Wat doen, waar moet ik zijn

29-08-2014 10:07 50 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb lang getwijfeld om mijn vraag op een openbaar forum neer te zetten. Maar…ik kom er niet uit…mijn gedachten draaien in cirkels, ik word er s'nachts wakker van, loop soms van frustraties, onmacht en ongeloof tegen het plafond. Dus…het wordt tijd om er iets aan te doen.



Mijn vraag:

Waar moet je zijn, wat kun je/wat moet je doen, wanneer een je geheel onverwacht en niets vermoedend op een avond een crisisdienst voor je neus hebt staan met de mededeling dat een familielid (waar ik nauwelijks contact mee heb en had) na aanleiding van een zeer ongelukkig geformuleerde mail vermoed dat ik zelfmoord wil plegen. En de gevolgen van dit bezoek van de crisisdienst compleet uit de hand zijn gelopen.



Achteraf gezien zou je tussen de regels door uit de mail kunnen halen dat er een zelfmoordwens in zou kunnen zitten. Omdat er niets in mij is dat op het idee zou komen, dat ik of een ander ook maar zou kunnen denken dat ik zelfmoord zou willen plegen, kwam het niet in mij op dat iemand met die ogen mijn betreffende mail dusdanig zou kunnen uitleggen.



De crisisdienst stond dus voor mijn deur. Ik MOEST met ze praten, anders zou ik verplicht worden mee genomen(!!!). Kon het allemaal zo snel even niet bevatten wat er gebeurde, iets dat zoooo niet in mijn wereld hoort, een setting die totaal niet bij mij, mijn leven en mijn persoon past! Ik werd dus verplicht om een probleem te hebben. Heb maar wat aan verhaal aan elkaar geflanst, met inmiddels gearriveerd (lachend) familielid erbij (familielid houdt wel van beetje drama, dus in die zin was het voor mij allemaal dan wel goed te plaatsen).



Ik moest dus ter plekke een soort verhaal in elkaar flansen met 'het probleem, waarom ik 'zelfmoord' zou willen plegen' om daarna een twist te geven, waardoor mijn 'ik wil geen zelfmoord plegen, zou ik nooit doen' wel overtuigend zou overkomen en geaccepteed werd.

Achteraf had ik het anders moeten aanpakken en reageren, maar ik was totaal flabbergasted.



Het gesprek werd afgesloten met de vraag of ik het goed vond of zij dit met mijn ouders/overige naaste familie zouden bespreken. Het leek mij een slecht idee om deze mensen meer en langer dan nodig in mijn leven te hebben. Heb dus gezegd dat ik niet wou dat ze met mijn ouders overlegde.



Nadat de crisisdienst weg was, zei mijn aanwezige familielid 'sorry'. Mijn antwoord 'laten we het maar zien als een stunt', om het luchtig te houden. Ik dacht dat het daarmee wel duidelijk was en beschouwde het als een misvatting maar weer recht gezet (en stiekem op sensatiezucht van familielid).



Het verbaasde mij wel dat ik niet meteen gebeld werd door mijn ouders. Ook de dag erna niet. Nog een dag later stuurde ik een smsje over totaal ander en neutraal onderwerp. Kreeg alleen als antwoord terug 'we hebben gehoord wat er gebeurd is'….. (was dus geen antwoord op mijn sms, dat niet over die avond ging)

Daarna geen contact. Heb het zelf weer opgepakt. Onze relatie was al niet goed, maar de korte, afhoudende, negatieve en bijna negerende antwoorden en reacties die ik terug kreeg op alles wat ik deed en zei, daar schrok ik van. Een jaar later een keer afgesproken met mijn zus die ik jaren niet gezien had. Ik schrok van de minachting die ze uitstraalde. Dat ze van alles wat ik zei, al bedoelde ik het nog zo positief, een draai aan wist te geven waardoor mijn positieve intentie tot een negatieve intentie werd omgebogen, ze er iets van maakte wat ik niet ben, niet vind en niet denk. Ik was echt even van de kaart. Begreep er niets van.



Ik ben gaan vissen bij familie. Nu blijkt dat de crisisdienst destijds wél contact heeft gehad met mijn familie en dat ze het advies hebben gegeven geen contact met mij op te nemen. Dat ze dat van mij moesten laten komen (aldus een familielid). De één zegt dat ze van niets weet (over contact met de crisisdienst), de ander zegt zuchtend 'het allemaal niet meer te weten', weer een ander die zich sindsdien bijzonder vreemd gedraagt zegt geen contact te hebben gehad, weer een ander zegt dat ze nog dagen lang contact hebben gehad, maar wil niet zeggen wat ze in dat contact hebben besproken, waar het over ging en met wie ze hebben gesproken.



achter mijn rug om is dus blijkbaar een heel drama gemaakt over mij. Ik heb het gevoel dat er op onprofessionele wijze naar aanleiding van een gesprek van een uur waarin ik totaal overvallen was, een 'diagnose' is gesteld die met mijn ouders en broers en zussen is besproken inclusief een handleiding hoe met mij om te gaan.

Ik mis mijn familie enorm. Ieder moment van de dag zo ongeveer. Ik mis de mooie kanten, de vertrouwde kanten die er niet meer zijn. Ze voelen tegenwoordig als vreemden. Ik hoor er niet meer bij terwijl ik ze

zo nodig heb. Ik kan niet geloven dat dit gebeurd is, en dat ze werkelijk mee gaan en geloven in wat het dan ook is dat ze met de crisisdienst en/of met elkaar hebben besproken.



De crisisdienst blijkt bij de huisarts te hebben aangegeven dat ze bij mij langs zijn geweest. De huisarts heeft na mijn uitleg destijds het hele gebeuren bestempeld 'als een storm in een glas water'. En dat was het in principe ook.



Nog eens jaar later had ik wel door dat het voor mijn familie anders was. Ik heb aan de huisarts gevraagd wat ik hieraan kon doen, of er bemiddeld kon worden. Huisarts kijkt mij glazig aan, vraagt wat ik daarmee wil(?!). Krijg uiteindelijk het telefoonnummer van de crisisdienst (had ik inmiddels zelf ook al gegoogled).

Heb crisisdienst gebeld, maar kunnen niet zoveel doen, mogen geen privé informatie geven, veel mensen werken er al niet meer en meer van dat soort antwoorden.



Wat ik wil en wat ik wil weten, waar moet ik zijn, wat kan ik doen om een bemiddelaar te vinden die er achter kan komen wat er over mij is besproken, die dat kan wegnemen bij mijn familie zonder dat ik me totaal erin vast moet bijten, het een slepend proces wordt waar ik tot in het oneindige mijn verhaal moet vertellen, mij moet uitleggen en verklaren, door het stof moet gaan.



Ik vind het wereldje van de psychologie, maatschappelijkwerk en crisisdiensten zoiets deprimerende. Ik word er bijna misselijk van.

Ik wil lekker leven met mijn persoonlijke gezonde ups en downs zoals ieder gezond mens, mét familie die in míj geloofd in plaats van in een crisisdienst die op een voor mij niets vermoedende avond plotseling voor mijn neus stond, een 'bekentenis' en een verhaal afdwong dat er niet was.



Wie weet wat ik moet doen, waar ik moet zijn om dit soepel en snel zonder al te veel gedoe recht te zetten en goed te maken.
quote:Doreia schreef op 29 augustus 2014 @ 10:18:

Lijkt me heel erg sterk dat een crisisdienst zegt dat familie geen contact meer met je op mag nemen. Lijkt me ook sterk dat een crisisdienst wordt ingeschakeld uit sensatiezucht van een familielid. Lijkt me sterk dat je zus heel minachtend doet naar je om dit ene incident.



Mijn advies: bel zelf met de crisisdienst en vraag aan hen wat er destijds is gebeurd en hoe het is gegaan. Jij vult nu heel veel dingen in. Familie schuift alles af op de crisisdienst, maar die komen echt niet zomaar langs en adviseren niet om te breken met familie.



Edit: dat heb je al gedaan. Dan blijft staan dat je nog eens met het betreffende familielid moet praten waarom die de crisisdienst heeft gebeld. Wat de reden is en waarom die dat nodig vond.



Er is hier veel meer aan de hand dan alleen dit incident. Ik geloof dat dit al veel verder teruggaat.Eens
Alle reacties Link kopieren
Akidoka:

Ik had inderdaad moeten zeggen dat ik volledig niet snapte waarom ze langs kwamen.

Ik heb wel gezegd dat ik geen zelfmoord wil plegen, maar iets heel zwakjes. Dat voelde ik wel aan op het moment, maar op de een of andere manier kwam het gewoon niet overtuigend uit. Waarschijnlijk omdat ik in gedachten aan het nagaan was waar mijn familielid dit uit afleidde en mij bedacht dat een bepaalde zin uit mijn mail wel eens heel anders zou kunnen worden opgevat dan dat ik bedoelde.

Dit heb ik ook aan mijn familie verteld. Maar geen, negatieve of verdedigende reactie.

Niet handig, dat realiseerde ik mij ook. Maar een eerste reactie in een totaal onverwacht moment waarbij ik mijn gedachten even op topsnelheid gingen.
Alle reacties Link kopieren
quote:fleurinn schreef op 29 augustus 2014 @ 11:04:

Ik bespeur meer overtuiging over hoe en wie ik ben, dan bezorgdheid.

En door die 'overtuiging' kan ik gewoon niet komen.

om iets milder over mij en de situatie te denken.



Hoe denken ze dan over jou en de situatie? En waarom komt dat door de crisidienst? Het lijkt mij waarschijnlijk namelijk dat ze inhoudelijk ook niets over jouw situatie hebben gezegd. Nogmaals, je hebt recht je dossier in te zien, als je per sé wil weten wat er is gebeurd en wat hun indruk was.



Ik heb niet het gevoel dat ze beseffen dat het voor ook even schrikken was om zo'n dienst in een keer voor mijn neus te zien staan en maar noodgedwongen een verhaal moet afdraaien, wat ik achteraf gezien anders had aangepakt.



Dat het schrikken is, is héél begrijpelijk, maar noodgedwongen een verhaal afdraaien? Als er echt niets is, dan zeg je dat toch?



Maar dat terzijde. Het gaat mij dus om het herstellen van de relatie tussen mij en mijn familie. En dit gebeuren blijft er tussen hangen.

Het lijkt mij, zoals velen hier, dat er meer aan de hand is en het al langer speelt. Mijn vraag blijft nog steeds, wat haal je uit het contact met je familie? Om wat voor familie gaat het eigenlijk, ooms, tantes, ouders...?
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
Alle reacties Link kopieren
Blueeyes:

Probeer je een privebericht te sturen, maar je instellingen staan op 'geen privé' bericht ontvangen.

Wil graag adressen ontvangen.

Welk van de drie heb jij het meest baat bij gehad?
Alle reacties Link kopieren
Voor alle duidelijkheid, ik neem niemand iets kwalijk.

Ik vraag me ook niet af hoe het kwam dat familie/crisisdienst dacht dat ik zelfmoord zou willen plegen.

Ik was verrast door de situatie, en heb niet handig gereageerd.



Gebeurd is gebeurd. Ik maak daar verder geen probleem van. Mijn familie blijkbaar wel.

Ik begrijp niet dat ik zulke tegenstrijdige reacties krijg. De een zegt geen contact te hebben gehad, de ander zegt dagen nog met de crisisdienst in contact te zijn geweest, maar wil niet vertellen/gaat vaag doen als ik vraag wat ze dan besproken hebben, waar ze dan dagen contact over hebben gehad. Van weer een ander familielid krijg ik te horen dat ze meteen naar mij toe wouden gaan, maar dat de crisisdienst ze op het hart heeft gedrukt dat ze dat niet moesten doen. Dat ze het contact aan mij moesten overlaten.

Sinds dit gebeuren krijg ik dus zeer aparte, negatieve reactie van familie.

Ik wil daarom dus wel weten wat de crisisdienst wel of niet heeft gezegd. Ik heb geen idee.

Ik wil weten wat er in mijn familie om gaat, wat ze denken, wat ze besproken hebben.

Mij gaat het namelijk niet in mijn koude kleren zitten.



Ik ga sowieso wat doen met de tips van blueeyes.

Vier gesprekken klinkt goed. Wat ik al zeg. Ik heb totaal geen behoefte om op mijn strepen te gaan en een gevecht aan te gaan.

Ik wil de crisisdienst niet beschuldigen, ik wil weten wat er gebeurd is en wat er gezegd is, zodat ik beter de reactie van mijn familie begrijp en ik wil dat als er een soort diagnose is gesteld of wat dan ook, dat dat wel wordt hersteld samen met mijn familie. Niet om iemand te beschuldigen. Maar wat er gebeurd en gezegd is, staat contact met mij en familie in de weg. En nogmaals, het doet mij pijn hoe mijn familie mij ziet en hoe ze op mij reageren, na aanleiding van die avond.



Ik wil dus zonder al te veel ophef te moeten maken en zonder dat het lang en slepend gevecht wordt, duidelijkheid hebben en het ware verhaal horen wat er nou echt is gebeurd, wat er echt wel en niet is gezegd en door wie. Of in elk geval wil ik weten waar hun manier van reageren en gedrag naar mij toe op is gebaseerd na aanleiding van die avond.



Dank voor de tip blueeyes! Ik ga er mee aan de slag.

Als er nog iemand is die een goede tip heeft of een makkelijke ingang weet om het hele verhaal (evt ook bij de crisisdienst) boven water te krijgen en (vervolgens) bemiddeling, dan hoor ik het graag.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou die hele crisisdienst er buiten laten. Ik begrijp dat het inmiddels jaren geleden is dat dit is voorgevallen en je denkt toch niet dat de crisisdienst na járen nog eens terug gaat komen op een loos alarm wat ze toen ontvangen hebben.



Ik zal eerlijk zijn, ik vind jouw verhaal enorm vaag. Je stuurt een raar, dramatisch overkomend mailtje naar een familielid waar je nauwelijks contact mee hebt (waarom in vredesnaam?) en vervolgens staat de crisisdienst op de stoep. Dat je even verbijsterd bent op zo'n moment, snap ik, maar in plaats van hen gewoon te vertellen dat het een misverstand is, poeier je ze af met een verzonnen verhaal dat nergens op slaat (en dat in feite jouw mailtje bevestigt...).



Sindsdien doet je familie "raar".



Ik begrijp dat het contact met je familie ook vóór deze affaire al niet optimaal was. Dus er moet al meer hebben gespeeld.



Als het jou er écht om te doen is het contact met je familie weer goed te krijgen, denk ik dat het eerder zaak is te achterhalen waarom dat contact destijds al niet goed was en daar iets aan te doen.



Dat met die crisisdienst zou ik nu laten rusten. Het is al jaren geleden, en het is destijds afgedaan als een misverstand en er nu weer op terug komen heeft geen enkele zin, voegt niks toe.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
Alle reacties Link kopieren
quote:fleurinn schreef op 29 augustus 2014 @ 12:37:

Als er nog iemand is die een goede tip heeft of een makkelijke ingang weet om het hele verhaal (evt ook bij de crisisdienst) boven water te krijgen en (vervolgens) bemiddeling, dan hoor ik het graag.



Nou, voor de derde keer dan maar:



Je hebt recht je dossier in te zien. Je kan dit evt doen met hulp / bemiddeling van een patienten vertrouwens persoon.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
Alle reacties Link kopieren
Wat heeft de crisisdienst over jou tegen jou gezegd wat je je zo aantrekt?



Verder denk ik dat je nooit precies zult weten wat er achter jouw rug met de crisisdienst is besproken. Ik zou die gedachten los laten want je komt er toch niet achter.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Viva-Amber:

De crisisdienst heeft niets tegen mij gezegd wat ik mij heel erg aantrek. Blijkbaar of misschien (voor zo ver ik afleid uit de vage en tegenstrijdige reacties van mijn familie), heeft de crisisdienst wel iets tegen mijn familie gezegd wat zij zich blijkbaar heel erg aantrekken.

Voor het zelfde geld heeft de crisisdienst prima haar werk gedaan, maar dan zou ik niet weten waarom bepaalde familie leden zeggen dat de crisisdienst het heeft aangeraden geen contact met op te nemen omdat ik zou willen en dat ze nog vier dagen contact hebben gehad. Na dit gebeuren is het gedrag van mijn familie zeer negatief veranderd.



Dus óf wat mijn familie vertelt klopt niet, of de crisisdienst heeft wel contact gehad en achter mijn rug om iets gezegd wat mijn famille negatief heeft beïnvloed ten opzichte van mij.



Ik kan het prima loslaten, ware het niet dat ik nu met een familie door het leven ga die iets erg slechts in mij ziet en onbenaderbaar is. Ik geef om mijn familie. In principe kom ik uit een warm nest. Ik kan dit dus niet plaatsen. En ik lig er wakker van. Zie OP. Anders had ik dit bericht nooit geplaatst op een openbaar forum.



Ik blijf inderdaad vaag in verband met herkenbaarheid. Het zou makkelijker zijn als ik familie kon benoemen en iets meer over de inhoud van mijn mail en het voorafgaande kon vertellen.
Alle reacties Link kopieren
Vicky P:

Klopt, dat heb ik dus geprobeerd. Maar daar wordt heeeeel moeilijk over gedaan. Is een lang, traag en slepend proces. En dat wil ik dus niet.

Maar misschien dat jij of iemand anders een tip heeft over een persoon of instantie die dit voor mij kan uitzoeken wat er nou precies is gebeurd en gezegd, zonder dat ik in een langlopend proces en/of strijd gesleept wordt.

Doet een mediator zoiets? Ik ga het in elk geval alvast googlen. Maar meer tips zijn welkom
Alle reacties Link kopieren
Fleurinn: Vicky legt het eigenlijk allemaal heel helder uit, maar jij maakt het vaag en moeilijk.

Wil je weten hoe het zit bij de crisisdienst: vraag je dossier op. Heel simpel door een briefje te schrijven aan de crisisdienst: " ik zou graag mijn medisch dossier willen inzien en ontvangen." Daar kunnen ze dan niet om heen. Dan krijg je je dossier. Je betaalt daar wel een bepaald bedrag voor (niet veel). Maar ik ga ervan uit dat je dat geen probleem vindt.



Heb je nog vragen over het hoe & waarom van het gesprek destijds met de crisisdienst, óf zij informatie aan jouw familie hebben gegeven etc. - ga dan een gesprek met hen aan.

Wil je daar bijstand in, schakel dan een pvp in. Vicky wees je daar ook al op: www.pvp.nl



Op de site van de crisisdienst zal vast en zeker staan hoe zij omgaan met klachten. Waarschijnlijk hebben zo ook een folder.



Het hele verhaal over hoe je verder moet in de relatie tussen jou en je familie staat daar los van.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat jouw eigen gedrag er voor zorgt dat jouw familie denkt dat jij labiel bent, zoals die mails oa. Je kunt het alleen oplossen door je gevoelens naar hun uit te spreken. Het blijven wijzen naar die crisisdienst komt op mij vreemd over.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Je kan het helemaal niet loslaten. Als je het los kon laten, zou je de situatie accepteren zoals deze is. En dat doe je dus niet



We horen hier maar één kant van het verhaal.



Waarom flans je een verhaal in elkaar als de crisisdienst voor je deur staat. Heeft toch geen enkele zin?
Alle reacties Link kopieren
Viva-amber en mallebeppie:

Dank voor het meedenken, maar ik denk dat ik nu wel duidelijk ben geweest dat het mij om de relatie tussen mij en mijn familie gaat. Dat het voorval van de crisisdienst een kentering in de relatie heeft gebracht. Dat ik pogingen heb gedaan in gesprek te gaan, dat ik dus geen duidelijkheid krijg bij mijn familie, wel tegenstrijdige en negatieve reacties waaruit ik alleen maar het een en ander kan afleiden.

Ik zie niet wat er dan nog vaag is aan mijn verhaal. Dit is hoe het is gegaan. Niet anders. Dat mijn familie niets wil zeggen, zich afzijdig houdt en een negatieve haast bevroren houding ten op zichte van mij aanneemt sinds het hele gebeuren van de crisisdienst, gaat mij nogmaals niet in mijn koude kleren zitten.

Blijkbaar had ik op de dag van het bezoek van de crisisdienst mijn dag niet. Eerst een mail geschreven die blijkbaar voor meerdere uitleggen vatbaar is, en daarna niet adequaat reageren toen de crisisdienst op de stoep stond. Wat is hier niet duidelijk aan?

Ik vind het ook vervelend, maar ik kan het niet overdoen.

Bij de crisisdienst werd destijds erg moeilijk gedaan toen ik mijn dossier ging opvragen. Ik zal het nog een keer proberen. Wie weet krijg ik dit keer een meer meewerkende reactie.

Ik zie ook niet waarom het als een klacht naar crisisdienst wordt vertaald. Ik wil weten wat er gebeurd is en als de crisisdienst toch (wellicht onbedoeld) invloed op mijn familie heeft gehad waardoor de relatie tussen mij en familie nu erg slecht is, dan lijkt het mij logisch dat ze ook zouden willen helpen om het een en ander recht te zetten.

Fouten kunnen gemaakt worden, in mijn ogen is iets alleen maar fout als je niet bereid bent tot herstellen van je fouten.
Alle reacties Link kopieren
Ok, lees je eigen post nu nog eens over. Zie je de tegenstrijdigheid? Elke zeg je als het ware - maar ik heb er geen last van, ik ben niet boos op ze - en vervolgens schrijf je iets, waaruit het tegendeel blijkt.



Neem deze post:



Eerst schrijf je: " Ik zie ook niet waarom het als een klacht naar crisisdienst wordt vertaald."



En dan eindig je je post met: "Fouten kunnen gemaakt worden, in mijn ogen is iets alleen maar fout als je niet bereid bent tot herstellen van je fouten"



Je hebt het hier over fouten van de crisisdienst. Blijkbaar heb je dus onvrede over hoe het gegaan is.



Als je onvrede hebt over hoe het gegaan hebt - zie mijn vorige post: ga met hen in gesprek, lees de folder die zij hebben over klachten (waarschijnlijk hebben ze meerdere mogelijkheden: van het hebben van een gesprek tot het indienen van een formele klacht) en kijk wat het beste bij jou aansluit.



De crisisdienst gaat niet bemiddelen tussen jou en je familie. Al zou de conclusie van het gesprek zijn of de klachtenbehandeling dat er informatie is doorgespeeld aan je familie - dat hoort daar niet thuis, daar is de crisisdienst niet voor.

Zoek een therapeut, ga naar de huisarts.

Je zoekt het nu bij de verkeerde instantie.



Het zijn twee aparte zaken: hoe de crisisdienst gehandeld heeft naar jou toe, je vragen/klacht daarover en hoe je nu verder moet in de relatie met je familie.



Waarom wilde de crisidienst je dossier niet geven destijds? Welke reden hebben ze gegeven?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat niet tegenstrijdig. Het is jouw conclusie dat ik boos wordt van een fout. Ik wordt daar niet boos van. Ik heb in dit geval last van het gevolg. Het is een emotioneel ding, wanneer je familie zich tegen je keert. Daar wil ik uitkomen. Het gebeuren van de crisisdienst is daar duidelijk aanleiding geweest voor de houding van mijn familie. En om er achter te komen wat er gebeurd is, moet ik dan toch bij de crisisdienst zijn, want mijn familie wil het niet zeggen.

De crisisdienst werkte dus niet echt mee, op z'n ambtenaars laat maar zeggen, waardoor het voor mij een getrek en een lang en slepend proces zou worden. Iets waar ik beslist geen trek in had. En waarom ze zo reageerde? Daar kan ik naar gissen, maar het antwoord weet ik net zo min als iedereen die nu mee leest. Ik erger mij wel aan de niet meewerkende/ambtenaren houding van de crisisdienst. Dat klopt. En dat is nog steeds iets anders dan kwaad. En het heeft al helemaal niets te maken met het hele gebeuren op betreffende dag. Volgens mij heb ik meerdere keren geschreven dat ik alle partijen begrijp. Ik zie dus geen kwaadheid. Wel vooronderstelling dat ik wel kwaad zou zijn om zoiets. Niet dus, ik ben niet kwaad om wat er die dag is gebeurd.

Ik vind wel dat als een crisisdienst zonder mijn medeweten met mijn familie heeft gesproken, dingen heeft gezegd waardoor de relatie tussen mij en mijn familie is geschaad, zij ook de gene zijn die het weer kunnen en zouden moeten herstellen. Dat vind ik logisch. Ik begrijp niet wat dat met boosheid te maken heeft. Wanneer je (perrongeluk) iets kapot maakt, ben je zelf toch de gene die het weer moet maken of vervangen? In het dagelijks leven werkt het tenminste zo. Ik zie niet waarom dat niet opgaat voor een crisisdienst. Stukje verantwoordelijkheid lijkt mij. Het lijkt mij ook niet al te moeilijk.

Maar vooralsnog weet ik niet of de crisisdienst zonder mijn medeweten (onbedoeld) invloed heeft uitgeoefend op mijn familie.

Ik ga nog een keer een poging doen het hele volledige dossier inclusief gespreksnotities op te vragen.

Mocht het zo zijn dat ze weldegelijk meer hebben gedaan dan dat ze mij hebben gezegd, dan vind ik het niet meer dan gewoon dat ze toch helpen de relatie te herstellen door bij mijn familie terug te nemen wat ze eventueel hebben gezegd. Als ik een van mijn familieleden moet geloven zijn ze dus nog vier dagen in gesprek geweest. De rest staat ook in mijn vorige berichten.

Ik ben niet kwaad. Ik zit wel met de gevolgen van dit gebeuren. Ik zit nu zonder familie, en nog eens wetende dat ze vreselijke dingen over mijn denken die waarschijnlijk niet waar zijn (ik weet niet wat ze denken, willen ze niet zeggen). Dat voel ik, en ik mis mijn familie waar ik mij thuis in kan voelen en waar we elkaar wederzijds vertrouwen. Dat vertrouwen zou boven het woord van een instantie moeten staan.
Alle reacties Link kopieren
Als blijkt dat de crisisdienst inderdaad contact heeft gehad met mijn familie en van alles heeft besproken, dan vrees ik ook dat ze zich niet geroepen zullen voelen om het allemaal weer recht te zetten. En daar zie ik tegenop. En daar zou ik dus wel wat hulp bij willen gebruiken. En tips. Hopelijk krijg nog een paar tips hier op het forum.

Naar de situatie naar mijn familie voel ik voornamelijk veel verdriet.
Eerlijk gezegd denk ik dat je familie je eerder kwalijk neemt dat je niets doet aan je problemen, en hun houding voort komt uit zo veel zorgen dat ze niet anders kunnen dan afstand nemen want jij wil geen hulp. Zo komt het op me over, maar je laat bijzonder weinig los over je toestand.



Want wat is de deal nu? Heb je je leven op de rit, of zit je thuis met allerlei problemen? 1 Raar mailtje zorgt er niet voor dat mensen de crisis dienst bellen, dan denken ze eerder 'zo die is bezopen, het is uit met haar vriendje, hondje is dood, hasj was erg verkeerd gevallen of weet ik veel'. Er moet wel iets langdurigs aan voor af zijn gegaan en dat vertel je hier niet. Dan kan men ook niet echt begrijpen wat je wil of advies geven.
Alle reacties Link kopieren
Strikjesmetstippels:

Ken je mijn familie? Ik zou daar enorm blij mee zijn, dan kun jij me vertellen wat er aan de hand is. Ik heb al het mogelijk gedaan om er achter te komen, maar hun reactie en houding heb ik nu in al mijn reacties hier opnieuw beschreven. Negatief, geen reactie en tegenstrijdige verhalen dus. Ze vertellen het me niet waarom. Ik moet gissen. Ondertussen zit ik met de gevolgen. Geweldig als jij het wel weet. Ik ben je dankbaar als je meer duidelijkheid kunt brengen.



En wat je zegt, dat is de macht van een instantie. Meteen alle schijn tegen me. Zo voel ik het ook. Mijn familie was dus blijkbaar ook onder de indruk dat er zo'n instantie bij mij voor de deur stond. Waarom anders hun nieuwe houding?



Dit is een forum waar iedereen mee kan lezen. Ik vind het al heel wat dat ik mijn vraag hier heb neergezet. Dat is omdat ik niet meer weet hoe ik het verder moet oplossen. Wat ik zeg, lig er wakker van.



Maar dat is dus wat er gebeurd. Crisisdienst op bezoek, en eigenlijk is men al overtuigd dat ik 'fout' ben.

Dat maakt het ook moeilijk om hulp van derde in te schakelen. En alleen kan ik het niet. Vind het namelijk echt heel erg wat er gebeurd (is). En ook de aanleiding, waar ik inderdaad niets over zeg, dat zou al te herkenbaar en privé zijn.



Ik vraag niet om partij te trekken in de aanleiding van het bezoek van de crisisdienst, daar kun je inderdaad niets van vinden omdat ik daar niets over vertel. Ik vraag wel hoe ik hier uit kan komen.

Het liefst met iemand die niet meteen de aanname heeft dat ik wel 'fout' zou zitten omdat ik de crisisdienst niet onmiddellijk had overtuigd dat ik geen zelfmoord wou plegen. Ik begrijp mijn reactie van dat moment zelf ook niet. Dat heb ik nu ook al een aantal keer aangegeven. Het is zo gebeurd. Ik kan het niet terug draaien. Ik zou het wel fijn als ik iemand of een instantie kan vinden die met enig empathisch vermogen en vertrouwen naar mij toe hierin kan bemiddelen naar mij, mijn familie en eventueel naar de crisisdienst.



Tips blijven welkom!
Alle reacties Link kopieren
To, hoe denk je e.a. dan te kunnen oplossen?

Wat denk jij dat je kan doen om tot een oplossing te komen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Viva-amber:

Na zelf vele pogingen te hebben ondernomen het op te lossen op eigen kracht (zie vorige berichten), zonder resultaat en niet meer wetende wat ik wél kan doen omdat alles wat ik doe en zeg door mijn familie in het negatieve wordt getrokken (zie vorige berichten), vraag ik hier om tips.

Van blueeyes kreeg ik de tip om een mediator in te schakelen. Ik heb nog geen PB ontvangen met adressen, maar ik heb inmiddels wel gegoogled. Ik hoop dat wat kan zijn.

Ik ben naar meer van dat soort tips opzoek.

Of iets anders, waar ik zelf nog niet aan gedacht heb.
Alle reacties Link kopieren
Een mediator is een dure oplossing en kost een behoorlijk uurtarief.

Heb je daar over nagedacht?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Mediators zijn heel duur. Een pvp kan een soortgelijke rol vervullen. Bij ons in de organisatie is ook een geestelijk verzorger die dit soort dingen doet. Ik ben zelf een keer op het matje geroepen door een patient die het niet eens was met mijn aanpak rondom zijn (gedwongen) opname. We hebben samen met deze geestelijk verzorger een gesprek gehad, we zijn op een redelijke manier uit elkaar gegaan, ik heb mijn excuses aangeboden en heb er ook van geleerd. Hoewel ik nog steeds achter de opname sta (die ik natuurlijk niet alleen heb geregeld), is voor mij wel weer benadrukt wat dit met iemand kan doen.

Een lang verhaal om te zeggen: zo'n gesprek kan verduidelijking bieden en het is niet per definitie zo dat ze niets recht zullen zetten.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
Alle reacties Link kopieren
Misschien moet je je een beetje plaatsen in je familie.



Zus/dochter waar je toch al moeite mee hebt, stuurt plotseling uit het niets een hele rare mail naar een familielid waar ze niet of nauwelijks contact mee heeft. Deze mail is blijkbaar voor het familielid en voor de crisisdienst zorgwekkend genoeg om in te grijpen.



Crisisdienst komt bij dochter/zus, die vervolgens weer een ander vaag verhaal ophangt. Familielid gerustgesteld, maar het blijft raar. Crisisdienst neemt contact met jou op als ouder want er is toch iets vreemds gebeurd, en adviseert jou te wachten tot dochter zelf met het verhaal komt.



Dochter doet echter alsof er helemaal niets aan de hand is.



Ik zou me af gaan vragen wat de meesten hier ook al doen: waarom stuur jij zulke rare berichten? Waarom hang je vervolgens nog een raar verhaal op? En waarom vertel je de rest helemaal niks over wat er gebeurd is? Het boterde toch al niet lekker, en dit heeft het waarschijnlijk erger gemaakt.



Vervolgens is de relatie nog verder verstoord en dochter/zus lijkt vooral bezig met het rechtvaardigen dat er niets aan de hand was, terwijl jij toch echt andere signalen krijgt. Ofwel er was wel iets en ze liegt, ofwel ze is enorm aan het aandachttrekken geweest, waar je ook niet op zit te wachten.



Zo zou het over kunnen komen. Hoeft niet, kan wel.



Daar kan je de crisisdienst de schuld van geven, of je familielid, maar feit blijft dat JIJ rare mail hebt gestuurd en dat JIJ een verhaal hebt opgehangen bij de crisisdienst.



Stop met je gelijk halen en vraag aan je familie waarom ze zo'n moeite hebben met jou. Ook voor hen is gehoord worden de eerste stap naar een betere relatie.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
Alle reacties Link kopieren
fleurinn, je lijkt in je berichten heel erg bezig met achterhalen wat er precies gebeurd en gezegd is. Ik schat de kans klein in dat je dat gaat lukken. Het is al een aantal jaar geleden, behalve zaken die in een dossier vastgelegd zijn, zul je alleen de herinneringen van anderen hieraan kunnen horen en die zijn niet betrouwbaar. Als mensen het zich al herinneren, dan zullen deze gekleurd zijn door zaken die erna gebeurd zijn en door hoe jullie relatie nu is. Ik schat de kans groot in dat dit helemaal uitspitten voor jou een grote teleurstelling wordt, of omdat je weinig wijzer wordt, of omdat je absoluut niet gaat begrijpen hoe mensen dingen geinterpreteerd hebben.

Ik denk dat het veel verstandiger is om je niet te richten op wat er gebeurt is, maar op dat je graag weer een warme relatie met je familie wil hebben. De beste methode daartoe is mijns inziens nar je familie gaan, zeggen dat je toen een onhandige actie hebt uitgehaald met die mail en met je eigen reactie naar de crisisdienst en dat je dat jammer vindt/betreurt/spijt van hebt (wat het beste bij jou en je familie past). Zeg dat jij het gevoel hebt dat de relatie veranderd is, dat je ze mist en dat je graag weer een warme relatie met ze wil. Vraag ze wat er voor nodig is om dat weer zo te krijgen. Op die manier praat je vanuit jouw gevoel (probeer dat ook te blijven doen, dus niet zeggen dat zij dit en dit en dat, geef aan dat jij je zus en zo voelt) en stel je een open vraag aan hen. En je vraagt hulp. Laat die gebeurtenis zitten, als jullie weer een warme verstandhouding krijgen dan is je doel bereikt, toch?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven