks of vacuümpompen. Daar blijft ook niet de focus op "dode baby" liggen, meer "pittige bevalling maar gelukkig is het goed gekomen". Misschien helpt het als je dat in dat licht ziet?
En waarschijnlijk doe je het toch wel, maar weet ook dat je zoon er echt niet minder op wordt als je de eerste minuten niet naar hem durft te kijken. Of als de gyn hem eerst aan je beschrijft als dat helpt. Als jij/jullie daar even tijd voor nodig hebben is het ook gewoon prima, en daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen. Dat doet niets af aan je liefde voor hem.
En waarschijnlijk doe je het toch wel, maar weet ook dat je zoon er echt niet minder op wordt als je de eerste minuten niet naar hem durft te kijken. Of als de gyn hem eerst aan je beschrijft als dat helpt. Als jij/jullie daar even tijd voor nodig hebben is het ook gewoon prima, en daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen. Dat doet niets af aan je liefde voor hem.
vrijdag 29 augustus 2014 11:19
Kiki
Ten eerste gefeliciteerd dat het niet zo erg is als in eerste instantie gedacht!
Wat een heftige week heb jij gehad. Logisch dat je even helemaal van slag bent en van de ene in de andere emotie schiet. Let je een beetje op jezelf? Want van alleen negatieve scenario's bedenken ga je je niet beter voelen. Je schiet er eigenlijk niets mee op. Misschien kun je je verloskundige bellen en er met haar over praten oid? Of nog een gesprek met een gyn die ervaring heeft met de aandoening die je kindje heeft? Al blijven gyns vaak heel medisch en weinig geruststellend, dus of dat nou helpt.
Kortom: praat erover, zoals je hier al doet. Het verdriet dat je kindje niet 100% gezond is mag er zeker zijn, maar vergeet niet te kijken naar de mooie dingen: je kindje krijgt een moeilijkere start dan anderen, maar wel een kans op een prachtig leven. Sterkte.
Ten eerste gefeliciteerd dat het niet zo erg is als in eerste instantie gedacht!
Wat een heftige week heb jij gehad. Logisch dat je even helemaal van slag bent en van de ene in de andere emotie schiet. Let je een beetje op jezelf? Want van alleen negatieve scenario's bedenken ga je je niet beter voelen. Je schiet er eigenlijk niets mee op. Misschien kun je je verloskundige bellen en er met haar over praten oid? Of nog een gesprek met een gyn die ervaring heeft met de aandoening die je kindje heeft? Al blijven gyns vaak heel medisch en weinig geruststellend, dus of dat nou helpt.
Kortom: praat erover, zoals je hier al doet. Het verdriet dat je kindje niet 100% gezond is mag er zeker zijn, maar vergeet niet te kijken naar de mooie dingen: je kindje krijgt een moeilijkere start dan anderen, maar wel een kans op een prachtig leven. Sterkte.
