Relaties
alle pijlers
crisissituatie. weer zo'n vent.
vrijdag 29 augustus 2014 23:34
Mensen.. ik zit in zo'n nare situatie, ik weet dat ik nu weer door een hele moeilijke tijd moet, net zoals toen ik mijn vreemdgaande ex met losse handjes verliet.
Nu, jaren later, heb ik een vriend, bijna twee jaar en samenwonend, die ook nogal dominant is. Ik zoek ze blijkbaar niet goed uit. Ieder meningsverschil is per definitie een conflict en zulke conflicten lopen af en toe best uit de hand. Er zijn ook al eens klappen gevallen, aanval, maar ook uit verdediging.
Vanavond ging ik ivm rugklachten eerder naar bed dan anders en ik werd gewoon uitgemaakt voor oma. En het wijf dat niks uitvreet. (Net afgestudeerd en ik wacht op verlenging van mijn rijbewijs. De betreffende instantie hier (Frankrijk) die voor omwisseling van het rijbewijs moet zorgen is traag, en zolang ik mijn rijbewijs niet heb kan ik mijn functie niet beoefenen.) Dat ik hier voor het huishouden zorg en kook als een kok in een sterrenrestaurant vergeet hij voor het gemak.
Afijn, ik denk me met mijn rugklachten te kunnen ontspannen, krijg ik vanalles naar mijn hoofd geworpen. Ik ben niet direct het type dat ik voorheen was. Mijn mond houden en de situatie accepteren zoals bij mijn ex zit er niet meer in, dus ik geef tegengas. Het zou normaal gesproken niet eens nodig moeten zijn om me te verantwoorden om eerder naar bed te gaan. Ik ben medehuurder van dit appartement en ik doe sowieso wat ik zelf wil in mijn eigen huis. Tegengas is iets wat mijn vriend niet kan hebben. Hij pakte me wild beet toen ik eenmaal in bed lag en keek ook nog eens raar op toen ik hem eens goed op zijn plek zette. Na een minuut of tien stevig geduw en getrek en veel gescheld van zijn kant heb ik een waxinelichthouder zijn richting op gegooid. Ik weet heel goed dat dat niet een super idee is, ik was zo verschrikkelijk boos omdat ik wéér niet vrijgelaten word in mijn doen en laten, en dat er wéér niet naar me geluisterd wordt in deze relatie
Vervolgens stelt hij zich aan als een dramaqueen, hij heeft pijn, ik kijk nog wat er is en word vervolgens weer verrot gescholden.
Verdorie, ik voel me zo klein en ongerespecteerd! Net alsof ik in een tijdmachine terug naar de periode met mijn ex ben gevlogen. Nu lig ik op zolder in een deken, op de grond, voor de 50ste keer te bedenken dat het niet een kwestie is van of, maar wanneer ik wegga. Maar hoe? En waar? En van welk geld?
Ongelofelijk. In een rechtszaak met een huisbaas, administratieve rompslomp, financiele moeilijkheden en dan nog zo'n eikel in mijn leven en ik kan nergens naartoe. 31 jaar en nog altijd slechts een paar honderdjes op mijn rekening.
Wanneer komt het geluk eens mijn kant op
Want daar vecht ik toch voor?
Schoppen onder mijn kont, advies, alles is welkom.
Nu, jaren later, heb ik een vriend, bijna twee jaar en samenwonend, die ook nogal dominant is. Ik zoek ze blijkbaar niet goed uit. Ieder meningsverschil is per definitie een conflict en zulke conflicten lopen af en toe best uit de hand. Er zijn ook al eens klappen gevallen, aanval, maar ook uit verdediging.
Vanavond ging ik ivm rugklachten eerder naar bed dan anders en ik werd gewoon uitgemaakt voor oma. En het wijf dat niks uitvreet. (Net afgestudeerd en ik wacht op verlenging van mijn rijbewijs. De betreffende instantie hier (Frankrijk) die voor omwisseling van het rijbewijs moet zorgen is traag, en zolang ik mijn rijbewijs niet heb kan ik mijn functie niet beoefenen.) Dat ik hier voor het huishouden zorg en kook als een kok in een sterrenrestaurant vergeet hij voor het gemak.
Afijn, ik denk me met mijn rugklachten te kunnen ontspannen, krijg ik vanalles naar mijn hoofd geworpen. Ik ben niet direct het type dat ik voorheen was. Mijn mond houden en de situatie accepteren zoals bij mijn ex zit er niet meer in, dus ik geef tegengas. Het zou normaal gesproken niet eens nodig moeten zijn om me te verantwoorden om eerder naar bed te gaan. Ik ben medehuurder van dit appartement en ik doe sowieso wat ik zelf wil in mijn eigen huis. Tegengas is iets wat mijn vriend niet kan hebben. Hij pakte me wild beet toen ik eenmaal in bed lag en keek ook nog eens raar op toen ik hem eens goed op zijn plek zette. Na een minuut of tien stevig geduw en getrek en veel gescheld van zijn kant heb ik een waxinelichthouder zijn richting op gegooid. Ik weet heel goed dat dat niet een super idee is, ik was zo verschrikkelijk boos omdat ik wéér niet vrijgelaten word in mijn doen en laten, en dat er wéér niet naar me geluisterd wordt in deze relatie
Vervolgens stelt hij zich aan als een dramaqueen, hij heeft pijn, ik kijk nog wat er is en word vervolgens weer verrot gescholden.
Verdorie, ik voel me zo klein en ongerespecteerd! Net alsof ik in een tijdmachine terug naar de periode met mijn ex ben gevlogen. Nu lig ik op zolder in een deken, op de grond, voor de 50ste keer te bedenken dat het niet een kwestie is van of, maar wanneer ik wegga. Maar hoe? En waar? En van welk geld?
Ongelofelijk. In een rechtszaak met een huisbaas, administratieve rompslomp, financiele moeilijkheden en dan nog zo'n eikel in mijn leven en ik kan nergens naartoe. 31 jaar en nog altijd slechts een paar honderdjes op mijn rekening.
Wanneer komt het geluk eens mijn kant op
Want daar vecht ik toch voor?
Schoppen onder mijn kont, advies, alles is welkom.
zaterdag 30 augustus 2014 00:04
zaterdag 30 augustus 2014 00:09
quote:kindvandemelkboer schreef op 30 augustus 2014 @ 00:00:
Jullie zeggen stuk voor stuk wat ik al weet. Ik moet hier doorheen.
Tijd om daar nu mee te beginnen dan.
Je kan wel boos worden om de reacties hier, maar jij bent in deze relatie gestapt, en nadat het geen rozengeur en maneschijn bleek, ook nog gebleven.
Het kan je enorm helpen om je eigen aandeel te zien in situaties. Jij bent er deel van, dat je nu hier in zit. Zoek naar wat dat is in jezelf, dat je in zulke relaties stapt, en te lang blijft.
Dat geeft je kracht, en het geloof dat je dus ook je eigen situatie kan veranderen. Je bent er vrijwillig in gestapt, vrijwillig in gebleven, en dus kan je er ook vrijwillig uit. En er voor zorgen dat je er niet weer in trapt.
Jullie zeggen stuk voor stuk wat ik al weet. Ik moet hier doorheen.
Tijd om daar nu mee te beginnen dan.
Je kan wel boos worden om de reacties hier, maar jij bent in deze relatie gestapt, en nadat het geen rozengeur en maneschijn bleek, ook nog gebleven.
Het kan je enorm helpen om je eigen aandeel te zien in situaties. Jij bent er deel van, dat je nu hier in zit. Zoek naar wat dat is in jezelf, dat je in zulke relaties stapt, en te lang blijft.
Dat geeft je kracht, en het geloof dat je dus ook je eigen situatie kan veranderen. Je bent er vrijwillig in gestapt, vrijwillig in gebleven, en dus kan je er ook vrijwillig uit. En er voor zorgen dat je er niet weer in trapt.
zaterdag 30 augustus 2014 00:11
quote:sabbaticalmeds schreef op 30 augustus 2014 @ 00:03:
[...]
Nou je moet vooral Heen.Inderdaad. Pech dan dat je maar een paar honderd hebt, dit leidt ook tot niets in de toekomst. Dus kun je die nu maar beter meteen opnieuw beginnen. Morgen met de trein terug naar NL, ergens onderdak vinden en die gast achter je laten. De rest komt wel weer hoor, en als je weer een beetje tot rust bent gekomen naar een psycholoog en het probleem 'waarom val ik altijd op idioten' aanpakken.
[...]
Nou je moet vooral Heen.Inderdaad. Pech dan dat je maar een paar honderd hebt, dit leidt ook tot niets in de toekomst. Dus kun je die nu maar beter meteen opnieuw beginnen. Morgen met de trein terug naar NL, ergens onderdak vinden en die gast achter je laten. De rest komt wel weer hoor, en als je weer een beetje tot rust bent gekomen naar een psycholoog en het probleem 'waarom val ik altijd op idioten' aanpakken.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
zaterdag 30 augustus 2014 00:14
quote:kindvandemelkboer schreef op 30 augustus 2014 @ 00:00:
Jullie zeggen stuk voor stuk wat ik al weet. Ik moet hier doorheen.quote:kindvandemelkboer schreef op 29 augustus 2014 @ 23:34:
Schoppen onder mijn kont, advies, alles is welkom.
Niet blijven zitten in angst en niet weten hoe verder.
Hebben jullie kinderen samen?
Jullie zeggen stuk voor stuk wat ik al weet. Ik moet hier doorheen.quote:kindvandemelkboer schreef op 29 augustus 2014 @ 23:34:
Schoppen onder mijn kont, advies, alles is welkom.
Niet blijven zitten in angst en niet weten hoe verder.
Hebben jullie kinderen samen?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 30 augustus 2014 00:15
Ik ben niet boos om de reacties, enkel op die eikel hieronder in de slaapkamer. Ik heb uiteraard tig keer nagedacht om weg te gaan , maar dat gebeurt ook niet zomaar. Het acceptatieproces dat het zo niet verdet kan gaan duurt even, daar gaan een aantal conflicten over heen.
Het is zo fijn om hier mijn verhaal kwijt te kunnen en er reacties op te krijgen. Wat ik net al zei, jullie zeggen wat ik weet. Tussen weten en doen zit nog een gat maar dat zal verdwijnen. Ik moet hier weg!
Het is zo fijn om hier mijn verhaal kwijt te kunnen en er reacties op te krijgen. Wat ik net al zei, jullie zeggen wat ik weet. Tussen weten en doen zit nog een gat maar dat zal verdwijnen. Ik moet hier weg!
zaterdag 30 augustus 2014 00:16
quote:patchouli_ schreef op 29 augustus 2014 @ 23:58:
Geluk komt niet naar je toe. Geluk haal je naar je toe.
Meid, maak goeie keuzes. Ik hoop dat het je lukt.
Reik niet naar de hemel, maar haal hem naar je toe (Karin Bloemen)
En verder, je bent niet verplicht om een relatie te hebben om te leven. Leef gewoon eens een tijd met jezelf
Geluk komt niet naar je toe. Geluk haal je naar je toe.
Meid, maak goeie keuzes. Ik hoop dat het je lukt.
Reik niet naar de hemel, maar haal hem naar je toe (Karin Bloemen)
En verder, je bent niet verplicht om een relatie te hebben om te leven. Leef gewoon eens een tijd met jezelf
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 30 augustus 2014 00:19
zaterdag 30 augustus 2014 00:25
quote:kindvandemelkboer schreef op 30 augustus 2014 @ 00:15:
Ik ben niet boos om de reacties, enkel op die eikel hieronder in de slaapkamer. Ik heb uiteraard tig keer nagedacht om weg te gaan , maar dat gebeurt ook niet zomaar. Het acceptatieproces dat het zo niet verdet kan gaan duurt even, daar gaan een aantal conflicten over heen.
Het is zo fijn om hier mijn verhaal kwijt te kunnen en er reacties op te krijgen. Wat ik net al zei, jullie zeggen wat ik weet. Tussen weten en doen zit nog een gat maar dat zal verdwijnen. Ik moet hier weg!
Woorden lijken ook steeds botter dan dat ze bedoelt zijn. Maar hup hup, wat doe je daar nog?
Heb je een plaats waar je naartoe kan gaan?
Ik ben niet boos om de reacties, enkel op die eikel hieronder in de slaapkamer. Ik heb uiteraard tig keer nagedacht om weg te gaan , maar dat gebeurt ook niet zomaar. Het acceptatieproces dat het zo niet verdet kan gaan duurt even, daar gaan een aantal conflicten over heen.
Het is zo fijn om hier mijn verhaal kwijt te kunnen en er reacties op te krijgen. Wat ik net al zei, jullie zeggen wat ik weet. Tussen weten en doen zit nog een gat maar dat zal verdwijnen. Ik moet hier weg!
Woorden lijken ook steeds botter dan dat ze bedoelt zijn. Maar hup hup, wat doe je daar nog?
Heb je een plaats waar je naartoe kan gaan?
zaterdag 30 augustus 2014 01:13
zaterdag 30 augustus 2014 01:19
quote:kindvandemelkboer schreef op 30 augustus 2014 @ 00:15:
Ik ben niet boos om de reacties, enkel op die eikel hieronder in de slaapkamer. Ik heb uiteraard tig keer nagedacht om weg te gaan , maar dat gebeurt ook niet zomaar. Het acceptatieproces dat het zo niet verdet kan gaan duurt even, daar gaan een aantal conflicten over heen.
Het is zo fijn om hier mijn verhaal kwijt te kunnen en er reacties op te krijgen. Wat ik net al zei, jullie zeggen wat ik weet. Tussen weten en doen zit nog een gat maar dat zal verdwijnen. Ik moet hier weg!Dat "gat" is maar een uitdrukking, ik zou daar niet teveel waarde aan hechten. Het is niet zo moeilijk, sta op, gooi wat in een tas, loop naar het station en pak een trein.
Ik ben niet boos om de reacties, enkel op die eikel hieronder in de slaapkamer. Ik heb uiteraard tig keer nagedacht om weg te gaan , maar dat gebeurt ook niet zomaar. Het acceptatieproces dat het zo niet verdet kan gaan duurt even, daar gaan een aantal conflicten over heen.
Het is zo fijn om hier mijn verhaal kwijt te kunnen en er reacties op te krijgen. Wat ik net al zei, jullie zeggen wat ik weet. Tussen weten en doen zit nog een gat maar dat zal verdwijnen. Ik moet hier weg!Dat "gat" is maar een uitdrukking, ik zou daar niet teveel waarde aan hechten. Het is niet zo moeilijk, sta op, gooi wat in een tas, loop naar het station en pak een trein.
zaterdag 30 augustus 2014 10:00
Je hebt geen kinderen, geen baan, geen sociaal netwerk, gedoe met de huisbaas en on top of all een vervelende, dominante vriend.
Weggaan lijkt me in jouw situatie niet zo moeilijk. Vriendin bellen, spullen inpakken, eventueel wat dozen bij vriendin stallen en met hoognodige bagage op de trein stappen naar NL.
Weggaan lijkt me in jouw situatie niet zo moeilijk. Vriendin bellen, spullen inpakken, eventueel wat dozen bij vriendin stallen en met hoognodige bagage op de trein stappen naar NL.
zaterdag 30 augustus 2014 10:03
quote:sascha- schreef op 30 augustus 2014 @ 09:58:
Hoe kan het toch dat het 2x gebeurt? Veel vrouwen die mishandeld zijn door hun ex partner, krijgen weer een partner die ook weer mishandelt of dominant is..
Vallen jullie op 'badboys?' Neem een keer een 'losertje'...Angst, onzekerheid, geen zelfvertrouwen, niet anders of beter gewend of gezien, gemakzucht, hang naar drama ('het echte leven vol passie en conflicten')....... Ik kan genoeg redenen bedenken.
Hoe kan het toch dat het 2x gebeurt? Veel vrouwen die mishandeld zijn door hun ex partner, krijgen weer een partner die ook weer mishandelt of dominant is..
Vallen jullie op 'badboys?' Neem een keer een 'losertje'...Angst, onzekerheid, geen zelfvertrouwen, niet anders of beter gewend of gezien, gemakzucht, hang naar drama ('het echte leven vol passie en conflicten')....... Ik kan genoeg redenen bedenken.
zaterdag 30 augustus 2014 10:11
