Kinderen
alle pijlers
Zeurende kinderen bij de kassa.
vrijdag 29 augustus 2014 08:53
Lees net met grote verbazing dat er winkelketens zijn die het snoep bij de kassa's gaan verbieden. Dit omdat er veel kinderen zijn die zeuren , zo niet krijsen omdat ze hun zin niet krijgen. Dit is een klacht van de ouders. hmmmm!!!!. De kinderen willen natuurlijk snoep hebben. Snap ik als moeder ook nog wel. Maar wat ik me afvraag is het volgende: Hoe komt het toch dat er veel ouders geen NEE meer durven te zeggen tegen hun kinderen. Eerlijk gezegd heb ik me vaak verwonderd over de hysterische kinderen die liggen te gillen op de grond omdat ze hun zin niet krijgen. Bij ons vroegen ze het ook weleens, maar nooit of te nimmer gilden onze kinderen. Alle 6 niet. Sterker nog, " ik" als moeder bepaalde wat er in de karretjes gelegd werd , en niet de kinderen. Waarom moeten de winkeliers zich aanpassen en wanneer gaan de ouders eens opvoeden , op een dusdanige manier dat de kinderen weten waar ze aan toe zijn. Veel ouders leggen de schuld of oorzaak bij anderen neer en kijken niet hoe ze zelf omgaan met hun kinderen. Een kind moet leren om " nee" te accepteren. Dat krijgen ze later als ze ouder zijn vaak genoeg te horen. Ze moeten echt leren dat het leven niet alleen om hun draait en dat komt nogal eens voor dat het kind dat denkt, kun je zien aan het gedrag wat je als buitenstaander ervaart. Dit vond ik wel een leuk onderwerp, aangezien er vele moeders hier op het forum meepraten.
vrijdag 29 augustus 2014 20:14
quote:pejeka schreef op 29 augustus 2014 @ 20:04:
[...]
Je raakt hier wel een aantal essentiële punten. Moeders worden vaak op steeds latere leeftijd moeder, met alle moeite die het misschien op dat moment kost. Als er dan toch nog een kind komt als men 35 of ouder is, is dat ook gelijk de heilige graal. En kleine Sofie of kleine Tim is dan niks meer of minder dan een "wondertje"dat ook zo behandeld dient te worden.
Het kind wordt ook, zodra het kan praten, als een volwassene behandeld., Conflicten moeten worden uitgepraat, regels moeten worden onderhandeld. Geen mens schijnt te beseffen dat dat pas kan als je als mens een bepaald referentiekader hebt opgebouwd. En dat heeft een kind niet.
Compensatiegedrag zie je inderdaad ook vaak. Ondanks het feit dat vader en moeder met de mond belijden dat ze hun kind niks tekort doen met "slechts" 2 of 3 uur "qualitytime" per week, voelen ze dondersgoed dat het niet echt de bedoeling kan zijn een kind te willen en het dan vervolgens voor het grootste deel van de tijd uit te besteden, en het alleen (door de week) te zien bij het ontbijt en de avondmaaltijd. Dus krijgt het kind in materieel opzicht alles wat het hartje maar begeert of kan begeren. Ja, OK, mama was niet bij je toneelvoorstelling, maar die iPAD is toch wel gaaf, of niet? En papa kwam niet kijken bij je hockeywedstrijd, maar die omafiets die hij door zijn secretaresse voor je heeft laten bestellen, is toch best cool, of niet?
Dus gaan kinderen met andere volwassenen ook om alsof het hun gelijken zijn, waar ze hun zin kunnen afdwingen of waar het normaal is om op elk gewenst moment in het middelpunt van de belangstelling te staan.
Wat een ontzettend overtrokken post zeg. Alsof dit beeld ook maar in de verste verte lijkt om het gemiddelde gezin,
Ik ken vele ouderparen waarvan beide partners werken maar werkelijkwaar niemand die zijn secretaresse een fiets laat bestellen om te compenseren dat ze niet bij de hockeywedstrijd zijn.
En aan de zijlijn van het hockeyveld zie ik trouwens gewoon allemaal ouders staan. Net als bij de toneelvoorstelling en de ouderavonden.
Op de een of andere manier krijgen al die 2-verdieners het over het algemeen toch prima voor elkaar om dat te organiseren.
Ik heb ook nog nooit iemand (behalve op dit forum) over hun wondertje horen praten.
Ik vermoed dat er hier op dit topic een hoop mensen zijn die hun eigen mening over wat er allemaal fout is aan de opvoeding van 'tegenwoordig' continu bevestigen door alleen te focussen op zaken die in dat straatje passen, en intussen een realistische kijk op hoe het er in de meeste gezinnen aan toegaat volkomen verliezen.
[...]
Je raakt hier wel een aantal essentiële punten. Moeders worden vaak op steeds latere leeftijd moeder, met alle moeite die het misschien op dat moment kost. Als er dan toch nog een kind komt als men 35 of ouder is, is dat ook gelijk de heilige graal. En kleine Sofie of kleine Tim is dan niks meer of minder dan een "wondertje"dat ook zo behandeld dient te worden.
Het kind wordt ook, zodra het kan praten, als een volwassene behandeld., Conflicten moeten worden uitgepraat, regels moeten worden onderhandeld. Geen mens schijnt te beseffen dat dat pas kan als je als mens een bepaald referentiekader hebt opgebouwd. En dat heeft een kind niet.
Compensatiegedrag zie je inderdaad ook vaak. Ondanks het feit dat vader en moeder met de mond belijden dat ze hun kind niks tekort doen met "slechts" 2 of 3 uur "qualitytime" per week, voelen ze dondersgoed dat het niet echt de bedoeling kan zijn een kind te willen en het dan vervolgens voor het grootste deel van de tijd uit te besteden, en het alleen (door de week) te zien bij het ontbijt en de avondmaaltijd. Dus krijgt het kind in materieel opzicht alles wat het hartje maar begeert of kan begeren. Ja, OK, mama was niet bij je toneelvoorstelling, maar die iPAD is toch wel gaaf, of niet? En papa kwam niet kijken bij je hockeywedstrijd, maar die omafiets die hij door zijn secretaresse voor je heeft laten bestellen, is toch best cool, of niet?
Dus gaan kinderen met andere volwassenen ook om alsof het hun gelijken zijn, waar ze hun zin kunnen afdwingen of waar het normaal is om op elk gewenst moment in het middelpunt van de belangstelling te staan.
Wat een ontzettend overtrokken post zeg. Alsof dit beeld ook maar in de verste verte lijkt om het gemiddelde gezin,
Ik ken vele ouderparen waarvan beide partners werken maar werkelijkwaar niemand die zijn secretaresse een fiets laat bestellen om te compenseren dat ze niet bij de hockeywedstrijd zijn.
En aan de zijlijn van het hockeyveld zie ik trouwens gewoon allemaal ouders staan. Net als bij de toneelvoorstelling en de ouderavonden.
Op de een of andere manier krijgen al die 2-verdieners het over het algemeen toch prima voor elkaar om dat te organiseren.
Ik heb ook nog nooit iemand (behalve op dit forum) over hun wondertje horen praten.
Ik vermoed dat er hier op dit topic een hoop mensen zijn die hun eigen mening over wat er allemaal fout is aan de opvoeding van 'tegenwoordig' continu bevestigen door alleen te focussen op zaken die in dat straatje passen, en intussen een realistische kijk op hoe het er in de meeste gezinnen aan toegaat volkomen verliezen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 29 augustus 2014 20:18
quote:Broedkippetje schreef op 29 augustus 2014 @ 20:14:
[...]
Wat een ontzettend overtrokken post zeg. Alsof dit beeld ook maar in de verste verte lijkt om het gemiddelde gezin,
Ik ken vele ouderparen waarvan beide partners werken maar werkelijkwaar niemand die zijn secretaresse een fiets laat bestellen om te compenseren dat ze niet bij de hockeywedstrijd zijn.
En aan de zijlijn van het hockeyveld zie ik trouwens gewoon allemaal ouders staan. Net als bij de toneelvoorstelling en de ouderavonden.
Op de een of andere manier krijgen al die 2-verdieners het over het algemeen toch prima voor elkaar om dat te organiseren.
Ik vermoed dat er hier op dit topic een hoop mensen zijn die hun eigen mening over wat er allemaal fout is aan de opvoeding van 'tegenwoordig' continu bevestigen door alleen te focussen op zaken die in dat straatje passen, en intussen een realistische kijk op hoe het er in de meeste gezinnen aan toegaat volkomen verliezen.
Nee hoor, die realistische kijk ben ik niet kwijt, en ik gaf alleen maar wat voorbeelden, die (geloof het of niet) ook voorkomen.
Maar laten we eerlijk zijn, ieder moment dat een ouder (vader of moeder) besteed aan de eigen loopbaan, of aan het eigen genoegen wat hij/zij daaruit haalt, kan niet ook aan de kinderen worden besteed. Dus hoe je het ook wendt of keert, hoe meer beide ouders werken, des te minder tijd is er voor de kinderen.
[...]
Wat een ontzettend overtrokken post zeg. Alsof dit beeld ook maar in de verste verte lijkt om het gemiddelde gezin,
Ik ken vele ouderparen waarvan beide partners werken maar werkelijkwaar niemand die zijn secretaresse een fiets laat bestellen om te compenseren dat ze niet bij de hockeywedstrijd zijn.
En aan de zijlijn van het hockeyveld zie ik trouwens gewoon allemaal ouders staan. Net als bij de toneelvoorstelling en de ouderavonden.
Op de een of andere manier krijgen al die 2-verdieners het over het algemeen toch prima voor elkaar om dat te organiseren.
Ik vermoed dat er hier op dit topic een hoop mensen zijn die hun eigen mening over wat er allemaal fout is aan de opvoeding van 'tegenwoordig' continu bevestigen door alleen te focussen op zaken die in dat straatje passen, en intussen een realistische kijk op hoe het er in de meeste gezinnen aan toegaat volkomen verliezen.
Nee hoor, die realistische kijk ben ik niet kwijt, en ik gaf alleen maar wat voorbeelden, die (geloof het of niet) ook voorkomen.
Maar laten we eerlijk zijn, ieder moment dat een ouder (vader of moeder) besteed aan de eigen loopbaan, of aan het eigen genoegen wat hij/zij daaruit haalt, kan niet ook aan de kinderen worden besteed. Dus hoe je het ook wendt of keert, hoe meer beide ouders werken, des te minder tijd is er voor de kinderen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 augustus 2014 20:26
quote:pejeka schreef op 29 augustus 2014 @ 20:18:
[...]
Nee hoor, die realistische kijk ben ik niet kwijt, en ik gaf alleen maar wat voorbeelden, die (geloof het of niet) ook voorkomen.
Maar laten we eerlijk zijn, ieder moment dat een ouder (vader of moeder) besteed aan de eigen loopbaan, of aan het eigen genoegen wat hij/zij daaruit haalt, kan niet ook aan de kinderen worden besteed. Dus hoe je het ook wendt of keert, hoe meer beide ouders werken, des te minder tijd is er voor de kinderen.
Dus?
Is er een direct verband tussen tijd voor de kinderen en kwaliteit van de opvoeding?
Hoe slecht moet de opvoeding dan vroeger wel niet geweest zijn, toen de schaarse tijd die mama naast het grotendeels handmatig gedane huishouden en papa naast de 60-urige werktijd overhadden, ook nog eens gedeeld moest worden door 10 kinderen.
Er wordt hier een beeld geschetst van dè opvoeding van tegenwoordig en hoe ouders van nu denken terwijl de voorbeelden die je aandraagt individuele gevallen zijn die bij de meeste gezinnen niet voorkomen.
[...]
Nee hoor, die realistische kijk ben ik niet kwijt, en ik gaf alleen maar wat voorbeelden, die (geloof het of niet) ook voorkomen.
Maar laten we eerlijk zijn, ieder moment dat een ouder (vader of moeder) besteed aan de eigen loopbaan, of aan het eigen genoegen wat hij/zij daaruit haalt, kan niet ook aan de kinderen worden besteed. Dus hoe je het ook wendt of keert, hoe meer beide ouders werken, des te minder tijd is er voor de kinderen.
Dus?
Is er een direct verband tussen tijd voor de kinderen en kwaliteit van de opvoeding?
Hoe slecht moet de opvoeding dan vroeger wel niet geweest zijn, toen de schaarse tijd die mama naast het grotendeels handmatig gedane huishouden en papa naast de 60-urige werktijd overhadden, ook nog eens gedeeld moest worden door 10 kinderen.
Er wordt hier een beeld geschetst van dè opvoeding van tegenwoordig en hoe ouders van nu denken terwijl de voorbeelden die je aandraagt individuele gevallen zijn die bij de meeste gezinnen niet voorkomen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 29 augustus 2014 20:32
quote:feow schreef op vrijdag 29 augustus 2014 19:32 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="zas in "Zeurende kinderen bij de kassa."" class="messagelink">zas schreef op 29 augustus 2014 @ 17:11</a>:</b>
[...]
Het is pas een probleem als ouders geen nee meer durven zeggen, omdat het kind anders in woede uitbarst. En dat is volgens mij waar het in dit topic om draait.</div></blockquote>
Kinderen gaan toch pas gillen als ze "nee" horen bij de kassa? De ouders die altijd toegeven met hun tot op het bot verpeste kroost, dáár heb je geen last van.
Ik vind zo'n gillend kind vaak wel grappig. En maar doormekkeren, en maar zuigen... de talenten die ze dan aanspreken. Pas als ouders bij die ongein toegeven gaan mijn wenkbrauwen omhoog.
Een kind dat gaat lopen gillen als het Nee te horen krijgt, heeft waarschijnlijk regelmatig alsnog een Ja gehad. Onze kinderen gingen niet gillen want ze wisten wel dat dat toch geen enkele zin had.
En een gillend kind grappig?!? Ik moet me werkelijk inhouden als ik zo'n verwend nest zie...
[...]
Het is pas een probleem als ouders geen nee meer durven zeggen, omdat het kind anders in woede uitbarst. En dat is volgens mij waar het in dit topic om draait.</div></blockquote>
Kinderen gaan toch pas gillen als ze "nee" horen bij de kassa? De ouders die altijd toegeven met hun tot op het bot verpeste kroost, dáár heb je geen last van.
Ik vind zo'n gillend kind vaak wel grappig. En maar doormekkeren, en maar zuigen... de talenten die ze dan aanspreken. Pas als ouders bij die ongein toegeven gaan mijn wenkbrauwen omhoog.
Een kind dat gaat lopen gillen als het Nee te horen krijgt, heeft waarschijnlijk regelmatig alsnog een Ja gehad. Onze kinderen gingen niet gillen want ze wisten wel dat dat toch geen enkele zin had.
En een gillend kind grappig?!? Ik moet me werkelijk inhouden als ik zo'n verwend nest zie...
vrijdag 29 augustus 2014 20:38
quote:Broedkippetje schreef op 29 augustus 2014 @ 20:26:
[...]
Dus?
Is er een direct verband tussen tijd voor de kinderen en kwaliteit van de opvoeding?
Hoe slecht moet de opvoeding dan vroeger wel niet geweest zijn, toen de schaarse tijd die mama naast het grotendeels handmatig gedane huishouden en papa naast de 60-urige werktijd overhadden, ook nog eens gedeeld moest worden door 10 kinderen.
Er wordt hier een beeld geschetst van dè opvoeding van tegenwoordig en hoe ouders van nu denken terwijl de voorbeelden die je aandraagt individuele gevallen zijn die bij de meeste gezinnen niet voorkomen.
Maar mama was wél thuis als de kinderen uit school kwamen en had tussen de was en de strijk wel even tijd voor ze.
Overigens ging het mij er niet om om tijden met ander sociale omstandigheden te vergelijken met de onze. Je kunt alle misstanden afdoen met de dooddoener dat het 100 of 200 jaar geleden nóg slechter was. Maar dat neemt de problemen van vandaag niet weg, of wel?
[...]
Dus?
Is er een direct verband tussen tijd voor de kinderen en kwaliteit van de opvoeding?
Hoe slecht moet de opvoeding dan vroeger wel niet geweest zijn, toen de schaarse tijd die mama naast het grotendeels handmatig gedane huishouden en papa naast de 60-urige werktijd overhadden, ook nog eens gedeeld moest worden door 10 kinderen.
Er wordt hier een beeld geschetst van dè opvoeding van tegenwoordig en hoe ouders van nu denken terwijl de voorbeelden die je aandraagt individuele gevallen zijn die bij de meeste gezinnen niet voorkomen.
Maar mama was wél thuis als de kinderen uit school kwamen en had tussen de was en de strijk wel even tijd voor ze.
Overigens ging het mij er niet om om tijden met ander sociale omstandigheden te vergelijken met de onze. Je kunt alle misstanden afdoen met de dooddoener dat het 100 of 200 jaar geleden nóg slechter was. Maar dat neemt de problemen van vandaag niet weg, of wel?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 augustus 2014 20:44
Welke problemen dan?
Denk je dan dat de jeugd van tegenwoordig opgroeit tot gemiddeld slechte volwassenen?
Iemand zei het al: vervelende types zie je in alle leeftijdscategorieën en elke generatie zegt dat de generatie na hen slechter opvoedt dan zijzelf.
En toch bestaat de overgrote meerderheid van de volwassenen, van elke generatie, gewoon uit prima functionerende mensen die over het algemeen sociaal aangepast gedrag vertonen.
Denk je dan dat de jeugd van tegenwoordig opgroeit tot gemiddeld slechte volwassenen?
Iemand zei het al: vervelende types zie je in alle leeftijdscategorieën en elke generatie zegt dat de generatie na hen slechter opvoedt dan zijzelf.
En toch bestaat de overgrote meerderheid van de volwassenen, van elke generatie, gewoon uit prima functionerende mensen die over het algemeen sociaal aangepast gedrag vertonen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 29 augustus 2014 20:50
Nee, het hoeft echt niet aan "de werkende moeder" te liggen maar het kan misschien één van de redenen zijn die meespelen. Andere redenen kunnen het ook zijn. Ik denk dat veel ouders wellicht ook kampen met het idee waarom ze eigenlijk "nee" zeggen en dat kinderen ook mondig genoeg zijn om te vragen "waarom dan niet?" en de ouder dan ook denkt "uuuuh, ja waarom eigenlijk ook niet?" En dan dus toch maar toegeven.
Beter is denk ik om voor je "nee" zegt ook te beseffen waarom je nee bedoelt. Gaat het om het geld? Om het verrotten van de tanden te voorkomen? Omdat je zo gaat koken? Omdat je vindt dat je kind zijn zakgeld er maar voor moet inzetten? Omdat je wil dat je kind zich leert beheersen of misschien te dik wordt?
Bedenk hoe het is als jij het zelf was die trek had in die mars. Dan heb je ook een reden waarom je hem uiteindelijk niet koopt (of toch wel). Leg het zo ook uit aan een kind.
Beter is denk ik om voor je "nee" zegt ook te beseffen waarom je nee bedoelt. Gaat het om het geld? Om het verrotten van de tanden te voorkomen? Omdat je zo gaat koken? Omdat je vindt dat je kind zijn zakgeld er maar voor moet inzetten? Omdat je wil dat je kind zich leert beheersen of misschien te dik wordt?
Bedenk hoe het is als jij het zelf was die trek had in die mars. Dan heb je ook een reden waarom je hem uiteindelijk niet koopt (of toch wel). Leg het zo ook uit aan een kind.
vrijdag 29 augustus 2014 20:55
Pejeka:
Als ik een paar generaties terug kijk binnen onze familie, dan word ik daar niet vrolijk van. Er zijn veel dingen mis gegaan qua opvoeding en het heeft binnen mijn familie aardig wat ouder-kindrelaties onherstelbare schade toe gebracht.
Ik heb juist het idee, dat het nu de goede kant op begint te gaan, omdat er ruimte is voor meer dialoog tussen ouder en kind.
En ja, ik ben zo'n moeder die op haar 33e haar kind kreeg, ik was volledig in shock, was er totaal niet mee bezig en 'opeens' was daar een kind. Dus echt niet het lang verwachte wondertje. Maar meer: wat heb ik nu aan mijn pet hangen?!
Als ik een paar generaties terug kijk binnen onze familie, dan word ik daar niet vrolijk van. Er zijn veel dingen mis gegaan qua opvoeding en het heeft binnen mijn familie aardig wat ouder-kindrelaties onherstelbare schade toe gebracht.
Ik heb juist het idee, dat het nu de goede kant op begint te gaan, omdat er ruimte is voor meer dialoog tussen ouder en kind.
En ja, ik ben zo'n moeder die op haar 33e haar kind kreeg, ik was volledig in shock, was er totaal niet mee bezig en 'opeens' was daar een kind. Dus echt niet het lang verwachte wondertje. Maar meer: wat heb ik nu aan mijn pet hangen?!
vrijdag 29 augustus 2014 20:58
quote:pejeka schreef op 29 augustus 2014 @ 20:09:
[...]
Dat ben ik met je eens. Wat me wel opvalt, is dat kinderen tegenwoordig wel minder gewend zijn zich aan te passen aan gelegenheden.Zodra het afwijkt van de dagelijkse gang van zaken, zijn ze verloren. Ik kan me herinneren dat mijn vrienden/vriendinnen en ik ook, wel van huis uit meekregen dat er op bepaalde momenten (begrafenis, huwelijk, receptie, enz.) aan de gelegen aangepaste kleding en gedrag vereist was, en dat zie ik tegenwoordig minder. Niet voor niks zie je ook op dit forum met name van jongere mensen topics als "HELP, ik moet naar die en die gelegenheid, wat moet ik aantrekken?". Ik weet niet anders dan dat wij dat gewoon van huis uit mee kregen.Ik zie juist dat ze zich voor de gelegenheid kleden. En ze weten zich ook heel erg goed naar de gelegenheid te gedragen. Beter dan wij konden. Misschien heeft het met het milieu te maken waarin ik ben opgegroeid en waarin mijn leerlingen zijn opgegroeid, maar de pubers die ik zie weten zich dus heel erg goed sociaal (en alles wat daar dus bij hoort) te gedragen.
[...]
Dat ben ik met je eens. Wat me wel opvalt, is dat kinderen tegenwoordig wel minder gewend zijn zich aan te passen aan gelegenheden.Zodra het afwijkt van de dagelijkse gang van zaken, zijn ze verloren. Ik kan me herinneren dat mijn vrienden/vriendinnen en ik ook, wel van huis uit meekregen dat er op bepaalde momenten (begrafenis, huwelijk, receptie, enz.) aan de gelegen aangepaste kleding en gedrag vereist was, en dat zie ik tegenwoordig minder. Niet voor niks zie je ook op dit forum met name van jongere mensen topics als "HELP, ik moet naar die en die gelegenheid, wat moet ik aantrekken?". Ik weet niet anders dan dat wij dat gewoon van huis uit mee kregen.Ik zie juist dat ze zich voor de gelegenheid kleden. En ze weten zich ook heel erg goed naar de gelegenheid te gedragen. Beter dan wij konden. Misschien heeft het met het milieu te maken waarin ik ben opgegroeid en waarin mijn leerlingen zijn opgegroeid, maar de pubers die ik zie weten zich dus heel erg goed sociaal (en alles wat daar dus bij hoort) te gedragen.
vrijdag 29 augustus 2014 21:00
De ene keer zeg ik nee en de andere keer mogen ze wel wat uitzoeken. Als je nooit iets mag uitpakken is de wens om iets te krijgen ook groter. Onze kinderen mogen af en toe wat lekkers uitzoeken en dan is het ook goed. Als ze de andere keer meegaan en iets willen hebben en ze krijgen het niet dan is het antwoord: ahhh jammer en dan gaan we verder.
Ik heb niet vaak een dreinend kind in de super gehad.
Ik heb niet vaak een dreinend kind in de super gehad.
vrijdag 29 augustus 2014 21:00
quote:Broedkippetje schreef op 29 augustus 2014 @ 20:44:
Welke problemen dan?
Denk je dan dat de jeugd van tegenwoordig opgroeit tot gemiddeld slechte volwassenen?
Iemand zei het al: vervelende types zie je in alle leeftijdscategorieën en elke generatie zegt dat de generatie na hen slechter opvoedt dan zijzelf.
En toch bestaat de overgrote meerderheid van de volwassenen, van elke generatie, gewoon uit prima functionerende mensen die over het algemeen sociaal aangepast gedrag vertonen.
Het aantal jongeren met schulden of financiële problemen stijgt explosief. Mijn man zit in dat werk en merkt de drastische toename. Hoe vaak hij niet naar de rechtbank moet met jongeren van rond de 20 jaar of jonger om een persoonlijk faillissement aan te vragen, dat wil je niet weten. Schulden van 100.000 euro of meer zijn geen uitzondering.
Waarom? Omdat die kinderen van jongs of aan gewend zijn alles te krijgen. Merksneakers, merkkleding, mobieltje met alle toeters en bellen, scooter, auto, kortom, ze kennen geen "nee". En heus niet alleen kinderen van vermogende ouders. En wat je nu niet kunt betalen, koop je toch gewoon op afbetaling? Want zo gebeurt het thuis toch ook?
Vaak hebben ze niet eens het besef dat dat niet kan. Want ze hebben er toch `recht` op, op al die luxe? Want dat heeft toch iedereen? En hun ouders hebben hun dat toch ook altijd gewoon gegeven?
En juist omdat ik weet hoe het kan eindigen (zie boven) vind ik het zo belangrijk dat ouders al vroeg grenzen stellen, niet om de kinderen te pesten, maar om hen te leren dat niet altijd alles "zomaar" kan.
Welke problemen dan?
Denk je dan dat de jeugd van tegenwoordig opgroeit tot gemiddeld slechte volwassenen?
Iemand zei het al: vervelende types zie je in alle leeftijdscategorieën en elke generatie zegt dat de generatie na hen slechter opvoedt dan zijzelf.
En toch bestaat de overgrote meerderheid van de volwassenen, van elke generatie, gewoon uit prima functionerende mensen die over het algemeen sociaal aangepast gedrag vertonen.
Het aantal jongeren met schulden of financiële problemen stijgt explosief. Mijn man zit in dat werk en merkt de drastische toename. Hoe vaak hij niet naar de rechtbank moet met jongeren van rond de 20 jaar of jonger om een persoonlijk faillissement aan te vragen, dat wil je niet weten. Schulden van 100.000 euro of meer zijn geen uitzondering.
Waarom? Omdat die kinderen van jongs of aan gewend zijn alles te krijgen. Merksneakers, merkkleding, mobieltje met alle toeters en bellen, scooter, auto, kortom, ze kennen geen "nee". En heus niet alleen kinderen van vermogende ouders. En wat je nu niet kunt betalen, koop je toch gewoon op afbetaling? Want zo gebeurt het thuis toch ook?
Vaak hebben ze niet eens het besef dat dat niet kan. Want ze hebben er toch `recht` op, op al die luxe? Want dat heeft toch iedereen? En hun ouders hebben hun dat toch ook altijd gewoon gegeven?
En juist omdat ik weet hoe het kan eindigen (zie boven) vind ik het zo belangrijk dat ouders al vroeg grenzen stellen, niet om de kinderen te pesten, maar om hen te leren dat niet altijd alles "zomaar" kan.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 augustus 2014 21:01
Wat een belachelijke reacties van de oma's hier zeg.
En klinklare onzin.
Ik ben ervan overtuigd dat kinderen nu juist veel meer tijd en aandacht van hun ouders krijgen dan het gemiddelde kind in de jaren zeventig.
Ouders (beiden! Nu veel meer dan toen) zijn veel bewuster bezig met tijd doorbrengen met hun kind. Zeker vaders. Mijn vader heeft bijna nooit de kinderwagen geduwd of luiers verschoond. De vaders nu doen dat massaal.
De gezinnen zijn kleiner, ouders ouder en wijzer en er hoeft simpelweg minder hard gewerkt te worden omdat ze beiden geld in het laatje brengen.
Ik ben ervan overtuigd dat wij het beter doen dan de generaties voor ons en gelukkigere mensen grootbrengen.
Een kind mag namelijk gehoord en betrokken worden. Dat geeft ze zelfvertrouwen en verrijkt ze.
Dream on oma's. Ik ben zooooo blij dat ik moeder ben geworden in dit tijdperk!
En klinklare onzin.
Ik ben ervan overtuigd dat kinderen nu juist veel meer tijd en aandacht van hun ouders krijgen dan het gemiddelde kind in de jaren zeventig.
Ouders (beiden! Nu veel meer dan toen) zijn veel bewuster bezig met tijd doorbrengen met hun kind. Zeker vaders. Mijn vader heeft bijna nooit de kinderwagen geduwd of luiers verschoond. De vaders nu doen dat massaal.
De gezinnen zijn kleiner, ouders ouder en wijzer en er hoeft simpelweg minder hard gewerkt te worden omdat ze beiden geld in het laatje brengen.
Ik ben ervan overtuigd dat wij het beter doen dan de generaties voor ons en gelukkigere mensen grootbrengen.
Een kind mag namelijk gehoord en betrokken worden. Dat geeft ze zelfvertrouwen en verrijkt ze.
Dream on oma's. Ik ben zooooo blij dat ik moeder ben geworden in dit tijdperk!
vrijdag 29 augustus 2014 21:02
quote:zas schreef op 29 augustus 2014 @ 20:32:
[...]
Een kind dat gaat lopen gillen als het Nee te horen krijgt, heeft waarschijnlijk regelmatig alsnog een Ja gehad. Onze kinderen gingen niet gillen want ze wisten wel dat dat toch geen enkele zin had.
En een gillend kind grappig?!? Ik moet me werkelijk inhouden als ik zo'n verwend nest zie...Zo'n kind moet dat toch eens uitproberen voor het weet dat het een ' nee' kan verwachten?
[...]
Een kind dat gaat lopen gillen als het Nee te horen krijgt, heeft waarschijnlijk regelmatig alsnog een Ja gehad. Onze kinderen gingen niet gillen want ze wisten wel dat dat toch geen enkele zin had.
En een gillend kind grappig?!? Ik moet me werkelijk inhouden als ik zo'n verwend nest zie...Zo'n kind moet dat toch eens uitproberen voor het weet dat het een ' nee' kan verwachten?
vrijdag 29 augustus 2014 21:09
quote:Mevrouw75 schreef op 29 augustus 2014 @ 20:58:
[...]
Ik zie juist dat ze zich voor de gelegenheid kleden. En ze weten zich ook heel erg goed naar de gelegenheid te gedragen. Beter dan wij konden. Misschien heeft het met het milieu te maken waarin ik ben opgegroeid en waarin mijn leerlingen zijn opgegroeid, maar de pubers die ik zie weten zich dus heel erg goed sociaal (en alles wat daar dus bij hoort) te gedragen.Dat vind ik oprecht fijn te horen. Maar tegelijkertijd zul je met me eens zijn dat (en nogmaals, kijk alleen maar hier op dit forum) steeds meer jongeren geen idee hebben van hoe zich te kleden of te gedragen als het om een speciale gelegenheid gaat. Ze zitten vaak gewoon met de handen in het haar.
[...]
Ik zie juist dat ze zich voor de gelegenheid kleden. En ze weten zich ook heel erg goed naar de gelegenheid te gedragen. Beter dan wij konden. Misschien heeft het met het milieu te maken waarin ik ben opgegroeid en waarin mijn leerlingen zijn opgegroeid, maar de pubers die ik zie weten zich dus heel erg goed sociaal (en alles wat daar dus bij hoort) te gedragen.Dat vind ik oprecht fijn te horen. Maar tegelijkertijd zul je met me eens zijn dat (en nogmaals, kijk alleen maar hier op dit forum) steeds meer jongeren geen idee hebben van hoe zich te kleden of te gedragen als het om een speciale gelegenheid gaat. Ze zitten vaak gewoon met de handen in het haar.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 augustus 2014 21:11
quote:pejeka schreef op 29 augustus 2014 @ 20:38:
[...]
Maar mama was wél thuis als de kinderen uit school kwamen en had tussen de was en de strijk wel even tijd voor ze.
Tussen de was en de strijk! Nou dat klinkt als quality time!
Ik werk ook in het onderwijs en zie nou eigenlijk ook zelden echt hele nare kinderen voorbij komen. Soms zie ik ouders met hun kinderen omgaan en dan denk ik regelmatig: 'Nou, dat zou ik anders doen!' Maar, hé anders is niet altijd beter!
Soms denk ik wel dat ouders het zichzelf onnodig lastig maken, maar uiteindelijk bereikt de overgrote meerderheid haar doel gewoon. En groeien die kinderen uit tot hele normale volwassenen.
[...]
Maar mama was wél thuis als de kinderen uit school kwamen en had tussen de was en de strijk wel even tijd voor ze.
Tussen de was en de strijk! Nou dat klinkt als quality time!
Ik werk ook in het onderwijs en zie nou eigenlijk ook zelden echt hele nare kinderen voorbij komen. Soms zie ik ouders met hun kinderen omgaan en dan denk ik regelmatig: 'Nou, dat zou ik anders doen!' Maar, hé anders is niet altijd beter!
Soms denk ik wel dat ouders het zichzelf onnodig lastig maken, maar uiteindelijk bereikt de overgrote meerderheid haar doel gewoon. En groeien die kinderen uit tot hele normale volwassenen.
vrijdag 29 augustus 2014 21:13
quote:pejeka schreef op 29 augustus 2014 @ 21:09:
[...]
Dat vind ik oprecht fijn te horen. Maar tegelijkertijd zul je met me eens zijn dat (en nogmaals, kijk alleen maar hier op dit forum) steeds meer jongeren geen idee hebben van hoe zich te kleden of te gedragen als het om een speciale gelegenheid gaat. Ze zitten vaak gewoon met de handen in het haar.Ervaringen hier op het forum geven toch geen garantie in het echte leven? Ik zie dagelijks jongeren die zich prima weten te kleden en af en toe komt er hier een onzeker type (niet eens een jongere trouwens) langs die niet weet hoe zich te kleden. Dus ik ben het tegelijkertijd niet met je eens.
[...]
Dat vind ik oprecht fijn te horen. Maar tegelijkertijd zul je met me eens zijn dat (en nogmaals, kijk alleen maar hier op dit forum) steeds meer jongeren geen idee hebben van hoe zich te kleden of te gedragen als het om een speciale gelegenheid gaat. Ze zitten vaak gewoon met de handen in het haar.Ervaringen hier op het forum geven toch geen garantie in het echte leven? Ik zie dagelijks jongeren die zich prima weten te kleden en af en toe komt er hier een onzeker type (niet eens een jongere trouwens) langs die niet weet hoe zich te kleden. Dus ik ben het tegelijkertijd niet met je eens.
vrijdag 29 augustus 2014 21:24
quote:hannaeva schreef op 29 augustus 2014 @ 21:03:
Ps: ik vind de jeugd van tegenwoordig beschaafd, intelligent en sociaal. Heel wat beter dan die babyboomers die standaard voordringen en een chronisch minderwaardigheidscomplex hebben. Dat merk je hier maar weer.
Ga je lekker?
Hoezo generaliserend?
En nee, ik ben geen babyboomer
Ps: ik vind de jeugd van tegenwoordig beschaafd, intelligent en sociaal. Heel wat beter dan die babyboomers die standaard voordringen en een chronisch minderwaardigheidscomplex hebben. Dat merk je hier maar weer.
Ga je lekker?
Hoezo generaliserend?
En nee, ik ben geen babyboomer
vrijdag 29 augustus 2014 21:32
quote:Mevrouw75 schreef op 29 augustus 2014 @ 21:13:
[...]
Ervaringen hier op het forum geven toch geen garantie in het echte leven? Ik zie dagelijks jongeren die zich prima weten te kleden en af en toe komt er hier een onzeker type (niet eens een jongere trouwens) langs die niet weet hoe zich te kleden. Dus ik ben het tegelijkertijd niet met je eens.Ik ben het met je eens dat er nog mensen/jongeren zijn die het wel weten. Maar ga eens op een gemiddelde begrafenis of receptie rondkijken, zou ik zeggen, en registreer eens hoeveel mensen er meer dan vroeger zijn die in een outfit (om niet te zeggen: kloffie) komen opdraven waarvan je denkt "OK, leuk om in de tuin te werken, of andere zaterdagse dingen te doen, maar voor deze gelegenheid... mwahhh, niet echt".
[...]
Ervaringen hier op het forum geven toch geen garantie in het echte leven? Ik zie dagelijks jongeren die zich prima weten te kleden en af en toe komt er hier een onzeker type (niet eens een jongere trouwens) langs die niet weet hoe zich te kleden. Dus ik ben het tegelijkertijd niet met je eens.Ik ben het met je eens dat er nog mensen/jongeren zijn die het wel weten. Maar ga eens op een gemiddelde begrafenis of receptie rondkijken, zou ik zeggen, en registreer eens hoeveel mensen er meer dan vroeger zijn die in een outfit (om niet te zeggen: kloffie) komen opdraven waarvan je denkt "OK, leuk om in de tuin te werken, of andere zaterdagse dingen te doen, maar voor deze gelegenheid... mwahhh, niet echt".
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 augustus 2014 21:38
quote:sandt2.0 schreef op 29 augustus 2014 @ 21:11:
[...]
Tussen de was en de strijk! Nou dat klinkt als quality time!
Ik werk ook in het onderwijs en zie nou eigenlijk ook zelden echt hele nare kinderen voorbij komen. Soms zie ik ouders met hun kinderen omgaan en dan denk ik regelmatig: 'Nou, dat zou ik anders doen!' Maar, hé anders is niet altijd beter!
Soms denk ik wel dat ouders het zichzelf onnodig lastig maken, maar uiteindelijk bereikt de overgrote meerderheid haar doel gewoon. En groeien die kinderen uit tot hele normale volwassenen.
Ik vindt de hele term "quality time" al om te braken. Tenminste, als het in die zin bedoeld wordt van "OK, we zijn er eigenlijk bijna nooit, maar één keer per week doen we het dan ook intensief". En dan zitten ouders en kinderen opeens een uurtje het perfecte gezinnetje te spelen. Ik begrijp dat ik het overdrijf, maar je snapt wat ik bedoel.
En dat die ouders het bereiken, nou ja, laat ik het zo zeggen, is niet altijd dankzij die ouders en soms zelfs ondanks die ouders. Die kinderen hebben dan waarschijnlijk het geluk dat ze in hun omgeving meer mensen hebben (school, vrienden, familie) waaraan ze zich kunnen optrekken, want je kan het als kind gewoon niet hebben van ouders die er netto maar een uur per dag voor je zijn.
[...]
Tussen de was en de strijk! Nou dat klinkt als quality time!
Ik werk ook in het onderwijs en zie nou eigenlijk ook zelden echt hele nare kinderen voorbij komen. Soms zie ik ouders met hun kinderen omgaan en dan denk ik regelmatig: 'Nou, dat zou ik anders doen!' Maar, hé anders is niet altijd beter!
Soms denk ik wel dat ouders het zichzelf onnodig lastig maken, maar uiteindelijk bereikt de overgrote meerderheid haar doel gewoon. En groeien die kinderen uit tot hele normale volwassenen.
Ik vindt de hele term "quality time" al om te braken. Tenminste, als het in die zin bedoeld wordt van "OK, we zijn er eigenlijk bijna nooit, maar één keer per week doen we het dan ook intensief". En dan zitten ouders en kinderen opeens een uurtje het perfecte gezinnetje te spelen. Ik begrijp dat ik het overdrijf, maar je snapt wat ik bedoel.
En dat die ouders het bereiken, nou ja, laat ik het zo zeggen, is niet altijd dankzij die ouders en soms zelfs ondanks die ouders. Die kinderen hebben dan waarschijnlijk het geluk dat ze in hun omgeving meer mensen hebben (school, vrienden, familie) waaraan ze zich kunnen optrekken, want je kan het als kind gewoon niet hebben van ouders die er netto maar een uur per dag voor je zijn.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 augustus 2014 21:41
quote:Mevrouw75 schreef op vrijdag 29 augustus 2014 21:02 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="zas in "Zeurende kinderen bij de kassa."" class="messagelink">zas schreef op 29 augustus 2014 @ 20:32</a>:</b>
[...]
Een kind dat gaat lopen gillen als het Nee te horen krijgt, heeft waarschijnlijk regelmatig alsnog een Ja gehad. Onze kinderen gingen niet gillen want ze wisten wel dat dat toch geen enkele zin had.
En een gillend kind grappig?!? Ik moet me werkelijk inhouden als ik zo'n verwend nest zie...</div></blockquote>Zo'n kind moet dat toch eens uitproberen voor het weet dat het een ' nee' kan verwachten? Ieder kind probeert wel eens wat uit. Maar als het weet dat dreinen en zaniken geen enkele zin heeft, dan probeert hij het misschien nog wel een keertje, maar dan valt het kwartje echt wel, hoor. En nogmaals, het ging om het feit dat er ouders zijn die geen nee durven zeggen omdat ze bang zijn dat die kinderen gillend op de grond gaan liggen. Die, om de discussie of het drama uit de weg te gaan, zo'n kind maar geven wat het vraagt. En dan halen we snoeprekken weg en dan zetten we er alleen maar gezonde snacks neer, want dan lijkt het net of zo'n ouder ineens hartstikke goed bezig is...
[...]
Een kind dat gaat lopen gillen als het Nee te horen krijgt, heeft waarschijnlijk regelmatig alsnog een Ja gehad. Onze kinderen gingen niet gillen want ze wisten wel dat dat toch geen enkele zin had.
En een gillend kind grappig?!? Ik moet me werkelijk inhouden als ik zo'n verwend nest zie...</div></blockquote>Zo'n kind moet dat toch eens uitproberen voor het weet dat het een ' nee' kan verwachten? Ieder kind probeert wel eens wat uit. Maar als het weet dat dreinen en zaniken geen enkele zin heeft, dan probeert hij het misschien nog wel een keertje, maar dan valt het kwartje echt wel, hoor. En nogmaals, het ging om het feit dat er ouders zijn die geen nee durven zeggen omdat ze bang zijn dat die kinderen gillend op de grond gaan liggen. Die, om de discussie of het drama uit de weg te gaan, zo'n kind maar geven wat het vraagt. En dan halen we snoeprekken weg en dan zetten we er alleen maar gezonde snacks neer, want dan lijkt het net of zo'n ouder ineens hartstikke goed bezig is...
vrijdag 29 augustus 2014 21:44
quote:pejeka schreef op 29 augustus 2014 @ 21:00:
[...]
Het aantal jongeren met schulden of financiële problemen stijgt explosief. Mijn man zit in dat werk en merkt de drastische toename. Hoe vaak hij niet naar de rechtbank moet met jongeren van rond de 20 jaar of jonger om een persoonlijk faillissement aan te vragen, dat wil je niet weten. Schulden van 100.000 euro of meer zijn geen uitzondering.
Waarom? Omdat die kinderen van jongs of aan gewend zijn alles te krijgen. Merksneakers, merkkleding, mobieltje met alle toeters en bellen, scooter, auto, kortom, ze kennen geen "nee". En heus niet alleen kinderen van vermogende ouders. En wat je nu niet kunt betalen, koop je toch gewoon op afbetaling? Want zo gebeurt het thuis toch ook?
Vaak hebben ze niet eens het besef dat dat niet kan. Want ze hebben er toch `recht` op, op al die luxe? Want dat heeft toch iedereen? En hun ouders hebben hun dat toch ook altijd gewoon gegeven?
En juist omdat ik weet hoe het kan eindigen (zie boven) vind ik het zo belangrijk dat ouders al vroeg grenzen stellen, niet om de kinderen te pesten, maar om hen te leren dat niet altijd alles "zomaar" kan.
Het probleem met deze argumenten is dat je ze net zo goed kunt inzetten voor andere conclusies. De jonkies van koud twintig met 100.000 schuld, zullen vast niet zijn groot getrokken door ouders met een stabiele, gezonde financiële situatie. Het aantal vijftigers die nog als laatsten hebben kunnen genieten van een vut-regeling die in grote financiële problemen zijn gekomen is ook explosief gestegen. Iedere leeftijdscategorie met geldproblemen is explosief gestegen sinds de crisis. Dat is ook een aanname waar je weer wat over kunt zeggen. Je kunt ook beweren dat marketing voor kopen-op-de-pof agressiever is geworden.
Jongeren die topics openen over what to wear: wellicht weten ze heel goed wat ze moeten dragen maar zijn ze zo onzeker als de pest. Omdat de 'oma's' niet voldoende zelfvertrouwen hebben bijgebracht, of omdat ze internet zo eng/moeilijk vinden want ze kregen 'uit principe' geen dure notebook of iMac. De meerderheid opent daar geen topic over, net zoals de meerderheid van de 50+ Generatie ook geen 'help wie zoekt er met mij mee' topic opent. Een enkeling wel.
Zo kun je wel alles op het bordje van de voorgaande generatie gooien. Net zoals je jezelf op de borst kunt kloppen dat je het in een ander tijdperk toch veel beter hebt gedaan dan de huidige lichting ondanks de kritiek van de generatie daarvoor. Makkelijk praten noem ik dat.
Je leert je kind bepaalde zaken omdat dit zijn/haar leven aanzienlijk makkelijker zal maken als het overal zijn/haar weg weet te vinden. Ik leer mijn kind om te spreken met twee woorden, om mensen aan te spreken met 'u', meneer en mevrouw. Ik weet dat de meeste mensen dit prettiger vinden en dus sneller genegen zullen zijn mijn kind welwillend tegemoet te treden.
Daarmee heb ik totaal geen oordeel over mensen die vinden dat hun kind best 'je' en 'jij' mag zeggen. Het anders dan wat ik doe, klopt. Ik vind die kinderen dus niet 'brutaler'.
Buiten al dat soort overwegingen: de ene mens is koppiger, of minder 'leerbaar' dan de ander. Zo ook de minimens. Dan duurt het langer en kunnen anderen er last van hebben. Sommigen moeten zichzelf dan bijna 'beheersen'. Net zoals anderen zich moeten verbijten als er weer iemand ontzettend traag staat in te laden in de kassarij omdat ze uitgerekend op de pensioengerechtigde leeftijd tijdens spitsuur de weekboodschappen gaan doen, of dat het 'meisje van veertig-en-heel-veel-extra-jaartjes' Heleen van Rooyen weer een selfie op FB heeft geslingerd van een bebloede tampon.
Proficiat als je je kunt beheersen, dan ben je volwassen en is er tenminste een ouder geslaagd in zijn/haar missie.
[...]
Het aantal jongeren met schulden of financiële problemen stijgt explosief. Mijn man zit in dat werk en merkt de drastische toename. Hoe vaak hij niet naar de rechtbank moet met jongeren van rond de 20 jaar of jonger om een persoonlijk faillissement aan te vragen, dat wil je niet weten. Schulden van 100.000 euro of meer zijn geen uitzondering.
Waarom? Omdat die kinderen van jongs of aan gewend zijn alles te krijgen. Merksneakers, merkkleding, mobieltje met alle toeters en bellen, scooter, auto, kortom, ze kennen geen "nee". En heus niet alleen kinderen van vermogende ouders. En wat je nu niet kunt betalen, koop je toch gewoon op afbetaling? Want zo gebeurt het thuis toch ook?
Vaak hebben ze niet eens het besef dat dat niet kan. Want ze hebben er toch `recht` op, op al die luxe? Want dat heeft toch iedereen? En hun ouders hebben hun dat toch ook altijd gewoon gegeven?
En juist omdat ik weet hoe het kan eindigen (zie boven) vind ik het zo belangrijk dat ouders al vroeg grenzen stellen, niet om de kinderen te pesten, maar om hen te leren dat niet altijd alles "zomaar" kan.
Het probleem met deze argumenten is dat je ze net zo goed kunt inzetten voor andere conclusies. De jonkies van koud twintig met 100.000 schuld, zullen vast niet zijn groot getrokken door ouders met een stabiele, gezonde financiële situatie. Het aantal vijftigers die nog als laatsten hebben kunnen genieten van een vut-regeling die in grote financiële problemen zijn gekomen is ook explosief gestegen. Iedere leeftijdscategorie met geldproblemen is explosief gestegen sinds de crisis. Dat is ook een aanname waar je weer wat over kunt zeggen. Je kunt ook beweren dat marketing voor kopen-op-de-pof agressiever is geworden.
Jongeren die topics openen over what to wear: wellicht weten ze heel goed wat ze moeten dragen maar zijn ze zo onzeker als de pest. Omdat de 'oma's' niet voldoende zelfvertrouwen hebben bijgebracht, of omdat ze internet zo eng/moeilijk vinden want ze kregen 'uit principe' geen dure notebook of iMac. De meerderheid opent daar geen topic over, net zoals de meerderheid van de 50+ Generatie ook geen 'help wie zoekt er met mij mee' topic opent. Een enkeling wel.
Zo kun je wel alles op het bordje van de voorgaande generatie gooien. Net zoals je jezelf op de borst kunt kloppen dat je het in een ander tijdperk toch veel beter hebt gedaan dan de huidige lichting ondanks de kritiek van de generatie daarvoor. Makkelijk praten noem ik dat.
Je leert je kind bepaalde zaken omdat dit zijn/haar leven aanzienlijk makkelijker zal maken als het overal zijn/haar weg weet te vinden. Ik leer mijn kind om te spreken met twee woorden, om mensen aan te spreken met 'u', meneer en mevrouw. Ik weet dat de meeste mensen dit prettiger vinden en dus sneller genegen zullen zijn mijn kind welwillend tegemoet te treden.
Daarmee heb ik totaal geen oordeel over mensen die vinden dat hun kind best 'je' en 'jij' mag zeggen. Het anders dan wat ik doe, klopt. Ik vind die kinderen dus niet 'brutaler'.
Buiten al dat soort overwegingen: de ene mens is koppiger, of minder 'leerbaar' dan de ander. Zo ook de minimens. Dan duurt het langer en kunnen anderen er last van hebben. Sommigen moeten zichzelf dan bijna 'beheersen'. Net zoals anderen zich moeten verbijten als er weer iemand ontzettend traag staat in te laden in de kassarij omdat ze uitgerekend op de pensioengerechtigde leeftijd tijdens spitsuur de weekboodschappen gaan doen, of dat het 'meisje van veertig-en-heel-veel-extra-jaartjes' Heleen van Rooyen weer een selfie op FB heeft geslingerd van een bebloede tampon.
Proficiat als je je kunt beheersen, dan ben je volwassen en is er tenminste een ouder geslaagd in zijn/haar missie.
Nee heb je, ja kun je krijgen
