Zwanger
alle pijlers
Ik wil zwanger worden praatgroepje |||
zondag 25 mei 2014 13:16
Een nieuwe, echte frisse topic. Iedereen is welkom om mee te schrijven. Gegevens graag dik gedrukt. Willen de meiden die in de tabel staan met ontbrekende gegevens, die doorgeven? Naam Leeftijd 1e,2e ….kind gestopt sinds ovulatie nod zwanger Bijzondrh.Rieke 1e 28-10 : spruit 21, p 231e jan 14 24-12-14 Myrna150422, p23 1e sept 13 bloempje 25, p30 1e sep 13 8-1-2015Jasmijn83 31, p 351e maart-april 16-11 Mies8330, p331e dec 13 27-7 Lilapie 28, p30 1ejuli 14 start december Evii21, p25 1e Feb 14 27-7 9-8 Missdanii 22, 28 1e Maart 14 25-59-6 Wiennie 23, 24 1e dec 13 29-10 11-11 Dance 26 1e Februari 14 - - laury89 24, p23 1e mei 14 10-11 2x vrg mk valerie 29, p30 1e juni 14 10-8 Lieffies 29, p30 1e dec 13 27-10 Bankie30 33, p33 1e jan 14 15-8 knuffeltijg 29, p 36 1e sept 14
een dikke knuffel voor lion en boederijgeit
update door: wiennie 2-11
een dikke knuffel voor lion en boederijgeit
update door: wiennie 2-11
donderdag 28 augustus 2014 21:19
vrijdag 29 augustus 2014 15:20
Gek, he, nu we op anderhalf jaar zitten zonder resultaat voelt dat opeens ook weer als een geestelijke drempel die ik over ga. En ik weet dat er mensen zijn die nog veel langer bezig zijn om zwanger te worden, hoor, dus ik zeur niet.
Maar ik realiseerde me: anderhalf jaar, dat is twee keer een zwangerschap. Ik heb een wacht-zwangerschap uitgedragen in die tijd. Van elke maand heb ik twee weken gewacht: 9 maanden. Gek hoe je daar van kunt schrikken. Vanochtend realiseerde ik me dat. Ik had nu 2 kinderen kunnen uitdragen (niet realistisch, maar even voor het beeld).
Ik ben er wel rustig onder, maandag en dinsdag was er veel verdriet bij ons beiden, maar we zijn weer rustig en hebben weer moed voor komende maand.
Maar ik realiseerde me: anderhalf jaar, dat is twee keer een zwangerschap. Ik heb een wacht-zwangerschap uitgedragen in die tijd. Van elke maand heb ik twee weken gewacht: 9 maanden. Gek hoe je daar van kunt schrikken. Vanochtend realiseerde ik me dat. Ik had nu 2 kinderen kunnen uitdragen (niet realistisch, maar even voor het beeld).
Ik ben er wel rustig onder, maandag en dinsdag was er veel verdriet bij ons beiden, maar we zijn weer rustig en hebben weer moed voor komende maand.
vrijdag 29 augustus 2014 16:00
:hug; voor jou lion, lijkt me echt heel moeilijk. Wat knap dat jullie moed houden! misschien een confronterende vraag, maar hebben jullie al verdere stappen gehad/overwogen?
Goede vrienden van mij zijn al 2 jaar bezig, zonder medische reden dat het niet lukt. ze hebben alles gecontroleerd, maar beiden gewoon vruchtbaar en gezond. Dat is voor hen nog het frustrerendste.
Goede vrienden van mij zijn al 2 jaar bezig, zonder medische reden dat het niet lukt. ze hebben alles gecontroleerd, maar beiden gewoon vruchtbaar en gezond. Dat is voor hen nog het frustrerendste.
vrijdag 29 augustus 2014 19:11
vrijdag 29 augustus 2014 22:35
vrijdag 29 augustus 2014 23:13
quote:lotte_joy schreef op 29 augustus 2014 @ 16:00:
:hug; voor jou lion, lijkt me echt heel moeilijk. Wat knap dat jullie moed houden! misschien een confronterende vraag, maar hebben jullie al verdere stappen gehad/overwogen?
Goede vrienden van mij zijn al 2 jaar bezig, zonder medische reden dat het niet lukt. ze hebben alles gecontroleerd, maar beiden gewoon vruchtbaar en gezond. Dat is voor hen nog het frustrerendste.
Ja, we zitten al sinds een paar maanden in het medische gebeuren. In juni heb ik een HSG gehad (baarmoederfoto) en daarom, er zou door die ingreep meer kans kunnen zijn, moeten we tot februari proberen op eigen kracht. Daarna beginnen we met IUI en als dat niet lukt IVF.
Met ons beiden is niets mis, beiden uit onderzoek gebleken. Erg frustrerend inderdaad.
:hug; voor jou lion, lijkt me echt heel moeilijk. Wat knap dat jullie moed houden! misschien een confronterende vraag, maar hebben jullie al verdere stappen gehad/overwogen?
Goede vrienden van mij zijn al 2 jaar bezig, zonder medische reden dat het niet lukt. ze hebben alles gecontroleerd, maar beiden gewoon vruchtbaar en gezond. Dat is voor hen nog het frustrerendste.
Ja, we zitten al sinds een paar maanden in het medische gebeuren. In juni heb ik een HSG gehad (baarmoederfoto) en daarom, er zou door die ingreep meer kans kunnen zijn, moeten we tot februari proberen op eigen kracht. Daarna beginnen we met IUI en als dat niet lukt IVF.
Met ons beiden is niets mis, beiden uit onderzoek gebleken. Erg frustrerend inderdaad.
maandag 1 september 2014 15:07
Hoi dames,
Even hetzelfde bericht als in het andere topic,
Na een hele lang tijd weer eens een bericht van mij. Lang getwijfeld of ik nog een bericht moest sturen of niet. Lees elke dag nog mee en vind het leuk om jullie verhalen te lezen en hoe het gaat. Op de een of andere manier kon ik het niet opbrengen of mee te schijven over mijn zwangerschap. Ik kon de klik niet maken in mijn hoofd dat ik echt zwanger was, en wilde wel blij zijn, maar het lukte niet echt want ik had er geen goed gevoel over.
Op 21 augustus heb ik de 12 weken echo gehad en daar werd mijn gevoel dat het niet goed zat bevestigd. Het vruchtje was met 8,5 weken overleden precies een week nadat we een krachtig hartje zagen kloppen. Ondanks het gevoel dat het niet goed zat was en is dit een klap, want we waren bijna 12 weken en ik had niet gebloed en ik was langzaam toch weer vertrouwen aan het winnen.
Afgelopen woensdag heb ik een curettage gehad. De ingreep is mij meegevallen maar de emotionele klap niet. Verloor weinig bloed en pijn viel mee. Gister ineens een soort van weeën gehad en nu veel bloedverlies en het lijkt erop dat ik vanavond een nachtje naar het ziekenhuis moet als het bloeden aan het einde van de middag niet minder is.
Er is ook nog een hoop gedoe met mijn moeder. Het gaat lichamelijk best goed met haar maar psychisch niet. Ik belde net mijn moeder om even te praten en rustig te worden maar ze neemt niet op. Kreeg net een bericht van haar dat ze compleet is ingestort en niet kan en wil praten. Zelfs nu kan ze het niet opbrengen om er voor me te zijn en trekt ze alle aandacht naar haar toe, omdat zij het moeilijk heeft want zij heeft kanker en moet dit ook nog meemaken. Er is totaal geen aandacht voor mij en dat doet verdomde pijn. De dag van de curettage moest ze ineens mee, want ze vond dat ze er voor mij moest zijn. Ze heeft alleen maar gehuild dat zij het zo moeilijk heeft en heel de tijd over zichzelf gepraat. Geen 1 keer heeft ze gevraagd hoe het gaat alleen maar dat zij het moeilijk heeft.
Voor de miskraam was het al heel moeilijk om hiermee om te gaan en nu weet ik helemaal niet wat ik hiermee moet doen. Ik neem nu maar mijn afstand om zelf even bij te komen wat heel moeilijk voor mij is. Het voelt toch een beetje alsof ik haar laat zitten, maar ik kan het gewoon even niet meer.
Gelukkig is mijn vriend mijn rots in de branding en die weet zeker dat het bij ons nog een keer gaat lukken en dat het dan wel goed gaat.
Ondanks dat ik niet meeschreef wilde ik toch ook wel even zeggen dat ik heel blij ben voor iedereen waar het wel goed gaat, en oprecht meeleefde met de gene waarbij het niet goed is gegaan of waarbij het niet zo snel als gewenst lukt. Ik hoop dat iedereen snel zwanger is. En dat het goed blijft gaan natuurlijk. Ik zal nu ook niet actief meer meeschrijven, maar ik zal wel aan jullie denken en meeduimen!
Of we het hierna weer snel gaan proberen weet ik niet, maar ben ik weer zwanger dan laat ik het weten!
Veel succes in de zwangerschappen van iedereen en mag iedereen maar snel een kleine in de armen houden!!
En sorry voor de lap tekst!
Veel liefs Kittywitty
Even hetzelfde bericht als in het andere topic,
Na een hele lang tijd weer eens een bericht van mij. Lang getwijfeld of ik nog een bericht moest sturen of niet. Lees elke dag nog mee en vind het leuk om jullie verhalen te lezen en hoe het gaat. Op de een of andere manier kon ik het niet opbrengen of mee te schijven over mijn zwangerschap. Ik kon de klik niet maken in mijn hoofd dat ik echt zwanger was, en wilde wel blij zijn, maar het lukte niet echt want ik had er geen goed gevoel over.
Op 21 augustus heb ik de 12 weken echo gehad en daar werd mijn gevoel dat het niet goed zat bevestigd. Het vruchtje was met 8,5 weken overleden precies een week nadat we een krachtig hartje zagen kloppen. Ondanks het gevoel dat het niet goed zat was en is dit een klap, want we waren bijna 12 weken en ik had niet gebloed en ik was langzaam toch weer vertrouwen aan het winnen.
Afgelopen woensdag heb ik een curettage gehad. De ingreep is mij meegevallen maar de emotionele klap niet. Verloor weinig bloed en pijn viel mee. Gister ineens een soort van weeën gehad en nu veel bloedverlies en het lijkt erop dat ik vanavond een nachtje naar het ziekenhuis moet als het bloeden aan het einde van de middag niet minder is.
Er is ook nog een hoop gedoe met mijn moeder. Het gaat lichamelijk best goed met haar maar psychisch niet. Ik belde net mijn moeder om even te praten en rustig te worden maar ze neemt niet op. Kreeg net een bericht van haar dat ze compleet is ingestort en niet kan en wil praten. Zelfs nu kan ze het niet opbrengen om er voor me te zijn en trekt ze alle aandacht naar haar toe, omdat zij het moeilijk heeft want zij heeft kanker en moet dit ook nog meemaken. Er is totaal geen aandacht voor mij en dat doet verdomde pijn. De dag van de curettage moest ze ineens mee, want ze vond dat ze er voor mij moest zijn. Ze heeft alleen maar gehuild dat zij het zo moeilijk heeft en heel de tijd over zichzelf gepraat. Geen 1 keer heeft ze gevraagd hoe het gaat alleen maar dat zij het moeilijk heeft.
Voor de miskraam was het al heel moeilijk om hiermee om te gaan en nu weet ik helemaal niet wat ik hiermee moet doen. Ik neem nu maar mijn afstand om zelf even bij te komen wat heel moeilijk voor mij is. Het voelt toch een beetje alsof ik haar laat zitten, maar ik kan het gewoon even niet meer.
Gelukkig is mijn vriend mijn rots in de branding en die weet zeker dat het bij ons nog een keer gaat lukken en dat het dan wel goed gaat.
Ondanks dat ik niet meeschreef wilde ik toch ook wel even zeggen dat ik heel blij ben voor iedereen waar het wel goed gaat, en oprecht meeleefde met de gene waarbij het niet goed is gegaan of waarbij het niet zo snel als gewenst lukt. Ik hoop dat iedereen snel zwanger is. En dat het goed blijft gaan natuurlijk. Ik zal nu ook niet actief meer meeschrijven, maar ik zal wel aan jullie denken en meeduimen!
Of we het hierna weer snel gaan proberen weet ik niet, maar ben ik weer zwanger dan laat ik het weten!
Veel succes in de zwangerschappen van iedereen en mag iedereen maar snel een kleine in de armen houden!!
En sorry voor de lap tekst!
Veel liefs Kittywitty
