Kinderen
alle pijlers
Zeurende kinderen bij de kassa.
vrijdag 29 augustus 2014 08:53
Lees net met grote verbazing dat er winkelketens zijn die het snoep bij de kassa's gaan verbieden. Dit omdat er veel kinderen zijn die zeuren , zo niet krijsen omdat ze hun zin niet krijgen. Dit is een klacht van de ouders. hmmmm!!!!. De kinderen willen natuurlijk snoep hebben. Snap ik als moeder ook nog wel. Maar wat ik me afvraag is het volgende: Hoe komt het toch dat er veel ouders geen NEE meer durven te zeggen tegen hun kinderen. Eerlijk gezegd heb ik me vaak verwonderd over de hysterische kinderen die liggen te gillen op de grond omdat ze hun zin niet krijgen. Bij ons vroegen ze het ook weleens, maar nooit of te nimmer gilden onze kinderen. Alle 6 niet. Sterker nog, " ik" als moeder bepaalde wat er in de karretjes gelegd werd , en niet de kinderen. Waarom moeten de winkeliers zich aanpassen en wanneer gaan de ouders eens opvoeden , op een dusdanige manier dat de kinderen weten waar ze aan toe zijn. Veel ouders leggen de schuld of oorzaak bij anderen neer en kijken niet hoe ze zelf omgaan met hun kinderen. Een kind moet leren om " nee" te accepteren. Dat krijgen ze later als ze ouder zijn vaak genoeg te horen. Ze moeten echt leren dat het leven niet alleen om hun draait en dat komt nogal eens voor dat het kind dat denkt, kun je zien aan het gedrag wat je als buitenstaander ervaart. Dit vond ik wel een leuk onderwerp, aangezien er vele moeders hier op het forum meepraten.
zaterdag 30 augustus 2014 09:09
quote:liza schreef op 29 augustus 2014 @ 23:01:
@Dreamer: In die tijd had ik er 3. En goddank is er nooit 1 op het idee gekomen om ook te gaan lopen krijsen als ik met een ander bezig was. Meestal stonden ze toe te kijken en probeerden zelf ook broer of zus tot bedaren te brengen. Doordat ik een lange adem had wisten ze dat we rustig uren konden blijven en dat zagen ze niet zitten dus gelukkig waren de winkeluitbarstingen nooit al te lang. En de jongste was toen 6, dus ze waren geen ukkeltjes die je niet uit het oog kan verliezen. Denk dat ik met jongere kinderen en dit soort temperament het winkelen uitgesteld had tot man beschikbaar was.
Thuis hadden ze wel eens synchroon buien maar dan focuste ik op degene die het ergst was en stuurde de ander naar zijn/haar kamer. Maar dat was soms inderdaad meerdere gillende kinderen tegelijk. Ik ben heel erg blij dat die tijd voorbij is.
Nou, kijk, dat scheelt. Mijn dochter had met 6 die buien niet meer. Toen loste ik dat al anders op. Als ik zo'n bui zag aankomen, vroeg ik "wat ga je doen? Helpt dat? Krijg je dan je zin of word ik boos en krijg je niets meer?" Dat werkte gelukkig heel goed
Mijn dochter had die buien echt rond de 3 jaar en toen was zoon dus 1,5. Overigens heeft ze ze in de winkel maar een paar keer gehad, thuis veel vaker.
Ik wil met de voorbeelden gewoon aangeven, dat je op zo'n moment júist aan het opvoeden bent en dat kinderen die dit doen heel goed kunnen weten wat 'Nee' is, maar het toch een keer proberen.
@Dreamer: In die tijd had ik er 3. En goddank is er nooit 1 op het idee gekomen om ook te gaan lopen krijsen als ik met een ander bezig was. Meestal stonden ze toe te kijken en probeerden zelf ook broer of zus tot bedaren te brengen. Doordat ik een lange adem had wisten ze dat we rustig uren konden blijven en dat zagen ze niet zitten dus gelukkig waren de winkeluitbarstingen nooit al te lang. En de jongste was toen 6, dus ze waren geen ukkeltjes die je niet uit het oog kan verliezen. Denk dat ik met jongere kinderen en dit soort temperament het winkelen uitgesteld had tot man beschikbaar was.
Thuis hadden ze wel eens synchroon buien maar dan focuste ik op degene die het ergst was en stuurde de ander naar zijn/haar kamer. Maar dat was soms inderdaad meerdere gillende kinderen tegelijk. Ik ben heel erg blij dat die tijd voorbij is.
Nou, kijk, dat scheelt. Mijn dochter had met 6 die buien niet meer. Toen loste ik dat al anders op. Als ik zo'n bui zag aankomen, vroeg ik "wat ga je doen? Helpt dat? Krijg je dan je zin of word ik boos en krijg je niets meer?" Dat werkte gelukkig heel goed
Mijn dochter had die buien echt rond de 3 jaar en toen was zoon dus 1,5. Overigens heeft ze ze in de winkel maar een paar keer gehad, thuis veel vaker.
Ik wil met de voorbeelden gewoon aangeven, dat je op zo'n moment júist aan het opvoeden bent en dat kinderen die dit doen heel goed kunnen weten wat 'Nee' is, maar het toch een keer proberen.
Later is nu
zaterdag 30 augustus 2014 09:11
quote:elninjoo schreef op 29 augustus 2014 @ 23:36:
[...]
Ouders zouden hun kinderen beter thuislaten ipv ze op sleeptouw te nemen als ze boodschappen gaan doen.Ja, dat is waar. Laten we een oppas gaan regelen voor wanneer je boodschappen gaat doen. Leren de kinderen ook gelijk hoe ze zich moeten gedragen in de winkel NOT
[...]
Ouders zouden hun kinderen beter thuislaten ipv ze op sleeptouw te nemen als ze boodschappen gaan doen.Ja, dat is waar. Laten we een oppas gaan regelen voor wanneer je boodschappen gaat doen. Leren de kinderen ook gelijk hoe ze zich moeten gedragen in de winkel NOT
Later is nu
zaterdag 30 augustus 2014 09:12
quote:elninjoo schreef op 30 augustus 2014 @ 00:35:
Een van de partners kan toch oppassen als de ander in het weekend om boodschappen gaat? En door de week kan degene die uit het werk komt even wat halen als de ander bij de kinderen zit. Zie zo vaak man en vrouw samen en 'n stel van die dreinblagen op sleeptouw door de supermarkt in het weekend. Snap dat niet.Nee, dat snap ik ook niet. Dat ben ik dan weer met je eens. Ik heb een hekel aan boodschappen doen, ook zonder kinderen, dus dat doet m'n man. En toen de kinderen klein waren, nam hij meestal 1 mee en bleef de ander bij mij. Ik deed dan huishouden. Veel handiger. Maar er zijn altijd dingen, die ik wel lust en man niet. Die haal ik graag even zelf en dat deed ik met de kleine kinderen dan op mijn vrije dag. Ging meestal om zo'n 5 dingen.
Een van de partners kan toch oppassen als de ander in het weekend om boodschappen gaat? En door de week kan degene die uit het werk komt even wat halen als de ander bij de kinderen zit. Zie zo vaak man en vrouw samen en 'n stel van die dreinblagen op sleeptouw door de supermarkt in het weekend. Snap dat niet.Nee, dat snap ik ook niet. Dat ben ik dan weer met je eens. Ik heb een hekel aan boodschappen doen, ook zonder kinderen, dus dat doet m'n man. En toen de kinderen klein waren, nam hij meestal 1 mee en bleef de ander bij mij. Ik deed dan huishouden. Veel handiger. Maar er zijn altijd dingen, die ik wel lust en man niet. Die haal ik graag even zelf en dat deed ik met de kleine kinderen dan op mijn vrije dag. Ging meestal om zo'n 5 dingen.
Later is nu
zaterdag 30 augustus 2014 11:34
Zas schreef: "Ieder kind probeert wel eens wat uit. Maar als het weet dat dreinen en zaniken geen enkele zin heeft, dan probeert hij het misschien nog wel een keertje, maar dan valt het kwartje echt wel, hoor."
Mijn kind (van bijna 6), krijgt heel regelmatig nee te horen, als het bij mij nee is, dan blijft dat zo. Altijd. Al 6 jaar. Maar hij huilt dan ook niet om zijn zin te krijgen, bij de eerste nee, weet hij dat hij het echt niet krijgt, dan is hij zo vreselijk, oprecht verdrietig, dat hij echt alle registers opentrekt en hartverscheurend gaat huilen. Met paars aanlopen en tranen en de hele rataplan. Heel vervelend, want wel zeker 4 keer per dag. Omdat zijn onderbroek niet lekker zit. Geen verwend nest, gewoon een huilebalk.
Mijn kind (van bijna 6), krijgt heel regelmatig nee te horen, als het bij mij nee is, dan blijft dat zo. Altijd. Al 6 jaar. Maar hij huilt dan ook niet om zijn zin te krijgen, bij de eerste nee, weet hij dat hij het echt niet krijgt, dan is hij zo vreselijk, oprecht verdrietig, dat hij echt alle registers opentrekt en hartverscheurend gaat huilen. Met paars aanlopen en tranen en de hele rataplan. Heel vervelend, want wel zeker 4 keer per dag. Omdat zijn onderbroek niet lekker zit. Geen verwend nest, gewoon een huilebalk.
zaterdag 30 augustus 2014 15:14
quote:wolkewitje schreef op zaterdag 30 augustus 2014 11:34 Zas schreef: "Ieder kind probeert wel eens wat uit. Maar als het weet dat dreinen en zaniken geen enkele zin heeft, dan probeert hij het misschien nog wel een keertje, maar dan valt het kwartje echt wel, hoor."
Mijn kind (van bijna 6), krijgt heel regelmatig nee te horen, als het bij mij nee is, dan blijft dat zo. Altijd. Al 6 jaar. Maar hij huilt dan ook niet om zijn zin te krijgen, bij de eerste nee, weet hij dat hij het echt niet krijgt, dan is hij zo vreselijk, oprecht verdrietig, dat hij echt alle registers opentrekt en hartverscheurend gaat huilen. Met paars aanlopen en tranen en de hele rataplan. Heel vervelend, want wel zeker 4 keer per dag. Omdat zijn onderbroek niet lekker zit. Geen verwend nest, gewoon een huilebalk. Ik snap best dat niet alles 1-2-3 op te lossen is. En vooral als ze erg klein zijn, zullen ze nog niet alles begrijpen. Maar een kind van 6 dat paars aanloopt omdat hij "oprecht verdrietig" is omdat hij nee te horen krijgt? Die zou ik toch echt wel even aan zijn verstand peuteren dat hij daar heel snel mee op moet houden.
Mijn kind (van bijna 6), krijgt heel regelmatig nee te horen, als het bij mij nee is, dan blijft dat zo. Altijd. Al 6 jaar. Maar hij huilt dan ook niet om zijn zin te krijgen, bij de eerste nee, weet hij dat hij het echt niet krijgt, dan is hij zo vreselijk, oprecht verdrietig, dat hij echt alle registers opentrekt en hartverscheurend gaat huilen. Met paars aanlopen en tranen en de hele rataplan. Heel vervelend, want wel zeker 4 keer per dag. Omdat zijn onderbroek niet lekker zit. Geen verwend nest, gewoon een huilebalk. Ik snap best dat niet alles 1-2-3 op te lossen is. En vooral als ze erg klein zijn, zullen ze nog niet alles begrijpen. Maar een kind van 6 dat paars aanloopt omdat hij "oprecht verdrietig" is omdat hij nee te horen krijgt? Die zou ik toch echt wel even aan zijn verstand peuteren dat hij daar heel snel mee op moet houden.
zaterdag 30 augustus 2014 15:17
quote:NYC schreef op 30 augustus 2014 @ 08:55:
Oh wacht, gaat het om snoep/koekjes die aan kinderen worden uitgedeeld bij de kassa? Dat mag idd wel worden afgeschaft. Ik dacht dat het ging om snoep (marsen, kauwgom) die bij de kassa liggen en daar verkocht worden, waar kinderen dan om gaan vragen als ze in de rij staan.Hmmm....ik zit even na te denken maar daar vragen die van mij zelden om.....ik kan me ook niet heugen dat ze ooit krijsend in de winkel hebben gestaan omdat ik ze iets weigerde.....
Oh wacht, gaat het om snoep/koekjes die aan kinderen worden uitgedeeld bij de kassa? Dat mag idd wel worden afgeschaft. Ik dacht dat het ging om snoep (marsen, kauwgom) die bij de kassa liggen en daar verkocht worden, waar kinderen dan om gaan vragen als ze in de rij staan.Hmmm....ik zit even na te denken maar daar vragen die van mij zelden om.....ik kan me ook niet heugen dat ze ooit krijsend in de winkel hebben gestaan omdat ik ze iets weigerde.....
zaterdag 30 augustus 2014 15:19
quote:wolkewitje schreef op 30 augustus 2014 @ 11:34:
Mijn kind (van bijna 6), krijgt heel regelmatig nee te horen, als het bij mij nee is, dan blijft dat zo. Altijd. Al 6 jaar. Maar hij huilt dan ook niet om zijn zin te krijgen, bij de eerste nee, weet hij dat hij het echt niet krijgt, dan is hij zo vreselijk, oprecht verdrietig, dat hij echt alle registers opentrekt en hartverscheurend gaat huilen. Met paars aanlopen en tranen en de hele rataplan. Heel vervelend, want wel zeker 4 keer per dag. Omdat zijn onderbroek niet lekker zit. Geen verwend nest, gewoon een huilebalk. herkenbaar wel. Mijn dochter gaat het wel op een janken zetten als ze haar zin niet krijgt, maar dat gebeurt eigenlijk alleen maar thuis. En dan kan ze echt zuigen en zeuren. Is voor mij vaak ook een teken dat ze moe is. Dit doet ze trouwens ook als ze iets niet wil. Aan tafel zitten om te eten ofzo.
Mijn kind (van bijna 6), krijgt heel regelmatig nee te horen, als het bij mij nee is, dan blijft dat zo. Altijd. Al 6 jaar. Maar hij huilt dan ook niet om zijn zin te krijgen, bij de eerste nee, weet hij dat hij het echt niet krijgt, dan is hij zo vreselijk, oprecht verdrietig, dat hij echt alle registers opentrekt en hartverscheurend gaat huilen. Met paars aanlopen en tranen en de hele rataplan. Heel vervelend, want wel zeker 4 keer per dag. Omdat zijn onderbroek niet lekker zit. Geen verwend nest, gewoon een huilebalk. herkenbaar wel. Mijn dochter gaat het wel op een janken zetten als ze haar zin niet krijgt, maar dat gebeurt eigenlijk alleen maar thuis. En dan kan ze echt zuigen en zeuren. Is voor mij vaak ook een teken dat ze moe is. Dit doet ze trouwens ook als ze iets niet wil. Aan tafel zitten om te eten ofzo.
zaterdag 30 augustus 2014 15:31
Hier een heerlijke peuterpuber van 2,5 jaar. Zit tegenwoordig echt in een zeurfase, hij zeurt werkelijk om alles en niks is goed. Mannetje speelt een spelletje: zeuren dat hij in de winkelwagen wil, eenmaal in de wagen wil hij er uit en er weer uit betekent zeuren dat hij er in wil en ga zo maar door (dit heeft hij met alles op het moment ). Ik doe daar niet aan mee, dus hij mag 1x kiezen, er in of er uit en dan is het klaar, resultaat is een huilend kind natuurlijk. Jammer dan, ik blijf niet bezig hoor. Werpt wel zijn vruchten af trouwens, want het gaat steeds beter, maar mijn kind is er nu eenmaal niet eentje die na 2x bedenkt dat het toch niet helpt, die probeert het liever 200x
zaterdag 30 augustus 2014 16:39
quote:elninjoo schreef op 29 augustus 2014 @ 23:36:
[...]
Ouders zouden hun kinderen beter thuislaten ipv ze op sleeptouw te nemen als ze boodschappen gaan doen.
Nee, je neemt je kinderen juist mee. Daar leren ze van. Kind dat altijd thuis zit, leert nooit iets.
Als je die dan eens meeneemt naar de supermarkt, gaat-ie los
[...]
Ouders zouden hun kinderen beter thuislaten ipv ze op sleeptouw te nemen als ze boodschappen gaan doen.
Nee, je neemt je kinderen juist mee. Daar leren ze van. Kind dat altijd thuis zit, leert nooit iets.
Als je die dan eens meeneemt naar de supermarkt, gaat-ie los
zaterdag 30 augustus 2014 20:12
quote:lilalinda schreef op 30 augustus 2014 @ 16:39:
[...]
Nee, je neemt je kinderen juist mee. Daar leren ze van. Kind dat altijd thuis zit, leert nooit iets.
Als je die dan eens meeneemt naar de supermarkt, gaat-ie losWelnee, die van mij gingen onder de vier zelden mee, heel soms voor klein boodschapje, ging prima. Later konden ze, met instructie vooraf, ook gewoon mee!
[...]
Nee, je neemt je kinderen juist mee. Daar leren ze van. Kind dat altijd thuis zit, leert nooit iets.
Als je die dan eens meeneemt naar de supermarkt, gaat-ie losWelnee, die van mij gingen onder de vier zelden mee, heel soms voor klein boodschapje, ging prima. Later konden ze, met instructie vooraf, ook gewoon mee!
zondag 31 augustus 2014 14:32
quote:elninjoo schreef op 29 augustus 2014 @ 23:36:
[...]
Ouders zouden hun kinderen beter thuislaten ipv ze op sleeptouw te nemen als ze boodschappen gaan doen.Dumpen op de scouting, dan heb je twee uur de tijd voor boodschappen en me-time. Met wat lekkers in de auto de zaterdagkrant lezen, bijvoorbeeld. Of ook lekker, bij de McDonalds op de tablet forummen.
[...]
Ouders zouden hun kinderen beter thuislaten ipv ze op sleeptouw te nemen als ze boodschappen gaan doen.Dumpen op de scouting, dan heb je twee uur de tijd voor boodschappen en me-time. Met wat lekkers in de auto de zaterdagkrant lezen, bijvoorbeeld. Of ook lekker, bij de McDonalds op de tablet forummen.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zondag 31 augustus 2014 15:35
Bij ons kun je op zaterdagmiddag in de AH over de hoofden lopen zo druk. Dan neem ik mijn kinderen dus niet meer (zijn 2 en 4) tenzij het echt niet anders kan en dan haal ik alleen het broodnodige, of ik probeer alles bij de bakker/slager/groentenboer/drogist te scoren zodat ik in ieder geval die AH niet in hoef.
Maar verder gaan ze gewoon mee, liever niet allebei tegelijk maar ja vaak is dat toch onvermijdelijk. Marsen e.d. bij de kassa hebben ze geen aandacht voor (liggen nog te hoog), maar onze bakker heeft op peuterhoogte bij de kassa chocoladeeieren liggen, dat is slim maar voor de ouders niet zo handig. De oudste heeft de interesse inmiddels verloren voor die dingen, maar dochterlief ligt soms echt te krijsen om een 'surprise egg' (op een of andere manier kent ze alleen de Engelse term). Heel soms mag ze er een kiezen, maar dat zeg ik dan al voordat we bij de eieren zijn aangekomen, niet als toegeven aan het gekrijs. Bovendien krijgen ze hier een half (krenten)bolletje bij het afrekenen dus meestal is het enorm grote verdriet snel vergeten.
Maar verder gaan ze gewoon mee, liever niet allebei tegelijk maar ja vaak is dat toch onvermijdelijk. Marsen e.d. bij de kassa hebben ze geen aandacht voor (liggen nog te hoog), maar onze bakker heeft op peuterhoogte bij de kassa chocoladeeieren liggen, dat is slim maar voor de ouders niet zo handig. De oudste heeft de interesse inmiddels verloren voor die dingen, maar dochterlief ligt soms echt te krijsen om een 'surprise egg' (op een of andere manier kent ze alleen de Engelse term). Heel soms mag ze er een kiezen, maar dat zeg ik dan al voordat we bij de eieren zijn aangekomen, niet als toegeven aan het gekrijs. Bovendien krijgen ze hier een half (krenten)bolletje bij het afrekenen dus meestal is het enorm grote verdriet snel vergeten.
if we all light up, we can scare away the dark...
zondag 31 augustus 2014 18:26
Kinderen zijn op zich niet lastiger dan 10, 20, 30, 40 jaar geleden. Wat wel is veranderd, is de manier waarop ouders ermee omgaan. En voordat ik iedereen over me heen krijg, nee, niet álle ouders, maar toch meer ouders dan destijds.
Kinderen zijn er toch wel een beetje aan gewend geraakt (aan gewend gemaakt) dat ze altijd het middelpunt van de aandacht zijn. Wat de reden is, mag iedereen zelf bepalen. Nieuwe "inzichten", steeds oudere ouders die het kind dat dan uiteindelijk toch nog geboren wordt, als het "wondertje" beschouwd, noem het maar op. En dus eisen ze die aandacht ook op. Als moeder met een vriendin zit te praten bijvoorbeeld, Of tijdens een huwelijksplechtigheid. Wat er om hen heen gebeurt, is niet belangrijk. ZIJ zijn belangrijk. En het gesprek van moeder met vriendin, of de aandacht voor het huwelijk, moet dan maar even wijken. Heb een kennis met een meiske van 5. Lief kind, niks van te zeggen. Maar zodra we 5 minuten zitten te praten, komt ze zeuren. Ze moet op schoot, Ze moet een knuffel. Heeft ze daar echt behoefte aan? Nee. Ze zit anders zelden op schoot, maar ze heeft door dat ze even niet zelf in het middelpunt van de belangstelling staat en dat het bezoek dat wél staat op dat moment. En dus wringt ze zich ertussen. En moeder gaat erin mee. Zomaar een voorbeeld, maar dat zie je best vaak.
En in de supermarkt, of elders in het openbaar? Veel ouders lijden aan het puppie-syndroom. Namelijk, hoe lastig of verkeerd het kind zich ook gedraagt, het is "schattig". Zo'n klein hummeltje dat al zo lekker een eigen willetje heeft, om op te vreten toch? Maar die ouders vergeten dat er een moment komt dat het kind ouder is, en dat het dan niet zo "schattig"meer is als het de kont tegen de krib gooit. En dat ze misschien beter hadden kunnen beginnen met corrigeren op het moment dat het nog schattig léék. Maar dan is het te laat.
Kinderen zijn er toch wel een beetje aan gewend geraakt (aan gewend gemaakt) dat ze altijd het middelpunt van de aandacht zijn. Wat de reden is, mag iedereen zelf bepalen. Nieuwe "inzichten", steeds oudere ouders die het kind dat dan uiteindelijk toch nog geboren wordt, als het "wondertje" beschouwd, noem het maar op. En dus eisen ze die aandacht ook op. Als moeder met een vriendin zit te praten bijvoorbeeld, Of tijdens een huwelijksplechtigheid. Wat er om hen heen gebeurt, is niet belangrijk. ZIJ zijn belangrijk. En het gesprek van moeder met vriendin, of de aandacht voor het huwelijk, moet dan maar even wijken. Heb een kennis met een meiske van 5. Lief kind, niks van te zeggen. Maar zodra we 5 minuten zitten te praten, komt ze zeuren. Ze moet op schoot, Ze moet een knuffel. Heeft ze daar echt behoefte aan? Nee. Ze zit anders zelden op schoot, maar ze heeft door dat ze even niet zelf in het middelpunt van de belangstelling staat en dat het bezoek dat wél staat op dat moment. En dus wringt ze zich ertussen. En moeder gaat erin mee. Zomaar een voorbeeld, maar dat zie je best vaak.
En in de supermarkt, of elders in het openbaar? Veel ouders lijden aan het puppie-syndroom. Namelijk, hoe lastig of verkeerd het kind zich ook gedraagt, het is "schattig". Zo'n klein hummeltje dat al zo lekker een eigen willetje heeft, om op te vreten toch? Maar die ouders vergeten dat er een moment komt dat het kind ouder is, en dat het dan niet zo "schattig"meer is als het de kont tegen de krib gooit. En dat ze misschien beter hadden kunnen beginnen met corrigeren op het moment dat het nog schattig léék. Maar dan is het te laat.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 1 september 2014 08:17
quote:pejeka schreef op 31 augustus 2014 @ 18:26:
Kinderen zijn op zich niet lastiger dan 10, 20, 30, 40 jaar geleden. Wat wel is veranderd, is de manier waarop ouders ermee omgaan. En voordat ik iedereen over me heen krijg, nee, niet álle ouders, maar toch meer ouders dan destijds.
Kinderen zijn er toch wel een beetje aan gewend geraakt (aan gewend gemaakt) dat ze altijd het middelpunt van de aandacht zijn.
Ben toch wel heel benieuwd, hoe anders jullie ouders met jullie omgingen.
Ik kom uit een klassiek gezin met 2 kinderen (net als al mijn vriendinnen, kan een keer 1 kind zijn, heel enkel keertje 3). En ik word echt niet heel anders opgevoed, dan ik nu met mijn kinderen doe.
Is er sommige gebieden een eeuw overgeslagen ofzo? dat kinderen in eens heel anders bejegend worden, dan 30 jaar terug??
Kinderen zijn op zich niet lastiger dan 10, 20, 30, 40 jaar geleden. Wat wel is veranderd, is de manier waarop ouders ermee omgaan. En voordat ik iedereen over me heen krijg, nee, niet álle ouders, maar toch meer ouders dan destijds.
Kinderen zijn er toch wel een beetje aan gewend geraakt (aan gewend gemaakt) dat ze altijd het middelpunt van de aandacht zijn.
Ben toch wel heel benieuwd, hoe anders jullie ouders met jullie omgingen.
Ik kom uit een klassiek gezin met 2 kinderen (net als al mijn vriendinnen, kan een keer 1 kind zijn, heel enkel keertje 3). En ik word echt niet heel anders opgevoed, dan ik nu met mijn kinderen doe.
Is er sommige gebieden een eeuw overgeslagen ofzo? dat kinderen in eens heel anders bejegend worden, dan 30 jaar terug??
maandag 1 september 2014 08:43
quote:lilalinda schreef op 01 september 2014 @ 08:17:
[...]
Ben toch wel heel benieuwd, hoe anders jullie ouders met jullie omgingen.
Ik kom uit een klassiek gezin met 2 kinderen (net als al mijn vriendinnen, kan een keer 1 kind zijn, heel enkel keertje 3). En ik word echt niet heel anders opgevoed, dan ik nu met mijn kinderen doe.
Is er sommige gebieden een eeuw overgeslagen ofzo? dat kinderen in eens heel anders bejegend worden, dan 30 jaar terug??
Dit zie ik dus ook om mij heen, ouders voeden op, op ongeveer dezelfde manier als zij zelf zijn opgevoed. Binnen generaties zijn er natuurlijk ook altijd verschillen. Ik zag als kind ook verschillen tussen mijn gezin en gezinnen van vriendinnetjes. In mijn klas zaten kinderen waar het thuis allemaal erg formeel was. U zeggen en altijd met twee woorden spreken, ja moeder, nee vader dat soort dingen. En er waren kinderen waar thuis alles kon en mocht. Kinderen die nooit snoep kregen, en kinderen die letterlijk zoet werden gehouden.
Nu ik zelf kinderen heb zie ik dezelfde verschillen, in detail zijn ze misschien anders, maar de verschillen zijn groot.
Men is geneigd, dat wat men zelf doet, tot standaard te verheffen en dan steekt de rest er flauw bij af. Dat wat je zelf doet, vind je over het algemeen het beste, anders deed je het wel anders. En als je zelf het beste doet, doet een ander het altijd slechter.
Tot je tot inzicht komt, dat anders alleen maar anders is, niet beter ook niet slechter, maar anders. Tja, en dat je je dan soms ergert aan de kinderen van anderen is ook een keuze, je kunt er ook voor kiezen je niet te ergeren.
Helaas zijn er natuurlijk echt wel een paar ouders die er een potje van maken, Bureau Jeugdzorg bestaat niet voor niets. Privé ken ik zulke gezinnen niet.
[...]
Ben toch wel heel benieuwd, hoe anders jullie ouders met jullie omgingen.
Ik kom uit een klassiek gezin met 2 kinderen (net als al mijn vriendinnen, kan een keer 1 kind zijn, heel enkel keertje 3). En ik word echt niet heel anders opgevoed, dan ik nu met mijn kinderen doe.
Is er sommige gebieden een eeuw overgeslagen ofzo? dat kinderen in eens heel anders bejegend worden, dan 30 jaar terug??
Dit zie ik dus ook om mij heen, ouders voeden op, op ongeveer dezelfde manier als zij zelf zijn opgevoed. Binnen generaties zijn er natuurlijk ook altijd verschillen. Ik zag als kind ook verschillen tussen mijn gezin en gezinnen van vriendinnetjes. In mijn klas zaten kinderen waar het thuis allemaal erg formeel was. U zeggen en altijd met twee woorden spreken, ja moeder, nee vader dat soort dingen. En er waren kinderen waar thuis alles kon en mocht. Kinderen die nooit snoep kregen, en kinderen die letterlijk zoet werden gehouden.
Nu ik zelf kinderen heb zie ik dezelfde verschillen, in detail zijn ze misschien anders, maar de verschillen zijn groot.
Men is geneigd, dat wat men zelf doet, tot standaard te verheffen en dan steekt de rest er flauw bij af. Dat wat je zelf doet, vind je over het algemeen het beste, anders deed je het wel anders. En als je zelf het beste doet, doet een ander het altijd slechter.
Tot je tot inzicht komt, dat anders alleen maar anders is, niet beter ook niet slechter, maar anders. Tja, en dat je je dan soms ergert aan de kinderen van anderen is ook een keuze, je kunt er ook voor kiezen je niet te ergeren.
Helaas zijn er natuurlijk echt wel een paar ouders die er een potje van maken, Bureau Jeugdzorg bestaat niet voor niets. Privé ken ik zulke gezinnen niet.
maandag 1 september 2014 08:50
quote:sandt2.0 schreef op 01 september 2014 @ 08:43:
[...]
Helaas zijn er natuurlijk echt wel een paar ouders die er een potje van maken, Bureau Jeugdzorg bestaat niet voor niets. Privé ken ik zulke gezinnen niet.De probleem kinderen in NL, zijn niet de kinderen van de twee-werkende ouders. Het zijn niet de Montessori-kinderen, die naar de BSO gaan en op hockey zitten. Die zitten niet bij jeugdzorg.
[...]
Helaas zijn er natuurlijk echt wel een paar ouders die er een potje van maken, Bureau Jeugdzorg bestaat niet voor niets. Privé ken ik zulke gezinnen niet.De probleem kinderen in NL, zijn niet de kinderen van de twee-werkende ouders. Het zijn niet de Montessori-kinderen, die naar de BSO gaan en op hockey zitten. Die zitten niet bij jeugdzorg.
maandag 1 september 2014 08:51
quote:lilalinda schreef op 01 september 2014 @ 08:17:
[...]
Ben toch wel heel benieuwd, hoe anders jullie ouders met jullie omgingen.
Ik kom uit een klassiek gezin met 2 kinderen (net als al mijn vriendinnen, kan een keer 1 kind zijn, heel enkel keertje 3). En ik word echt niet heel anders opgevoed, dan ik nu met mijn kinderen doe.
Is er sommige gebieden een eeuw overgeslagen ofzo? dat kinderen in eens heel anders bejegend worden, dan 30 jaar terug??Ik denk dat er op zich niet zoveel veranderd is aan kinderen in 1 generatie tijd, maar dat er sinds ca een jaar of 25 wel veel veranderd is aan de (consumptie)maatschappij. Ik denk dat wij als kind ook best wel eens gezeurd hebben om toetjes, koekjes en chips maar behalve die discussie krijg je er nu weer bij dat het Megamindy koekjes moeten zijn en Ploptoetjes ipv iets waarvan de ouder denkt: Lekker, de chips en koekjes zijn toch op dus we kunnen best een zak kopen.
[...]
Ben toch wel heel benieuwd, hoe anders jullie ouders met jullie omgingen.
Ik kom uit een klassiek gezin met 2 kinderen (net als al mijn vriendinnen, kan een keer 1 kind zijn, heel enkel keertje 3). En ik word echt niet heel anders opgevoed, dan ik nu met mijn kinderen doe.
Is er sommige gebieden een eeuw overgeslagen ofzo? dat kinderen in eens heel anders bejegend worden, dan 30 jaar terug??Ik denk dat er op zich niet zoveel veranderd is aan kinderen in 1 generatie tijd, maar dat er sinds ca een jaar of 25 wel veel veranderd is aan de (consumptie)maatschappij. Ik denk dat wij als kind ook best wel eens gezeurd hebben om toetjes, koekjes en chips maar behalve die discussie krijg je er nu weer bij dat het Megamindy koekjes moeten zijn en Ploptoetjes ipv iets waarvan de ouder denkt: Lekker, de chips en koekjes zijn toch op dus we kunnen best een zak kopen.
maandag 1 september 2014 08:56
quote:NYC schreef op 01 september 2014 @ 08:51:
[...]
Ik denk dat er op zich niet zoveel veranderd is aan kinderen in 1 generatie tijd, maar dat er sinds ca een jaar of 25 wel veel veranderd is aan de (consumptie)maatschappij. Ik denk dat wij als kind ook best wel eens gezeurd hebben om toetjes, koekjes en chips maar behalve die discussie krijg je er nu weer bij dat het Megamindy koekjes moeten zijn en Ploptoetjes ipv iets waarvan de ouder denkt: Lekker, de chips en koekjes zijn toch op dus we kunnen best een zak kopen.
Wat ik van de week las, was dat niet zozeer de kinderen problemen hebben, bij de kassa. Maar vooral volwassenen. Dat ze zelf balen, dat ze toch weer een Balisto in hun kar gestoken hebben. Niet om hun zeurende kind, maar om hun eigen buikvet.
Dat het geen snoep bij de kassa-idee in andere landen voortkomt, uit gezond-leven idee, niet geen-zeikende-kinderen-idee
Tja, als je als ouder jezelf al niet in de hand kunt houden...
[...]
Ik denk dat er op zich niet zoveel veranderd is aan kinderen in 1 generatie tijd, maar dat er sinds ca een jaar of 25 wel veel veranderd is aan de (consumptie)maatschappij. Ik denk dat wij als kind ook best wel eens gezeurd hebben om toetjes, koekjes en chips maar behalve die discussie krijg je er nu weer bij dat het Megamindy koekjes moeten zijn en Ploptoetjes ipv iets waarvan de ouder denkt: Lekker, de chips en koekjes zijn toch op dus we kunnen best een zak kopen.
Wat ik van de week las, was dat niet zozeer de kinderen problemen hebben, bij de kassa. Maar vooral volwassenen. Dat ze zelf balen, dat ze toch weer een Balisto in hun kar gestoken hebben. Niet om hun zeurende kind, maar om hun eigen buikvet.
Dat het geen snoep bij de kassa-idee in andere landen voortkomt, uit gezond-leven idee, niet geen-zeikende-kinderen-idee
Tja, als je als ouder jezelf al niet in de hand kunt houden...
maandag 1 september 2014 09:00
Oh, dat is inderdaad wel raar. Dan lijkt het er op dat er kennelijk volwassenen rondlopen (wellicht ook kinderen) die het gevoel hebben slaaf te zijn van de consumptiemaatschappij. Een luxe welvaartsprobleem dus.
Ik heb de periode ook wel gehad maar toen was ik niet ouder dan 17. Dan stond ik te wachten op de trein, verveelde me en zag de snoepautomaat en húp daar ging mijn gulden...
Ik heb de periode ook wel gehad maar toen was ik niet ouder dan 17. Dan stond ik te wachten op de trein, verveelde me en zag de snoepautomaat en húp daar ging mijn gulden...
maandag 1 september 2014 09:02
quote:NYC schreef op 01 september 2014 @ 09:00:
Oh, dat is inderdaad wel raar. Dan lijkt het er op dat er kennelijk volwassenen rondlopen (wellicht ook kinderen) die het gevoel hebben slaaf te zijn van de consumptiemaatschappij. Een luxe welvaartsprobleem dus.
en de oorzaak bij de supermarkt neerleggen, zij verkopen het,dus het is hun schuld dat ik dik ben....
Oh, dat is inderdaad wel raar. Dan lijkt het er op dat er kennelijk volwassenen rondlopen (wellicht ook kinderen) die het gevoel hebben slaaf te zijn van de consumptiemaatschappij. Een luxe welvaartsprobleem dus.
en de oorzaak bij de supermarkt neerleggen, zij verkopen het,dus het is hun schuld dat ik dik ben....
maandag 1 september 2014 09:28
Er zijn zeker kinderen die door een verkeerde opvoeding zo zijn. Ik was laatst bij AH en daar liep een vrouw met twee jongetjes (een jaar of 3 en 6) die maar bléven zeuren en janken. Bij alles wat moeders pakte, zetten zij een keel op: "NEE!!! Dat WIIIL ik nieeeeeet!!!! en dan vroeg zij poeslief wat ze dan wel wilden hebben en dan pakte ze dat
Maar ik denk dat de gemiddelde ouder zeker niet zo is en ik weet uit ervaring dat kinderen soms zelf gewoon zo zijn. Ik heb mijn dochters allebei hetzelfde opgevoed, maar mijn oudste was regelmatig aan het gillen, zeuren en huilen in winkels, omdat ze het niet leuk vond en omdat ze dingen wilde hebben die ze niet kreeg. Ik nam haar dan ook liever niet mee. Mijn jongste was en is juist supergezellig om mee te nemen. Altijd vrolijk, lief, nooit zeuren om iets. Bij de kassa ziet ze inderdaad snoep, maar dan zegt ze: "Ooh, lekker", maar vraagt er verder niet om, terwijl zij juist de snoepkont in huis is. In andere winkels zegt ze bij dingen die ze graag wil dat ze die wel voor haar verjaardag wil, maar ze zeurt nooit dat ze ze nu wil hebben.
Totaal verschillende kinderen dus en het maakt echt niet uit of je consequent nee zegt en geen gezeur accepteert.
Maar ik denk dat de gemiddelde ouder zeker niet zo is en ik weet uit ervaring dat kinderen soms zelf gewoon zo zijn. Ik heb mijn dochters allebei hetzelfde opgevoed, maar mijn oudste was regelmatig aan het gillen, zeuren en huilen in winkels, omdat ze het niet leuk vond en omdat ze dingen wilde hebben die ze niet kreeg. Ik nam haar dan ook liever niet mee. Mijn jongste was en is juist supergezellig om mee te nemen. Altijd vrolijk, lief, nooit zeuren om iets. Bij de kassa ziet ze inderdaad snoep, maar dan zegt ze: "Ooh, lekker", maar vraagt er verder niet om, terwijl zij juist de snoepkont in huis is. In andere winkels zegt ze bij dingen die ze graag wil dat ze die wel voor haar verjaardag wil, maar ze zeurt nooit dat ze ze nu wil hebben.
Totaal verschillende kinderen dus en het maakt echt niet uit of je consequent nee zegt en geen gezeur accepteert.
