Seks
alle pijlers
Minnaar deel 25.
zondag 20 juli 2014 22:35
Al 24 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
zaterdag 30 augustus 2014 14:33
Hart, ik weet niet hoe het met jou zit.
Bij mij kan mijn lust wel degelijk worden gevoed door iemands inhoud.
Sterker nog, een dame die zichzelf alleen presenteert als geile lege doos vind ik niets aan.
Juist de mentale klik geeft de doorslag.
Juist het elkaar ook zo woordeloos kunnen begrijpen dat er bewust gespeeld kan worden met de lust maakt het leuk.
De dame weet zo goed wat zij wil dat zij en ik dat lustspel zowel zonder als met kleren aan kunnen doen.
Bij mij kan mijn lust wel degelijk worden gevoed door iemands inhoud.
Sterker nog, een dame die zichzelf alleen presenteert als geile lege doos vind ik niets aan.
Juist de mentale klik geeft de doorslag.
Juist het elkaar ook zo woordeloos kunnen begrijpen dat er bewust gespeeld kan worden met de lust maakt het leuk.
De dame weet zo goed wat zij wil dat zij en ik dat lustspel zowel zonder als met kleren aan kunnen doen.
volg je verstand, gebruik je gevoel
heb ik geen idee hoe je eruit ziet, dus heel bizar, die droom. En je zei niks. Nog véél raarder.
zaterdag 30 augustus 2014 14:43
zaterdag 30 augustus 2014 16:05
Bij mij hetzelfde HL.De mentale klik geeft de doorslag.Is dat verliefd zijn?Mentale klik met chemie?Wij beheersen het spel heel goed met kleren aan en met kleren uit.Vele malen beter dan wij dit met onze nr1 beheersen.Ik weet dan ook precies wat het is waardoor we naar elkaar toe trekken als magneten.Op de één of andere manier is er sprake van een overweldigende aantrekkingskracht op dat gebied.Hoe diep we dat ook weg stoppen.Zodra wij elkaar zien start het spel.
Beide hebben wij in het verleden bekend echt verliefd op elkaar te zijn geworden.Dat heeft het er niet makkelijker op gemaakt,maar misschien hebben we de gevoelens door elkaar gehaald.Ik vind lust en verliefdheid lastig te scheiden.Lust en liefde is niet zo moeilijk te scheiden voor mij.Ik denk dat we beide goed weten waar we nu staan.Maar mijn hele lijf reageert alleen al op zijn naam dus ben ik verliefd of is het pure lust?De waarheid zal wel in het midden liggen.
En natuurlijk is er na de keuze voor gezinnen de angst dat hij denkt dat ik dit met iedereen doe.Met elke passerende man in mijn leven.En ik heb een soort angst dat hij dit doet met passerende vrouw in zijn leven.Daarom zal die exclusiviteit wel zo'n issue zijn bij mij.Ik kom daar niet van af.Het voelt wel exclusief en voor mij is dat ook zo als dat andersom niet zo is weet ik niet of ik daarmee zou kunnen leven en eerlijk gezegd vind ik dat dan weer heel stom van mezelf want hij is niet van mij.
Beide hebben wij in het verleden bekend echt verliefd op elkaar te zijn geworden.Dat heeft het er niet makkelijker op gemaakt,maar misschien hebben we de gevoelens door elkaar gehaald.Ik vind lust en verliefdheid lastig te scheiden.Lust en liefde is niet zo moeilijk te scheiden voor mij.Ik denk dat we beide goed weten waar we nu staan.Maar mijn hele lijf reageert alleen al op zijn naam dus ben ik verliefd of is het pure lust?De waarheid zal wel in het midden liggen.
En natuurlijk is er na de keuze voor gezinnen de angst dat hij denkt dat ik dit met iedereen doe.Met elke passerende man in mijn leven.En ik heb een soort angst dat hij dit doet met passerende vrouw in zijn leven.Daarom zal die exclusiviteit wel zo'n issue zijn bij mij.Ik kom daar niet van af.Het voelt wel exclusief en voor mij is dat ook zo als dat andersom niet zo is weet ik niet of ik daarmee zou kunnen leven en eerlijk gezegd vind ik dat dan weer heel stom van mezelf want hij is niet van mij.
zaterdag 30 augustus 2014 16:48
quote:divergentthinking schreef op 30 augustus 2014 @ 16:02:
Is ook verdriet.
Maar niks te vergelijken met blauwevrouw. Of Heidi.
Ik moet eigenlijk mezelf schop in de kont geven. En mezelf oprapen. Niet in die zielige bui blijven hangen.
Groetjes terug aan Anouk. Ben benieuwd hoe het met haar gaat.
Jij gaf aan dat je het verdriet van mensen die al lang in een minnaar relatie niet snapte...Niet snapte hoe we er zo diep in konden zitten..
Dat verbaasd ons...
Is ook verdriet.
Maar niks te vergelijken met blauwevrouw. Of Heidi.
Ik moet eigenlijk mezelf schop in de kont geven. En mezelf oprapen. Niet in die zielige bui blijven hangen.
Groetjes terug aan Anouk. Ben benieuwd hoe het met haar gaat.
Jij gaf aan dat je het verdriet van mensen die al lang in een minnaar relatie niet snapte...Niet snapte hoe we er zo diep in konden zitten..
Dat verbaasd ons...
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
zaterdag 30 augustus 2014 16:52
Niks mis met lust, wat mij betreft. Als het daarbij was gebleven, had ik niet zo'n probleem gehad nu. Lust is voor mij ook meer dan alleen geilen op een lekker lichaam, lust is écht zin in iemand hebben. Dat voelde ik volop voor de vlam. Ook hier een en al fysieke reactie bij de gedachte aan hem.
Het ging pas 'mis' toen ik ging dromen over wakker worden naast hem, samen allerlei gewone dagelijkse dingen doen. Met hem, in plaats van met onze nrs1. Toen werd het iets anders, naast de lust. Toen werd het bedreigend.
Theemok, doe mij ook zo'n droom. Iets zegt mij dat HL wel een heul erg lekker ding kan zijn (sorry HL, ik kan ook best lust voelen voor iemand op basis van schrijfsels alleen. Een man die zo open schrijft over zijn gevoelens, van lust en van verdriet, daar krijg ik het toch een beetje warm van...)
Mijn gevoelens knallen alle kanten uit. Ineens dook dit in mij op: "verdorie, nr1 en ik hebben al zo veel samen meegemaakt, en zijn daar altijd beter uit gekomen. Ik was er altijd van overtuigd dat wij samen horen. En eigenlijk is er niks veranderd. En ik wil hem helemaal niet kwijt!"
Heb dit ook met hem besproken, en daarbij weten we allebei dat ik wel degelijk nog gebroken ben door de breakup met de vlam. Daarna toch heel erg fijn en lekker met elkaar gevreeën. Dat zit gelukkig nog steeds goed tussen ons. Dat zal voor ons de weg zijn om elkaar weer te vinden, naast het praten en afleiding zoeken.
Ook besproken wat verliefdheid voor mij met zich meebrengt. Hij begint nu te bewegen, in zoverre dat hij zijn veto op verliefdheid voor mij wil laten varen als die verliefdheden mede bepalen wie/hoe ik ben. Oftewel: de afspraken in onze open relatie zijn bespreekbaar, mits ik niet stiekem ga doen. We zijn echt alleen aan het verkennen, alles is nog veel te vers en rauw om nieuwe afspraken te maken - en ik wil niet dat hij mij alleen meer ruimte geeft uit angst mij nu kwijt te raken. Bovendien durf ik het zelf helemaal niet aan, bang om mijzelf weer te verliezen.
De pijn om de vlam is vandaag niet continu allesoverheersend aanwezig, al hoef ik maar een liedje te horen dat ik met hem associeer en ik voel toch een steek in mijn hart. (en dat zijn nogal wat liedjes, die ik met hem associeer. Ik verdraag muziek dus even niet zo heel erg goed.)
Ergens hoop ik dat onze paden elkaar ooit weer gaan kruisen, en dat deze hele geschiedenis dan bespreekbaar is. Maar niet nu. Nu is het verlangen nog veel te sterk, de pijn te scherp, de afwijzing te erg.
Ik moet mijn best doen niet te denken aan alle mails die we elkaar hebben geschreven, en aan die paar dates die we gehad hebben. Dat doet te veel pijn. Wat helpt, is de gedachte dat het voor hem nu ook vreselijk moeilijk is. Daar ben ik inmiddels wel van overtuigd, afgaand op alles wat we elkaar geschreven hebben, op wat hij me gezegd heeft toen hij het uitmaakte, en op de afscheidsmail. En ik weet dat hij dit met niemand bespreekt, dus dat voelt vast en zeker klote voor hem. Die gedachte helpt mij om het op te brengen vooral géén contact met hem op te nemen, wetend dat ik het daarmee alleen maar moeilijker voor hem zou maken.
Het ging pas 'mis' toen ik ging dromen over wakker worden naast hem, samen allerlei gewone dagelijkse dingen doen. Met hem, in plaats van met onze nrs1. Toen werd het iets anders, naast de lust. Toen werd het bedreigend.
Theemok, doe mij ook zo'n droom. Iets zegt mij dat HL wel een heul erg lekker ding kan zijn (sorry HL, ik kan ook best lust voelen voor iemand op basis van schrijfsels alleen. Een man die zo open schrijft over zijn gevoelens, van lust en van verdriet, daar krijg ik het toch een beetje warm van...)
Mijn gevoelens knallen alle kanten uit. Ineens dook dit in mij op: "verdorie, nr1 en ik hebben al zo veel samen meegemaakt, en zijn daar altijd beter uit gekomen. Ik was er altijd van overtuigd dat wij samen horen. En eigenlijk is er niks veranderd. En ik wil hem helemaal niet kwijt!"
Heb dit ook met hem besproken, en daarbij weten we allebei dat ik wel degelijk nog gebroken ben door de breakup met de vlam. Daarna toch heel erg fijn en lekker met elkaar gevreeën. Dat zit gelukkig nog steeds goed tussen ons. Dat zal voor ons de weg zijn om elkaar weer te vinden, naast het praten en afleiding zoeken.
Ook besproken wat verliefdheid voor mij met zich meebrengt. Hij begint nu te bewegen, in zoverre dat hij zijn veto op verliefdheid voor mij wil laten varen als die verliefdheden mede bepalen wie/hoe ik ben. Oftewel: de afspraken in onze open relatie zijn bespreekbaar, mits ik niet stiekem ga doen. We zijn echt alleen aan het verkennen, alles is nog veel te vers en rauw om nieuwe afspraken te maken - en ik wil niet dat hij mij alleen meer ruimte geeft uit angst mij nu kwijt te raken. Bovendien durf ik het zelf helemaal niet aan, bang om mijzelf weer te verliezen.
De pijn om de vlam is vandaag niet continu allesoverheersend aanwezig, al hoef ik maar een liedje te horen dat ik met hem associeer en ik voel toch een steek in mijn hart. (en dat zijn nogal wat liedjes, die ik met hem associeer. Ik verdraag muziek dus even niet zo heel erg goed.)
Ergens hoop ik dat onze paden elkaar ooit weer gaan kruisen, en dat deze hele geschiedenis dan bespreekbaar is. Maar niet nu. Nu is het verlangen nog veel te sterk, de pijn te scherp, de afwijzing te erg.
Ik moet mijn best doen niet te denken aan alle mails die we elkaar hebben geschreven, en aan die paar dates die we gehad hebben. Dat doet te veel pijn. Wat helpt, is de gedachte dat het voor hem nu ook vreselijk moeilijk is. Daar ben ik inmiddels wel van overtuigd, afgaand op alles wat we elkaar geschreven hebben, op wat hij me gezegd heeft toen hij het uitmaakte, en op de afscheidsmail. En ik weet dat hij dit met niemand bespreekt, dus dat voelt vast en zeker klote voor hem. Die gedachte helpt mij om het op te brengen vooral géén contact met hem op te nemen, wetend dat ik het daarmee alleen maar moeilijker voor hem zou maken.
zaterdag 30 augustus 2014 17:06
HL, ik vind sowieso dat ik wel eens op jou mag reageren. Als ik zie dat mijn gebroken hartje wordt vergeleken met de pijn die jij doormaakt, dan schaam ik me. Ik was (ben) meisjesachtig verliefd op iemand die ik amper ken, jij bent de liefde van je leven kwijt. Hoe je daarover schrijft raakt me - en dan heb ik het niet over een lustvolle manier, maar ontroerend.
Ik zou niet weten wat je hiermee moet, maar ik wilde het toch graag gezegd hebben.
Ik zou niet weten wat je hiermee moet, maar ik wilde het toch graag gezegd hebben.
zaterdag 30 augustus 2014 17:09
Blauwe,bij mij ging het mis toen ik besefte dat ik 24 uur per dag alleen maar dacht.Ik wil bij hem zijn en mijn nmr 1 niet zo goed meer om mij heen kon verdragen.Zet de muziek uit.Muziek doet het slecht in combinatie met liefdesverdriet.Ik heb een hele periode de radio uit gelaten vanwege alle uitgewisselde nummers.Je pijnigt jezelf door ernaar te luisteren.Wel fijn dat je je weer beseft nr1 niet kwijt te willen!
zaterdag 30 augustus 2014 17:18
Weet je hart, ook dat is dubbel. Soms voelt het als een soort lijntje naar de vlam toe, dan vraag ik me af of hij op dat moment misschien dezelfde zender heeft opstaan, dat liedje ook hoort en dan ook even aan mij moet denken... Schiet ik ook weer niks mee op, ik weet het, maar ik zoek zelfs nu nog bevestiging (die ik dus niet krijg) dat ik ook in zijn kop zit, zoals hij in de mijne zit.
En dan doe ik aan een soort zelfkwelling door het liedje uit te horen, mee te zingen, in de hoop dat hij op dat moment hetzelfde doet. Rare muts die ik ben.
En dan doe ik aan een soort zelfkwelling door het liedje uit te horen, mee te zingen, in de hoop dat hij op dat moment hetzelfde doet. Rare muts die ik ben.
zaterdag 30 augustus 2014 23:40
Het ging zo goed vandaag. Maar vanavond, eigenlijk al tijdens het eten (uit eten met nr1, de kinderen zijn uit logeren) ging het mis. Mijn gedachten dwaalden steeds meer af naar de vlam en er knapte iets in mij. Net heb ik een uur wakker in bed gelegen maar van slapen komt niets terecht, dus ben eruit gegaan.
Ik hoor dat nr1 ook niet kan slapen, maar ik moet echt even alleen zijn. Verdraag het niet om zo verdrietig te zijn in zijn bijzijn; ik durf het dan niet echt te laten gaan, dat voelt gewoon niet goed. En soms heb ik het nodig om het echt en volledig te voelen.
Ik ben net begonnen aan een brief aan de vlam. Een brief die ik nooit zal versturen, maar waarin ik schrijf wat ik hem nog te zeggen heb. Ik weet niet of dat een goed idee is, of dat ik daarmee alleen maar meer voeding geef aan de verliefdheid en het gemis. Maar ik moet af en toe wel bezig zijn met mijn verdriet om hem, kan zeker naar mezelf toch moeilijk ontkennen dat het er zit.
Ik hoor dat nr1 ook niet kan slapen, maar ik moet echt even alleen zijn. Verdraag het niet om zo verdrietig te zijn in zijn bijzijn; ik durf het dan niet echt te laten gaan, dat voelt gewoon niet goed. En soms heb ik het nodig om het echt en volledig te voelen.
Ik ben net begonnen aan een brief aan de vlam. Een brief die ik nooit zal versturen, maar waarin ik schrijf wat ik hem nog te zeggen heb. Ik weet niet of dat een goed idee is, of dat ik daarmee alleen maar meer voeding geef aan de verliefdheid en het gemis. Maar ik moet af en toe wel bezig zijn met mijn verdriet om hem, kan zeker naar mezelf toch moeilijk ontkennen dat het er zit.
zondag 31 augustus 2014 00:09
Nr1 weet hoe ik me voel en waarom. Hij laat het ook toe, heeft er begrip voor en vindt mij veel te streng voor mezelf.
Maar ik kan me gewoon niet laten gaan, het voelt niet goed om dat te doen, ik voel me te schuldig dat ik zo vol onvervuld verlangen naar een andere man zit. Natúúrlijk doet hem dat pijn, dus ik toon hem niet alles.
Maar ik kan me gewoon niet laten gaan, het voelt niet goed om dat te doen, ik voel me te schuldig dat ik zo vol onvervuld verlangen naar een andere man zit. Natúúrlijk doet hem dat pijn, dus ik toon hem niet alles.
zondag 31 augustus 2014 00:22
Wat enorm lastig blauwevrouw. Ik snap helemaal dat je je daarom nooit 100% kan laten gaan. Het is denk ik ook niet nodig om hem alles te tonen, o.a. om wat jij noemt, maar daardoor raak je wel in de knoop met je emoties.
Mijn verhaal heb ik hier al eens bechreven onder een ander pseudoniem. Mijn nr. 2 was m'n beste vriend en grote liefde. Ik heb 4 maanden geleden al het contact verbroken en alles geblokkeert nadat mn hart opnieuw gebroken werd en ik toch echt een keuze moest maken.
T moeilijke is dat ik mn beste vriend kwijt ben, maar ook m'n grote liefde. Het is beter en met nr. 1 ben ik echt heel gelukkig, maar soms valt t me heel zwaar. Nr. 1 weet trouwens van niets.
Mijn verhaal heb ik hier al eens bechreven onder een ander pseudoniem. Mijn nr. 2 was m'n beste vriend en grote liefde. Ik heb 4 maanden geleden al het contact verbroken en alles geblokkeert nadat mn hart opnieuw gebroken werd en ik toch echt een keuze moest maken.
T moeilijke is dat ik mn beste vriend kwijt ben, maar ook m'n grote liefde. Het is beter en met nr. 1 ben ik echt heel gelukkig, maar soms valt t me heel zwaar. Nr. 1 weet trouwens van niets.
zondag 31 augustus 2014 00:28
zondag 31 augustus 2014 00:59
