Seks
alle pijlers
Minnaar deel 25.
zondag 20 juli 2014 22:35
Al 24 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
vrijdag 29 augustus 2014 12:06
Of een roze bril nou vertroebelt of niet, de pijn, het verdriet en het gemis wordt daar écht niet minder van.
Ik herinner me nog enorm het scheurende hartezeer, de halve paniekaanvallen, het godvergeten klotegevoel. En zeker als je thuis je ei niet meer echt lekker kwijt kan en je het (ondanks dit topic) uiteindelijk toch alleen moet verwerken, is dat gewoon echt serieus retezwaar.
Laten we liefdesverdriet alsjeblieft serieus nemen, dat gemiep over roze brillen... ja, hij is een lul en ja, na 15 jaar huwelijk is hij net zo stom als elke andere man.
Maar voor nu doet het pijn.
Ontzettend verschrikkelijk gemeen smerig pijn. En dat mag er zijn.
Ik herinner me nog enorm het scheurende hartezeer, de halve paniekaanvallen, het godvergeten klotegevoel. En zeker als je thuis je ei niet meer echt lekker kwijt kan en je het (ondanks dit topic) uiteindelijk toch alleen moet verwerken, is dat gewoon echt serieus retezwaar.
Laten we liefdesverdriet alsjeblieft serieus nemen, dat gemiep over roze brillen... ja, hij is een lul en ja, na 15 jaar huwelijk is hij net zo stom als elke andere man.
Maar voor nu doet het pijn.
Ontzettend verschrikkelijk gemeen smerig pijn. En dat mag er zijn.
vrijdag 29 augustus 2014 12:29
quote:karamella schreef op 29 augustus 2014 @ 10:57: het allesoverheersende verliefde gevoel van het begin is nu gezakt. Ik zie hem nu meer zoals de mens die hij is, met goede en slechte kanten. Ik vind hem nog steeds een fantastische man, maar ik zie ook steeds vaker kanten van hem die ik in een vaste relatie heel moeilijk zou vinden. Ik zie dus ook steeds helderder dat ik het met nr 1 enorm getroffen hebDe roze wolk vervliegt idd gelukkig naarmate de tijd vordert.
Ik heb soortgelijk ervaren met mijn eerste minnares.
Toen ik mezelf -met pijn en moeite- van haar voetstuk afschopte kwamen zij en ik pas helder bij zinnen waarom dat samen in de wolken willen leven geen briljant idee was.
Ik heb soortgelijk ervaren met mijn eerste minnares.
Toen ik mezelf -met pijn en moeite- van haar voetstuk afschopte kwamen zij en ik pas helder bij zinnen waarom dat samen in de wolken willen leven geen briljant idee was.
volg je verstand, gebruik je gevoel
vrijdag 29 augustus 2014 13:50
vrijdag 29 augustus 2014 14:21
Nou, ik weet niet hoe lang een 'roze wolk'-fase normaal gesproken duurt, maar na 7 jaar lijkt me die wolk toch ook wel behoorlijk genormaliseerd te zijn. En geloof me. Een breuk komt na zo lang echt niet minder hard aan dan in de verliefdfase. Wat een kul zeg. Alsof hoe langer de relatie duurde, des te makkelijker de breuk??
Ik ben inmiddels 10 kg kwijt, in zo'n ruime 2 weken. Eten smaakt nog steeds niet. Mijn bed is mijn favo-plek en ik heb nog steeds verdriet en huilbuien.
Wat een onzin.
Het helpt trouwens wel om geweten dat het hem net zo slecht gaat en hij eruit ziet alsof hij al die weken geen oog dicht heeft gedaan. We praten er niet over, natuurlijk, maar ik zie dat hij minstens zo worstelt als ik. En dat voelt als een soort gedeeld leed.
Ik ben inmiddels 10 kg kwijt, in zo'n ruime 2 weken. Eten smaakt nog steeds niet. Mijn bed is mijn favo-plek en ik heb nog steeds verdriet en huilbuien.
Wat een onzin.
Het helpt trouwens wel om geweten dat het hem net zo slecht gaat en hij eruit ziet alsof hij al die weken geen oog dicht heeft gedaan. We praten er niet over, natuurlijk, maar ik zie dat hij minstens zo worstelt als ik. En dat voelt als een soort gedeeld leed.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
vrijdag 29 augustus 2014 14:52
quote:karamella schreef op 29 augustus 2014 @ 13:50:
Dat ben ik niet helemaal met je eens Roos. Als je nog helemaal op de roze wolk zit dan komt een break volgens mij vele malen harder aan dan als je er al enigszins vanaf bent en de ratio weer om de hoek komt kijken.
Je mag het niet met me eens zijn, dat vind ik prima.
Maar ik weet uit ervaring dat het niet waar is. Roze bril kan allang ingeruild zijn voor een roze met grijs gestippeld montuur, liefdesverdriet doet gewoon pijn.
De issue was ook niet mijn gelijk, de issue was het stomme gebagatelliseer van liefdesverdriet.
Ah, Heidie bevestigd het ook. Dikke voor jou lieverd!
Dat ben ik niet helemaal met je eens Roos. Als je nog helemaal op de roze wolk zit dan komt een break volgens mij vele malen harder aan dan als je er al enigszins vanaf bent en de ratio weer om de hoek komt kijken.
Je mag het niet met me eens zijn, dat vind ik prima.
Maar ik weet uit ervaring dat het niet waar is. Roze bril kan allang ingeruild zijn voor een roze met grijs gestippeld montuur, liefdesverdriet doet gewoon pijn.
De issue was ook niet mijn gelijk, de issue was het stomme gebagatelliseer van liefdesverdriet.
Ah, Heidie bevestigd het ook. Dikke voor jou lieverd!
vrijdag 29 augustus 2014 15:05
Ik weet dat ik op het punt van liefdesverdriet geen recht van spreken heb doordat na 30 jr relatie (6 jr boezemvrienden + 24 jr vaste verkering) mijn vrouw overleden is.
Wij zijn niet normaal uit elkaar gegaan zoals elk ander stel bij een scheiding.
Toch beschrijft Heidi exact wat ik gedurende de afgelopen tijd ervaren heb.
Nergens zin in, niet eens in opstaan en/of eten.
Niet kunnen slapen terwijl je je afgedraaid voelt.
Het verleden zien als kleurrijk terwijl het heden daar asgrauw bij afsteekt.
Huidhonger naar diegene die je verloren hebt terwijl de eigen huid open geschaafd aanvoelt.
Leeglopen bij elk bekend liedje, briefje etc.
Jezelf uit bed moeten schoppen om jezelf door de dag te slepen terwijl het dagelijks leven niet (meer) smaakt.
Ik zal wel (weer) onzin schrijven.
Wij zijn niet normaal uit elkaar gegaan zoals elk ander stel bij een scheiding.
Toch beschrijft Heidi exact wat ik gedurende de afgelopen tijd ervaren heb.
Nergens zin in, niet eens in opstaan en/of eten.
Niet kunnen slapen terwijl je je afgedraaid voelt.
Het verleden zien als kleurrijk terwijl het heden daar asgrauw bij afsteekt.
Huidhonger naar diegene die je verloren hebt terwijl de eigen huid open geschaafd aanvoelt.
Leeglopen bij elk bekend liedje, briefje etc.
Jezelf uit bed moeten schoppen om jezelf door de dag te slepen terwijl het dagelijks leven niet (meer) smaakt.
Ik zal wel (weer) onzin schrijven.
volg je verstand, gebruik je gevoel
vrijdag 29 augustus 2014 15:08
Dan ben jij, Highlander, er toch ook het levende voorbeeld van dat scherp liefdesverdriet niks van doen heeft met de roze wolk van de eerste periode?
Waarom wordt 1 met ander vergeleken? En ga nou niet schrijven dat ik weer eens op de kast zit, dit onderwerp raakt me gewoon. Omdat ik mensen hier zie schrijven dat Blauwevrouw ook anders naar haar Vlam kan kijken en dan zal het allemaal wel een beetje meevallen met dat liefdesverdriet.
Ik kan gewoon niet snappen dat mensen verdriet niet serieus nemen. Auw.
Waarom wordt 1 met ander vergeleken? En ga nou niet schrijven dat ik weer eens op de kast zit, dit onderwerp raakt me gewoon. Omdat ik mensen hier zie schrijven dat Blauwevrouw ook anders naar haar Vlam kan kijken en dan zal het allemaal wel een beetje meevallen met dat liefdesverdriet.
Ik kan gewoon niet snappen dat mensen verdriet niet serieus nemen. Auw.
vrijdag 29 augustus 2014 15:18
Het verdriet wordt pas echt rauw als je willens en wetens iets in stand probeert te houden wat eigenlijk al op is. Iets heel hard vasthouden met 2 knuisten terwijl het zand al tussen je vingers is doorgelopen.
Als je minnaarrelatie nog positiviteit en kracht geeft is er imo niet zoveel reden om het te verbreken. Als het al op is maar je kan de draad niet doorhalen dan begint de echte pijn.
En zodra de knoop is doorgehakt begint eigenlijk de verwerking. Mooi hè, ons brein.
Maar zo schrijvenderwijs wordt het me wel steeds duidelijker waarom ik mijn hart nog niet verloren ben, waarom ik mannen die een beetje dichtbij willen komen hard afweer.
Het zijn allemaal verdedigingsmechanismen maar ik houd deze graag nog een poosje in stand.
Die fukking hardzeer kan ik letterlijk missen als kiespijn!
Als je minnaarrelatie nog positiviteit en kracht geeft is er imo niet zoveel reden om het te verbreken. Als het al op is maar je kan de draad niet doorhalen dan begint de echte pijn.
En zodra de knoop is doorgehakt begint eigenlijk de verwerking. Mooi hè, ons brein.
Maar zo schrijvenderwijs wordt het me wel steeds duidelijker waarom ik mijn hart nog niet verloren ben, waarom ik mannen die een beetje dichtbij willen komen hard afweer.
Het zijn allemaal verdedigingsmechanismen maar ik houd deze graag nog een poosje in stand.
Die fukking hardzeer kan ik letterlijk missen als kiespijn!
vrijdag 29 augustus 2014 15:27
Ik weet het niet Roos.
Als ik zo vrij mag zijn te vergelijken vanuit eigen ervaring kom ik tot volgende.
Het verdriet wat ik voel over het missen van mijn partner is gestoeld op het alledaagse verleden dat wij daadwerkelijk hebben beleefd doordat wij uitstekend bij elkaar pasten.
Het verdriet dat ik voelde over het missen van mijn 1e minnares was gestoeld op een droom die nooit verwezenlijkt kon worden.
Toen de roze wolk onder de voeten vandaan vloog kwamen zij en ik er nl achter dat zij en ik echt niet bij elkaar passen als partners.
Dat scherpe onderscheid tussen droom en werkelijkheid doet pijn, door de verliefdheid leek het zo mooi terwijl dat dan niet echt blijkt.
Verliefdheid is voor mij een mindfuck die ik niet graag onderga.
Als ik zo vrij mag zijn te vergelijken vanuit eigen ervaring kom ik tot volgende.
Het verdriet wat ik voel over het missen van mijn partner is gestoeld op het alledaagse verleden dat wij daadwerkelijk hebben beleefd doordat wij uitstekend bij elkaar pasten.
Het verdriet dat ik voelde over het missen van mijn 1e minnares was gestoeld op een droom die nooit verwezenlijkt kon worden.
Toen de roze wolk onder de voeten vandaan vloog kwamen zij en ik er nl achter dat zij en ik echt niet bij elkaar passen als partners.
Dat scherpe onderscheid tussen droom en werkelijkheid doet pijn, door de verliefdheid leek het zo mooi terwijl dat dan niet echt blijkt.
Verliefdheid is voor mij een mindfuck die ik niet graag onderga.
volg je verstand, gebruik je gevoel
vrijdag 29 augustus 2014 15:33
Voor mij persoonlijk werkt het anders, ik word niet verliefd op een toekomstdroom en mijmer niet over wat had kunnen zijn met de bijbehorende emoties. Ik kies voor een man in mijn leven, relatie of minnaar en mijn systeem gaat zich hechten aan die man. Zolang het duurt heb ik het leuk en worden we steeds hechter en ook al weet je dat het een tijdelijk iets is, toch gaan hart en kop met je aan de haal.
Tot het over is...
Tot het over is...
vrijdag 29 augustus 2014 15:49
Het gekke is dat ik nog steeds openhartig communiceer met elke dame.
Terwijl ik tegelijkertijd alleen mijn vrouw in mijn hart toelaat.
Ik ben mijn eigen grensbewaker geworden oid.
Bij mijn laatste minnares/huidige scharrel heb ik geleerd te onthechten na elke beurt.
Ik moest wel om mijn hoofd weer op thuis te kunnen richten.
Terwijl ik tegelijkertijd alleen mijn vrouw in mijn hart toelaat.
Ik ben mijn eigen grensbewaker geworden oid.
Bij mijn laatste minnares/huidige scharrel heb ik geleerd te onthechten na elke beurt.
Ik moest wel om mijn hoofd weer op thuis te kunnen richten.
volg je verstand, gebruik je gevoel
vrijdag 29 augustus 2014 15:51
Heidi, awh.. 7 jaar met guus? Serieus? Je pijn klinkt hartverscheurend! Kleine troost dat hij het ook niet makkelijk beleeft. En high mooi verwoord weer. Ik kan me er vreselijk goed een voorstelling bij maken. Het op die manier moeten missen van degene die je t meeste liefhad. Vreselijk.
Voor jullie allemaal heel veel hugs!
Minnaarschap en verliefdheid. Idd vreselijk mindfucking. Als je voor iemand gaat voelen.
Tja, leuk en lekker zolang t duurt. Moet t echt in alle gevallen ooit stoppen? Overgaan? Tot bezinning komen en t dan afkappen? Waarom beginnen we er dan uberhaupt aan... misschien een waarschuwing voor de nieuwkomers. Minnaarschap is zeker niet altijd alleen maar leuk. Brengt ook veel hartezeer, dat blijkt uit de diverse verhalen. Misschien is het idd maar beter om dan iemand alleen voor de sex te hebben. zucht.
Shocking, hoe is het nu? Al wat gehoord? Of laten horen? Waarom denk je dat hij boos op je zou zijn?
Karamella, lekker... een 3e date in de maak!! Ook nog iets leuks! X
Voor jullie allemaal heel veel hugs!
Minnaarschap en verliefdheid. Idd vreselijk mindfucking. Als je voor iemand gaat voelen.
Tja, leuk en lekker zolang t duurt. Moet t echt in alle gevallen ooit stoppen? Overgaan? Tot bezinning komen en t dan afkappen? Waarom beginnen we er dan uberhaupt aan... misschien een waarschuwing voor de nieuwkomers. Minnaarschap is zeker niet altijd alleen maar leuk. Brengt ook veel hartezeer, dat blijkt uit de diverse verhalen. Misschien is het idd maar beter om dan iemand alleen voor de sex te hebben. zucht.
Shocking, hoe is het nu? Al wat gehoord? Of laten horen? Waarom denk je dat hij boos op je zou zijn?
Karamella, lekker... een 3e date in de maak!! Ook nog iets leuks! X
vrijdag 29 augustus 2014 17:44
Heidi, wat enorm herkenbaar. Dit is dus precies wat ik en BV een paar maanden geleden hadden. Alleen dan zonder het afvallen maar met aankomen. Ik kan je helaas geen tips geven, het went ietsjes maar over gaat het niet. Het enige wat hier hielp was toen we weer contact kregen en ik kan me goed voorstellen dat je dat zelf bewust niet doet. Alhoewel ik ook denk dat je het vast ergens wel zou willen.
Vreemd is dat, om te zien hoe heftig twee mensen op elkaar en elkaars afwezigheid reageren. Dat zegt veel over hoe diep jullie zitten bij elkaar.
Blauwevrouw, veel sterkte bij het verwerken van vlam en het dealen met je relatie met man. Maar wees ergens ook gewoon blij dat je vlam zo ontzettend duidelijk is geweest en je genoeg respecteert om je niet aan een lijntje te willen houden.
Ben ook benieuwd hoe het met Anouk is. Lotje hoe is het met jou?
Vreemd is dat, om te zien hoe heftig twee mensen op elkaar en elkaars afwezigheid reageren. Dat zegt veel over hoe diep jullie zitten bij elkaar.
Blauwevrouw, veel sterkte bij het verwerken van vlam en het dealen met je relatie met man. Maar wees ergens ook gewoon blij dat je vlam zo ontzettend duidelijk is geweest en je genoeg respecteert om je niet aan een lijntje te willen houden.
Ben ook benieuwd hoe het met Anouk is. Lotje hoe is het met jou?
vrijdag 29 augustus 2014 18:49
Ik weet inmiddels dat dit niet over zal gaan, want het is niet af. Ik hoopte dat het minder zou worden, maar het is nog even erg als de eerste dag. Geen idee hoe dit verder moet of gaat, maar het overheerst bijna alles. Ik laat hem trouwens met rust, hij zoekt contact ivm Amsterdam en dat is prima binnen de lijntjes.
Daar verheug ik me heel erg op, omdat het vooral een feest is om naar NL te gaan met twee mensen die onwijs veel zin hebben om te gaan!
Karamella, het ging mij er vooral om dat verdriet om een verbroken relatie voor iedereen anders kan zijn en nooit afgelezen kan worden aan de lengte van de relatie. Nu ik teruglees zie ik wel dat het ging over dat nr 2 ook niet de ideale man zou zijn geweest, omdat in de loop van de tijd die roze bril afgaat. Toch weet je ook dat niet. Natuurlijk kan een nr 2 relatie als nr 1 relatie op niks uitgelopen zijn, maar dat weet je niet en maakt de pijn ook zeker niet minder scherp.
Moet gaan!
Daar verheug ik me heel erg op, omdat het vooral een feest is om naar NL te gaan met twee mensen die onwijs veel zin hebben om te gaan!
Karamella, het ging mij er vooral om dat verdriet om een verbroken relatie voor iedereen anders kan zijn en nooit afgelezen kan worden aan de lengte van de relatie. Nu ik teruglees zie ik wel dat het ging over dat nr 2 ook niet de ideale man zou zijn geweest, omdat in de loop van de tijd die roze bril afgaat. Toch weet je ook dat niet. Natuurlijk kan een nr 2 relatie als nr 1 relatie op niks uitgelopen zijn, maar dat weet je niet en maakt de pijn ook zeker niet minder scherp.
Moet gaan!
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
vrijdag 29 augustus 2014 18:59
quote:lenabakker schreef op 29 augustus 2014 @ 17:44: wees ergens ook gewoon blij dat je vlam zo ontzettend duidelijk is geweest en je genoeg respecteert om je niet aan een lijntje te willen houden.Waak jij er (ook) voor dat jij geen ongegronde hoop gaat koesteren?
Wat verdriet betreft kan ik voor mezelf melden dat de scherpte er zo af is dat het gemis te verdragen is.
De intensiteit van het verdriet neemt af met als gevolg dat mijn alledaagse leven aan kleur wint.
Geef het proces de tijd die het nodig heeft.
Wat verdriet betreft kan ik voor mezelf melden dat de scherpte er zo af is dat het gemis te verdragen is.
De intensiteit van het verdriet neemt af met als gevolg dat mijn alledaagse leven aan kleur wint.
Geef het proces de tijd die het nodig heeft.
highlander wijzigde dit bericht op 29-08-2014 19:34
Reden: de tablet en ik blijven incompatible
Reden: de tablet en ik blijven incompatible
% gewijzigd
volg je verstand, gebruik je gevoel
vrijdag 29 augustus 2014 20:10
quote:Rooss4 schreef op 29 augustus 2014 @ 15:08:
Ik kan gewoon niet snappen dat mensen verdriet niet serieus nemen. Auw.
Dat is wellicht alleen door mensen serieus te nemen die het kennen?
En inderdaad, het is echt en heftig, en ik vind het dubbelop moeilijk dat ik het niet kan tonen.. ik moet nog meer toneelspelen dan ik ooit heb gedaan.. Met een lach op je gezicht je klanten helpen, feestjes bij vrienden vieren, je Facebook updates net zo vrolijk als altijd, die glimlach, die lach.. hij is vals, niet echt.. maar ik moet, ik moet 'gewoon' blijven voor alles en iedereen om me heen..
Afgelopen week ook een kut week om dat ik blijkbaar aan LD niet kon laten merken dat ik daarmee in de knoei zat.. ja ja hij heeft het zwaar, en heeft het kut,,... maar ik wist ook ff niet waar heen te gaan)
Een paar dagen in bed kan hier niet.. en helaas ben ik een emo eter, dus heb me maar even rigoureus op gezond eten gestort om te voorkomen dat ik als een tonnetje deze periode uit kom.. (ze zijn echt lekker Roos! )
Ik ben altijd heel goed geweest in het verbergen van mijn verdriet, maar zo zwaar als nu heb ik het nog niet gehad..
Ik kan gewoon niet snappen dat mensen verdriet niet serieus nemen. Auw.
Dat is wellicht alleen door mensen serieus te nemen die het kennen?
En inderdaad, het is echt en heftig, en ik vind het dubbelop moeilijk dat ik het niet kan tonen.. ik moet nog meer toneelspelen dan ik ooit heb gedaan.. Met een lach op je gezicht je klanten helpen, feestjes bij vrienden vieren, je Facebook updates net zo vrolijk als altijd, die glimlach, die lach.. hij is vals, niet echt.. maar ik moet, ik moet 'gewoon' blijven voor alles en iedereen om me heen..
Afgelopen week ook een kut week om dat ik blijkbaar aan LD niet kon laten merken dat ik daarmee in de knoei zat.. ja ja hij heeft het zwaar, en heeft het kut,,... maar ik wist ook ff niet waar heen te gaan)
Een paar dagen in bed kan hier niet.. en helaas ben ik een emo eter, dus heb me maar even rigoureus op gezond eten gestort om te voorkomen dat ik als een tonnetje deze periode uit kom.. (ze zijn echt lekker Roos! )
Ik ben altijd heel goed geweest in het verbergen van mijn verdriet, maar zo zwaar als nu heb ik het nog niet gehad..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
vrijdag 29 augustus 2014 20:35
Heidi, dat gevoel van onaf had ik ook, zoals je misschien nog wel weet. Het klopte niet, het was niet af, zo kon het niet eindigen. Ik heb altijd gelooft dat er nog een vervolg zou komen. En mijn gevoel had gelijk. Mijn ervaring is dus wel dat als het onaf voelt, het ook onaf is en er nog wel een staartje aan komt.
Sterkte in ieder geval.
Sense, is er helemaal niemand waarbij je even jezelf kan zijn en je hart kan luchten?
Highlander, ongegronde hoop heb ik niet. Ik heb gegronde hoop maar het is niet zo dat alles er vanaf hangt. Ik weet natuurlijk dat BV echt met me verder wilde, de eerste keer was ik degene die nee zei tegen hem omdat ik er toen niet klaar voor was. Nu is het andersom. Dat is prima. Zijn keus terug te gaan wordt met de dag begrijpelijker.
En eerlijk is eerlijk. Ik ben heel bang voor haar, zijn vrouw. Heel erg. Ze is echt gek en tot alles toe in staat. Ik wil het liefst niets met haar te maken hebben maar hij heeft wel kinderen met haar. Daarom zegt iets in mij vooral: blijf maar lekker bij haar tot de kinderen heeeeeeeeel veel ouder zijn. Dat besef van hoe gestoord ze eigenlijk is, dat is best heftig. Mijn kind gaat voor alles en ik wil haar niet in het leven van mijn kind hebben, op geen enkele wijze, niet nu.
Als BV voor de deur zou staan en een relatie wil, zou ik daar heus naar toe willen werken en geen nee zeggen maar eerlijk gezegd, van mij mag het dus nog best even duren. En komt het niet, dan niet. Ik hou van hem, wil met hem verder en neem alle ellende met haar dan best wel voor lief want het hoort bij de man waarvoor ik wil kiezen. Maar als ik dat nog fijn wat tijd uit kan stellen, dat vind ik het helemaal prima. Ik heb me altijd gerealiseerd dat hij ook veel 'ballast' meebracht, het geen rozengeur en manenschijn zou worden. Het is alleen nu pas dat ik blij ben en me realiseer hoe blij ik ben dat ik daar nu (nog) niet mee te maken heb.
Ik geniet met volle teugen van de liefde die er tussen ons is, van alle gesprekken, de lol, de knuffels, alles. En hij ook. Eigenlijk maakt het op dit moment niet heel veel uit of het nou een officiële relatie is of zoals het nu is. Het voelt goed zoals het is. Wat de toekomst brengt zie ik wel.
Sterkte in ieder geval.
Sense, is er helemaal niemand waarbij je even jezelf kan zijn en je hart kan luchten?
Highlander, ongegronde hoop heb ik niet. Ik heb gegronde hoop maar het is niet zo dat alles er vanaf hangt. Ik weet natuurlijk dat BV echt met me verder wilde, de eerste keer was ik degene die nee zei tegen hem omdat ik er toen niet klaar voor was. Nu is het andersom. Dat is prima. Zijn keus terug te gaan wordt met de dag begrijpelijker.
En eerlijk is eerlijk. Ik ben heel bang voor haar, zijn vrouw. Heel erg. Ze is echt gek en tot alles toe in staat. Ik wil het liefst niets met haar te maken hebben maar hij heeft wel kinderen met haar. Daarom zegt iets in mij vooral: blijf maar lekker bij haar tot de kinderen heeeeeeeeel veel ouder zijn. Dat besef van hoe gestoord ze eigenlijk is, dat is best heftig. Mijn kind gaat voor alles en ik wil haar niet in het leven van mijn kind hebben, op geen enkele wijze, niet nu.
Als BV voor de deur zou staan en een relatie wil, zou ik daar heus naar toe willen werken en geen nee zeggen maar eerlijk gezegd, van mij mag het dus nog best even duren. En komt het niet, dan niet. Ik hou van hem, wil met hem verder en neem alle ellende met haar dan best wel voor lief want het hoort bij de man waarvoor ik wil kiezen. Maar als ik dat nog fijn wat tijd uit kan stellen, dat vind ik het helemaal prima. Ik heb me altijd gerealiseerd dat hij ook veel 'ballast' meebracht, het geen rozengeur en manenschijn zou worden. Het is alleen nu pas dat ik blij ben en me realiseer hoe blij ik ben dat ik daar nu (nog) niet mee te maken heb.
Ik geniet met volle teugen van de liefde die er tussen ons is, van alle gesprekken, de lol, de knuffels, alles. En hij ook. Eigenlijk maakt het op dit moment niet heel veel uit of het nou een officiële relatie is of zoals het nu is. Het voelt goed zoals het is. Wat de toekomst brengt zie ik wel.
vrijdag 29 augustus 2014 21:09
Lieverds, wat een mooi topic is dit.
Karamella, ik ervaar jouw posts ook als troostend. Mijn hele affaire was een illusie, en dat valt nu al helemaal niet meer te ontkennen.
Rooss, dikke knuffel voor jou, ik warm mij aan je mooie beschouwingen.
Heeidi, wat een hel. Snap je opmerking heel goed dat het toch goed voelt te zien dat hij het er ook zwaar mee heeft. Ik heb er gek genoeg ook behoefte aan te bedenken dat dit voor m'n vlam ook een kuttijd moet zijn, en hij staat er echt helemaal alleen in.
Karamella, ik ervaar jouw posts ook als troostend. Mijn hele affaire was een illusie, en dat valt nu al helemaal niet meer te ontkennen.
Rooss, dikke knuffel voor jou, ik warm mij aan je mooie beschouwingen.
Heeidi, wat een hel. Snap je opmerking heel goed dat het toch goed voelt te zien dat hij het er ook zwaar mee heeft. Ik heb er gek genoeg ook behoefte aan te bedenken dat dit voor m'n vlam ook een kuttijd moet zijn, en hij staat er echt helemaal alleen in.
vrijdag 29 augustus 2014 21:48
Lena, Sense kan bij Sense terecht.. Dat is voor nu even voldoende.. Ik verstop me in de nacht (zeg ik dat zo goed?) dan ben ik alleen.. Kan dan piekeren, en even tegen mezelf aan jammeren.. Nr1 gaat zo'n 3 uur eerder naar bed en dan kan ik mijn masker afzetten..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
