Kinderen
alle pijlers
Daar is ie weer de maand september
zaterdag 30 augustus 2014 23:33
Zoals de titel al zegt, de maand september. Zo beladen maand voor ons. 3 jaar geleden overleed ineens mijn schoonvader en nog geen 3 dagen later een hele slechte 20 weken echo voor een van onze kindjes. Alle onderzoeken, slecht nieuws gesprekken en angsten om uiteindelijk de 27e het besluit te moeten nemen om een van onze kindjes te laten overlijden. Ik merk dat ik iedere keer als een berg tegen de maand september aankijk. De hele maand opnieuw beleven zo van: o nu belde mijn schoonmoeder dat we nu moesten komen, nu slechte uitkomst, vruchtwaterpuncties, begrafenis schoonvader gesprek artsen, mri scan, en om de 27 geheel in te storten en die vreselijke dag nogmaals te herbeleven. Wanneer wordt dit ooit minder? Blijft dit altijd zo of is dit nu nog zo omdat het "nog" maar 3 jaar geleden is? Ik zal blij zijn als het oktober is (terwijl dit niks uitmaakt voor het wel of niet hebben van verdriet) maar het voelt toch anders..........
zondag 31 augustus 2014 00:54
zondag 31 augustus 2014 00:58
quote:hatsetats schreef op 31 augustus 2014 @ 00:51:
[...]
Dat s dus niet wat ik zeg."En misschien kun je mooie rituelen bedenken om die dagen te markeren. Want hoe je het went of keert, die dagen zijn belangrijk voor jouw gezin. Daar mag je best bij stilstaan, dus waarom dan niet met iets moois? Kaarsjes, ballonnen, bloemen, schrijf een brief. "
Hier ga ik op in.
[...]
Dat s dus niet wat ik zeg."En misschien kun je mooie rituelen bedenken om die dagen te markeren. Want hoe je het went of keert, die dagen zijn belangrijk voor jouw gezin. Daar mag je best bij stilstaan, dus waarom dan niet met iets moois? Kaarsjes, ballonnen, bloemen, schrijf een brief. "
Hier ga ik op in.
zondag 31 augustus 2014 00:59
zondag 31 augustus 2014 01:00
quote:Cateautje schreef op 31 augustus 2014 @ 00:58:
[...]
"En misschien kun je mooie rituelen bedenken om die dagen te markeren. Want hoe je het went of keert, die dagen zijn belangrijk voor jouw gezin. Daar mag je best bij stilstaan, dus waarom dan niet met iets moois? Kaarsjes, ballonnen, bloemen, schrijf een brief. "
Hier ga ik op in.Dit is niet het topic voor een discussie over het mis-interpreteren van mijn post
[...]
"En misschien kun je mooie rituelen bedenken om die dagen te markeren. Want hoe je het went of keert, die dagen zijn belangrijk voor jouw gezin. Daar mag je best bij stilstaan, dus waarom dan niet met iets moois? Kaarsjes, ballonnen, bloemen, schrijf een brief. "
Hier ga ik op in.Dit is niet het topic voor een discussie over het mis-interpreteren van mijn post
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
zondag 31 augustus 2014 01:08
Het gaat slijten.
Aankomende 23 december is het 5 jaar geleden dat mijn moeder volkomen onverwacht overleed, notabene op vakantie, ver weg van hier.
Toen dacht ik: kerstmis wordt nooit meer leuk, blijft altijd beladen.
Dat is toch niet zo gebleken. Het werd wel weer leuk.
Aankomende 23 december is het 5 jaar geleden dat mijn moeder volkomen onverwacht overleed, notabene op vakantie, ver weg van hier.
Toen dacht ik: kerstmis wordt nooit meer leuk, blijft altijd beladen.
Dat is toch niet zo gebleken. Het werd wel weer leuk.
Alles komt goed, alleen de rest niet
zondag 31 augustus 2014 01:12
Uiteraard sta je er altijd bij stil.
Gisteren zou ze jarig geweest zijn, dan gaan we altijd met de hele familie een etentje doen. Zo ook gisteren.
En op data die niet belangrijk zijn sta je er ook stil. Je kunt door van alles getriggerd worden.
Eigenlijk denk ik elke dag wel aan mijn moeder.
Gisteren zou ze jarig geweest zijn, dan gaan we altijd met de hele familie een etentje doen. Zo ook gisteren.
En op data die niet belangrijk zijn sta je er ook stil. Je kunt door van alles getriggerd worden.
Eigenlijk denk ik elke dag wel aan mijn moeder.
Alles komt goed, alleen de rest niet
zondag 31 augustus 2014 01:14
Ok
Ik snap ook dat jij het niet naar bedoeld hebt hoor, heus. Ik zou echt onaardig zijn als ik dat niet zou snappen. Maar rouwen is zo persoonlijk ook voor Knor.
Ik snap ook dat jij het niet naar bedoeld hebt hoor, heus. Ik zou echt onaardig zijn als ik dat niet zou snappen. Maar rouwen is zo persoonlijk ook voor Knor.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 31 augustus 2014 01:18
zondag 31 augustus 2014 01:20
zondag 31 augustus 2014 07:01
Oh lieve sterke knor. Wat ik merk is dat dé dag dat iets is gebeurt idd altijd bijzonderder verdrietig blijft. Maar jij hebt ook gewoon veel van dat soort dagen in september dus voelt het misschien als 3-dubbelop. En dat is het ook. Je doet het allemaal zo knap. Vind je zelf misschien dat je er al minder moeite mee zou moeten hebben? Laat het voorlopig zijn zoals het is. Het slijt ook bij jou vast wel een beetje.
zondag 31 augustus 2014 07:33
Ruim 5 jaar geleden werd mijn zoontje geboren en na een spannende tijd moesten we hem toch laten gaan en is hij in mijn armen gestorven. Dit was in februari en dat blijft een moeilijke maand. Ik heb er wel beter mee leren leven. Maar als rond die tijd ik buiten loop terwijl het koud is en het vies regent dan voelt het alsof ik weer van het RmcDhuis naar het ziekenhuis loop, bang en hoopvol tegelijkertijd om wat ik aan zal treffen.
Het wordt wel minder, maar weggaan doet het nooit.wat ik al zei: ik leer er wel beter mee om te gaan.
Het wordt wel minder, maar weggaan doet het nooit.wat ik al zei: ik leer er wel beter mee om te gaan.
zondag 31 augustus 2014 07:51
zondag 31 augustus 2014 10:09
Ik herken het deels wel, mijn vader is ook overleden in september, drie jaar terug. Of ik wil of niet, toch heb ik het ook dat ik op bepaalde dagen weer de herinneringen van die dag terug beleef. Lijkt me menselijk hoor! Ik zou gewoon proberen te accepteren dat je dit hebt. Het wordt minder, maar dat heeft tijd nodig. Probeer ook wat fijne dingen te doen deze maand, zodat er ook nieuwe herinneringen ontstaan. Wij gaan altijd een weekendje weg deze periode, juist wel naar iets waar we met mijn vader ook vaak heen gingen, zodat het iets positiefs wordt/blijft.
zondag 31 augustus 2014 10:37
Ik herken het van mijn grootmoeder. Ze heeft haar beide ouders, man en dochter (mijn tante) telkens in november verloren. En ze ziet echt elk jaar tegen november op. Mijn tante is nu vier jaar geleden gestorven. Ze werd ziek eind oktober. Mijn grootmoeder maakte meteen de bedenking dat het bijna november was en dat het dus niet meer goed zou komen. Op 2 november is ze inderdaad gestorven. Die maand hakt er toch elk jaar weer in.
Sterkte de komende weken!
Sterkte de komende weken!
zondag 31 augustus 2014 10:53
Herkenbaar, ik heb dit met de maand mei. Mijn moeder die de diagnose kanker kreeg, begin van het einde. En twee weken later overleed ons zoontje onverwachts en door dikke pech vlak voor zijn geboorte (40+ weken). Na 7 jaar, blijft die periode nog steeds moeilijk. Gelukkig wordt het wel steeds "makkelijker". Maar die 2 weken blijven gewoon kut.
Mijn omgeving weet dit, ik functioneer gewoon verder. Maar voel me niet echt top.
TO heb je wel hulp gezocht om het te verwerken? Na 4/5 jaar kwam bij mij de echte klap, en heb ik hulp gezocht. Ik bleef maar gewoon door gaan en sterk zijn.
Beste stap die ik kon nemen. Een paar sessies om alles een plek te geven en goed af te ronden was voor mij voldoende.
Het is nog redelijk vers TO. Accepteer dat je deze maand moeilijk vindt. En deel dit ook met je man, familie, vrienden. Niet om erin te blijven hangen, maar als verklaring dat je even het zonnetje in huis niet bent.
Knuffel en sterkte.
Mijn omgeving weet dit, ik functioneer gewoon verder. Maar voel me niet echt top.
TO heb je wel hulp gezocht om het te verwerken? Na 4/5 jaar kwam bij mij de echte klap, en heb ik hulp gezocht. Ik bleef maar gewoon door gaan en sterk zijn.
Beste stap die ik kon nemen. Een paar sessies om alles een plek te geven en goed af te ronden was voor mij voldoende.
Het is nog redelijk vers TO. Accepteer dat je deze maand moeilijk vindt. En deel dit ook met je man, familie, vrienden. Niet om erin te blijven hangen, maar als verklaring dat je even het zonnetje in huis niet bent.
Knuffel en sterkte.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 31 augustus 2014 11:06
knorretje, Ik herken het wel een beetje. Wij hebben lang niet zoiets vreselijks meegemaakt als jij, maar onze dochter is haar eerste jaar erg ziek geweest. We hebben momenten gehad dat we dachten dat ze haar eerste verjaardag niet zou halen. Vorig jaar, een paar weken voor die eerste verjaardag werd ik opeens enorm nerveus. Ik snapte eerst niet wat er nou aan de hand was, want alles ging toen juist relatief goed. Maar opeens realiseerde ik me dat het kwam omdat ik ergens niet goed kon geloven dat we straks toch echt die eerste verjaardag zouden gaan vieren. Opeens bleef ik dat moment herbeleven dat dat kleine meisje aan de hartbewaking lag en de artsen rond begonnen te rennen om een bloedtransfusie op poten te zetten.
En nu is ze twee weken geleden 2 jaar geworden en weer had ik een paar dagen ervoor dat gejaagde gevoel. Wel minder dan vorig jaar, maar het was er toch weer. Kwestie van een klein trauma, denk ik. Ik ga ervan uit dat het met de tijd minder wordt. Hoe meer vertrouwen ik krijg in de gezondheidssituatie van onze dochter, hoe minder ook de angst wordt.
Ik vind het in jouw situatie volkomen begrijpelijk, want wat jullie hebben moeten doorstaan, dat is gewoon afschuwelijk. Het zal vast op een gegeven moment minder worden. Misschien gaat het nooit helemaal weg. Maar dat geeft ook niet.
En nu is ze twee weken geleden 2 jaar geworden en weer had ik een paar dagen ervoor dat gejaagde gevoel. Wel minder dan vorig jaar, maar het was er toch weer. Kwestie van een klein trauma, denk ik. Ik ga ervan uit dat het met de tijd minder wordt. Hoe meer vertrouwen ik krijg in de gezondheidssituatie van onze dochter, hoe minder ook de angst wordt.
Ik vind het in jouw situatie volkomen begrijpelijk, want wat jullie hebben moeten doorstaan, dat is gewoon afschuwelijk. Het zal vast op een gegeven moment minder worden. Misschien gaat het nooit helemaal weg. Maar dat geeft ook niet.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zondag 31 augustus 2014 11:25
Ik ben gisteravond veel te laat gaan slapen omdat ik ons oude lentekriebel topic heb herlezen, maar dan vanaf het moment dat ik ging bevallen. Wel raar om alles terug te lezen want je vergeet toch ook dingen. Ik ben dus pas net op hahahah.
Ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben, maar dat het ook minder gaat worden. We gaan er nu maar gewoon in, in die maand september en kijken hoe het gaat.
Ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben, maar dat het ook minder gaat worden. We gaan er nu maar gewoon in, in die maand september en kijken hoe het gaat.
zondag 31 augustus 2014 22:22
Herkenbaar Knorretje. Rond de periode dat ik iets zeer verdrietigs meemaakte, voel(de) ik mij ook altijd heel naar. Het rare is dat ik pas achteraf begreep waarom.
Het is zoals het is, het mag er gewoon zijn, alles is goed, echt alles. Ook dat jij je er naar bij voelt dat het je zo raakt. Dat is dus zo, dat mag er ook zijn (klinkt erg zweverig, ik bedoel: heb geen oordeel over wat je voelt of denkt, maar probeer er gewoon naar te kijken).
Sterkte!
Het is zoals het is, het mag er gewoon zijn, alles is goed, echt alles. Ook dat jij je er naar bij voelt dat het je zo raakt. Dat is dus zo, dat mag er ook zijn (klinkt erg zweverig, ik bedoel: heb geen oordeel over wat je voelt of denkt, maar probeer er gewoon naar te kijken).
Sterkte!
zondag 31 augustus 2014 23:02
Ik herken het wel. Nog elk jaar ben ik verdrietig op de 'verjaardag' en sterfdag van mijn zoon. Het verdriet is er altijd onder de oppervlakte, maar op die dagen is het voelbaarder. Het wordt wel beter, het is al 13 jaar geleden dat hij overleed, maar het gaat niet 'over'. Bij mij niet in elk geval. Mijn zoon overleed in augustus, ik ben juist altijd blij als september weer aanbreekt. De maand waarin mijn jongste zoon zijn verjaardag gelukkig wel mag vieren.
Jij heel veel sterkte op de donkere momenten in de komende maand.
Jij heel veel sterkte op de donkere momenten in de komende maand.
zondag 31 augustus 2014 23:35
quote:hamerhaai schreef op 31 augustus 2014 @ 10:53:
TO heb je wel hulp gezocht om het te verwerken? Na 4/5 jaar kwam bij mij de echte klap, en heb ik hulp gezocht. Ik bleef maar gewoon door gaan en sterk zijn.
Beste stap die ik kon nemen. Een paar sessies om alles een plek te geven en goed af te ronden was voor mij voldoende.
Hamerhaai, waar heb jij de hulp gevonden om dit te verwerken? Bij een psycholoog, via de huisarts?
TO heb je wel hulp gezocht om het te verwerken? Na 4/5 jaar kwam bij mij de echte klap, en heb ik hulp gezocht. Ik bleef maar gewoon door gaan en sterk zijn.
Beste stap die ik kon nemen. Een paar sessies om alles een plek te geven en goed af te ronden was voor mij voldoende.
Hamerhaai, waar heb jij de hulp gevonden om dit te verwerken? Bij een psycholoog, via de huisarts?
